ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu

Koy 2nd Generation ep 14 by ukisa

เริ่มโดย icejet, กรกฎาคม 23, 2014, 10:14:57 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

icejet

ผมนอนอยู่บนเตียงกับฟ้าหลังจากที่เรามีอะไรกันในอ่างจาคุซซี่จนเหนื่อย

                "บีน้อย ฟ้าขอห้องนี้เป็นของฟ้านะ"
                "เออ อืม ก็ตามใจฟ้าสิ"
                "บีน้อยน่ารักที่สุดเลย ฟ้าอยากมีคอนโดแบบนี้มานานแล้ว แต่คุณพ่อไม่ยอม ทีนี้ฟ้าก็จะได้มีที่เก็บเสื้อผ้าที่คุณพ่อคุณแม่ไม่ยอมให้ใส่แล้ว"
                "ฟ้าจะเอาเสื้อผ้ามาเก็บที่นี่หรอ"
                "ทำไมหละ หรือว่าบีน้อยไม่อยากให้ฟ้าเอามาเก็บ หรือว่าบีน้อยกลัวว่าจะมีคนอื่นมาเห็น"
                "เปล่านะ จะมีคนอื่นมาเห็นได้ยังไง บีก็มีแค่ฟ้าคนเดียว"
                "ดีแล้ว และก็จำไว้นะ ถ้าบีน้อยนอกใจฟ้าเหมือนไหร่ ฟ้าจะฟ้องคุณพ่อให้มาจัดการกับบีน้อย"
                "บีไม่กล้านอกใจฟ้าหรอก ไม่ต้องไปฟ้องคุณพ่อหรอกนะ"
                ฟ้าขึ้นมาคล่อมตัวผม
                "งั้นตอนนี้บีน้อยมีหน้าที่ทำให้ฟ้ามีความสุขมากๆ รู้ไหม"
                "รู้สิฟ้า"
                "งั้นต่อไปนี้บีน้อยจะต้องพาฟ้าออกมาทานข้าวอย่างน้อยอาทิตย์ละ 2 ครั้ง และก็ต้องพาฟ้ามาที่นี่ด้วย"
                "คะ ครับ"
                "ฟ้าอยากได้อะไร บีน้อยก็ต้องพยายามหามาให้ ต่อให้เป็นดาวบนฟ้า บีน้อยก็จะต้องเอามาให้ฟ้าให้ได้"
                "ดาวบนฟ้าเลยหรอ"
                "ทำไมหละ ฟ้าก็แค่เปรียบเทียบ แค่นี้บีน้อยก็บ่นแล้ว ต่อไปบีน้อยจะดูแลฟ้าให้มีความสุขได้หรอ"
                "เปล่า บีก็แค่กลัวว่าจะเอาดาวบนฟ้ามาให้ไม่ไหวหนะสิ"
                "ก็เอาอย่างอื่นที่มันมีค่าเหมือนดาวกับเดือนบนท้องฟ้ามาแทนสิ อย่างบีน้อยทำได้อยู่แล้ว"
                "แต่เรายังเรียนกันอยู่เลยนะ บีจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อของแพงๆ ให้ฟ้าบ่อยๆ"
                "ทำไมหละ คุณพ่อบีน้อยรวยจะตาย ขอระดับดาวที่ฟ้าพูดถึงก็แค่สร้อยเพชรหรือแหวนเพชรซักวง แค่นี้คุณพ่อบีน้อยคงไม่ว่าหรอกถ้าบีน้อยขอซื้อให้แฟน"
                ผมรู้สึกอึ้ง ใช่ของแค่นี้คุณแม่ยังซื้อให้ครีมได้ แต่ครีมก็ไม่เคยร้องขอ แต่วันนี้ฟ้ากลับบอกให้ผมไปขอคุณพ่อซึ่งเป็นเรื่องที่ผมไม่มีวันทำ
                "เป็นอะไร แค่นี้คิดมากทำไม่ได้หรอ บีน้อยไม่รักฟ้า แล้วบีน้อยทำกับฟ้าแบบนี้ทำไม ถ้าบีน้อยทิ้งฟ้าไป ฟ้าก็ไม่มีหน้าจะไปคบใครแล้วนะ ฟ้าอาย อายที่ฟ้าไม่ใช่สาวบริสุทธิ์อีกต่อไปกล้ว ใครรู้เค้าคงไม่อยากคบกับฟ้า"
                "เปล่านะฟ้า บีก็แค่คิดว่าจะซื้อสร้อยแบบไหนให้ฟ้าดี"
                "จริงๆ นะ น่ารักแบบนะบีน้อย"
                "จริงสิ"
                "งั้นวันเกิดฟ้าวันศุกร์นี้ บีน้อยมางานที่บ้านฟ้านะ"
                "เออ วันศุกร์นี้เลยหรอ"
                "อ้าว บีน้อยลืมวันเกิดฟ้าหรอ"
                "เปล่าๆ ตกลงวันศุกร์บีจะเอาของขวัญไปให้ที่งานวันเกิดฟ้านะ"
                "แฟนฟ้าน่ารักแบบนี้ ฟ้าต้องให้รางวัลซะหน่อย"

                แล้วฟ้าก็ปล้ำผม เราต่อกันอีกสอบรอบจนบ่ายสามฟ้าถึงยอมไปมหาลัย แต่ฟ้าก็อาบน้ำแต่งตัวอีกเกือบครึ่งชั่วโมง ถึงยอมลงไปที่รถ ผมรีบขับรถพาเธอไปที่มหาลัยก่อนที่คนขับรถที่บ้านเธอจะสงสัยว่าฟ้าหายไปไหน

                "บีน้อย"
                "อะไรหรอ"
                "เมื่อไหร่จะเปลี่ยนรถซะทีหละ คุณพ่อคุณแม่บีน้อยเค้ายอมให้บีน้อยขับรถมือสองแบบี้ได้ยังไง"
                "เออ อ้อ คือเราเพิ่งขับเป็น เลยกลัวจะชนกับคนอื่นเค้า ถ้าขับรถป้ายแดงแล้วชน เสียดายแย่เลย"
                "งั้นหรอ แต่วันศุกร์นี้บีน้อยต้องขับรถหรูๆ มานะ ไม่งั้นฟ้าอายเพื่อนๆ แย่เลย และยังพวกที่มาจีบอีก ถ้าพวกนั้นเห็นแฟนฟ้าขับรถเก่าๆ แบบนี้ คงหัวเราะเยาะกันแน่ๆ"
                "อืมๆ บีจะขับรถที่คุณพ่อซื้อใหม่ให้ไปแล้วกันนะ"
                "จริงๆ นะ รถอะไรหรอ แพงมากไหม"
                "บีไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก คงแพงมั้ง"
                "ไม่เป็นไร เอาไว้ฟ้าค่อยดูตอนวันงานก็ได้ แต่อย่าลืมเอาดาวมาให้ฟ้านะ ถ้าไม่เอามาฟ้าโกรธด้วย"
                "คะครับ"

                ไปถึงมหาลัยฟ้าก็แยกไปที่รถเพราะกลัวว่าคนขับรถจะไปฟ้องคุณพ่อเธอว่าฟ้าหายไป ส่วนผมก็ไปหาไอ้เจกับแป้ง

                "ว่าไงพ่อรูปหล่อ เช้าบอกว่าจะมาซ้อมก็ไม่มา บ่ายมีเรียนก็หายไปกับแฟน ตกลงแกจะมาเรียนหรือมาหาเมียวะไอ้บีน้อย" เจ
                "ไอ้เจมึงพูดมากไปแล้ว บีน้อยเค้าอาจจะมีธุระจริงๆ ก็ได้" แป้ง
                "เข้าข้างกันจริง นี่ถ้าไม่ใช่แกเป็นทอมนะ ชั้นว่าแกชอบไอ้บีน้อยนี่แน่ๆ" เจ
                "ไอ้บ้า กูไม่ใช่ทอมนะโว้ย มาให้กูต่อยซะดีๆ แน่จริงอย่าหนีซิวะ" แป้ง
                "ไอ้บีน้อยดูมันสิ จะมาต่อยกู แบบนี้ทอมชัดๆ"
                "ไอ้เจ มึง ตาย"
                "พวกแกเล่นกันพอหรือยัง แล้วอาจารย์สอนอะไรไปบ้าง"
                เจกับแป้งเห็นว่าผมเครียดก็เลยนั่งลงข้างๆ
                "เป็นอะไรไปวะ" เจ
                "เปล่าหรอก"
                "เราจดเลคเชอร์ไว้ให้แล้ว" แป้ง
                "งั้นเราไปซ้อมกันดีกว่า วันนี้เราจะกลับเร็วหน่อยนะ 6 โมงเราว่าจะกลับแล้วเพราะครีมจะรอกลับด้วย"
                "เออดีเหมือนกันกูกับแป้งจะไปซื้อของงานละครนิเทศด้วย รับปากกับนุ่นไว้"
                "อืมงั้นรีบไปซ้อมกันเถอะ"

                ห้าโมงเย็นครีมก็มานั่งอ่านหนังสือรออยู่หน้าห้องซ้อม
                "น้องสาวแกมาแล้วไอ้บีน้อย"
                "อืม"
                "ดูๆ ไปนะ น้องสาวแกก็น่ารักดีนะ นี่ถ้ากูอกหักจากนุ่น กูขอจีบน้องครีมได้ไหม" เจ
                "เฮ้ย อย่างมึงครีมเค้าไม่ชอบหรอก เค้าออกจะเรียบร้อย" แป้ง
                "เรียบร้อยสิดี จะได้ไม่ต้องกลัวจะเปลี่ยนใจ" เจ
                "หมามองเครื่องบินแล้วมึงอะ" แป้ง
                "อะไรของมึงนี่อีแป้ง กูพูดอะไรมึงจะต้องขัดตลอดเลยหรอ หรือว่ามึงชอบครีมคิดจะจีบไว้เอง" เจ
                "ไอ้บ้ากูเป็นผู้หญิงนะโว้ย"
                แล้วสองคนก็ตีกันอีกจนผมต้องห้ามทัพ
                "พอแล้วๆ รีบซ้อมเถอะจะถึงวันงานแล้วนะ เดี๋ยวเล่นเพี้ยนในคอนเสิร์ตแรกอายคนดูแย่นะ"
                "เออๆ พอๆ อีแป้ง อ้าวกูบอกว่าพอเลิกทุบกูได้แล้ว เดี๋ยวกูโมโหกูจูบมึงเลยนี่"
                "ว้ายย ไอ้บ้าเจ อย่านะมึง" แป้งกระโดดถอยออกห่างจากไอ้เจเพราะกลัวมันจะจูบ
                "เลิกเล่นกันได้หรือยัง" ผมเริ่มเครียด
                "เออๆ ซ้อมๆ" เจ
              
                เราซ้อมเพลงกันต่อจนถึง 6 โมงเย็นเราก็เก็บของแล้วออกจากห้องซ้อม

                "เลิกกันแล้วหรอ" ครีม
                "อืม พอดีแป้งจะไปซื้อของกับไอ้เจมันด้วย" แป้ง

                ครีมยิ้มที่ผมไม่ผิดสัญญาอีก เจกับแป้งขอติดรถไปลงที่รถใต้ดินเพื่อขึ้นต่อไปซื้อของที่สำเพ็ง พอไม่มีคนอื่นครีมเริ่มคุยกับผม

                "บีน้อย บีน้อยว่าครีมขอให้คุณแม่เจนสอนแต่งหน้าให้ดีไหม"
                "ดีสิ"
                "แต่บีน้อยเห็นแล้วห้ามแซวครีมนะ"
                "ไม่แซวหรอก บีเห็นใครที่คุณแม่เจนแนะนำให้สวยขึ้นกันทุกคน ให้คุณแม่แนะนำทรงผมให้ด้วยเลยสิ"
                "ทำไมหละ บีน้อยไม่ชอบผู้หญิงไว้ผมยาวหรอ"
                "เปล่า ครีมไว้ผมยาวๆ ตรงๆ แบบนี้ก็สวยแล้วหละ"

                น่าแปลกที่ผมกลับไม่รู้สึกอึดอัดเวลาอยู่กับครีมทั้งๆ ที่ผมมีอะไรกับเธอเพราะอารมณ์ชั่ววูป แต่กลับคนที่ผมรักและตั้งใจมีอะไรด้วยเพื่อผูกมัด แต่ผมกลับรู้สึกอึดอัดเวลาอยู่กับเธอ พอเข้าไปในบ้านแม่แนนก็เดินหน้าบึ้งมาหาผม

                "มาแล้วหรอไอ้ตัวเล็ก"
                ผมตกใจคิดว่าคุณพ่อฟ้องเรื่องผมพาผู้หญิงไปนอนที่คอนโดแน่ๆ
                "มาแล้วครับ"
                "คุณพ่อให้ไปหาที่ห้องหนังสือ นี่เราไปทำเรื่องอะไรมาอีกหละ คุณพ่อถึงได้เรียกไปดุแบบนี้" แม่แนนเข้ามาจะหยิกแขนผมเหมือนทุกที่ที่คิดว่าผมทำอะไรผิด
                "เสียงดังอะไรกัน แนนทำอะไรลูกอีกแล้ว" แม่ก้อย
                "ก็ไอ้ตัวเล็กสิค่ะพี่ก้อย ไม่รู้ไปทำอะไรผิดมาอีก พี่บีให้ไปหาที่ห้องหนังสือ สงสัยทำเรื่องใหญ่มาอีกแน่เลย แบบนี้ต้องหยิกให้แขนหลุดเลย"
                "พอๆ เรายังไม่รู้เลยนะว่าพี่บีเรียกบีน้อยไปคุยอะไร เค้าอาจจะแค่อยากจะถามเรื่องเรียนก็ได้ แนนตีโพยตีพายลงโทษบีน้อยก่อนแบบนี้ เกิดมันไม่มีเรื่องอะไร ลูกจะน้อยใจนะ" แม่ก้อย
                "ก็ได้ค่ะ แต่อย่าดีใจไปนะไอ้ตัวเล็ก ถ้าเราผิดจริงๆ แม่จะตีก้นเราให้อายหนูครีมเลย"
                "งั้นก็ไปอาบน้ำก่อนเถอะลูก แล้วค่อยไปหาคุณพ่อนะ" แม่ก้อย
                "ไม่เป็นไรครับ ผมไปหาคุณพ่อก่อนดีกว่า"
                "งั้นก็ตามใจนะ แนนมานี่ไปช่วยพี่จัดโต๊ะอาหารดีกว่าไป" แม่ก้อย

                แม่ก้อยช่วยดึงแม่แนนไปก่อนที่จะหยิกแขนผมจนหลุด ผมเข้าไปหาคุณพ่อที่ห้องหนังสือ เปิดประตูเข้าไปผมเห็นคุณพ่อกำลังหยิบหนังสืออกมาจากชั้นแล้วเปิดดู

                "มาแล้วหรอ"
                "ครับ เออ ถ้าคุณพ่อจะพูดเรื่องที่ผมพาผู้หญิงไปที่คอนโดวันนี้ผม...."
                คุณพ่อปิดหนังสือดังปังจนผมสะดุ้งหยุดพูด
                "เรื่องนั้นชั้นจะไม่ว่าแกหรอก และก็จะไม่บอกแม่ๆ ของแกด้วย"
                คุณพ่อเดินมานั่งที่โต๊ะทำงานแล้วนั่งลงที่เก้าอี้
                "ตอนนี้แกอายุ 18 แล้วสินะ"
                "ครับ"
                "17 ปีที่ชั้นเลี้ยงแกนี่มันผ่านไปเร็วจริงๆ"
                ผมเคยรู้อยู่เหมือนกันว่าช่วงที่ผมเกิดคุณพ่อไม่ด้อยู่ด้วย แต่เพราะสาเหตุอะไรก็ไม่เคยมีใครบอกผม
                "คงถึงเวลาที่ชั้นจะต้องพูดกับแกเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างหนุ่มสาว ซึ่งแกก็คงจะเริ่มรู้จักมันแล้ว"
                "ถ้าคุณพ่อกลัวผมจะทำใครท้องละก็ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ผมรู้ว่าควรจะป้องกันยังไง"
                คุณพ่อหัวเราะ "ถ้าวันนี้นะ มีผู้หญิงหนึ่งคนหรือสิบคนมาบอกว่าท้องกับแก ชั้นจะจัดงานฉลองเลย"
                ผมตกใจกับคำตอบของคุณพ่อ
                "เพราะชั้นคงพอจะหาทายาทสืบทอดกิจการได้จากลูกแกคนใดคนนึงที่แกไปไข่ทิ้งไว้"
                "คุณพ่อครับถ้าจะคุยเรื่องสืบทอดกิจการ ผมว่าเราคุยกับจบไปแล้วต่อหน้าแม่ๆ ทุกคนนะครับ"
                "เออ ชั้นรู้แล้ว ไม่ต้องเอาแม่แกมาขู่ชั้นเลย วันนี้ชั้นจะเตือนแกไว้ ตอนนี้แกอาจจะกำลังคิดว่าการมีอะไรกับผู้หญิงซักคนเป็นเรื่องสนุก และพอสนุกพอเจอสาวคนไหนสวยแกก็อยากได้ไปหมด"
                ผมเถียงไม่ออกเพราะตอนนี้ผมกำลังเป็นแบบนั้น
                "แต่แกจะท่องคำนี้ให้ขึ้นใจ เหรียญมีสองด้านเสมอ อะไรที่เราทำแล้วมีความสุข มันก็พร้อมจะนำความทุกข์มาให้เราในจำนวนที่เท่าๆ กันหรืออาจจะมากกว่า"
                คุณพ่อพูดเหมือนรู้ว่าผมกำลังรู้สึกแบบนี้อยู่เลย
                "เฉพาะฉะนั้น ก่อนที่แกคิดจะหาความสุขกับผู้หญิงซักคน แกควรจะคิดให้ดีก่อนว่าทำไปแล้วมันจะมีผลตามมายังไง บางคนเค้านำความสุขกลับมาให้แก แต่คงไม่ทุกคนหรอกที่จะเป็นแบบนั้น ถ้าแกไม่ระวัง แกก็จะเจอคนที่นำความทุกข์กับมาให้แก รวมถึงคนที่แกรักด้วย และที่แย่ที่สุด คือสิ่งที่แกทำลงไปอาจจะเป็นไปทำลายชีวิตของผู้หญิงคนนั้นจนแกรู้สึไม่อยากให้อภัยตัวเหมือนที่ชั้นเคยพลาดมา"
คุณพ่อมองไปที่รูปครอบครัวบนโต๊ะ ในรูปนอกจากจะมีแม่ทั้งสามคนของผมแล้ว ยังมีน้าหงส์กับผู้หญิงญี่ปุ่นอีกคนที่ชื่อเอริกะ แววตาคุณพ่อดูเป็นทุกข์อย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
"เอาหละชั้นมีเรื่องจะพูดแค่นี้ ไปอาบน้ำกินข้าวเถอะ"
"ครับ"
"อ้อเดียว วันศุกร์นี้วันเกิดหนูฟ้าใช่ไหม"
"เออ ครับ ทำไมคุณพ่อถึงรู้"
"ชั้นก็เพิ่งรู้นี่แหละว่าหนูฟ้าเป็นลูกสาวของผู้การสิงห์เพื่อนชั้น"
"เออ ครับ" ผมรู้สึกตกใจที่อยู่ๆ ฟ้าดันกลายมาเป็นลูกสาวเพื่อนสนิทคุณพ่อแบบนี้
"ฝากแกบอกแม่แนนแกให้หาสร้อยสวยๆ ให้ซักเส้นแล้วกันนะ เอาให้สมฐานะชั้นหละ"
"เออครับ" อะไรมันจะบังเอิญแบบนี้ผมคิด ผมกำลังกลุ้มเลยว่าจะเอาเงินไปซื้อสร้อยแพงๆ ให้ฟ้า
"ชื่อฟ้า เอาเป็นสร้อยไพรินแล้วกัน บอกแม่แนนแกด้วยนะ"
"ครับ"
"งั้นก็ไปอาบน้ำได้แล้ว อ้อชั้นมีอีกเรื่องจะต้องพูด"
"ครับมีอะไรครับ"
"ชั้นอยากให้แกลองไปทบทวนดู ว่าสาวที่แกมีอะไรด้วย ใครที่แกรักใครที่แกรู้สึกแค่ความต้องการ ชั้นคงบอกแกไม่ได้หรอกนะว่ามันจะแยกแยะยังไง แกจะต้องรู้ด้วยตัวเอง และรีบๆ หาคำตอบให้ได้ก่อนที่แกจะเสียคนที่แกรักจริงๆ ไป ชั้นเตือนแกได้เท่านี้ อ้อถ้าแกไม่เข้าใจอะไรแต่แกไม่อยากถามชั้น แกก็อย่าลืมหละว่าแกมีแม่อยู่อีกสามคนนะ"
"ครับ"
"งั้นก็ไปเถอะ เจอกันที่โต๊ะอาหาร"
"ครับคุณพ่อ"
              
                พอผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็ลงไปทานข้าว ทุกคนมารอกันอยุ่แล้ว

                "มาแล้ว ว่าไงทำอะไรผิดมาอีกคุณพ่อถึงได้เรียกไปว่า" แม่แนน
                คุณพ่อถอนหายใจ "ไม่มีอะไรพี่ก็แค่จะชวนบีน้อยไปงานวันเกิดลูกไอ้ดำเท่านั้นแหละ พูดมาก็ดีแล้ว ใครวางไปกับพี่บ้าง"
                "แนนไม่ว่าง มีแคสนางแบบพอดี"
                "พี่ยังไม่ได้บอกเลยว่าวันไหน"
                "วันไหนก็ไม่ว่าง ชวนพี่ก้อยกับเจนเถอะ"
                "งั้นก้อยกับเจนว่าไง"
                "แล้ววันไหนหละค่ะ" แม่ก้อย
                "วันศุกร์จ๊ะ"
                "เจนมีอีเวนท์ค่ะ คงไปไม่ได้ พี่ก้อยไปแทนแล้วกันนะค่ะ"
                "แล้วก้อยว่างไหม"
                "จริงๆ ก้อยก็มีงานนะค่ะ แต่ว่าถ้าไม่มีใครไปคงนาเกลียด ก้อยไปด้วยก็ได้ค่ะ" แม่ก้อย

                ระหว่างกินข้าวผมก็เริ่มคิด ทำไมแม่ๆ ถึงยอมให้คุณพ่อมีเมียหลายคนได้นะ แม่ก้อยเป็นคนใจดี ก็เลยยอมมั้ง แม่เจนก็ตามใจคุณพ่อก็เลยยอม ก็มีแต่แม่แนนที่ดูน่าจะไม่ยอมคุณพ่อแต่ทำไมถึงให้คุณพ่อมีแม่ก้อยแม่เจนและยังน้าๆ อีกหลายคน ผมตัดสินใจว่าจะไปคุยกับแม่แนนคืนนี้เผี่อจะได้รู้เรื่องดีๆ ที่พอจะเอามาแก้ปัญหาของผมได้

                "คืนนี้ขอครีมนอนกับแม่เจนนะค่ะ"
                "อ้าวลูกครีมไม่นอนกับแม่หรอคืนนี้" แม่แนน
                "อ้อ หนูครีมเค้าอยากให้เจนสอนแต่งหน้าแต่งตัวหนะแนน" แม่ก้อย
                "งั้นแม่แนนขอไปนอนด้วยนะ" แม่แนน
                "อย่าเลย เราไปก็ไปยุ่งเค้าเปล่าๆ" คุณพ่อ
                "ไม่ต้องมายุ่งเลย เรื่องของแม่ลูกเค้า"
                "เออคือ ครีมอายค่ะ เอาไว้พรุ่งนี้ได้ไหมค่ะ ถ้าแม่แนนอยู่ด้วยครีมไม่กล้าแต่งหน้า"
                "โถ หรอลูก งั้นแม่ไม่ไปนอนด้วยก็ได้นะ แต่พรุ่งนี้มานอนกับแม่นะ" แม่แนน
                "ค่ะ"

                ผมโล่งใจนึกว่าจะอดไปคุยกับแม่แนนแล้ว พอทานข้าวเสร็จ แม่ๆ ก็พาครีมไปนั่งดูละครจนสี่ทุ่มกว่าถึงได้ขึ้นไปนอน ผมรอจนไฟปิดดึงได้ออกจากห้องไปที่หาแม่แนน

                "ใครหนะเข้ามาสิ" แม่แนน
                "ผมเองครับ"
                "ไอ้ตัวเล็กเองหรอ มาหาแม่ดึกๆ แบบนี้มีอะไร"
                ผมเดินเข้าไปในห้อง
                "มานั่งข้างแม่นี่มา"
                "ครับ"
                แม่แนนจับให้ผมนอนหนุนตัก
                "ทำอะไรผิดหรือเปล่า หรือจะมาฟ้องแม่เรื่องคุณพ่อ"
                "เปล่านะครับ"
                "แล้วมีเรื่องอะไรจะคุยกับแม่ เราไม่เคยมาหาแม่แบบนี้นานแล้วนะ"
                "คือ ผมอยากรู้ว่า"
                "อยากรู้อะไรหละไอ้ตัวเล็ก"
                "ทำไมคุณแม่ถึงยอมให้คุณพ่อมีแม่ก้ยอกับแม่เจนหละครับ"
                แม่แนนยิ้ม
                "แม่ก้อยเค้าชอบกับคุณพ่อมาก่อนแม่นะ แม่เจนเองก็เหมือนกัน แม่ต่างหากที่มาที่หลัง แบบนี้บีน้อยต้องไปถามแม่ก้อยกับแม่เจนแล้วหละว่าทำไมถึงยอมให้คุณพ่อมีแม่แนนด้วย"
                "อ้อ แล้วงั้นพวกน้าๆ หละครับ คุณแม่ไม่หึงหรอ"
                "ก็มีบ้างนะ แต่คุณพ่อเค้าใช้ความจริงใจ และความรักที่มีให้กับแม่จนแม่เชื่อว่าเค้าจะดูแลแม่และรักแม่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง"
                "รวมถึงแม่ก้อยแม่เจนด้วยหรอครับ"
                "ใช่จ๊ะ รวมถึงน้าหงส์และห้าเอริกะด้วยนะ คุณพ่อแบ่งความรักให้เราทุกคนเท่าๆ กันจนเรารู้สึกเหมือนเป็นครอบครัว ตอนที่เราอยู่กันครบ 6 คน เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากที่สุดเลยนะ"
                "แล้วผู้หญิงคนอื่นๆ หละครับ เออ อย่างน้าจอย น้าแคท หรือน้าลิน"
                "รู้มากจังนะเราะ คุณพ่อก็รักน้าๆ พวกนั้น แต่น้าๆ พวกนั้นเลิกที่จะอยู่ห่างๆ เพราะรู้ว่าคุณพ่อรักแม่ทั้ง 5 คนมากกว่า"
                "งั้นหรอครับ แค่ความจริงใจแค่นั้นทำให้คุณพ่อทำให้แม่ๆ ยอมรับกันและกันได้"
                "มันไม่ใช่แค่คำพูดหรอกนะ คุณพ่อทำอะไรหลายๆ อย่างกว่าที่แม่ๆ จะยอมรับกันได้"
                "งั้นหรอครับ"
                "แต่เคล็ดลับก็คือ ความรักไงจ๊ะ ถ้าบีน้อยเข้าใจถึงความรัก บีน้อยก็จะเข้าใจว่าคุณพ่อต้องทุ่มเทขนาดไหนถึงจะทำให้ผู้หญิง 5 คนยอมรับที่จะอยู่ร่วมกันได้"
                "ครับ"
                ความรักงั้นหรอ แล้วสิ่งที่ผมทำอยู่มันใช่ความรักหรือยัง มันต้องใช่สินะ เพราะทุกคนที่อยู่กับผมมีความสุขนี่ ผมคงมาถูกทางแล้ว ผมค่อยรู้สึกโล่งใจขึ้นหน่อย

                "คิดอะไรอยู่ไอ้ตัวเล็ก หรือว่าเราคิดจะมีแฟนหลายคนแบบคุณพ่อ"
                "เออเปล่าครับ ผมนอนตักคุณแม่แล้วคิดถึงตอนเด็กๆ ครับ ผมชอบมานอนแบบนี้ แต่พอโตขึ้นผมก็อายจนไม่กล้าเข้าใกล้คุณแม่"
                "งั้นวันนี้นอนกับแม่นะ แม่ก็คิดถึงเมื่อก่อนที่บีน้อยชอบมานอนกับแม่แล้วก็ให้แม่กอด"
                "ครับ"

                พอตอนเช้าผมก็กลับไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมากินข้าวเช้า

                "ไงจ๊ะสองแม่ลูก เมื่อคืนนอนคุยกันจนดึกหรือถึงได้ตื่นสาย" แม่ก้อย
                "เปล่าซะหน่อย แนนเรียกไอ้ตัวเล็กไปดุต่างหาก แต่คงดุนานไปหน่อยเลยนอนดึก" แม่แนน
                "อ้อ เลยให้นอนด้วยกันเลยใช่ไหม" แม่ก้อยหัวเราะคิกคิกที่แม่แนนไม่ยอมรับความจริง
                "อ้อ ก็มันอ้อนขอนอนด้วยกลัวแนนโกรธที่ทำผิด แนนก็เลยให้มัน นอนๆ ไปงั้นแหละ" แม่แนน
              
                คุณพ่ออมยิ้มคงรู้ว่าแม่แนนโกหก "อย่าลืมของขวัญหละไอ้ตัวเล็ก"
                "ของขวัญอะไร" แม่แนน
                "อ้าว ก็ลูกไอ้ดำไง"
                "อ้อ แล้วพี่บีจะให้ซื้ออะไรเป็นของขวัญ" แม่แนน
                "อ้าวยังไม่ได้บอกแม่หรอไอ้ตัวเล็ก" คุณพ่อ
                "ยังครับ พอดีลืม"
                "งั้นเอาเป็นสร้อยสวยๆ ซักเส้นเหมือนหนูครีมดีไหมละ เดี๋ยวแนนจัดการให้" แม่แนน
                "อืมก็ดูที่สวยๆ หน่อยแล้วกันนะ" คุณพ่อ
                "เดี๋ยวแนนจัดการเอง แล้วให้ไอ้ตัวเล็กไปรับเหมือนตอนของหนูครีม" แม่แนน
                "อ้อเอาเป็นไพรินนะ จะได้สีฟ้าเหมือนชื่อหนูฟ้า" คุณพ่อ
"ค่ะคุณพี่ สั่งจังเลย" แม่แนน
"ก้อยดูนะ ทำตัวให้ลูกเลียนแบบอีกแล้ว" คุณพ่อ
"พอเถอะค่ะคู่นี้ เวลาทานข้าวนะค่ะ" แม่ก้อยดุจนคุณพ่อกับแม่แนนเลิกทะเลาะกันชั่วคราว
"ว่าแต่ลูกครีมชอบสร้อยที่แม่เลือกให้ไหม" แม่แนน
                ผมสะดุ้งสิครับเพราะครีมคิดว่าผมเลือกให้
                "ชอบค่ะ"
                "เออ วันนี้หนูครีมดูสวยขึ้นนะ" คุณพ่อ
                "ใช่ แหมแต่งหน้าแต่งตาเข้าหน่อยสวยขึ้นป็นกองเลย" แม่แนน
                "ไม่หรอกค่ะ ครีมยังดูเชยๆ เหมือนเดิมแหละค่ะ"
                "แต่งหน้าแล้วก็แต่งตัวอีกหน่อย ลูกครีมก็สวยไม่แพ้ใครแล้วหละจ๊ะ" แม่ก้อย
                "ใช่ วันนี้เจนจะพาครีมไปเลือกเสื้อผ้า แบบเดิมที่ใส่เชยไปแล้ว รับรองว่าเย็นนี้ทุกคนจะต้องตะลึงกับครีมคนใหม่" แม่เจน
                "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ครีมเกรงใจ แค่ขอให้ช่วยสอนแต่งหน้าครีมก็เกรงใจมากแล้ว"
                "ไม่เป็นไรหรอกลูกครีม ให้แม่ๆ เค้าช่วยเถอะ แม่ๆ เค้าอยากได้ลูกสาวแต่ก็ยังไม่มีซะที ถึงได้ชอบไปเอาครีมมาเลี้ยงแทนแม่หงส์อยู่บ่อยๆ" คุณพ่อ

                ที่จริงครีมคงอยากไปกับผมแต่พอคุณพ่อพูดก็เลยไม่กล้าขัดยอมไปกับแม่เจน ผมเลยไปมหาลัยคนเดียว

                "อย่าลืมเรื่องวันศุกร์นะบีน้อย" ฟ้า
                "อืมไม่ลืมหรอก แม่เรากำลังเตรียมของขวัญให้ฟ้าแล้วหละ"
                "จริงหรอ แต่ทำไมคุณแม่บีน้อยถึงเป็นคนเตรียมหละ"
                ผมเลยเล่าเรื่องที่คุณพ่อผมกับคุณพ่อฟ้าเป็นเพื่อนกัน
                "จริงหรอ ไม่น่าเชื่อเลยนะ ทำไมเราไม่เจอกันเร็วกว่านี้นะ ถ้าเราเจอกันก่อนหน้านี้ตอนนี้เราอาจจะเป็นแฟนกันโดยที่มีผู้ใหญ่รับรู้แล้วก็ได้"
                "อืม นั่นสินะ"
                "แบบนี้เราก็บอกคุณพ่อได้แล้วสินะว่าเรามีแฟนแล้ว"
                ผมตกใจสิครับ
                "คุณพ่อคงไม่ว่าเพราะบีน้อยเป็นลูกของเพื่อนรัก"
                "คงงั้น แต่จะดีหรือที่จะบอกเรื่องของเราตอนนี้"
                "บีน้อยไม่ต้องกลัวหรอก ฟ้ารู้ว่าควรบอกได้แค่ไหน ถ้าบอกว่าฟ้าเป็นของบีน้อยแล้วมีหวังคุณพ่อเอาตายแน่ๆ ต่อให้เป็นลูกเพื่อนรักก็เถอะ"
                "อืมใช่ๆ นะ เอาไว้เรียนจบก่อนค่อยบอกก็ดีนะ"
                "นานไปไหมอะ" ฟ้าทำหน้างอใส่ผม
                "เออ เออ ก็แล้วแต่ฟ้าแล้วกันนะ"
                "ใช่เพราะฟ้าเสียเปรียบ บีน้อยก็ต้องตามใจฟ้า ถ้าอยู่ฟ้าอยากแต่งงานบีน้อยก็ต้องไปบอกคุณพ่อคุณแม่มาขอ เข้าใจไหม"
                "เข้าใจ แต่"
                "ไม่มีแต่นะ ต่อไปนี้ ฟ้าว่ายังไงบีน้อยก็ต้องทำตามห้ามเถียงห้ามแต่"
                "คะครับ"

                ทำไมยิ่งผมอยู่ใกล้ฟ้าผมยิ่งรู้สึกอึดอัด แถมพอรู้ว่าจะต้องแต่งงานกับเธอผมกลับรู้สึกกลัว โชคดีหน่อยที่วันนี้มีเรียนทั้งวันฟ้างดอาหารเที่ยงกินแต่ผลไม้ด้วยเพราะเมื่อวานกินไปเยอะ ผมเลยไม่ต้องพาฟ้าไปกินข้าวนอกมหาลัยและต้องพาไปแวะคอนโดตามที่เคยสัญญาไว้

                ระหว่างที่ผมกำลังนั่งเล่นรอห้องซ้อม และฟ้ากลับบ้านไปแล้ว ก็มีสาวสวยคนนึงเดินตรงมาทางที่ผมนั่งอยู่กับไอ้เจและแป้ง
                "เฮ้ยๆ ดูนั่นสิวะ สาวคณะไหนวะ สวยหยังกะนางฟ้า" เจ
                "ไหนวะ" แป้ง
                "นั่นไงเดินตรงมาทางนี้ด้วย อู้ยยย หุ่นบาดใจจริงๆ เลยหวะ สาวคณะไหนวะทำไมกูเพิ่งเคยเห็น"
                "ทำไมถ้ามึงเคยเห็นมาก่อนมึงจะจีบหรอไง อย่างมึงเค้าจะเอาหรอ" แป้ง
                "มึงดูถูกกูเดี๋ยวกูจีบโชว์มึงเลย"

                สาวคนนั้นเดินมาถึงโต๊ะที่ผมกับเพื่อนๆ นั่งอยู่
        &

Kamol