นางฟ้า 3 พี่น้อง ตอนที่ 6 สุขสมกับความรัก

[zeech]

ณ ป่าแห่งนั้น สถานที่ใกล้เคียงกัน  ผู้เฒ่าท่านนึง  หนวด เครา และ คิ้วขาวโพลน  คิ้วของผู้เฒ่ายาวลงมาจนรวมกับ
หนวดและเครา  กำลังนั่งบำเพ็ญจิต อยู่ในฌาน  บนยอดไม้สูง    ผู้เฒ่ามีอายุยืนยาวกว่า สี่พันปี  ท่านท่องเที่ยว
ไปทุกเขตแดน   ทั้งสวรรค์ และแดนปีศาจ  ด้วยอำนาจฤทธิ์ที่แกร่งกล้า  และเหตุที่ท่านมีอายุยืนยาว  
ผ่านเหตุการณ์ต่างๆ มามากมาย  ท่านจึงได้ฉายาว่า    เทพผู้เฒ่าหยั่งรู้

เสียงการเสพกาม ของ มารราคะ กับนางฟ้าทั้งสอง ดังเข้าไปรบกวนฌานของท่านผู้เฒ่า   ท่านจึงออกจากฌาน  
เหลียวมองลงไปยังพื้นดินด้านล่าง  พบภาพอันบัดสีอยู่เบื้องล่าง    ทิพยฌานแจ้งให้ท่านทราบได้ทันที่ว่า
นางฟ้าทั้งสองที่กำลังถูกกระทำ     หากไม่ลงไปช่วย  นางฟ้าคงสิ้นใจตายแน่ๆ


ท่านผู้เฒ่า โยนไม้เท้าลงไป     พลันไม้เท้ากลายร่างเป็น พญามังกรใหญ่   พุ่งตรงไปที่มารราคะทันที  
มารราคะ ได้ยินเสียงแหวกอากาศเข้ามาที่ร่างของตนก็กระโดดหลบ
พญามังกร   เงยหัวขึ้นพุ่งตามทันที    ไม่ว่ามารราคะจะกระโจนไปทิศทางใด  
 หัวของพญามังกร  ก็ไล่ติดตามได้ทันท่วงที   จนในที่สุดพญามังกรก็ใช้ปากงับร่างของมารราคะไว้ได้

มารราคะ ใช้กำลังที่ตนมีอยู่  ดันปากพญามังกรให้อ้าออก   แล้วจับหางพญามังกร ขึ้นเหวี่ยงวนในอากาศ
แล้วฟาดลงบนพื้นดิน  เสียงดังสนั่นหวั่นไหว   พญามังกร ตั้งหลักได้    พุ่งกายขึ้นสู่ท้องฟ้า
สะบัดหางเหวี่ยงมารราคะกระเด็นลอยไปในอากาศ  แล้วพุ่งตัวเข้าหามารราคะอย่างรวดเร็ว  
วนขนดหางพันรอบตัว มารราคะ จนโผล่แต่เพียงศรีษะ  มารราคะสิ้นฤทธิ์  นอนนิ่ง
อยู่ในขนดหางของพญามังกร  กายไม่ไหวติง

เทพผู้เฒ่าหยั่งรู้  ลอยตัวลงมาจากยอดไม้  คลายมนต์สะกดให้นางฟ้า  
ให้ความช่วยเหลือนางฟ้าทั้งสอง  จนนางฟ้าทั้งสองบินกลับไปแล้ว  ผู้เฒ่าก็เล็งจิตไปที่ มารราคะ
ด้วยทิพยฌาน  ก็หยั่งทราบถึงความเป็นมา  จึงพูดกับมารว่า


"มารเอ๋ย  เจ้าจงสงบจิตของตนเสียเถิด"
มารราคะ  ตาวาวโรจน์  ด้วยความดุร้าย  สะบัดตัวไปมาเต็มแรง  
แต่ก็ไม่สามารถหลุดออกมาจากการรัดของ พญามังกรได้

"เจ้าลืมแล้วหรือ  ว่าเจ้าเป็นมนุษย์   เจ้าพึ่งพบกับความสูญเสีย  เจ้าลืมยายเจ้าแล้วหรือ"

มารได้ยิน  คำว่า ยาย  จิตก็หวนคิดถึงอดีต แล้วครุ่นคำนึงถึงใบหน้าของยาย  
ใช่แล้ว  ยาย ยายจะเป็นอย่างไรบ้าง  
ราคะในจิตใจมาร  เริ่มคลายฤทธิ์ลง  แล้วผู้เฒ่าก็พูดขึ้นอีกว่า

" โจ  เจ้าเป็นมนุษย์  ที่มีพื้นฐานจิตใจที่ดี  อย่าปล่อยให้อำนาจราคะเข้าครอบงำจิตใจ  
จงตั้งจิตให้รวมเป็นหนึ่ง   และปล่อยจิตให้ว่าง"

มารได้ยินผู้เฒ่าเรียกชื่อเดิมของตน  ก็หวนคิดถึงอดีตได้    เขาเริ่มจดจำได้ทุกเรื่องที่ผ่านมา  
โจตัดสินใจทำตามคำแนะนำของผู้เฒ่า  
โจกำหนดจิตให้นิ่ง  รวมเป็นหนึ่ง  แล้วปล่อยวาง  ทิ้งอารมณ์ราคะที่ฝังแน่นในจิตออกไป  
ผู้เฒ่าก็พูดขึ้นอีกว่า

"โจ ฟังข้า  มนต์จิตมาร  เป็นมนต์ที่หายสาบสูญไปช้านาน   มันถูกเขียนขึ้นด้วยอุบาย
เพื่อปกปิดมนต์เดิมที่แท้จริง"


"มันถูกจารึก กลับหลังไว้ เพื่อหลอกผู้ที่ได้ ไปโดยไม่ได้รับอนุญาต"


"เมื่อเจ้าเปิดออกอ่าน  จิตของเจ้าจะถูกมารเข้าครอบงำ  จนในที่สุด ธาตุทั้งสี่ ไม่สามารถ
ทนรับร่างมารได้ก็จะตายในที่สุด"

."หากนำมนต์จิตมาร มาจารึกโดยกลับจากหลังมาหน้า  เจ้าจะได้มนต์ที่ถูกต้อง"

"มันคือ  มนต์เทพสถิตย์"

โจในร่างของมารพูดขึ้นว่า

"ผู้เฒ่า ข้าไม่ต้องการ มนต์ใดๆ อีกแล้ว   ช่วยข้าด้วยเถิด  ช่วยข้าให้พ้นจากร่างของมารด้วย"

"เจ้าเด็กน้อย  หากเจ้าต้องการคืนร่างมนุษย์  เจ้าต้องทบทวนความจำของเจ้า"

"กำหนดจิตให้นิ่ง  อ่าน มนต์จิตมาร  กลับหลังให้ถูกต้อง  เจ้าก็จะกลับคืนร่างมนุษย์ได้"

เมื่อได้ยินดังนั้น    โจจึงกำหนดจิตนิ่ง  นึกย้อนภาพ ข้อความที่จารึกบนแผ่นหนัง
ภาพความทรงจำปรากฏขึ้นอย่างเด่นชัด    โจเริ่มเรียบเรียงความทรงจำเสียใหม่  
เปลี่ยนมนต์จิตมาร กลับจากหลังมาหน้า
 แล้วอ่านออกเสียงทันที

สิ้นคำอ่านมนต์  ร่างมารราคะ   เริ่มแปรเปลี่ยนไป  จนกลับมาเป็นมนุษย์หนุ่มน้อย ดังเดิม

พญามังกร พลันกลายร่าง กลับเป็นไม้เท้า  คืนสู่มือท่านผู้เฒ่า
 โจเดินตรงมาหาท่านผู้เฒ่า แล้วทรุดตัวลงนั่ง  จรดหน้าผากติดพื้นดิน  กล่าวขอบคุณท่านผู้เฒ่า

"ข้า ขอขอบคุณท่านผู้เฒ่า ที่ช่วยข้าไว้ "

" ฮ่าๆๆๆ "     ผู้เฒ่าหัวเราะอย่างอารมณ์ดี  แล้วกล่าวต่อว่า

"โจ  ภายภาคหน้า เจ้ายังมีภาระอีกมาก  เจ้าจงนำมนต์เทพสถิตย์ ไปใช้ให้เกิดประโยชน์เถิด"

"ท่านผู้เฒ่า กรุณาสั่งสอนด้วย"



"ข้าจะแนะวิธีใช้ให้เจ้า    จงกำหนดจิตให้เป็นหนึ่งเดียว  
แล้วน้อมจิต รำลึกถึงคุณธรรม ข้อใด ข้อนึง ที่ประทับมั่นในจิต ของเจ้า  
แล้วอ่านมนต์จนจบ    ร่างของเจ้า  จะแปรเปลี่ยนเป็นเทพ แห่งคุณธรรมนั้น"


"เมื่อเทพสถิตย์ร่างแล้ว  จะมีอานุภาพมากมาย  เจ้าจะมีพลังและอำนาจ แห่งเทพ"

โจ ไม่เคยมีต้นแบบ แห่งชีวิต  เขามีแต่ยายที่คอยอบรม และสั่งสอน  ให้มีความเมตตา กรุณาต่อสัตว์
และเพื่อนมนุษย์ ด้วยกัน   เป็นคุณธรรมข้อเดียว ที่ยังจำมั่นอยู่ในความทรงจำ  ตลอดมา

โจสงบจิตนิ่ง  ภาพอักขระโบราณในแผ่นหนัง  ถูกความทรงจำของเขาจารึกซะใหม่
เป็นอักขระ มนต์เทพสถิต  เขารำลึกถึงยาย และคำสั่งสอนที่ยายที่เคยอบรมไว้
แล้วอ่าน มนต์ เทพสถิตย์ ด้วยเสียงที่ดังก้อง     สิ้นคำอ่านมนต์  ร่างของโจพลัน เกิดประกายรัศมี
สีขาวนวลแจ่มจ้า  ความสว่างไสว ปรากฏขึ้นโดยรอบ  ร่างของโจ  บัดนี้ได้แปรเปลี่ยนเป็น
บรุษหนุ่ม รูปงาม  มีผมสีทองยาว สวมอาภรณ์สีขาวขลิบทอง  รัดกระชับกาย ปีกสีขาว
นวลตา กางแผ่กว้างออกจาก เบื้องหลัง   บุรุษนั้นโผบินขึ้นสู่ท้องฟ้า   ร่อนกาย
บินหายไปในหมู่เมฆ   ถลาร่อนไปมา  แล้วร่อนกายลงบนพื้นดิน  ทรุดกายลง
ทำคารวะต่อท่านผู้เฒ่าหยั่งรู้

"ฮ่าๆๆๆๆ   ความกรุณา      คุณธรรมที่ประทับมั่นในจิตเจ้า  คือความกรุณา"

"ข้าให้นาม เจ้าในร่างเทพนี้ว่า   เทพการุณ"


ข้างฝ่าย แมรี่  คอยอยู่ที่เขานางฟ้าฯ  ด้วยความกระวนกระวาน  ใจเธอสั่นหวิวด้วยความเป็นห่วงโจ
เธอพึ่งจะรู้ความรู้สึกตนเองเดี๋ยวนี้เองว่า   เธอได้รักชายหนุ่มที่ชื่อโจ ซะแล้ว  ใบหน้าของโจลอยมาใน
จิตสำนึก  เมื่อครั้งที่มีความสุขด้วยกัน  ได้ร่วมฝึกวิชากัน  แม้มันเป็นเพียงระยะเวลาสั้นๆ  แต่มันประทับ
อยู่จิตใจของเธอ    ครั้นเมื่อเห็น นางฟ้านักรบสองนาง  บินมาถึงด้วยอาการ ที่ย่ำแย่ โดยไม่มี  พี่ราเชล
พี่เจมิน่าของเธอ  และ โจ  ชายในดวงใจ   แมรี่ ตรงเข้าไปไถ่ถาม นางฟ้านักรบทั้งสองทันที

"ท่านทั้งสอง   พี่ข้าหล่ะ"

นางฟ้านางนึงชี้มือไปที่หุบเขาปีศาจ  แล้วเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาว่า

"ท่านเจมิน่า  กำลังรบกับจอมปีศาจ "  แล้วนางก็ล้มลงสิ้นสติไป

แมรี่ สิ้นสุดความอดทน   เป็นห่วงพี่สาวทั้งสอง  เป็นห่วงชายอันเป็นที่รัก   เธอกระโจนทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า
มุ่งหน้าไปยังหุบเขาปีศาจทันที

แมรี่บินมาถึงหุบเขาปีศาจ  พบร่องรอยการต่อสู้   และประตูทางเข้าที่เปิดอยู่   เธอบุกเข้าไปในวังปีศาจอย่างเงียบๆ

แมรี่ พบจอมปีศาจ กำลังนั่งบำเพ็ญจิตอยู่    มันกำลังเรียกระดมพลปีศาจ เพื่อบุกเขานางฟ้า  แล้วเข้าโจมตีสวรรค์
ต่อไปในทันที

จอมปีศาจรู้ด้วยจิตได้ว่า  มีนางฟ้าน้อยกำลังบุกเข้ามาหาตน  จึงเอ่ยออกไปว่า

"ออกไปซะ  นางฟ้าน้อย   กลับที่ของเจ้าไปซะ  ไปรอความตายที่นั่น"

แมรี่เอ่ยขึ้นมาบ้างว่า

"พี่สาวข้าสองคน  เจ้าเอาพวกเธอไปไว้ที่ไหน"

จอมปีศาจ กำลังรวบรวมสมาธิ  และไม่อยากให้พิธีล่มลงกลางคัน   จึงร่ายมนต์แล้วโบกมือออกไป

ร่างของแมรี่ ก็ลอยระลิ่วไปปะทะ  กับบานประตูจนพังทลายลง  เธอบาดเจ็บ และบอบช้ำภายใน

จอมปีศาจ  เอ่ยออกมาอีกว่า

"กลับไป นางฟ้า  ไปรอความตายในที่ของเจ้า  เมื่อถึงเวลาข้าจะให้พวกเจ้าตายพร้อมกันทั้งสามตน"

แมรี่  ได้ยินจอมปีศาจพูดเช่นนั้น  ก็เข้าใจได้ทันที่ว่า พี่สาวของตนปลอดภัย  จึงยันกายลุกขึ้น แล้วโผทะยานขึ้นสู่
ท้องฟ้า




โจในร่าง ของเทพการุณ  ทำคารวะท่านผู้เฒ่าฯ  แล้ว ก็บินขึ้นสู่ท้องฟ้า  มุ่งหน้าไป  หุบเขาปีศาจ ตามความทรงจำ
ครั้งหลังสุด    เมื่อใกล้ถึงที่หมาย  เทพการุณ ก็เห็นนางฟ้า  นางหนึ่ง กำลังบินอยู่บนท้องฟ้าในระดับต่ำกว่าตน
ด้วยอาการที่ผิดปกติ    และแล้วนางฟ้านางนั้น  ก็ร่วงผล็อยลง เหมือนนกปีกหัก  ตกดิ่งไปยังพื้นดิน
เทพการุณ พุ่งตัวลงไป ช้อนอ้อมแขนของตน รับร่างนางฟ้านั้นไว้ได้ทัน    เทพการุณเห็นใบหน้านางฟ้านั้นได้ถนัด
ก็อุทานออกมาว่า

" แมรี่ "



เทพการุณวางร่างแมรี่ลง ใต้โคนไม้ใหญ่ ริมน้ำแห่งหนึ่ง   พลางพลิกร่างดู  ร่องรอยการบาดเจ็บ
ก็เบาใจที่ไม่พบ  จึงใช้พลังอำนาจแห่งเทพ ช่วยรักษาอาการบาดเจ็บภายในของ แมรี่

เทพการุณวางศรีษะของแมรี่ลงพาดบนตัก   มองไปที่ดวงหน้าที่สวยน่ารัก   แล้วหวนคิดถึง คืนนึง
ที่แมรี่ ปลอบเขาด้วยความอ่อนโยน  และให้เขาหนุนตัก  ส่วนเธอก็ร้องเพลงให้เขาฟัง
มันเป็นคืนที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของเขา     เขาตัดสินใจว่า ในวันนี้เมื่อแมรี่ฟื้นขึ้น เขาจะบอกความในใจ
ของเขาแก่เธอ         แต่แล้ว  เทพการุณก็สะดุดใจคิด  ตอนนี้เขาอยู่ในร่างของเทพ  แมรี่จะจำเขาได้หรือ  
จะเชื่อคำพูดของเขาหรือ        เทพการุณครุ่นคิด ถึงการถอดร่างเทพ

แล้วเขาก็ตัดสินใจ  ตั้งจิตรวมเป็นหนึ่ง  ดึงมโนภาพอักขระบนแผ่นหนัง มนต์เทพสถิต    
แล้วอ่านมนต์ถอยหลังอีกครั้ง      

ร่างเทพการุณ  ก็ค่อยๆจางลง  กลายเป็นกลุ่มควัน ลอยไปในอากาศ
คงเหลือเพียงร่างของมนุษย์หนุ่มน้อย   โจ คนเดิม นั่นเอง

 บรรยากาศกลางป่า อันร่มรื่น  มีแอ่งน้ำใส  และเสียงน้ำไหลเอื่อยลงมาจากลำธารบนยอดเขา  ริมแอ่งน้ำ รายล้อม
ไปด้วย  ไม้ดอกนาๆพันธุ์    มันช่างคล้ายคลึงกับ คูหาในถ้ำ ที่เขาเคยอยู่ร่วมกับแมรี่   โจนั่งพิงไม้ใหญ่ เหม่อมอง
แล้วตกภวังค์ หลับตาอย่างมีความสุข  

แมรี่ ค่อยๆลืมตาขึ้น  ภาพที่อยู่เบื้องหน้าเธอ  ค่อยๆชัดขึ้น   เขาคือ โจ
ชายในดวงใจเธอ      แมรี่พบว่า  ตัวเธอกำลังนอนหนุนตักของเขา  เธอมองใบหน้าของเขาที่กำลังหลับอยู่
เธอกุมมือของเขาขึ้นมาวางลงบนพวงแก้มของเธอ แล้วหลับตา ยิ้มหวานอย่างมีความสุข     โจรู้สึกตัว ทอดสายตาลง
ไปที่แมรี่  เขาวางมือลูบไล้ไปตามเส้นผมของเธอ อย่างทะนุถนอม  แมรี่ช้อนสายตาขึ้นมองหน้าเขา

"แมรี่   ผมรักแมรี่    รักมากที่สุด"   โจเอ่ยขึ้น

"แมรี่ยิ้มหวาน  อย่างอิ่มสุข  ที่ได้ยินชายอันเป็นที่รัก  พูดบอกรักเธอ"

"แมรี่ ก็รักโจ  รักมากที่สุดเหมือนกัน"   สิ้นคำของแมรี่   ทั้งสองก็โอบกอดกัน  อย่างแนบแน่น
ดวงตาของทั้งคู่  เอ่อปริ่มไปด้วยน้ำตาแห่งความสุข    จนเวลาผ่านไปอย่างเนิ่นนาน ทั้งคู่ จึงเริ่ม
ไถ่ถาม ความเป็นมาของกันและกัน   โจไม่ได้บอกเรื่อง ที่เขากลายร่างเป็น  มารรราคะ และสิ่ง
ที่เกิดขึ้นในระหว่างที่เขาเป็นมาร  รวมถึง  เรื่อง มนต์เทพสถิตด้วย  คงอ้างแต่เพียง  หลบหนีจาก
หุบเขาปีศาจมาได้ ในช่วงชุลมุน  และมาเจอ แมรี่  นอนสิ้นสติอยู่แล้ว   เขาไม่อยากให้ แมรี่
รู้ความเลวของเขาในเรื่องนี้


สองหนุ่มสาว  พูดคุย  หยอกล้อ กันอย่าง เพลิดเพลิน   ในป่านี้มีเพียงพวกเขาเพียงสองคนเท่านั้น

แมรี่ เปลื้องเสื้อผ้าของเธอ  แล้วกระโจนลงเล่นน้ำ อย่างสนุกสนาน      
โจมองดูอย่างตกตะลึง  ถึงแม้ว่าเขาเคยเห็นร่างเปลือยของแมรี่มาแล้ว
แต่เธอก็คงดู งดงาม ในความรู้สึกของเขาเทียบเท่ากับครั้งแรกที่เห็น


"โจ    ลงมาเล่นน้ำกัน    เย็นสบายดีจังเลย"

โจยืนนิ่ง  มองดูเรือนร่างอันสวยงามของแมรี่  ที่กำลัง แหวกว่ายไปตามผิวน้ำอย่างเพลิดเพลิน
จนแมรี่  ต้องกวักน้ำสาดมาที่ใบหน้าของเขา   โจ จึงสะดุ้งขึ้น

"เร็ว  โจ  ลงมาเล่นน้ำกัน"

โจ ถอดเสื้อผ้าของเขาออกบ้าง   แก่นกายของโจ  แข็งตัวอย่างเห็นได้ชัด  เขารีบจุ่มกายท่อนล่างของลงน้ำ
เพื่อปกปิดส่วนนั้น     แมรี่ว่ายน้ำเข้ามาหา  พ่นน้ำที่อมไว้ในปาก พุ่งใส่หน้าโจ  แล้วว่ายน้ำหนี
โจกระโจน ว่ายตามเพื่อจับตัว  มือของโจคว้าได้อุ้งเท้าแมรี่  แมรี่ร้องกรี๊ด  แล้วสะบัดเท้า
ว่ายน้ำหนี  หัวเราะออกมาอย่างร่าเริง  นั่นเป็นภาพสาวงามที่สวยที่สุดในความคิดของเขา


โจกระโจนคว้าร่างของแมรี่ ได้เต็มอ้อมกอด  จับไหล่ทั้งสองข้างของเธอให้หันกลับมามองเขา
ทั้งคู่สบตากันอย่างวาบหวาม   โจวางริมฝีปากของเขาประกบกับริมฝีปากของแมรี่   ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม
แมรี่รู้สึกว่า ร่างเบาหวิว  สั่นสะท้านด้วยความสุข   โจลากริมฝีปากซุกไซ้ต้นคอที่งามระหง  ผ่านมาถึงติ่งหู
แล้วเม้มรีมฝีปากของเขาที่ใบหูของเธอ    ร่างกายของทั้งสองแนบชิดติดกัน  มือของโจ ลูบไล้ไปที่โคนขาเรียวงาม
และสูงขึ้นมาที่บั้นท้ายงอนงาม  เขาใช้มือบืบก้นของแมรี่เบาๆ  แล้วดันสะโพกของแมรี่ ให้แนบติดกับส่วนล่าง
ของเขา
 
ริมฝีปากชองโจ  โลมเสียมาถึงเนินอก  กลมเป็นกระเปราะของเธอ   เขาซุกใบหน้าของเขา ลงหว่างกลางเต้างามทั้งสองข้าง
แล้วลากลิ้น วนไล้ไปทั่วเนินนมนั้น   ท่อนล่างของโจก็เบียดชิดกับท่อนล่างของเธอ  โจส่ายสะโพก  ให้แก่นกายที่แข็งตึง
ของเขา สัมผัสไปทั่วหน้าขาของแมรี่

แมรี่ หลับตาเคลิบเคลิ้ม  รู้สึกทั้ง วาบหวิว  ตื่นเต้น  และเสียวซ่าน  ระคนกัน  คราวใดที่โจ ใช้ลิ้นของเขามาล้อเล่นกับยอดถันของเธอ  แล้วใช้ปากของเขาดูดไว้นั้น  แมรี่รู้สึกเสียวซ่าน  จนต้องครางในลำคอออกมา  เธอรู้สึกว่า  ท่อนเอ็นแข็งกลางลำตัวของโจกำลังป้วนเปี้ยนอยู่ บริเวณหน้าขา  บางครั้งเขาก็บด  ถูไถ ที่เนินเนื้อของเธอ  บางครั้งก็ผลุบลงล่าง  ดันผ่านรอยผ่าของเธอไปอย่างสุดเสียว    โจดันตัวเธอไปอิงที่ริมตลิ่ง ประกบปากของเขาลงบนปากของเธออีกครั้ง  ลิ้นของเขา
พุ่งเข้ามาพัวพันกับลิ้นของเธอ   มือของเขา ลูบไล้ไปตามหน้าขาของเธอ  แล้วลากสูงขึ้นมา จนเกาะกุม  เนินนูนของ
แมรี่ไว้ในฝ่ามือ    โจสอดนิ้วกลางของเขา ไปสัมผัสติ่งเนื้อที่ไวต่อความรู้สึกของแมรี่ อย่างแผ่วเบา  เขาลูบไล้ไปมา
จนเริ่มมีน้ำเหนียวติดมือ  เขาใช้แขนสอด ไปที่ขาพับของแมรี่  แล้วยกสูงขึ้นข้างนึง  ทำให้กลีบเนื้อของแมรี่ แบะแยกออก
จากกัน   เปิดช่องว่างให้ แก่นกายที่แข็งตึง มุดหัวเข้าไปทักทาย  โจส่ายบั้นเอว ถูไถท่อนเอ็นของเขาไปมา แล้วสอดส่วน
หัวให้มุดลงในหลืบร่องของแมรี่   แมรี่ขมวดคิ้วเม้มริมฝีปากแน่น   โจค่อยๆ ดันให้แก่นกายของเขามุดเข้าไปทีละนิด  
ทีละนิด จนทะสุผ่าน พรหมจรรย์ของนางฟ้าน้อย เข้าไปจนนมิด  แมรี่ทั้งเสียว  ทั้งเจ็บในคราวเดียวกัน เธอกัดฟันนิ่งอยู่  
โจรู้สึก ว่าแก่นกายของเขา ถูกร่องสวาทของแมรี่  รัดไว้แน่น  โจค่อยๆถอนออก  แล้วดันเข้าไปใหม่  ถอนออก  แล้วดันเข้า
ไปใหม่  แมรี่ส่งเสียงครางเป็นจังหวะอย่างลืมตัว


ตอนนี้เธอเหลือแต่ความเสียวซ่านไปทั่วร่างลืมความเจ็บไปหมดสิ้น   และมันก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ  
จนเธอต้องระบายออกมา

ซี๊ดดดด...........................ด ...ฮ๊ายย.............................................ย

โจถูกร่องสวาทของแมรี่ ตอดเป็นจังหวะ  มันทั้งแน่น  ทั้งตอด  โจมีความสุข  และเสียวมากขึ้นเรื่อยๆ
เขาเร่งจังหวะเร็วขึ้น โดยไม่รู้ตัว  เสียงน้ำถูกกระแทกดังเป็นจังหวะ  ระคนกับเสียงครางของโจ และแมรี่


"โอ้วว.......แมรี่.....อูยย.......ดีจัง  ....แมรี่ .............ซี๊ดด..........ด

โจเร่ง  ความเร็ว  ถี่ขึ้น  ๆ  เร็วขึ้น  ๆ  เขาหายใจถี่เสียงดัง ฟืด ฟาด จนในที่สุด

ก็พ่นธาราแห่งรัก  เข้าไปในร่องเสียวของแมรี่  แล้วโอบร่างแมรี่ไว้ที่อกอย่างแนบแน่น

แมรี่ก็หายใจ หอบถี่   ครางกระเส่าด้วยความเสียวที่ก่อตัวแล้วพุ่งขึ้นถึงจุดสูงสุด
  
เธอมีความสุขอย่างล้ำลึก  แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  




โจ กับแมรี่  นอนกอดก่ายร่างของกันและกัน อยู่ริมน้ำ   โจได้สอนให้แมรี่ รู้จักคำว่ารัก   ความสุขของการได้อยู่ร่วมกัน
ทั้งสอง นอนหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย  


แมรี่อุ้มโจ บินกลับไปที่เขานางฟ้าฯ  ก็พบนางฟ้านักรบทั้งสองนาง มีอาการดีขึ้น  แมรี่จึงถามถึงความเป็นมาที่เกิดขึ้น
นางฟ้าทั้งสองอึกอักอยู่ครู่นึง   แล้วจึงเล่าความจริงทั้งหมดให้แมรี่ฟัง   โจไม่กล้าสบตากับนางฟ้านักรบทั้งสอง
ได้แต่ยืนก้มหน้า ระอายใจนิ่งอยู่     แมรี่เมื่อทราบว่า  ราเชลถูกทำร้าย  ก็เข้าใจได้ทันทีว่า  เจมิน่าต้องนำราเชล
กลับไปรักษาตัวที่ปราสาทต้องห้ามแล้วแน่ๆ   แมรี่ตัดสินพาโจไปด้วย   เพราะเธอเข้าใจว่า หากจอมปีศาจบุกมา
โจจะเป็นอันตราย เพราะบินหนีไม่ได้


เมื่อไปถึง  ปราสาทต้องห้าม  เจมิน่าก็ดุแมรี่ทันที    ที่นำโจเข้าปราสาทมาด้วย   เมื่อแมรี่อธิบายถึงความจำเป็น
เจมิน่าก็จนด้วยเหตุผล  แล้วนิ่งไป  แมรี่ตรงเข้าไปที่ร่างของราเชล แล้ว เขย่าเรียก  ร่างของราเชล เหมือนนอนหลับ
เธอมีลมหายใจเหมือนปกติ  แต่ไม่รับรู้สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นรอบกายเธอ  แมรี่ร้องเรียกชื่อพี่สาว จนปล่อยโฮ  ออกมา
ด้วยความเสียใจ  แล้วหันมาถาม เจมิน่าว่า

"พี่เจมิน่า  พี่ราเชลเป็นอะไร  ถึงได้นอนหลับนิ่งอย่างนี้"

"พี่ก็ไม่รู้สาเหตุที่แน่ชัด  แต่พีได้ยินจอมปีศาจ สาปใส่ราเชล"

"มันสาบว่า  ให้ราเชลหลับไปตลอดกาล  จนกว่าจะได้ร่วมรัก กับ คนที่ทำร้ายลูกสาวมัน"

โจได้ยินดังนั้นก็สะดุ้งใจ   แล้วรู้สึกหดหู่  ที่เหตุการณ์มันกลับกลายมาเป็นอย่างนี้

"เราคงเหลืออยู่ทางเดียว  คือทำลายจอมปีศาจซะ อาจจะช่วยล้างคำสาปของมันได้"
หรือไม่ ก็ หาคนที่จอมปีศาจพูดถึงให้เจอ   แล้ว.......
เจมิน่าพูดแล้วก็ทิ้งช่วงไว้อย่างนั้น  โจถึงกับสะดุ้งเฮือก

เวลาผ่านไปใกล้พลบค่ำ    เจมิน่าก็พูดขึ้นมาว่า

"เราปล่อยนางฟ้านักรบทั้งสอง  ไว้ที่เขานางฟ้าฯ    ในสถานการณ์อย่างนี้คงไม่ได้"

"เขานางฟ้า  เป็นประตูด่านสำคัญ  หากจอมปีศาจยกมาบุกตอนนี้  มันจะเข้าสู่สวรรค์ได้ทันที"

แมรี่เสริมว่า  
"เราไปแจ้งข่าวกับท่านแม่มหาเทพดีกว่า"

."ไม่ได้แมรี่   ท่านแม่เข้าฌาน   แล้วอีกอย่าง ท่านห้ามไม่ให้เราออกจาก  ปราสาทต้องห้าม
รอท่านออกจากฌาน  แล้วค่อยฝากนางฟ้านักรบไปแจ้งข่าวท่าน"

"แต่ตอนนี้ เราต้องไปช่วยกัน  ป้องกันเขานางฟ้าไว้  เผื่อว่าจอมปีศาจจะบุกมา"

เจมิน่า หันหน้าไปหาโจ  แล้วพูดว่า

"โจ  อยู่ที่นี่  เฝ้าราเชลไว้   เจ้าไปกับพวกเราด้วยไม่ได้  มันอันตราย "


โจ นึกในใจ เขากลัวสถานการณ์นี้ที่สุด   เขากลัวใจตัวเอง  เพราะรู้ว่าจะห้ามใจไว้ไม่ได้  หากได้อยู่ร่วมกับ
ร่างของราเชลเพียงลำพัง  

แต่อีกใจ ก็นึกยินดี  ที่จะสบโอกาสได้ช่วย ราเชลให้พ้นจากคำสาป   และสนองตัณหาลึกๆของตัวเอง

พวกเธอสองพี่น้อง  บินจากไปแล้ว  ทิ้งเขาไว้อยู่กับร่างงามของราเชลเพียงลำพัง
โจมองไปยังเรือนร่างของนางฟ้าราเชล    เธอหลับตาสนิท  หน้าอกสะท้อนขึ้นลงเล็กน้อย ตามจังหวะลมหายใจ
ผมยาวสลวย  สีฟ้าของเธอ  คลุมปกลงมาถึงหน้าอก  คิ้วโก่งได้รูป  ริมฝีปากบางปิดสนิท
เสื้อคลุมบางเบาสีฟ้าอ่อนที่เธอสวมใส่  ก็พลิ้วและทิ้งน้ำหนักของมันลง จนเน้นส่วนสัด ที่เป็นส่วนนูน ส่วนโค้งของเธอ
เมื่อแรก  โจไม่เคยคิดจะทำแบบนี้กับเธอเลย  แต่เมื่อมันมีเหตุผลที่ต้องทำ  ความมักมากในกาม ที่เป็นส่วนเสียของเขา
ก็พลุ่งพล่านออกมาจนระงับไว้ไม่ไหว

"ขอโทษนะครับ  พี่ราเชล  ผมจะไม่บอกใคร"   โจพูดขึ้น

เขาทรุดกายลงนั่งบนแท่นเดียวกับที่ ราเชลนอนอยู่  แล้วก้มหน้าลง สูดดมกลิ่นแก้มของราเชล  กลิ่นหอมประหลาด
จากกายราเชล  กระตุ้นให้แก่นกายของเขา แข็งขึ้นมาอีกแล้ว

โจ จรดริมฝีปาก ไปที่ริมฝีปากของราเชล  แล้วบรรจงจูบอย่างเนิ่นนาน

เขาเริ่มปลดเสื้อของราเชล ออก  โดยเริ่มจากท่อนบน  ยอดถันเต่งตึง แสดงตัวของมันาอย่างเปิดเผย
โดยเจ้าของมัน  ไม่รับรู้อะไร  ยังคงหายใจ สม่ำเสมอ หน้าอกเปลือยของราเชล  สะท้อนขึ้นลง
เหมือนยั่วยวน ให้มาจับต้อง

โจเอื้อมมือที่สั่น  ด้วยความตื่นเต้น  เข้าไปสัมผัสหน้าอกที่เต่งตึง นิ่มนวลมือ  ชวนสัมผัสคู่นั้น
โจทนต่อความอยากไม่ไหว เขาซุกใบหน้าของเขา เข้าไปซุกไซ้ และลิ้มรสยอดบัวงามคู่นั้นอย่างเมามัน

โจเงยหน้า ขึ้นมา จัดการเปลือยชุดของราเชล ส่วนล่างออก   มองเห็นซับใน บางเบา ปกปิดเนินสวาทของเธอไว้  โจลูบไล้
โคนขาที่ขาวผ่องยาวเรียวของราเชล   ผิวของเธอนุ่มเนียนมือดีเหลือเกิน โจคิด

โจรูดซับใน  ผ้าผืนน้อยเพียงชิ้นเดียว ที่ยังคงช่วยปกปิดของสงวนของเธออยู่  ออกไปที่ปลายเท้า  แต่โจหยุดมันไว้ที่เข่า
เท่านั้น ตาของเขา เบิกกว้างจ้องมองเนินสวาทของราเชลอย่างไม่วางตา  


......................................................
ติดตามผลงาน by zeech ได้ที่นี้...

TAXI นรก ภาค 1            http://xonly69.com/read-xonly-tid-157646.html
TAXI นรก ภาค 2 ตอน 1  http://xonly69.com/read-xonly-tid-157655.html
TAXI นรก ภาค 2 ตอน 2  http://xonly69.com/read-xonly-tid-157670.html
TAXI นรก ภาค 2 ตอน 3  http://xonly69.com/read-xonly-tid-157707.html
TAXI นรก ภาค 2 ตอน จบhttp://xonly69.com/read-xonly-tid-157749.html
นางฟ้า 3 พี่น้อง ตอนที่ 1  ทำความรู้จักกับนางฟ้า http://xonly69.com/read-xonly-tid-157770.html
นางฟ้า 3 พี่น้อง ตอนที่่ 2  แมรี่ผู้น่ารัก                  http://xonly69.com/read-xonly-tid-157776.html
นางฟ้า 3 พี่น้อง ตอนที่  3 ค่ำคืนอันเงียบเหงา       http://xonly69.com/read-xonly-tid-157795.html
นางฟ้า 3 พี่น้อง ตอนที่  4 กำเนิดมารราคะ            http://xonly69.com/read-xonly-tid-157850.html
นางฟ้า 3 พี่น้อง ตอนที่  5 มารราคะร่างที่สอง        http://xonly69.com/read-xonly-tid-157937.html

นางฟ้า 3 พี่น้อง ตอนที่  7 น่าอิจฉา [ตอนจบ]         http://xonly69.com/read-xonly-tid-158032.html      
[/size]