จอมเวททมิฬพิชิตฮาเร็ม บทที่ 1: ไอ้ผู้กล้าสารเลวนั่นทิ้งข้าให้ตาย! (Fantasy,NTR)

[GoDeRsOuL]

ฝากนิยายใหม่หน่อยครับ  เป็นแนวพลังพิเศษเหมือนเคย แต่เพิ่มแฟนตาซี และ NTR(แย่งแฟน) เข้าไปด้วย เรื่องอื่นๆ ก็ยังไม่ทิ้งนะครับ เพราะตอนนี้จะทำเป็นอาชีพหลักแล้ว เลยต้องขยันๆ หน่อยครับ 

ส่วนผู้คุมจิตตอนนี้มี E-book ถึงเล่ม 4 แล้วนะครับ Link ด้านล่าง
และตอนปัจจุบันลงถึง 64ตอนแล้วครับ

อ่านตอนก่อนหน้า หรือผลงานเรื่องอื่นๆ ได้ที่ (ห้องสมุด) ของผมครับ
และสามารถสนับสนุนให้กำลังใจในการเขียนงาน และอ่านตอนใหม่ ๆ ล่วงหน้าได้ตามช่องทางดังนี้ครับ

(Fictionlog)
(ธัญวลัย)
(readAwrite)
(Hongsamut)

EBOOK
เล่ม1
เล่ม2
เล่ม3
เล่ม4


***ท่านใดติดขัด ไม่สะดวกในการอ่านผ่านเว็บอื่นๆ หรือทำไม่เป็น สามารถเข้ากลุ่ม Line OPENCHAT มาสอบถามหรือพูดคุยเรื่องอื่นๆ ได้ครับ (ไม่ระบุตัวตน)***
กดเข้ากลุ่มที่ Link นี้ >>> OPENCHAT


อย่าลืมเข้าไปพูดคุยกันได้ที่เพจนะครับ
(FACEBOOK PAGE)


หลังแสงสว่างวาบวาบราวสายฟ้าผ่าลงกลางสมรภูมิรบ ทุกอย่างก็จบสิ้น...

ศีรษะของเรเวนกระเด็นกลิ้งอยู่บนพื้นดินชุ่มเลือดแดงฉาน ราวกับดอกไม้สีแดงสดที่ร่วงโรยลงบนผืนดินสีคล้ำ หลังถูกคมมีดอีโต้ฟันฉับลงมา หมายจะใช้กับไอ้สารเลวที่เขาเพิ่งจะช่วยชีวิตไว้เมื่อครู่...

ผู้กล้าที่ได้รับความเคารพยกย่องไปทั่วแผ่นดิน ช่างไม่ต่างอะไรจากคนขี้ขลาดตาขาวไร้เกียรติ ที่ทอดทิ้งเรเวนให้ดับดิ้น ท่ามกลางความเจ็บปวดทรมานแสนสาหัส...

ทั้งๆ ที่ชีวิตของเขาสามารถรอดได้ เพียงแค่ไอ้สารเลวนั่นจะกรุณายกโล่ขึ้นปัดป้อง ป้องกันคมมีดนั้นไว้สักครั้ง...

"ไอ้เวรตะไลนั่น! เอาแต่กอบโกยความดีความชอบเข้าตัว ปล่อยให้พวกเราไม่ได้อะไรเลย!" 
เรเวนตวาดก้องในความว่างเปล่าอันมืดมิด ท่ามกลางความอ้างว้างอันเวิ้งว้าง เขายืนอยู่ต่อหน้าเทพธิดาแห่งความอุดมสมบูรณ์ 

"แล้วตอนนี้ ไอ้สารเลวนั่นก็ฆ่าข้า แต่ข้าสาบานได้เลยว่า มันก็จะได้รับคำสรรเสริญเยินยอเหมือนเช่นเคย!"
เรเวนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันกรอด รู้ดีว่าไม่มีใครคิดถึงเขามากไปกว่าลูกไล่ของผู้กล้า 
และพวกงั่งในหมู่ประชาชน ก็จะป้ายสีความตายของเขาว่าเป็นผลจากความประมาทของเขาเอง แทนที่จะเป็นความขี้ขลาดตาขาวของวีรบุรุษจอมปลอมของพวกเขา

"เอ่อ..."

เทพธิดาแห่งความอุดมสมบูรณ์ไม่รู้จะจัดการกับจอมเวทสายดำผู้คลั่งแค้นผู้นี้อย่างไรดี จึงได้แต่ยืนกระสับกระส่ายอยู่ตรงหน้าเขา 
นานมาแล้ว นางได้ประทานของขวัญมากมายเพื่อช่วยเหลือผู้กล้า แต่ความหยิ่งผยองที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ของผู้กล้า ทำให้เธอเริ่มไม่แน่ใจในการเลือกของตัวเอง

"ท่าน..."

ขณะที่นางเอื้อนเอ่ย เรเวนก็เกาหัวอย่างบ้าคลั่ง เทพธิดาหวาดหวั่นต่อความวุ่นวายที่เขานำมาสู่ดินแดนอันสงบสุขของนาง จึงรีบหลบหนีจากมนุษย์ผู้นี้ 
ไม่ใช่ว่านางเกรงกลัวในพลังของเขา แต่การที่ต้องรับผิดชอบต่อความผิดพลาดของนางต่างหาก ที่ผลักดันให้นางเข้าสู่ภาวะจิตหลอน

ผ่านไปไม่กี่นาทีหลังทั้งสองเว้นระยะห่างกัน ในที่สุดเรเวนก็กลับมาได้สติ 
แม้กระนั้น เมื่อมองไปยังเทพธิดาที่สวมชุดคลุมสีขาวโปร่งแสงที่พันรอบทรวดทรงองค์เอวอันเย้ายวนของนาง เขาก็รู้สึกถึงประกายแห่งความโกรธที่ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง

"อ๊าก! คราวนี้ข้าจะไม่มีวันได้ฟันเจ้าหญิง! หรือราชินี! ให้ตายสิ ข้าสาบานได้เลยว่าไอ้สารเลวนั่นจะได้พวกสาวๆ ในกลุ่มของพวกเราไปหมดแน่ๆ เพราะตอนนี้เหลือมันเป็นผู้ชายอยู่แค่คนเดียว!" 
แม้ว่าร่างกายของเขาจะเน่าเปื่อยไปแล้ว แต่ไฟปรารถนาในจิตวิญญาณของเขาก็ยังคงลุกโชน ทำให้เทพธิดาหน้าแดง

"ว-ว่าอะไรนะ?! ข้าคิดว่าท่านจะเป็นจิตวิญญาณที่ใสซื่อบริสุทธิ์มากกว่านี้เสียอีก ตอนที่ข้าเลือกท่านมาเป็นสหายของผู้กล้า!" เทพธิดาโอดครวญ แต่เรเวนไม่สนใจอีกต่อไป

เขาชี้มือไปที่นางด้วยสายตาที่อาบไปด้วยความเกลียดชัง และคำราม

"ท่านก็คิดแบบเดียวกันกับผู้กล้านั่น ไม่ใช่รึ? ดูสิว่าท่านคิดผิดมหันต์แค่ไหน!" คำพูดของเขาแทงลึกถึงหัวใจของเทพธิดา

"อั้ก!" 
นางรู้สึกเจ็บปวดแปลบที่หน้าอก ทรุดตัวลงคุกเข่าด้วยน้ำตา พยายามกลั้นมันไว้ แต่การกัดริมฝีปากล่างของนาง กลับทำให้ใบหน้าของนางบิดเบี้ยวอย่างน่าขัน

"ท-ท่านรู้ได้ยังไง!"

"รู้อะไร?!"

ตอนนี้ทั้งเรเวนและเทพธิดาจ้องหน้าสบตากัน ต่างฝ่ายต่างก็พูดไม่ออก

'สีหน้าประหลาดที่นางทำมันอะไรกัน? อุ๊บ!'

สำหรับเรเวน เป็นเพราะเขาพยายามกลั้นหัวเราะ ส่วนเทพธิดา นางจมอยู่กับอารมณ์ของนางจนพูดไม่ออก 
แต่ในที่สุด เมื่อสายตาของพวกเขาอ่อนลง ทั้งสองก็ส่ายหน้าก่อนจะเดินเข้ามาใกล้กัน

"ข้าว่ามันไม่ใช่ความผิดของท่านหรอก..." เทพธิดาผู้ไม่แน่ใจพึมพำ พลางหลบสายตาจากจอมเวทด้วยใบหน้าอันแดงระเรื่อ

"แม้แต่เทพก็ยังถูกหลอกได้ ข้าหมายความว่า เขายังหลอกให้ข้าคิดว่าเขาเป็นคนดีในตอนแรกได้เลย แต่ปรากฎว่า เขาเป็นแค่คนโง่และขี้ขลาด" เรเวนกล่าวเสริม และความเงียบงันอันน่าอึดอัดก็ปกคลุมระหว่างทั้งสอง 
"เอ่อ แล้วตอนนี้ยังไงต่อ? ข้าจะได้ฟื้นคืนชีพ หรือว่านี่คือจุดจบของข้าแล้ว?"

ในตอนแรก เทพธิดาไม่มีคำตอบ แต่เมื่อหลับตาลง นางก็จ้องมองไปในห้วงลึกแห่งความรู้ เพื่อมอบจิตวิญญาณของเรเวนมีจุดมุ่งหมายใหม่ที่มีความหมาย 
เมื่อเห็นรอยแตกของแสงท่ามกลางทุ่งอันกว้างใหญ่ไพศาลแห่งความมืด นางก็ตะเกียกตะกายไปหามัน 
จนกระทั่งคำตอบผุดขึ้นมาในหัวของนาง แม้มันจะดูคล้ายว่านางคิดออกอย่างง่ายๆ ก็ตาม

"ด้วยผู้กล้าที่เห็นแก่ตัวเช่นนี้ ข้าสงสัยว่าโลกของข้าจะรอดพ้นจากกองกำลังแห่งความชั่วร้ายได้หรือไม่..." 
เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง นางมองลงไปยังร่างที่ได้รูปของจอมเวท 
"แต่ถ้าข้ามีใครสักคนเต็มใจที่จะมาแทนที่เขา ใครสักคนที่แสดงให้เห็นถึงความหวังว่าเขาจะสามารถปราบสัตว์ประหลาดที่แพร่กระจายอยู่ทั่วดินแดนนี้ได้ บางทีข้าอาจจะแหกกฎสวรรค์และฟื้นคืนชีพเขาได้เป็นข้อยกเว้น"

เมื่อสบตากับนางขณะที่มองขึ้นไป เรเวนก็รู้ว่าเทพธิดากำลังเสนออะไร 
แต่ต่างจากครั้งที่แล้ว เขาจะไม่กระโจนเข้าสู่ปัญหาโดยไม่คิดถึงผลที่ตามมาอีกต่อไป

"ถ้าข้าตกลง ข้าจะได้อะไรเป็นการตอบแทน?" เขาถาม ซึ่งทำให้ดวงตาของเทพธิดากว้างขึ้นด้วยความตกใจ

อย่างไรก็ตาม เมื่อนึกถึงความผิดพลาดในอดีต ความตกใจนั้นก็ถูกแทนที่ด้วยความเข้าใจอย่างรวดเร็ว 
นางรู้ว่านางทำพลาด และมันก็ยุติธรรมแล้วที่จะเสนอรางวัลให้แก่มนุษย์ผู้นี้ ไม่ว่าเขาต้องการอะไร

"ข้าจะมอบของขวัญให้ท่านอีกหนึ่งอย่างตามที่ท่านเลือก แต่จำไว้ว่าข้าไม่สามารถมอบความเป็นเทพให้แก่ท่านได้" 
เมื่อขยับมือเป็นวงกลม เทพธิดาก็สร้างสัญลักษณ์แห่งแสงสีขาวบริสุทธิ์ขึ้นมา เพื่อมอบพลังใหม่ให้กับจิตวิญญาณของเรเวนในฐานะของขวัญจากสวรรค์

เรเวนรื้อค้นความคิดของเขาเพื่อหาสิ่งที่เหมาะสม กระทั่งในที่สุดเขาก็รู้ว่าต้องการอะไร

"ถ้าอย่างนั้น ข้าต้องการขโมยฮาเร็มปาร์ตี้ของไอ้สารเลวนั่น! ไม่สิ เดี๋ยวก่อน ข้าต้องการความสามารถในการขโมยและเอากับใครก็ได้ที่ข้าต้องการ!" 
เรเวนยิ้มเยาะในขณะที่คาดหวังว่าเทพธิดาจะปฏิเสธคำขอของเขา

ช่างน่าประหลาดใจ แม้ว่าจะหน้าแดง แต่นางก็เต็มใจที่จะเสียสละในทางปฏิบัติมากกว่าคำสัญญาที่ว่างเปล่าเช่นครั้งที่แล้ว

'อย่างน้อยมันก็จะกระตุ้นให้เขาเดินทางไปทั่วดินแดน ต่างจากผู้กล้าคนปัจจุบันที่เอาแต่ปกป้องเมืองของเขา นอกจากนี้...' 
เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง นางก็จ้องมองไปที่เรเวนครู่หนึ่ง 
'แม้เจตนาของเขาอาจจะน่าสงสัย แต่... อย่างน้อยเขาก็พูดในสิ่งที่เขาคิด โดยไม่โกหก'

"ตกลง ข้า..." 
เทพธิดาทาบมือลงบนอก พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึกจนทรวงอกกระเพื่อม 
"...อโฟรไดท์ ขอมอบของขวัญแห่งการยั่วยวนให้แก่ท่าน พลังที่วิปริตและทรงพลัง จนไม่มีหญิงใด ไม่ว่านางจะให้คำมั่นสัญญากับชายอื่น มั่นหมาย หรือแม้แต่กำลังอุ้มท้องเมล็ดพันธุ์แห่งอนาคต หรือแบ่งปันสายเลือด ก็ไม่อาจต้านทานเสน่ห์ของท่านได้"

เมื่อผลักสัญลักษณ์แห่งแสงไปทางเรเวน นางก็มอบพลังให้เขา พร้อมกับดึงสติของเขาออกไปในขณะนั้น

'ข้าปล่อยให้เจ้าใช้พลังนั้นกับข้าตอนนี้ไม่ได้หรอก ใช่ไหมล่ะ?'

เมื่อคว้าเขาไว้ในอ้อมแขนขณะที่ร่างกายของเขากำลังจะล้มลง นางก็ยกเขาขึ้น เพื่อที่นางจะได้อุ้มเขาไปยังโต๊ะที่เสกขึ้นในความมืด วางเขาลงบนนั้น นางเริ่มสลักคำสัญญาลงไปในจิตวิญญาณของเขาโดยตรง

'จงกอบกู้โลกของข้า และบางที... เจ้าอาจจะได้ข้าไปด้วย'

เมื่อเตรียมการทุกอย่างเสร็จสิ้น นางก็จูบเขาที่หน้าผาก 
และด้วยเหตุนั้น เปลือกตาของเรเวนก็เปิดขึ้นใกล้กับทางเข้าถ้ำมืดที่เขาเคยตายมา..

[Kraken5]

จอมเวทย์มืด กับฮาเร็มของเขา....    (ผิดเรื่อง)

[วิน]

OK

[cd13579]

อืมมมน่าสนใจ 555 รอบนี้ผู้กล้าน่าจะช็อคตาย

[Ryoki888]

นึกว่าจะเก็บเทพซะแล้ว

[swss2511]

กอบกู้โลกพร้อมสาวงามงานที่ผลตอบแทนดีมาก