With No Remorse Copy Chapter 7

[zaaaar65]

[size=12]บริเวณหน้าพระประธานคนไม่แน่นนักด้วยไม่ใช่วันหยุดแต่ความที่เป็นวัดสำคัญแห่งหนึ่งจึงยังมีคนพลุกพล่านโดยเฉพาะนักท่องเที่ยวที่หมุนเวียนกันเข้ามาตลอดเวลาบ้างก็นั่งไหว้พระประธานที่มีลักษณะเฉพาะศิลป์เชียงแสนอัน งดงามบ้างก็เพียงเข้ามาชมความงามและบันทึกภาพเก็บไว้เป็นที่ระลึก[/size][size=12] [/size][size=12]ควันธูปลอยขึ้นเป็นสายๆ ในแสงสลัวของอุโบสถ แล้วแผ่กระจายไปในอากาศตามแรงลมข่มแสงไฟฟ้าที่ติดตั้งภายในให้หม่นมัวลงหนุ่มสาวหลายคู่เคียงข้างกันนั่งลงไหว้ พระพุทธสิหิงค์ด้วยสีหน้าอิ่มเอิบแย้มยิ้มเด็กน้อยที่บ้างนั่งอยู่ข้างผู้ปกครองหรือปู่ย่าตายายเหลียวมองซ้ายขวาด้วยความตื่นเต้นระคนสนใจ พ่อแม่หลายคนจับจูงบุตรธิดาให้กราบพระอย่างงดงามแล้วพาเดินชมจิตรกรรมอันงดงามผู้เฒ่าผู้แก่พ่ออุ้ยแม่อุ้ยนั่งสวดมนต์อย่างสงบเงียบท่ามกลางเสียงจ๊อกแจ๊กของผู้อื่นใบหน้าที่เหี่ยวย่นด้วยอายุบ่งบอกถึงชีวิตที่ผ่านประสบการณ์มายาวนานนั้นอิ่มเอิบอาบด้วยความสุข [/size]
[size=12]กานดาไหว้เกาะกุมแขนแข็งแรงที่ยื่นให้จับเป็นหลักประคองยามก้าวข้ามธรณีประตูวิหารลายคำออกมาสู่แสงสว่างของดวงอาทิตย์ยามบ่ายที่สาดแสงอ่อน ๆส่องทั่วบริเวณ ลานวัดกว้างนั้น มีผู้คนที่เดินไปมาอยู่เกลื่อนกลาดเมื่อก้าวพ้นธรณีประตูแล้วกานดาก็หาได้ปล่อยแขนแข็งแรงที่ยื่นมาให้ยึดจับนั้นไม่แต่รวบเข้ากอดไว้ข้างตัวเพื่อจับยึดระหว่างที่ก้าวลงตามขั้นบันไดและใช่ช่วยพยุงตัวยามที่สอดเท้าสวมรองเท้าเธอปล่อยให้การุณย์สวมรองเท้าตัวเองแล้วจึงฉวยแขนแข็งแรงนั้นมากอดข้างตัวระหว่างที่เดินมุ่งไปที่ลานจอดรถกลุ่มคนร่วม ๆ ยี่สิบคนเดินพรวด ๆ มาจากวิหารหลวง ชายในชุดซาฟารีสีดำสองคนเดินแหวกฝูงชนล่วงหน้ามาก่อนในมือถือวิทยุสื่อสารที่ส่งเสียงแกรกกรากเป็นครั้งคราว ปากก็เอ่ยเสียงบอกให้ประชาชนหลีกทางกลุ่มที่เดินตามมานั้นเป็นชายในชุดเสื้อนอกเรียบกริบและหญิงวัยไล่เลี่ยกันแต่งตัวเฉิดฉายเดินหน้าเชิดปั้นปึ่งเด็กสาวอีกคนเดินฉับ ๆ ตามมาติด ๆ เบื้องหลังเป็นผู้แต่งกายในชุดข้าราชการสีกากีเดินพรวด ๆ เหงื่อไหลโซมหน้าเบื้องหลังเป็นกลุ่มนักข่างที่ห้อยกล้องพะรุงพะรังเดิน แกมวิ่งตามมาติด ๆกานดาดึงแขนการุณย์เบา ๆ[/size]
[size=12] [/size][size=12]"[/size][size=12]ใครคะนั่น[/size][size=12]" [/size]
[size=12]การุณย์มองชายในเสื้อนอกที่เดินนำหน้าเขม็ง [/size][size=12]"[/size][size=12]ฮึ ผู้ช่วยรัฐมนตรีช่วยกระทรวง... น่ะครับ[/size][size=12]" [/size]
[size=12]กานดาเงยหน้าขึ้นมอง [/size][size=12]"[/size][size=12]มีอะไรเหรอคะ เสียงคุณต้นไม่ค่อยดี[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกครับ[/size][size=12]" [/size][size=12]การุณย์หันยิ้ม[/size]
[size=12] [/size][size=12]"[/size][size=12]เชื่อได้เหรอคะ เสียงยังงี้ เอ๊ะ นั่น[/size][size=12]" [/size][size=12]กานดาเขม้นมองไปยังด้านประตูวัดการุณย์หันไปมอง [/size]
[size=12]"[/size][size=12]นั่นชายนี่คะมากับใครน่ะ หน้าตาจิ้มลิ้มเชียว[/size][size=12]" [/size]
[size=12]ชาติชายแต่งตัวลำลองกลมกลืนไปกับฝูงชนด้านข้างนั่นรจนาพยาบาลสาวเดินเคียงมาสองหนุ่มสาวคุยกันกระหนุงกระหนิง หน้าตาแจ่มใส[/size]
[size=12] [/size][size=12]"[/size][size=12]นั่นยายรจนา ลูกสาวพี่ชายผมเองครับ[/size][size=12]" [/size][size=12]การุณย์บอกเรียบ ๆสืบเท้าตามรจนาไปยังสองหนุ่มสาว [/size]
[size=12]"[/size][size=12]เหรอคะนี่คุณต้นปล่อยหลานมากับเจ้านี่ไม่กลัวเหรอคะ[/size][size=12]" [/size][size=12]กานดาหันไปถามยิ้ม ๆ[/size]
[size=12] [/size][size=12]"[/size][size=12]ไม่กลัวหรอกครับ ผู้ชายเขามีแม่ดีน่ะครับ[/size][size=12]" [/size][size=12]การุณย์ตอบยิ้ม ๆ แล้วสะดุ้งนิดๆ เมื่อมือที่กอดแขนหยิกหมับเข้าที่สีข้างก่อนจะปล่อยออกเมื่อเดินเข้าใกล้สองหนุ่มสาว [/size]
[size=12]"[/size][size=12]ดุเสียด้วยซีครับ[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]ชาย มาไหว้พระเหรอลูก[/size][size=12]" [/size][size=12]กานดาร้องถามเมื่อเข้าจวนถึงตัวสองหนุ่มสาวหันขวับมามอง [/size]
[size=12]"[/size][size=12]อ้าวแม่สวัสดีครับ อาการุณย์ด้วย[/size][size=12]" [/size][size=12]ชาติชายยกมือไหว้ รจนาเองก็ยกมือไหว้ตามแก้มผ่อง ๆแดงซ่านดุจเด็กที่โดนจับได้ ว่าหนีเที่ยว[/size]
[size=12] [/size][size=12]"[/size][size=12]ใครจ๊ะนี่ ไม่เห็นบอกแม่เลย[/size][size=12]" [/size][size=12]กานดารับไหว้สองหนุ่มสาวแล้วถามยิ้มๆ [/size]
[size=12]"[/size][size=12]คุณรจนี่แม่ผมครับ[/size][size=12]" [/size][size=12]ชาติชายแนะนำตัวรจนายกมือไหว้อีกครั้ง[/size]
[size=12] [/size][size=12]"[/size][size=12]เอ่อ คุณรจนาเป็นพยาบาลน่ะครับ มาดูแลผมตอนที่ป่วยหลานอาการุณย์ด้วยครับแม่[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]จ้า แล้วนี่พาเขาออกมานี่เขาไม่เสียงานเหรอจ๊ะพ่อยอดชาย[/size][size=12]" [/size][size=12]กานดาถามลูกชายทำเอาสองหนุ่มสาวหน้าแดง[/size]
[size=12] [/size][size=12]"[/size][size=12]เอ่อ ผมขออนุญาตแล้วครับแม่[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]ขอใครจ๊ะขอพระรูปเหรอ เหมือนตอนที่อยู่โรงเรียนนั่น แม่ก็นึกว่าลาเรียบร้อยจนนายทหารปกครองเขาโทรมาบอก[/size][size=12]" [/size][size=12]กานดาพูดยิ้ม ๆ[/size]
[size=12] [/size][size=12]"[/size][size=12]หนูอย่าเชื่อพ่อนี่มากนักนะ กะล่อนนักเชียวแหละเห็นอย่างนี้เถอะ[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]ค่ะ[/size][size=12]" [/size][size=12]รจนาตอบหน้าแดงขยับตัวเข้าไปยืนตรงหน้ากานดาที่คว้าแขนดึงตัวเข้าไปพิศดูตรง ๆเธอหันไปมองดูผู้เป็นลุง กับชาติชายที่ขยับไปยืนคุยกันท่าทางเอางานเอาการ [/size]
[size=12]"[/size][size=12]นี่หนูทำงานที่ไหนจ๊ะ[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]หนูอยู่โรงพยาบาลในค่ายค่ะคุณ..[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]อาเถอะจ๊ะ อายังไม่อยากแก่นัก[/size][size=12]" [/size][size=12]หญิงทั้งสองคนยืนคุยกันสักครู่หนึ่งการุณย์ก็ขยับเข้ามาใกล้ [/size]
[size=12]"[/size][size=12]เราไปหาอะไรกินกันดีกว่าครับจะเย็นแล้ว เดี๋ยวจะได้พัก วันนี้ผมพาคุณดาตะลอน ๆ มาทั้งวันเลย[/size][size=12]" [/size][size=12]การุณย์พูดยิ้ม ๆ[/size]
[size=12] [/size][size=12]"[/size][size=12]ดีค่ะ พอคุณต้นว่าก็คอแห้งเลย เดี๋ยวไปกัน ตาชาย หนูรจมาด้วยกันซิ[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]เอ่อคุณรจบอกว่าจะพาผมไปกินน้ำเงี้ยวเจ้าอร่อยน่ะครับแม่[/size][size=12]" [/size][size=12]ชาติชายหันมาบอก [/size]
[size=12]"[/size][size=12]ไม่ได้มากินด้วยกัน แม่กำลังคุยกับหนูรจเขาอยู่ เดี๋ยวจะไปคุยต่อด้วย[/size][size=12]" [/size][size=12]กานดายื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆลูกชาย[/size]
[size=12] [/size][size=12]"[/size][size=12]คนนี้น่ารัก ดีนะ แม่ชอบจะทำอะไรก็เกรงใจคุณต้นเขาด้วย[/size][size=12]" [/size]
[size=12]ชาติชายใจหายวาบหน้าสลดนิดหนึ่ง รู้สึกเหมือนโดนดุกลายๆ กานดาเขม้นมองคิ้วขมวด [/size]
[size=12]"[/size][size=12]อะไรครับแม่[/size][size=12]" [/size][size=12]ชาติชายถามเมื่อโดนผู้เป็นมารดาจ้องเอาตรงๆ การุณย์กับรจนาหันมามองสองแม่ลูก กานดาไม่ พูดอะไรต่อ หันไปจูงมือรจนาเดินตรงไปที่รถการุณย์ทำหน้างง [/size]
[size=12]"[/size][size=12]อะไรวะชาย มีอะไรกัน[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]เอ้อ.. ไม่มีอะไรครับ อา[/size][size=12]" [/size][size=12]ชาติชายตอบแล้วออกเดินตามแม่ตนเองไป[/size]
[size=12] [/size][size=12]"[/size][size=12]ไปเถอะครับ อา ตามไม่ทันโดนเผาเกรียมแน่[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]ร้อนตัวละซี[/size][size=12]" [/size][size=12]การุณย์ออกเดินตามชาติชายพลางหัวเราะเมื่อเห็นใบหน้ามุ่ยๆ ของชาติชายที่เดินจ้ำพรวด ๆ ไปรถเก๋งคันกะทัดรัดแล่นฝ่าความมืดไปตามทางสายเปลี่ยวแสงไฟฟ้าที่ส่องจากบ้านเรือนข้างทางที่ตั้งอยู่ห่าง ๆ กันนั้นไม่พอสาดส่องพื้นถนนลาดยางให้เห็นชัดเจนไฟหน้ารถที่ส่องจนสว่างจ้าจึงเพียงให้กลุ่มชายที่นั่งในรถมองเห็นได้เฉพาะบริเวณที่แสงไฟสูงของรถสปอร์ทไรเดอร์สาดไปถึงสองข้างทางมองเห็นเป็นเพียงแค่เงาดำของแมกไม้ที่พุ่งผ่านไป ด้านหลังกลุ่มชายฉกรรจ์ที่เบียดกันมาในรถนั่งเงียบต่างคนต่างจ้องมองความมืดที่ปกคลุมพื้นดิน เสียงงัวเงียที่ดังมาจากที่เก็บของด้านหลังทำให้หนึ่งชายในแถวหลังเหลียวกลับไปมองร่างของเด็กสาวสองคนที่นอนอยู่อย่างไม่รู้สึกตัวบัดนี้ร่างสองสาวสวมเสื้อผ้าไว้แล้วแต่ไม่ใช่เสื้อสมัยนิยมเป็นกางเกงลายพรางทหารกับเสื้อยืดแขนยาวเต้านมภายใต้เสื้อยืด ตัวหลวมโคร่งขยับเขย่าไปตามจังหวะที่ตัวรถสะเทือนไหวมันแสยะปากอย่างหื่นกระหายแล้วเอื้อมมือไปบีบเคล้นเต้าของสองสาวอยู่พักหนึ่งก่อนจะดึงมือกลับมาวางลงบนเหล็กเย็นเฉียบของอาวุธสังหารที่วางตั้งอยู่กลางท่อนขาของมันและหันไปมองนอกรถเช่นเดิมชาติชายจัดการลงกลอนประตูหน้าต่างบ้านหลังย่อมนั้นจนเรียบร้อย แล้วปิดดวงไฟเพดานแล้วก้าวเดินตรงไปหยุด หน้าประตูห้องพักด้านล่างที่ปิดสนิท ยกมือขึ้นเคาะเบา ๆ [/size]
[size=12]"[/size][size=12]คุณรจครับ[/size][size=12]" [/size][size=12]ชาติชายเรียกแล้วเว้นจังหวะ[/size]
[size=12]"[/size][size=12]คุณรจ[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]คะมีอะไรหรือคะ[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]เอ่อ คือว่า[/size][size=12]" [/size][size=12]ชาติชายอึกอักหลังจากคืนไฟดับนั่นแล้ว รจนาฉวยโอกาสเข้าห้องปิดประตูเงียบมาโดยตลอด [/size]
[size=12]"[/size][size=12]อะไรคะ[/size][size=12]" [/size][size=12]เสียงดังมาจากข้างใน [/size][size=12]"[/size][size=12]ผมคิดถึงคุณรจ[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]ขอบคุณค่ะ คุณชายควรไปอาบน้ำนอนได้แล้วนะคะ[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]นอนไม่หลับ[/size][size=12]" [/size][size=12]ชาติชายส่งเสียงอ้อน [/size][size=12]"[/size][size=12]ก็นอนนิ่ง ๆ นับเลขไปเดี๋ยวก็หลับค่ะ[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]แหมนอนคนเดียวมันเหงานะครับ[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]ก็ต้องทนเอานะคะโตแล้วนะคะ[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]ไม่อยากนอนคนเดียวนี่ครับนอนด้วยคนนะครับ[/size][size=12]" [/size][size=12]ตอนนี้อับจนหนทาง[/size]
[size=12]"[/size][size=12]ไม่ได้ค่ะ[/size][size=12]" [/size][size=12]เสียงข้างในเฉียบขาด [/size][size=12]"[/size][size=12]ทำไมล่ะครับ คืนนั้นยังอยู่ได้จนเช้าเลยนี่ครับ[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]คืนนั้นคืนเดียวก็ เกินไปแล้วค่ะ[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]แต่ผมเอ่อ[/size][size=12]" [/size][size=12]ชาติชายเค้นสมองหาคำพูด [/size]
[size=12]"[/size][size=12]ผมว่าผมรักคุณรจนะครับ[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]ขอบคุณค่ะคุณชาย[/size][size=12]" [/size][size=12]เสียงข้างในยังคงราบเรียบ[/size]
[size=12] [/size][size=12]"[/size][size=12]ถ้าจริง รอก่อนนะคะ[/size][size=12]" "[/size][size=12]รออะไรล่ะครับ ไม่สงสารผมเหรอครับ[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]รอให้ถึงคืนส่งตัวก่อนซีคะ[/size][size=12]" [/size][size=12]ชาติชายก้มหน้าเอาหน้าผากกดลงบนบานประตู[/size]
[size=12]"[/size][size=12]โหเมื่อไรล่ะครับนั่นน่ะ[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]เมื่อเอย ก็เมื่อนั้นนะคะ คุณชาย[/size][size=12]" [/size][size=12]เสียงข้างในหยุดนิดหนึ่ง[/size]
[size=12] [/size][size=12]"[/size][size=12]แค่นี้รจก็ว่าตัวเองใจง่ายเกินไปแล้วนะคะ[/size][size=12]" [/size]
[size=12]ชาติชายยืนจังงังกลืนน้ำลายเหนียว ๆลงคอเมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย สองฝั่งประตูเงียบงันกันไปครู่ใหญ่ [/size]
[size=12]"[/size][size=12]งั้น..ก็... ราตรีสวัสดิ์นะครับ[/size][size=12]" [/size][size=12]ชาติชายหยุด [/size][size=12]"[/size][size=12]ทั้งหมดนั่นความผิดผมคนเดียวแหละครับ คุณรจไม่ผิดหรอก[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]ผิดก็ผิดกันทั้งคู่ค่ะราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณชาย[/size][size=12]" [/size]
[size=12]ชาติชายยืนจ้องประตูบานที่กั้นขวางอยุ่ไม่ให้เขาได้เห็นภาพร่างบอบบาง ของรจนาที่ยืนหันหลังพิงบานประตูน้ำตาไหลพรากลงอาบแก้มนายทหารหนุ่มยืนก้มหน้านิ่งจวบจนเสียงมือถือดังขึ้น[/size]
[size=12] [/size][size=12]"[/size][size=12]ว่าไงศรัณย์[/size][size=12]" "[/size]
[size=12]ผมมาแล้วพี่ พี่ชายเป็นไง เข้าที่ยังครับ[/size][size=12]" [/size][size=12]เสียงคู่หูรุ่นน้องดังแจ้ว ๆ [/size][size=12]"[/size][size=12]เออว่ะ เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้เจาะเลือดอีกครั้ง[/size][size=12]" [/size][size=12]ชาติชายเหลือบตาขึ้นมองบานประตูบานนั้น[/size][size=12]"[/size][size=12]คงไม่มีอะไร ฟังผลเลือดแล้วจะกลับ นายเรียบร้อยหรือเปล่า[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]ได้เลยพี่งั้นพรุ่งนี้เจอกันครับ[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]เออสวัสดีศรัณย์[/size][size=12]" [/size][size=12]ชาติชายเงยหน้าขึ้นมองใจนึกอยากจะมองทะลุบานประตูไม้นั้นเข้าไปเพื่อให้เห็นคนที่อยู่ข้างในเขาจ้องนิ่งอยู่ชั่วอึดใจแล้วจึงหันกลับเดินขึ้นไปยังห้องพัก [/size]
[size=12]"[/size][size=12]คุณต้นเข้ามาก่อนดามีเรื่องจะคุย[/size][size=12]" [/size][size=12]กานดาไม่ยอมให้การุณย์บ่ายเบี่ยงแต่จับข้อมือดึงนายพันเอกเข้าห้องมาด้วยเธอเดิน เอากระเป๋าถือไปวางที่โต๊ะแต่งตัวแล้วยกหูโทรศัพท์สั่งกาแฟ [/size][size=12]"[/size][size=12]ดาเข้าห้องน้ำแป๊บนะคะ[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]ครับ[/size][size=12]" [/size][size=12]การุณย์รับคำแล้วเดินไปนั่งที่ชุดรับแขกไม่ถึงอึดใจกานดาก็ออกจากห้องน้ำพลางใช้ผ้าขนหนูผืนย่อมเช็ดหยาดน้ำ บนข้างแก้ม [/size]
[size=12]"[/size][size=12]คุณต้นล้างหน้าหน่อยไหมคะ[/size][size=12]" [/size][size=12]เธอเลิกคิ้ว [/size][size=12]"[/size][size=12]จะได้สดชื่นหน่อย[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]ก็ดีครับ[/size][size=12]" [/size][size=12]การุณย์เดินเข้าไปล้างหน้ารู้สึกสดชื่นขึ้นหลังจากได้ล้างคราบเหงื่อบนใบหน้าจากที่พากานดาไปไหว้พระเสียเกือบทั่วเมืองทั้งวัน พอเปิดประตูออกมานั้นกลิ่นกาแฟก็โชยเข้าจมูกบนโต๊ะรับแขกนั้นกานดาจัดการชงกาแฟวางไว้ เรียบร้อย การุณย์จึงเดินไปนั่ง [/size]
[size=12]"[/size][size=12]คุณต้นคะเด็กสองคนนั่นน่ะ[/size][size=12]" [/size][size=12]กานดาเริ่มพูดเมื่อเห็นการุณย์จิบกาแฟไปแล้ว[/size][size=12]"[/size][size=12]ทำไมหรือครับ[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]ดาว่าดูท่าทางจะเลยเถิดไปแล้วนะคะ[/size][size=12]" [/size][size=12]เธอตอบขมวดคิ้วบาง ๆ [/size][size=12]"[/size][size=12]ดาสงสัยว่างั้น ตอบกันอ้อมแอ้ม ไม่เต็มเสียงเลย โดยเฉพาะลูกชายดา[/size][size=12]" [/size]
[size=12]การุณย์นั่งนิ่ง [/size][size=12]"[/size][size=12]แล้วคุณดาจะว่าไงครับ[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]ถ้าจริงดาต้องขออภัยแทนตาชายด้วยนะคะ[/size][size=12]" [/size][size=12]เสียงเธอเจือด้วยความกังวล [/size][size=12]"[/size][size=12]อันที่จริง ถ้ายายรจไม่ใช่หลานผม..[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]เป็นใครก็ไม่ได้ค่ะทำอย่างนี้ไม่ถูกหรอก เดี๋ยวดาต้องดุเสียบ้าง[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]คุณดาครับ ฟังผมหน่อย[/size][size=12]" [/size][size=12]การุณย์พูดเรียบ ๆ [/size][size=12]"[/size][size=12]เด็กสองคนเป็นคนที่อยู่ในความดูแลของเราก็จริงอยู่นะครับแล้วมิใช่ว่า ผมไม่ห่วงหลาน ยายรจนี่ก็เหมือนลูกสาวผมนั่นแหละแต่สองคนนั่นโตกันแล้วนะครับ มีงานมีการกันเรียบร้อยแล้วไม่ใช่เด็กวัยรุ่นที่จะพากันเสียงานเสียการเมื่อไหร่[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]แต่ว่าถ้า หนูรจเกิดท้องขึ้นมาล่ะคะ[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]ผมว่าเจ้าชายจะรับผิดชอบแน่นอนครับ[/size][size=12]" [/size][size=12]การุณย์พูดหนักแน่น กานดานั่งอึ้งมองหน้าการุณย์ [/size]
[size=12]"[/size][size=12]แต่หนูรจจะเสียชื่อเสียงนะคะ[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]ก็มีบ้างครับ[/size][size=12]" [/size][size=12]การุณย์เสียงขรึม[/size]
[size=12] [/size][size=12]"[/size][size=12]แต่ก็ไม่ถึงกับคอขาดบาดตายนี่ครับยายรจเองก็ไม่ได้มีแฟนอะไร อันนี้ผมทราบดี เพราะยายรจยังอยู่กับผมเจ้าชายเองก็ไม่ได้มีพันธะอะไร[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]แต่ว่า...[/size][size=12]" "[/size][size=12]เอางี้ซิครับผมถือว่าคุณดาขอจองยายรจไว้ให้เจ้าชาติชายเสียเลยดีไหมครับ[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]ตายละนี่ถ้าสองคนนั่นไม่ได้ชอบพอกัน ดาไม่โดนลูกชายกับหนูรจถอนหงอกเอาเหรอคะ[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]งั้นคุณดาก็ใจเย็น ๆ รอดูไปก่อนดีกว่านะครับ ปล่อยให้เวลาทำงานของมันไป[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]จะดีหรือคะ[/size][size=12]" [/size]
[size=12]"[/size][size=12]ดีซีครับผมว่าเรามาคุยเรื่องของเราดีกว่า[/size][size=12]" [/size][size=12]การุณย์แย้มมุมปาก [/size]
[size=12]"[/size][size=12]เรื่องอะไรคะคุณต้น[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]เรื่องว่า ผมจะขอคุณดาแต่งงานนี่ผมจะไปขอใครดีครับ[/size][size=12]" [/size][size=12]ขาดคำแก้มผ่องๆ ก็แดงซ่านขึ้นระเรื่อ [/size][size=12]"[/size][size=12]เอ อันนี้ ดาก็ไม่ทราบค่ะ[/size][size=12]"[/size]
[size=12] [/size][size=12]กานดาหลบตาคม ๆ คู่นั้น [/size][size=12]"[/size][size=12]คุณต้นว่าไงคะ[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]อันที่จริงนายชาติชายเขาก็เอ่ยปากยกให้ผมแล้วนะ[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]แน้.. ตาชายนั่นเป็นลูกดานะคะจะมายกแม่ให้คุณได้ยังไง[/size][size=12]" [/size][size=12]ดวงตาคู่สวยฉายแววระยับ [/size]
[size=12]"[/size][size=12]งั้นท่าทางผมคงจะอดแล้วซีครับ เพราะไม่รู้จะไปขอจากใคร[/size][size=12]" [/size][size=12]การุณย์ทำเสียงละห้อยหน้าสลดแล้วลุกขึ้นยืน กานดาลุกขึ้นตามแล้วเดินตามการุณย์ที่ก้าวไปทางประตู[/size]
[size=12] [/size][size=12]"[/size][size=12]งั้นผมคงต้องลากลับแล้วครับ[/size][size=12]"[/size]
[size=12] "[/size][size=12]เหรอคะ[/size][size=12]" [/size][size=12]เสียงนั้นเจือแววสลดอย่างปิดไม่มิด[/size][size=12]"[/size][size=12]จะไม่ลองอีกหน่อยหรือคะ[/size][size=12]" [/size][size=12]การุณย์เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม[/size]
[size=12] [/size][size=12]"[/size][size=12]คุณต้นจำสมัยที่เรียนมัธยมไม่ได้หรือคะ[/size][size=12]" [/size][size=12]เสียงถามออกปนความอายการุณย์ยังเลิกคิ้วค้าง [/size][size=12]"[/size][size=12]อันของสูง แม้นปอง ต้องจิต... ไม่คิด ปีนป่าย จะได้หรือ... [/size][size=12]" [/size][size=12]เธอถามเสียงละห้อย [/size][size=12]"[/size][size=12]จำไม่ได้หรือคะ[/size][size=12]" [/size][size=12]การุณย์รวบร่างบางดึงเข้าหาตัว โอบกอดร่างนั้นที่โอนอ่อนผ่อนตัวเข้ามาในอ้อมกอดก้มลงกดจมูกลงกับไรผมบนหน้าผาก นวลพร้อมกับสูดลมเข้าปอด[/size]
[size=12] [/size][size=12]"[/size][size=12]ผมเกรงแต่ว่า จะเอื้อมไม่ถึง เท่านั้น[/size][size=12]" [/size][size=12]การุณย์หอมไรผมนั้นสูดความหอมกรุ่นอีกครั้ง[/size]
[size=12][font=ari