เมื่อรู้จริง

[zentinal]

ครับผมได้ข่าวแฟนผมแล้วกว่าจะติดต่อได้ แต่.... ผมพยายามง้อเธออย่างมากว่ามีปัญหาอะไรก็ได้ไม่มีคำตอบชัดเจนนัก
ผมรู้ดีว่าตอนนี้ผมตกยากมีหนี้ (หนี้ที่เธอก่อ)  ผมก็ยอมรับครับว่าผมรายได้น้อยการที่เธอจะขโมยของไปจำนำอาจจะเพราะความจำเป็น
อันนี้ผมทำใจรับได้ ผมพยายามบอกข่าวดีว่าผมอาจจะปลดหนี้ได้ในเดื่อนนี้เพราะบังเอิญไม้ยูคาที่ปลูกไว้หลายปีก่อนสามารถตัดไปขายได้แล้ว
คงมีเงินพอจะไถ่สิ่งของต่างๆเราจะได้ไม่เป้นหนี้ พอผมพูดถึงจุดนึงว่าจะไถ่ปุ่บ เธอบอกว่า แหวนสองวง จากร้านxxx เขาไถ่ไปแล้ว
จริงๆจะให้ผมแล้วละแต่บังเอิญวันที่เธอจะไป ผมชวนเธอทะเลอะ ครับวันนี้ผมจับได้ว่าจะน้ำโน็ตบุคน้องชายผมไปสมควรด่าไหมละ?

ก็โดเครับได้ครับผมถามตอนนี้แหวนอยู่ไหน เขาบอกว่าวงนึงเขาเอาไปจำนำอีกร้าน ร้านไหนก็ไม่รู้ อีกวงบอกยังอยู่ที่บ้าน ในห้องนอน
แน่นอนว่าผมพึ่งค้นห้องชนิดว่าพลิกพื่นห้องหาทีเดียว พึ่งเสร็จสักครู่นี้แหละ ตี 3 แหละ หาตั้งแต่ 4 ทุ่ม ผมจึงมั่นใจว่าเธอคงเอาออกมา
แล้วนำไปขายเรียบร้อยไม่ผิดแน่ๆ แหวนที่ว่าเป้นแหวนทอง 2 สลึงไฟลิน 3 กระหรัด ราคาตอนซื้อมาเมื่อ 5 ปีก่อน 1.5หมื่่น
ผมว่าตอนนี้คงหลายอยู่ละ อีกวงเป้นแหวนทอง 1 สลึงประดับพลอย ผมสงสัยมากว่าทำไมเธอถึงไถ่ได้ในเมื่อใบฟากทองอยู่กับผม
ผมรีบเปิดกระเป๋าสตางค์ทันที ครับมันหายไป 2 ใบ หึๆ สรุปว่ามันแอบเอาไปตอนผมหลับ และถ้าเดาคือมันจะเชิดของหนีไปด้วย
ยังดีโน็ตบุคมันไม่ได้เอาไปเพราะจับได้ก่อน แต่ผมเกรงว่าคงมีอะไรหายอีกหลายอย่าง ผมต้องปั้นหน้าพยายามไม่โกรธบอกว่างั้นมาช่วยหาหน่อย
งานนี้ผมกะให้เธอกลับ แต่มาเครียให้จบ จริงๆคือกะแจ้งความครับ เพราะครั่งนี้หลักฐานน่าจะชัดเจนสุดคือ เจ้าของร้านทองนั้นแหละ
เป้นพยานได้แน่นอน ผมว่าผมจะไปสอบถามก่อนในวันพรุ่งนี้ ครับเธอแสบจริงๆ แต่ผมก็ยังรักนะผมอาจจะบ้าไปแล้วก็ได้
แต่ที่แน่ๆคงต้องเอาเธอมาที่บ้านให้ได้ก่อนอย่างน้อยก็จะได้แหวนอีกวงคืน แต่ก็ดีแล้วที่หายไปแค่ 2 ใบ
ถ้าหายหมดผมคงคิดฆ่าเธอแน่ๆเพราะมันเป้นสมบัติืของแม่ผมที่ท่านทิ้งไว้ให้ ผมไม่เคยคิดขายคิดจำนำ
และไม่เคยคิดแตะต้องอยากเก็บเอาไว้เป็นของต่างหน้าท่าน แม้ผมตอนนี้จะตกอับรายได้น้อยเดือนไม่หมื่นก็ตามที

นี้ถ้ามันไม่ทราบว่าผมได้เงินมันคงไม่กลับ ทำไมมันเลวได้ใจขนาดนี้นะ ผมคิดว่าแหวนที่หายไปคงเอาคืนไม่ได้ จริงๆจับได้
หลายอย่างหลังสอบถามอะไรแต่ต้องเงียบไว้ไม่งั้นมันหนีแน่ๆ อยากประจานความชั่วมันจริงๆ
ชีวิตผมมันน่าขำจริงๆ ตอนนี้ไม่ร้อนใจเรื่องเจอเธอไหมร้อนใจจะได้ของคืนมากกว่าหรือเปล่า ต่อให้เป้นชิ้นเล็กๆก็คือของแม่มันมีค่ากับผมมากทีเดียว
ุึุุึ
ผมจะจัดการเธอยังไงดี? เท่าที่ผมทราบผมคิดว่าเธอคงไม่ยอมจ่ายคืนแน่ๆถ้าขายไปแล้ว ผมควรยึดมือถือเสื่อพ้าขายของเธอ หรือ คุยกันที่โรงพัก?
ผมแค้นมากครับ จะจัดเธอสัก 10 น้ำเลยดีไหม? แต่ไม่คุ้มหรอกอึบละ 2พัน+ เลยนะนั้น

ผมนั้นคิดอยู่นานได้บทสรุปว่า
1.เธอคิดว่าผมหมดทางแล้วคือไร้อนาคตแน่นอน (เพราะใครละ)
2.ผมสังสอนเธอมากและบ่นเรื่องการดอกเบี้ยที่ต้องจ่ายทุกเดือนครับ ผมไม่เงินเหลือเกือบทุกเดือน
3.ตอนหลังผมไม่เคยเชื่อเธอเลย
4.ที่บ้านผมเกลียดเธอมาก

ไอ้เรานึกว่ามันไปตายที่ไหนนึกว่าเจอพวกค้ายาจัดการหรือเจออะไรเป็นห่วงแทบตาย
มาถึงบางอ่อแม่งขโมยนี้เอง มีเงินเธอก็อยู่ไร้เงินเธอก็ไปอุสาอยู่ด้วยกัน 7-8ปี ทำกันได้

ยังดีเธอไปก่อนไม่ทราบว่าผมตัดสวนไม้ยูคาได้ไม่ัง้นคงยาวกว่านี้แน่ๆ
ผมคิดว่าถ้าเธอมาบ้านครั่งนี้คงจบครับ ถึงมันไม่คุ้มที่ผมเสียไปแต่ผมคงต้องจัดการอะไรบางอย่าง แน่นอนไม่ฆ่าเธอหรอก
แต่คงจะริบขาวของเธอทั้งหมดเท่าที่กระทำได้ มันอยากโว้ยก็แจ้งความเอาฟันธงว่าแม่งไม่กล้า ผมสิจะแจ้งมัน
แต่ผมคงวางไม่ลงครับ ต่อแหล่ถึงที่สุด ถ้าไม่บอกว่าไถ่มันคงไม่บอกแน่ๆ คือเรื่องเรื่องผมต่อดอกทุก 2 เดือนครับ

เธอจะมาบ้านในอีกไม่กี่ัวันนี้ผมคาดว่าเธอกะมาข่นเสื่อพ้าเธอที่ทิ้งไว้ จริงๆผมโกรธมากแต่ต้องอดใจครับท่าทะเลอะกันก่อนมันมามีหวังจบแน่ๆ
นี้ถ้าผมไม่ได้เย็ดมันให้สะใจผมคงไม่หายแค้นแน่ๆ ถึงเย็ดไปคงไม่หายอยู่ดีแหละ

ปล.เธอคนนี้เล่นยาบ้าครับ แต่ผมไม่ทราบว่าเธอยังเล่นอยู่ไหมติดไหมเพราะเท่าที่สัง้เกตุเธอจะเล่นประมาน เดือนละครั่งสองครั่ง แต่เป้นสาเหตุหลักที่ผมด่าเธอ
ปล2.ผมรักเธอมากและก็แค้นเธอมาก ผมคิดว่าคนเราน่าจะปรับตัวได้ผมคิดผิด
ปล.3 ผมเชื่อแล้วว่าโลกมีคนที่เลวบริสุทธิ์จริงๆ เราลำบากแทบตายอดให้มันพอมันมีเงินมันเอาไปซื้อรองเท้า กระเป๋า กะเสื้อพ้าหมด

ครั่งนี้ผมคงยึดของมันหมดครับให้กับแค่ชุดที่มันใส่ตัวเดียวนั้นแหละ อาจจะให้ 100-200 นึงค่ารถกลับ ผมคงไม่ทำเกินไปหรอกนะ
เรื่องราวอาจจะดีขึ้นกว่านี้ถ้าในวันที่เธอมาเธอหาแหวนที่ว่านั้นเจอและนำใบจำนำแหวนอีกวงมาคืน ถ้ามันทำแบบนั้นผมก้คงยอมครับ
แต่อาจจะยึดของมันเล็กๆน้อยๆ