เมื่อผมมีความสุข 5

[darky]

เรา 2 คนกลับมาถึงบ้าน 6โมงเย็น ขากลับได้แวะซื้อกับข้าวมาเผื่อสาด้วย เพราะบ้านเรา 6โมงถึงทุ่ม
เป็นเวลากินข้าวแล้ว พอถึงหน้าประตูผมก็ลงจากรถไปเปิดประตูแต่ยังไม่ทันจะไปถึง สาก็เดินมาเปิดประตูให้ เธอคงจะกลับมานานแล้ว เพราะปกติเธอจะกลับบ้านตอน4โมงเย็นกว่าๆ ผมกะว่าถ้าเธอถามว่าทำไมมาด้วยกันผมก็จะตอบตามที่ได้ซักซ้อมไว้กับ
พี่กุนตอนขากลับนี้ว่าพี่กุนเจอผมที่ป้ายรถเมล์เลยรับมาด้วย ถ้าสาถามอีกว่า ผมไปไหนก็จะบอกว่าไปหอเพื่อน ส่วนพี่กุนก็ต้องบอกว่าไปดูหนังกับเพื่อน
สาจะได้ไม่สงสัย แต่พี่กุนดูจะไม่ค่อยพอใจแผนที่ผมบอกเท่าไหร่ ซึ่งผมก็เข้าใจดีว่าเธอคิดอะไร
แต่ตัวผมในตอนนี้ยังไม่อยากให้ใครต่อใครรู้ความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งยิ่งกว่าพี่น้อง......ของเรา 2คน
ผมเตรียมคำตอบทุกอย่างแล้ว แต่ผิดคาด สาไม่ได้ถามอะไรผมสักคำเธอมาเปิดประตูให้แล้วก็เดิน
กลับเข้าบ้าน ปล่อยให้ผมยืนงงอยู่ สักพักพี่กุนก็เดินแซงหน้าผม "บอกแล้วว่าสาเขาไม่เป็นอะไรหรอก" ขณะนั้นผมเองยังไม่เข้าใจคำพูดของพี่กุน แต่ก็มาเข้าใจทีหลัง......................จะเป็นอะไรติดตามกันต่อไป
......................................................................................................................
คืนนั้น 4 ทุ่มกว่า พ่อกับน้ากวางก็กลับมาถึงบ้านพร้อมทั้งพาป้าศรีคนเก่าคนแก่ที่ผมเคารพรักมาด้วย
"ป้าศรี ป้าศรีจริงๆด้วย" ผมอุทานแล้วรีบวิ่งเข้าไปกอดด้วยความคิดถึงทันทีที่ผมลงมารับ
อย่างที่ผมบอกไว้ก่อนแล้วว่าป้าคนนี้ ผมเคารพรักเหมือนกับแม่ของผมที่ตายไป ผมจึงดีใจเป็นพิเศษที่ได้พบแก ทั้งที่เราไม่ได้เจอกันแค่4-5เดือนนับตั้งแต่ผมอยู่บ้านของแกที่กทม
"ไม่ได้เจอกันพักเดียว หล่อขึ้นเยอะนะบอล"
"ป้าจะกลับมาอยู่กับบอลใช่ไหมครับ" ผมถามป้าเพราะผมเห็นแกถือกระเป๋าใบใหญ่มาด้วย
"จ๊ะ ป้าจะกลับมาอยู่ที่นี่ แล้วก็อ้อยด้วยนะ"
"หวัดดีคะ พี่บอล"
"หวัดดีจ๊ะอ้อย"
อ้อยเป็นลูกสาวคนเดียวของป้าศรี แกกำพร้าพ่อแต่เล็ก จนอายุตอนนี้ก็ราวๆ12-13ปี อ้อยยังเป็นเด็ก
น่ารักเหมือนเดิม แถมอะไรๆจะดูเปลี่ยนแปลงไปมาก แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นกับอ้อย ผม
เห็นอ้อยเหมือนน้องสาวคนหนึ่งที่รู้จักกันมาแต่เล็ก
"อ้อยจะย้ายมาเรียนที่นี่ บอลคอยช่วยดูแลไปรับไปส่งก้อยได้ไหม ยังไงก็เรียนในเมืองเหมือนกัน"
"ได้ครับ พ่อ ผมยินดี........."อุ!!!!
ผมรับคำพ่อยังไม่ทันจบ ผมก็รู้สึกเจ็บที่กลางหลัง พี่กุนนั่นเองเธอเอามือมาหยิกเนื้อผม
ผมพยายามทำหน้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนน้ากวางพาป้าศรีกับก้อยไปพักที่ห้องว่างใกล้ๆครัว
"ป้าศรีกับอ้อยเขาจะมาช่วยงานบ้าน บอลก็จะได้ไม่ต้องเหนื่อยมาก"
น้ากวางพูดกับพ่อ ส่วนผมหันไปมองพี่กุนที่ทำหน้าบึ้งอยู่ข้างหลัง ผมยิ้มแหยๆให้ โดยลืมสังเกตไปว่าสาก็อยู่ใกล้ๆด้วย
ตอนเช้า ผมรีบตื่นนอน ลุกมาจะทำงานบ้านแต่ผมก็ต้องแปลกใจเมื่องานทุกอย่างที่ผมเคย
ทำก่อนไปเรียน เสร็จเกือบหมดแล้ว
"อรุณสวัสด์คะพี่บอล"
"จ๊ะอ้อย อ้อยเองเหรอที่ทำงานบ้านเนี่ย"
"จ๊ะอ้อยกับแม่ทำเอง ตอนนี้ก็แม่กำลังทำกับข้าวอยู่"
"โห ตื่นเช้ากว่าพี่ซะอีก" ถึงแม้ว่าอ้อยจะยังไม่ไปเรียนตอนนี้เพราะต้องไปติดต่อกับรร.ก่อน ซึ่ง
พ่อผมจะเป็นคนจัดการให้ แต่เธอก็เป็นคนขยันไม่ชอบอยู่เฉยๆมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
ดีเหมือนกันนะ เราจะได้มีเวลาอ่านหนังสือมากขึ้น ผมยิ้มพร้อมทั้งคิดในใจ
"ทำหน้ายิ้มเยาะอะไรน่ะ" เจ้าของเสียงที่ดังข้างหลังผมคือ สา เธอมองก้อยแวบหนึ่งแล้วก็มองผม
"เปล่าสักหน่อย" ผมรีบตอบไปอย่างร้อนตัวทั้งที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิด
"ไม่มีอะไรก็ดี อย่าก่อเรื่องก่อราวให้มากไปกว่านี้ ละกันที่นายนี่ทำอยู่มันก็เหลือรับพอแล้ว"
อะไรของหล่อนเนี่ย ผมไปทําอะไรผิดนักหรือไงในสายตาของสา ผมกับสาจะพูดกันดีๆนี่
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมันแทบจะนับครั้งได้ เลยและผมก็ต้องเป็นฝ่ายถอยซะส่วนใหญ่
เพราะไม่อยากมีเรื่อง น่าจะเอาอย่างพี่สาวเธอบ้างนะ ขานั้นแค่ผมมองก้อยหน่อยเดียว
ก็หึงผมซะจนออกนอกหน้า ดีนะที่พ่อกับน้ากวางไม่สงสัย................
ระหว่างทานข้าว ผมก็สงสัยทำไมพี่กุนดูสีหน้าไม่ดี ข้าวก็กินน้อยลง พอกินเสร็จผมกะจะไปหาที่ห้องพอดีพ่อก็เรียกผมมาถาม
"บอลมีธุระออกไปไหนไหมวันนี้"
"อ๋อ ไม่ครับวันนี้ผมกะจะพักผ่อน"
"งั้นพ่อวานให้เฝ้าบ้านหน่อย พ่อจะพาป้าศรี อ้อยไปซื้อของ"
"ถ้าจะออกไปข้างนอกก็ล็อคกุญแจบ้านให้ดีด้วยนะจ๊ะ"
"ครับ น้ากวาง"
พ่อ น้ากวาง ป้าศรี อ้อยไม่อยู่บ้าน งั้นผมก็อยู่กับพี่กุนน่ะสิ.........เอ๊ะ เดี๋ยวยังมียัยสาตัวแสบ
อยู่นี่หว่า..................... ผมเดินไปที่ห้องพี่กุน
" พี่กุน บอลเองนะครับ"
"เข้ามาสิจ๊ะ"
ผมเปิดประตูเข้าไปเห็นพี่กุนยังนอนบนเตียงอยู่เลย ผมก็เข้าไปนั่งข้างๆ
"เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมกินข้าวน้อยจัง" ผมเอามือไปแตะหน้าผากพี่กุน มือผมรู้สึกอุ่นๆ
"กุนไม่ค่อยสบาย.................สงสัยเป็นไข้" เสียงของกุนดูแหบแห้งไป
"หา เป็นอะไรมากไหม กินยาหรือยัง" ผมซักเธอด้วยความเป็นห่วง
กุนยิ้มมองหน้าผมอย่างซึ้งใจ
"ดีจังเลยนะ บอลเป็นห่วงกุนด้วยหรอ"
"ห่วงสิ ทำไมจะไม่ห่วง ไปหาหมอไหม เดี๋ยวบอลจะพาไป"
"ไม่ต้องหรอกกินยาแล้วเดี๋ยวก็หาย"
"สงสัยเป็นเพราะ ไปน้ำตกเมื่อวาน แย่จริงผมนี่ คิดอะไรพิเรนๆได้"
"ไม่เป็นไรหรอก เมื่อวานบอลมีความสุขมาก แค่นี้กุนก็พอใจแล้ว จะมากกว่านี้กุนก็ไม่ว่า"
ผมมองหน้ากุนแล้วก้มลงไปจูบอย่างตื้นตัน ผมจะหาใครมารักและห่วงใยผมเท่ากับกุนได้แล้วนี่
คงจะหายากหรือไม่มีอีกแล้วแน่.....................ยังไงผมก็จะไม่ทอดทิ้งเธอเด็ดขาด
"บอลอยู่นานเดี๋ยวก็ติดไข้ไปด้วยหรอก"
"งั้นกุนพักผ่อนนะ ถ้ามีอะไรก็เรียกบอลได้"
"จ๊ะ......."
ผมออกมานอกห้องก็เห็นสายืนกอดอกอยู่ ผมเห็นเข้าเลยถาม
"มายืนทำอะไรหน้าห้องเนี่ย ทำไมไม่เข้าไปดูพี่กุนละ"
"ไม่ต้องละม้าง....นายถามสิ่งที่ฉันอยากจะถามไปหมดแล้วนี่และฉันก็รู้สิ่งที่ฉันอยากรู้ไปแล้วด้วย"
"อะไรกันน่ะ เธอพูดอะไร"
"เปล่า.............ไม่มีอะไรหรอก"
สาพูดแล้วก็เดินกลับเข้าห้องส่วนผมได้แต่งงกับคําพูดของเธอ
...................................................................................................................
เที่ยงวันเมื่อผมเอาข้าวต้มไปให้กุนแล้ว ผมก็มาอาบน้ำ พ่อ น้ากวาง ป้าศรีและอ้อยกลับมากันแล้ว
อาบน้ำเสร็จกะว่าจะไปหาเจ้าเชน แต่สาก็เข้ามาที่ห้องแล้วบอกกับผม
"บอล พาสาไปมหาลัยหน่อยสิ"
"มหาลัยหรอ? สาก็ขับรถไปเองได้นี่นา ให้บอลพาไปทำไมละ"
"นายนี่ ฉันหมายถึงมหาลัยที่นายเรียนน่ะ"
"แล้วจะไปทำไมเล่า"
"อยากไปห้องสมุดที่นั้น เผื่อจะมีหนังสือที่ฉันจะหาข้อมูลทำรายงาน"
"อ้อ ก็ได้ แค่นี้ก็ต้องให้เราพาไปด้วย" ผมยังไม่วายบ่นพึมพำออกมาพร้อมทั้งไปหาเสื้อมาใส่เพราะผม
ยังใส่แค่กางเกงขายาว สายังไม่ออกจากห้องแต่เธอยังยืนดูผม
"มองอะไรละเธอน่ะ ลงไปรอข้างล่างสิ"
"หึ หึ หึ ไม่รู้ว่านายมีอะไรดี พี่กุนเขาถึงหลงนายได้ขนาดนี้" ประโยคนี้ทำให้ผมรีบหันหน้าไปหาสาอย่างตกใจ หรือว่าเธอรู้ความสัมพันธ์ของผมกับพี่กุนแล้ว?
"หา สาพูดอะไรน่ะ หลงเลิงอะไรกัน ฉันไม่รู้เรื่อง" ผมพยายามทำเสียงปกติแก้ตัว
"อย่ามาทำฟอร์มหน่อยเลย นึกว่าฉันไม่รู้หรือไงสิ่งที่นายทำลงไป ฉันรู้ตั้งแต่วันนั้นแล้ว........."
"วันนั้นน่ะวันไหนกัน" เสียงของผมเริ่มสั่นมากขึ้น เหงื่อมันเริ่มไหลออกมาอย่างบังคับไม่ได้
"ก็วันที่พี่กุนเข้าไปหานายที่ห้องไง"
โอ้ย ตายแล้ว........เธอรู้เรื่องทั้งหมดตั้งแต่แรกเลยรึนี่ มาถึงตรงนี้ คำแก้ตัวต่างๆมันไม่มีทางได้ผลอีกแน่ ผมจึงต้องเชิดหน้ายอมรับอย่างลูกผู้ชาย
"ใช่ บอลยอมรับว่าจริง แต่ที่ทำไปทั้งหมดก็เพื่อให้พี่กุนมีความสุข"
"งั้นหรือ แล้วบอกได้ไหมละว่าหัวใจของนายรักพี่ฉันจริงหรือเป็นที่แก้ขัดชั่วคราว?"
"สา เธอพูดยังงี้ก็เหมือนกับดูถูกพี่สาวเธอเองนะ......"แล้วผมก็เดินไปหาสาตา ทั้ง2ของ ผมจับจ้องที่ตากลมโตที่ต้องการคำตอบจากใจผมของสา แล้วเธอก็มีรอยยิ้มเล็กๆเมื่อผมบอกกับเธอว่า
"เมื่อวานเรา2คนตกลงที่จะเป็นคนรักกันแล้ว มันเป็นมากกว่าแฟน มากกว่าพี่น้อง แล้วเรา2คนจะ
บอกเรื่องนี้ต่อทุกคน"
"แล้วคิดจะบอกตอนไหนละ?"
"ตอนนี้ยังไม่รู้ ยังไงก็อยากให้เราเรียนจบก่อน"
"คงจะทำตามที่พูดไว้ได้นะ แล้วฉันจะคอยดู.............." แล้วสาก็เดินออกไปจากห้องท่ามกลางความคิดทั้ง2อย่างที่มันวิ่งในหัวของผม นั่นคือ
ความกังวลที่เธอรู้เรื่องนี้แล้วแต่ก็มีความโล่งใจที่ผมได้เผยความจริงออกไปให้สารู้ว่าผมรักพี่กุน
.....................................................................................................................
รถของสาขับมาจอดที่หน้าห้องสมุดมหาลัยของผม ที่นี่ห่างจากตัวเมืองประมาณ5กิโลเมตร มีรถเมล์
รับส่งบางทีถ้าผมขี้เกียจขี่มอไซด์ไปก็นั่งรถเมล์ไปนี่แหละ
"บอลไปกับสาด้วยสิ สาไม่เคยมาที่นี่" สาพาตัวออกมาพร้อมทั้งเสื้อแขนกุดสีครีมกระโปรงจีบบาน
สีเขียวอ่อนยาวแค่หัวเข่า ดูน่ารักเหมาะกับวัยที่สดใสของเธอ
"เออ เออ ไปๆ เดี๋ยวบอลบอกทางให้ แล้วรีบหาเร็วๆนะ"
"จะรีบไปไหนเล่า พี่กุนเขาสบายดีหรอกน่า ห่วงกันดีจริงเลยนะ"
"เร็วๆเข้าเถอะน่า" ผมตอบสะบัดๆรีบเดินนำไปก่อนปล่อยให้สายิ้มเยาะอยู่ข้างหลัง
ผมไปนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ ส่วนสาไปหาหนังสือตามที่ผมบอกทางให้ สักพักก็รู้สึกง่วงนอนเลยขึ้น
ไปชั้น 3 กะจะเอนหลังสักหน่อย พอขึ้นไปก็ดันไปจ๊ะเอ๋กับสา เธอมานั่งอ่านหนังสือที่นี่พอดี
ผมเห็นเข้าก็จะลงไป สาเห็นเข้าก็พูด
"ขึ้นมาแล้วยังจะลงไปไหนอีกเล่า แปลกคนจริงๆนะนายเนี่ย"
ผมไม่รู้จะทำไงก็เลยไปนั่งที่โซฟา ชั้นนี้ไม่ค่อยมีใครขึ้นมาเท่าไหร่ เพราะแอร์ไม่ค่อยเย็น
แต่ผมชอบเพราะมันเงียบ สานั่งที่โต๊ะข้างหน้าโซฟาผมพอดี ตอนแรกกะจะหลับแต่ตาเจ้ากรรม
มันดันเหลือบไปเห็นบางสิ่งบางอย่างในกระโปรงสั้นแค่เข่าสีเขียวอ่อนของสาเข้า
ผมเห็นแล้วต้องรีบเบือนหน้าหลบ เพราะกลัวสารู้ว่าผมแอบมองกางเกงในสีเหลืองอ่อนที่เธอใส่อยู่
อุแม่เจ้า นั่งแหกขาอย่างกับไม่มีใครอยู่ด้วยเลยหนอ สำรวมหน่อยสิ เป็นสาวเป็นนาง ผมภาวนาในใจ แต่อีกใจมันก็อยากเห็นตามประสาผู้ชาย ไอ้จ้อนน้อยของผมมันเริ่มลุกขึ้นมาอีกแล้ว
บังคับมันไม่ได้เลยเนี่ย เธอเป็นน้องสาวของกุนนะ เราจะมาคิดยังงี้ไม่ได้ แต่ถ้าพูดถึงรูปร่างของสาแล้ว ไม่แพ้พี่สาวเธอเลย รัศมีเนื้อก็ใกล้ๆกัน สูงไล่เลี่ยกันด้วย จะต่างกันแค่ผมของสาสั้นกว่า หน้าอกเธอเล็กกว่านิดนึง แต่ก้นใหญ่ใช้ได้เลย
ไม่ไหว.................ขืนจ้องอยู่แบบนี้มีหวังเสียเครดิตหมดแน่ ผมเลยรีบล้มตัวนอนลงบนเบาะแล้วหันหน้าเข้าพนัก ปิดบังส่วนลี้ลับที่มันเผยออกมาให้มุดกลับ
"ที่นี่เขาให้นอนได้ด้วยหรือ" ผมหันขวับไปมอง สาเดินเข้ามาใกล้ผมแล้วโน้มตัวเข้ามาถาม อีรูปแบบนี้ผมจึงเห็นหน้าอกยื่นออกมาได้ชัดเจน
"ก็นอนได้แหละถ้าเจ้าหน้าที่ไม่มาเห็น"
"งั้นฉันขอนอนอ่านหนังสือตรงนี้ด้วย ที่โต๊ะมันเริ่มร้อนแล้ว"
คงจะจริงอย่างที่เธอว่าเพราะแดดมันเริ่มส่องมาแล้ว ผมดูเวลา เกือบจะบ่าย 2 แล้ว
"ไม่กลับไปนอนบ้านละ สา นี่จะเย็นแล้ว"
"จะรีบกลับไปไหนเล่า เพิ่งมาแป๊ปเดียวเอง ขับรถมันเหนื่อยนะ"
อุวะ ตามใจ จะนอนถึงค่ำก็เอา ผมส่ายหน้า บ่นในใจ ขณะที่เธอล้มตัวลงนอนอ่านหนังสือที่โซฟาใกล้ๆ
ผมนอนต่อได้สักพัก ตกลงมาทำอะไรกันแน่เนี่ย และทำท่านอนเข้าสิ ท่านอน....ท่านอนหรือ....
ผมคิดแล้วก็ค่อยๆลุกขึ้นนั่ง สานอนตะแคง เอาหนังสือปิดหน้าหันหัวไปคนละทางกับผม เมื่อผมลุกขึ้นมา
ด้วยความที่เธอไม่ระวัง กระโปรงสั้นจีบบานที่ใส่มันจึงร่นขึ้นมาอยู่เกือบถึงต้นขาอ่อน
แน่นอน ชั้นในของเธอมันต้องออกมาอวดสายตาต่อหน้าผมแน่ๆ นี่เธอตั้งใจหรือเปล่านะ
ผมพึมพำพลางค่อยเขยิบตัวเข้าไปใกล้ๆ เป้าหมายให้มากที่สุด เพราะสานอนตะแคงเอาขาไขว้
กันนี่เอง ผมจึงเห็นส่วนลี้ลับของเธอตั้งตัวเป็นรูปนูนเด่นออกมาอย่างชัดเจน ผมแอบกลืนน้ำลาย
ลงคออย่างยากลำบาก เพราะผมเข้าไปใกล้จนเห็นขนหมอยของสายื่นแพลมออกมานิดหนึ่ง
อูย อีนี่ หีใหญ่เหมือนพี่สาวเลยเนาะ ผมคิด แบบนี้มันจงใจให้กูเห็นไหมนี่ สาน่าจะรู้ว่าผมนอน
ที่นี่ด้วยและต้องเห็นของเธอแน่ เมื่อผมลุกขึ้นมา หรือว่าเธอให้ท่าผมน่ะ? .......................
เมื่อคิดถึงตรงนี้
ควยของผมมันแข็งอย่างที่ผมไม่เคยแข็งมาก่อน กับสานะครับ ...ผมทึกทักเอา ใช่แน่ๆ เธอให้ท่าผม
ตอนนี้ผมพยายามไม่คิดถึงหน้ากุน แต่พยายามเอามือไปแตะที่ขาอ่อนของสาเบาๆ พอแตะได้แล้วรีบชักมือกลับ กลัวสาตื่นขึ้นมาเหมือนกันครับ แต่เธอก็ไม่ยักตื่นแฮะ ผมเลยย่ามใจค่อยๆเอานิ้วชี้ไปแตะที่ร่องหีสามเหลี่ยมเบาๆ อื้อหือ กางเกงในเนื้อนุ่มนิ่ม แถมเนื้อหีก็หยุ่นๆดีจัง...........เฮ้ยมากกว่านี้ไม่ได้ ผมเลยหักห้ามอารมเอานิ้วออก ถ้าสาตื่นขึ้นมาได้ร้องโวยวายแน่ๆอีกอย่างผมได้รับรองแข็งขันกับสาไปแล้วว่า ผมจะรักและดูแลพี่สาวของเธอ มาทำแบบนี้ผมก็เสียคนหมดสิ ผมรีบลุกออกจากโซฟาไปเข้าห้องน้ำ
ไปยิงกระต่ายนะครับ ไม่ใช่ไปทำยังงั้น................
พอออกมา ผมเห็นสานั่งที่โซฟา ผมชักใจไม่ดีเมื่อเธอบิดขี้เกียจแล้วหันหน้ามองมาทางผม
"เดี๋ยวกลับกันเถอะนะ สา" ผมพยายามเบี่ยงเบนความคิดของตัวเองด้วยการชวนเธอกลับบ้าน
"อือ เดี๋ยวไปล้างหน้าก่อน นอนไม่หลับเลย..........."
ฉิบโผง ผมสะดุ้งเฮือก นี่สาไม่ได้หลับหรือนี่ งั้นๆๆ เธอก็รู้น่ะสิว่าผมทำอะไรหล่อน โอยตายๆๆๆ
ถ้าเธอบอกเรื่องนี้กับพี่กุนหรือพ่อกับน้ากวางละก็............
ผมเลยรีบเข้าไปในห้องน้ำ พอสาเห็นเข้าก็ร้องว่า
"นี่นายมาทำอะไรน่ะ นี่ห้องน้ำหญิงนะ"
"สาอย่าบอกใครนะว่าบอลทำ........."
"ทำอะไรละ บอลทำอะไรหรอ" เสียงและสีหน้าของเธอดูเหมือนจะรู้แต่เธอแกล้งซะนี่
"ก็บอลจับ จับ.....เอ่อ.....จับ ..........." ผมอึกอักไม่กล้าพูดต่อ
"จับหีของสาน่ะหรอ หึหึ" สาทำหน้าแสยะยิ้มเยาะผม ส่วนผมน่ะรึ?หน้าชาไปหมดแล้ว
"นี่น่ะหรือที่นายบอกว่ารักพี่สาวฉัน พอฉันยั่วให้หน่อยก็หน้ามืด โธ่เอ้ย ผู้ชายอย่างนายก็งี้แหละนะ
เก่งแต่ปาก" หนอยมาดูถูกกูได้ ผมรีบล็อคประตูห้องน้ำหญิงแล้วคว้าสามากอด สาร้องเอะอะ
"นี่นายจะทำอะไรน่ะออกไปนะ อย่ามาทำแบบนี้ ฉันฟ้องพี่กุนจริงๆด้วย"
"นึกว่าฉันกลัวหรอไง ถ้ากลัวก็ไม่กล้าหรอกเว้ย"
"อย่านะ ไหนนายบอกฉันว่าจะรักพี่กุนคนเดียวไงละ แล้วมาทำอย่างงี้ นายมันคนไม่มีสัจจะ"
สาทุบตีผมแต่มันไม่ถนัดเพราะผมโอบกอดเธออยู่ สาจึงได้แต่ทุบหลังผมเท่านั้นแต่แรงผู้หญิงมีรึจะมาทำให้ผมเจ็บได้
ผมเริ่มเอามือข้างหนึ่งจับที่หน้าอกของเธอแล้วบีบเบาๆ ส่วนอีกมือก็ลูบที่แก้มก้นกลมกลึงของสาพร้อมทั้งซุกไซร้ไปที่ซอกคอแล้วใช้ ลิ้นเลียเรื่อยไปจนถึงซอกหู แล้วก็บอกกับเธอว่า
"สาผิดเองนะ ถ้าเธอไม่มายั่วทำให้ฉันเกิดอารม ฉันก็ไม่ทำเธอหรอก ใครใช้ให้เธอทำละ"
"อย่าปล่อยสาไปเถอะ" สาเริ่มเสียงแหบพร่า มือไม้เริ่มเคลื่อนไหวช้าลง เป็นสัญญาณเตือนที่ดีว่า
เธอเริ่มไม่ขัดขืนผมแล้ว ความจริงผมกะจะไม่เอาเธอตอนนี้หรอก เพราะยังไงนี่มันก็ห้องน้ำ
มันคงไม่โสภาเท่าไหร่ถ้าผมจะเย็ดสาที่นี่ แถมถ้าใครมาเห็นต้องเรื่องใหญ่แน่ ผมจึงคิดที่จะสอน
ให้สาสาวน้อยผู้อ่อนโลกรับรู้ความสุขเบื้องต้นซะก่อน ให้เธอจดจำไว้จนขึ้นใจเลย
เมื่อคิดได้ดังนั้นผมก็เลิกกระโปรง แล้วเอามือไปลูบกางเกงในสีเหลืองตัวน้อยของน้องสาว
อย่างแผ่วเบา และเอานิ้วกรีดที่รอยแยกที่เริ่มมีน้ำเสียวไหลออกมานิดๆ สาร้องครางเบาๆ
เอามือโอบที่คอผมไว้แหงนหน้าหลับตา
"เป็นยังไงสา แบบนี้ชอบไหม"
"ไม่ ไม่ ...เอานิ้วออ..... ออกกไป" น้ำเสียงของสาขาดช่วง ไม่ติดต่อกัน
แน่ละเจอแบบนี้ ใครมันจะทนไหว เพื่อกันไม่ให้เธอร้องออกมา ผมจึงจัดการประกบริมฝีปากจูบสา
แต่ไม่แลกลิ้นกลัวว่าสาจะกลัว เพราะแค่นี้เธอก็ตัวสั่นเทาแล้ว
อือออ ไม่มีเสียงเล็ดลอดใดๆออกมา นอกจากเสียงของสาที่ครางในลำคอ เธอเอามือ2ข้างมาลูบ
ที่แผ่นหลังผม "บอล พอเถอะสาจะยืนไม่อยู่แล้ว"
ผมจึงพาสาไปที่ผนังแล้วก้มคุกเข่า ใบหน้าจ้องไปที่หว่างขาและ รูดกางเกงในไว้ที่หัวเข่าของสา หีที่ไม่เล็กไปกว่าพี่กุนก็อวดสายตาของผม มีน้ำเยิ้มออกมาจนติดตามขนหมอยดำขลับเป็นประกาย แม้ในห้องน้ำจะไม่ค่อยสว่างก็ตาม แต่ผมก็มองเห็น
กลิ่นสาปสาวที่ออกมาทำให้ผมทนไม่ได้รีบตวัดลิ้นเลียที่ปากถ้ำของน้องสาวคนสวยจนสาสะดุ้ง
"อูยย บอลทำอะไรสา เสียวจังเลยยย สาไม่ไหวแล้ว อย่าาาา บอล"
ผมแลบลิ้นเลียแพล่บๆอย่างไม่รู้เบื่อจนหน้าผมเปรอะเปื้อนด้วยน้ำคาวของสาเต็มไปหมด เพราะ
ตัวของเธอส่ายไปส่ายมา หนีการดูดเลียของผม
"ทนหน่อยสิจ๊ะ เดี๋ยวบอลจะส่งสาไปสวรรค์เอง สาไม่เคยหรือไงแบบนี้"
"ไม่ ...........ไม่เคย อูยยซีดสสสส พอเถอะจ๊ะ สาเสียวไปหมดแล้ว"
"ไม่พอหรอกน่า หีของสาน่าเลียที่สุดเลย แบบนี้บอลชอบที่สุด"
สาเริ่มบิดเอวร้องครวญครางดังขึ้น ไม่กลัวใครจะมาได้ยิน ผมเงยหน้าไปดู เธอยังเอามือมาบีบนม
ตัวเองไปด้วยเลย แถมหน้าตาของสาก็บ่งบอกออกมาว่าสุดจะมีความสุข
ผมเลียหีจนเมื่อยก็หยุดกะจะพัก แต่สาเอามือมากดให้ผมดูดเลียต่อ เอ้าอีนี้นี่ จะไม่ให้กูพักเลยหรือไง ก็ได้ งั้นกูจะเลียให้แตกตรงนี้เลยมึง ผมคิดแล้วก็ฉกลิ้นที่เร็วปานงูฉกเข้าร่องหีที่ชุ่มฉํ่าไปด้วยน้ำลายและน้ำ เงี่ยนจนผสมกันเป็นมัน
ปลาบ พร้อมทั้งเร่งความเร็วเลียเม็ดแตดที่ยื่นแพลมออกมา จนสาร้องครวญครางอย่างหฤหรรษ์
"โอ้ยย บอลจ๋า สาจะแตกแล้วว อาาาาาไม่ไหวแล้วนะ อูยยย ไม่ไม่แบบนี้ไม่เอา"
สิ้นเสียงลิ้นของผมรู้สึกได้ถึงแรงตอดของช่องหีพร้อมทั้งน้ำขาวขุ่นของสาไหล ออกมาเข้าปากของผม ผมตวัดลิ้นเลียทุกหยาดหยด ร่างของสาสั่นเทาอย่างเสียวซ่านมือทั้ง2ของเธอกดที่หัวของผมแน่น
อย่างกับจะให้ผมลิ้มชิมรสชาติน้ำหล่อลื่นของเธออย่างเต็มที่ ผมเลียจนเกลี้ยงไม่เหลือหลอ แล้วก้มลงดึงกางเกงในที่หัวเข่าจะใส่ให้สา แต่สาไม่เอาเธอบอกจะล้างซะก่อน
ผมเหลือบไปดู น้ำของเธอมันไหลลงมาที่กางเกงในจนเปียกไปด้วย ผมจึงล้างหน้าล้างปากแล้วค่อยแง้มประตูว่ามีใครมาหรือเปล่า เมื่อเห็นว่าไม่มีใครก็จึงรีบออกมา
ปล่อยให้สาทำความสะอาดอยู่ภายในนั้น ระหว่างที่เดินออกมาสาไม่ยอมพูดอะไรกับผมเลยสักคำ แน่ละ เธอต้องโกรธผมชัวร์ แต่ถึงยังไงเธอก็ไม่กล้าบอกใครแน่นอน เพราะก่อนขึ้นรถผมถามว่า ชอบไหมแบบนี้ สาหน้าบึ้งหันมามองค้อนใส่ผมแล้วก็บอกว่า "ฉันเกลียดนายที่สุด" ผมเลยตอบกลับไป "ถ้าสาเกลียดแล้ว สาจะยอมให้บอลเลียหีของสาหรอ ปากไม่ตรงกับใจเลยนะ" สาไม่ตอบแต่รีบขับรถออกจากมหาลัยอย่างรวดเร็ว โดยที่ผมแอบยิ้มนิดๆ