เจาะเวลาหาฉิมพลี(ภาคยุทธจักร) ตอนที่ 10 คืนสติ by uuuu

[godgod610]

ตอนที่ 10  คืนสติ NC 18+

      "ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือไม่พี่ใหญ่ ?" อู๋จื่อตัน พี่รองแห่งสามประหลาดชังโลก เอ่ยถามขึ้น
เมื่อเห็นแพทย์ปีศาจเดินเข้ามาในถ้ำด้านใน

      "อืมม.." แพทย์ปีศาจพยักหน้า  เห็นทั้งอู๋จื่อตัน และม่อหยงชิ้ว นั่งรออยู่ก่อนแล้ว  
ม่อหยงชิ้วที่กำลังต้มยาชนิดหนึ่งอยู่  หันมาหาแพทย์ปีศาจแล้วถามว่า
  
       "พิษก้าวเดียวสะบั้นวิญญาณ  ใช่รุนแรงไปหรือไม่  หากพวกเราคำนวณผิด
จะกลายเป็นทำร้ายศิษย์ตัวเองจนถึงแก่ชีวิต...." ไม่ทันจะเอ่ยจบประโยค  แพทย์ปีศาจก็กล่าวสวนขึ้นว่า

      "ไม่ผิดพลาดแน่นอน  หากไม่ใช้พิษที่รุนแรงระดับนี้  ไม่มีทางทำให้ศิษย์ยูอันล้มลงได้หรอก
และยิ่งไม่สามารถตบตาชาวยุทธมากมายได้  หากพวกเราใช้พิษธรรมดาๆทั่วๆไป เพียงเข้าสู่ร่างกายยูอัน  
ก็จะถูกเลือดตะพาบทะเลพันปีที่ไหลเวียนอยู่ในกาย ขจัดไปจนหมดไม่เหลือ
แผนการที่วางไว้ก็ไม่สามารถดำเนินการต่อได้"

       "ตามที่พี่ใหญ่คำนวณไว้  พิษก้าวเดียวสะบั้นวิญญาณ  จะถูกเลือดตะพาบทะเลพันปีขจัดพิษได้หมดเมื่อใด ?"
เหนือจอหงวน อู๋จื่อตัน ถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ

      "ไม่น่าจะเกินครึ่งชั่วยามนี้  ยูอันก็น่าจะฟื้นแล้ว" แพทย์ปีศาจตอบ แล้วหันไปถามคุณชายสู่สม ม่อหยงชิ้วว่า  
      "ว่าแต่น้องสาม   แน่ใจจริงๆเหรอว่า  คุณหนูจาง เหมาะสม  ที่สุด ?"

ม่อหยงชิ้ว  เงยหน้าจากหม้อยา ตอบแพทย์ปีศาจว่า
       "พี่ใหญ่โปรดวางใจ  ด้วยสายตาของเรา  ไม่ผิดพลาดไปได้  คุณหนูจางมีรูปร่างที่งดงามสมบูรณ์แบบ
เรียกได้ว่า หมื่นคนจะมีสักคน
แถมยังสะคราญล้ำ  เหมาะสม  สำหรับศิษย์ของเราเป็นอย่างยิ่ง  โดยเฉพาะส่วนนั้น  ดูจากลักษณะหน้าผาก เอว สะโพก
ต้องไม่แพ้หญิงใดแน่นอน  น่าจะสามารถรองรับ  ยูน้อย ได้ "

      "เราเป็นห่วงก็ตรงนี้  แท่งหยกของศิษย์เราตอนนี้  ไม่ใช่หญิงธรรมดาๆจะสามารถรับได้ ..."แพทย์ปีศาจยังกังวล
      "พี่ใหญ่ อย่าได้กังวล คุณหนูจาง รับได้ อย่างแน่นอน "คุณชายสู่สมเอ่ยย้ำอย่างมั่นใจ  
ด้วยการที่เคยผ่านหญิงมาแล้วทั่วยุทธจักร  หากจะนับก็คงหลายร้อยคน  ม่อหยงชิ้ว มีสายตาที่สามารถมองจาก
รูปร่างภายนอกแล้วสามารถ กะ ถึงขนาดของส่วนซ่อนเร้นภายในได้  จึงมั่นใจว่าจางซินถงเหมาะสำหรับยูอันอย่างยิ่งนั่นเอง

      ที่จริงหญิงสาวที่มี ขนาด ของส่วนซ่อนเร้น  ที่ใหญ่พอที่สามารถรองรับ แท่งหยกขนาดมหึมา ของยูอัน
ม่อหยงชิ้วก็พอที่จะหามาให้ศิษย์ของตนได้    แต่ทว่า ในจำนวนนั้น  ไม่มีใครที่จะสวยงาม
ปานเทพธิดาเหมือนจางซินถง  และเท่าที่สังเกตุจางซินถงก็มีใจให้ยูอันอย่างชัดเจน  นี่เรียกว่า ยิ่งกว่าเหมาะสม

      "ยาที่ให้ต้มไว้  ใกล้จะเสร็จรึยัง ?" แพทย์ปีศาจถามม่อหยงชิ้ว

      "น่าจะได้ที่แล้วพี่ใหญ่ " ม่อหยงชิ้ว คนยาในหม้ออีก สามสี่ครั้ง ก็ยกลงจากเตา

     "ยาชนิดนี้ปรุงไม่ง่าย  กว่าจะหาส่วนผสมได้ครบ  ก็ทำเอาพวกเราลงแรงไปไม่น้อย..."เหนือจอหงวน อู๋จื่อตันกล่าวขึ้น

     "แต่ก็นับว่าคุ้ม   หากศิษย์เราดื่มลงไป ก็จะสามารถ ร่วมสัมพันธ์ กับหญิงสาวได้อย่างเต็มที่  
ไม่ต้องกลัวว่าจะกำเนิดทารกขึ้นมา "แพทย์ปีศาจกล่าวกับน้องร่วมสาบานทั้งสอง

     "ยาจะสามารถระงับการกำเนิดทารกได้นานแค่ไหนพี่ใหญ่ ?" อู๋จื่อตันถามขึ้น

    "เราใช้ส่วนผสมที่เข้มข้นอย่างยิ่ง  หากเป็นคนปรกติทั่วไป  น่าจะระงับการกำเนิดทารกได้ถึง 30 ปี
แต่ทว่า ศิษย์ของเรานี่ยากจะบอกได้  อาจจะ 5 ปี หรือ 10 ปี  แต่เท่านี้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว.." แพทย์ปีศาจตอบ

    "ที่จริง ในห้องโถงวันนั้นมีหญิงสาวอีกคน ที่ เหมาะสม สำหรับศิษย์ยูอันไม่น้อย..."คุณชายสู่สม ม่อหยงชิ้วเอ่ยขึ้น

    "หรือน้องสามจะหมายถึง สะคราญลี่เจียงอีกคน ?" อู๋จื่อตันหันไปถาม  ม่อหยงชิ้วไม่ตอบแต่ยิ้มเล็กน้อย

    "พี่ใหญ่ พี่รอง ผู้น้องมีเรื่องต้องไปจัดการ " ม่อหยงชิ้วกล่าวขึ้นมาแล้วเดินออกจากถ้ำไป

...........................................................................................................................................

    จางซินถงหลังจากอาบน้ำเสร็จ ก็เปลี่ยนมาใส่ชุดใหม่ และก็ใส่เสื้อผ้าให้ยูอันเช่นกัน
กว่าจะทำสำเร็จได้ ทำเอาสาวงามหน้าแดงร้อนผ่าวไปหมด  

   พออุ้มยูอันกลับมาวางบนเตียง  แพทย์ปีศาจก็ถือถ้วยยาที่มีควันฉุยๆ เข้ามาพอดี

   "นี่คือยาแก้พิษ ใช่หรือไม่ผู้อาวุโส ?" จางซินถงถามแพทย์ปีศาจ

   แพทย์ปีศาจ วางถ้วยยาไว้บนโต๊ะ ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้  แล้วหันมาพูดว่า

   "ก่อนอื่น  เราขอบอกก่อนว่า  ยาที่จะให้หนุ่มน้อยผู้นี้กินลงไป มันมีทั้งข้อดีและข้อเสีย...."
แพทย์เอ่ยช้าๆ... ในใจก็คิดขึ้นว่า หากบอกไปตามตรงว่า พิษในตัวศิษย์เรา ไม่ต้องใช้ยาแก้
เดี๋ยวร่างกายก็ขจัดพิษไปได้เอง  คงไม่ได้เรื่อง  ต้องแต่งเติม สร้างสรรค์เรื่องราวสักหน่อย

พอตกลงใจได้ก็พูดต่อว่า

   "ในถ้วยนี้มีเลือดของงูพันธุ์พิเศษที่หายากที่สุด ผสมกับเลือดตะพาบทะเลพันปี  
หากดื่มเข้าไปสามารถขจัดพิษก้าวเดียวสะบั้นวิญญาณได้...แต่ทว่า มันมีผลข้างเคียงตามมา..."
แพทย์ปีศาจทิ้งช่วงไว้  พอเห็นจางซินถงตั้งใจฟัง ก็เอ่ยต่อว่า

   "ถึงจะขจัดพิษก้าวเดียวสะบั้นวิญญาณได้ แต่ทว่า ในตัวของผู้ดื่ม จะถูกพิษกระตุ้นราคะ
จากเลือดของงูพันธุ์พิเศษนี้แทน   หากผู้ดื่มตัวยาชนิดนี้  ไม่ร่วมสัมพันธ์กับเพศตรงข้าม
ภายในครึ่งชั่วยาม ( 1 ชม.) ก็จะเส้นเลือดโป่งพอง จนแตกออก เสียชีวิตในทันที..."

    จางซินถง ฟังถึงตรงนี้ก็ต้องอุทาน อา...ออกมา  แล้วถามขึ้นอย่างรวดเร็วว่า

   "แล้วนี่ จะทำอย่างไรดีผู้มีอาวุโส ?"

   "ที่จริง หากหนุ่มยูอัน มีคู่หมั้น หรือแต่งงานแล้ว ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่  เพียงค้างคืนกับคู่หมายตัวเอง
หรือภรรยา ก็จะหายเป็นปรกติ ...แต่ทว่า...หนุ่มนี่ ยังไม่มีคู่หมายใช่หรือไม่..?"

   "มะ..ไม่มี " จางซินถงตอบเสียงตะกุกตะกัก

   "ถ้าอย่างนั้นก็ยุ่งยากแล้ว...."แพทย์ปีศาจถอนหายใจ

   "ไม่มีทางอื่นแล้วหรือผู้อาวุโส...?"จางซินถงถามเสียงเบาๆ เหมือนตัดสินใจไม่ถูก

   "ไม่มีแล้ว  มิหนำซ้ำ หากยาในถ้วยเย็นลง อาจเสียประสิทธิภาพได้  เจ้าหนุ่มนี่ คงไม่รอด ..."

  จางซินถงหันไปมองถ้วยยา เห็นควันเริ่มระเหยเบาบางลง  ก็ร้อนรุ่มขึ้นมา  
หันไปมองยูอันที่นอนอยู่บนเตียงสลับกับถ้วยยาไปมา สีหน้านักใจไม่น้อย

    แพทย์ปีศาจกล่าวต่อว่า

    "ขออภัย ที่เราต้องกล่าวตามตรง   ดูจากที่เจ้าคอยดูแลเจ้าหนุ่มนี่แบบไม่หลับไม่นอน
มาหลายวัน  แสดงว่ามีใจให้ไม่น้อย......หากจะช่วยชีวิตเจ้าหนุ่มนี่  หรือจะปล่อยให้มันเสียชีวิต
เจ้าต้องตัดสินใจเอาเอง
     เรามีธุระต้องไปทำ คงไม่ได้กลับมาที่นี่อีกหลายวัน     เรายกถ้ำนี้ให้เจ้าดูแลชั่วคราว
จะตัดสินใจเช่นไร ก็แล้วแต่เจ้า  .."

   แพทย์ปีศาจพูดแล้วเดินออกจากถ้ำไป  ทิ้งให้จางซินถง นั่งจ้องควันจากถ้วยยาอยู่คนเดียว
เสียงประตูห้องปิดลง   ความเงียบเหมือนปกคลุมไปทั่วห้อง

  ควันจากถ้วยยาเริ่มบางเบาลงจนแทบจะมองไม่เห็น  จางซินถงถอนหายใจเฮือกใหญ่
ก่อนจะคว้าถ้วยยาเดินไปยังเตียงนอน  ประคองหัวยูอันขึ้นมาแนบอก  พยายามจะป้อนยาในถ้วย
แต่ทว่า ปากยูอันกลับปิดสนิท

   "แล้วนี่  จะป้อนยายังไงกันเล่า ...-*-" สาวงามถึงกับจนปัญญา  หัวของยูอันที่ซบอยู่กับอกเต่งตึงของตัวเอง
ก็ทำให้รู้สึกแปลกๆขึ้นมาอีก  
   "คงต้องป้อนด้วยปาก ..-*-" สาวงามตัดสินใจขึ้นมา  เพราะขืนช้ากว่านี้ ตัวยาอาจจะเย็น
จนเสื่อมประสิทธิภาพก็ได้  
   จางซินถงอมตัวยาไว้ในปาก ก่อนจะประกบปากเรียวงามเข้ากับปากของยูอันช้าๆ
ลิ้นน้อยๆหอมกรุ่นยื่นไปดันปากของยูอันให้เปิดออก  ก่อนจะค่อยๆปล่อยตัวยาเข้าไปในปากของยูอัน

  "สำเร็จ  *-*" จางซินถงร้องในใจ  เมื่อเห็นยูอันกลืนยาลงไป  
แต่ตัวเองก็ต้องรีบระงับความฟุ้งซ่านจากการสัมผัสเมื่อครู่  ก่อนจะเริ่มดำเนินการอีกครั้ง
เพราะตัวยาในถ้วยยังเหลืออีกมาก  

   ครั้งที่สองก็สำเร็จไปด้วยดี  แต่สาวงามต้องระงับอารมณ์ของตัวเองอยู่อีกครู่ใหญ่  
ทำไมทุกครั้งที่เข้าใกล้ยูอัน  ถึงเกิดความรู้สึกแปลกๆ แบบนี้ทุกครั้ง  แถมทำท่าจะระงับ
ให้สงบลงยากขึ้นๆ  
   "เอาละ ครั้งสุดท้ายละ "จางซินถงนึกในใจก่อนจะอมยาที่เหลือไว้ในปาก
แล้วก้มลงไปประกบปากยูอัน หลังจากลิ้นน้อยๆดันริมฝีปากของยูอันออก แล้วปล่อยยาเข้าไป
เห็นยูอันกลืนตัวยลงคอไป ก็โล่งอก ขณะจะถอนริมฝีปากกลับมา ก็ต้องตกใจ สะดุ้งเฮือก
เมื่อมือแข็งแรงของยูอัน กลับตวัดมาคว้าท้ายทอยของตัวเองเอาไว้แน่น

   ลิ้นของยูอันกลับตวัดเกี่ยวลิ้นนุ่มนิ่มหอมกรุ่นของจางซินถงเอาไว้  
ปากแข็งแรงบดขยี้ริมฝีปากสวยอย่างลุ่มหลง  จางซินถงใช้มือทั้งสองยันตรงแผงอกของยูอันแล้วเหยียดกายขึ้น
แต่ทว่า กลับถูกมืออีกข้างของยูอัน ตวัดรอบเอวคอดกิ่วเอาไว้ แล้วรั้งเข้าหาตัว
ร่างงามอวบอิ่มร่วงลงไปนอนทับร่างของยูอันแน่น  หลังดิ้นรนอีกไม่เท่าไหร่  สาวสวยก็ต้องยอมแพ้
จูบตอบยูอันอย่างเต็มใจ  ความต้องการของตัวเองถูกทั้งปาก ลิ้น และมือของยูอัน ปลุกเร้าจนไม่อาจห้ามใจตัวเองได้อีก
ร่างงามอวบอัดปานเทพธิดาของจางซินถงบดเบียดไปมากับร่างแข็งแกร่งบึกบึนของยูอัน  
  แขนงามกลมกลึงทั้งสองต้องโอบกอดยูอันเอาไว้แน่น ลิ้นของทั้งคู่ตวัดยื่นให้อีกฝ่ายดูดเม้มอย่างเป็นสุข
ริมฝีปากอวบอิ่มของจางซินถงถูกปากของยูอันเฝ้าวนเวียนทั้งจูบ ทั้งดูดเม้มอย่างไม่รู้เบื่อ
สาวสวยเหมือนถูกสอนให้รู้ถึงความสุขระหว่างชายหญิงเป็นครั้งแรก  อดร้องคราง อืมม..อาา...ออกมาไม่ได้

   ทั้งร่างกายของสาวงามเหมือนมีตัวอะไรไต่ไปๆมาๆ มันทั้งคันทั้งรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
ยิ่งกอดรัดยูอัน และบดเบียดร่างกายเข้าหายูอัน ยิ่งรู้สึกดีขึ้นๆ
ยิ่งอกอวบอิ่มของตัวเองบดเบียดกับแผงอกกำยำของยูอัน  
ก็ยิ่งรู้สึกเป็นสุขจนต้องกอดรัดยูอันแน่นขึ้นไปอีก  
ถึงแม้จะรู้สึกอายไม่น้อย แต่ทว่ากลับหยุดร่างกายของตัวเองไม่ได้

  "อ๊าาา...." จางซินถงร้องออกมาอย่างสุดกลั้น เมื่อสะโพกเต่งตึงกลมกลึงถูกมือแข็งแรงคว้าหมับเข้าให้
แถมยังคลึงเคล้นอย่างสนุกมือ  ความรู้สึกเสียวซ่านอย่างรุนแรงจากส่วนสะโพกที่ถูกบีบเคล้น  
ทำเอาสาวงามเหมือนถูกกระชากไปในที่สูง  ไม่เคยคิดมาก่อนว่า ระหว่างชายหญิง จะมีการกระทำ
ที่ทำให้เกิดความรู้สึกเสียวซ่านรุนแรงแบบนี้  ความต้องการที่เพิ่มขึ้นเหมือนจะระบายได้ด้วยการ
จูบตอบกลับไป และเบียดส่วนสะโพกเข้าหายูอันให้แน่นขึ้น ทันใดนั้นเอง ส่วนเร้นลับกลางลำตัวของ
จางซินถง ก็รับรู้ถึงความแข็งแกร่งใหญ่โตสัมผัส  ถึงจะยังมีเสื้อผ้ากั้นอยู่ แต่ก็เป็นเพียงผ้าที่ไม่หนาอะไรนัก
เนินเนื้ออวบอิ่มที่สมบูรณ์ของจางซินถงบดเบียดกับ แท่งหยกขนาดใหญ่ของยูอันไปมา  
สาวสวยเสียวซ่ายจนต้องร้องครางออกมา  พยายามยกสะโพกถอยออกมา แต่ทว่ายูอันกลับรั้งเอวเข้าไปอีก
แถมใช้มือที่บีบเคล้นสะโพกเต่งตึงของจางซินถง  ดันสะโพกสวยเข้าหาสะโพกของตัวเอง  
ทำให้เนินเนื้ออูมอวบอิ่มของจางซินถงต้องเบียดแน่นกับ ยูน้อยอีกครั้ง ความเสียวซ่านจากการบดเบียด
ของเนินเนื้อและแท่งหยกของยูอัน  ทำเอาสาวงามต้องครางออกมาเบาๆ สุดท้ายก็ยอมแพ้
ไม่ถอยสะโพกกลมกลึงของตนหนีอีก   ปล่อยให้ยูอันถูไถยูน้อยเข้าหาเนินเนื้ออวบอิ่มของตัวเองอย่างย่ามใจ
แทนที่จะหลบหนี จางซินถงกลับเริ่มบดเบียดเนินเนื้ออวบอูมของตนเข้าใส่แท่งหยกของยูอันไปมา
พอทำแล้วยิ่งไม่อาจหยุดตัวเองได้อีก ต้องขยับสะโพกงามกลมกลึงเข้าใส่ยูอันเร็วขึ้นๆ
  สาวงามแห่งลี่เจียงต้องร้องคราญครางออกมาอย่างเป็นสุข
" ทำไมถึงเป็นเช่นนี้  อาา... ดีเหลือเกิน.."  
  จางซินถงถูกปลุกเร้าด้วยเทคนิคของยูอันที่เรียกได้ว่า เหนือชั้นกว่าชายอื่นๆในสมัยนั้นมากมาย
ทำเอาสาวสวยต้องร้องคราวญครางอย่างไม่อาจควบคุมตัวเอง  ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าร่างงามของตัวเอง
ถูกพลิกให้เป็นฝ่ายนอนอยู่บนเตียงแล้วทาบทับด้วยร่างบึกบึนของยูอันตั้งแต่เมื่อไหร่

   สมองของสาวสวยเต็มไปด้วยความสุขที่ถูกกระตุ้นอย่างต่อเนื่อง  
ร่างกายงดงามบดเบียดเข้าหายูอันอย่างเป็นสุข  ปากของทั้งสองต่างวนเวียนจูบกันอย่างดูดดื่มไม่รู้เบื่อ
   "เอ๊ะ.." จางซินถงใจหายวาบขึ้นมา เมื่อรู้สึกได้ว่า สายรัดเอวของตัวเองถูกกระตุกออก

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

   จากผู้เขียน

        ป่วยทั้งยูอันในเรื่องกับยูตัวจริงเลยละครับ - - เพิ่งทานยาไปก่อนจะเขียนนี่เอง
   ร่อแร่ -.-  ที่จริงแค่เป็นหวัดน่ะครับ  แต่มันก็ยากที่จะมานั่งหน้าคอมเนอะ - -
  นอนซม

                 ยู

[Thongchai Wangsri]

ครั้งแรกเริ่มแล้ว