รักไม่มีขีดจำกัด (ความรักของผม ปี2) ตอนที่ 7 by X-SOZE

[sanookinm]

แก้ไขล่าสุด sanookinm เมื่อ 2010-10-14 12:30

รักไม่มีขีดจำกัด (ความรักของผม ปี2) [/color]ตอนที่ 7 ความรักที่ผลิบานและความรักที่ร่วงโรยby  X-SOZE

สวัสดีครับทุกท่าน ไม่ต้องแปลกใจครับ ตอนแรกผมว่าจะเขียนเรื่องใหม่แทนเรื่องนี้ แต่ว่า คิดไปคิดมาก็แพ้ใจตัวเองครับ คนอ่านที่อยากอ่านต่อก็
หลายคนหลายคนบอกว่าให้ผมมาเขียนต่อให้จบซึ่งผมก็รู้สึกผิดจริงๆที่หยุดเขียน ถ้าผมหยุดเขียน มันก็ไม่แฟร์กับคนที่ตามอ่านมาตั้งแต่ตอนแรก
ที่ต้องมาหยุดอ่านเพราะเรื่อง เล็กๆแค่นี้ ดังนั้นที่ตอนแรกผมคิดว่าจะไม่เขียนมันแล้ว ผมก็คงต้องกลืนน้ำลายตัวเองแล้วมาเขียนเรื่องนี้ต่อให้จบ
โดยที่เขียนเรื่องใหม่ไปด้วย ซึ่ง...มันคงจะยากอยู่ที่จะเขียนทั้ง2เรื่องพร้อมๆกัน แต่ผมก้จะลองดูนะครับ ถ้า..มันไม่ทันจริงๆ..ผมก็จะเขียนแค่เรื่อง
เดียว แล้วค่อยกลับมาเขียนอีกเรื่อง แต่ตอนนี้ยังไม่ได้เลือกว่าจะเขียนเรื่องไหนครับ ไม่ต้องห่วง แล้วที่ผมหยุดเขียนไป บางคนก็บอกว่าเช็ค
เรตติ้งบ้างแหละ โตแล้วไม่น่าน้อยใจบ้างแหละ ผมขอบอกตรงนี้เลยว่า ไม่ได้น้อยใจ ไม่ได้เชตเลตติ้ง ผมอยากจะหยุดจริงๆถึงได้หยุด

รักไม่มีขีดจำกัด (ความรักของผม ปี2) ตอนที่ 7 ความรักที่ผลิบานและความรักที่ร่วงโรย

  แสงจันทรายามราตรีสาดแสงผ่านหน้าต่างห้องนอนเข้ามา วันนี้เป็นวันเพ็ญพระจันทร์เต็มดวง ค่ำคืนนี้สว่างดุจกลางวัน ผมลืมตาขึ้นเพราะไม่
อาจข่มตาให้หลับลงได้ ผมเงยหน้ามองนาฬิกาหัวเตียง ตอนนี้ราวๆตี2แล้ว แต่ผมก็ยังนอนไม่หลับ คืนนี้ผมไร้สาวงามนอนข้างกายเหมือนทุกคืน
ที่ผ่านมา ผมลุกขึ้นเปิดประตูออกจากห้อง ในใจของผมรู้สึกเหงาที่สุดตั้งแต่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน จิตใจของผมรู้สึกเปล่าเปลี่ยวเดียวดาย ผมได้
แต่ยืนอยู่ตรงหน้าบรรได ผมได้แต่ถามตัวเองว่า นี่ผมออกมาทำอะไรข้างนอกเนี่ย...ผมจะไปไหน... ผมมองไปที่ห้องของหญิงสาวคนหนึ่ง ผม
ยกฝีเท้าเดินอย่างระมัดระวัง เกรงว่าจะทำให้เธอตื่น ผมค่อยๆเปิดประตูแง้มออกเล็กน้อย แสงไฝจากภายนอกรอดช่องประตูที่ผมเปิด แสงส่อง
ไปตรงเตียงที่เธอนอนพอดี ผมเห็นผู้หญิงที่ผมรักกำลังนอนหลับอย่างมีความสุขภายใต้ผ้าห่ม ผมค่อยๆเปิดประตูออกอีกเล็กน้อยก่อนที่จะแซก
ตัวผ่านช่องประตูเข้าไปในห้อง นอนของเธออย่างระมัดระวัง ผมเห็นเธอไม่มีปฏิกิริยา เธอยังคงนอนหลับใหลอยู่ในห้วงแห่งความสุข ผมเดินมา
ข้างๆเตียงนอนของเธอด้วยฝีเท้าที่เบาที่สุด ผมค่อยๆนั่งลงข้างๆเตียงของเธอด้านที่นอนตะแคงหันหน้ามา ผมจ้องมองเธออย่างพินิจ ถึงแม้ว่า
เธอจะ18แล้ว แต่ไม่ว่าจะยามหลับหรือยามตื่น เธอก็ดูน่ารักไร้ เดียงสาไม่ต่างจากเด็กน้อยคนหนึ่ง ผมค่อยๆยื่นมือเข้าไปลูบแก้มของเธออย่าง
เบามือ แก้มของเธอเรียบเนียนไร้ซึ่งตำหนิใดๆ ผมรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ไม่ว่าจะตอนยังไม่ได้เป็นแฟนกันหรือตอนที่เป็นแฟนกันแล้ว
 ผมก็ทั้งรักและเคารพเธอมาตลอด ไม่ว่าเธอจะอยู่ในฐานะพี่สาวแสนดีหรือแฟนที่ยอมตามใจคนรักหรือภรรยาที่คอย เอาใจสามี ไม่ว่าเธอจะ
อยู่ในฐานะไหน ผมก็รักเธอครับ ไม่ว่าจะในฐานะไหน พี่พลอยไม่เคยบกพร่องเลยสักครั้ง ยอมทำทุกอย่างให้คนที่เธอรักมีความสุข ถึงแม้ว่า
มันจะแลกมาด้วยน้ำตาและความเจ็บปวดของเธอก็ตาม แต่กลับกัน ผมเองที่เห็นแก่ตัว ไม่รู้จักพอ พี่พลอยเคยผิดหวังจากรักแรกของเธอ
อย่างสาหัส ในฐานะแฟน เป็นหน้าที่ผมที่ต้องดูแลปกป้องเธอไม่ให้พบกับความเจ็บปวดแบบนั้นอีก แต่ผมกลับทรยศต่อความรักความไว้ใจที่
เธอมีให้ ผมไม่ได้อยากทำให้เธอเจ็บแต่ผมห้ามใจตัวเองไม่ได้ ผมเอาชนะกิเลศตัณหาที่อยู่ในตัวของผมไม่ได้ ความเจ็บปวดที่พี่พลอยเคย
ได้รับจากผม บัดนี้ มันเหมือนจะย้อนกลับมาหาผม ผมรู้สึกละอายใจ รู้สึกสมเพสตัวเองกับสิ่งที่ทำลงไป พี่พลอยเป็นผู้หญิงที่แสนดี ดีเกินกว่า
จะมารักคนเลวๆอย่างผม พี่พลอยควรจะได้เจอกับผู้ชายที่ดีกว่านี้ ผู้ชายที่ไม่เห็นแก่ตัว ไม่หลายใจ พี่พลอยควรจะได้เจอผู้ชายที่ไม่ใช่ผม!!
ที่จริงแล้ว ไม่ใช่แค่พี่พลอยคนเดียวหรอกครับ ไม่ว่าจะเป็นแพท น้องหลิน หรือน้องพิม พวกเธอควรจะเจอผู้ชายที่ดี ผู้ชายที่มีทุกอย่างพร้อม
ไม่ใช่ผู้ชายอย่างผมที่ไม่มีอะไรเลย ขนาดอนาคตผมยังไม่แน่ใจเลยว่าจะเอายังไงกับชีวิต ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลไหน ผมก็ไม่เหมาะกับพวกเธอ
 ไม่เหมาะกับพี่พลอย  ความคิดในหัวของผมมันทำให้ผมรู้สึกทุกข์ทรมานเกินกว่า ที่ผมจะรับไหว น้ำตาของผมเอ่อล้นจากดวงตาจนไหลพราก
อาบแก้ม มันคือน้ำตาแห่งความสำนึกผิดที่กำลังไหลพราก ผมกำหมัดแน่นเพราะความคับแค้นใจ ผมพยายามฝืนกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลมากกว่า
นี้แต่...มันเหมือนไม่มีประโยชน์อะไร เลย... ผมเผลอร้องไห้ออกมาพร้อมเสียงสะอื้น พี่พลอยรู้สึกตัวค่อยๆลืมตาตื่น พี่พลอยตกใจเล็กน้อย
ที่เห็นผมอยู่ข้างๆเธอ ผมเห็นเธอตื่นก็รีบเช็ดหน้าเช็ดตา แต่ดูเหมือนมันจะไม่ทันการ...
"เหลียงเป็นอะไร...เหลียงร้องไห้หรอ?" พี่พลอยถามผมด้วยความตกใจ
"ป..ปล่าวครับ..ผมนอนไม่หลับก็เลยมาหาพี่พลอย" ผมตอบขณะที่ยังปาดน้ำตา
"ยังจะปล่าวอีก..ก็พี่เห็นอยู่ว่าเหลียงร้องไห้เนี่ย" พี่พลอยพูดกับผมด้วยความเป็นห่วง เธอเลิกผ้าห่มออกก่อนที่จะลุกขึ้นนั่งบนเตียง
"มานี่เร็ว..." พี่พลอยจับมือผมให้ขึ้นมานั่งข้างๆเธอ ผมพยายามปาดน้ำตา แต่ไม่ว่าจะทำยังไง มันก็ไม่ยอมหยุดซักที
"เหลียงร้องไห้ทำไม...บอกพี่มาเลยนะ" พี่พลอยพูดกับผมเสียงน่ารัก เธอค่อยๆเอามือเช็ดน้ำตาให้ผมอย่างถนุถนอน มันยิ่งผมให้ผมรู้สึก
ละอายใจมากกว่าเดิม ผมได้แต่คิดว่า คงต้องบอกความจริง
"ค..คือ..ผมแค่รู้สำนึกผิดที่ผมเคยทำให้พี่พลอยเสียใจ..แต่ทั้งที่เป็นแบบ นั้นพี่พลอยยังรักผม...ตามใจผมทุกอย่าง..ผมละอายใจที่ผมทำถึง
ขนาดนั้นแล้ว พี่พลอยยัง...ยังรักผมตลอด"
พี่พลอยฟังผมพูดแล้ว ตอนแรกเธอก็คงคิดตามที่ผมพูด แต่ฟังจบเธอก็ยิ้มให้ผมครับ พี่พลอยดึงผมให้เข้ามาซบที่หน้าอกของเธอพร้อมทั้งลูบ
หัวผมเบาๆ ผมรู้สึกได้ถึงความรักและความเอ็นดูที่เธอมีให้ผม
"เด็กโง่...พี่เคยบอกแล้วไม่ใช่หรอ...ขอแค่เหลียงมีความสุข.พี่ก็ยอมได้ ทุกอย่าง..ต่อให้พี่จะมีผู้หญิงอีกเป็นร้อยเป็นพัน..พี่ก็รักเหลียง..
แต่พี่ เชื่อนะว่า..เหลียงจะไม่ทำให้พี่แล้วก็แพท น้องหลินน้องพิมเสียใจอีกเป็นครั้งที่สอง.เพราะฉะนั้นเหลียงเลิกร้องได้ แล้ว" ผมรู้สึกเหมือน
โดนฟ้าผ่า...มันรู้สึกหัวใจเต้นระรัว ผมได้ยินสิ่งที่เธอพูดผมกลับร้องไห้หนักยิ่งกว่าดืม ผมรู้สึกตื้นตันใจจนบอกไม่ถูก ผมทำกับเธอถึงขนาดนั้น
แต่พี่พลอยกลับ...
"หยุดร้องได้แล้ว..." พี่พลอยพูดอย่างออนโยนพร้อมกับลูบหัวผมตลอด
"พี่พลอยครับ..." ผมเรียกเธอเบาๆพร้อมกับผละออกจากอ้อมกอดเธอ
"ฮืม..อะไรหรอ.." พี่พลอยถาม
"ผมมีเรื่องอยากจะพูดกับพี่...เอ่อ..ถ้าผมพูดไปพี่พลอยอย่าโกรธผมนะ" ผมตอบด้วยสีหน้าไม่มั่นใจ
"อะไรละ..เหลียงพูดมาเถอะนะ" พี่พลอยพูดพร้อมกับยิ้มด้วยความสงสัย
"คือ...ผมคิดว่า.พี่พลอยเป็นผู้หญิงที่แสนดี...มีคนมาจีบตั้งเยอะ..ผมคิดว่า พี่พลอยควรจะได้เจอผู้ชายที่ดี..ผู้ชายที่ไม่เห็นแก่ตัว ผู้ชายที่ไม่
หลายใจ...ผู้ชายที่ดีกว่าผม...พี่พลอยไม่เหมาะกับผม...เพี๊ ยะ!!!!!!" ผมรู้สึกถึงฝ่ามือที่มากระทบหน้าผมอย่างแรง ผมรู้สึกหน้าชาไปเลยครับ
"โอ๊ยย!!...พี่พลอย..เจ็บนะเนี่ย" ผมพูดพร้อมกับเอามือลูบแก้มตัวเอง มันชาไปเลยครับ
"ถ้าเหลียงกล้าพูดแบบนี้กับพี่อีก...พี่จะตบหน้าเหลียงให้แรงกว่านี้อีก ..คอยดู" พี่พลอยพูดอย่างอารมเสียครับ เธอหันหน้าไปอีกทางไม่ยอม
มองผมเลย
"โถ่..ผมขอโทษครับพี่พลอย..ทีหลังผมจะไม่พูดแบบนี้อีกก็ได้..แต่อย่างอนผม สิ" ผมอ้อนพี่พลอยให้หายงอนครับ แต่...พี่พลอยตบเจ็บได้
ใจจริงๆครับ
"ถึงขนาดนี้เหลียงยังไม่รู้อีกหรอ ว่าทำไมพี่ถึงยอมตามใจเหลียงทุกอย่าง..ทำไมพี่ถึงยอมให้เหลียงไปมีคนอื่นนอก จากพี่...เพราะว่าพี่รัก
เหลียงไง..." พี่พลอยพูดพร้อมทั้งน้ำตาที่กำลังซึมอยู่ที่ขอบตา
"ผมขอโทษครับ...ผมจะไม่พูดแบบนี้แล้ว..ผมสัญญา..พี่พลอยอย่าเป็นแบบนี้เลยนะ" ผมพูดกับเธอด้วยความเป็นห่วง พี่พลอยพยักหน้าตอบรับ
"โหยย..นี่จะตี3แล้วนะเนี่ย..งั้นผมไปก่อนดีกว่า.พี่พลอยก็นอนซะนะครับ..." ผมบอกพี่พลอยพร้อมกับหอมแก้มพี่พลอยเบาๆ ขณะที่ผมลุก
จากเตียงกำลังจะเดินออกไป พี่พลอยก็มาจับมือผมไว้ครับ
"เด๋วสิ...เหลียงปลุกพี่ตื่นเต็มตาขนาดนี้แล้วพี่จะหลับต่อได้ไงละ" พี่พลอยพูดกับผมพร้อมดึงผมเข้ามาใกล้ๆเธอจนเอวผมอยู่พอดีกับหน้าของ
เธอพอดี พี่พลอยค่อยๆจับขอบกางเกงชุดนอนของผมและดึงมันลงมา ตอนนอนผมจะไม่ชอบใส่กางเกงในครับ มันอึดอัดนอนไม่สบาย ผมให้
ท่อนเอ็นของผมดีดออกมาชี้หน้าเธอพอดี พี่พลอยเงยหน้าขึ้นมามองผม
"แหม่...แข็งโด่ขนาดนี้..แสดงว่าตอนแรกจะมาลักหลับพี่ละสิ" พี่พลอยพูดก่อนจะยิ้มอย่างชอบใจครับ ผมก็ปฏิเสธไม่ออก ก็หลักฐานมันชี้โด่
คาตาอยู่เนี่ย พี่พลอยค่อยๆจับท่อนเอ็นของผมอย่างเบามือ เธอค่อยๆถอกควยของผมจนหัวบานโผล่ให้เห็นเป็นหัวเห็ดใหญ่ พี่พลอยค่อยๆชัก
ควยให้ผมจนหนังหุ้มปลายเปิดค้างหัวควยถอกของผมโผล่ออกมาผงาด โลกอย่างสมบูรณ์ พี่พลอยแลบลิ้นเล็กน้อยเลียรอบริมฝีปากล่าง เธอ
จับจ้องท่อนเอ็นใหญ่ของผมตาไม่กระพิบ และแล้วพี่พลอยก็ค่อยๆใช้ลิ้นแตะตรงปลายท่อนเอ็นของผม ผมรู้สึกถึงลิ้นอันนนุ่มนวลที่ชุ่มไปด้วย
น้ำลายของเธอ พี่พลอยเลียวนอยู่ไม่นาน เธอก็อ้าปากกลืนท่อนควยของผมเข้าปากอันเรียวงามของเธอไปช้าๆ จนกระทั้งมันหายเข้าไปอยู่ใน
ช่องปากของเธอ พี่พลอยเริ่มใช้ปากกับผมอย่างเต็มกำลัง เธอขยับหัวเข้าๆออกๆ ลิ้นของเธอตะวัดไปตะวัดมาอย่างกับแซ่ ผมถึงกับเกร็งก้นจน
ควยแข็งโป๊ก พี่พลอยรูดควยผมอย่างสนุกปาก ผมเริ่มร้องซี๊สสซาดเพราะมันรู้สึกเหมือนโดนไฟช็อด ผมขนลุกไปทั้งตัว มือของพี่พลอยก็ขยำ
พวกไข่ของผมอย่างสนุกมือ เธอเริ่มดูดควยผมเร็วขึ้นอย่างกับผู้หญิงหากินมืออาชีพ ลีลาการโม๊กของพี่พลอยเทียบได้กับนางเอกหนังโป๊หนัง
AVของญี่ปุ่นเลยครับ ถ้าคุณนึกไม่ออก คุณก็ลองนึกว่า หัวควยของคุณมีลิ้นมาพัวพันเกี่ยวรัดตะวัดหัวควยคุณดูสิครับ มันจะรู้สึกมันส์แค่ไหน
(บางทีผมพิมพ์ไป ยังอยากให้พี่พลอยมาโม๊กให้บ้างเลย มันจะได้ได้อารมณ์จริงๆ) พี่พลอยโม๊กควยให้ผมซะสุดยอด พี่พลอยใช้ปากให้เก่ง
มากครับ (เรื่องจริงก็เก่ง) โอ๊ยย..น้ำควยจะแตกแล้วโว๊ยยย...ผมได้แต่ซูดปากตลอดเพราะความเสียวกระสัน ความจริงผมไม่อยากแตกใน
ปากพี่พลอยเลยครับ อยากจะจับแฟนสาวมาเย็ดให้หายเงี่ยนซัก2-3น้ำ แต่มันไม่ทันแล้วครับ ผมได้แต่เคลิบเคลิ้มกับฝีปากอันไหลลื่นของ
พี่พลอย เรียวปากของเธอช่างนุ่มนวลประดุจปุยฝ้าย ผมสัมผัสได้ถึงความอับชื้อและชุ่มชื่นที่อยู่ภายในช่องปากของเธอ พี่พลอยยังเคงรูดปาก
เข้าๆออกๆท่อนควยผมอย่างต่อเนื่อง ลิ้นอันเปียกชุ่มของเธอยังคงเลียเกี่ยวตะวัดแท่งไอศกรีมของผมอย่างไม่หยุด ผมก็ซูดปากทุกครั้งที่ลิ้น
ของเธอเลียผ่านหัวควย  มือของผมจับหัวของเธอแน่น ผมค่อยๆกดหัวของเธอเข้าหาท่อนควยของผม พี่พลอยดูควยผมได้สุดยอดมาก ผมมัว
แต่เคลิบเคลิ้มกับฝีปากการออรัลของเธอจนผมไม่อาจจะกลั้นน้ำควยจำนวน มหาศาลที่กำลังจะระเบิดอออกมา  ท่อนควยของผมเกร็งก่อนที่
มันจะระเบิดน้ำควย ขาวขุ่นพุ้งเข้าไปในช่องปากของพี่พลอย  พี่พลอยสะดุ้งครางในลำคอเล็กน้อย น้ำควยของผมจำนวนมากอยู่ในปากของ
เธอตอนนี้ มันไหลออกมาตามมุมปากของพี่พลอย ดูแล้วเซ็กซี่มากๆ ครับ เหมือนนางเอกหนังโป๊เลย  ธอจะดูดกลืนกินน้ำเงี่ยนของผมลงคอ
ไป เธอใช้นิ้วปาดน้ำควยท่ามุมปากก่อนที่เธอจะเอานิ้วมาดูดน้ำควยที่หลงเหลือ อยู่ พี่พลอยเลียริมฝีปากกวาดน้ำว่าวที่ติดตามขอบริมฝีปาก
ของเธอจนหมด  ผมเห็นพี่ พลอยกลืนน้ำควยชุดสุดท้ายของผมลงคอไป ภาพนั้นมันทำให้ผมควยแข็งโด่ได้อีกครับ
"น้ำเยอะจังนะจ้ะ...เงี่ยนมากซิท่า" พี่พลอยยิ้มพูดกับผมอย่างทะเล้นครับ
"..." ผมได้แต่ยิ้มแหยๆ ก็หลักฐานมันอยู่ในท้องของพี่พลอยไปแล้วนิครับ  พี่พลอยมองตาผมอย่างรู้ใจ เธอค่อยๆนอนลงกับเตียงพร้อมกับดึง
ผมให้ขึ้นมานอนคร่อมตัวเธอ
"เหลียงอยากทำอะไรก็ทำสิ..." พี่พลอยพูดกับผมเบาๆ ก่อนที่เธอจะหันหล้าหลบตาผมอย่างเขิลอาย ผมค่อยๆก้มลงจูบสัมผัสกลิ่นซอกคอนวล
เนียนของเธอ กลิ่นเธอหอมไม่ต่างจากดอกไม้ยามราตรี ที่คอยตอบสนองความต้องการทางเพศอันร้อนแรงของผม  ผมค่อยปลดประดุมเสื้อนอน
ของเธอออกทีละเม็ดที่ละเม็ด ขอบเต้านมคู่ใหญ่โผล่ให้เห็น ผมและพี่พลอยสบตากัน ต่างคนต่างรู้ความคิดของอีกฝ่าย เราสองคนค่อยๆเริ่มเกม
รักครั้งนี้อย่างนุ่มนวล ทุกอย่างเป็นไปอย่างเนิบๆ ทุกจังหวะลีลาการร่วมรักของเราเป็นไปด้วยความรักไร้ซึ้งความเร้าร้อน เสียงพี่พลอยครางเล็ก
น้อย แต่เปี่ยมไปด้วยความสุขสม ผมค่อยคุมจังหวะการร่วมรักอย่างระมัดระวัง ทุกอย่างเป็นไปด้วยความเชื่องช้า มันทำให้เราสองคนมีความสุข
ล้มเหลือ เรือนร่างของพี่พลอยค่อยๆขยับขึ้นลงไปตาม การขยับเอวเข้าออกของผม ท่อนอวัยยะเพศชายของผมค่อยๆผ่านเข้าออกช่องอวัยวะ
สงวนของเธออย่างนุ่มนวล พี่พลอยสบตาผมอีกครั้ง เธอหายใจหอบรวยริน แววตาของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและความต้องการอย่างแรง
กล้า ผมรู้สึกได้ถึงลมหายใจของเธอที่มาสัมผัสใบหน้าของผม ผมก้มลงจูบปากพี่พลอยอย่างหวานชื้น ผมรู้สึกได้ถึงการตอดรัดถายในอวัยวะ
เพศหญิงของเธอ พี่พลอยครางดังขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงของเธอแหบแห้ง  เอวของผมยังขยับอยู่อย่างต่อเนื่องด้วยจังหวะเนิบๆ ส่งท่อนชายขนาด
ใหญ่ทะลวงเข้าออกแคมอวัยวะเพศหญืงแสนงามของเธอ เสียงครางของเราสองขึ้นดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ทุกอย่างเป็นไปด้วยความรักและความหวานชื่น เราสองคนไม่ต่างจากคู่แต่งงานใหม่ที่กำลังร่วมรักกันหลังจากที่เข้าห้องหอ ทุกอย่างที่เกิดขึ้น
ในคืนนี้เป็นไปด้วยความรักและมันเปี่ยมล้นไปด้วยความ สุขอย่างหาที่สุดไม่ได้
ค่ำคืนนี้ผ่านไปอย่างช้าๆ ราวกับนานนับเดือน ดวงดาวค่อยๆเคลื่อนผ่านท้องฟ้า  จันทราเริ่มหายไปจากท้องฟ้าที่มืดสลัวใกล้ สาง และแสงแดด
ของวันใหม่เริ่มสาดส่อง บ่งบอกให้ทุกสิ่งได้รู้ว่า วันใหม่อีกวันหนึ่งได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว...
"เห้ยไอ้เหลียง...มึงเห็นนักเรียนใหม่ยังวะ" เสียงไอ้กายเรียกผมขณะที่ผมกำลังเอารถมาจอดที่ลาดจอดรถนักเรียน
"เหอะ..ยังอ่ะ...มึงเห็นแล้วไง" ผมถามมันกลับ
"เหอะ..ยังวะ" ไอ้กายส่ายหน้าก่อนจะตอบ
"เออ..เด๋ววันนี้ก็เห็นเองอ่ะ" ผมตอบ ก่อนจะสะพายกระเป๋าเป้เดินไปยังอาคารเรียน  นักเรียนใหม่หรอ...ผมเกือบลืม เรื่องนี้ซะสนิทเลย  พ่อให้
ผมตีสนิทไอ้นักเรียนหน้าใหม่ให้ได้...ผมเกือบลืมไป ซะสนิท ...เห้ออ
เมื่อไหร่ผมถึงจะหลุดจากการเป็นเครื่องมืองของพ่อซะทีนะ เมื่อไหร่นะ...  ระหว่างที่ผมกำลังเดินใจลอย ผมก็เดินชนไหล่ของคนที่กำลังเดิน
สวนมาครับ
"ขอโทษนะ..." ผมรีบหันไปขอโทษคนที่ผมเดินชนครับ
"ไม่เป็นไร...นี่นาย...น้อง134ไปทางไหนอ่ะ" เสียงเด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับผมพูดกับผม น้ำเสียงของเค้าฟังดูมาดแมน  
"134 ห้องเรียนเราเองอ่ะ...ทำไมอ่ะ" ผมขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย
"อ๋อ...ไม่มีไรหรอก..." เขาตอบ
"หรอ...ก็ไปตึก1นะ แล้วก็ขึ้นชั้น3 " ผมตอบ พร้อมกับมองหน้าของเขา หน้าตาของเขามันคุ้นๆหน้าผมมากเลยครับ คุ้นมากเลยจริงๆ แต่หน้า
ตาเขาก็หล่อเหลาอยู่ไม่ใช่น้อย หล่อกว่าผมเป็นไหนๆเลยละ
"ขอบใจนะ..." เขาพูดกับผมก่อนที่จะเดินไปทางที่ผมบอก ผมมองตามหลังเขา  ในใจผมยังคิดไม่ตกครับว่าผมเคยเจอเขาที่ไหนมาก่อนนะ....
เหมือนกับว่า ผมเคยเห็นเค้าที่ไหนสักที่นึง แต่...ผมก็นึกไม่ออกครับว่ามันคือที่ไหน ...นึกๆดูก็...ช่างมันเหอะครับ... ผมรีบเดินขึ้นห้องเรียนของ
ตัวเองอย่างรีบร้อน เพราะวันนี้ผมมาสายครับ ก็เมื่อคืนกว่าจะได้นอน....
"ดีจ้ะเหลียง..." เสียงเพื่อนสาวแสนน่ารักของผมทักทายขณะที่ผมกำลังเดินเข้าห้องเรียนมา  
"ดีจ้ะดรีม" ผมยิ้มให้เธอก่อนจะทักเธอตอบก่อนที่ผมจะเดินไปนั่งกับกลุ่มของผม  แต่ผมก็อด มองดรีมไม่ได้ครับ วันนี้เธอน่ารักมาก จะว่าไป
เธอก็น่ารักมาตลอดอยู่แล้วครับ แต่วันนี้ผมรู้สึกว่าเธอน่ารักเป็นพิเศษ
"ไอ้เหลียง..วันนี้มึงเห็นไอ้ต้นป่ะวะ.." ไอ้กายถามผมครับ
"ไม่อ่ะ..สงสัยมันไม่มามั้ง'' ผมตอบ
"หรอวะ...แล้วมันหยุดทำไมวะ..หรือว่ามันโดนน้องอิงหักอกวะ..555+" ไอ้กายถามผมต่อ
"แล้วกูจะรู้มั๊ยอ่ะ..กูก็อย่ากับมึงเนี่ย..แต่ถ้ามันโดนยัยอิงตัวแสบหัก อก..กูจะหัวเราะให้ฟันหักเลย" ผมตอบ ถ้าไอ้ต้นโดนยัยอิงหักอกจริงๆ
ก็คงต้องสมน้ำหน้ามันครับ  แต่ผมนึกถึงยัยอิงแล้ว...อดแค้นไม่ได้ครับ วันนั้นเล่นให้ผมกินไอ้ติมไป 5-6ลูก กลับบ้านไปผมไม่ต้องกินข้าว
เลยครับ
"เออวะ..." ไอ้กายตอบ
"นักเรียนเคารพ!!" เสียงหัวหน้าห้องพูดทันทีเมื่ออาจารย์เดินเข้าห้องมา  
"สวัสดีจ้ะนักเรียน...วันนี้เราจะมีเพื่อนใหม่มาเรียนห้องเดียวกับเรานะจ๊ะ.. เป้..เขามาสิจ้ะ" อาจารย์เรียกนักเรียนใหม่  ผมเห็นเด็กชายคนนึง
ก้าวเข้ามาในห้อง ผมมองหน้าเด็กใหม่อย่างตาโต
"เห้ยยย...ไอ้นั่นมัน.." ผมอ้าปากค้างเพาะความตกใจ ไอ้นี่มัน...คนที่ผมเดินชนมันนี่หว่า มิน่าละ หน้ามันคุ้นๆเหมือนผมเคยเห็นที่ไหน  
ผมเคยเห็นรูปของมันตอนดูแฟ้มที่แม่ฝ้าย ให้ดูนี่เอง หน้ามันถึงคุ้นๆตาผม
"อะไรไอ้เหลียง..มึงรู้จักมันไง" เสียงไอ้กายถามผมด้วยความแปลกใจ
"เป้แนะนำตัวหน่อยสิจ้ะ..." อาจารย์ให้นักเรียนใหม่แนะนำตัว แต่ผมไม่ได้ฟังมันหรอกครับ กำลังตะลึง
"เอาล่ะจ้ะ...งั้นครูขอให้พวกเราทุกคนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน...เป้เค้าเป็นเด็ก ใหม่อยู่ ครูก็ขอให้พวกเราช่วยแนะนำเค้าบ้างนะ..งั้นเป้..เธอไปนั่ง
ข้างๆดรีมแล้ว กัน..ตรงนั้นน่ะจ้ะ" อาจารย์พูดพร้อมกับชี้นิ้วมาทางโต๊ะข้างดรีม มันว่างอยู่ตัวนึงครับ ไม่มีใครนั่ง   ผมเห็นแค่นั้นก็สะดุ้งสุดตัว
เลยครับ... เวรแล้ว....ไม่ได้ๆ...มันจะมานั่งข้างดรีมไม่ได้เด็ดขาด...
"เวรแล้วไง..." ผมพูดกับไอ้กายพร้อมกับรีบลุกไปนั่งข้างๆดรีมทันทีครับ  
"นายเหลียง..เธอทำอะไรนะ" อาจารย์ถามผมด้วยความสงสัย เพื่อนทั้งห้องหันมามองผมกันเป็นตาเดียว แม้แต่พวกไอ้กาย แล้วก็เพื่อนใน
กลุ่มก็หันมาจ้องผมตาไม่กระพิบ
"อ๋อ..ค..คือ..ตรงนี้มันเย็นดีครับ..มันโดนพัดลมพอดี...โทดนะเป้...นายไปนั่งกับ พวกไอ้กายนะ" ผมตอบแบบถูไถ่ๆ แน่ละครับ ต่อให้เด็ก
3ขวบยังไม่เชื่อเลย ผมตอบไปได้ไงฟะ...
"อืม..ไม่เป็นไร" เป้ตอบพร้อมกับเดินไปนั่งที่เก่าผมครับ เห้อออโล่ง...ถ้ามันมานั่งกับดรีม...มีหวังผมอกแตกตายแหง...จะให้มันมานั่งข้าง
ด รีมไม่ได้เด็ดขาด  ผมหันไปมองดรีมซึ่งอยู่ข้างๆผม ผมเห็นดรีมหน้าแดงเล็กน้อย
"เหลียง...เหลียงหวงดรีมหรอ" ดรีมถามผมอย่างตรงๆครับ ผมสะอึกขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำถาม
"บ..บ้าหรอ..เราจะหวงดรีมทำไม" ผมตอบพร้อมหันหน้าไปทางอื่น
"หรอ...งั้นดรีมไปแลกที่กับกายนะ..ดรีมอยากนั่งกับเป้" ดรีมพูดพร้อมกับกำลังจะลุกจากที่
"ไม่ได้นะดรีม..เราไม่ยอม" ผมพูดพร้อมกับขว้ามือดรีมเอาไว้ทันที
"ก็ได้...เราหวงดรีม..เราไม่อยากให้เป้มานั่งกับดรีม..เราหวงดรีม" ผมกลั้นใจตอบไปตรงๆ  
"..." ดรีมไม่ได้พูดอะไรต่อ ดรีมอึ้งไปสักพัก สีหน้าของเธอบ่งบอกถึงความตกใจกับคำตอบของผม
"ดรีม..." ผมเรียกดรีม แต่ดรีมกลับยิ้มให้ผมอย่างน่ารัก  ผมรู้สึกได้ถึงมืออันแสนจะเนียนนุ่มของ เพื่อนสาวที่กำลังสัมผัสมือผมอยู่ ดรีม
จับมือผมอย่างที่คนรักเค้าจับมือกัน ผมเห็นมามองดรีมผมก็เห็นดรีมอมยิ้มแบบน่ารักๆครับ ดรีมหันไปมองกระดานพร้อมกับใช้อีกมือจด
ตามที่อาจารย์สอน ผมก็หันไปเรียนตามที่อาจารย์สอน  ตลอดทั้งชั่วโมงนั้น ผมกับดรีม เราไม่ได้ปล่อยมือออกจากกันเลย เราสองคนจับ
มือกันอย่างหวานชื่น ความสัมพันธุ์ของเธอกับผม ดูเหมือนจะลึกซึ้งกว่าที่พวกเราสองคนคิด
"กลับมาแล้วจร้า..." ผมตะโกนขณะเดินเข้าบ้านหลังจากโรงเรียนเลิก
"แล้วจะตะโกนทำไมเนี่ย.." แพทนั่งอ่านนิยายอยู่หันมาพูดกับผมแบบเสียอารมร์ครับ  ผมจึงเข้าไปนั่งข้างๆแพทพร้อมกับโอบเธอไว้
"นี่..อย่ามาทำรุ่มร่ามนะ..เด๋วแม่ก็กลับแล้ว.." แพทพูดกับผมพร้อมกับดิ้นเล็กน้อย
"โถ่...วันนี้อุตส่ากลับบ้านเร็วๆแล้วนะจะไม่ให้รางวัลหน่อยหรอ?" แพทอมยิ้มอย่างน่ารักแล้วเธอห้อมแก้มผมเบาๆหนึ่งก่อนที่เธอจะอ่านหนัง
สือ ต่อ ผมเห็นแพททำท่าไม่รู้ไม่ชี้ก็รู้สึกหมั่นไส้นิดๆ ผมจัดการดึงแพทลากเข้าห้องน้ำไปจัดการต่อทันทีครับ อยากเล่นตัวดีนัก แต่แทนที่
ผมจะจัดการเธอ แต่กลับเป็นเธอที่จัดการผมเองนี่สิครับ..น่าอายดีแท้....เวลาผ่านไปสักพัก ท้องฟ้าเริ่มืดครื้ม ลมเริ่มแรง ฝนเริ่มโปรยปราย
ลงจากท้องฟ้า เสียงฟ้าร้องเริ่มดังขึ้น อากาศตอนนี้กำลังเย็ดสบายโดยไม่ต้องเปิดแอร์ ขณะที่ผมกำลังนั่งเล่นอยู่ที่ห้องนั่งเล่น หลังจากโดน
แพทจัดการไปแล้วอย่างสนุก แพทยังคงอ่านหนังสือนิยายต่อด้วยความสบายใจ แต่เธอเล่นผมซะเข่าอ่อน ยัยนี่นับวันยิ่งร้าย เห็นทีผมคงจะ
รับมือเธอได้อีกไม่นานแล้วละครับ
"พี่เหลียงๆค้ะ...นั่นใช่พี่ต้นรึป่าวน่ะ" เสียงน้องหลินเรียกผมพร้อมกับชิ้นิ้วไปทางหน้าบ้าน
"หนูกับหลินเห็นเค้ามายืนตั้งนานแล้วนะค้ะ..ไม่รู้ว่าใช่พี่รึป่าว...แต่หนู ว่าใช่นะ" เสียงน้องพิมซึ่งอยู่ข้างๆน้องหลินพูดขึ้นบ้าง ผมพยายามมอง
ไปตามที่น้องหลินชี้ ผมเห็นชายคนนึงกำลังยืนตากฝนท่าทางหนาวสั่น เหมือนไอ้ต้นเพื่อนผมไม่มีผิดครับ แล้วมันมายืนตากฝนทำเพื่ออะไร
ของมันวะ...
"น้องหลิน..หยิบร่มให้พี่หน่อยสิจ้ะ" ผมพูด
"นี่ค่ะพี่เหลียง..." น้องหลินพูดกับผมพร้อมทั้งส่งร่มให้  
"ระวังด้วยนะค้ะพี่เหลียง" น้องพิมพูดกับผมอย่างไร้เดียงสา
"จ้ะ..ไม่ต้องห่วง" ผมยิ้มให้น้องพิมก่อนที่ผมจะเปิดประตูบ้านออกมาข้างนอก ผมกางร่มเดินออกมาหน้าประตูรั้ว  
"ไอ้ต้น!!...ไอ้เหี้ยต้น..มึงมาตากฝนทำเหี้ยไรวะ...เข้าบ้านก่อน" ผมตกใจมากที่เห็นไอ้ต้นมายืนตากฝนอยู่หน้าบ้านผม ผมรีบเอาร่มเข้าไปกัน
ฝนให้มัน  
"รีบเข้าบ้านก่อน..มึงอยากตายไงวะ" ผมพูดกับมันด้วยความเป็นห่วงเพื่อน
"เออ!!กูอยากตาย!!...ไอ้เหลียง..กูอยากตาย!!" เสียงไอ้ต้นพูดเสียงดังพร้อมทั้งร้องไห้ ถึงแม้ตัวของมันจะเปียกปอนไปด้วนฝน แต่ผมก็เห็น
น้ำตาของมัน มันกำลังร้องไห้โฮ
"เฮ้ยๆ..ใจเย็นๆ..มึงมีอะไรค่อยๆพูดก็ได้" ผมพูดพร้อมทั้ง จับไหล่มัน ไอ้ต้นมันเข้ามากอดผมพร้อมทั้งร้องไห้โฮ ตอนนี้ผมสับสนไปหมดล
แล้ว มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่...?
"อิงเค้าบอกเลิกกูแล้วเว้ยยยย!!...อิงเค้าบอกเลิกกู!!" ไอ้ต้นพูดพร้อมทั้งน้ำตาแห่งความเจ็บปวด
"มึงว่าไงนะ!!" ผมได้แต่ตะลึงตาค้างกับคำตอบของมัน  นี่...มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่...นี่ มัน....เกิดอะไรขึ้น...กันแน่...!!...ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน...?
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณครับ   (ลืมบอกว่าผมไม่เน้นSEXแล้วนะครับ คือ ผมเขียนไม่เก่งอ่ะ.เน้นเนื้อเรื่องน่าจะดีกว่า)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ผมเห็นว่ายังไม่มีใครนำมาลงก็เลยก๊อปมาฝากครับ
เครดิตท่าน X-SOZE

[badboy2522]

ขอบคุณครับ นายเหลียงจะเป็นรายต่อไปต่อจากนายต้น เพราะยัยอิงคงไม่ปล่อยเหลียงแน่ๆ

[myfino262903]

นางมารเริ่มทำตามแผนแล้วนะท่านพระยา ระวังตัวด้วยขอรับ