ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

บทเรียนที่ไม่คาดฝัน บทที่ 41 (incest)

เริ่มโดย anatomy051, พฤษภาคม 15, 2025, 04:14:58 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

jeab2504



mighemay


kiti90


nomaeka

เอาแล้วนายนัทนี่หลอกเอาพีรินอิกแล้ว



a_nai


Naphat

อ้างจาก: anatomy051 เมื่อ พฤษภาคม 15, 2025, 04:14:58 หลังเที่ยง... สายฝนที่กระหน่ำตลอดคืนได้หยุดลงแล้ว เมฆฝนค่อยๆ จางหายไป เผยให้เห็นท้องฟ้าที่เปิดโล่งและดวงดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้า ราวกับผ้ากำมะหยี่สีดำที่ประดับประดาด้วยเพชรเม็ดเล็กๆ รินดานั่งเงียบๆ มองดวงดาว แสงจันทร์ส่องกระทบใบหน้าของเธอ เธอดูเหมือนกำลังครุ่นคิดถึงบางสิ่ง ภายใต้ความเงียบสงัดและความกดดันจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในเต็นท์เมื่อไม่นานมานี้ นัทเป็นฝ่ายทำลายความเงียบลงก่อน

"พี่ริน...นิยายที่พี่เขียน... เป็นยังไงบ้างแล้ว ถึงไหนแล้ว?" นัทถามด้วยความเป็นห่วง
"ก็... ติดๆ ขัดๆ อยู่บ้างน่ะ โดยเฉพาะฉากที่ต้องแสดงอารมณ์ของตัวละคร" รินดาตอบพลางเหม่อมองดวงดาว รินดาตอบสั้นๆ ก่อนจะเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย "นัท... เรื่องประสบการณ์ทางเพศ... นาย... ทำเป็นได้ยังไง? ฉัน... ฉันแปลกใจมาก"  นัทเงียบไปเล็กน้อย
"ฉันเห็นนะ... ที่นายเข้าไปในโรงแรมกับพี่กิ๊ก... นายเป็นอะไรกับพี่กิ๊ก? แล้วเข้าไปทำอะไรในนั้น? นายเรียนรู้เรื่องพวกนี้มาจากพี่กิ๊กใช่ไหม?" รินดายิงคำถามตรงไปตรงมา
นัทนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบเสียงต่ำ "เรื่องนี้... มันเป็นเรื่องส่วนตัวของผมครับพี่ ผมตอบพี่ไม่ได้จริงๆ"
"ฉันก็แค่บังเอิญเห็นเท่านั้นแหละ... ฉันเลยสงสัย" รินดาแก้ตัว
นัทถอนหายใจเบาๆ "ถ้าพี่รินอยากถามอะไร ก็ถามตรงๆ เลยครับ ผมพร้อมที่จะตอบพี่"
รินดามองดวงดาวที่ส่องประกายระยิบระยับ "ไอ้นัท... นายเพิ่งได้ครั้งแรกของฉันไป... แต่เขากลับใจเย็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น... มันไม่ยุติธรรมสำหรับฉันเลย... ไม่ว่าฉันจะเคยอ่านนิยายรักมามากมายสักแค่ไหน... แต่มันกลับเทียบกับความเป็นจริงไม่ได้เลย... และความจริงอีกข้อก็คือ... นัท... นายได้เป็นคนแรกของฉัน... มันน่าโมโหจริงๆ เลย..."

รินดาล้มตัวลงนอนบนเสื่อเย็นเยียบ สายตามองไปยังหมู่ดาวที่ยังคงส่องประกายระยิบระยับ
"นัท..." เธอเอ่ยขึ้นอีกครั้ง "เรื่องพี่กิ๊ก... ที่โรงแรมวันนั้น... นายกับพี่เขา..."
"ผมคิดว่าพี่น่าจะพอรู้ ว่าผู้ชายกับผู้หญิงเข้าไปในสถานที่แบบนั้นมันจะเป็นยังไง" นัทตอบเสียงเรียบ พลางล้มตัวลงนอนข้างๆ มองขึ้นไปยังท้องฟ้าเช่นกัน
รินดาถอนหายใจ "นัท... ฉัน... อยากให้เรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่... เป็นความลับจนวันตาย เข้าใจไหม?!"
"ครับพี่ริน ผมสัญญา ผมจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ" นัทรับคำหนักแน่น
"และเมื่อกลับถึงบ้าน... เรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก... ขอให้เราทำตัวเป็นปกติ... และอย่าได้ถามฉันเรื่องของเมื่อคืนนี้อีกต่อไป" รินดาย้ำ
นัทถอนหายใจแผ่วเบา "ถ้าเรื่องในคืนนี้... มันจะต้องเป็นแค่ความฝันที่ต้องถูกลืมไปในวันพรุ่งนี้... ผมอยากบอกพี่รินว่า... ผมไม่รู้หรอกว่าพี่จะรู้สึกดีเหมือนกับผมไหม... แต่... ผมรู้สึกดีมากที่ได้ทำกับพี่ริน... แม้มันจะเป็นอุบัติเหตุและระยะเวลาสั้นๆ ของผมก็ตาม"
รินดานิ่งเงียบ ไม่กล้าสบตานัท ได้แต่รับฟัง
"พี่ริน... เรามาทำกันอีกครั้งไหมครับ? พี่จะได้รู้สึกถึงมันอีกครั้ง... เพราะยังไง... ในเช้าวันพรุ่งนี้... ผมเองก็ต้องลืมเรื่องราวของเรา" นัทเอ่ยชวน
"อะไรนะนัท... ทำอีกครั้งเหรอ?" รินดาถามด้วยความตกใจเล็กน้อย
"ใช่ครับ..." นัทตอบ "เมื่อกลับถึงบ้าน... ต่อไปนี้พี่ก็คงจะไม่ได้ทำมันอีกแล้ว... ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะได้ทำแบบนี้อีกครั้งเมื่อไหร่ พี่รินเองก็ทำมาแล้วสองครั้ง จะทำอีกครั้งก็คงไม่เป็นไรหรอกครับ พี่จะได้เข้าใจเรื่องเพศ... เรื่องความรู้สึกในเวลาที่พี่เอาไปแต่งนิยายยังไงล่ะครับ พี่จะได้เข้าใจในความรู้สึกให้มากขึ้นกว่านี้"
รินดาเงียบไปครู่หนึ่ง ราวกับกำลังชั่งใจกับบางสิ่งในความคิดของตัวเอง "แล้วฉันต้องทำยังไงบ้างหลังจากนี้...?"
เมื่อสิ้นคำถามในใจ รินดาก็เอ่ยออกมา "แล้วฉันต้องทำยังไงบ้างหลังจากนี้?"
รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏบนใบหน้าของนัท "ให้เป็นหน้าที่ของผมเองครับ... ผมจะทำให้พี่รินประทับใจอย่างแน่นอน"
รินดาคิด "ทำมาแล้วสองครั้ง จะทำอีกครั้งก็คงไม่เป็นไร... มาหยุดตอนนี้ก็ไม่ได้ช่วยอะไร... ฉันอยากแน่ใจในความรู้สึกให้มากกว่านี้... ถ้าไม่รู้สึกถึงมัน... สิ่งที่เสียไปตั้งแต่แรกมันก็จะไม่มีความหมาย... ฉันจะสัมผัสมันเป็นครั้งสุดท้าย" เมื่อความคิดตกผลึก รินดาก็ตอบนัทด้วยน้ำเสียงหนักแน่นขึ้น "ตกลง..."



อ้างจาก: bossbellbest เมื่อ พฤษภาคม 15, 2025, 04:42:02 หลังเที่ยงต้องซำ้ถึงจะเข้าใจ
::YehYeh::

Popo Ans56



ทิวลิป

รินเล่นเอาความจริงจากนัดเรื่องกิ๊กแน่ๆ

Au Nanma


subanrl2

ครั้งสุดท้ายๆๆกลับถึงบ้านคงได้มีีกหลายๆครั้งสุดท้าย

manutnammun

ซาบซึ้งกับความฝันที่จะต้องถูกลืมไปในวันพรุ่งนี้