รักไม่มีขีดจำกัด (ความรักของผม ปี2) ตอนที่ 9 by X-SOZE

[sanookinm]

รักไม่มีขีดจำกัด (ความรักของผม ปี2) ตอนที่ 9 เดท...อีกแล้วหรอ?...by  X-SOZE

ก่อนจะเริ่มตอนต่อไป ผมอยากจะถามอะไรบางอย่างครับ คุณเชื่อเรื่องสวรรค์กับนรกมั๊ย? ถ้าถามผม...ผมขอบอกว่าผมเชื่อนะ...
ผมยังเชื่อว่าไม่ว่าเราทำอะไร..เราก็จะ ได้สิ่งนั้นตอบแทน..ก็ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่วนั่นแหละครับ..ถ้าทำชั่วเราก็ ต้องตกนรก...ถ้า
ทำความดีเราก็จะได้ไปสวรรค์..สถานที่ที่ใครๆก็อยากไป..ผม ว่า.มันคงจะเต็มไปด้วยความสุขที่บนโลกมนุษย์เทียบไม่ติด...ชีวิต
บนสวรรค์ที่ ปราศจากซึ่งโลภะ โทสะและโมหะ คงจะแสนสุขสบายน่าดู...แต่...แบบนั้นเราจะได้ใช้ชีวิตจริงๆน่ะหรอ?...ชีวิต ที่ไร้
ซึ่งความรัก ความโลภ ความโกรธ ความหลง จะทำให้เรามีความสุขบนสวรรค์อย่างอมตะได้จริงๆน่ะหรอ?..ถ้าให้ผมเลือก...ผม
ขอเลือกเกิดเป็นมนุษย์ปถุชนที่มีหัวใจไว้รักและห่วงใยใครบางคน...ดีกว่าเป็น ผู้ที่..ไม่มีวันตาย....!!
"กรี๊งๆ!!!..." เสียงนาฬิกาปลุกในยามเช้าส่งเสียงเรียกตามหน้าที่ของมัน ผมค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย ผมรู้สึกแสบตานิดๆทันทีที่
แสงตะวันยามเช้ากระทบม่านตาผม ภาพในตาผมค่อยๆชัดขึ้น ตอนนี้9โมงครึ่งครับ ผมเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุกพร้อมทั้งลุกจาก
ที่นอน  ผมหันไปมองข้างกาย ผมก็พบสาวสวยซึ่ง งดงามปานเทพธิดานอนเคียงกายผม เมื่อคืนผมนอนห้องพี่พลอยครับ คือ.เรา
ไม่ได้มีอะไรอย่างที่ทุกท่านคิดนะครับ...ผมแค่นอนกอดเธอจนเธอหลับ แล้วผมก็หลับตามไปด้วย เมื่อคืนพี่พลอยเสียใจพอสมควร
ซึ่งที่จริงก็เสียใจมากนั่นแหละ...ก็ไม่แปลกหรอกครับ...ผมทำให้เธอเสียใจ ขนาดนั้น...ผมค่อยๆก้มลงไปห้อมแก้มแดงๆของเธอ
เบาๆก่อนที่ผมจะค่อยๆลุกขึ้น จากเตียงและจัดการจับผ้าห่มมาห่มคลุมร่างกายเธอให้เรียบร้อย ผมเดินอย่างโซเซกลับมาที่ห้องนอน
ของตัวเองและทิ้งตัวลงกับเตียงนอนต่อทั้ง อย่างนั้น ในขณะที่เปลือกตาผมค่อยๆปิดลงอย่างช้าๆ...สมองของผมเริ่มสั่งการว่า..จง
หลับ..จงหลับ...ร่างกายผมค่อยๆอ่อนแรงเพราะความง่วงอย่างถึงที่สุด...ผม เริ่มไม่รับรู้ถึงสิ่งรอบข้าง...ผมกำลังจมดิ่งสู่ห้วงแห่งการ
นอนหลับ.... สวรรค์รำไรกำลังอยู่ตรงนี้ผมแล้ว!!
"##-_-!!~####T T!!!!!" ผมสะดุ้งตื่น!!..เพราะสียงโทรศัพย์ของผมดังขึ้นจนผมสะดุ้งตัวลอย..จากเดิม ที่ผมง่วงสุดขีด แต่เสียง
โทรศัพย์ทำให้ผมตาสว่างตื่นเต็มตัวเหมือนกับพึ่งกินกาแฟ  โถ่...คน จะหลับจะนอนโว๊ยยย!!...T T
"ฮัลโล่...สวัสดีครับ." ผมรับโทรศัพแบบอารมณ์เสีย เบอร์ที่ผมเห็นเป็นเบอร์แปลกครับ คือมันไม่ใช่เบอร์ของเพื่อนผมหรือเบอร์ที่
ผมเมมไว้ครับ
"เหลียงหรอ...รู้มั๊ยว่านี่ใคร?" เสียงปลายทางเป็นหญิงสาวครับ ผมรู้สึกงงนิดๆกับคำถามของเธอ
"ไม่ทราบครับ...นั่นใครครับ?" ผมตอบด้วยความแปลกใจ แต่จะว่าไป...เสียงเธอคุ้นๆจัง..เหมือนเคยได้ยินที่ไหนแหะ...
"นายจำชั้นไม่ได้หรอ!!...นายเหลียง!!..." เสียงหญิงสาวคนนั้นตะวาดใส่ผมเสียงก้องกังวานราวกับระฆังจนผมต้องเอียงหูออก จาก
โทรศัพท์ ผมรู้สึกหูอื้อไปเลยครับ..
"ก..ก็คุณไม่บอกผมแล้วผมจะรู้ได้ไงละครับ.." ผมตอบเสียงอ่อน ใจนึงก็อยากรู้ ใจนึงก็กลัวเธอสวนกลับมาแบบเมื่อกี้ชะมัด..
"นายกล้าดียังไงถึงจำชั้นไม่ได้น่ะฮะ!!!!..." เสียงปลายทางตอบผมกลับมาจนผมต้องแคะหูตัวเองเพราะตอนนี้...หูผมอื้อไปแล้ว
"คุณใจเย็นๆสิครับ...แค่คุณบอกผมมาว่าคุณเป็นใคร..เด๋วผมก็นึกออก" ผมตอบแสบแก้วหู โอ๊ยยย...ยัยนี่ใครกันวะ..แต่เสียงคุ้นหู
จริงๆนะ..เหมือนกับเสียงของใคร น้าาา...ใครหว่า..นึกไม่ออกแฮะ
"นายกล้ามากเลยนะ!!...แต่เอาเถอะ..ถ้านายรีบออกมาหาชั้นตอนนี้..บางที..ชั้นอาจจะให้อภัยนายนะ" หญิงสาวตอบผมด้วยน้ำเสียง
ที่เย็นลง...
"ไปหาคุณหรอ?..." ผมถามย้ำอีกครั้ง
"ช่าย...ตอนนี้ชั้นอยู่หน้าโรงเรียน..ชั้นให้เวลานาย15นาที!!..แค่นี้แหละ!!" เสียงหญิงสาวพูดจบเธอก็ตัดสายไปในทันที ไม่ให้พูดอะไร
บ้างเลยครับ...ยัยนี่ใครกันวะ..แต่เอ๊ะ!!...เสียงคุ้นๆแบบนี้ ...ชอบสั่งนั่นสั่งนี่ เอาแต่ใจแบบนี้...มันคล้ายๆยัยแพทเลยนะ...แต่จะเป็น
ยัยแพทได้ไงละ..เธอยังไม่ ตื่นเลยนิ..ถ้างั้น...แล้วใครละ...?
ผมได้แต่นึกครับ...ผมพยายามนึกให้ออกว่าเป็นใคร..แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก...ผม รีบเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ(วิ่งผ่านน้ำ)แล้วรีบเปลี่ยน
เสื้อผ้าออกมาที่ โรงเรียนด้วยความอยากรู้อยากเห็นครับ..ไม่งั้นมันคาใจยังไงไม่รู้สิ...แค่มาดู ว่าเป็นใคร..คงไม่มีอะไรหรอกมั้งครับ....
ขณะที่ผมกำลังขี่รถมาถึงหน้าโรงเรียน ผมก็เห็น...เห้ยยยย!!....นั่นมัน!!....ยัยนั่น.............หนอย!!...เป็นเธอนี่เอง...มิ น่าละ..เสียง
กับนิสัยมันถึงคุ้นนัก ...เธอนี่มันหน้าไม่อายเลยจริงๆ...ทำกับเพื่อนชั้นขนาดนี้แล้วยังมีหน้าโทรมาหา ชั้นอีกเรอะ...แต่ก็ดี...ชั้นกำลัง
อยากเจอเธออยู่เหมือนกัน...นึกไม่ถึงว่าจะมารน หาที่เอง...ผมรีบจอดรถและเดินไปหาเธอทันที  ผมเห็นเธอยืนกอดอกทำหน้าตาคิ้ว
 ขมวดเหมือนไม่พอใจอยู่ข้างรถยุโรปสีดำคันหรู ผมกำหมัดเดินเข้ามาหาเธอด้วยความเคียดแค้นและชิงชัง ผมเดินเข้ามาจนใกล้ตัวเธอ
 แต่ว่าก่อนที่ผมจะได้พูดอะไร...
"เพี๊ยะ!!!!!!!" ผมรู้สึกว่าหน้าผมหันไปตามแรงกระทบ ฝ่ามืออันหนักหน่วงของเธอประทับบนหน้าผมเต็มๆ จนผมต้องหันหน้าไปตามแรง
 ผมเหวอไปในทันที...นี่เธอตบหน้าผมหรอ..?...
"นี่สำหรับที่นายจำชั้นไม่ได้...!!"  
"และนี่...สำหรับที่นายมาช้าไป1นาที!!" หญิงสาวพูดกับผมพร้อมทั้งกระทืบเท้าผมอย่างแรง
"โอ๊ย!!...อิง!!...ชั้นเจ็บนะ!!" ผมร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด พร้อมทั้งตกใจอย่างแรง
"สมน้ำหน้า.." ยัยอิงพูดหน้าตาเฉย  ผมงงไปหมดแล้วครับ ผมจำได้ว่าเมื่อกี้ผมจะเข้ามาจัดการเธอไม่ใช่หรอ แล้วไหงมันถึงเป็นแบบ
นี้ได้ละเนี่ย....!!
"นี่เธอ...ยังมีหน้ามาพูดกับชั้นอีกหรอ...ทำอะไรเอาไว้..สำนึกบ้างมั๊ย!!" ผมเริ่มโต้ตอบเธออย่างดุเดือด
"นี่นายกล้าพูดแบบนี้กับชั้นหรอ...!!" อิงเถียงผมเสียงแข็งพร้อมด้วยท่าทางที่ไม่เกรงกลัวผมเลย
"ก็เห็นอยู่ยังต้องถามอีกหรอ!!..." ผมตอบอย่างกวนๆ
"ก็ได้!!...ถือว่านายชนะชั้นก็แล้วกัน...ชั้นไม่อยากเถียงกับนายด้วยแล้ว" ยัยอิงพูดกับผมพร้อมด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงมาก
"นี่เธอจะเอา..."
"ไปกันเถอะ!!..." ผมยังพูดไม่ทันจะจบ อิงก็พูดแสรกผมขึ้นมาพร้อมกับเดินสวนผมมาและลากแขนผมไปด้วย
"เห้ย!!...ไปไหนของเธอเนี่ย?" ผมถามอย่างตกใจ อิงปล่อยแขนผมแล้วหันมาพูดกับผม
"วันนี้นายต้องพาชั้นออกเดท...!!" อิงตอบด้วยสีหน้าจริงจัง
"จะบ้าหรอ...เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ" ผมตอบอย่างเหลือเชื่อครับ ตอนนี้ผมทั้งตกใจ งง ตะลึง อึ้ง ทึ่ง แล้วก็อะไรอีกมากมายครับ ผม
ก็บอกได้ไม่หมด ผมบอกได้แค่ว่า....โคตรงงเลยโว๊ยยยยย
"ชั้นสั่งนายก็ต้องทำ..ตอนนี้นายเป็นคู่เดทของชั้น..นายไม่มีสิทธิ์ ปฏิเสธ!!" อิงพูดกับผมด้วยสายตาอันคมกริบ ราวกับมีดผ่าตัด นี่เธอ
...เอาจริงหรอเนี่ย..?
"นี่เธอฝันไปรึป่าว?...เมื่อวานเธอทำเพื่อนชั้นเกือบตาย..วันนี้มาจะมาให้ชั้น พาไปเดท...เธอฝันไปแล้ว" ผมตอบด้วยอารมณ์ที่เพิ่มขึ้น
เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อวาน
"เพี๊ยะ!!....ต่อไปห้ามพูดกับชั้นแบบนี้!!" อิงตบหน้าผมอีกข้างก่อนจะพูดกับผม ครั้งนี้เธอตบหน้าผมเบาลงนิดหน่อยครับ แต่ผมก็รู้สึก
ชาๆเหมือนกัน ผมหันกลับไปมองเธอด้วยความโมโหและเจ็บใจ นี่ถ้ายัยนี่ไม่ใช่ผู้หญิงละก็...
"เธออยากให้ชั้นพาไปเดทนักใช่มั๊ย?...ก็ได้...แล้วอย่าหาว่าไม่เตือนแล้ว กัน!!" ผมยอมตอบตกลงเธอด้วยดี แต่ว่า...ผมรับรองได้
เลย..เธอจะต้องคิดผิดที่โทรมาหาผม!!...ในเมื่อเธออยาก เล่นเกมส์นัก ผมก็จะสอนเธอเล่นเอง!!
"แล้วเธออยากไปไหนมิทราบ?" ผมถามเธอขณะที่กำลังสตาทรถโดยมีอิงซ้อนท้าย
"อืม...ไป...สวนสัตว์!!" อิงตอบ
"จะบ้าหรอ...มันไกลเป็นกิโลๆเลยนะ" ผมสะดุ้งเมื่อได้ยินคำตอบ สวนสัตว์ที่จังหวัดผมมันก็มีนะครับ แต่...มันออกนอกเมืองไปไกล
เป็นกิโลเลย...ถ้าไปจริงๆ มีหวังน้ำมันหมดแน่...แล้วอีกอย่าง...ออกเดทใครเค้าสอนเธอให้ไปสวนสัตว์กัน เนี่ย....?
"ทำไม.?...นายกลัวหรอ?" อิงถามผมอย่างท้าทายครับ
"ใครบอกเธอว่าชั้นกลัว...ก็ได้.!!...แต่อย่ามาร้องไห้ทีหลังแล้วกัน" ผมตอบก่อนจะสตาทรถโดยมีจุดหมายอยู่ที่...สวนสัตว์
"ถึงแล้ว..." ผมพูดกับเธอ ขณะที่เรามาถึงสวนสัตว์ครับ
"ว้าว...น่าสนุกจัง...เข้าไปกันเหอะ" อิงพูดจบก็เข้ามาควงแขนผมดึงผมเข้าไปข้างในครับ ท่าทีของอิงดูเปลี่ยนไปครับ เธอดูสนุกสนาน
ร่าเริงมาก มากซะจนผมคิดว่า...นี่ใช่ยัยอิงตัวแสบคนนั้นแน่หรอ? อิงลากผมไปดูนั่นดูนี่แล้วแต่อารมณ์เธอ แล้วเราก็มาหยุดอยู่ตรงที่...
ทะเลสาบกลางในสวนสัตว์ครับและแน่นอน...เมื่อพูดถึง ทะเลสาบ..มันก็ต้องมีเรือถีบแน่นอนครับ อิงหันมามองผม...ผมรู้ทันทีว่าเธอ
กำลังคิดอะไร...?
"ไม่เอา..." ผมยังไม่ทันได้พูดจบประโยค อิงก็ลากผมไปซื้อบัตรเล่นเรือถีบโดยไม่ฟังเสียงผมเลยครับ โอ๊ยย...เอาเข้าไป
"นายเป็นอะไรอ่ะ..กลัวน้ำหรอ.." อิงถามผมขณะที่เรากำลังเล่นเรือถีบอยู่ในทะเลสาบครับ  
"ป..ป่าว..ชั้นเคยจมน้ำน่ะ..ก็เลยไม่ถูกกับอะไรที่ต้องเล่นในน้ำ" ผมตอบด้วยสีหน้าที่ซีดเพราะความกลัว
"อ้าวหรอ...ฮ่าๆ...นายกลัวน้ำ..ฮ่าๆ.." อิงหัวเราะร่วนอย่างชอบใจครับ เธอคงกำลังคิดว่า ตัวโตซะปล่าว กลัวกะไอ้แค่น้ำ
"นายไม่ต้องกลัวหรอก...ชั้นก็อยู่กับนายนี่ไง" อิงตอบอย่างจริงจัง น้ำเสียงของเธอฟังดูเป็นห่วงและอบอุ่นอย่างที่ผมไม่เคยได้ยิน
จากปากเธอ ผมหันไปมองเธอด้วยความแปลกใจ ผมมองเธออย่างละเอียด อิงจัดว่าเป็นผู้หญิงที่น่ารักครับ น่ารักไม่แพ้แพทเลย
ผมอดรู้สึกที่จะชื่นชมความน่ารักของเธอไม่ได้จริงๆ  ขณะที่ผมกำลังเหม่อใจ ลอยอยู่กับอิงนั่นเอง เสียงโทรศัพผทก็ดังขึ้นครับ ผม
รีบเอาขึ้นมาดูเบอร์ แล้วผมก็เห็นคนที่โทรมาครับ... โอ๊ยยย..แพทนี่หว่า!!...ตายห่าละกู!! ผมสงบใจรับโทรศัพอย่างใจเย็น
"ฮ..ฮัลโล..ว่าไงแพท" ผมถาม
"เหลียงอยู่ไหนเนี่ย..ออกไปไหนตั้งแต่เช้า" แพทถามผมด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบายใจ
"อ.อ๋อ...เหลียงออกมาอยู่บ้านไอ้กายอ่ะ..ออกมาทำงานจ้ะ" ผมตอบอย่างโกหกเต็มๆ ก็มันไม่มีทางเลือกนิครับ
"หรอ...งั้นก็แล้วไป..แพทแค่เป็นห่วง..เห็นไม่อยู่บ้าน..ถ้างั้นก็กลับบ้านเร็วๆนะ.." แพทพูดกับผมด้วยความเป็นห่วง
"จ้ะ..ได้จ้ะ..เด๋วทำงานเส็ดจะรีบกลับเลยนะ..ครับผม..บายครับ" ผมตอบก่อนจะวางสาย
"เห้ออ!!" ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เพราะความโล่งอก ผมไม่รอช้ารีบโทรหาไอ้กายทันทีครับ ผมเตี้ยมกับมันให้มันบอก
แพทเหมือนที่ผมบอก เพื่อความชัวครับ ถ้าแพทรู้ว่าผมมาเดทกับผู้หญิงอื่นละก็....ตายคาบ้านเลยนะนั่น!!  สักพักเราก็ เลิกเล่นครับ
 ผมเข้าฝั่งได้อย่างปลอดภัยครับ เห้อออ...
"นายเนี่ย..โกหกเก่งเหมือนกันนะ..." อิงพูดกับผมขณะที่เรากำลังทานข้าวที่ร้านอาหารครับ อิงคงจะได้ยินทุกคำพูดของผมที่พูดกับ
แพทอย่างชัดเจน  
"ก็เพราะใครละ? ที่ทำให้ชั้นต้องมาเป็นแบบนี้น่ะ" ผมตอบอย่างไม่พอใจ นี่ถ้าไม่ใช่เธอนะ..ชั้นก็ไม่ต้องโกหกแฟนหรอก... เธอทิ้ง
เพื่อนผม แล้วเรื่องอะไรผมต้องมาเดทกับเธอด้วยวะเนี่ย...
"นี่นายจะโทษชั้นหรอ?" อิงถามผมอย่างไม่พอใจ
"ไม่โทษเธอแล้วจะโทษใครละ?" ผมถามเธอกลับ  
"นี่นาย!!...ชั้นไม่อยากอยู่กับนายแล้ว." อิงพูดจบก็วางเงินไว้กับโต๊ะและเดินออกไปทันทีครับ ผมเห็นเธอเดินออกจากสวนสัตว์
ผมรีบตามเธอออกมา
"เด๋วก่อนสิ!!.." ผมเอื้อมมือจับแขนเธอไว้
"อย่ายุ่งกับชั้น.." อิงสะบัดมือผมออกท่าทางคงจะโกรธผมมาก
"เออก็ได้!!...ชั้นไม่ง้อเธอหรอก....ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ..ชั้นก็ไม่ต้องลำบากมา ถึงนี่หรอก.!!.." ผมพูดกับอิงด้วยความโมโห เธอเป็น
คนทำให้ผมมาอยู่ที่นี่ ทำให้ผมต้องโกหกแฟน ทำให้เพื่อนผมเจ็บ แล้วทำไม ผมต้องสนใจเธอด้วย
"นี่นายพูดแบบนี้กับชั้นหรอ?..." อิงหันมาถามผม
"ใช่..เธอทำร้ายเพื่อนชั้น..แล้วเธอยังไม่หน้าโทรมาหาชั้น...เธอทำให้ไอ้ต้น เจ็บแทบตายแล้วเธอยังกล้าชวนชั้นออกเดทอีกงั้นหรอ
...เธอนี่มัน...เป็นผู้หญิงแบบ ไหนกันแน่!!!" ผมพูดอย่างที่ผมอยากพูด ความแค้นความเจ็บใจของผม ผมได้ระบายมันออกมาจนหมด
"หยุดดูถูกชั้นซะที...." อิงพูดด้วยท่าทางที่เปลี่ยนไป.เธอดูเศร้าอย่างบอกไม่ถูก
"ดูถูกหรอ?..นี่มันน้อยไปด้วยซ้ำ" ผมตอบอย่างเคียดแค้น
"ชั้นบอกแล้วนี่..แล้วเธอจะเสียใจที่โทรหาชั้น...เธอหาทางกลับเอาเองแล้วกัน..." ผมพูดกับอิงก่อนที่ผมจะไปที่รถแล้วขี่ออกไปโดย
ที่ผมทิ้งเธอให้ข้างหลัง เมื่อวานผมอยากจะแก้แค้นเธอใจแทบขาด แต่มาวันนี้ ผมจะได้แก้แค้นเธอสมใจ ให้เธอหาทางกลับเอาเอง
แค่นี้ หวังว่าลูกคุณหนูอย่างเธอคงจะหาทางกลับเองได้นะ หรือไม่ ก็คงจะโทรให้คนขับรถมารับอะไรพวกนั้น ดีแล้วละ..ยัยนั่นจะ
ได้เจ็บเป็นกับเค้าซะที ถึงแม้ผมจะซะใจที่ได้แก้แค้นแต่ว่า...ในใจลึกๆของผม...มันกลับรู้สึกตรงกัน ข้ามโดยสิ้นเชิง ผมขี่รถมาสักพัก
 ใจผมก็รู้สึกแปลกๆครับ ผมสังหรณ์ใจจริงๆครับ มันเหมือนกับว่า..มันจะเกิดอะไรขึ้นกับอิง ในใจลึกๆของผม มันรู้สึก...เป็นห่วง
เธอจัง นี่ผม..ทำถูกรึป่าว ผมพยายามไม่สนใจ แต่มันกลับรู้สึกหนักขึ้นกว่าเดิมครับ จริงอยู่ที่เธอสมควรจะถูกดัดนิสัย แต่...ที่ผมทำ
มันก็มากเกินไป...ถ้าเกิด....เธอกลับบ้านไม่ถูกจริงๆละ...ถ้าเกิด...เกิด อะไรขึ้นกับเธอละ ผมหยุดรถทันที...ผมหันหลังกลับไปที่สวน
สัตว์ทันที   รอก่อนนะอิง...รอก่อน..ขอให้เธออย่าไปไหนเถอนะ...ขอให้เธออยู่ที่เดิมเถอะ!!... ผมรีบบึ่งกลับไปที่สวนสัตว์ ใจของ
ผมเต้นรัวเพราะความกังวล ..........เมื่อผมกลับมาถึง ผมมองไปตรงที่ผมทิ้งเธอไว้ แต่...ผมก็ไม่เจอใครครับ..นี่ก็เย็นแล้ว...คนก็เริ่ม
น้อย แล้ว...เธอไปไหนละ...ผมรีบลงจากรถมองไปรอบๆด้วยความร้อนรน อิง...เธออยู่ไหน?...นี่ผม..ทำอะไรลงไปเนี่ย...
"นายกลับมาทำไมละ..?"  เสียงหญิงสาวพูดกับผมจากด้านหลัง ผมรีบหันไปอย่างใจระรัว
"อิง!!..." ผมหันไปก็เห็นอิงยืนอยู่ข้างหลังครับ ผมรีบวิ่งเข้าไปหาเธอใกล้ๆ
"นายทำกับชั้นอย่างนี้ได้ยังไง...!!"  อิงทุบอกผมพร้อมทั้งร้องไห้น้ำตาไหลพราก น้ำเสียงของเธอสั่นเครือ
"ชั้นไม่รู้ทางกลับ...โทรศัพท์ชั้นแบตหมดตั้งแต่โทรหานาย..นายรู้มั๊ยว่าชั้น กลัวแค่ไหน" อิงพูดกับผมน้ำตานองหน้า เสียงของเธอ
สั่นพร้อมด้วยเสียงสะอื้น
"เหลียง.....!!" ผมดึงอิงเข้ามากอดไว้แน่น ผมจะไม่ยอมทิ้งเธอไว้คนเดียวอีกแล้ว
"ชั้นขอโทษ...ชั้นผิดเอง..." ผมกอดอิงไว้แน่น ผมรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่ผมเจอเธออีกครั้ง ผมรู้สึกว่า...ผมไม่อยากให้เธอจาก
ผมไปไหนอีก...
"นายอย่าทำกับชั้นแบบนี้อีกนะ..." อิงพูดกับผม  เธอยังคงสะอื้นเสียงสั่น
"ได้..ชั้นสัญญา..." ผมตอบ ตอนนี้ผมลืมแทบจะทุกสิ่ง ผมลืมเรื่องไอ้ต้น ผมลืมเรื่องทุกอย่าง  ความเคียดแค้นของผมมันหาย
ไปหมด มันไม่หลงเหลืออยู่เลยแม้แต่น้อย ตอนนี้...ผมรู้สึกว่า...ผมมีความรู้สึกดีๆให้อิง ผมกอดอิงอยู่อย่างนั้น ใจผมรู้สึกชอบ
เธอมากอย่างบอกไม่ถูก  ความรู้สึกแบบนี้...มันทำให้ผม...มีความสุข จริงๆ....
"กลับบ้านดีๆนะ....ขี่รถระวังด้วยละ" อิงพูดกับผมด้วยความเป็นห่วงขณะที่ผมส่งอิงที่หน้าบ้านของเธอ บ้านเธอหลังใหญ่มากๆ
เลยครับ นี่เค้าเรียกว่าคฤหาสแล้ว
"อื้ม..ไม่ต้องเป็นห่วง" ผมตอบ
"งั้น.. ฝันดีล่วงหน้านะ..แล้วก็..." อิงหันมองซ้ายมองขวาก่อนที่เธอจะเข้ามาหอมแก้มผมเบาๆ
"...." ผมได้แต่อึ้ง นี่อิง...หอมแก้มผมหรอ...? ไม่มั้ง
"บ้ายบาย..." อิงยิ้มก่อนจะโบกมือให้ผมผมและเดินเข้าบ้านไป  ผมได้แต่มองตามเธอตาละห้อย ผมเอามือลูกแก้มตัวเอง การ
กระทำของเธอนั้น...มันช่าง..ทำให้ผมนึกถึงตอนเด็กๆ...มันเหมือนกับว่า...นี่ไม่ ใช่ครั้งแรกที่เธอหอมแก้มผม...    
"ฮัลโหล...เหลียงครับ" ขณะที่ผมกำลังขี่รถกลับบ้าน โทรศัพผมก็ดังครับ ผมจอดรถข้างทางและรับโทรศัพ ปรากฏว่าเป็นพี่พรครับ
"แหม...ไม่มาหาพี่เลยนะ...ไหนว่าจะมาหาพี่ไง" พี่พรพูดอย่างน้อยใจครับ  ผมลือไปซะสนิทเลย
"ขอโทษครับ..." ผมตอบ
"ไม่รู้แหละ...เหลียงเข้ามาหาพี่เลยนะ...พี่จะรอ." พี่พรพูดจบก็ตัดสายครับ ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลย
เห้อออ... ผมดูเวลา ตอนนี้ก็ 5โมงแล้ว ก็ยังพอมีเวลาอีกซักชั่วโมง เข้าไปหาพี่พรหน่อยก็ดีเหมือนกัน...
"พี่คิดถึงเหลียงทั้งวันเลยรู้มั๊ย..." พี่พรพูดพร้อมทั้งกระโดดกอดผมแน่น เมื่อผมเดินเข้ามาในบ้านพี่พร พี่พรเดินจูงมือผมขึ้น
ไปบนห้องนอนครับ พอผมปิดประตู พี่พรก็ดึงผมเข้าไปประกบปาก พี่พรสอดลิ้นเข้ามาพัวพันกับลิ้นของผม ผมรู้สึกได้ว่าลิ้นของ
พี่พรช่างนุ่มลื่นซะจริงๆ พี่พรโอบคอกอดจูบผมอย่างหวานซึ้ง เธอถอนริมฝีปากออกและจูงมือผมมาที่เตียง พี่พรล้มตัวลงนอนแผ่
หลา ...เธอค่อยๆดึงกางเกงขาสั้นสีขาวที่เธอใส่ออก กางเกงในสีขาวมีลายสีชมพูดปรากฏต่อสายตาผม พี่พรมองตาอย่างรู้ใจ เธอ
ค่อยๆดึงกางเกงในตัวนั้นออกช้าๆ ทีละนิดๆ ขนอวัยวะสีดำเริ่มโผล่ให้ผมเห็น พี่พรดึงกางเกงในออกมาไว้ที่ข้อเท้า  ผมเห็นอวัยวะ
เพศของเธออย่างเต็มตา เนินสวาทที่อูมสวยประกฎอวดสายตาผมยิ่งนัก พี่พรส่งสายตาอันเชิญชวนมาให้ผม ท่อนเนื้อของผมเริ่ม
มีปฏิกิริยาตอบสนองต่อภาพที่อยู่ตรงหน้า  พี่พรค่อยๆจับ ชายเสื้อตัวเองและถอดมันออก บราสีขาวมีลายคล้ายกางเกงในของ
เธอคือสิ่งที่ผมเห็นลำดับถัดไป  เธอปลด บราเซียร์ตัวนั้นและโยนมาให้ผม เต้าอวบๆของพี่พรเด้งหลุดออกจากบรา  นมของพี่พร
ช่างล้นเหลือซะจริงๆ มันทั้งอวบอิ่มทั้งเด้งดึ๋งดั๋งราวกับลูกโป่งที่มีน้ำ  ผมวางบราของพี่พรลง พี่พรค่อยๆใช้นิ้วลูบบริเวณเนินสงวน
ของเธอ
"อื้มมม...เหลียงจ๋า...เข้ามาสิ..มาล่อพี่ทีสิ" พี่พรครางอย่างมีอารมณ์ ผมได้แต่ยืนตาโตมองเธออย่างไม่ละสายตา  พี่พรลุกขึ้นจัด
การถอดกางเกงและ กางเกงในผมลงกับพื้น พี่พรงัดท่อนเนื้อของผมขึ้นมาจนมันชี้โด่อยู่ตรงหน้าเธอ พี่พรดึงผมให้ลงมานอนคร่อม
เธอไว้ ทำให้ท่อนเอ็นของผมทิ่มเนินสาวของพี่พร
"อุ๊ยย...ควยเหลียงทิ่มหีพี่อ่ะ..." พี่พรครางเล็กน้อย เสียงครางพี่พรกระตุ้นอารมณ์ผมมาก ผมค่อยๆเลื่อนตัวลงไปจนเนินสวาทของ
สาวสวยปรากฏอยู่ตรงหน้าพอดี ผมค่อยๆใช้นิ้วเขี่ยตรงรอยแยกระหว่างแคมอวัยวะเพศทั้งสองข้าง แคมหีของพี่พรไม่ปิดสนิท
เหมือนหญิงพรหมจรรณ์ หีพี่พลอยเปิดอ้าพอสมควรแสดงถึงการใช้งานที่คงจะผ่านท่อนควยมาหลายท่อน พี่พรเอื้อมมือลงมา
เธอใช้นิ้วแบะแคมหีทั้งสองข้างออกจากกัน ทำให้ผมเห็นโพรงหีสีแดงสดน่าเย็ดน่าเลียจนผมห้ามใจไม่อยู่ ผมก้มลงใช้ลิ้น สอด
เข้าไปช้าๆ จมูกของผมได้กลิ่นสาบสาวและกลิ่นอวัยวะเพศหญิงที่โชยออกมากระตุ้นอารมณ์ผม ลิ้นที่ชุ่มน้ำลายของผมสัมผัสกับ
เนื้อใสสีแดงสด  
"อุ๊ยย!!...อื้มมม..เหลียงจ๋าาา...นั่นแหละ..ซี๊สสส" พี่พรครางออกมาอย่างสะใจ  ผมเลียหีพี่พรขึ้นๆลงๆอย่างสนุกลิ้น  ผมเริ่ม รุกล้ำ
จุดยุทธศาสตร์ของเธอด้วยความสนใจ ผมค่อยใช้ลิ้นแตะเม็ดแตดของเธอ และเริ่มเลียตะวัดลิ้นขึ้นลงอย่างสนุก
"อื้มมม...อ้าาา...ล..เล่นแตดเลยหรอ...อื้มมม...ด.ดีจ้ะ..ตรงนั้นแหละ.."  พี่พรท้าว แขนขึ้นมาดูการกระทำของผมก่อนที่เธอจะทิ้ง
ตัวลงนอนเช่นเดิม พี่พรแหงนหน้าเชิดครางอย่างสุขสม  เธอเอื้อมมือมาจับหัวผมกดหน้าผมติดกับ เนินหีของเธอ  ผมเริ่มรู้สึกถึง
น้ำสวาทแห่งการร่วมเพศของพี่พรเริ่มหลั่งออก มา ลิ้นของผมสัมผัสกับของเหลวที่ไหลซึมออกมาจากโพรงหีของพี่พร ผมเปลี่ยน
เป็นใช้ลิ้นแหย่สอดเข้าไปในโพรงอวัยวะเพศของพี่พร ผมแหย่เข้าไปจนสุดลิ้น จนใบหน้าของผมบดเบียดกับเนิดสวาทของเธอ
"อ..อ้าาาา...แหย่เข้ามาลึกๆเลยจ้ะ...อ๊อยยยย...ย..อย่างงั้นแหละ..อ้าา" พี่พรครางเสียงเซ็กซี่ มือเธอจิกมือผมกดหัวผมติดเนินหี
เธอแน่น ผมรู้สึกได้ถึงน้ำหีที่หลั่งไหลออกมา ผมรู้ได้ทันทีว่า เธอกำลังจะแตกแล้ว  ผมเริ่มลงลิ้นหนักขึ้น ทั้งสอด ทั้งเลียขึ้นลง
ทั้งดูดเม็ดแตดของเธอจนพี่พรแอ่นตัวขึ้นเพราะความเสียวกระสัน
"พ..พี่..อ้อยยย...พี่..ต..อู้ยยยยย...ต.แตกแล้ว...อ้าาาา"  พี่พรครางเสียงสั่น เพราะความกระสัน เธอเกร็งตัว ขมิบหีตอดลิ้นผม
น้ำหีของเธอไหลทะลักออกมาจนเปรอะเปื้อนใบหน้าผม  พี่พรนอนหอบหายใจเพราะความ เหนื่อยล้า ผมค่อยๆเลื่อนตัวขึ้นไปนอน
ทาบอยู่บนร่างพี่พร
"เหลียงเก่งจัง...ไม่เคยมีใครทำให้พี่น้ำแตกเพราะใช้ลิ้นให้พี่มาก่อนเลยนะ" พี่พรบอก
"หรอครับ..งั้น...ตาผมบ้างแล้วนะ.." ผมบอกพร้อมก้มลงมองท่อนเอ็นที่กำลังแข็งปั๋งจนปวดควย
"คิกๆ...เอาสิจ้ะ..ได้เวลาเอาควยเหลียงเข้าหีพี่แล้ว..พี่รอมาทั้งวันเลย" พี่พรพูดพร้อมกับเอื้อมมือลงไปจับท่อนควยผมถูไถไป
กับร่องหีของเธอ พี่พรจับมันจ่อกับรูหีของตัวเอง ผมค่อยๆออกแรงดัน ผมไม่ต้องออกแรงมากมันก็ผลุบเข้าหายไปในอวัยวะ
เพศหญิงของพี่พร
"อุ๊ยยย!!...เข้ามาแล้ว..อื้อออ..ใหญ่คับหีเลยอ่ะ..อ๊อยยย" พี่พรครางเสียงอ่อน ผมรู้สึกได้ว่า มันไม่คับแน่นเท่าไหร่ มันหลวม
กว่าของพี่พลอยมากครับ พี่พรคงจะผ่านมาหลายดุ้นแน่ๆ ผมเริ่มซอยเอวส่งท่อนลำอันแข็งโป๊ทะลวงเข้าทะลวงออกรูเสียวของ
พี่พรอย่างต่อ เนื่อง  พี่พรถ่างขาออกกว้างขึ้นช่วยให้ผมมีพื้นที่ในการจัดการร่วมเพศของ เราได้สะดวกขึ้น ผมคร่อมพี่พรไว้
พร้อมทั้งกระเด้าควยเย็ดพี่พรอย่างสนุก มือข้างนึงของผมก็เกาะกุมเต้านมอันอวบอิ่ม ผมขยำนมพี่พรอย่างสนุกมือราวกับมัน
เป็นลูกโป่งน้ำ ฃ
"อ๊อยย...อื้อออ..น..นั่นแหละ..โอ๊ยยย..อ..อย่างนั้นแหละ...แรงๆอีก..อ๊อยยย" พี่พรครางเสียงอ่อนระทวยเพราะแรงกระแทก
กระทั้นของควยผม เสียงหนอกเนื้อของเราปะทะกันดังต่อเนื่อง ผมก้มหน้าลงป้าปากงับหัวนมพี่พรและดูดมันอย่างหื่นกระหาย
นมพี่พรช่างเด้งดึ๋งสู้มือสู้ปากผมซะจริงๆ ท่อนล่างของผมก็ยังซอยควยใส่เธอไม่ยั้ง พี่พรโอบคอผมโน้มผมลงไปจูบกับเธอ เราจูบ
ปากแลกลิ้นกันอย่างเร้าร้อน ลีลาการจูบของเธอช่างร้อนแรงจริงๆ
"อื้อออ..พ..พี่พรครับ..หีพี่โดนเย็ดมาหลายดุ้นแล้วใช่มั๊ย?" ผมถามพี่พลอยขณะที่เรากำลังร่วมรักกันอย่างร้อนแรง
"จ..จ้ะ..พี่ชอบเที่ยวกลางคืน..อ้อยยย..เวลาเจอใครถูกใจ..พ..พี่ก็จะให้เค้า เย็ดเหมือนเหลียงนี่แหละ..อ๊อยยยย" พีพรตอบไป
ครางไปอย่างเสียวกระสัน นมเธอทั้งสองข้างกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงกระแทก
"ร..หรอครับ..งั้นต่อไปนี้..พี่ห้ามไปมั่วผู้ชายอีกได้มั๊ย..อื้อ ออ..ซี๊ดดส" ผมถามพลางก็กระแทกควยทะลวงหีพี่พรไปพลาง ผม
ถอนควยออกมาจนเกือบหลุดแล้วก็กระแทกกลับเข้าไปใหม่ เหมือนกับปั้นจั่น ผมรู้สึกได้ว่าปลายควยผมไปชนกับปากมดลูก
พี่พลอยอย่างจัง

[badboy2522]

ขอบคุณครับ ได้เมียเพิ่มอีกคนละ 

[Lucitor]

อิงคือรายต่อไป