มัน ขำนะ เอ่อ หรือไม่ขำ ก้อต้องอมยิ้มมั้งแหละ วุ้ย

[tee_tores]

>.>>> ไม่ต้องรีบก็ได้ค่ะ

ขณะที่ คุณฉาบสี กำลังนั่งคุยกับ คุณฉมศักดิ์ เพื่อนของ คุณชัดชัย สามีของเธอ ท่ามกลางแสงไฟสลึมสลืออยู่ในห้องรับแขก ที่บ้านของเธอเอง จนกระทั่งเลือดในกายของทั้งสองอุ่นได้ที่ดีแล้ว ก็มีเสียงกริ่งโทรศัพท์ดังกังวาลขึ้น จนถึงกับสดุ้งด้วยกันทั้งคู่

คุณฉาบสีรีบลุกขึ้นไปยกหูโทรศัพท์

" โหล......สีพูดค่ะ "

เธอทำเสียงซึ้งใส่ปากพูด

" อ๋อ......ชัดชัยหรือคะ ทำไมยังไม่รีบกลับบ้าน ตั้งสามทุ่มกว่าแล้ว "

เงียบไปสักครู่ก็มีสีหน้าเบิกบานขึ้น

" แหม.....งั้นสีเข้านอนก่อนนะ ขี้เกียจรอ ค่ะ...ค่ะ...อย่าเมามากนักก็แล้วกัน หวัดดีค่ะ "

แล้วเธอก็เดินกระหยิ่มยิ้มย่อง
เข้ามานั่งแปะอยู่บนตักของคุณฉมศักดิ์
ที่กำลังอ้าปากหวออยู่

" ใครโทรมา......สามีของเธอไม่ใช่หรือ ? "

" ก็ใช่น่ะซี ทีนี้สบายใจได้แล้ว ไม่ต้องรีบร้อนก็ได้ "

" ทำไมล่ะ "

" ก็เขาบอกว่าอีกนานกว่าจะกลับ เพราะไปกินเหล้าอยู่ที่บ้านคุณน่ะซิ


คุณฉมศักดิ์




>>> สมราคาจริง ๆ

พิธีแต่งงานในโบสถ์แห่งหนึ่งเสร็จสิ้นลงอย่างสมบูรณ์

แต่เจ้าบ่าวยังไม่รู้ว่าต้องจ่ายค่าประกอบพิธีให้ทางโบสถ์เท่าไหร่...



''หลวงพ่อครับ'' เจ้าบ่าวเอ่ยถามบาทหลวงผู้ทำพิธีให้

''ผมต้องบริจาคเงินค่าพิธีเท่าไหร่ครับ''



''ขึ้นอยู่กับความสวยของเจ้าสาว'' บาทหลวงพูด

''เจ้าสาวสวยมากก็จ่ายมาก สวยน้อยก็จ่ายน้อย''



เจ้าบ่าวบรรจงหยอดแบงค์ 20 บาทลงในกล่อง



เเต่บาทหลวงไม่พอใจเลยพูดขึ้นว่า

''ลูกอย่าโกงซิ ทำไมบริจาคแค่นิดเดียวเอง''



เจ้าบ่าวไม่พูดไม่จา จูงมือเจ้าสาวมายืนต่อหน้าบาทหลวง แล้วเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออก



''โอวๆๆๆๆๆ...........'' บาทหลวงคราง



เจ้าบ่าวรู้สึกขายหน้า รีบจูงมือเจ้าสาวออกจากโบสถ์อย่างรวดเร็ว

แต่ก็ถูกบาทหลวงเรียกให้หยุด



''พ่อหนุ่มกลับมาก่อน'' บาทหลวงพูดเสียงดังลั่นโบสถ์












''เอาตังค์ทอน 10 บาทไปด้วย''

เครดิต : zone-it