ความทรงจำสีจางๆ

[veronica]

แก้ไขล่าสุด veronica เมื่อ 2010-2-15 20:25

งือๆเอาสั้นๆได้ใจความน่ะ ชีวิต ม.ต้น(อ่านเรื่องคนอื่นเยอะ อิจฉาๆ)
ก็ๆประมาณว่าผมเป็นคนหน้าตาก็พอไปที ผิวขาวมาก ตาชั้นเดียว ออกไปทางตี๋ๆติ๋มๆ ผมสูง162ตอนยุม.1สูงมาก - -* คนขิอายมากๆๆๆๆๆๆๆชอบเกกเวลาอยู่ต่อหน้าสาวๆ เกกยังไงหว่าคล้ายๆเกรงมากกว่าฮ่าๆ เป้นคนไม่ชอบพูดกับใครแต่ถ้าใครมาพูดด้วยละก้อ....
ตอนม.1ตอนนั้นผมแอบชอบรุ่นพี่ม.6 เธอน่ารักมาก ไว้ผมทรงหางม้า แล้วก็เป็นเพื่อนพี่ผมด้วยผมทำไงละคนมาชอบเธอตั้งเยอะแยะตอน ม1มันน่าอายซะด้วยถ้าจะบอกว่าเราชอบใคร ผมไม่รู้แหม้แต่ชื่อของเธอ แล้วก็ไม่อยากรู้ด้วย ผมเรียกพี่เค้าวาพี่ แคลร์ แคลร์ เรดฟิลน่ะคงรู้จัก เพราะหน้าตาคล้ายๆกันมากฮ่าๆบ้าไปละ ผมแอบชอบเค้าประมาณได้ครึ้งเทอม แล้ววันนั้นวันที่ลุงของผมเสีย เป็นโรคตับแข็งหรือเปล่าหว่านี้ละกินเหล้าเยอะ- -* แล้วก็ญาติมาร่วมๆกันแน่นอนต้องมีการพนัน ตอนนั้นผมนั้งยุกับพี่กิ๊ฟพี่อีกคนนั้งเล่นไพ่อยู่ครัว ผมปรากฏว่า พี่คนนั้นก็มาผมงี้ใจเต้นตุ๊บๆหน้าแดงเทือกเชียวแล้วพี่เค้าก็นั้งลงข้างๆผม พี่เค้าก็คุยกับพี่กิ๊ฟไปแล้วพอดีผมเสียตังโดนกิน พี่กิ๊ฟเลยเอาตังให้ผม20บาท ผมก็ขอบคุณแล้วก็หยิบมา แล้วพี่คนนั้นก็ถาม ว่าน้องหรอ พี่กิ๊ฟก็บอกว่าน้องเป็นญาติกันแล้วพี่เค้าก็เหมือนๆดีใจไรไม่รู้ อ้าวหรอพึ้งรู้น่ะเนี้ย พี่ชื่อ แพรว เป็นเพื่อนพี่กิ๊ฟ งั้นเราก็เป็นญาติห่างๆกัน อ้าวนึกว่าดีใจที่ได้รู้จักเรา เซง จากนนั้นก็พากันเลิกเล่น พี่กิ๊ฟนั้งล้างชามยุครัวผมเลยไปล้างด้วย คุยไปคุยว่าพี่กิ๊ฟก็จับใต๋ผมจนได้ว่าชอบพี่แพรวผมเลยเล่าๆให้พี่กิ๊ฟฟัง พี่เค้าก็หัวเราะพี่เค้าบอกอย่าหวังเลยมันสูงตกลงมาเจ็บน่ะ ผมก็ว่าแล้วจะพูดทำไมละฮึพี่กิ๊ฟก็ยิ้มๆ จากนั้นผมกำลังจะกลับบ้านตอนเย็น ผมก็ปั่นจักรยานมา แล้วกำลังจะออกไป พี่กิ๊ฟเลยเรียก ก็เลยไปนั้งคุยๆไปกันแล้วก็ไปเรื่องพี่แพรว
แล้วพี่แพรวก็โผล่พลวดมาจากด้านหลัง ผมก็ตกใจ แล้วพี่กิ๊ฟบอกว่าเล่าเรื่องผมให้พี่แพรวฟังหมดแล้ว ผมก็จะร้องไห้ แล้วพี่แพรวก็พูดว่า เป้นอะไรฮืม ความจริงพี่ก็รู้ๆตั้งนานแล้วน่ะ ว่ามีคนมาแอบๆจ้องๆทั้งวัน พี่ก็รออยู่วันไหนจะคุยกับพี่สักที ท่าจะว่าไปพี่ก็มองๆน้องยุน่ะน่ารักดีแล้วก็ชอบๆมั้ง ตอนนั้น แบบเย็นไปทั้งตัว ผมก็ดีใจไปแวป1 จากนนั้นผมก็เรื่อมพูดไม่ออก เลยถามพี่แพรวว่า ถ้างั้นตอนนี้พี่คงไม่ได้ชอบผมแล้วละสิ พี่แพรวก็พูดว่า อืม....ถ้าเรากล้าๆหน่อยก็คงไม่จบแบบนี้มั้ง ถึงจะจบแบบนี้ แต่ก็เสียดายที่น้องไม่ได้พูดออกมา ผมน้ำตาซึมเลย ทีนี้ด่าตัวเองในใจไอ้บ้าไอ้คนคลาด....จากนนั้นมานิสัยผมก็ เปลี่ยนไปขากเดิมโดยสิ้นเชิงจนถึงทุกววันนี้ เปลี่ยนเป็นคนที่ รักใครชอบใครก็ยิ่งไม่กล้าบอกเข้าไปใหญ่ ยิ่งมาเจอเรื่องเจ็บๆยิ่งท้อเข้าไปใหญ่ชีวิต......
เอางี้ใครว่างๆมาตั้งกระทู้ ความรักตอน ม.ต้นกัน ผมจะตามไปอ่านทุกคนละ