เรื่อง สั้น สลาตัน .ตอนที่ 1 ..แว่น...By…areja

[areja]

                                          
........ เรื่อง สั้น สลาตัน .ตอนที่ 1 ..แว่น...By...areja..
............ .เรื่องนี้  มายลงานแต่ง เรื่องเก่า เอามาปัดฝุ่นใหม่  ของ แว่น หละกันพยายามฉีกวิธีให้เพื่อนเคลิ้ม ไปกับงาน แว่น ไม่รู้จะได้ไหมออกจะมั่วๆ โน๊ะ   ..ฮ่า ฮ่า..เอาเลยนิ  !!   เอ่ย เริ่มเลยเน้อ   อะ ไม่ได้ต้อง เสิร์ฟเมนูอาหาร ก่อน  หลายคนคงสงสัยอะไร ของ มันหว่า คือ แว่น แต่งก่อนลงเลยสดๆ  เพราะ คิดว่า เอ่อ บางทีเพื่อนๆ นึกรายการกับข้าว หรือ อาหารไม่ออกจะหม่ำอะไรดี ก็ลงเอาเมนู  ของ แว่น ไปคิดเล่นเพลินๆและ คิดตามดูว่ามันคือ อะไร? ถ้า คิดตามบาง ที่ อาจมีรอยยิ้มเล็กๆก่อนอ่าน..อิอิ..อธิบาย ซะไปลุยกันดีกว่าเน้อ..( ปรับปรุงใหม่ 3/ 5/2555)..
                                          แว่น มาเสิร์ฟอาหาร..
                     คลุกเคล้าไข่ยังไม่ซื้อแค่สั่งไว  ฉู่ฉี่ปลาแพทย์ แซบแค่วหลาย
                       ให้ย่ำคิดมิตรมารวมทะเลตาย ซดน้ำได้ เผ็ดเปรี้ยวเสียวซ่านดี
               มีสามอย่างขาดหวานคงน้อยจิต...ชิมไม่ผิด..แกงหม้อหวานสราญเหลือ
               พออิ่มแปร๋ แอร์เย็น ก็ เหลือเฟือ ส่วน ที่เหลือ นอนอ่านงานบานเบิกใจ

.................... เชาว์..ชายหนุ่ม วัย 24 ปี นักธุรกิจค้าทอง ตระกูลดัง ที่ เป็นที่ หมายปอง ของ เหล่าสาววงสังคมจน แม่ พยายามจับคู่ให้ ธุรกิจเฟื่องฟูก็หลายรายที่ จะเอามาเชื่อมความใหญ่โต ของตระกูล ก็เยอะ แต่ ด้วยใจเด็ดเดียว และ ยึดในความรักเป็น ใหญ่ และ อารามน้อยใจ มารดา ที่ตัดพ้อต่อว่าพยายามบงการ เขา ให้ทำสารพัดตามใจ และ กรีดกันคนรัก ที่ เชาว์ คบใคร่ มาตั่งแต่ มัธยมปลายพยายามขอ แต่งงาน  แต่ คนเป็น แม่ ก็ไม่ยอม และ วันหนึ่งด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ ที่เหล่า พี่ ๆ สองคน เสี่ยไว และ เจ๊ใยสุวรรณ เร่งกรีดกันและ พยายามเขี่ย เขา ออกจากกองมรดกบวก ชลธิชา สาวคนรัก ก็ตั้งครรภ์ อ่อนๆ จึงเก็บความน้อยใจ และ สมบัติ ติดตัวเท่า ที่สะสมไว้ไม่เยอะไปตั้งหลักใหม่ ณ.ชายทะเลย่านชาวประมงซึ่ง ชลธิชา ชอบทะเล เพราะ  พ่อ-แม่เธอ มีอาชีพชาวเลทำประมงขนาดกลาง มีเรือ ในการดูแลสองลำ  และ ส่ง เธอ ไปเรียนจนเจอ กับ เชาว์ และ รักกันมาจนวันหนึ่ง ข่าวร้าย ก็เข้ามาทำร้ายทำให้ เธอ ไม่กลับมาทะเล และ บ้าน ของ เธอ อีกเลย เธอ เสียพ่อ-แม่พร้อม กันจาก อุบัติเหตุ (  อิอิ เรือดำน้ำ ของ ธิเบต ชนเรือหาปลา ที่ พ่อ-แม่ เธอเอาออกไปหาปลา  เอย  !  ไม่ใช่....!.....ฮ่าฮ่า..  )มีคนร้ายปล้นเรือหาปลา ซึ่ง พ่อ เธอ เอาออกไปจับปลา เรือโดนปล้น และฆ่าทุกคนบนเรือ และ เอาเรือหายสูญไร้ร่องรอยเกลียวคลื่น จาก กาบเรือ ที่ แล่นฝ่าน้ำกลับให้ เธอ เห็นจากลำเรืออีกเลย  เย็น อีกวันเรือน่าจะทวนคลื่นฝ่าเกรียวทะเลและ ลมเข้าฝั่ง แต่ กับไร้เงาเรือพ่อ เธอ ที่ตะวันยามนี้ใกล้จมขอบฟ้า และขอบน้ำเงาเรือต้องสาดคลื่นลูกเล็กๆ ยามจอดเทียบฝั่ง   แต่ กับได้รับสาร จาก ตำรวจน้ำ แม่ รับข่าวเป็นลมตรงนั้น และไม่เคยลืมตาขึ้นมาอีกเลยจนลับลมหายใจ เธอ เคว้งอยู่พักใหญ่ ดีที่ เธอ มี เชาว์อีกคนเป็นเหมือนลมหายใจ เธอ เสมอ เธอ จึงฝ่ามรสุมชีวิตมาได้ เธอ เข้ามาอยู่กับเชาว์ โดย เช่าบ้านหลังเล็ก ที่พอดูแลทั่วถึง เธอ อยู่กับ เขา โดย เชาว์ จะไป-มาระหว่างคฤหาสน์หลังโต กับ บ้านเช่าขนาด 50 ตารางวา มาจนวันนี้และ การตัดสิ้นใจหวนลมหายใจกลับสู่ท้องทะเล จึงทำให้ เธอ กังวล แต่ เมื่อกลิ่นทะเลเรียกหา บวกความมุ่งมั่นตั้งใจ ของ คนรักทำให้ เธอ ยอมกลับไปยังถิ่นฐานเดิมที่ พ่อ-แม่ เธอ ทำไว้ให้ เมื่อ เธอ สิ้น พ่อ –แม่ เธอฝากทุกสิ่งไว้ให้ น้าเธอ ดูแล ทั้งบ้าน  และ เรือประมงอีกหนึ่งลำ ที่เป็นสมบัติสองชิ้นสุดท้าย ที่ พ่อ –แม่ของ เธอ ทิ้งเอาไว้เมื่อ มาถึงบ้านหลังเก่าผุพังต้องบูรณะใหม่ และ เรือ ก็ ทรุดโทรมต้องขึ้นซ่อมในอู่กว่าจะปรับมาใช่ชีวิตใหม่อีกครั้งลูกชาย  เธอ ก็ ลืมตามายลโลก  เธอ  และ เชาว์ ให้ชื่อว่า สลาตัน เพราะ  เป็นตัวแทนลมหวนสู่ถิ่นเกิด ของ เธอ อีกครั้งนั้นเอง สลาตัน เติบโตขึ้นมาพร้อมฐานะ และ อาชีพชาวเล ที่สร้างผลกำไร จาก ทะเลอันกว้างขวางอุดมสมบูรณ์ เชาว์ ซื้อเรืออีกลำหนึ่ง และ เป็นกัปตันเรือลำเก่าโดยลำใหม่ ให้แฟน ของ น้าเขย ของ ชลธิชา ที่ ร่วมดูแลมาด้วยกันเป็น กัปตัน และ ใต้ก๋งจวบย่างเข้า 15 ปี ของ วัยหนุ่ม เด็กหนุ่ม หน้าตาดี หล่อเข้ม ผิวดำแดง จาก ลมทะเล เป็นที่ชอบ ของ สาวแถวบ้าน และ ที่โรงเรียน เป็นอย่างมาก แต่ สลาตัน ก็ไม่ได้มองใครเป็นพิเศษนอกจาก พิศพราย ? ? ? ? กับความใฝ่ฝัน กับอาชีพ ของ ทางบ้านเขา ช่วยงานสารพัดอย่าง ซ้อมอวน ถักอวน ทาสีเรือ ซ้อมเครื่องเรือ เรียกว่า สลาตัน ทำแทน พ่อ ของ เขา ได้ทุกเรื่อง และ ดูจะเก่งกว่าด้วย หลายครั้ง ที่มีโอกาส และว่าง จากการเรียน สลาตันจะออกทะเล กับ เชาว์ และ อีกเรื่อง ที่ เขา โปรดปราณ คือ งานปั้นเรื่อง ที่ สลาตัน มักชอบเขียนแต่งเรื่องราวต่างๆ ที่พบเห็นตั้งแต่เด็กเสมอมา..

                  
                                                
[url=http://image.ohozaa.com/view/746gm][/url]

..ชลธิชา  " เอา ตันไปเรียกพ่อมากินข้าวได้แล้ว แม่ ทำเสร็จหละ ทั้ง ฉู่ฉี่ปลาหมอ และ  ต้มยำรวมมิตร ของชอบ ของ พ่อ ด้วย  แถมยำไข่ดาวอีกจานนะนี่ไง  กลิ่นหอมกำลังร้อนๆ เลย อ้าวมาพอดีเลย พี่ ."..แม่ พูดไปในแววตาก็สุกวาบด้วยความสุข..
..เชาว์  "  แหม่ แหม ก็กลิ่นหอม ไปสะกิดมา จากนอกชานโน้น  ใครจะทนไหว เอาตัน ยก ไปกินนอกชาน รับกลิ่นลมทะเลเย็นๆ กัน.."..พ่อพูดยิ้มๆ และ ยกจานอาหารบางส่วนติดมือ เดินออกมายังระเบียงหน้าบ้าน..

................... สลาตันยกหม้อข้าว และ ตามออก จาก ครัวตรงไปนอกกระชานบ้าน ที่หันหน้าสู้ทะเล รับกลิ่นลมทะเลและ แสงตะวันยาม หกโมงนิดๆ แสงสีส้มฉาบคลื่นลูกย่อมดูสบายตา ลมพัดกลิ่นเกลือ ที่ยังเป็นน้ำชวนให้หลงใหล สำหรับอาหารมื้อค่ำ ทามกลางเสียงหัวเราะเฮฮา และความอบอุ่น  สิ้นลง เมื่อแสงจากปลายฟ้าถูกปกคลุมแทนที่ด้วยราตรีสลาตันฟังพยากรณ์อากาศและ อดห่วง พ่อ ไม่ได้ แต่ ใจก็คิดว่าคงไม่มีอะไรเลวร้าย  นี่ ถ้าไม่ติดเรียนเที่ยวนี้ เขาจะออกไปกับ พ่อ ด้วยแน่ สลาตัน กลับจากเรียนตามปกติแต่วันนี้ใจเป็นกังวลมากกว่าเดิม ทั้งก็รู้ว่า เที่ยวนี้เรือ ของ พ่อจะออกไปไม่ไกล แค่ ไดร์ปลา และ  ตกหมึก ตอนกลางคืนไม่ไกล ขอบทะเลหลวงที่ ระยะทางห่างไปไม่กี่ไมล์ทะเล และ สามารถเข้าฝั่งได้เช้านี้หรือ ถ้าเจอคลื่นสูง ก็ สามารถหันเรือกลับเข้าฝั่งได้ทันที  ลมทะเลดูไม่มีอะไรมาก แค่ พัดเอื่อยๆ ตรงชายหาด  หน้าระเบียงชาน ที่ยื่นออกไปบนทรายเม็ดละเอียด หลังทำงานช่วย  แม่ จนเสร็จ เขา ก็ ออกมาดูทะเล ที่ ริมชายหาดเจอคนที่เขาชอบอยู่ และ เธอก็มีใจชอบ เขา และ เขา ก็มีใจนิดๆ พิศพราย เป็นลูก เสี่ยโอ เจ้าของ แพปลาใหญ่มีเรือ ทั้งของ ตัวเอง และ ในอาณัติอีกหลายสิบลำ เรียกว่า คนรู้จักทั้ง จังหวัด..

                  
                     
[url=http://image.ohozaa.com/view/746gg][/url]

..สลาตัน " ไง พิศพราย มาเดินเล่น หรือมาหาเขา นะ.."..เขา หว่านคำหอมติดกวน ๆ..
..พิศพราย  " แหม่ ตัน อะ เขา มาเดินเล่นด้วยมาหาตัน ด้วยไม่ได้ หรือ งันกลับ .."..เธอ ยิ้มตอบกลับอย่างอายๆจนหน้าแดง..

............ พิศพราย ทำท่า จะกลับ สลาตันคว้ามือน้อย ดึงเข้ามาหา พิศพรายเสียหลักในอ้อมกอดเด็กหนุ่ม ทั้งสองมองตากัน และ สลาตัน ก็ปล่อยมือ เมื่อ พิศพราย ยืนทรงตัวได้ ทั้งคู่หน้าแดง   ..แสงยามเย็นแทบม้วนหลบตะวันชิงพลบแทบกลายหาย คลื่นลมแทบสะเทินอาย ปลายังหนีลงแหวกว่ายในสายชล  แต่ หญิงสาว กลับยื่นมือมาจับมือ สลาตัน..

..พิศพราย  " ตัน นะขอบคุณนะที่ให้เกียรติ เขา เสมอ แต่ ตัน ก็รู้ เขา แอบชอบ ตันมาตั้งแต่เด็ก.จนเดียวนี้ เขา ก็ไม่เคยมองใคร.."..เธอ เอื้อนคำหวานปนตัดเพ้อ..        
..สลาตัน  " ก็พอรู้ แต่ เรายังเด็กกันอยู่นะแต่ ตัน สัญญาว่า ใจ ตัน จะฝากพื้นทะเล และ พิศพราย ลมทะเลคนนี้ ในวันข้างหน้าจะรักษาดูแลกัน และ กัน นะ."..เขา มุงมั่นตอบจนสีหน้าดูจริงจัง..
..พิศพราย  " จริงนะ เขาก็จะไม่มีใครจนกว่า ตัน จะมาขอ.."..เธอพูดไปก็บิดไปมาด้วยอาย แต่ ที่ทำไปได้ ก็ เพราะ รัก..

.................. .ทั้งสองม้วนอายกัน และ กัน มือเกาะเกี่ยวกันเดินเลาะชายทะเล ไม่สนใจ ฟ้า ลม และ แมกไม้ที่ไหวตามลมยามเย็น....ตกดึก สลาตัน สะดุ้งตื่น เสียงพายุพัดหน้าต่างกระแทกวงกบดังกัมปนาท  ฟ้าฟาดไกลสายอัสนีบาศแลบกระจายสายแสง ทั่วท้องทะเล สลาตัน ออกไปยืนต้านลมกรรโชกมองออกไปในท้องทะเลกว้าง แม่ตามออกมายืนกอด เขา  ไว้ด้านหลังพายุกระหน่ำดั่งฟ้าชังใคร..
                            
[url=http://image.ohozaa.com/view/746qb][/url]

 .............. เชาว์สั่งลูกน้องเอาเรือตัดคลื่น และ ให้ลากอวน ที่เก็บยังไม่หมดขึ้นบนดาดฟ้าเรือมีบางส่วนขาดไป พายุมาแรงเปลี่ยนทิศทางตามลม ที่หมุนแปรปรวนแทบไม่รู้ทางสายลม เชาว์มองเห็นแสงไฟจากฝั่งเป็นราว เข้าพยายามสั่ง ( มาม่ามากินบนเรือ เอรี๊ย ย ย ย ย.. ไวไว พัดต่างหาก..เย้ย......)  ลูก เรือเพื่อระงับความตื่นกลัว ของ ลูกเรือ  และตอนนี้บนดาดฟ้าเรือ เหล่าลูกเรือทุกคน ต่างช่วยกันอย่างขะมักเขม้น แม้ กระทั่งจุ่มโพเรือยังมาช่วยลากเชือกม้วน แต่ ด้วยฟ้าแกล้งฝนพิโรธ หรือนี่กระไร ??  ลิขิตเปลี่ยนได้เสมอ คลื่นจากกาบเรือด้านขวาฟาดกระหน่ำ จนกระโดงเรือ ที่ตึงอยู่แล้ว จาก อวน ที่ยังแช่ในทะเล หักล่วงลงมา เชาว์ ยืนตรงนั้น เขา จึงกระโดดหลบ จากเสียงใต้ก๋งที่ตะโกนบอก  คลื่นอีกลูก ใหญ่ไม่แพ้กันซัดสาดใส่ลำเรือใต้ก๋ง เรือ หมุนพะงาเรือหักหางเสือ ให้เรือตั้งลำใหม่อีกครั้ง แต่แล้วอีกระลอกหนึ่ง จากอีกด้าน ก็ชน เข้าดังประสานงา........เต็มๆกาบเรือ....เชาว์..ที่เสีย..หลัก..และ กำลังทรง..ตัว...อยู่...ก็โดน...หางละอองทะเลเดือดสาดสัดเขา เต็มร่าง เชาว์ กระเด็น ดั่งโดนจับโยน หลุด ร่วงหาย ไปในเกรียวคลื่นทะเลคลั่ง ลมหายใจสุดท้ายเชาว์ คิดถึง แต่ คนอันเป็นที่รัก ชลธิชา    สลาตัน  แม่..ชีวิต ถูกปลิดปลง...เช้าซากเรือแตกเกลื่อนชายหาด เรือประมงอับปางผจญชะตาในคืนโหด 5 ลำซากลูกเรือและ คนเรือ นอนเกลื่อนหาดบ้างสลบไม่รู้ตัว บางคนมีแผลทั่วร่าง และ บางคน ตาย ! ! สลาตัน และ ชลธิชา ช่วยกันวิ่งถามเพื่อนชาวเล และคนรู้จักถามหา เชาว์ ทั่วทั้งหาด รถมูลนิธิต่างๆ และ รถพยาบาลทำงานอย่างหนักตั้งแต่ ฝนเริ่มซาเม็ดลมแผ่วลง ประมาณ 06.00 น .จนบัดนี้ เวลาล่วง 10 .00 น. ทั้ง สลาตัน และ แม่ ยังวิ่งหากันทั่วทั้งชายหาด และ โรงพยาบาลพายุฝนซาเม็ด แต่ ฟ้าไม่ได้หยุด ฟาดสายอัสนีบาศ  ชลธิชา ได้รับรู้ข่าว และ ตรงไปยังโรงพยาบาลโดย ที่ยังไม่ได้บอก สลาตัน ที่วิ่งหา พ่อ และ ยังเที่ยวไล่ถามเพื่อนบ้านชาวเลพอก้าวลงรถ ของน้าสาว  ชลธิชา ก็วิ่งดิ่งตรงไปยังอาคาร โรงพยาบาล อนิจจาฟ้าแกล้งลิขิต รถโรงพยาบาลพุ่งเชือดตัดความรัก ของ คน อีก หนึ่ง ราย ร่าง ที่ไม่สามารถ อุธรณชีวิตต่อลองกับมัจจุราชได้ต่อกระเด็นคว้าง และ ร่างลอยตกลงมากระแทกพื้นปูน หมดหลักแล้ว สลาตัน เจ้าจะรู้หรือ ไม่....สามเดือน..ที่ สลาตัน ร้องไห้ เมื่อมอง กับข้าวบนโต๊ะ ที่ชานหน้าบ้านและ มองออกไปผืนทะเล  พิศพราย มาดูแล สลาตัน แทบทุกวัน น้าเขย ของ แม่ และ น้าแม่แวะมาดูไม่เว้นวาง และ ปลอบสลาตันแต่ เด็กหนุ่ม ที่ เสียสิ่งรักบนผืนโลก ที่มีอยู่คราวเดียวกันเหตุการณ์นี้ ทำให้ สลาตัน ชีวิตพลิก เหมือนครั้งหนึ่ง พ่อ –แม่ ก็โดนมรสุม ชีวิต เช่นกัน..

ฮ่าฮ่า อันนี้แถม
      [url=http://image.ohozaa.com/view/74791][img]http://image.ohozaa.com/i/59f/58G0g.jpg[/img][/url]
ยังไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องตอนนี้ อิอิ
.................... แว่นจบก่อนนิตอนนี้เดียว มาฝ่าคลื่นชมชีวิตเด็กคนนี้กัน อะไร อย่างไง จะเกิดอีกตอนนี้ ไม่มีคิวเสียวเลยกะใส่ซะนิด งานมาซะก่อนไงคราวหน้าเน้อ..อิ อิ ผิดพลาดประการใด ก็ ขอ อภัยมณี ฮ่าฮ่าขอ อภัยมา ณ. ที่นี้ด้วยนะคะ.. ( ปรับปรุง 3/ 5/2555)..
..... จบ เรื่อง สั้น สลาตัน .ตอนที่ 1 ..แว่น...By...areja..
* ก๊อป ไปอ่านได้  แต่ ห้าม ! นำไปเผยแพร่นะคะ ต้อง การหาอ่าน   แว่น นำไปลงไว้หลาย ที่ มีรูปโปรไฟร์  นี่ที่ไหน ที่นั้น ก็มีงาน ของ  แว่น นะคะ  ขอบคุณคออ่านจ๊ะ *

[Tiger3745]

ปูเรื่องดีครับน่าติดตาม