--------------------------------------------------------------
ตอนก่อนหน้า
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
https://xonly8.com/index.php?topic=282999.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=282999.0)
--------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
วันต่อมา
มู่ปิงหยุนกำลังนั่งอยู่ในวิหาร นางรู้สึกกังวล เนื่องจาก 'คน' ที่ฉืออู๋เหยาเอ่ยถึงกำลังจะมาในไม่ช้านี้
"ปิงหยุนสบายดีรึไม่?"
ทันใดนั้นฉืออู๋เหยาก็ปรากฏตัวจากด้านหลังมู่ปิงหยุน ครั้นเห็นสีหน้ากระวนกระวายของมู่ปิงหยุน นางก็อดไม่ได้ที่จะขบขันเล็กน้อย
"...ไม่ดีไม่แย่ ถึงอย่างไรก็ทำได้แค่รอ...ว่าแต่หยุนเช่อเล่า? มันรู้เรื่องนี้รึไม่?"
"เจ้ากำลังพูดถึงสามีไม่ได้ความคนนั้น? แน่นอนว่าย่อมรู้ บัดนี้มันคงซ่อนร่างและกลิ่นอายของตนขณะแอบมองอยู่ที่ไหนสักแห่ง"
ฉืออู๋เหยาเหลือบมองรอบข้างที่ว่างเปล่า นางแน่ใจว่าหยุนเช่อต้องอยู่ใกล้ ๆ นี้
(เงามายาสะบั้นจันทร์...เคล็ดวิชาเร้นกายระดับสูงที่น้อยคนจะเรียนรู้ได้ในประวัติศาสตร์หมื่นปีของพรรคเทพหงส์น้ำแข็ง กลับถูกใช้ในเวลาแบบนี้...เฮ้ออออ)
มู่ปิงหยุนถอดถอนใจอย่างเวทนาไม่ได้
"...ใยเราไม่เปลี่ยนสถานที่ไปที่อื่น? พี่สาวข้ากำลังกักตนอยู่ในห้องด้านหลัง หากนางได้ยินเสียงนางคงรู้ตัว"
"อะไรกัน? เจ้ากลัวนางจะเห็นเจ้าตอนสมสู่กับบุรุษที่นี่รึ? ไม่ต้องห่วง ข้าได้กางอาณาเขตปิดกั้นเสียงเรียบร้อย นางจะไม่มีทางรับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เว้นเสียแต่..."
"?"
จู่ ๆ ฉืออู๋เหยาก็เงียบงันในตอนท้าย มู่ปิงหยุนพลันจับจ้องนางด้วยสีหน้าสับสน ฉืออู๋เหยาเหมือนจะนึกถึงบางอย่างได้กระทันหันก็อมยิ้มและเปลี่ยนประเด็น
"โอ้...ความสามารถอันเป็นเอกลักษณ์ของสามีข้าเป็นดั่งความฝันของชายวิปริตทุกคนโดยแท้ มันมีเหล่าภรรยาที่งดงามที่สุดในโลก ขณะเดียวกันก็ยังมีหนอนน้อยที่สั้นและหลั่งเร็วที่สุดในโลก ประกอบกับตอนนี้มันยังมีทักษะอำพรางตัวที่ยอดเยี่ยมและสมบูรณ์แบบ สามารถใช้ออกเพื่อถ้ำมองสตรีของตนร่วมเพศกับชายชู้ได้ตามใจปรารถนา ช่างเข้าคู่กับรสนิยมของมันได้อย่างเหมาะเจาะเสียนี่กระไร"
"....."
เอ่ยจบฉืออู๋เหยาก็สัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่สั่นไหว นางเดินเข้าไปด้านหลังมู่ปิงหยุนก่อนจะยื่นมือสอดเข้าไปในช่องว่างของอาภรณ์ที่ขาวนวลดุจเหมันต์ คว้าจับลงบนอกอวบอิ่มโดยตรง
"อือออ!?"
"ดูเหมือนคนผู้นั้นจะมาถึงแล้ว อีกไม่นานทรวงอกคู่นี้คงถูกมืออันหยาบกระด้างของบุุรุษสร้างมลทินใส่ เรามาจดจำสัมผัสสุดท้ายในขณะที่พวกมันยังสะอาดผุดผ่องอยู่ดีกว่า"
"อย่า...ไม่เอา...อืออ..."
ระหว่างที่มู่ปิงหยุนกำลังดิ้นรน ทันใดนั้นก็มีข้อความเสียงส่งจากภายนอก ยังผลให้ร่างงามของมู่ปิงหยุนแข็งทื่อ ตอนนั้นเองฉืออู๋เหยาก็ปล่อยมือที่จับกุมก้อนหยกของนางออก เปลี่ยนมาลูบอย่างอ่อนโยนบนศีรษะดุจเดียวกับพี่สาวที่กำลังปลอบใจผู้เป็นน้อง
"พยายามเข้า ไม่ต้องกลัวเกินเหตุ เพียงแค่ปล่อยตัวปล่อยใจตามอารมณ์ คล้อยตามบุรุษอย่างว่าง่าย ผลจะดีจะร้ายก็ขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว"
ฝ่ามืออันอ่อนโยนนี้ทำเอามู่ปิงหยุนเผลอนึกถึงพี่สาวของนางที่มักจะปลอบนางเช่นนี้ตอนที่ยังเป็นเด็ก ส่งผลให้ร่างกายที่เครียดเกร็งของนางผ่อนคลายลง ทว่าสิ่งที่นางไม่รู้คือฝ่ามือที่กำลังลูบหัวนางนั้น กำลังปล่อยพลังแห่งความมืดอันลึกล้ำทะลวงเข้าไปในจิตใจมู่ปิงหยุน ลวดลายที่ปลูกฝังเอาไว้ก่อนหน้านี้ตอบสนองจนเปล่งแสงออกมา
ครั้นมู่ปิงหยุนรับรู้ว่ามีคนอยู่นอกประตู ฉืออู๋เหยาก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยเรียบร้อย
"ท่านเจ้าพิภพปิงหยุน ข้าสงสัยว่าเหตุใดท่านถึงเรียกข้ามาพบ"
เสียงของบุรุษเพศดังขึ้นด้านนอก มู่ปิงหยุนโบกมือและเปิดประตูวิหารอย่างแช่มช้า ชายที่ยืนอยู่หน้าประตูไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจ้าพิภพแดนเทพอัคคี ผู้ที่เป็น 'อดีต' พี่น้องร่วมสาบานของหยุนเช่อ
หั่วพั่วหยุน!!
"เจ้าพิภพแดนเทพอัคคี เชิญเข้ามาสนทนากันก่อน"
ด้วยพลังของฉืออู๋เหยาและอุปนิสัยดั้งเดิมของนาง มู่ปิงหยุนพลันกลับมามีรูปลักษณ์ที่เย็นชาดุจเดิม
หลังจากได้ยินคำนั้น หั่วพั่วหยุนก็เดินเข้ามา ประตูด้านหลังค่อย ๆ ปิดลงและมีอาณาเขตปิดกั้นเสียงกางออก
"...ข้าสงสัยนักว่าเจ้าพิภพปิงหยุนมีจุดประสงค์ใด?"
เมื่อตรวจพบอาณาเขตปิดกั้นเสียงที่กางอยู่รอบตัว หั่วพั่วหยุนก็ถามอย่างฉงน
หั่วพั่วหยุนในฐานะเจ้าพิภพ แน่นอนว่ามีสถานะแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับมู่ปิงหยุนซึ่งเป็นเจ้าพิภพเหมือนกัน ตอนที่มันรับทราบว่ามู่ปิงหยุนเรียกหามาก่อนหน้า หั่วพั่วหยุนสามารถเพิกเฉยได้ในยามปกติ แต่ปัจจุบันพรรคเทพหงส์น้ำแข็งแตกต่างจากกาลก่อนอย่างใหญ่หลวง แม้ว่ามู่ปิงหยุนจะยังรับตำแหน่งเจ้าพิภพอย่างชอบธรรม แต่ทุกคนล้วนทราบดีว่าใครกันแน่คือผู้ปกครองพรรคเทพหงส์น้ำแข็งตัวจริง
พอได้ยินคำถามแกมสงสังจากหั่วพั่วหยุน มู่ปิงหยุนก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินนวยนาดไปหามัน
"ครั้งนี้ข้าเชิญเจ้าพิภพแดนเทพอัคคีมาไม่ได้มีเรื่องอื่น แค่เพียงอยากจะขอบคุณเป็นการส่วนตัวที่ช่วยจัดการอสูรคลั่งเมื่อตอนนั้น"
"...ข้าเคยลั่นวาจาไปแล้ว ท่านไม่จำเป็นต้องขอบคุณกับอีเรื่องแค่นั้น"
หั่วพั่วหยุนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวังวูบหนึ่งเมื่อได้ยินว่ามู่ปิงหยินเรียกมันมาเพียงเพื่อพูดเรื่องนี้โดยเฉพาะ
"อย่าได้กล่าวเช่นนั้น เมื่อใดที่พรรคเทพหงส์น้ำแข็งของพวกเราได้รับความช่วยเหลือจากผู้อื่น เราย่อมตอบแทนกลับคืนอย่างน้อยสองเท่า แต่ก่อนเราไม่มีความสามารถ ทว่าบัดนี้มันต่างออกไปแล้ว"
"?"
หั่วพั่วหยุนไม่เข้าใจว่ามู่ปิงหยุนกำลังสื่อถึงอะไร ขณะที่หั่วพั่วหยุนกำลังสับสน มู่ปิงหยุนก็มาถึงตรงหน้ามันแล้ว ทั้งสองอยู่ห่างกันเพียง 10 ก้าว...5 ก้าว...3 ก้าว...นี่ควรเป็นระยะห่างที่เหมาะสมสำหรับการพูดคุย แต่มู่ปิงหยุนก็หาได้หยุด นางย่นระยะห่างเหลืออีก 2 ก้าว...1 ก้าว...ครึ่งก้าว
หั่วพั่วหยุนได้กลิ่นลมหายใจอันหอมหวนของมู่ปิงหยุนอย่างชัดเจน มันตกใจจนกระโดดถอยหลังโดยไม่รู้ตัว
"ท่านเจ้าพิภพปิงหยุน บุรุษและสตรีไม่สมควรเข้าใกล้กันถึงเพียงนั้น"
กลายเป็นมู่ปิงหยุนที่ประหลาดใจ ถึงนางจะมีรูปลักษณ์ที่เย็นชาห่างเหิน แต่ก็ตระหนักว่าใบหน้าตลอดจนรูปร่างทรวดทรงของนางยอดเยี่ยมมาก ในเวลานี้มีสาวงามจงใจเข้าใกล้จนเกือบจะโดนตัว แต่ปฏิกิริยาของหั่วพั่วหยุนกลับถอยห่างออกไป เห็นได้ชัดว่ามันมีความเป็นสุภาพบุรุษสูง
กระนั้นมู่ปิงหยุนก็เพิกเฉยความปราถนาดดีของหั่วพั่วหยุนอย่างสมบูรณ์ นางเดินหน้าไปอีกก้าวหนึ่ง หนนี้มันแตกต่างจากก่อนหน้า หน้าอกคู่โตของมู่ปิงหยุนถูกกดลงบนแผ่นอกของหั่วพั่วหยุนโดยตรง มันกดทับอย่างแนบแน่นจนผิดรูป อัตราการเต้นของหัวใจหั่วพั่วหยุนส่งผ่านมาถึงมู่ปิงหยุนชัดเจน
หั่วพั่วหยุนตื่นตระหนกและต้องการถอยไปอีกครั้ง แต่คราวนี้มันกลับรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่ไม่รู้จักขวางอยู่เบื้องหลัง ยังผลให้ไม่อายขยับไปไหน
"ไฉนเจ้าพิภพแดนเทพอัคคีผู้ยิ่งใหญ่กลับทำตัวเหมือนหนุ่มไม่รู้ประสาต่อหน้าสตรีแสนอ่อนแอเล่า?"
ด้วยฐานะเจ้าพิภพแดนลำนำเหมันต์ มู่ปิงหยุนไม่ใกล้เคียงคำว่า 'สตรีแสนอ่อนแอ' แม้แต่น้อย แต่เทียบกับจ้าวเทวะอย่างหั่วพั่วหยุนแน่นอนว่าเป็นความจริง
"ข้า...คือว่า...เอ่อ..."
ไม่ต้องสงสัยว่าหั่วพั่วหยุนกำลังตื่นตกใจยิ่งยวดเมื่อพบเจอเหตุการณ์ประดานี้เป็นครั้งแรก มันพร่ำฝึกฝนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันเพื่อตอบสนองความคาดหวังของอาจารย์ ไม่มีประสบการณ์ระหว่างชายหญิงแต่อย่างใด อย่างมากสุด มันเรียนรู้แค่เล็กน้อยจากการพูดคุยกับสหายในสำนัก
"ท่านดูแตกตื่นมาก แล้วแบบนี้ข้าจะยกเฟยเสวี่ยให้ท่านอย่างมั่นใจได้ยังไง?"
หั่วพั่วพยุนที่กำลังตกใจ พอได้ยินคำว่า 'เฟยเสวี่ย' มันก็ฟื้นตัวกลับมาเยือกเย็นทันควัน
"ท่านเจ้าพิภพปิงหยุนหมายความตามที่พูดจริง ๆ?"
"ถูกต้อง คิดว่าข้าเรียกหาท่านมาล้อเล่นหรือไร?"
"แต่..แต่ว่าเฟยเสวี่ย...เฟยเสวี่ยนาง..นางชอบ...ชอบ...มันมิใช่รึ?"
หั่วพั่วหยุนไม่ต้องการเอ่ยชื่อชายคนนั้น มันจึงใช้คำว่า 'มัน' อันห่างเหินแทนสรรพนาม
"ข้ารู้ว่าเฟยเสวี่ยรักใคร่หยุนเช่อ และยังทราบอีกด้วยว่าถึงจะรู้เรื่องนี้ แทนที่จะยอมถอดใจ ท่านก็ยังปรารถนาในตัวนางต่อไป"
"..."
หั่วพั่วหยุนไม่ตอบสนอง เพราะนอกจากความจริงที่มันตกหลุมรักนางตั้งแต่แรกเห็น ยังมีอีกเหตุผลที่ทำให้มันไล่ตามเฟยเสวี่ย
"ข้ารู้อีกด้วยว่าท่านยึดมั่นต่อเฟยเสวี่ยเพราะต้องการสนองความปรารถนาอันต่ำช้าของตนที่จะเอาชนะหยุนเช่อ"
"!!!"
แท้จริงแล้ว มู่ปิงหยุนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นางพูดออกไปถูกต้องหรือไม่ เป็นฉืออู๋เหยาที่บอกต่อมา แต่ครั้นเห็นรัศมีพลังที่ปั่นป่วนของหั่วพั่วหยุน ดูท่าจะเป็นจริงดังว่า
"เด็กคนนั้น เฟยเสวี่ยมีความรักอย่างลึกซึ้งต่อหยุนเช่อ และมีความเป็นไปได้ที่นางจะไม่รักใคร่ใครอีกในอนาคต ทว่าตอนนี้หยุนเช่อเหมือนไม่มีทีท่าจะยอมรับเฟยเสวี่ยเป็นคนรักหรือนางสนม แม้ข้าจะไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นเช่นไร แต่เฟยเสวี่ยอาจต้องอยู่ตามลำพังไปอีกนานนับ มันเป็นเรื่องน่าเศร้าสำหรับผู้หญิงที่กำลังมีความรัก ในฐานะอาจารย์ของนาง ข้าไม่อาจปล่อยให้เรื่องนั้นเกิดขึ้นได้"
ระหว่างที่มู่ปิงหยุนกำลังพูด นางก็ยังกดหน้าอกหั่วพั่วหยุนด้วยทรวงอกของนาง ยิ่งมายิ่งใกล้ชิด ทำให้มันตื่นตระหนกอีกครั้งหลังรู้ตัวว่ากำลังถูกบีบด้วยเนื้อนุ่มสองข้างหลังจากสงบใจไปหมาด ๆ
"เช่นนั้น ความหมายของท่านเจ้าพิภพปิงหยุนคือ..."
"ถ้าเจ้าพิภพเทพอัคคีสัญญากับข้าว่าจะดูแลเฟยเสวี่ยเป็นอย่างดี ข้าจะส่งนางไปถวายตัวถึงเตียงท่านในสักวันหนึ่ง จริงอยู่ว่าหัวใจของนางจะไม่ได้เป็นของท่านแน่นอน แต่ยังสามารถทำให้ร่างกายนางเป็นของท่านได้...ขึ้นอยู่กับท่านว่าอยากได้รึไม่"
"นั้น...แบบนั้น...มันไม่ดี...มันเป็นการบังคับไม่ใช่รึ?"
ตอนที่หั่วพั่วหยุนกำลังปฏิเสธ นิ้วของมู่ปิงหยุนก็อุดปากมันไว้
"อย่าได้กังวล เจ้าพิภพเทพอัคคี ยามใดที่เฟยเสวี่ยได้รู้ 'ความลับ' บางประการ นางจะเป็นฝ่ายคลานไปหาท่านบนเตียงอย่างว่าง่ายโดยที่ข้าไม่จำเป็นต้องออกปากด้วยซ้ำ"
ถึงหั่วพั่วหยุนจะยังไม่แน่ใจเท่าไหร่ แต่เพราะมู่ปิงหยุนให้คำมั่นแกมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันก็ไม่มีเหตุผลให้ปฏิเสธอีก
"มีเพียงเรื่องเดียวที่ข้าต้องขออภัยต่อเจ้าพิภพเทพอัคคี ถึงแม้เฟยเสวี่ยจะยินยอมนอนร่วมเตียงกับท่าน หรือแม้แต่ให้กำเนิดบุตรกับท่าน ก็ไม่ได้หมายความว่านางจะแต่งงานกับท่านในอนาคต นี่ไม่ใช่สิ่งที่ข้าจะตัดสินใจแทนได้"
"...ไม่...หามิได้ท่านเจ้าพิภพปิงหยุน ข้าพอใจมากแล้วที่จะได้ครอบครองร่างเฟยเสวี่ย ไม่ได้คาดหวังมากไปกว่านั้น อีกทั้ง...ให้เฟยเสวี่ยคำนึงถึงหยุนเช่อระหว่างนอนกับข้า นั้นต่างหากที่ข้าต้องการ ท่านเจ้าพิภพปิงหยุนเอ่ยถูกต้อง การยิดตึดต่อเฟยเสวี่ยของข้าเป็นเพราะต้องการเอาชนะความปรารถนาด้านลบในใจ"
(เห็นทีวาจาของฉืออู๋เหยาจะถูกต้อง บุรุษทุกคนมักอยากได้คนรักของผู้อื่น...แต่ทำไมหยุนเช่อกลับกลายเป็นตรงข้าม?)
"ในเมื่อเจ้าพิภพเทพอัคคีตระหนักได้แบบนั้นก็ดียิ่ง แต่ว่า..."
จู่ ๆ มู่ปิงหยุนก็แสดงสีหน้าลำบากใจ
"มีเรื่องใดให้ลำบากท่านเจ้าพิภพปิงหยุน ข้ารับปากว่าจะช่วยแก้ไขทันที"
เห็นท่าทางยุ่งยากของมู่ปิงหยุน หั่วพั่วหยุนก็เข้าใจว่าสิ่งที่มู่ปินหยุนพูดเกี่ยวกับเฟยเสวี่ย เป็นเพียง 'อนาคต' ที่อาจเกิดขึ้นได้ แต่ปัจจุบันพรรคเทพหงส์น้ำแข็งมีมู่เซวียนหยินประทับอยู่ นางสนมของจักรพรรดิหยุนผู้นี้อาจจะขัดขวางได้
หารู้ไม่ว่าหั่วพั่วหยุนเพียงคิดมากไปเอง
"มิใช่ปัญหายุ่งยาก...อย่างที่ข้าพูดไป เนื่องเพราะความรู้สึกทางใจของเฟยเสวี่ยไม่ได้รับการตอบสนองจากหยุนเช่อ อย่างน้อยข้าจึงอยากหาคนที่ตอบรับความต้องการทางกายของนางได้ ไม่ใช่ว่าข้าไม่เชื่อในความสามารถของเจ้าพิภพเทพอัคคี แต่เพื่อเฟยเสวี่ย...ข้าต้องขอยืนยัน 'ความสามารถ' ของท่านด้วยตัวเองก่อน"
มู่ปิงหยุนแสร้งกลัดกลุ้ม มือข้างหนึ่งของนางค่อย ๆ เลื่อนไปจับเป้ากางเกงหั่วพั่วหยุน
หั่วพั่วหยุนรู้สึกมึนงงเล็กน้อย ความสามารถของมัน ความสามารถอันใด? เป็นไปได้อย่างไรที่จ้าวเทวะขั้นสี่อย่างมันจะไม่มีคุณสมบัติเพียงพอ
"!?"
หั่วพั่วหยุนกำลังครุ่นคิด ฉับพลันมันก็รู้สึกถึงมือเย็น ๆ ที่บรรจงลูบไล้แกนกายส่วนล่างของตนผ่านเป้ากางเกง
"อ๊ะ...ช้าก่อน...รอประเดี๋ยว...ท่านเจ้าพิภพปิงหยุน...ท่านกำลังทำอะไร...เอ่อ..."
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
บุญหล่นทับจริงๆ นี่ถ้าเป็นเฟยเสวี่ยล่ะก้อ พั่วหยุนไม่เล่นตัวแบบนี้หรอก
อยู่ๆก็ส้มหล่น555
อัคคีเหมันต์ร่วมประสานสอดใส่
อัคคีเหมันต์รวมประสานก็บันเทิงกันไป
มู่ปิงหยุนจะเปิดซิงตัวเอง ท่านเจ้าพิภพแดนอัคคีก็เปิดซิงด้วยกระมัง
ขอบคุณครับ ต้องแสดงความยินดีกับพั่วหยุนล่วงหน้าแล้ว รวบสองแน่ๆ
ขอบคุณครับ รอตอนต่อมาตั้งนาน
โชคสองชั้น
ได้งงๆ
บุญหล่นทับ
ส้มหล่นชัดๆ
สงสัยกลัว หยุน เลยไม่กล้าจัดเมียหยุน
ได้แบบงง งง
โชคหล่นทับพั่วหยุนเลย
ชนะบักหยุนอย่างหนึ่ง
บทเรียนแห่งการเป็นสามีผู้สามารถสยบสาวงามเริ่มแล้ว เทพอัคคีจักบรรลุบทเรียนหรือไม่
เนื้อเรืองดำเนินมาถึงช่วงที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม
อยู่ดีๆ ก็มาได้ แบบงงๆ
นิยายกำลังภายในก็มา
มาแล้ว ตั้งตารอเลย กำลังสนุก ขอบคุณครับ
มู่ปิงหยุน จะเช็คของแบบไหนกันแน่
รอติดตามเลย
ขอบคุณครับ
เทพอัคคีโชคหล่นทับเลย รอเรื่องมาตลอดเลยครับ ขอบคุณครับ
ประสานพลัง ร้อนเย็น สุดยอดวิชา
สรุป ได้แบบงงๆ ดวงดี
โอ้วงานนี้มันแน่นอนเทพอัคคี
มันก็ต้องมีเช็คของกันหน่อยอะนะพี่ชายเทพอัคคี ว่าจะทำให้สาวๆ และ ผัวพวกเธอ ? พอใจได้แค่ไหน
ปิงหยุนฝึกซ้อมเป็นยังไงน้า เดียวรู้กัน ::Shy::
มีการเช็คของก่อนด้วย ปิงหยุนช่างเป็นอาจารย์ที่ดีจริงๆ
รอตอนนไปเลน
ทดสอบลีลาสวาทแทนลูกศิษย์
ส้มหล่นจริงๆงานนี้ ได้แบบงงๆเลย
ท่านเทพอัคคี ส้มหล่นใส่หลายลูกเลยทีนี้
สงสารท่านจักรพรรดิหยุน ความสามารถล้นฟ้าแต่ต้องมาแอบดูชายอื่นเอาเมียตัวเอง โลกข่างไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย555
วิธียืนยันแบบนี้ มันก็ส้มหล่นใส่เต็มๆนะสิ
ขอบคุณครับ
ท่าทางจะชอบ ntr หยุนเข่อกันมาก ฮา
คิดว่าจะไม่มาแล้ว
::Shower::
ส้มหล่นเทพอัคครจริงๆ..
เทพอัคคีจะเป็นงานขนาดไหนกันนะ
จะส้มหล่นได้ควบทั้งศิษย์ ทั้งอาจารย์เลยซินะ
โชควาสนานำพาให้ได้แบบไม่คาดฝันจริงๆ
พี่หั่วนี่บทในนิยายน่าสงสาร เหมาะกับการมาntrอิหยุนมาก
จู่ๆก็ได้สาวถึงที่
โชคหล่นทับ ว่าแต่พั่วหยุนเล่นเด้วยหรือเปล่า
สนุกดีครับแปลต่อ
มาประเคนให้ถึงที่ยังจะทำเป็นเล่นตัวอีกนะ น้ำแข็งปะทะไฟ มันฟุ้งแน่
แหม่ ต้องเทสของเองก่อนสินะ
ได้เฉยเลย ::Glad::
งานนี้คนกลางได้สนุกแถมได้งานด้วย
มาแล้วตอนใหม่ ขอบคุณมากครับ
รวมร่างหยินหยาง
ปิงหยุนเปลี่ยนจากสาวน้อยขี้อายเป็นสาวห้าวไปแล้วหยุนเช่อได้หัวเขียวไปอีกนาน
วาสนาเทพอัคคีจริง ๆ คนจะได้ไม่ต้องดิ้นรนก็ได้
หั่วพั่วหยุนเอาคืนทางน้องอาจารย์ซะละ
รอบนี้มาถึงหนุ่มพั่วหยุ่น บุญหล่นทับจริงๆ ก่อนหน้านั้นไม่ได้แอ้มเฟยเสวี่ย แต่ตอนนี้จัดอาจารย์ของสาวเฟยเสวี่ยแทนไปก่อนละกัน ::DookDig::
เอาน้องอาจารย์สะแล้วไหมละ
อิจฉาพั่วหยุนเลย55
งานนี้อัคคี-เหมันต์สอดประสาน🤣
อยู่ไปก็ส้มหล่นได้เมียเฉย
::Hunger::
จะเป็นยังไงต่อเนี่ย
เทพอัคคีมีของดีหล่นใส่ วาสนานะเนี่ยยยยย
อิจฉาหัวพัวหยุนจัง
ได้
เอาหล่ะพั่วหยุนจะทำอะไรบ้างน้านางมีรั้งต้องจัดหนักล่ะ
วาสนาผู้ใด๋หนออออ
ถึงได้ครองเทพธดิา
ให้ท่าขนาดนั้นมีหรอจะไม่เอา
หยุนเช่อ เวอชั่น กระจายความสุข กระจายสาวงามจริง ๆ
ได้หนึ่งคนไม่พอยังแถมสาวเพิ่มอีก
ตอนต่อไปเลยยย
ขอบคุณครับ รอตอนต่อมาตั้งนาน
โชคหล่นทับ จัดเมียหยุน
อันนี้เข้าข่าย น้ำไฟรวมเป็นหนึ่ง 5555
อย่างนี้จะทดสอบกี่รอบก็ไม่ขัด
วาสนาของผู้ใดหนอ
ได้แบบงงๆเลย
::Angry::
วาสนาพั่วหยุนจริงๆ
ข้ออ้างช่างมีเหตุผลยิ่งนัก
แหม่เทพอักคคีอยู่ดีดีก้ได้นํ้าแตกเอิ้กๆ
ฝ่าด่านอิสตรีแบบงงๆๆ
ศึกษาภาคทฤษฎีมามาก
เพื่อเปิดซิงเทพอัคคีนี่เอง
สบายพั่วหยุนละทีนี้ ::Dribbling::
ขอทดสอบหน่อย อิ อิ
::Me?::
หาข้ออ้างแบบเนียนๆซินะ
มู่ปิงหยุนไม่รอดแน่นอน
อยู่ๆก็ได้ฝึกแบบคู่
เนื้อเรื่องดี สำนวนดี ไม่ทราบว่ามีลิงก์ต้นฉบับภาษาจีนไหมครับ
พั่วหยุนโชคหล่นทับซะงั้น
ชอบมาก
ในเรื่องเดิม หั่วพั่วหยุน เป็นคนที่โชคร้ายเรื่องผู้หญิง ไม่โชคดีแบบนี้