กลอนเพราะๆ(ของคนอื่น)

[coco21]

คงไม่แปลก ที่เราจะรักคัยสักคน

และก้อคงไม่แปลก ที่เค้าอาจจะไม่ได้รักเรา

ถ้าเปนอย่างนั้น....

คุนเคยท้อแท้ และเสียใจบ้างมั๊ย

ถ้าเคย... นั่นก้อไม่แปลก

ต่อจากนั้น คุนจาทำยังงัยต่อไป

คุนก้อยังคงรักเค้าต่อไปรึป่าว...

ถ้าใช่....มันก้อไม่แปลก

มันไม่ใช่เรื่องแปลก ที่เราจะรักคัยข้างเดียว

เพียงแค่เราได้เห็นหน้าเค้า...ก้อสุขใจ

พอเค้าไม่หันมามอง...เราก้อใจหาย

พอเห็นเค้ายิ้ม...เราก้ออิ่มใจ

พอเห็นเค้าลำบาก...เราก้อร้อนรน

แต่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน

เค้าก้อยังไม่เคยหันมาสน...

แต่เราก้อไม่เคยหยุดรักเค้าซะที

นั่นยิ่งไม่แปลกใหญ่

เพราะความรู้สึกที่มีค่า...ความรัก

มันคือการให้...และเสียสละ

คือความหวังดี...ความห่วงใย

แต่ไม่ใช่การครอบครอง

แม้นาทีนี้ เรายังไม่ได้ครองใจเค้า

นั่นแปลว่าเรายังรักเค้าอยู่

จงรู้ไว้ว่ามันเปนความรักอันงดงาม

จงรู้ไว้ว่าเค้ายังได้รับความรักจากเราเสมอ

และจงรู้ไว้ว่ามันไม่แปลก...ที่จะรักคัยข้างเดียว

เวลา นาฬิกา แตกต่างแต่เติมเต็ม

"..แตกต่าง..- -แต่..เติมเต็ม.."

แปลกมั๊ย..ใคร ๆ ก็คิดว่าเวลากับนาฬิกาเป็นสิ่งที่คู่กันเสมอ

จริง ๆ แล้ว มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นซักหน่อย

เวลา... เดินไปข้างหน้า

นาฬิกา.. เดินอยู่ที่เก่า

เวลา.. เราไม่อาจย้อนกลับ

นาฬิกา.. เราหมุนย้อนมันได้

เวลา.. เมื่อสูญเสียไปแล้วไม่อาจเรียกร้องคืน

นาฬิกา.. เสียก็ซ่อม หรือซื้อใหม่ไปเลย

เวลา.. ได้มาฟรีๆ ไม่ต้องแลกกะอะไร

นาฬิกา.. ยิ่งสวยยิ่งแพง ใช้เงินซื้อมันมาทั้งนั้น

แล้วอย่างนี้ มันจะคู่กันได้ยังไง ในเมื่อมันแตกต่างกันเหลือเกิน

แต่ถามหน่อย.. ถ้าไม่มีนาฬิกา จะรู้เวลามั๊ย

หรือถ้ามีแต่นาฬิกา แต่ไม่รู้จักเวลา จะมีประโยชน์อะไร

ถึง 2 สิ่งจะแตกต่างกัน แต่ถ้ามันจะคู่กันแล้ว

ย่อมมีจุดร่วมกันเสมอ เพียงแต่จะมองเห็นมันรึป่าว?

ฉันกับเค้า.. อาจไม่มีอะไรเหมือนกัน

ฉันกับเค้า.. มีความคิด และวิถีชีวิตที่ต่างกัน

ฉันกับเค้า.. อาจเดินกันคนละเส้นทาง

ฉันกับเค้า.. อาจมีความฝันที่ห่างไกลกัน

ฉัน.. อาจเหมือนกับเวลา ที่ชอบเดินไปข้างหน้า

หาสิ่งใหม่ๆที่ท้าทาย โดยทิ้งหลายสิ่งไว้ข้างหลัง

เค้า.. อาจเหมือนกับนาฬิกา ที่ยังเป็นแบบเดิมๆ

ใช้ชีวิตและทำหน้าที่ไปเรื่อยๆ ในมุมเก่าๆ

ฉันอาจไม่พบกับเค้าเลย ถ้าฉันยังดึงดันจะมองแต่ข้างหน้า

ฉันอาจไม่พบกับเค้าเลย ถ้าฉันไม่มองไปข้างหลัง

เค้ายังไม่เห็นฉัน เพราะเขายังอยู่แบบเดิมๆ

เค้ายังไม่เห็นฉัน เพราะเขายังก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ของเขาไป

แต่ฉันยังเฝ้ามอง เฝ้ารอ

ความแตกต่าง อาจสร้างกำแพงบังเค้าไว้

แต่ฉันยังเชื่อมั่น ว่าซักวัน สิ่งนั้นน่ะแหละ

ที่จะเชื่อมโยงใจเราเข้าหากัน

ความแตกต่าง จะเติมเต็มส่วนที่เราขาดหาย

และสุดท้าย ก็จะเหลือเพียงแค่คำว่า..
** กันและกัน **

เหมือนกับเวลาและนาฬิกา ที่ยังคู่กันเสมอมา และตลอดไป