ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

ทนไม่ไหว.....และ คิดถึง เหลือเกิน

เริ่มโดย kochakan, สิงหาคม 27, 2010, 08:18:49 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

kochakan

ทำกับข้าว วันนี้ ตั้งใจทำเต็มที่
 อยากกินข้าวกับพ่อแม่ .. แกงส้มกุ้ง ไข่เจียวชะอม ปลาเค็ม ไก่ทอด ...
กินคนเดียวอีกแล้ว กินเสร็จเอาไปเทให้หมาดีกว่า
 เห็นแล้วเสียใจ อะไรๆก็ทำเอง ..น้ำพริกก็โขลกเอง กุ้งก็แกะก็ผ่า ทั้งๆที่ มือเป็นแผล
 ชะอมก็ตัดเอง จากต้น ..
ทำไมไม่เคยเข้าใจ ว่า เด็ก อายุ ขนาดนี้ กำลังพยายามเพื่อให้ครอบครัว เราได้
"กินข้าวด้วยกัน" อย่างที่มันควรจะเป็นบ้าง .. อยากเห็นพ่อแม่คุยกันดีๆ ต่อหน้าบ้าง ...

บางครั้ง ... แม้ว่าหนูจะรู้หนูเต็มอกว่าพ่อกับแม่ไมไ่ด้รักกันแล้ว

แต่หนูก็เสียใจ ทุกครั้ง ที่เห็นพ่อกับแม่ ทะเลาะกัน
 ด่าทอกัน แล้วโยนความผิดใส่กัน ...

หนูไม่อยากให้พ่อแม่ ทนอยู่ด้วยกัน "เพื่อหนู"

อย่าบอกว่า "เพราะลูกพ่อกับแม่เลยหย่ากันไมไ่ด้"

ถ้าอยู่ด้วยกันแ้ล้วมันเป็นอย่าง นี้ หนูเหนื่อย ... หนูทำใจไม่ได้ ถ้าหากว่ากลับบ้านมา
เจอแม่ เมาแล้วทะเลาะกับพ่อที่เมากลับมาจากทำงานเหมือนกัน ...

เมื่อก่อนหนู เคยมี ก๋ง มีย่า มียาย  มีคนมากมายที่พร้อมจะ ประคับประคอง

แต่พอวันเวลาจากไป ในครั้งแรก ก๋งตาย ผู้ชานนึงที่หนูรักมาก ที่สุด ..
คนคนนึง ที่เคยขอสัญญา จากหนู " หนูตั้งใจเรียนนะ แล้วจะได้ทำงานเงินเดือนสูงๆ จะได้เลี้ยงก๋ง เลี้ยงย่า เลี้ยงน้องพิการอีกสองคนได้ ก๋งกับย่าจะได้สบายไง"
ผู้ชายคนนึงที่ จบแค่ ป.4 แล้ว รู้เพียงแต่ว่า คนเราต้องเรียน ก๋งทำงาน  แล้ว บังคับให้หนูเรียนๆๆๆ ปกป้องหนู ทุกครั้งที่พ่อกับแม่ทะเลาะกัน ก๋งมักจะเป็นคนแรกที่มาหาหนูเสมอ ไม่ใช่มาห้ามพ่อกับแม่ แต่มารับหนูมาอยู่เป็นเพื่อนหนู มาปลอบใจหนู
วันนี้ ผ่านมาเกือบ ห้าปีเต็มแล้วที่ก๋งจากไป ... หนูยังจำได้ ทุกสิ่งทุกอย่าง ... ทุกคำพูด ไม่ว่าจะตอนที่หนู ทะเลาะกับพ่อหรือตอนที่แม่ทิ้งหนูแล้วหนีไป
"แม่มึงไม่เลี้ยงก๋งจะเลี้ยงเอง"
"พ่อมึงไม่ให้เงินมึงไปโรงเรียน ก๋งจะให้เอง "

ก๋งเป็นผู้ชานคนนึง ที่ ให้ทุกสิ่งทุกอย่าง สอนในทุกสิ่งทุกอย่าง ที่ทำให้พีชโตมา จนวันนี้
สอนพีชอ่านหนังสือ สอนสวดมนต์ สอนไปวัด สอน แม้กระทั่งเวลาจะอาบน้ำจะกินข้าว สอนทำกับข้าว ..หนูยังจำได้ ก๋งชอบกินผัดฟักทอง..ก๋งมักจะอยากรู้อยากเห็นเสมอ สงสัยเสมอ และเรียนรู้เรื่องต่างๆได้ดีก๋งเป็นคนละเอียด รอบคอบ ทำอะไรทำจริง .. แม้กระทั่งขนมตลาดหรือ ขนมถุง ก๋งยังไม่เคยปล่อยให้หลานๆกิน
เพราะมัน ไม่มีคุณภาพ  
คิดถึง ... คะนึงหา ...และหวนไห้    


ยาย..ตอนนี้ก็ไม่มีแล้ว  

ผู้หญิงที่มาหาหนู มาเยี่ยมหนู มานั่งรอหนู กลับจาก ร.ร. แม้ว่าจะเดินไมไ่ด้ ยังเดินทางจาก กรุงเทพมาหาหนูที่ระยองได้ ....
คนที่ร้องไห้ ทุกครั้งที่หนูเจ็บ
คนที่มีแต่ให้ คนที่ปลอบโยนทุกครั้งที่มีปัญหา
เป็นห่วงทุกครั้งที่ไม่เห็นหน้า แม้ว่านานๆครั้งเราจะเจอกันสักที ... แต่ความรักก็ไมไ่ด้ด้อยกว่ากันเลย ...
ผ่านมาครบหนึ่งปีแล้ว ที่ยายจากไป ... คิดถึงยายเหลือเกิน


ตลอดช่วงชีวิตตั้งแต่ขึ้นมัธยมมาหนูรู้สึกว่าหนูเสียสิ่งสำคัญไปมากมายเหลือเกิน ..แต่หนูก็ได้รับสิ่งสำคัญมา เช่นกันนั่นคือ"การเติบโต"ของจิตใจ
ครำครวญไป ก็ไมไ่ด้อะไร ถ้าเราไม่ลงมือทำ ไม่ใช้ชีวิตอย่างที่เค้าคาดหวัง สัญญา ที่ให้ไว้จะมีความหมายอะไร
ความรักความห่วงใยที่เค้าให้เรามาตั้งแต่แรกลืมตาดูโลก จะมีค่าอะไร ...


ชีวิตหนูจะไมีค่าอะไร ถ้าทำให้คนที่รักภูมิใจไมไ่ด้ ..ใช่มั้ย?