โชว์ลาวเสนอ..แผนกำราบดาวมหาลัย บทที่ 4

[kitsana372]

รถสปอร์ทของสาวแพมวิ่งเข้ามาจอดที่บริเวณหน้าคฤหาสน์หลังงามที่น้องแนนเคยโดนหลอกมาเชือดเมื่อไม่กี่วันก่อน
"ทำไมเงียบจังเลยล่ะแนน" แพมเอ่ยถามอย่างแปลกใจ
"ไม่เหมือนจะมีงานปาร์ตี้เลย"
"อืมม ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะพี่แพม หรือจะเกี่ยวกับหมอดูคะ"
"พี่ว่า เรากลับดีกว่ามั้ง ดูไม่ค่อยดีเลย" แพมพูดอย่างหวาดๆ แนนหัวเราะคิก
"พี่แพมกลัวใช่มั้ยเนี่ย หมอจันแกเป็นหมอดูนะคะไม่ใช่หมอผี ไปกันเถอะค่ะ" สาวแพมหน้าแดง สาวสวยเป็นคนกลัวผีจริงๆด้วย แต่พอโดนน้องแนนล้อก็อายไม่กล้ายอมรับ ถอนใจเบาๆ ขับรถไปจอดตรงที่จอดรถก่อนจะบิดกุญแจรถดับเครื่องแล้วเปิดประตูก้าวลงมา หลังจากล็อครถเรียบร้อยทั้งสองสาวก็พากันเดินไปยังคฤหาสน์ ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป ทั้งคู่ก็เห็นภายในนั้นค่อนข้างจะมืดผิดปกติเพราไม่ได้เปิดไฟไว้เลย ภายในมีผู้ชายนั่งกันอยู่เก้าคน มุมหนึ่งของห้องมีชายสวมชุดขาว นั่งอยู่หน้าแท่นบูชาอะไรสักอย่าง มีเทียนจุดสว่างรำไรอยู่สองเล่ม แพมรู้สึกบรรยากาศในห้องเงียบสงบและดูน่ากลัวอย่างประหลาด เสียงแอร์ครางกระหึ่มเบาๆทำให้บรรยากาศหนาวเย็นจนเธอถึงกับขนลุกซู่มาอย่างไม่รู้ตัวนึกอยากจะกลับในทันที แม้แต่สาวแนนเองก็รู้สึกหวาดหวั่นอยู่นิดๆ.. คนในห้องยกเว้นชายชุดขาวต่างหันมามองสองสาวเป็นตาเดียว แพมเห็นหนึ่งในนั้นคือชาคริตลูกพี่ลูกน้องของเธอนั่งอยู่ด้วยก็ใจชื้นขึ้น ชาคริตส่งยิ้มให้แล้วพยักเพยิดเป็นเชิงให้เธอเข้าไปนั่งด้วย แพมจึงเดินนำน้องแนนเข้าไปหา สองสาวทรุดตัวนั่งทีด้านซ้ายของชาคริต ขณะที่หญิงสาวคิดจะเอ่ยอะไร ชาคริตก็ส่ายหน้าทำทีว่าอย่างเพิ่งพูดอะไรตอนนี้ ครู่หนึ่งชายชุดขาวก็ทำพิธีเสร็จ แล้วหันกลับมา แพมเห็นชายคนนั้นไว้หนวดเคราหงอกขาว อายุน่าจะอยู่ในราวประมาณ 60 ปี ชุดขาวที่สวมไว้บวกกับหน้าตาชวนให้หญิงสาวคิดว่า ชายคนนี้น่าจะเป็นหมอผีมากกว่าหมอดู
 "เอาละ ใครจะเป็นคนดูคนแรก" ชายชุดขาวซึ่งก็คือหมอจันเอ่ยเสียงขรึม จิรพนธ์หันมามองแพม แล้วรีบบอกกับหมอจันทันที
"ให้พี่แพมดูก่อนละกัน เลดี่เฟิร์ส"
 "อุ๊ย" แพมอุทาน "ให้คนอื่นก่อนดีกว่าค่ะ" หมอจันหันมามองหน้าแพม ตาเป็นประกายวาบ รู้ในทันทีว่าทำไมหนุ่มๆพวกนี้จึงเชิญเขามาทำพิธีให้ หมอจันเอ่ยกับแพมด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก
 "มานี่เถอะแม่หนู เอ็งกำลังดวงตกอย่างแรง" แพมใจหายวาบทันที ถึงหญิงสาวจะดูเป็นสาวสมัยใหม่ แต่ลึกๆแล้วเธอก็ค่อนข้างมีความเชื่อในเรื่องแบบนี้อยู่ไม่น้อยเลย โดยเฉพาะเมื่อรู้ว่าหมอดูคนนี้มีวิชาเขมรยิ่งทำให้สาวน้อยถึงกับใจเต้นระทึก เมื่อได้ยินว่าตัวเองกำลังดวงตก
 "มาซิ" หมอจันย้ำอีกครั้ง แพมลุกเดินไปนั่งพับเพียบอยู่ตรงหน้าหมอจันตามคำสั่งของเขา หญิงสาวยกมือไหว้
"เอ็งชื่ออะไร แม่หนู" หมอจันถามเสียงห้าว
 "แพมค่ะ" เวลานั้น แพมนั่งพับเพียบกระโปรงสั้นนั้นเปิดวาบขึ้นมา ทำให้สายตาของชายหนุ่มทั้งหมดต่างกวาดไปตามลำขาอ่อนกันเป็นตาเดียว บางคนถึงกับรู้สึกท่อนเนื้อลุกแข็งขึงขึ้นมาในทันที...
"เอ็งกำลังมีเคราะห์อย่างหนักรู้ตัวมั้ย"
 "เคราะห์? เคราะห์อะไรคะ" แพมถามอย่างหวาดๆ ในเต้นโครมคราม
 "มองตาข้าสิ นังหนู ข้าจะอ่านชะตาจากดวงตาเอ็ง" แพมเงยหน้าขึ้น หมอจันผู้มีอำนาจอันสูงส่งในทางสะกดจิต จ้องมองตาหญิงสาวนิ่ง บริกรรมคาถาแล้วเป่าพรวดเข้าไปที่หน้าผากของสาวสวย แพมสะดุ้งขึ้นเล็กน้อย... ในอึดใจต่อมา หญิงสาวก็ตกอยู่ใต้อำนาจสะกดจิตของหมอจันอย่างง่ายดาย
"เอาละพวกมึงฟังไว้ ขณะนี้อีแพมตกอยู่ใต้อำนาจการสะกดของกูแล้ว" หมอจันหันมาพูดกับพวกเด็กนักศึกษา
 "จริงหรือครับอาจารย์" ไอ้เอกหัวโจกถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจ
 "คนอย่างหมอจันไม่เคยพูดเล่น" หมอจันบอกอย่างเยือกเย็น ทุกคนหันกลับไปทางสาวสวย ก็เห็นเธอนั่งนิ่ง อยู่ในอาการงงงันและเคลิบเคลิ้ม ตาลอยเหมือนคนไร้ความรู้สึก
 "ผม..ผมทำอะไรเธอได้มั่งครับอาจารย์" ไอ้เอกหันมาถามหมอจันตะกุกตะกัก
 "ทุกอย่าง.... กูรับรองว่ามันจะทำตามอย่างไม่มีการขัดขืน แต่กูต้องเตือนไว้ก่อนว่าตอนนี้อีแพมมันยังอยู่ในสภาวะสะกดขั้นต้น มึงจะถูกตัวมันไม่ได้ ไม่งั้นมันจะหลุดจากอาการสะกดของกู"
"แล้วต้องนานแค่ไหนล่ะครับอาจารย์ ถึงจะถูกตัวได้"
 "ก็สักพักนึงล่ะ แล้วกูจะบอกพวกมึงเอง ตอนนี้พวกมึงอยากถามหรือให้มันทำอะไรก็เอาเลยแต่ห้ามถูกตัวมัน" หมอจันตอบ เอกหันมาทางนักศึกษาสาว
 "ถามอะไรหน่อยได้มั้ยแพม"
 "อืมม" หญิงสาวขานรับอยู่ในลำคอ
"แพม ..เคย...เคย..นอนกับผู้ชายรึยัง" ไอ้เอกตัดสินใจถามตรงๆเลย ทุกคนหูผึ่งจ้องเขม็งไปทางหญิงสาว จับตาดูอย่างสนใจว่าเธอจะมีปฏิกิริยาอย่างไร หญิงสาวนิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนจะตอบเบาๆ
 "ไม่เคย"   "อูวววว" เสียงฮือฮาดังขึ้นมาลั่นห้อง ทุกคนเชื่อแล้วว่าหญิงสาวถูกสะกดอยู่จริงๆ ไม่งั้นด้วยนิสัยปกติของสาวสวย ลองโดนคำถามหยาบคายอย่างนี้มีหรือที่จะตอบ แถมคนถามอาจจะโดนตบด้วยซ้ำ
 "งานนี้มันส์สุดๆแน่ๆ ไอ้แมน มึงไปเอากล้องมาถ่ายอีแพมเก็บไว้ดูกันดีกว่า"
"ได้ครับพี่เอก" แมนรับคำแล้วรีบลุกขึ้นไปหยิบกล้องถ่ายวีดีโอออกมา "อีแพมเอ๊ย ถือว่ามีคนจีบเยอะทำเป็นหยิ่ง คราวนี้มึงได้อายสุดๆแน่" น้องแนนพึมพำอย่างสะใจ ไอ้แมนจัดแจงเปิดสวิทช์กล้อง เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วก็พยักหน้าให้ทุกคนเป็นเชิงว่าพร้อมแล้ว
 "แล้วจูบล่ะ มึงเคยรึยัง" จิรพนธ์ถามโพล่งขึ้นมาบ้าง เมื่อรู้ว่าหญิงสาวอยู่ในอาการถูกสะกด มันก็ถามสาวรุ่นพี่อย่างไม่มีความเกรงใจอีกต่อไป ทุกคนเงียบกริบ รอฟังคำตอบจากหญิงสาว แพมนั้นนิ่งอึ้ง เหมือนกับพยายามจะต่อต้านกับอำนาจสะกด แต่สักพักหญิงสาวก็ตอบออกมา
 "เคย" "กับใคร" "....อาจารย์ธวัชชัย.... แล้วก็ชาคริต"
 "ว๊าวว" ไอ้จิร้อง ทุกคนหันไปมองชาคริต ชายหนุ่มหน้าแดง
"เฮ้ พี่โจ้นี่ทำเป็นหงิมๆ ที่แท้ก็ร้ายไม่ใช่เล่น" น้องแนนเย้า
 "เงียบๆโว๊ย ตากูมั่ง" ไอ้เบี้ยวร้อง "อีแพม มึงเคยแก้ผ้าให้ผู้ชายดูรึเปล่า"
"โอ๊ยยยย...! ถามได้โดนใจมาก" ไอ้จิร้องอย่างถูกใจ พร้อมกับทุกคนที่พากันจับตาดูสาวแพมว่าจะตอบยังไง ไอ้แมนซูมกล้องไปที่หน้าหญิงสาว เหมือนกับจะจับความรู้สึกของเธอแบบชัดๆ ครั้งนี้หญิงสาวนิ่งไปนานกว่าทุกครั้ง และแม้อากาศในห้องจะเย็นฉ่ำแต่ใบหน้าที่ขาวนวลเป็นยองใยของหญิงสาวมีเหงื่อผุดขึ้นพราวอย่างแปลกประหลาด ทรวงอกของเธอกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรงตามจังหวะการเต้นของหัวใจที่ดูจะรัวเร็วขึ้นอย่างผิดปกติ แล้วในที่สุดเธอก็ตอบกลับมาจนได้"ไม่เคย"
"ทำไม หรือว่ามึงหุ่นไม่ดี"ไอ้จิแกล้งถาม
"ไม่..! ไม่ใช่ แพมหุ่นดี.."คราวนี้หญิงสาวตอบอย่างรวดเร็ว
"หุ่นดีแล้วทำไมไม่แก้ให้ผู้ชายดู"
"แพม..แพมอาย.."หน้าหวานๆนั้นแดงซ่าน เสียงหัวเราะดังลั่นห้อง
"แล้วจริงๆมึงอยากอวดของดีให้ผู้ชายดูรึเปล่า"แพมนิ่งอึ้งอีกครั้ง หญิงสาวพยายามอย่างหนักที่จะต่อต้านอำนาจสะกดของหมอจัน แต่ก็แปลกยิ่งนัก สาวสวยรู้สึกตัวอยู่ตลอดเวลา รู้แม้กระทั่งว่าคำถามแต่ละคำถามนั้นล้วนแต่น่าอับอายและอดสูสำหรับลูกผู้หญิง แต่ก็แปลกประหลาดที่เธอไม่สามารถบังคับตัวเองไม่ให้ตอบได้ แถมเป็นคำตอบที่ออกมาจากใจอย่างแท้จริงด้วย
"บาง....บางครั้งก็อยาก"
"ทำไมถึงอยาก"
"อยากให้คนชมว่าแพมหุ่นสวย"
"สวยตรงไหน นมหรือหอย"เอกถามเรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆอีกครั้ง แพมหน้าแดงระเรื่อ พยายามบังคับใจอย่างสุดตัว แต่อำนาจสะกดของหมอจันแรงยิ่งนักจนเธอไม่สามารถต่อต้านได้เลย
"สวย..แพมสวยหมดเลย"หญิงสาวตอบเสียงหวานฉ่ำ ตากลมโตนั้นหยาดเยิ้มอย่างน่าหลงใหล ไอ้เอกจับตามองจากทรวงอกอิ่มเรื่อยลงมาสู่ต้นขาขาวผ่องที่ลอดออกมาจากกระโปรง เรื่อยไปตามลำขา ถึงปลายเท้าก็ต้องแอบกลืนน้ำลายเอื๊อกด้วยความหื่นกระหาย...
"โม้หรือเปล่า..คนสวย .......ถอดเสื้อผ้าให้พวกเราดูหน่อยซิ"
"ไม่""ถอดซิ"
"ไม่"
"ทำไมมึงไม่ถอด"
"แพม ...แพมอาย"แม้จะอยู่ภายใต้อำนาจสะกด แต่เธอก็ปฎิเสธที่จะตามเพราะความรักนวลสงวนตัวยังยับยั้งไว้
 "อาจารย์ ไหนบอกว่าสั่งได้ทุกอย่างไง" ไอ้เอกหันไปโวยกับหมอจัน

[Close Read]

มีตอนต่อไหมครับ เนื้อเรื่องแนวหมอผีสะกดจิตน่าติดตามต่อครับ ขอบคุณครับ