สวรรค์เบี่ยง ตอนที่ 15 โดยแม่โขง โซดา

[Kingkblues15]

สวรรค์เบี่ยง ตอนที่ 15
โดยแม่โขง โซดา

              ไอ้เปี๊ยกก็ใจจรดจ่ออยู่กับวันเสาร์ ทั้งยังต้องเอาใจอีแป้งน้องสาว จนลืมนึกถึงอีเดือนสาวอัปลักษณ์ แต่ก็ยังมีที่ดีๆให้ไอ้เปี๊ยกได้หลงไหล อีเดือนก็ได้แต่มองชะแง้ พอๆกับไอ้ดาวที่ไม่ผิดกับพี่สาวเท่าไหร่นัก เพราะอีแป้งโดนพี่ชายเอาใจจนเคลิ้ม น้ำหีแตกเกือบทั้งวัน

              และก็จบลงที่ไอ้ดาวต้องระบายออกกับพี่สาวมัน
"อื้มม...เดี๋ยวนี้ควยเอ็งมันใหญ่ยาวขึ้นเยอะเลยนะ" อีเดือนลูบคลำลำควยน้องชายเล่น
              ก็แน่ๆอยู่แล้วที่ควยไอ้ดาวมันต้องใหญ่ยาวขึ้น เพราะมันได้ออกกำลังเกือบทุกวัน มันเป็นมรดกตกทอดมาจากตาเที่ยง เป็นสิ่งเดียวที่ไอ้ดาวภูมิใจมากๆ

"พี่ไม่ชอบหรอ ถึงใหญ่ยาวยังไงก็ยังไม่เท่าพี่เปี๊ยกหรอก"
" ชอบสิ แต่ข้าก็ว่าเอ็งเย็ดดีกว่านะ พี่เปี๊ยกเย็ดทีไรข้าเจ็บไปถึงมดลูก เดินไม่ค่อยสะดวกอ่ะ"
" เอออ...งั้นคืนนี้ขอเย็ดสองยกนะ" ไอ้ดาวออดพี่สาว นิ้วมือล้วงลึกเข้าในรูหี อีกมือเค้นคลึงเต้าเต่งข้างนึง อีข้างนึงไอ้ดาวอมดูดเล่น
" ตามใจเอ็งสิ ว่าแต่มีแรงหรอวะ อิอิอิ" อีเดือนกำรูดลำควยเล่นอย่างชื่นชม

               เช้าวันเสาร์ ไอ้เปี๊ยกถีบจักรยานที่มีถุงมะม่วงใบใหญ่มัดติดท้ายรถ มุ่งหน้าไปบ้านคุณน้ำหวานอย่างกระหยิ่มในใจ
" อ้าวแป้งไปไหนคะ ถึงได้รบกวนพี่เปี๊ยกอ่ะ"  ปากพูดอย่าง แต่ในใจเต้นระรัวด้วยความกระสันต์ที่เห็นหน้าชู้รัก มันเสียวสยิวไปถึงก้น รูหี จนต้องก้มหลบๆสายตาไอ้เปี๊ยก
" มันบอกไม่ค่อยสบายน่ะ ข้า..พี่..พี่เลยอาสาเอามาส่ง...เพราะ..เพราะคิดถึงคุณน้ำหวานด้วยแระ"  มันพูดแล้วยิ้มๆ มองหน้าอกขาวๆ ที่คุณน้ำหวานไม่ได้เตรียมไว้รับคนอื่นที่ไม่ใช่อีแป้ง

"งั้น...งั้น เข้าในบ้าน..ก่อนสิ"  คุณน้ำหวานกล่าวตะกุกตะกักด้วยความเขินอาย นึกถึงร่างที่เคยโดนเปลือยให้ชายหนุ่มคนนี้เห็นจนหมด
"เห็นอีแป้งมันบอก...มันบอกว่า...คุณน้ำหวานต้องอยู่บ้านคนเดียว"  ไอ้เปี๊ยกถามเพื่อความแน่ใจ  พร้อมทั้งกวาดตามองรอบๆ
" จ้ะ คุณพ่อไปธุระกันสองคน แต่ก็มีน้าม้วนอยู่เป็นเพื่อนค่ะ"  คุณน้ำหวานรู้สึกเสียววูบกับคำถามของไอ้เปี๊ยก มันเท่ากับเปิดทางให้กับ ชายชู้  แต่ลึกๆก็ดีใจที่ไอ้เปี๊ยกรู้ว่าอยู่คนเดียว  ถึงมีน้าม้วน แต่ก็อยู่แต่หลังบ้าน จะเข้ามาบ้านใหญ่ก็เพียงแต่ตอนมาทำธุระเท่านั้น

              คุณน้ำหวานจัดการเรื่องของมะม่วงของโปรด ทั้งมีด จาน ถ้วยน้ำปลาหวานที่น้าม้วนปรุงไว้ให้
              ทั้งสองนั่งบนโซฟาตัวยาวด้วยกัน เพราะไอ้เปี๊ยกไม่ยอมที่จะนั่งตัวอื่น
" พี่เปี๊ยกน่ะ  เดี๋ยวน้าม้วนมาเห็นหรอก"  คุณน้ำหวานเตือนไอ้เปี๊ยกที่เอามือโอบไหล่คุณน้ำหวาน แถมหอมแก้มอย่างรวดเร็ว
" ก็คิดถึงอ่ะ คิดถึงมากๆเลย" มันพยายามหอมแก้มอีกข้าง
" เดี๋ยวๆๆๆๆ....ทานมะม่วงกันก่อน"  คุณน้ำหวานเป็นคนลงมือปอกอย่างคล่องแคล่ว 
              โดยไอ้เปี๊ยกนั่งจ้องมองสำรวจร่างกายขาวอวบ ในใจมันคิดวางแผนต่างๆ มันตั้งใจจะมาแก้ตัวที่มันใช้แรงข่มขืนเธอ คืนนี้มันจะชดใช้ให้อย่างเต็มที่ มันพร้อมที่จะบำเรอให้คุณน้ำหวานอย่างสุดใจ มันจ้องมองจนคุณน้ำหวานเขินอาย
" พี่เปี๊ยกนะ นั่งจ้องมองอยู่ได้ ทานมะม่วงสิ"  คุณน้ำหวานเริ่มทานอย่างอร่อย ทั้งเป็นการแก้เขินด้วย  ในใจคิดร้อยแปด ไม่รู้ว่ามันจะเกิด อาไรขึ้นบ้าง  ถ้าเผื่อพี่เปี๊ยกไม่กลับบ้านจะทำอย่างไร โอววว....ยิ่งคิดยิ่งเสียว...แล้ว...แล้วเราอยากให้อยู่รึป่าวนะ

              หลังจากมะม่วงเกือบหมด อิ่มด้วยความอร่อย
              ท้องฟ้าเริ่มมืดคลึ้ม ลมกรรโชกแรงขึ้นเหมือนฝนจะตก  น้าม้วนเดินมาดูแลประตูหน้าต่างทั่วไป
" อ้าวไอ้เปี๊ยก เอ็งไม่รีบกลับบ้าน เดี๋ยวฝนตกจะกลับลำบากนะ"
" ฝนตกข้าก็ขอนอนตรงนี้แหล่ะ ..... ได้มั๊ยครับ"  ประโยคหลังมันหันมาถามคุณน้ำหวาน
" ถ้ากลับไม่ได้ก็เชิญตามสบายค่ะ" คุณน้ำหวานก้มหน้าตอบ แก้มแดงเรื่อ

               ฝนเริ่มตกจริงๆ
              ลมแรงๆจนไอ้เปี๊ยกโอบกอดคุณน้ำหวาน ดึงรั้งเข้ามากอดแน่นขึ้น  คุณน้ำหวานดิ้นหลบพองามตามนิสัย
" น้าม้วนไม่เข้ามาอีกแล้วไม่ใช่หรอครับ"  ไอ้เปี๊ยกกระซิบหูเบาๆ จูบไซ้อย่างละมุนละไม
" มะ...ไม่...ไม่..แล้วค่ะ"  ตอบพร้อมกับหลบริมฝีปากไอ้เปี๊ยกที่พยายามจะประกบริมฝีปากเธอ
" งั้น...งั้น...พี่ขอ...ขอจูบที"  ไอ้เปี๊ยกพยามยามจนสำเร็จ  ริมฝีปากชมพูเรื่อๆโดนริมฝีปากร้านของไอ้เปี๊ยกประกบจนได้
" อื้มม....อื้มม....." ลิ้นไอ้เปี๊ยกพลิ้วไหวจนสัมผัสปลายลิ้นนุ่มคุณน้ำหวาน  มันวนเวียนแระเล็มริมฝีปากนุ่ม สบับแหย่แยงเข้าในโพลงแก้ม
" หวานจังเลยครับ"  ถอนริมฝีปากมาจูบไซ้ กระซิบกระซาบ จนคุณน้ำหวานคอย่น  มือเริ่มกดคลึงเต้าที่ชูชัน สัมผัสบอกให้รู้ว่าปลายถัน
แข็งจนรู้สึกได้
" อื้มม....อื้มมม.....พอ..พอแล้ว....โอววว...." คุณน้ำหวานสั่นไปทั้งตัว สติเริ่มจะควบคุมไม่ได้ ความเสียวกระสันฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งตัว
" ยังครับ...มันแค่เริ่มต้นเอง...ใครก็อดใจไม่ได้หรอกครับ"  ไอ้เปี๊ยกเริ่มรุก  มือลอดเข้าใต้ชายเสื้อ เพียงครู่เดียวมันก็ได้สัมผัสเนื้อแท้ๆ
"อุ๊ย...อูยย....ซี๊ดดด....เบา...เบาค่ะ...อูววววว....."  คุณน้ำหวานถึงกับครางกระเส่า อกแอ่นรับการบีบเค้นอย่างลืมตัว

               อกอวบขาวผ่องอวดสายตาไอ้เปี๊ยกหลังเสื้อโดนถอดออกจากร่าง คุณน่ำหวานหลับตาพลิ้มด้วยความอาย
" โอวว...สวย...สวยเหลือเกินครับ"  ไอ้เปี๊ยกก้มอมดูดก่อนที่จะโลมเลียแผวเบา  มือลูบล้วงลงข้างล่าง สัมผัสเนินเนื้อโคกนูน สัมผัสขน อ่อนๆบนเนิน ฝ่ามือกดคลึงบนเนินจนทั่ว
" โอยยย....อูวววว...." ไม่มีคำพูดใดอีกแล้ว  วันนี้ไม่ดิ้นหลบ ไม่ดิ้นหนี รับความเสียวอย่างเต็มใจ ร่างเกร็ง ขาเหยียดยาว

               แอ๊ดดดดด....เสียงประตูเปิดออกอย่างกระทันหัน เพราะน้าม้วนอกไม่ได้ล็อก

              ทั้งสองผละออกจากกัน.....

" อ้าว...ไอ้ดาว....เอ็งมาทำไมวะ"  ไอ้เปี๊ยกถามหลังจากหายตกใจ
" มาตามอีแป้งน่ะ  เห็นมันบอกว่าจะมาบ้านคุณน้ำหวาน"  มันพูดพร้อมกับมองสภาพคนทั้งสอง  สมองมันรับรู้เรื่องราวได้อย่างรวดเร็ว