โจ หมัดสั่ง ตอนพิเศษจากผู้เขียน

[footswitch]

ผมดูโทรทัศน์กดรีโมทเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ ติดต่ามข่าวการเลือกตั้งภายในห้องแบ่งเช่ารายวันชั้นสามสิบของคอนโดหรูย่านสุขุมวิท เห็นด้วยบ้างไม่เห็นด้วยบ้างตามคำวิพากษ์วิจารณ์ของบรรดาเหล่าเกจินักวิชาการผู้ทรงความรู้ด้านการเมือง รู้สึกเสียดายค่าน้ำมันหนึ่งพันบาทและเวลาอีกหลายชั่วโมงในการฝ่ากระแสธารรถยนต์ที่ต่างมุ่งเข้ากรุงเทพเพื่อมาใช้สิทธิลงคะแนนอยู่บ้างเหมือนกัน แต่มันก็คือหน้าที่ของพลเมืองที่ดีไม่ใช่หรือ

เสียงสัญญาณปลดล็อกประตูดังปี๊บบ.. ผมนั่งหันหลังให้ประตูพิมพ์อะไรบนโน้ตบุ๊คไปเรื่อยทำเป็นไม่หันไปมอง

          "หืยยยย นี่แน่ะ!!.." นัดชาฟาดกระเป๋าถือเข้าที่หัวไหล่ของผมจังเบ้อเร่อ
          "เอ้า!! อะไรวะ มาถึงก็ตีเลย" ผมขยับหนี
          "ก็เอาซะหมดเลยนะ ทั้งชื่อ ทั้งที่เรียน!!"
          "อ้าว.. อ่านแล้วเหรอ"

          "อ่านแล้ว" นัดชาเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าถอดเสื้อสูทตัวนอก ผมชำเลืองมองหัวไหล่ขาวเนียนตัดกับเสื้อสายเดี่ยวตัวในสีเข้ม
          "ก็ส่งลิ้งค์ไปตั้งนานแล้วไม่เห็นแกอ่านนี่หว่า"
          "แหม.. ใครเค้าจะว่างเหมือนแกล่ะ"

          "ไอ้บ้า.. แกคิดว่าในประเทศนี้แม่งมันจะมีซักกี่นัดกันวะ นัดที่เรียนวิศวะปีสองมหาวิทยาลัยชั้นนำย่านปทุมวัน นัดที่เคยได้รางวัลเหรียญทองโอลิมปิกวิชาการอะไรนั่นอีก"
         
          "ก็ไม่ได้ใส่ชื่อจริงซักหน่อย" ผมยักไหล่ยิ้มยั่วเธอ
          "นัดกับนัดชาเนี่ยนะ!!.." เธอหยิกที่ต้นแขนเจ็บจนผมต้องพนมมือไหว้ร้องขอชีวิต

          "นี่ถ้าเพื่อนเรามาอ่านเจอนะ แกตายแน่!!"
         
          "เพื่อนนัดไม่อ่านเว็บแบบนี้หรอกมั้ง พวกเด็กเรียนเค้าอ่านอะไรแบบนี้กันด้วยเหรอ"
          "โหย.. น้อยไปสิ แก๊งค์เพื่อนเราแม่งสายหื่นทั้งนั้นน่ะสิไม่ว่า รู้มั้ยยัยจอยมันไปญี่ปุ่นซื้ออะไรมาฝากเรา"
          "ซื้ออะไรมาฝาก" ผมถามเพราะคาดว่าเธอคงอยากให้ถาม
          "มันซื้อเครื่องสั่นมาฝาก!! นังจอยบ้า!! ดูมันนะ"
          ".. เครื่องสั่นอะไร" ผมขมวดคิ้วสงสัย
         
          "เครื่องสั่นที่ให้ผู้หญิงเอาไว้ช่วยตัวเองอ่ะ" นัดชายิ้มเกาหัว
          "บ้า.. เครื่องนวดรึเปล่า เห็นแกยืนสอนทั้งวันเลยซื้อเครื่องนวดมาให้มั้ง" ผมแกล้งอำ
          "ใช่เหรอ.. เครื่องนวดเหรอวะ"
          "ที่มีด้ามจับแล้วก็หัวโตๆใช่ป่ะ"
          "เออ แบบที่เคยเห็นในหนังอ่ะ"
          "ไอ้บ้า!! นั่นมันเครื่องนวด!! นึกดูสิเพื่อนจะซื้อเซ็กซ์ทอยส์มาฝากเนี่ยนะ บ้าป่าว แกนี่มันโรคจิตคิดอกุศลนะเว่ยรูตัวรึเปล่า เพื่อนอุตส่าห์ซื้อของมาฝาก" ผมร่ายยาว
         
          "เครื่องนวดเหรอวะ จิงดิ.." เธอยังไม่หายสงสัย

          "อย่างวันนี้แกยืนสอนนานใช่ป่ะ ปวดขา แกก็เอาตรงหัวสั่นๆมันมานวดๆคลึงๆ กล้ามเนื้อก็จะคลายตัวหายปวด ฟิสิกส์ง่ายๆ"
         
          "ก็เคยเห็นในหนังนี่หว่า เลยนึกว่านังจอยมันซื้อเซ็กส์ทอยมาให้เรา" นัดชาขมวดคิ้ว
          "แกแม่งปล่อยตัวเองให้หื่นเกินไปแล้วนะเว่ยนัดชา ไม่ค่อยดีหรอก เค้าว่าเสี่ยงเป็นโรคซึมเศร้าด้วย"
          "จริงเหรอวะ .. เสือกด่ามันไปเยอะด้วยนะเนี่ย"
          "เออ โทรไปขอโทษเพื่อนเค้าซะ เป็นเพื่อนกันเรื่องแค่นี้อย่าให้เสีย"
          "ไม่เสียหรอกไอ้บ้า เราด่ามันประจำ" นัดชาทำปากจู๋รู้สึกผิดที่ด่าจอยไปว่าชอบเล่นลามก 

          "แล้วเอาติดมาด้วยรึเปล่า"
          "บ้า.. ใครจะกล้าเอาติดตัวมา"
          "แกแม่ง นอกจากจะชอบคิดเออเองแล้วยังคิดพิเรนทร์ใช้ของผิดประเภทนะเนี่ย เค้ามีวิธีใช้เขียนบอกก็หัดอ่านๆซะบ้างนะ"
          "เออ.. แค่เนี้ยไม่เห็นต้องบ่นเลย" นัดชาสลดไปหน่อยนึง

          "แล้วลองใช้รึยัง"
          "ยัง.. ไม่มีถ่าน"

          "เออ.. อ่านแล้วสนุกมั้ยอ่ะ โจ หมัดสั่ง" ผมถามเธอเรื่องนิยายออนไลน์
          "ก็ดี แต่.."
          "แต่อะไรวะ"

          "มันกลายเป็นเรื่องผีไปแล้วเหรอ ก็ไหนบอกว่าจะเขียนนิยายรักนักมวยไง" นัดชาถาม
          "ลองอ่านแล้วมันเหมือนไม่ค่อยสนุกเลยว่ะ มันแบบ.. ไม่มีสไตล์ ภาษาก็งั้นๆ แนวฮาเร็มมันเขียนยากแถมยังเป็นเรื่องในครอบครัวญาติกันอีก คนในเรื่องแม่งก็เยอะ จืดๆวนไปวนมา เขียนไปเขียนมาขี่ม้าเลียบค่ายแม่งอยู่นั่นแหละไอ้ห่าไม่เข้าตีข้าศึกซักที สรุป.. หนีผีไม่พ้นว่ะ ผีตลกกระเทยไง คนไทยชอบ"

          "ที่พลาดมหันต์อีกอย่างนะเว่ยนัด ตัวละครแม่งมีความสัมพันธ์เป็นญาติกันทางสายเลือดไง ญาติกันจะเอากันได้ยังไงวะจูงเข้าเรื่องยากชิบหาย" ผมบ่น
          "เฮ้ย.. ญาติกันนี่แหละมันส์ดี" นัดชาทำเสียงยานคางล้อเลียนตัวโกงในละคร
          "แกเคยเอากับญาติป่ะล่ะ" ผมถามประชด
          "ประสาท" เสียงเธอกร้าวในลำคอ เวลาที่เราเถียงกันไม่จบ
         
          "อันนี้ก็แนวผีตลกฮาเร็มละกัน แต่เป็นฮาเร็มแบบไม่มีใครเอากันนะ" นัดชาสรุปความนิยายที่เธอมีส่วนเป็นที่ปรึกษา
          "อย่าประชดได้ป่ะ ไม่ชอบว่ะ" ผมเหล่ตาลอดแว่น

          "ก็บอกแล้วให้เขียนนิยายรัก เพิ่งเริ่มหัดเขียนจะเขียนแนวกีฬาทำไม" นัดชาประสานสองแขนชูขึ้นเหนือหัวแอ่นยืดตัว เห็นเสื้อชั้นในสีขาวลางๆภายใต้เสื้อสายเดี่ยวเนื้อบาง "โอ้ย.. เมื่อย ยืนทั้งวันจนปวดหลังเลยวันนี้"
          "วันนี้เค้าเลือกตั้งกันยังต้องไปสอนอีกเหรอ" ผมถาม
          "สอนสิ ป.โทยังไม่ปิดเทอมนี่"

          "ถามจริงๆเหอะ อาจารย์สวยขนาดนี้มีลูกศิย์มาจีบบ้างมั้ย" นัดชาขยับช้ามายืนหยุดอยู่ที่หว่างขา
          "ถ้าจะตอบว่าไม่มีใครมาจีบเลยก็ดูจะดูกถูกตัวเองไปนี๊ดดส์..นึง" เธอเอียงคอยิ้มน่ารัก ผมลูบไล้สะโพกผาย
         
          "เปลี่ยนเรื่องดีกว่า .. แล้วทำไมพระเอกถึงหมัดสั่งอ่ะ แบบว่าต่อยคนทีเดียวแล้วร่วงเลยงี้เหรอ" เธอถาม 
         
          "อยากรู้ตอนนี้เลยเหรอ" ผมเคล้นคลึงลูบไล้สองแก้มก้นแน่น
          "อื้ม.." เธอคืบประชิด "อยากรู้เลย"
         
          "อ่านก่อนดิ๊ อีกไม่กี่ตอนก็เฉลยแล้ว" นัดชาถอดเสื้อสายเดี่ยวสีเข้มเนื้อบางของตัวเองออก แลซบราสีฟ้าอ่อนโอบอุ้มสองเต้าสวยขนาดกำลังเหมาะมือเอาไว้
          "ถ้าไม่บอกนี่จะไม่อยากรู้แล้วนะ" อาจารย์สาวคนสวยยอดอัจฉริยะทางคณิตศาสตร์ยืนท้าวสะเอวน่ารัก

          "ของแลกเปลี่ยนล่ะ ถ้าถูกใจเดี๋ยวจะบอก" ผมยักคิ้วรอรับเซอไพรส์จากเธอ เดาว่านัดชาน่าจะถอดบราตัวนั้นเผยเนื้อนมน่าเคล้นคลึงเป็นของแลก

อาจารย์สาวคนสวยก้าวถอยหลังไป สองมือลอดเข้าไปในกระโปรงทรงเอสีครีมของตัวเองเธอก้มโค้งดึงกางเกงชั้นในของตัวเองลงทั้งที่ยังสบตากับผม สปอร์ตแพนตี้สีดำคือสินบนบรรณาการจากแฟนนิยายตัวยง ผมรับมันมาตรวจทั้งรูปรสกลิ่นสีเพื่อพิจารณาความคุ้มค่าแลกกับการเปิดเผยเรื่องราวของตัวละคร

พยามจะปลดตะขอกระโปรงแต่นัดชาจับมือผมไว้ เธอทรุดตัวลงปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของผมแทน ทั้งกางเกงนอกกางเกงในถูกแฟนนิยายดึงรั้งลงไปกองที่ข้อเท้า
   
          "ทำไมถึงหมัดสั่ง.." ตัวประกันที่น่าสงสารพองตัวผงาดเต็มที่อยู่ภายในอุ้งมืออุ่นชื้นด้วยเหงื่อของอาจารย์สาว เธอกำบดคลึงบีบมันเล่นยั่วให้ผมเผยความลับ
         
          "พระเอกมันเคยชกมวยโชว์ฝรั่งที่ภูเก็ตใช่ป่ะ ตอนกลางคืนแม่อยู่คาเฟ่พระเอกมันก็อยู่ในบาร์เบียร์ ชกมวยไปอะไรไปแบบพวกมวยเด็กอ่ะ"
          "อื้ม.." เธอสบตาผมผงกหัวขึ้นลงรับรู้ คงกำลังเต็มปากเต็มคำเลยพูดอะไรไม่ออก

          "ค่ายมวยที่พระเอกอยู่มันชื่อค่ายหมัดสั่ง.." ผมเกาจมูกตอบเสียงเบารู้สึกเกรงใจแฟนนิยายกิตติมศักดิ์ยังไงก็ไม่รู้

          "ก็เลยเป็นโจหมัดสั่ง.." นัดชาหยุดกิจกรรมทั้งหมดค้างไว้ เงยหน้าขึ้นมาถามเสียงเรียบเย็น

          "ใช่.. เหมือนพวก นำขบวน หนองกี่พาหุยุทธ สมรักษ์ คำสิงห์ เขาทราย กาแล็กซี่ .. เค้าจะใช้ชื่อค่ายแทนนามสกุลจริงๆ คนจะได้รู้ว่าซ้อมอยู่ค่ายไหน" ผมพยามอธิบายเรื่องกีฬาหมัดมวยให้เด็กเรียนเข้าใจ

          "เดี๋ยวนะ.. ช้าๆชัดๆ ..พระเอกชื่อโจ ค่ายมวยตอนอยู่ภูเก็ตชื่อหมัดสั่ง.. ก็เลยเป็นโจหมัดสั่ง" นัดชาส่ายหน้าสูดหายใจลึก สีหน้าคล้ายกำลังผิดหวังอะไรบางอย่าง "ไม่ได้เกี่ยวกับ.. หมัดหนัก"

          "แต่ว่าจริงๆตอนที่อยู่ภูเก็ตพระเอกไม่ได้ใช้ชื่อโจชกมวยโชว์นะ เค้าห้าม กฏหมายมวยเด็กเค้าให้ใช้จริงต่อด้วยชื่อค่าย ก็ชื่อบาร์เบียร์นั่นแหละ"
          "บาร์ชื่ออะไร.." เหมือนเธอจะหมดอารมณ์ยังไงก็ไม่รู้
          "หมัดสั่ง บ็อกซิ่งบาร์"
          "แล้วโจใช้ชื่ออะไร"
          "ประหยัด.." ผมบอกเสียงเบา

          "ประหยัด หมัดสั่ง.." นัดชาถามย้ำ เธอถอยก้าวไปหยิบน้ำจากตู้เย็นมาดื่ม
         
          "ใช่ แต่ใช้เป็นชื่อเรื่องแล้วมันเชยอ่ะ นี่ดิ เดี๋ยวตอนหน้าพระเอกเข้าชมรมมวยสากลก็จะได้เปลี่ยนนามสกุลตามชื่อค่ายใหม่แล้ว"
          "อืม.. " นัดชาหยิบเสื้อสายเดี่ยวใส่เหมือนเดิม ทำหน้าเบื่อๆ

          "นัดไม่อยากรู้เหรอ คราวนี้เป็นแบบค่ายมวยจริงจังเลยนะ จะเข้าโหมดกีฬาแระ" ผมพยามโฆษณายื้อแฟนนิยายตัวยงให้อยากอ่านตอนหน้าต่อ
          "แล้วจะเปลี่ยนเป็นอะไร" เธอคงรู้ว่าผมอยากให้ถาม
         
          "โจ ศิษย์ต่าย.. " ผมยิ้มอ่อน ดูเหมือนนัดชาจะไม่ค่อยชอบชื่อนี้ "ชมรมมวยมันอยู่ในโรงเรียนพี่ต่ายไง อาจารย์ศักดาเป็นแค่ลูกจ้าง"

          "ขอเกงในคืนด้วย.." นัดชาพูดเสียงเรียบแบมือขอของของเธอคืน

(ข้อความซ่อนไม่มีอะไรสลักสำคัญหรือเกี่ยวข้องกับเนื้อหาของตอนนี้ครับ)

....................

 


 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[footswitch]

กดผิดครับ

เพราะกดผิด เลยขอฝากคำเตือนแทนเนาะ



ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

[txxt30]

อาจารย์สาวนี่ลูกล่อลูกชนไม่เบาเลยนะ อยากฝากตัวเป็นศิษย์ซะแล้วสิ

[pornpat tammalangka]

มีมาโปรยล่อคั่นเวลาด้วย

[Bluemuffer]

ขอบคุณมากสำหรับผลงานดีๆครับ

[Pongsathorn Suwannarit]

อันนี้คือภาคต่อของโจ หมัดสั่งใช่มั้ยเอ่ย

[bunchucherd]

ตอบคำถามไม่ถูกใจสงสัยอด

[numvego]

คำตอบแบบต้องถามย้ำๆ

[Kingmar]

ท่านผู้เขียนใจเย็นๆ ค่อยสร้างโอกาสให้โจจัดสาวๆทั้งในและนอกบ้านนะครับ อย่าเพิ่งไปต่อยมวยอย่างเดียวเสียดายครับ

[ชาญวิทย์.]

เริ่มสนุกแล้ว มีทั้วนอกจอและในจอ

[peddo]

ชอบมุขของคุนมากเลยครับ ตลกขื่นๆ ไงไม่รู้ เดาแล้วว่าต้องแห้ว อาจารย์​สาวไม่น่าจะหื่นมาก แต่เอาจริงก็ไม่แน่เหมือนกัน ขอบคุณ​ครับ​

[surfaced]

เจอผลการเลือกตั้งถึงกับนอนไม่หลับ

[six]

รางวัลคือ กกน สุดๆ

[Pra-in]

ว้า ทำไมถอยไวจัง พี่นัดมีตัวจริงด้วยเยี่ยมเลย อยากให้โจเอาเร็วๆ

[mrcat2019]

ตอนนี้ลุ้นครับ 555