ทะลึ่ง(1)

[darktanoy]

ตด อย่างไรให้เนียน

เนวิน ชิดชู่ มีนัดต้องไปกินข้าวบ้านแฟน เพื่อพบปะ กับพ่อแม่แฟนครั้งแรก
แต่ เนวิน มีปัญหาอยู่อย่าง คือ เรื่องระบบย่อยอาหาร และขับถ่ายของเขา
เนื่องจากเขามักจะท้องอืดท้องเฟ้อเสมอๆ


เมื่อถึงบ้านแฟน ก็ถูกจัดแจงให้นั่งโต๊ะอาหารร่วมกัน
และตรงพื้นข้างๆเขานั้นมีหมาแก่ๆตัวหนึ่งที่ชื่อ ลัคกี้

เมื่อนั่งสนทนากันไปไม่นาน เนวิน ก็รู้สึกแน่นท้องอย่างรุนแรง
จึงฉวยโอกาสที่เจ้าลัคกี้ โก่งคอไอ แอบตดออกมา พร้อมกันโดยจะได้ไม่มีใครรู้
พ่อของแฟน ด้วยความเป็นห่วงหมา จึงร้องทักว่า

พ่อแฟน  :  ลัคกี้ ไอ อีกแล้วหรือลูก

และทุกครั้งที่หมาไอ เนวิน จะฉวยโอกาสตดตามไปด้วย
พ่อของแฟน ก็เอ่ยพูดกับหมาทุกครั้งไป ด้วยความเป็นห่วงที่หมาไอ

จนอีกหลายครั้ง ที่เจ้าลัคกี้ ไอหนักๆ จนพ่อแฟนทนไม่ไหว จึงบอกหมาว่า

พ่อแฟน  :  ลัคกี้ ...ไปเล่นที่อื่นก่อนเถอะลูก เดี๋ยวพี่เขาก็ขี้รดหัวมึงหรอก
เนวิน      :[s:76]



ไป ได้แต่ตัว...

เปาบุ้นจิ้น ขุนนางตงฉินยุติธรรมขึ้นบัลลังก์เพื่อพิจารณาคดีผู้กระทำผิดคราวเดียว 3 รายซ้อน

ท่านเปา :โทษของเจ้าทั้ง 3 ทำผิดมหันต์ สมควรตายด้วยการประหารชีวิตสถานเดียว
แต่ในความเป็นมนุษย์ของเจ้าทั้ง 3 ก่อนพวกเจ้าจะต้องถูกประหารชีวิต เจ้าทั้ง 3 อยากขออะไรก่อนตาย
นักโทษ 1 :ข้าแต่ท่านเปาที่เคารพ สิ่งที่ทำให้ข้าต้องปล้นฆ่าก็เพราะว่าครอบครัวของข้า
ต้องอดอยากยากจน ฉะนั้นก่อนตายข้าจึง อยากลิ้มรสของหูฉลามน้ำแดงสักมื้อ

ท่านเปา :เจ้าหน้าที่จัดหาหูฉลามให้เขาหม้อแล้วนำตัวไปประหาร
นักโทษ 2 :ท่านเปาที่เคารพ ก่อนที่ข้าน้อยจะถูกจับตัว ข้าน้อยเอาแต่หลบซ่อนตัว
ไม่เห็นหน้าลูกเมียตั้งนาน ดังนั้นข้าน้อยจึง อยากพบหน้าลูกเมียสักครั้ง

ท่านเปา :เจ้าหน้าที่ ส่งคนติดตามตัวลูกเมียนักโทษจนกว่าจะพบจึงประหารชีวิต
นักโทษ 3 :ใต้เท้าที่เคารพ ท่านช่างเปี่ยมไปด้วยเมตตาจริงๆ แต่ท่านจะให้ได้ที่ขอจริงๆ หรือเปล่า
ท่านเปา :เออวะ ไอ้นี่ ข้าเปาบุ้นจิ้น ได้เอื้อนเอ่ยวาจาแล้ว เจ้าหน้าที่ทุกคนที่นี่ก็ได้ยิน
ข้าไม่มีวันกลับคำหรือถอนคำพูดอย่างแน่นอน

นักโทษ 3 :ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยตัวของข้าให้เป็นอิสรภาพ จากศาลไคฟงเสียทีเหอะ ข้าอึดอัดและเบื่อที่นี่เต็มทีแล้ว
สิ้นเสียงคำขอของนักโทษแล้ว บรรยากาศในศาลไคฟงเงียบกริบ มีเพียงนักโทษ 3 คนเดียวเท่านั้น
ที่ยิ้มรับอิสรภาพอันใหล้ของตัวเอง ก่อนที่ท่านเปาจะเอ่ย
ท่านเปา :เมื่อเจ้าขอวิงวอนเช่นนี้ และเราก็ต้องรักษาคำพูดของเราที่มีต่อหน้าที่และทุกคนที่นี่
.
.
.
.
.

เจ้าหน้าที่!!! ปล่อยตัวนักโทษให้เป็นอิสระทันที!!!


ส่วนหัวนั้นตัดเอาไว้ที่ศาลไคฟง [s:71]




ย่า แม่งเทพ!

วันหนึ่งในบ้านอันอบอุ่น น้องลอร์ด โซคิ้วท์ ต้องการทดสอบคนในครอบครัว
ว่าใครจะจำวันเกิดวันนี้ของตัวเองได้บ้าง น้องลอร์ด จึงเดินไปหาพ่อที่ห้องทำงาน

น้องลอร์ด : ทายซิ วันนี้ผมอายุเท่าไรแล้วครับพ่อ?

พ่อ          : -*- ....ขอโทษทีลูก พ่อจำไม่ได้จริงๆ

น้องลอร์ด : ทำไมพ่อถึงแย่แบบนี้อ่า น้องลอร์ด อายุ 11 ขวบแล้วนะครับ

หลังจากนั้น น้องลอร์ด โซคิ้วท์ ก็เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น หาคุณย่าที่ถักโครเชอยู่

น้องลอร์ด : ทายซิ วันนี้ผมอายุเท่าไรแล้วครับย่า?

ย่า           : อืม...ยากจังแฮะ น้องลอร์ด ลองถอดกางเกงลง แล้วเขยิบเข้ามาใกล้ๆย่าหน่อยสิจ๊ะ

น้องลอร์ด โซคิ้วท์ งงๆ แต่ก็ยอมถอดกางเกงลง เดินไปหาย่าโดยดี
...แล้วคุณย่า ก็เริ่ม เอานิ้วเขี่ยกระแป๋งเล่น จับคลึงกระปู๋บีบๆ วนไปวนมา จนเกือบชั่วโมง

ย่า           : อ๊อ!!! ...ย่ารู้แล้ว   น้องลอร์ด อายุ 11 ขวบ นี่เองใช่ไหมจ๊ะ

น้องลอร์ด : เฮ๊ย!?  ...ย่ารู้ได้ยังไง!!!? วิธีนี้ ทำให้รู้อายุผมได้ด้วยเหรอ ว่าอายุ 11 ขวบ

ย่า           : .....เปล่าจ๊ะ     ...ย่าได้ยินหนูคุยกับพ่อน่ะ

น้องลอร์ด : [s:77]




ตามหา หมาหาย

สมแม้ว วิ่งหน้าตาตื่น มาหา สมตู่ ในที่ทำงาน

สมแม้ว : หมากูหายไปจากบ้านว่ะ

สมตู่    : มึงลงประกาศหา บนอินเตอร์เนตแล้วหรือยังล่ะ?

สมแม้ว : มึงจะบ้าเหรอ หมาของกูอ่านอีเมลล์เป็นซะที่ไหน

สมตู่    : [s:183]