(https://sv1.picz.in.th/images/2023/06/11/Iwtzw0.jpg)
ความสุขเป็นเหมือนความฝันที่ผ่านพ้นไปราวกับสายลมยามเมื่อพัดผ่านที่ไม่อาจหวนกลับเช่นเดียวกับหนุ่มนักศึกษาซึ่งได้พบกับความสุขจากเหล่านักศึกษารุ่นน้องและผู้คนที่ได้สร้างความทรงจำดีๆร่วมกันแม้จะต้องพบเจอกับเรื่องไม่คาดคิดมากมายก็ยังผ่านพ้นมาได้
แต่ในเวลานี้ ช่วงเวลาปิดเทอม ช่วงเวลาแห่งการพักผ่อน เหล่าสาวๆกลับกระจัดกระจายไปกันหมด ทั้งเหนิงกับน้าขวัญที่จู่ๆพ่อกับแม่เหนิงก็กลับมาจากต่างประเทศเพื่อรับไปเที่ยวด้วยกันเพื่อสานสัมพันธ์ครอบครัวโดยที่เหนิงไม่อาจปฏิเสธได้ น้องบุญก็อยู่เที่ยวจีนกับพ่อต่อหลังจากการประกวดมิสไชนิสผ่านพ้นไปและคงอยู่ยาวถึงเปิดเทอม ส่วนแพรที่เคยชวนเขาไปไหว้พ่อแม่ที่ญี่ปุ่น ตอนนี้เธอก็ไปอยู่กับครอบครัวเรียบร้อยแล้วโดยไม่มีเขา
เรื่องนี้อันที่จริงเขาก็อยากไปหาทางครอบครัวแพรอยู่เหมือนกันเพียงแต่ติดปัญหาอยู่สองสามอย่างนั่นคือเขายังไม่อยากเปิดเผยมากเท่าไหร่ว่าคบกับแพรเพราะดูจากที่เคยเจอกับลูกน้องแพรอย่างน้าเชียรก็เหมือนจะไม่ได้แคร์เขาเลยสักนิด อย่างน้อยก็ดูออกว่าชายชราร่างล่ำคนนั้นไม่ได้มองว่าเขามีอำนาจในการสั่งการเลยทั้งๆที่เป็นแฟนแพร คงไม่ต้องบอกเลยว่าถ้าไปถึงบ้านแพรแล้วพ่อเธอรู้ เขาจะมีสภาพยังไง
...และอีกอย่างคือปิดเทอมนี้เขาต้องกลับบ้าน...
"อืมมมม ยังไม่นอนอีกเหรอคะ หรือว่าตื่นเต้นที่จะได้กลับบ้าน" หญิงสาวร่างเปลือยเปล่าในผ้าห่มผืนหนาข้างกายเขาบิดขี้เกียจอวดความขาวเนียนอวบอิ่มในความมืดก่อนจะสอดมือผ่านชายผ้าห่มที่กองอยู่บนเอวเข้าไปจับลำเนื้อเหนียวเหนอะของหนุ่มน้อยคู่รัก
"ก็...ทำนองนั้นแหละครับ นี่ผมทำพี่ตื่นรึเปล่า" เขาถามกลับ ดึงชายผ้าห่มลงให้พ้นทางก่อนจะเลื่อนมือขึ้นไปจับทรวงอกอวบอิ่มกลมตึงเต็มมือบีบขยำเล่นบ้าง
"ซี๊ดดดด ยัง ถ้าอยากให้พี่ตื่นต้องจับตรงนี้" หญิงสาวชันเข่าขึ้นอ้าขากว้าง ค่อยๆจับมือเขาเลื่อนจากหน้าอกลงไปตามหน้าท้องเรียบเนียนไปหยุดกลางหว่างขาที่มีกลีบเนื้อนุ่มอูมใหญ่เป็นหลังเต่าชวนมองอยู่
"วันนี้เกือบสิบรอบแล้วนะพี่แต้ว ยังไม่พออีกเหรอ"
"ยัง...แปลกมั้ย ยิ่งได้กลิ่นตัวน้องเน พี่ก็ยิ่งอยาก อือออออ" ครูสาวเอ่ยเสียงกระเส่าและค่อยๆนำทางกดนิ้วของเด็กหนุ่มสู่ช่องทางอันแสนชุ่มฉ่ำลงไปถึงโคนนิ้วพร้อมกับแดะสะโพกโหย่งตัวรับทุกสัมผัส
"ไม่แปลกหรอก ที่แปลกไปคือพี่ต่างหาก" เขากระซิบเบาๆก่อนจะขยับขึ้นคร่อมเหนือร่างอันร้อนฉ่าของครูสาว "กลิ่นตัวผมมีพลังดึงดูดผู้หญิงก็จริงแต่ก็แค่ช่วยให้อยากในช่วงสั้นๆเท่านั้น พออิ่มก็ไม่มีผลอีกแต่กับพี่แล้วมันไม่เหมือนกันเลย...คงเพราะที่ไอ้หมอบ้านั่นสะกดจิตพี่ไว้แน่ๆ"
"...น้องเนลำบากใจรึเปล่าที่พี่ยังไม่หาย..."
"ไม่เลยครับ ที่ผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไป ผมไม่ติดใจหรอก" เขาปลอบอย่างนุ่มนวลในขณะที่ก้มลงประกบปากกับลานนมสีน้ำตาลอ่อนแล้วค่อยๆดูดมันช้าๆให้ครูสาวต้องเสียวสะท้านแอ่นทรวงถันเข้าหาด้วยอารมณ์ร้อนฉ่า
"จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ"
"อืออออออ ถึงพี่จะไม่สดไม่สาวทั้งข้างหน้าข้างหลังแล้วแต่ยังมีอยู่อย่างนึงนะที่พี่ยังไม่เคยมีกับใครและพี่จะให้แค่น้องเนคนเดียว..."
"อะไรครับ"
"ลูกไงคะ"
"อืมมม ใจเย็นๆนะ ยังไม่ถึงคิวพี่ ผมยังไม่ปล่อยในพี่หรอก"
"สงสัยพี่ต้องสอนสุขศึกษาพื้นฐานให้น้องเนใหม่ซะแล้วสิ อ๊าย!!!" หญิงสาวถึงกับสะดุ้งขนลุกซู่เมื่อเด็กหนุ่มรัวนิ้วตวัดเล่นในโพรงถ้ำลื่นโดยไม่ปล่อยให้เธอได้ตั้งตัว
เขากวาดนิ้วคว้านคลึงไปตามจุดอ่อนภายในตัวเธอด้วยความช่ำชองก่อนจะหยุดนิ้วลงบนติ่งไตเหนือเนินอูมใหญ่ไร้ขนแล้วเร่งขยี้มันอย่างรวดเร็วแต่อ่อนโยน
"ซี๊ดดดดดด ผัวขา เมียอยากโดนเอา! อย่า! อย่าให้เมียเสร็จคนเดียว จะแตกแล้วๆๆ อี๊ยยยยยยยย"
ครูสาวใบหน้าบิดเบี้ยวแสนเสียว ร่างอวบอิ่มสะดุ้งเฮือกกระตุกตามจังหวะนิ้วพร้อมกับกระฉูดความสุขสมออกมาเปียกชุ่มเลอะทั้งร่างเด็กหนุ่มและบนเตียงโดยไร้ซึ่งยางอายแต่อย่างใด
"ไม่ต้องสอนผมเรื่องทำลูกหรอก เรื่องนั้นมันเป็นสัญชาตญาณผู้ชายอยู่แล้ว" เขากระซิบ ชักนิ้วมืออันชุ่มฉ่ำออกจากร่องลื่นมาดูดกินน้ำหวานบนปลายนิ้วให้เธอดู
"พี่ไม่อยากกินยาคุมไปเรื่อยๆแบบนี้เลย...ไม่ต้องสนใจคำพูดน้องแพรแล้วปล่อยให้พี่ท้องเถอะนะ"
"ไม่ได้"
"ทำไมล่ะ พี่ยังจริงจังไม่พอที่จะเป็นของเนเหรอคะ ให้พี่เลิกกับพี่ชาติ พี่ก็ทำให้แล้ว ให้พี่อดทนกับน้องแพรเพื่อที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน พี่ก็ทำ และพี่มีความสุขมากจริงๆที่น้องเนมาอยู่ด้วยกันแบบนี้ทั้งๆที่พี่ก็ผ่านอะไรต่อมิอะไรมา เราสร้างเป้าหมายให้พี่อีกครั้ง พี่ก็แค่ขอให้เราไว้ใจแล้วมอบเลือดเนื้อเชื้อไขมาให้พี่ดูแล แล้วพี่สัญญาว่าจะไม่รบกวนน้องเนเลย"
"แต่ว่า..."
"เชื่อใจพี่รึเปล่า"
"เชื่อสิครับ พี่น่ะเป็นคนที่ผมเชื่อใจที่สุดเลยนะ" เขาตอบด้วยความลำบากใจ
"ถ้าอย่างนั้นก็ทำตามใจของน้องเนสิคะ อย่าให้ใครมาบังคับ พี่พร้อมรับทุกอย่างที่น้องเนจะปล่อยเข้ามาในนี้อยู่แล้ว" แต้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงสยิวซ่านพร้อมกับอ้าขาแหวกกลีบสาวเหนอะหนะอวดเด็กหนุ่มอย่างไม่รู้จักพอ
"ถ้าพี่กลัวว่าผมจะไม่จริงจังงั้นพรุ่งนี้เราไปหาพ่อกับแม่ผมกันมั้ย ท่านเป็นครูอยู่ต่างจังหวัด...และบางทีในระหว่างที่เราไปหยุดปิดเทอมกัน พี่ก็อาจหยุดกินยาคุมด้วยก็ได้"
"รักผัวคนนี้ที่สุดเลย เมียจะตั้งใจมีเจ้าตัวน้อยน่ารักๆให้ได้เลยค่ะ"
(https://teamceleb.com/wp-content/uploads/2022/07/1658313307_59_Hot-Emily-VanCamp-Lingerie-Pictures-%E2%80%93-6-Glamorous-Photos-to.jpg)
ในค่ำคืนแห่งความสุขนั้นเอง ชายหนุ่มได้จมลงสู่ห้วงความฝันอันแสนหวาน เขาฝันถึงบรรดาหญิงสาวที่ผ่านเข้ามาในช่วงชีวิต ทั้งหมอไนท์ ทั้งครูแต้ว ทั้งเด็กนักเรียน ม.ปลายอย่างน้องบุญ ทั้งรุ่นน้องอย่าง เหนิงกับแพรหรือแม้แต่เภสัชขิมกับน้าขวัญที่เขาฝากรักเอาไว้ในท้อง หญิงสาวแต่ละคนต่างดีงามเหมือนดอกไม้แต่ละพันธุ์ที่ต่างมีดีในตัว การที่ได้มีพวกเธอเคียงข้างมันคือความสุขที่สุดที่ผู้ชายคนนึงจะหาได้ และมีใครคนหนึ่งที่ถึงเขาจะไม่เคยได้เห็นหน้าแต่เขาก็รักเธอเช่นกัน
"เน...ข้าเห็นเจ้าแล้ว...เจ้า..."
"เร...นั่นคุณเหรอ" เขาครางอย่างไม่อยากเชื่อเพราะจู่ๆภาพในฝันของเขาก็ปรากฏร่างสาวผมบลอนทองยาวสยายท่าทางโอบอ้อมอารีย์อยู่ตรงหน้า
"ข-ข้า...ใช่ ข้าเอง ทำไมข้าถึงมาในร่างนี้แล้วทำไม..."
"ผมก็ไม่รู้" เขาตอบด้วยความงงไม่แพ้กัน แต่ด้วยความคิดถึงก็ทำให้เขาโผกอดเธอแน่น "คิดถึงที่สุดเลย นึกว่าเราสองคนจะไม่ได้กลับมาเจอกันอีกแล้วนะ"
"อือ...ข้าก็คิดถึง ที่ข้ามาอยู่นี่คือฝันของเจ้าสินะ" เทพีแห่งแสงกอดกระชับร่างชายหนุ่มพลางทอดสายตามองรายละเอียดบนใบหน้าเขาด้วยความคิดถึง
"ก็น่าจะใช่นะ"
"ข้าดีใจจริงๆ ที่ได้เจอเจ้าอีกครั้ง 50ปีแล้วในโลกของข้า มันนานเหลือเกินที่ข้าต้องเฝ้าทนสะสมพลังเพื่อแค่สื่อจิตกับเจ้าได้"
"50ปีเลยเหรอ...ว่าแต่ผมยังสงสัย ในเมื่อเราอยู่คนละมิติกันแล้วทำไม..."
"ทำไมเราถึงยังเจอกันได้น่ะเหรอ งั้นข้าจะเล่าให้ฟังแล้วกัน...
...ในครั้งแรกที่เราเจอกัน ข้าต้องรวบรวมพลังนานมากๆ นานมากจริงๆถึงจะมีพลังพอแหวกมิติข้ามมายังอีกโลกได้ และถ้าใช้วิธีนั้นข้าก็คงกลับมาไม่ทันได้เจอเจ้าตอนมีชีวิตแน่ แต่โชคดีจริงๆที่เราสองคนได้...เอ่อ..." จอมเวทย์สาวผมทองใบหน้าแดงซ่าน แอบหายใจแรงเมื่อคิดถึงความสัมพันธ์ของทั้งสอง
"เชื่อมต่อกัน" เนต่อให้พร้อมรอยยิ้ม
"อือ...เชื่อมต่อกัน และเพราะเจ้าเป็นคีพเปอร์ซึ่งมีเลือดเป็นของมิติข้าอยู่มันถึงทำให้จิตของเราประสานเข้าด้วยกันได้ดีมากและทำให้ข้าได้ยินเจ้าเมื่อเจ้าคิดถึงข้า แต่ตอนนั้นข้ายังไม่มีพลังมากพอจะติดต่อกลับก็เลยต้องรอต่อไปอีก"
"งั้นแปลว่าตอนนี้เราสองคนจะคุยกันในฝันได้แล้วสินะ"
"มากกว่านั้นอีก" เรกระซิบยิ้มๆ "เพราะสายสัมพันธ์ที่เชื่อมต่อกันของเราทำให้ข้าข้ามมิติมาอยู่ในฝันเจ้าได้ ในฝันไม่ต้องใช้พลังงานมากเพราะไม่ต้องแหวกประตูมิติเข้ามา พูดง่ายๆว่าเจ้าเหมือนเสาอากาศที่จูนคลื่นให้ตรงกับข้าไว้แล้วเราถึงสื่อสารกันได้ ข้าก็เลยคิดว่าถ้าข้าใช้ทางนี้ผ่านเข้ามาในมิติเจ้าล่ะ มันก็น่าจะเป็นไปได้นะ"
"แต่แบบนั้นคุณจะไม่ต้องอยู่ในร่างผมเหรอ"
"บ้าสิ ข้าไม่ใช้ร่างเจ้าหรอก ขอแค่เจ้าเป็นสื่อกลางให้ข้าข้ามเข้ามาในมิตินี้แล้วผ่านไปสิงในร่างอื่นก็พอ ร่างใครก็ได้ที่มีของเหลวของเจ้าอยู่ในตัวเพื่อกักวิญญาณข้า ใครก็ได้ที่เจ้าเลือกแล้วข้าจะอยู่ในร่างนั้นขอแค่ให้เราอยู่ด้วยกันก็พอ"
"...แล้วต้องทำยังไงผมถึงจะพาคุณกลับมาได้ล่ะ"
"เจ้าต้องสร้างสะพานเชื่อมระหว่างจิตเจ้าไปสู่จิตอื่น มันเรียกว่าคาถาสิงฝัน เจ้าต้องร่ายคาถานี้กับร่างเป้าหมายแล้วข้าจะผ่านจิตเจ้าไปอยู่ในร่างนั้น อีกอย่างที่ต้องระวังไว้คือต้องมีพลังงานมากพอจะให้ข้าดึงมาใช้เพื่อก่อร่างวิญญาณในชั่วขณะนึงก่อนที่ข้าจะถูกผลจากของเหลวเจ้ากักขังไว้ เข้าใจรึเปล่า"
"หมายความว่าผมต้องหาใครสักคนที่มีของเหลวของผมอยู่ในตัวเพื่อมาใส่วิญญาณคุณเข้าไปผ่านคาถาสิงฝัน และระหว่างที่ทำพิธีก็ต้องมีแหล่งพลังงานมากพอให้คุณดึงไปใช้ด้วย แบบนั้นใช่มั้ย"
"เพราะแบบนี้แหละข้าถึงรักเจ้า" จอมเวทย์สาวกระซิบยิ้มๆ หอมแก้มเขาอย่างนุ่มนวลแผ่วเบาด้วยความรัก "คราวนี้ก็ได้เวลาสอนคาถาสิงฝันให้เจ้ารู้แล้ว"
คาถาสิงฝันเป็นคาถาระดับกลางที่มีพิธีต้องเตรียมยุ่งยากนิดหน่อยนั่นคือห้ามใครแตะต้องร่างระหว่างร่ายคาถาเว้นแต่เป้าหมาย ถ้ามีคนอื่นมาแตะต้องร่างในระหว่างทำการสิงฝัน คาถาจะถูกคลายในทันที
นอกจากนั้นถือว่าเป็นคาถาที่ง่ายมากทีเดียว แค่เพียงนึกถึงหน้าเป้าหมายแล้วท่องคาถาก็จะเข้าไปอยู่ในจิตของคนๆนั้นได้ไม่ว่าจะไกลแค่ไหน ไม่ว่าเป้าหมายจะทำอะไรก็จะรับรู้ประสบการณ์นั้นร่วมกันได้ ซึ่งมันไม่ต่างจากที่เรเข้าไปติดอยู่ในร่างเหนิงเลยที่จะมีอารมณ์ร่วมไปกับร่างต้น เพียงแต่คาถานี้ไม่สามารถทำให้จิตของผู้ใช้คาถาควบคุมร่างการเป้าหมายได้ ทำได้แค่ดลใจให้เจ้าของร่างรู้สึกอยากทำในสิ่งนั้นเท่านั้น ซึ่งเนก็เป็นนักเรียนที่ดีของครูสาวผมทองเป็นอย่างมาก
คุยกันหน่อย : กลับมาอีกครั้งกับเรื่องอักขระวิเศษ เรื่องเก่าตั้งแต่เริ่มต้นในการเอามาลงในเว็บนี้ ขอเปิดด้วยบทนำเล่มที่ 3 ของผม โดยตอนนี้จะขอไม่ซ่อน ยังไม่อยากหมดอารมณ์ตอนเจอปลิง ใครต้องการจะคอมเม้นแนะนำติชมจะได้คอมเม้นจากใจ ส่วนใครไม่อยากคอมเม้นก็อ่านได้ตามสบาย แต่ตอนหน้าขอhide ไว้นะครับ
แล้วก็ถ้าใครสนใจเรื่องราวก่อนหน้านี้ สามารถอ่านได้แบบยังไม่รีไรต์ในห้องสารบัญหนังสือ หรือส่วนที่รีไรต์แล้วใน MEB ookbee fictionlog นะครับ
เล่มที่ 2 ของนิยายชุด อักขระวิเศษ
เล่มนี้เป็นเรื่องราวของจิตแพทย์หื่นกับหนึ่งในอดีตแฟนสาวของเจ้าหนุ่มเน
เรื่องราวจะปวดตับแค่ไหน ต้องติดตาม
ช่องทางรับชม🛒🛒
Meb :
(https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia64F9N3WXezU6E0tBT6ZSvZJXeneeNtdNdzltVAEahHHdXmazskHT0B2Jb9OjaRcCFnoCseTIuERXffKWSSt1AyAgiOUxtKKgR8t1J25MFSAl7bIkycjS8o_zLE69H-FwvL2wQNrUX2_QYZVsEAqn28ViHTcAv5o0DLLUrL3LBy08LIhxQoZGQhbqSw/s858/%E0%B8%9B%E0%B8%81%20002.jpg) (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTYyNjAyMSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIwNTY3MCI7fQ) (https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx6_9Yt7WvUWvmw46rRZLHqdhwXc47Y-afO8-43aXKR2ELL_c_GBT-_aQavZBKp9JyRZ-ZnnPvDCDevVh7H2armbWsBNfe9ts1XiqvGscxs1DTm4zJWfK25g56ek65UwQYcdewnrppvoq0WyEm28eQZtrEPblApVUMcLKQI9hWo_ulsUJE7BINPFXHxQ/s858/%E0%B8%9B%E0%B8%81%20003.jpg) (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTYyNjAyMSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI0NzAyMCI7fQ) อักขระวิเศษ-หมอวิปลาส (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTYyNjAyMSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIwNTY3MCI7fQ) อักขระวิเศษ-มนต์มืด (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTYyNjAyMSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI0NzAyMCI7fQ)--------------------------------------------------------------------------------------------
เข้าสู่ห้องสารบัญหนังสือห้องสารบัญหนังสือ (https://xonly8.com/index.php?topic=170929.0)---------------------------------------------------------------------------------------------
ยินดีต้อนรับกลับมาครับ ผมเห็นคุณโจ๊กหายไป นึกว่า แพไปแล้ว เห็นชื่อเรื่องแล้ว แอบดีใจ อ้าว มี ss3 ด้วย ขอให้ที่ขายอยู่เฮง ๆ ปัง ๆ นะครับ
ต้องกลับไปอ่าน ss เก่าๆแล้ว พึ่งจะได้อ่าน เอาต้อนนี้ มิน่า เปิดเรื่องมา ดู งง ๆ อ้อ มี ss.เก่า มาแล้ว
ถ้าไม่ได้อ่านตอนก่อนหน้าแทบจะต่อไม่ติด กลวิธีการเขียนที่กระชับใช้คำไม่ฟุ่มเฟือย ทำให้อ่านสนุก และการผูกเรื่องชวนให้ติดตามครับ
งั้นขอไปตามอ่านตอนเก่าก่อนนะครับ นานจัดเลย แต่ยังจำได้รางๆ ::Hunger:: ::Hunger::
หายไปนานเลยนะครับ ต้องยัอนกลับไปดูตั้งแต่ season 1 ใหม่ เพื่อลื้อฟื้นความจำเป็น 555