ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

ทีเด็ดหมอเสน่ห์ ตอนสอง by Iczy

เริ่มโดย kitsana372, พฤศจิกายน 18, 2009, 09:05:50 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

kitsana372

  ทีเด็ดหมอเสน่ห์ ตอนสอง  by  Iczy
September 19 2005 at 12:15 AM
No score for this post Iczy  (เข้าสู่ระบบ Iczy)

--------------------------------------------------------------------------------

ทีเด็ดหมอเสน่ห์ ตอนสอง
โดย กีย์เดอร์มิงค์เยอร์
พิมพ์โดย latepost
พิสูจน์อักษรโดย Iczy

ตอนสอง
   และแล้ววันสำคัญที่หล่อนรอคอยก็มาถึง คืนนั้นลอร์เร้นแสนยินดีเป็นที่สุด หล่อนแต่งกายด้วยสีสันอย่างฉูดฉาด ก้าวออกจากมุมที่มืดครึ้ม อารามที่เธอใจร้อนก็เกือบจะชนเข้ากับบุรุษผู้หนึ่ง
"อุ๊ยตาย" สุ้มเสียงของหล่อนน่ารัก
"ฉัน..เอ๊ย..ผมขอโทษ" อาการตะกุกตะกักของชายหนุ่มเนื่องมาจากเห็นเครื่องแต่งกาย ซึ่งแม้จะล่อแหลมตามแบบฉบับของผู้หญิงผู้มีวัยขนาดไก่แก่แม่ปลาช่อน แต่ก็เป็นผู้ดี ความวูบวาบของแสงเพชรที่นิ้วมือ ข้อมือ และคอ เขาก็รู้ว่า ถ้าเป็นผู้หญิงนักเที่ยวคงไม่กล้าเล่นของจริงเหมือนสาวผู้นี้แน่ๆ
   ก็ผู้หญิงแบบนี้แหละที่ผู้ชายจำนวนมากเที่ยวซอกซอนค้นหาตามมุมมืดและมุมสว่างแทบจะล้มประดาตาย บางรายก็พบ บางรายก็ประสบความล้มเหลว
"ไม่เป็นไรค่ะ" เสียงของลอร์เร้นเยือกเย็นสุภาพ เขาตามหล่อนเข้าไป หล่อนแยกไปที่โต๊ะว่างซึ่งมีเก้าอี้เพียงสองตัว ขณะนั้นยังไม่มีใครนั่ง บุรุษผู้นั้นเลี่ยงไปนั่งที่บาร์ เรียกวิสกี้มาดื่มคุมเชิงอยู่ในทีรอดูว่าจะมีชายคนใดมาพบหญิงคนนี้หรือไม่
   แบบนี้ใครก็ทายออกว่าหญิงสาวจะต้องมีนัดกับใครคนหนึ่งซึ่งอย่างน้อยก็น่าจะเป็นชายที่ติดเนื้อต้องใจกัน และมันจะต้องเป็นการลอบพบกันด้วย ผู้หญิงวัยนี้คงจะมีผัวแล้ว ผู้ชายที่จะมาพบต้องเป็นชายชู้ เขาอ่านรูปเรื่องอออกตามนิสัยเชี่ยวชาญของเขา เขาภาวนาอย่าให้เจ้าประคุณคนนั้นมาเลย ให้มันมีอันเป็นไปเสียอย่างใดอย่างหนึ่ง
   และในที่สุด หลังจากเรียกดูมองเนต์มาดื่มอย่างเสียไม่ได้ หญิงสาวใหญ่ก็แสดงกิริยากระวนกระวาย ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูแล้วมองไปทางช่องทางที่จะเข้ามาในห้องบาร์ หล่อนคอยใครคนหนึ่งแน่ ๆ
   หญิงสาวจุดบุหรี่สูบ สร้อยเพชรที่ข้อมือล้อแสงไฟบาดตาแปร๊ด นัยน์ตาชั้นสูงอย่างบุรุษผู้นั้นสาบานได้ว่ามันเป็นของแท้แน่นอน มีความจริงเด็ดขาดข้อหนึ่ง เมื่อผู้หญิงนัดกับชายคนรัก หล่อนจะวาดภาพอันเผ็ดร้อนบนเตียงนอนไว้ก่อนล่วงหน้า ว่าพบกันแล้วจะหนักหนาประการใดนั่นแหละ นี่คือเรื่องกระวนกระวายของหล่อนล่ะ
   ตอนนี้ ในเบ้าอารมณ์ของสาวใหญ่คนนี้คงจะขุ่นคั่งไปด้วยความเร่าร้อน พร้อมกับหล่อนก็สาปแช่งความที่ชักช้าของชู้เป็นการใหญ่ เขากรายเข้าไปและตีหน้าสนิทที่สุด และเป็นการเข้าผู้หญิงที่แนบเนียนที่สุดอีกด้วย
"ประทานโทษ คุณหญิงคงจะมาคอยคุณเอลวิส" เขาว่าเข้าให้นั่น คุณหญิงที่ไหน คุณเอลวิสที่ไหนเขาสมมติขึ้นมาเองทั้งสิ้น หล่อนสนใจชายผู้นี้อยู่บ้างเหมือนกัน แต่กระนั้นก็ยังไม่วายตื่นตระหนกเมื่อได้ยินการทักทายแบบดื้อตาใสอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวเช่นนั้น
"อุ๊ยตาย.."หล่อนอุทานเสียงอ่อนน่ารัก
"คุณเข้าใจผิดเสียแล้วค่ะ"
"ผมเสียใจ..ขออภัยด้วย..ประทานโทษ..ให้ผมร่วมโต๊ะเป็นเพื่อนด้วยสักครู่จนกว่าเพื่อนของคุณจะมาได้ไหมครับ"
"ดิฉันไม่ใช่คุณผู้หญิงหรอกค่ะ" หล่อนทำกระดากกระเดื่องอย่างแนบเนียน
"และเขาก็คงจะไม่มาพบกับดิฉันคืนนี้แน่นอน เพราะนี่มันก็ล่าช้าไปตั้งครึ่งชั่วโมงแล้ว"
"ตายจริง" เขาทำท่าตกใจอย่างสุภาพ
"บุรุษผู้คล่องในสมาคมชั้นสูงอย่างของคุณไม่น่าจะให้คุณมาคอยเก้อ"
"ช่างเขาเถอะค่ะ ความจริงเราก็ไม่ได้มีอะไรกัน นอกจากว่างก็นัดพบกันเพื่อดื่มและคุยกันไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง เพื่อให้ชีวิตมีการเปลี่ยนแปลงไปเสียจากความจำเจบ้าง"
   ชายผู้นั้นเห็นเป็นการเปิดโอกาสของสาวผู้ดีหรูฟู่ฟ่าคนนี้ และมันก็สุดแสนจะเป็นธรรมดาเสียแล้วที่ชีวิตจะมีรสชาติก็ต่อเมื่อหญิงชายได้มีโอกาสพบกัน คุยกันแบบนาน ๆ พบกันที หรือว่าเพิ่งจะพบกันใหม่ ๆ คุยกับผัวมันจะออกรสออกชาติที่ไหน สาวใหญ่สมัยนี้ขาดชายหนุ่มได้เสียเมื่อไหร่
"เป็นความเปลี่ยนแปลงที่ดี ตื่นเต้น จะรังเกียจไหมครับที่ผมจะขอถือโอกาสช่วยให้บรรยากาศใหม่เอี่ยมขึ้น"
"ก็ไม่เลว" หล่อนยิ้มอย่างทีเล่นทีจริงเต็มไปด้วยชั้นเชิงที่ทำให้ผู้ชายรัญจวนป่วนจิต
   เขาดีดนิ้วบอกพนักงานเสริฟที่เดินผ่านมาบอกความประสงค์ขอเหล้าอีก
"คุณคงพอมีเวลาให้ผมสักสองสามชั่วโมงในคืนนี้"
"คะ...แต่คุณอย่าคิดว่าดิฉันเป็นผู้หญิงราคาสิบดอลล่าร์ก็แล้วกัน" ชายหนุ่มหยิบแก้วมาร์ทินี่และรอจนหล่อนมีแก้วค้อคเทลของหล่อนในมือ เขาจึงมองสบตาหล่อนเป็นเชิงแสดงความยินดีของการพบกันแล้วจรดแก้วเหล้ากับริมฝีปาก
"ผมชื่อโทมัสครับ"
"คุณเล่นละครที่บรอดเวย์..อุ๊ย..ฉันจำได้แล้ว" หล่อนทำตาโตมองดูชายหนุ่มเหมือนจะสำรวจความทรงจำ
"ใช่แน่ๆ ฉันเคยดูคุณแสดง" หล่อนผงะหลังเหยียดกับพนัก นึกภูมิใจชายหนุ่มผู้นี้ไม่น้อย โทมัสเป็นศิลปินชื่อกระฉ่อน เป็นพระเอกเนื้อหอมที่สาว ๆ ติดกันเกรียว เขาคงมีเมียแล้วสินะ อายุเกือบสามสิบอย่างเขานี้คงไม่อยู่เป็นโสดให้โง่
"ผมมีเพื่อนคุยสวย ๆ อย่างคุณลอร์เร้นนี้ ให้ตายสิ ผมดื่มเหล้าไม่เมา"
"แต่ดิฉันพอแล้วค่ะ ชักมึนศีรษะ"
"งั้นเราไปต่อ"
"ที่ไหน"
เขากระซิบชิดริมหูหล่อน
"บ้านผม" ลอร์เร้นหัวใจเต้นแรง โลหิตในกายเดือดพล่าน ไม่รู้มีอำนาจอะไรทำให้หล่อนไปกับโทมัสทันที

   พอเทียบรถยนต์ในเงาไม้หน้าแฟลทซึ่งเป็นที่อยู่ของพวกศิลปิน แล้วนักละครเขาก็จูงมือเธอเข้าไปในห้องหออันมิดชิด และแล้วให้ตายซิ ผู้ชายคนนี้ช่างไวไฟเสียเหลือเกิน หล่อนไม่ทันจะตั้งสติเขาก็ยื่นหน้าเข้ามาหมายจะจูบ หล่อนจึงสะบัดหน้าหนีอย่างมีชั้นเชิง เขาจึงรวบร่างเข้ามาในวงแขนและรัดแน่นจนกระทั่งส่วนของก้อนเนื้อที่หน้าอกทั้งสองก้อนล้นอยู่บนอกของเขา
"คุณงามออกอย่างนี้ผมทนไม่ไหวแล้ว"
"แล้วคุณจะทำไมดิฉัน" หล่อนถามให้เป็นปัญหา ประกายตายียวน
"ทำทุกอย่างที่ผู้หญิงชอบ" หล่อนกระพริบตาถี่ ๆ ขณะที่จมูกและปากของเขาเคลียอยู่บนริมฝีปากของหล่อน
"ดิฉันไม่ได้เป็นผู้หญิงอย่างนั้นนะ"
"ครับ..ผมทราบและรู้ว่าคุณเป็นสาวชอบสนุก ชอบทดลองชิมของที่มีรสชาติรุนแรง"
"อุ๊ย..พูดอะไรออกมาก็ไม่รู้ซี โทมัสนี่"
   ความอยากที่จะทดลองความเป็นผู้ชายของเขาว่าจะให้หล่อนเต็มเม็ดเต็มหน่วยหรือไม่ทำให้การจูบแบบนี้ที่ถูกลิ้นล้วงเข้าไปในปากจนพันกับปลายลิ้น หรือกดปากของเขาด้วยปากอันกว้างของหล่อน เป็นการเร่งเร้าอารมณ์ที่สุดจนคนเราไม่ต้องอับอายกันอีก
   ลมหายใจแรง ๆ ใบหน้าที่แดงเข้ม นัยน์ตาที่เป็นประกาย ประเดี๋ยวปรือประเดี๋ยวเปิดกว้าง..เหล่านี้เป็นอาการของผู้ที่พร้อมจะเริงสวาท
"คุณลอร์เร้น.."
"ขา.."
"ด้วยวัยของคุณ ไม่ต้องบอกผมหรอกว่าเคยผ่านผู้ชายมาแล้ว"
"ผ่านแล้วยังชอบไหมคะ"
"ชอบซิครับ เหมือนม้าดีต้องมีพยศ และม้าที่ดีที่สุดก็ต้องเป็นม้าที่ถูกฝึกมาบ้างแล้วจึงจะรู้จังหวะจะโคน เพราะรักของเราจะไม่กระท่อนกระแท่นหรอก เราเพิ่งจะพบกันเป็นครั้งแรกยิ่งจะตื่นเต้นหนักขึ้นไปอีก เริ่มต้นกันเถอะนะครับ" หล่อนปรือตารับริมฝีปากอันนุ่มนวลของผู้ซึ่งพอเห็นหน้าและสนทนากันไม่ทันไรหล่อนก็ตามเขาเข้ามาในห้องนอน และกำลังจะผ่านเตียงนอนอย่างไม่เป็นปัญหา
"คุณ.." หล่อนตะกุกตะกักเสียงแหบพร่า
"อะไรครับ..คนสวย" เขาพูดพร้อมกับประคองร่างระทวยลงไปบนเตียง ท่าทางของหล่อนเหมือนอ่อนใจ สายตามองมือของเขาที่จัดการกับกระดุมเสื้อชั้นนอกซึ่งหล่อนกลัดไว้เพียงสองสามเม็ด จากเสื้อนอกก็เหลือบราเซียร์ และจากนั้นก็เนื้อเปล่า
   หล่อนนอนหงายราบทำตาปริบ ๆ ลมหายใจร้อนระอุ หล่อนยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบานว่าอยากเย็ดกับเขาเหลือเกิน เพราะผู้ชายเช่นโทมัสสะอาดหมดจด น่าพิศวาสน่ากอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างชนิดตัวเกลี้ยง ๆ เต็มมือเต็มไม้หน่อย
"ช่างเถอะค่ะ" หล่อนจัดการร่างกายท่อนล่างด้วยตัวเอง พอเหลียวกลับมาอีกที ก็เห็นเขาสวมเครื่องแต่งกายชุดชายแท้ยืนผงาดอยู่
"อุ๊ย.." ลอร์เร้นอุทานออกมาด้วยความปรีดาระคนตื่นเต้น เขาทรุดกายลงไปหาหล่อน มือจับร่างนั้นไว้ในอ้อมแขน บัดนี้หล่อนได้จับความเป็นชายฉกรรจ์ของเขาไว้ในกำมืออย่างไม่มีทางหลุดรอดไปไหน
   การจูบกันอย่างดุเดือดเลือดพล่านเป็นแบบฉบับที่ผู้หญิงมีอารมณ์รุนแรงอย่างลอร์เร้นต้องการจูบดะไปทั้งตัวหล่อนก็พอใจ และหล่อนก็สามารถจะจูบเขาได้ทั่วตัวเช่นกัน
   สติมั่นคง..ปลาสนาการไป ความบ้าแบบป่า ๆ ก็เข้าแทนที่ เพลิงกองเล็ก ๆ ที่มากไปด้วยเชื้อถูกเป่าให้คุขึ้นทีละเล็กละน้อย พักใหญ่ต่อมามันก็กลายเป็นเพลิงกองใหญ่ที่ลุกลามทำท่าเหมือนจะไม่มีวันดับได้
   เขามีจังหวะจะโคนในเรื่องเข้าพระเข้านางมานานแล้วจึงรู้ใจลอร์เร้นได้ดีว่า สาวใหญ่อย่างหล่อนนี้ต้องปลุกสวาทให้สุดยอดเสียก่อนถึงจะร่วมสังวาส
"ผมมองคุณตรงไหน ก็น่าชมเชยที่นั่น" เขาป้อนคำหวานพร้อมกับมองสบตากับหล่อน
"หรือคะ.."หล่อนหัวเราะคิกคักอย่างถูกใจ นิ้วเรียวงามกรีดกรายอยู่บนแผ่นอกของชายหนุ่ม
"จริง ๆ ครับ" โทมัสกระซิบชิดริมหูแล้วเขาก็เหลียวหน้าไปมองเนินสวาท
"มันช่างงามอะไรอย่างนี้" เขาพร่ำไม่หยุดปาก
"เนินนูนอันสล้างไปด้วยขนสีทอง ช่างเป็นโยนีชั้นหนึ่งจริง ๆ" เขากลับร่างและรีบซบหน้าลงไปที่โคกโยนีของหล่อนทันที
"อี๊ย์..โทมัสขา.."
"ผมจะจูบ..โอ้..น่ารัก..น่าหลงกระไรปานนั้น" เขาหอมลงไปฟอดใหญ่แล้วผงกศีรษะขึ้นมองเห็นเม็ดแตดพองตัวเต้นระริก จึงดูดมันด้วยความเสน่หา
"โทมัสขา..ลอร์เร้นเสียวค่ะ" หล่อนตัวสั่นสะท้านกระสันไปทั่วสรรพางค์ เห็นตูดเขาส่ายลอยอยู่ตรงหน้าจึงลูบไล้ด้วยฝ่ามือเพื่อปลุกอารมณ์พิศวาสให้กับชายที่จะเป็นคู่เย็ด
"ดูซิคะ ผู้ชายคนนี้" เธอครางในอก
"เขาช่างพิศวาสหี..แตดเสียจริง ๆ โอยฉันเงี่ยนจะตายแล้ว"
   ลิ้นสาก ๆ ของเขาม้วนเม้ม บางครั้งเลียเข้าไปในแคมอันหยาดเยิ้มไปด้วยเมือกลื่น ตัณหาทำให้ลอร์เร้นผู้เลอโฉมหน้ามืดตามัวถึงกับจับลูกกระโปกของเขาคลึงเล่น ควยที่ลุกยาวส่ายหัวถอกแดงก่ำ มันระลงมาเฉียดแก้มเฉียดจมูก ทำให้เสียวในรูสวาทยังกับอะไรดี มันเหมือนกับมีอะไรตัวเล็กตัวน้อยเข้าไปคลานยั้วเยี้ยอยู่ในนั้น
"โอย..ฉันคันในรูโยนีเหลือเกินแล้ว..โทมัสขา..คุณช่วยเอาลึงค์เข้าไปสะกิดสะเกาเร็ว ๆ ซิคะ" อยากจะร้องบอกออกไปอย่างนี้แต่ความเป็นกุลสตรีชั้นนำของหล่อนทำให้ต้องระงับไว้
   ลมหายใจของเธอระอุกรุ่นนัยน์ตาปรือเยิ้มบ่งบอกความกระหายหิวสิ้นดี เธอกำลังกอดโทมัสแน่นแล้วก็เปลี่ยนมารูดกระทอกกระดออย่างเมามัน เขาไม่รังเกียจของเธอเธอจะไม่ตอบสนองเขาบ้างเชียวหรือ และแล้วลิ้นแดงสดอันอ่อนนุ่มของหล่อนก็แลบออกมาที่หัวถอกของชายชู้ เธอห่อริมฝีปากจนจู๋แล้วจุ๊บรอบเงี่ยงอย่างคะนอง เล่นเอาโทมัสเสียวหัวถอกเป็นกำลัง
"ไม่เลว..ไม่เลว.." เขารำพันอยู่ในใจ
"ผู้หญิงคนนี้ไม่ยอมให้เสียเปรียบเขาเลยซีน่า แน่ะ..อมหัวถอกเข้าไปในปากเสียแล้ว" ความกระสันทำให้บุคคลทั้งสองซาบซ่านไปถึงก้นบึ้งหัวใจ ต่างก็แอ่นและกระดกกระเด้งด้วยความสยิวสยอง    เขายิ่งเลียหีหล่อนและล้วงลิ้นเข้าไปในรูสวาทแทบสุด หล่อนก็ยิ่งดูดเลียหัวบานเป็นการตอบสนอง หล่อนอมมันเสียจนแก้มตุ่ยผงกศีรษะขึ้นลงในจังหวะสั้นยาว บางครั้งมันทะลวงลึกเข้าไปจนกระทบลิ้นไก่ทำเอาเธอหายใจหายคอแทบไม่ทัน สองตาเหลือกลานจนต้องรีบคายมันออก
"โอยยย..โทมัสขา..ดิฉันเงี่ยนจนเนื้อตัวสั่นไปหมดแล้ว..อูย..ความสุขของเราอย่าให้สะดุดอยู่แต่ปลายลิ้นนี้เลยนะ ทูนหัว..เรามาเย็ดกันดีกว่า" หล่อนสารภาพออกมาอย่างหมดอาย แน่ล่ะ..ผู้หญิงเราลงหมดยางอายเสียแล้วมันก็แซบ..มันก็สนุกโลดโผนถึงใจ ไม่ว่าจะชวนหล่อนเล่นท่าพิเรน ท่าไหน..และลามกอย่างไร หล่อนย่อมโอเค
   เขาละจากโคกสวาทของเธอ พลันหันหน้ามาเผชิญกับหล่อน ลอร์เร้นยิ้มให้อย่างยียวน นอนหงายถ่างขาเหมือนจะโดนผ่ากลางที่แยกแต่ละกลีบเผงิบผงาบได้เองอย่างเห็นได้ชัด เธอคงจะเงี่ยนจัดซินะ ความเจนสังเวียนสวาทบอกให้เขารู้อารมณ์หล่อนได้ดี
   เขาจึงนั่งยอง ๆ จับลำควยที่ยาวเหยียดของตัวเองยั่วให้สาวใหญ่เพิ่มความรัญจวนอย่างชนิดบ้าคลั่ง และมันก็ได้ผล เธอครางหงิง ๆ นัยน์ตาขี้เล่นแวววาว นี่ถ้าชายหนุ่มจะเสนอราคาของลำควยในขณะนี้ หญิงสาวก็จะต้องรีบซื้อ แต่เขาไม่รู้ว่าหล่อนเป็นใคร คงจะนึกว่าเป็นสาวชอบสนุกเท่านั้น
"ชอบควยยาว ๆ ไหมครับ คุณลอร์เร้น" เขากระซิบถาม ใบหน้าหล่อนแดงจัดขึ้นอีกเมื่อได้ยินคำพูดอย่างนี้
"ตายแล้ว ใครจะบอกคุณได้คะ อายตายเลย"
"โถ..เราจะเย็ดกันอยู่รอมร่อ อายกันทำไมครับ"
"ค่ะ..ลอร์เร้นชอบ" เธอกระซิบบอกชายหนุ่มด้วยเสียงแผ่วแทบจะไม่ได้ยินเอาเสียเลย
ควยของเขายิ่งลุกโชนเงี่ยงบานหรากระดกหัวส่ายไปมาเหมือนงูเห่าแผ่แม่เบี้ย นับตั้งแต่โบราณกาลมา ผู้หญิงสวย ๆ กับควยชายงามมันแยกกันไปได้เสียเมื่อไหร่ล่ะ ถ้าฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดมาขาดสิ่งอย่างว่า โลกเรานี้ก็ไม่น่ารื่นรมย์ มันน่าจะไปลาหมาตายเสียดีกว่าอยู่เป็นผู้เป็นคน
พอเขาขยับเข้าไปในหว่างขาของหล่อน หัวใจเธอก็เต้นระทึก รูสวาทขมุบขมิบพร้อมที่จะให้ลึงค์ลำยาวชำแรกเข้าไปให้สมอยาก
"คุณอยากเอามากเชียวหรือครับ น้ำถึงได้เยิ้มปากรูขนาดนี้"
"เซี้ยวแล้ว..คุณโทมัสนี่..โอยย.."
"ทำไมหรือครับ"
"เสียวแตด..อูย..คุณดันเข้าไปซี.เล่นเอาเงี่ยงกระแซะอย่างนี้เดี๋ยวแตดฉันตั้งปิดปากรูไม่รู้ด้วยนะ"
"ผมก็จะเย็ดให้สะบัด"
"หรือคะ..งั้นก็ตามใจเธอ" พอเขากระเด้าลำลึงค์เข้าไปในรูสวรรค์

   ในทันใดนั้น มันเหมือนกับมีมารมาขัดจังหวะ
"เฮ้ย..โทมัส..ไอเที่ยวตามหายูเสียจนทั่วเมือง..ดันมากบดานอยู่นี่"
"ใครกันโว๊ย.." เขาตะโกนก้องอย่างฉุนจัดพร้อมกับบ่นพึม
"หนอย..เวลาไหนไม่มาดันมาเคาะเรียกเวลานี้"
"จำเสียงไอไม่ได้หรือวะ บัดซบจริง คนที่ปั้นยูจนมีชื่อเสียงอยู่เดี๋ยวนี้น่ะ"
"อ๋อ..ขอโทษครับ ผู้กำกับ" เขาทะลึ่งร่างล่อนจ้อนขึ้นทันที ลุกลี้ลุกลนหยิบเสื้อผ้ามาสวมมิได้สนใจกับร่างอรชรของลอร์เร้นที่เป็นเดือดเป็นแค้นแทบกระอักเลือดสวาทออกมาเป็นลิ่ม ๆ
"มันเป็นโอกาสทองของยูแล้วที่จู่ ๆ นิกสันและดารา ตลอดจนผู้อำนวยการบริษัทเมโทร..เลิกจากการหาเสียงเลือกประธานาธิบดี ท่านและคณะจะมาชมการแสดงของเรา..ไอว่า..ยูรีบแต่งตัวไปเร็ว ๆ เข้าเถอะ แสดงกันคืนนี้ให้เต็มที่เลย หนทางสู่ดาราภาพยนต์รอยูอยู่แค่เอื้อมแล้ว" เขาหันมามองร่างระทวยของลอร์เร้นแล้วอดถอนใจลึกเสียมิได้..เสียดายนั้นก็สุดแสนที่จะเสียดาย วินาทีเข้าด้ายเข้าเข็มพลันต้องหยุดชะงัก
   ระหว่างการแสดงละครในคืนนี้เพื่อไต่เต้าไปสู่โลกดารา กับหญิงสาวพราวเสน่ห์ที่นอนแบหราอยู่ขณะนี้ เขาตัดสินใจเลือกยากสิ
"คุณจะไปเดี๋ยวนี้จริงรึคะ" โทมัสอึกอักมองสบตาหล่อน เขาอยากจะกระโจนเข้าไปเล่นหล่อนให้สมอยากแต่เสียงของผู้กำกับการละครก็ดังลั่นขึ้นอีก
"บ๊ะ..มัวชักช้าอยู่ได้..เรื่องผู้หญิงน่ะ ยูอย่าไปอาลัยอาวรณ์เลยวะ ในอนาคตไอกลัวยูจะมีเล่นจนไม่หวาดไม่ไหวละนา"
"ครับ..ครับ..ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้"
"โธ่..โทมัสขา" ลอร์เร้นลุกผวาลงจากเตียง
"คุณจะสละเวลาสักสิบยี่สิบนาทีไม่ได้เชียวหรือ เธอไม่เห็นใจผู้หญิงบ้างเลยหรือคะ" เธอวิงวอนพลางคุกเข่ากอดบั้นเอวโทมัสแน่น
"นะคะ..ทำให้ฉันตัวเบาเสียก่อนค่อยไปก็ไม่เห็นจะชักช้าแค่ไหน"
"ลอร์เร้น"
"ขา"
"กรุณาเห็นใจผมเถอะครับ ถ้าคุณรอผมได้ เราจะมีความสุขกันจนฟ้าสางก็ยังไหวนะครับ เรื่องการงานมันสำคัญจริงๆ"
ฮึ..เธอสะบัดหน้าลุกขึ้นยืนจนจนอกตระหง่านเชิด
"ฉันนี่แหละ ลอร์เร้น ไวเลอร์ ภริยาของสจ๊วตนักวิทยาศาสตร์ระดับโลก" เสียงของเธอเนิบนาบ
"เงินฉันถมเถไป..ถ้าเธอจะอยู่เริงรักกับฉัน..ฉันจะเซ็นเช็คให้เธอเดี๋ยวนี้ สักหมื่นสองหมื่นดอลล์" เขาเบิกตากว้าง อุทานอย่างตกใจ
"คุณนาย"
"ใช่..ฉันมิได้ปด" หล่อนหยิบสมุดเช็คขึ้นมาจากกระเป๋าถือ มองหน้าเขาพร้อมที่จะเซ็น เพียงเพื่อให้ให้เขาอยู่เล่นชู้กับเธอชั่วครู่เท่านั้น
"อย่าเลยครับ..อภัยผมเถอะ..โอกาสอื่นยังมี" ลอร์เร้นเดือดดาลมาก อารมณ์ของหล่อนแค้นสุดระงับ แน่ละ..แม้จะมีเงินทองล้นธนาคารแต่ยามนี้ก็ซื้อผู้ชายไม่ได้ เนื้อตัวของหล่อนสั่นเทา กระทืบเท้าอย่างไม่สบอารมณ์..และในทันทีที่เห็นชายหนุ่มไม่สนใจในเงินทองที่หล่อนจะหยิบยื่นให้จึงยกฝ่ามือขึ้นตบหน้าเขาดังเพี๊ยะ

"คนใจดำ..ทำให้ฉันเกิดอารมณ์สวาทแล้วก็ไม่ไยดี ไปเถอะไป้"
    โทมัสจากไปแล้ว พร้อมกับผู้กำกับการแสดง ต่อจากนั้นอีกไม่นานลอร์เร้นก็ก้าวออกจากห้องชายหนุ่ม หล่อนบ่นไปตลอดทาง
"ฉันเกลียด..ฉันเกลียดเธอเหลือเกิน..โทมัส พบกันเพียงเท่านี้เถิดนะ ความสวยและเงินทองของฉันไม่ชนะใจเธอได้เลย..โอย..ฉันปวดประสาทแทบจะบ้าตาย รูโยนีคันยุบยิบ ถ้าหากคืนนี้ไม่ได้เล่นชู้กับชายคนไหนคงคันรูตายเป็นแน่แท้"
   หล่อนมาถึงรถก็หย่อนก้นแปะลงที่นั่งเบาะหลัง หลับตาลงพยายามไม่ให้นึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาสด ๆ ถึงแม้หล่อนจะข่มใจไม่ให้คิด แต่มันจะไหวหรือ ผู้หญิงอย่างลอร์เร้นตั้งแต่แต่งตัวออกจากบ้านก็หวังจะพบชู้รักเพื่อเชยชม อยากจะเย็ดกันให้ชื่นฉ่ำจนเม็ดโลหิตในเรือนกายเดือดพล่านเสียวไปทั่วรูตูดรูก้น หล่อนพลาดหวังจากปิแอร์ก็มาพบกับโทมัสและหล่อนก็ช่างอาภัพเสียสิ้นดี พลาดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า..เหตุระทึกใจที่โทมัสให้หล่อนดูดควยยังไม่จางหายไปแม้กระทั่งเดี๋ยวนี้ ยิ่งหักใจไม่คิดมันก็เหมือนยิ่งยั่วให้คิดถึงแต่เรื่องเย็ดกัน
"คุณนายครับ..ไปไหน" เสียงไบรอันร้องถาม
"ไปเย็ดกัน.." ลอร์เร้นโพล่งออกมาอย่างลืมตัว
"อะไรนะครับ..คุณนาย"
"ทำไม"
"เมื่อกี้คุณนายว่า.." ไบรอันพูดได้เท่านี้ก็มองสบตาหล่อนทางกระจกมองหลัง เขาเห็นความอิ่มเอิบของใบหน้า เห็นส่วนสัดอันสะพรั่งของนายสาวก็รัญจวนใจเสียนี่กระไร "ไปเย็ดกัน" คำพูดของนายสาวนี่ทำให้เขางงเป็นไก่ตาแตก
"หรือจะเมา" สารถีผู้ซื่อสัตย์คำนึง
"คุณนายครับ..จะไปไหน" เขาถามหล่อนซ้ำเพื่อให้แน่ใจ
"ไปโรงแรม..เย็ดกัน..เย็ดกัน..เธอชอบไหม"
   อนิจจา..นายสาวของเขาคลุ้มคลั่งไปเสียแล้วหรือนี่ เห็นจะเป็นจริงจังอย่างที่ไบรอันคาดคะเนไม่มีผิด ลอร์เร้นขณะนี้เหมือนคนสติวิปลาส อารมณ์คลุ้มคลั่งไปด้วยกลิ่นไอโลกีย์ หล่อนเมาแน่แล้ว และยังเมาในรสสวาทที่ยังไม่ได้ลิ้ม ทำให้กระหายอยากเสียจนเปลี่ยนนิสัยไปได้หรือนี่
   โอ้..ตัณหากามารมณ์ อานุภาพของมันช่างไม่มีอะไรจะยับยั้งได้ มันเป็นเรื่องธรรมดาไปเสียแล้วในนิวยอร์คที่ผู้หญิงจะชวนคนรถเข้าไปในโรงแรม บ๋อยที่วิ่งนำหน้ารถไปยังช่องที่ปิดด้วยผ้าม่านเบิกตากว้างด้วยความงุนงงนิดหน่อย ไม่ใช่เพราะเห็นผู้หญิงเมาเข้าโรงแรม แต่เพราะเห็นผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างหลังท่วงท่างามสง่าไม่ผิดอะไรกับคุณนาย แล้วมันก็ปวดใจยิ่งขึ้นอีกเมื่อคุณนายคนนั้นเปิดประตูลงมาอย่างกระฉับกระเฉง พูดอะไรกับคนขับสองสามคำแล้วเดินนำหน้าลิ่วเข้าประตู โดยมีคนรถร่างกำยำผู้นั้นตามเข้าไปอย่างเนิบช้า
มันได้แต่นึกอยู่ในใจว่า "นิวยอร์คนี่มันชักจะไปกันใหญ่แล้วโว้ย" เมื่อคืนวานผู้หญิงดันผ่าขับรถให้ผู้ชายนั่งแล้วก็พาเข้าโรงแรม แต่คืนนี้แม่คุณนายเกิดสะบัดก้นให้คนรถตามเข้าห้อง นี่มันยังไงของมัน"
   ลอร์เร้นทาบหลังลงกับเก้าอี้นวมปลายเตียง หรี่ตามองร่างกำยำของไบรอัน เขาล่ำสัน ซื่อ ไม่มีปากเสียงเป็นที่พอใจหล่อนมากที่สุด
ไบรอันยังยืนเหมือนคนใบ้อยู่หน้าประตู.
."ใส่กลอนเสีย" หล่อนแหวดุ
"แล้วก็เข้ามานี่"
"ครับคุณนาย" ไบรอันพูดเสียงเครือ ใส่กลอนด้วยท่าทางเงอะงะก่อนจะเดินทื่อ ๆ เข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าหล่อน ลอร์เร้นยกขาไขว่ห้าง สูดลมหายใจยาวด้วยใบหน้ายิ้มละไม ใบหน้าหล่อนแดงระเรื่อแต่ไบรอันไม่ได้มองตรงนั้น นัยน์ตาอันก้มต่ำของเขาพบกับท่อนขาอันกลมกลึงขาวผ่องละอองตาไปทั่วทุกขุมขน มันยิ่งขาวขึ้นเมื่อเขามองลึกล้ำเข้าไปตามอาการไขว่ห้างอย่างประเจิดประเจ้อนั้น
   ไบรอันเลื่อนสายตาวาวมองขึ้นไปยังทรวงอกอวบสล้างรอรับการมองของเขาอยู่ก่อนแล้ว
"โถ..คนรถที่น่าสงสารของฉัน" หล่อนงึมงำพร้อมทั้งเรียก
"ไบรอัน"
"ครับ"
"กระเถิบเข้ามานี่อีกซิ" ไบรอันทำตามคำบัญชา ลอร์เร้นหรี่ตาลงเหมือนคนง่วงนอนหงายหลังพิงพนัก ทรวงสล้างเชิดชูชันขึ้นมาสั่นกระเพื่อม
"รู้แล้วใช่ไหมว่า ฉันต้องการอะไร"
"เอ้อ...ผม"
"ทำตามความต้องการของชั้น" ไบรอันกลืนน้ำลายลงคอ
"คุณนายคงเมา"
"ไม่ใช่เรื่องของเธอ" หล่อนว่าแล้วฉุดแขนเขาอย่างแรงจนไบรอันซวนเซลงคุกเข่าเบื้องหน้า เขามิกล้าสบตาหล่อน แต่ระดับนั้นทำให้ใบหน้าของไบรอันอยู่ที่ระดับของทรวงอกหล่อนแทน นัยน์ตาเขาก็จับอยู่ตรงนั้นราวกับจะไม่ยอมกระพริบ
"จูบฉัน ไบรอัน" เสียงหล่อนไม่ค่อยดังนักแต่มันเต็มไปด้วยอำนาจ
"จูบคุณนาย"
"ก็ใช่นะซี..ยังจะมาโง่อยู่อีกรึ" หล่อนเสียงแหว ทรวงอกสั่นสะท้าน ท่าทางที่ไบรอันคุกเข่าอยู่ต่อหน้าดูเหมือนทาส
"ฮึ..โทมัส ฉันจะชนะเธอให้ได้..เธอเป็นผู้ชาย ไบรอันก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน หากฉันอาชนะไบรอันได้ก็เท่ากับฉันชนะเธอ" ลอร์เร้นยังไม่หายแค้นด้วยอารมณ์เดือดดาลหรือไฟในอก ไฟที่โทมัสก่อขึ้นมา ครั้นมันโชติช่วงดีแล้ว เขาก็ไม่ยอมดับ
   ประสาทของหล่อนหลอนไปเสียแล้ว เห็นไบรอันคิดว่าเป็นโทมัส
"เดี๋ยวนี้คุณตกเป็นทาสของฉันแล้วโทมัส..ฉันจะทำกับคุณอย่างสาแก่ใจ" หล่อนกระชากแขนไบรอันเข้ามาหาด้วยอารมณ์แรงรวดเร็วเหมือนไฟไหม้ฟาง
"จูบฉัน"
"เอ้อ.."
"ฉันบอกว่าจูบฉัน" หล่อนกระชากแขนเขาอีกครั้งจนใบหน้ากร้านแดดของไบรอันถลาเข้ามาชนกับใบหน้าของหล่อน ลมหายใจร้อนผ่าว กลิ่นกายอันแปลกประหลาดของผู้ชายทำให้หล่อนหัวใจสั่นระทึก แม้ว่ามันมิใช่กลิ่นสะอาดสะอ้านแต่มันก็เป็นกลิ่นของผู้ชาย กลิ่นไออันเย้ายวนความรู้สึกสิ้นดี
จมูกของไบรอันชนแก้มหล่อนทื่อ ๆ
"หอมไหม ไบรอัน"
"หอมครับ คุณนาย"
"ถ้างั้นก็จูบฉันอีก..จนกว่าฉันจะบอกให้พอ"
"แต่..อ้า.."
"อะไรรึ.."
"นายผู้ชาย"
"บ้า..อย่าพูดถึงเขาอีกต่อไป จูบปากฉันดีกว่า..แกจูบปากเป็นไหม"
"ผมเคยเห็นแต่ในหนัง"
"ถ้างั้นก็ทำอย่างนั้น"
"แต่.." หล่อนกระชากต้นคอเขาเข้ามา ปากต่อปากประกบกัน ลิ้นอ่อนนุ่มที่ฉกวูบวาบเข้าไปในปากทำให้คนรถสั่นสะท้านไปทั้งตัวเหมือนกำลังจับไข้ ชั่วระยะเวลาสั้น ๆ แต่ดูเนิ่นนานเหมือนตลอดชีวิต ไบรอันผละห่างออกมาสูดลมหายใจกระหืดกระหอบ หน้าแดง นัยน์ตาวาวท่าทางตะครั่นตะครอตัว
"เป็นไง ไบรอัน" หล่อนกระซิบถาม เปลือกตาหรี่ปรือ
"ขอให้ผมจูบอีกครั้ง"
"ชักชอบล่ะซี" หล่อนหัวเราะเหมือนคนร้องไห้ มือลูบไล้ที่ต้นคอเขา ไบรอันผวาเข้าประกบปากหล่อนอีกครั้งหนึ่ง คราวนี้เนิ่นนานกว่าเดิมจนลอร์เร้นเกือบสำลักลมหายใจ ไบรอันถอนปากอย่างอาวรณ์ ร่างสั่นสะท้าน ใบหน้าอันร้อนผ่าวซบลงบนทรวงอกอันตระการนั้นอย่างรวดเร็ว
"เดี๋ยวก่อน ไบรอัน..ฉันยังไม่ได้บอก"
"แต่ผมอยากจะจูบตรงนั้นนี่" เสียงเขาพูดอู้อี้จนฟังเกือบไม่รู้เรื่อง ขณะที่ลมหายใจเร่าร้อนเป่ารดไปทั่วเนื้อตัวอันสั่นสะท้าน
"ดื้อจริง ไบรอัน" เสียงหล่อนเครือเหมือนสะอื้น เปลือกตาปิดสนิท
"ฉันยังไม่ได้สั่งซักหน่อย..อี๊ย์..อย่าจูบแรงนักซี ไบรอัน..อุ๊ย..ฉันไม่ได้บอกให้บีบจนเจ็บนะ" แต่ไบรอันกลายเป็นคนหูหนวกไปแล้ว..ตอนนี้เขาไม่ได้พูดอะไรนอกจากจะหายใจ ครู่หนึ่งลอร์เร้นจึงได้ถามเสียงแผ่ว ๆ ว่า
"ไม่คิดถึงคุณผู้ชายแล้วหรือ"
"ช่างเขาเถอะครับ คุณนาย..คุณนายให้ผมจูบอย่างเดียว"
"แต่แกจับด้วยนะ"
"ถ้ายิ่งกว่านั้นล่ะ"
"ตะกละตะกลามแล้วซี"
"ก็คุณนายต้องการไม่ใช่หรือครับ"
"ปากดี" หล่อนตีปากเขาเบา ๆ อย่างสัพยอก
   ไบรอันหัวเราะถูกใจ กระแทกจมูกลงบนสิ่งที่เขาคิดว่าเขาควรจะจูบมันไปตลอดชีวิต และหล่อนเองก็ต้องการอย่างเดียวกัน มืออันกำพวงมาลัยรถมานานป้วนเปี้ยนไปตามสัดส่วนที่ไหวสะท้านด้วยแรงอารมณ์..ลอร์เร้นถามตัวเองด้วยความพิศวงว่า แม้มันจะสากกร้านแต่ก็ทำให้หล่อนสยิวสยองจนขนลุกซู่ซ่าไปทั่วสรรพางค์กาย
"ฉันไม่ได้บอกให้จับนมนะ ให้จูบเฉย ๆ..ชักจะเก่งเกินไปแล้วนะ..อุ๊ย..นี่..เนื้อคนนะ..ไม่ใช่เหล็ก"
"เนื้อคุณนายนิ่มเหลือเกิน"
"กับเมียแกเป็นยังไงกัน"
"อย่าไปพูดถึงเขาเลย"
"บูชานักรึ"
"ไม่ได้แม้ละอองของคุณนายหรอก" หล่อนหัวเราะอย่างสมใจ ปรือตาขึ้นมองเขา..แม้จะดูหยาดเยิ้มแต่ก็รู้สึกเหมือนมองทาสที่หล่อนจะจิกหัวใช้ได้ดังใจ
   ขณะนั้น ไบรอันเกลือกเคล้นหน้ากับตักของหล่อนราวกับที่นั่นเป็นฟูกทิพย์ ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาราวกับจะชำแรกเสื้อผ้าเข้าไปสร้างความสยิวสยองให้กับเนื้อหนัง..ลอร์เร้นยกมือขึ้นลูบไล้เรือนผมเขาราวกับจะกดหัวของไบรอันให้เกลือกเคล้นอยู่เช่นนั้นไปจนวันตาย
"ไบรอัน.."
"ผมอยู่ที่นี่"
"ฉันเมื่อยแล้ว..อุ้มฉันไปที่เตียง"
"ครับ" เขาลุกขึ้นอย่างทะมัดทะแมง แล้วร่างของหล่อนก็เหมือนจะปลิวไปนอนอยู่บนเตียงนอนระทึกกายเหมือนจะคอย ไบรอันยืนจับก้น ไม่ผิดอะไรกับเสือร้ายที่พร้อมจะถาโถมเข้าใส่เหยื่อของมัน
"ไบรอัน"
"ผมอยู่นี่"
"มากอดฉันเถอะ" เขาทำตาม ครู่เดียวหล่อนก็ร้องเสียงระล่ำระลักว่า
"มายุ่งกับเสื้อกระโปรงฉันทำไม"
"ผมจะโยนมันทิ้ง"
"ฉันหนาวนะ"
"ผมจะกอดให้อุ่น"
"จริงหรือ" หล่อนปรือตามองอย่างยั่วเย้า คำตอบของไบรอันก็คือโยนกระโปรงของหล่อนทิ้งไป
   ไบรอันราวกับคนกินเหล้าขนาดหนักจนหน้าแดงก่ำ ร่างเปลือยเปล่าที่ขาวล่อนจ้อนอยู่บนเตียงไม่ผิดอะไรกับทารกใหญ่ที่ทอดระทวยอย่างไรเดียงสา นัยน์ตาของเขาที่กวาดมองขึ้นลงมันราวกับเปลวไฟที่แผดเผาเนื้อหนังของหล่อนให้ร้อนผ่าวไปทั้งตัว
"คุณนาย"
"ทำไมหรือ"
"งามเหลือเกิน"
"เทียบกับเมียแกเป็นยังไงกัน"
"ผมบอกแล้วว่าไม่ได้ละอองของคุณนาย" ทรวงอกขาวเต้นล่อให้เขาคลั่ง
"ถ้างั้นมัวรีรออะไรอยู่อีกล่ะ" ไบรอันทำท่าเหมือนจะโถมเข้าหา แต่ลอร์เร้นยันอกเอาไว้อย่างรวดเร็ว
"อย่าเอาเปรียบฉันมากนักเลย" ไบรอันทำหน้าเหรออย่างงุนงง ลอร์เร้นสอดมือทั้งสองข้างไปหนุนต้นคอมองดูร่างเขาในกระจกพลางหัวเราะ
"ฉันเกลียดเสื้อผ้าแกจังเลย" เท่านั้นเองไบรอันก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร นัยน์ตาของหล่อนจ้องอยู่ในกระจกและเบิกถลนเมื่อเห็นท่อนลึงค์ของเขา หล่อนถึงกับถอนใจสะท้อนยาวเมื่อไบรอันผวาเข้ามาอีกครั้งหนึ่งจนหล่อนหลุดปากพึมพำออกมาว่า
"แกนี่เสือร้ายทีเดียวนะไบรอัน" เขายิ้มด้วยความพอใจ ผวาเข้าหาอ้อมแขนที่กางรับ พร้อมกับจูบเคล้นเฟ้นฟอนกระหืดกระหอบแทบจะลืมหายใจ ชั่วพักใหญ่ ๆ ไบรอันก็หยุดการจูบและเคล้นคลึง
"อ้าว..นั่งมองหน้าฉันทำไมล่ะ..คุกเข่าลงในหว่างขาฉันซิ" เขารีบปราดเข้าไปนั่งคุกเข่าในหว่างขานายสาวทันที ซึ่งหล่อนก็ยกขาจนแบะเห็นแตดยื่นออกมาแดงอร่าม รูโยนีขมิบ ไบรอันมองอย่างลานตา
"เห็นรูของฉันไหม ไบรอัน รูแดง ๆ ใต้เม็ดแตดนั่นแหละ เอาควยเธอยัดใส่เข้าไปแล้วก็ดัน"
   ลอร์เร้น ไวเลอร์ทำให้ไบรอันกลายเป็นทาสซื่อที่ทำอะไร ๆ ได้ตามปราถนาและหล่อนจิกหัวเขาใช้อย่างสาสมใจ
"มันจะเข้าได้หรือครับ คุณนายรูเล็กนิดเดียว หัวถอกของผมมันใหญ่ บังมิดรูเลย"
"โธ่..ได้..มันเข้าได้น่า..พอเธอดันหัวเข้าไป ปากรูก็จะขยาย แหม..ทำเป็นเซ่อไปได้..เอ้า..ฉันจะจับหัวถอกจ่อให้นะ แล้วเธอค่อยดันเข้าไป เอาเลย..ดันซิ..อูย..เบา ๆ หน่อย" คุณนายครางพร้อมกับแอ่นโคกสวาทขึ้นรับเมื่อถูกควยใหญ่ดันเบิกรูเข้าไปเต็มแรง มันทำให้หล่อนตึงไปทั่วหว่างขา ถึงกับบิดตัวกัดฟันกรอด
"เจ็บหรือครับ คุณนาย..บอกแล้วว่าของผมมันใหญ่ ผมเอาออกนะ..เดี๋ยวรูคุณนายจะฉีก" ไบรอันพูดพร้อมกับชักควยออกจากรูโยนี
"อย่า..อย่าชักออกไป ไบรอัน..ซี๊ด..ไม่เจ็บหรอก..มันเสียวต่างหากล่ะ โถ..กลัวว่ารูของฉันจะฉีก..กระเด้าเข้ามาเถอะ..โอยยย..ตึงรูจังเลย" เมื่อนายสาวไม่กลัวหีฉีกและตัวมันเองก็เสียวหัวถอกวาบ ๆ มันจึงกลายเป็นควายเปลี่ยวขึ้นมาทันที
"โอย..ไบรอัน..ค่อยๆกระเด้า..อูยย..ของเธอใหญ่จัง..ซี๊ด..ขยี้นม..บี้แตดให้ฉันก่อน เดี๋ยวค่อยดันแรงนะ"
"ครับ" ไบรอันหยุดการกระเด้า ปล่อยให้ลึงค์คารูไว้ครึ่งลำ สองแคมอ้าคาบท่อนควยไว้แน่น มันรีบจับนม อีกมือก็จับแตดบี้หมุนไปมา
"อูย..ทำยังงั้นแหละ..เสียวจังเลย"
"ทนไหวไหมครับ..ถ้าไม่ไหวผมจะเอาออกมาให้"
"อย่านะ..โธ่..ฉันกำลังเงี่ยนนะ..เดี๋ยวพอมันเข้ามิดรูก็อร่อยเอง..เย็ดเข้าไปเถอะ" ไบรอันได้ยินเช่นนั้นจึงรีบกระเด้าใหม่ ควยใหญ่ยาวของมันค่อย ๆ ดื่มด่ำชำแรกรูโยนีที่ย่นยู่คาบลึงค์เข้าไปทีละน้อย ๆ ความเสียวซ่านหัวถอกที่ถูกรูหีของนายสาวขมิบตอดรัดทำให้มันเกิดลืมตัวเลยกระเด้าเข้าใส่สุดแรง ควยใหญ่วิ่งเข้าจมก้นรูสวาทยันโคนลึงค์
"โอย..ไบรอัน ของเธอเข้าจมรูฉันแล้ว" ลอร์เร้นบิดตัวผวาคราง ทั้งเสียวซ่านทั้งตึงรูโยนีแน่นทั้งท้องน้อย ปากรูแทบจะปริ หล่อนงอขาแบะอ้า ปลายเท้าสั่นระริก
"ลึกเข้าไปถึงไหนครับ คุณนาย" ไบรอันถามอย่างตกใจ เพราะมันกระแทกเข้าไปอย่างสุดแรง ลำใหญ่หายเงียบเข้าไปหมดซ้ำยังถูกรูหีหนีบรัดตลอดลำ
"อูยย..ซี๊ด..ลึกถึงมดลูกฉัน..โอย..ของไบรอันใหญ่ยาวจริง ๆ เลยนะ" หล่อนครางบอกโชเฟอร์คู่สวาท
"ผมก็เสียว..หีของคุณนายทั้งดูดทั้งตอดแล้วก็ขมิบด้วย..อูย..แล้วทำยังไงต่อไปอีกครับ คุณนาย"
"ชักมันออกมาซิ..ไบรอัน..ชักออกช้า ๆ..อูยย..มันครูดรูของฉัน..เอาออกมาอีกนิดนึง..นั่น..อย่างนั้น..อย่าให้มันหลุดปากรูเสียล่ะ..อุ๊ย..พอแล้ว..กระเด้าเข้าไปได้แล้วนะ"
"ครับ" ไบรอันรับคำ
"เอ้า..เอาละ.." สิ้นคำ ทาสผู้จงรักภักดีก็กระแทกควยผาง มันมุดพรืดเข้าไปในรูโยนีเต็มแรง มันพุ่งปรู๊ดแหวกแคมสวาทให้ความรู้สึกดื่มด่ำเป็นยิ่งนัก คุณนายแบะขาแอ่นโคกสวาทบดขยี้กับหนอกของไบรอัน มือกอดสะเอวไบรอันแน่น
"อู๊ยย..แรงดีจัง..หัวถอกของเธอดันมดลูกของฉัน..อร่อยจัง" หล่อนสารภาพอย่างไม่กระดากปาก
"ผมกระเด้าอีกนะครับ"
"ค่ะ..ชักควยออกมายาว ๆ นะ..มันทำให้รูฉันเสียวดี"
   ไบรอันกัดฟันข่มความเสียวที่ปลายหัวถอกพลางโหย่งตูดชักลึงค์ออกมา รูหีทั้งขมิบทั้งดูด เล่นเอาสารถีผู้โชคดีห่อปากสูดเร่า ๆ พอลึงค์เกือบจะหลุดปากรูมันก็กระเด้าสวนการแอ่นโคกโยนีของนายสาวใจบุญพรืดเข้าให้ทำเอาหล่อนถึงกับสะอึก ทั้งคับรูทั้งเสียวไปตลอดสันหลัง
   ไบรอันเองก็ถึงกับครางซี๊ด นึกถึงวาสนาของตัวเองที่ได้เล่นโยนีของดอกฟ้าผู้เลอโฉม มันเสียวจนเนื้อเต้น แม้จะเป็นการลักลอบเสพสวาทก็นับว่าเป็นบุญควยของมันเสียเหลือเกิน ดังนั้นจึงพยายามปรนเปรอนายสาวอย่างเอาอกเอาใจ ยิ่งกระเด้าก็ยิ่งมันเขี้ยวเลยซอยตะบันเสียถี่ยิบ สร้างความอร่อยให้รูสวาทของนายสาวเป็นยิ่งนัก
"กระแซะซ้ายบ้าง..ขวาบ้างซิจ๊ะ..สลับกันไปมาน่ะ"
"ผมเย็ดอย่างนั้นชอบหรือครับ คุณนาย"
"จ๊ะ..ควยเธอจะได้คว้านทั่วรูของฉัน..ทั้งครูดทั้งสี..ลองซิ..นั่น..นั่น..ย้ายมาก ๆ..โยกมาก ๆ..อูยย..คันดีจัง..ควยไถปากมดลูกเสียวเหลือเกิน..อูย..น้ำจะออก"
   ไบรอันฟังคำพูดของคุณนายที่แนะชั้นเชิงให้กับเขาอย่างเอาใจใส่ เห็นคุณนายทั้งเด้งทั้งร่อนโยนีก็ให้ย่ามใจ จึงชักควยกระหน่ำแทงอย่างบ้าดีเดือด
"อูยยย...เธอเย็ดแรงดีจัง...ไบรอันจ๋า"
"เรียกผมอีกแล้ว..ทำไมหรือครับ"
"เธออย่ากระเด้าอย่างเดียวซี"
"แล้วทำยังไงอีกล่ะครับ" เขาถามเสียงแตกพร่า
"เอามือบีบนมฉัน เคล้นมันให้ฉ่ำใจ"
"ได้ซิครับ ผมอยากจะจับอยู่แล้ว..นมคุณนายงอนช้อย..น่าดูด"
"แล้วใครหวงล่ะ..เอาซิ..ฉันจะได้เสียวจัด" ไบรอันก้มหน้าลงไป เขาได้กลิ่นกายหอมกรุ่นจากสาปสาวทำให้ลืมตัวยิ่งขึ้นจึงอ้าปากอมหัวนมดูดทันที ปากก็ดูด..ตูดก็ขยับขึ้นลงเป็นจังหวะจะโคน
"โอยยย...ใจจะขาด..อร่อยจังเลย..เย็ดอย่างนี้ฉันชอบ" หล่อนครางระงมแอ่นโคกรับการกระเด้าจนตูดลอย ทั้งสองต่างใกล้ถึงจุดสุดยอด ยิ่งกระเด้าเย็ดรุนแรงรวดเร็วยิ่งขึ้น หีและควยกระทบกันแทบดูไม่ทัน มันแรงจนโยนีและหนอกควยแทบจะพัง
"อูย..ไบรอัน..เร็ว ๆ แรง ๆ อีกนิด..ว๊ายย..ซี๊ดด..น้ำของฉันแตกแล้ว"
"ผมก็..อูย..สุดกลั้นแล้วครับ..ให้มันหลั่งรดรูคุณนายนะครับ"
"จ๊ะ..ไบรอัน" เขาซอยเอวแถมท้ายแรง ๆ อีกสองฉาดแล้วก็สะอึกเข้ากอดร่างขาวผ่องของคุณนาย
"โอยย..ดูดนมกับกดควยแช่ไว้ก่อน ไบรอัน..น้ำของเธอพุ่งร้อนวูบวาบในรูฉัน..อูยย..อร่อยแท้" ไบรอันปากดูดนม คุณนายลอร์เร้นแอ่นโคกโยนีรับควยที่บดเข้ามาแล้ว ต่างพุ่งน้ำรักออกมาโต้กันอย่างอร่อย หัวควยเขาพองผงาบพ่นน้ำออกมาไม่ขาดสาย หล่อนก็ขมิบรสวาท น้ำแตกทะลักอาบหัวถอกไบรอันจนโชกรู

   เมื่อพายุสวาทผ่านไป คุณนายของเขาก็พลิกหน้าไปร้องให้ มันเป็นน้ำตาของความจริงแท้มิใช่น้ำตาของมารยาแม้แต่นิดเดียว แต่มันเป็นน้ำตาของอะไรกัน เสียดายตัว อดสู หรือว่าเจ็บแค้นตัวเอง
   ไหล่หล่อนสะท้าน แผ่นหลังอันขาวผ่อง ความเบ่งบานอะร้าอร่ามของส่วนสะโพกและลำขาที่เคยเกี่ยวตระหวัดเขาอย่างรุนแรงไม่ผิดอะไรกับงูเหลือมรัดเหยื่อบัดนี้เต้นระริกสั่นสะท้าน
"คุณนาย.." ไบรอันได้แต่พึมพำอย่างไม่เข้าใจอะไรเลย และเมื่อเห็นลอร์เร้นพลิกร่างลงนอนคว่ำหน้ากับหมอนแล้วสะอื้นให้จนตัวโยน เขาก็ยิ่งงุนงง ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเป็นความรู้สึกอะไรบ้าง
   ผู้ชายทุกคนเป็นนักฝัน ไม่ว่ากระยาจกเข็ญใจหรือมหาเศรษฐีก็ตามที ไบรอันก็เช่นกัน ขณะที่มองร่างของนายสาว เขารู้สึกทั้งลุ่มหลงทั้งลำพองใจอย่างบอกไม่ถูก หากเป็นหญิงอื่นเขาคงจะไม่รู้สึกอะไรเลย..แต่นี่หล่อนคือนายสาวผู้ทรงเสน่ห์ของเขาเอง ตลอดเวลาที่รับใช้หล่อนมาเกือบสิบปี แม้ว่าจะเป็นคนเงียบเชียบเหมือนไม่มีปากเสียง
    แต่ไบรอันก็ยอมรับกับตัวเองว่าเขาเคยลอบมองดูหล่อนด้วยความรู้สึกที่ปั่นป่วนอยู่ในส่วนลึกของหัวใจ ส่วนสัดอันสล้าง ผิวพรรณผุดผ่อง กลิ่นหอมโชยชวนออกมาจากร่างแววตาอันหยาดเยิ้มเย้ายวนใจ แต่เขาคิดว่าหล่อนอยู่สูงเกินไป ถึงแม้ว่าทุกคนมีสิทธิ์ที่จะฝัน แต่ความฝันอันเพ้อเจ้อน่าสมเพทเวทนาตัวเองที่เคยคิดฝันว่า..ได้เล่นรักกับนายสาว จนต้องกุมควยของตนเองกระทอกมันจนสำเร็จในฝันนั้น
   บัดนี้อนิจจา..มันกลายเป็นความจริงขึ้นมาแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่อตัวเอง แต่ร่างขาวโพลนที่นอนคว่ำสะอื้นอยู่ต่อหน้านี่มิใช่คุณนายลอร์เร้น ไวเลอร์หรอกหรือ

   ต้นคออันขาวผ่องปรกด้วยผมชุ่มเหงื่อ แผ่นหลังอันลาดผาย สะเอวอ่อนอวบ สันสะโพกอันผึ่งผายหนั่นเนื้อแข็งแรงและเย้ายวนใจไม่ผิดอะไรกับสาวรุ่น ลำขาอันสล้างนวลผุดผ่องเป็นยองใย สิ่งเหล่านี้ของลอร์เร้นอยู่ต่อหน้าราวกับจะยืนยันกับไบรอันอีกครั้งหนึ่งว่า มันเป็นความจริง
   ความจริง..อา..ความจริงที่ว่านายสาวพราวเสน่ห์ตกเป็นสมบัติของเขาแล้วอย่างไม่นึกไม่คิดฝัน วูบหนึ่งของความภาคภูมิใจแล่นซ่านไปตลอดร่าง วูบนั้นเองที่เขาเอาแขนไปโอบรอบสะเอวหล่อนกอดกระชับแล้วจูบลงบนต้นคอ
"คุณนาย.."
"อย่า.."
"หันมาทางนี้ดีกว่า..ร้องให้เสียเวลาทำไมในเมื่อมันเป็นความสุขของเราเอง" เขาพูดง่าย ๆ พร้อมกับรั้งร่างหล่อนให้พลิกขึ้นมา คราบน้ำตายังจับอยู่ที่ขอบตาของหล่อน
"คุณนายร้องไห้ทำไม"
"อย่ายุ่งเลยน่า"
"ผมอยากรู้" ลอร์เร้นได้ฟังก็แค่นหัวเราะ
"การที่ฉันยอมนอนให้เธอเย็ดนั้นน่ะ..หมายความว่าเธอมีอำนาจเหนือฉันขึ้นมางั้นหรือ" คนขับรถหน้าสลด มือที่ไล้ไปมาบนทรวงอกหยุดชะงัก ลอร์เร้นเข้าใจความรู้สึกของเขาดีจึงเอื้อมมือมากดมือเขาให้กระชับแน่นลง..พึมพำด้วยเสียงลอยเหมือนลมกระซิบว่า
"เปล่า ฉันไม่ได้เสียดายตัวหรอก เพราะไม่มีอะไรจะเสียดาย ฉันไม่ได้เป็นสาว ๆ แส้ ๆ เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว"
"งั้นคุณนายร้องไห้ทำไม"
"ฉันคิดอะไรบางอย่าง เธอไม่มีวันเข้าใจได้หรอก"
   ความสวยแรงเสน่ห์บวกกับรสพิศวาสที่ได้ลิ้มจากคุณนาย เขาบอกกับตัวเองอย่างแน่ใจว่า ตั้งแต่แตกเนื้อหนุ่มขึ้นมามิเคยพบรสที่ซาบซ่านอย่างนี้เลย ให้ตายซี..หนอกเนื้อเนินสวรรค์ของนายสาว โดยเฉพาะภายในรูนั้น ช่างอบอุ่นดื่มด่ำมีชีวิตชีวาเสียนี่กระไร
   เขาจูบอย่างอ่อนโยนจากทรวงอกไปถึงใบหน้า แก้ม หน้าผาก ซอกหูแล้วก็หยุดที่ริมฝีปาก ลอร์เร้นเบือนหน้าไปทางอื่น ไบรอันซอนหน้าเข้าหาอีกครั้งหนึ่งแต่นายสาวของเขาก็ยังเบือนหน้าหนีเหมือนเดิม
"คุณนาย"
"จูบที่อื่น"
"ทำไมเล่า"
"เถอะน่า"
"เมื่อกี้ยังให้ผมจูบเลยนี่นา"
"นั่นมันเมื่อกี้..นี่มันเดี๋ยวนี้" ไบรอันกลืนน้ำลาย ตั้งต้นกอดจูบหล่อนอย่างบ้าคลั่งรุนแรง ลูบโลมคลึงเคล้นอย่างบ้าระห่ำจนร่างของนายสาวสั่นเฮือก ครางแผ่วอยู่ในลำคอจนต้องเผยอปากออกรับการบดขยี้อย่างเร่าร้อน
"โอ๋..ควยเธอลุกอีกแล้ว..แหม..แข็งโด่เชียว"
"ขอให้ผมเอาอีกทีนะครับ"
"ฉันกลัวของจะช้ำ..เพราะความใหญ่ของเธอ"
"โธ่..คุณนาย..ให้ทานผมเถอะ" หล่อนถอนใจระรวยก่อนกระซิบบอกคนรถ
"ฉันจะกระทอกควยให้เอาไหม"
"มันไม่สนุกเหมือนเย็ดคุณนายน่ะ..อนุญาตให้ผมนะ"
"เธอต้องเร็ว ๆ นะ"
"ครับ"

   ขณะที่เกมเสน่หาเริ่มต้นอีกครั้งหนึ่ง ไบรอันก้มหน้าก้มตาตักตวงรสสวาทอย่างไม่หยุดยั้ง เขานั่งยงโย่กระเด้าฉับ ๆ แตดของหล่อนบี้แบนแนบอยู่กับกลุ่มหมอยของเขามันเรียกความเสียวซ่านคันยิบ ๆ ให้กับคุณนายอีกวาระหนึ่ง และเมื่อควยยาวเข้าไปดิ้นดุบ ๆ ในรูสวาท
   หล่อนก็เผลอไผลลืมตัวยกแขนขึ้นรัดรอบคอเขาแน่น พร้อมกับแอ่นเอวยักย้ายให้หัวถอกควานรูไปทั่ว ๆ ยิ่งส่ายก็ยิ่งคันหนักเข้าไปอีก ในที่สุดต้องเปลี่ยนเป็นกระเด้งแอ่นโคกลอยขึ้นรับเป็นตามจังหวะ
   ไบรอันกำลังเคลิบเคลิ้มลุ่มหลงในรสโยนีอันเลอเลิศ เขากระแทกช้า ๆ แต่ว่าหนักหน่วง ลมหายใจอันร้อนผ่าวเป่ารดกันไม่ขาดระยะ เขากระเด้าเร็วและหนักขึ้นทุกขณะ ปลายควยไถลยันปากมดลูกกึก ๆ หมอยดกรกราวกับหญ้าของไบรอันถูไถกับปลายแตด บางครั้งก็ถูกลึงค์ลากเข้าไปครูดในรูทำให้หล่อนคันคะเยอสุดจะทนได้ไหว ต้องร้องครางออกมา
"อูย..ไบรอัน..กระเด้าแรง ๆ ซิคะ..โอย..รูหีฉันคันเหลือเกิน" เสียวครางทำให้คู่เย็ดทะยานใจ เขากระแทกกระทั้นจนกายงามของหล่อนสั่นสะท้าน
"รักฉันไหม ไบรอัน
"ผมรักคุณนาย"
"ถึงจะรักยังไง..เธอก็ยังเป็นคนรถของฉันเหมือนเดิม"
"ครับ..แต่อย่าลืมให้ผมเอาบ้างก็แล้วกัน" หล่อนเพียงแต่ยิ้มและกัดฟันกระเด้งก้นจนลอยขึ้นรับควยของเขาอย่างมิได้หวั่นเกรงเลย
"ฉัน..ฉัน..ไบรอันขา..ฉันเสียว"
"ผมก็เสียว"
   คุณนายผงกหัวขึ้นโก่งตัวจนหลังงอเพื่อที่จะมองภาพลึงค์กับโยนีคาบเกี่ยวกัน จากแสงไฟที่ส่องกระทบ ลอร์เร้นเห็นควยและโยนีของหล่อนได้ถนัดตา มันแทบไม่น่าเชื่อเลยหนอว่าควยทั้งยาวทั้งใหญ่ของเขาจะฝังเข้าไปในรูได้หมด ยามเมื่อเขาเขาชักขึ้นสองแคมก็ปลิ้นแบะ ปากรูรัดคอเงี่ยงเอาไว้แน่น พอเขากระเด้าแตดก็คะมำ แคมก็ย่นยู่ตามควยเข้าไป
"โอ..ฉันเป็นสุขเหลือเกิน"
"ที่ได้..เย็ดกับผมหรือครับ" หล่อนพยักหน้า ลดศีรษะลง.. ไบรอันชักจะเชี่ยวชาญเชิงสังวาสขึ้น เขาไม่ต้องฟังคำสอนของคุณนายอีกแล้ว ในฉับพลันนั้น..เขากระชากลึงค์ออกจากรู รั้งกายของนายสาวเข้ามาทำให้หล่อนเสียหลักทรุดตัวลงนั่งบนตักของเขา
"อุ๊ย..อะไรนี่"
   คุณนายร้อง นัยน์ตาเป็นประกายวาวเมื่อเห็นควยแข็งโด่อยู่ที่ง่ามก้นและความจั๊กจี้จากเส้นหมอยที่ไชตูด ทำให้หล่อนต้องขยับเขยื้อนตูดอยู่ไปมา ขณะเดียวกัน ไบรอันก็เอนกายลงนอนหงายลำควยผงาดชี้ฟ้าอย่างน่าหวาดหวั่น
   เขาเอื้อมมือไปประคองร่างของนายสาวให้พลิกร่างคร่อมทับ ช้อนสะโพกของหล่อนให้ลอยขึ้นให้กระดองโยนีจ่อตรงกับหัวถอกที่กำลังลุกบานผงาดรออยู่ พอได้ระดับตรงรู เขาก็จับสะเอวนายสาวกดลงมาแรง ๆ
   บัดนั้นเอง ปากรูสวาทที่อ้าอยู่ก็สวมควยเข้าไว้พอดี คุณนายสะดุ้งโหยง ขมิบหีตอดควยเขาทันที
"อุ๊ย..ซี๊ด.." หล่อนครางออกมาพร้อมกับกดไหล่เขาไว้แน่น ตูดก็กดลงทำให้ท่อนควยมหึมาของเขาดื่มลึกเข้าไปทุกที และเขาก็ไม่หยุดยั้งเพียงเท่านั้น คงยังรั้งสะเอวคุณนายกดกระแทกลงไปเรื่อย ๆ จนควยเข้ามิดด้าม
"ไบรอันขา..อูยย..ทำยังงี้เรียกว่าฉันเป็นฝ่ายเย็ดเธอใช่ไหม" คำพูดและเสียงครางอันบ่งบอกถึงรสสวาท ทำให้เจ้าคนรถผู้โชคดีเกิดความกระหายซ่านทรวง และเมื่อยิ่งเห็นคุณนายโหย่งตูดขาวโพลนขึ้น ๆ ลง ๆ เพื่อให้ลำลึงค์ของเขาทำหน้าที่ควานรูโยนีของหล่อนได้อย่างเต็มที่เต็มทางก็ยิ่งเสียวจัด ลำควยที่แข็งโป๊กก็ยิ่งพองปานจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยง ๆ
   หล่อนเหมือนคนหน้าด้านสิ้นยางอายไปเสียแล้ว ขณะนี้หล่อนลืมลูกลืมผัวและความเป็นจ้าวคนนายคนเสียสิ้น หล่อนเผยอตัวเอาเท้ายันที่นอนโหย่งตัวยกก้นขึ้นมาช้า ๆ ปากก็ซี๊ดไม่ขาดระยะแล้วก็กดตูดลงไปเบา ๆ ก่อน ในตอนแรกก็ทำช้า ๆ แต่แล้วก็ซอยขึ้นลงถี่ ๆ มันสร้างความเสียวให้แก่ไบรอันยิ่งนัก หล่อนเองก็ได้รับความเสียวไม่ยิ่งหย่อนกว่าเขาเลย
   โยนีครูดกับควยแรงและเร็วขึ้นทุกที หล่อนเหนี่ยวไหล่เขาไว้แน่น เท้ายันที่นอนเต็มเท้าจึงช่วยให้การกระเด้าของหล่อนได้เป็นไปอย่างกระฉับกระเฉง ไบรอันชื่นชมต่อความคล่องแคล่วของนายสาวยิ่งนัก เห็นสองถันงอนช้อยสะบัดลอยอยู่ตรงหน้าส่งกลิ่นหอมรวยรินก็อดที่จะสูดดมเสียมิได้
"เสียวไหม ไบรอัน"
"น้ำจะหลั่งอยู่แล้ว..อูย..คุณนาย"
"อะไรหรือ"
"คุณนายช่างเย็ดเก่งเหลือเกิน" ใบหน้าของหล่อนแดงเข้มยิ่งขึ้นเมื่อได้ฟังคำชม เธอยื่นปากแดงให้เขาจูบอย่างดูดดื่ม
   ในขณะที่เพลิงสวาทกำลังดำเนินไปอย่างดุเดือดเร่าร้อนซาบซ่านด้วยกันทั้งสองฝ่าย ไบรอันก็เผยอตัวลุกขึ้นนั่งทั้ง ๆ ที่โยนียังอมลึงค์คาอยู่ มันทำให้นายสาวลอยทับอยู่บนร่างของเขา มือเขาโอบไปรอบสะโพกพลางรั้งเข้าหาควยในจังหวะกระเด้าเข้า ๆ ออก ๆ แล้วจึงพยักเพยิดให้คุณนายก้มมองดู
   หีและควย..ทำงานกันเสียงดังผลุบผลับ ๆ ใบหน้าลอร์เร้นร้อนวูบเมื่อเห็นแคมของตัวเองปลิ้นแดงก่ำ หล่อนจะหลับตามิกล้ามองแต่ไม่รู้มีอำนาจอะไรทำให้หล่อนต้องลืมตาจ้องมองอยู่อย่างนั้น
   มันเป็นภาพที่แสนจะปั่นป่วนรัญจวนใจ ยิ่งมองก็ยิ่งเสียวสยิวจนสุดที่จะทนทาน ต้องผวากายเฮือกซอยเอวกระเด้าแอ่นโคกสวาทอัดลำลึงค์ด้วยความรัญจวน
"โอยย..ฉัน..ทนไม่ไหวแล้ว ไบรอันขา..น้ำรักฉันออกแล้ว" หล่อนครางเสียงสะท้านพร้อมกับขมิบรูโยนี น้ำแตกทะลักออกมาอาบหัวถอกคนรถจนโชกรู
   ลอร์เร้นแต่งตัวอย่างอ่อนระโหย ไบรอันผวาเข้ามากอดจูบราวกับจะทำให้หล่อนจดจำไปนานแสนนาน