ใจบางๆ 1

[apinyaporn]

หัวค่ำของคืนหนึ่งโทรศัพท์เคลื่อนที่ของต้นที่วางอยู่บนโต้ะกระจกหน้าทีวีดังขึ้นขณะที่เธอกำลังอาบน้ำ


"เพชรรับให้หน่อย บอกว่าชั้นอาบน้ำอยู่" เพชรหยุดกวาดห้องเดินมารับโทรศัพท์
"เออ อีต้นมันอาบน้ำอยู่ เดี๋ยวนะ"
"ต้น!! นังบีโทรมา"
"เดี๋ยวๆๆ" ต้นพันผ้าเช็ดตัวหลวมๆเปิดประตูห้องน้ำออกรับโทรศัพท์จากเพชร
"เออได้ๆ เดี๋ยวคนอื่นชั้นจัดการให้แต่นังแอ้ฟแกต้องชวนมันเองนะเว้ย พวกชั้นชวนมันไม่เคยมาเลยอ่ะ"
"เฮ้ย.. แกแต่งงานแล้วเป็นไงบ้างวะ ..เออๆ ได้ๆ เดี๋ยวค่อยคุยกัน"
"นังบีมันว่าไงบ้าง เอ้าอีต้น!! น้ำหยดเป็นทางเลย" เพชรเหลือบไปเห็นน้ำที่ไหลลงมาจากเรือนร่างของต้นเพราะไม่ได้เช็ดตัวให้แห้งก่อนออกมาจากห้องน้ำ
"บีมันบอกว่ามันกลับมาอยู่กรุงเทพแล้ว มันอยากนัดเจอพวกเราแบบครบๆ กินข้าวกัน" ต้นรายงานให้เพื่อนร่วมห้องคนสวยทราบแล้วเข้าไปอาบน้ำต่อ
"บีมันเรียนจบแล้วยังวะต้น"
"จบแล้วมั้ง ไม่งั้นมันจะกลับมากรุงเทพทำไม" เสียงต้นตอบดังออกออกมาจากห้องน้ำ


ตอนเย็นของวันหยุดสุดสัปดาห์บรรยากาศในร้านอาหารแห่งหนึ่งย่านถนนสุขุมวิทกำลังคึกคักเสียงคุยกันเสียงช้อนกระทบจานดังไม่ขาดสาย สาวหมวยคู่แฝดก้มหน้านั่งเล่นโทรศัพท์อยู่คนละฝั่งของโต้ะยาวที่จัดจานช้อนเตรียวเอาไว้แล้วเจ็ดชุด เพชรเปิดประตูร้านเข้ามามองหาเพื่อนๆสักครู่ก็เดินมานั่ง


"อีต้นล่ะ" แนนเงยหน้าขึ้นมาถาม
"ไม่รู้ดิ ชั้นว่าคงอีกนานเพราะมันขับรถมาวันนี้รถแม่งโคตรติดนี่ชั้นมารถไฟฟ้าแต่เสือกลงผิดสถานีเลยต้องเดินไกลเลย ร้อนว่ะ" เพชรยกน้ำเปล่าขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
"ยังไม่ได้สั่งอะไรนะเว้ย" แนนบอก
"เออ เดี๋ยวรอครบๆก่อนก็ได้" เพชรตอบพร้อมหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาดูพอดีกับที่ต้นเดินเข้ามา
"โห้ย... รถแม่งโคตรติด" ต้นนั่งลงตรงข้ามเพชรก็เริ่มบ่นทันที
"สั่งอาหารเลยดีกว่าเดี๋ยวบีมันมาแล้วค่อยสั่งเพิ่ม หิวว่ะ" ต้นโบกมือเป็นสัญญาณเรียกบริกรในร้าน


บีใส่ชุดคลุมท้องเดินอุ้ยอ้ายเข้ามาพร้อมกับอ้นสามีของเธอ


"ว้ายยย อีบี.. " เพชรลุกขึ้นยืนทักทายเพื่อนสาวว่าที่คุณแม่เร็วๆนี้พลางเอามือลูบท้องโตๆของบี บีนั่งลงอย่างทุลักทุเลโดยมีอ้นสามีจัดเลื่อนเก้าอี้ให้
"คลอดเมื่อไหร่วะ" ต้นถามรู้สึกตื่นเต้นตามไปด้วย
"อาทิตย์หน้านี้แหละ ชั้นถึงอยากเจอพวกแกก่อนเพราะเดี๋ยวคลอดแล้วคงอีกนานกว่าจะได้เจอกัน" บียิ้มบอกเพื่อนๆลูบท้องตัวเองไปด้วย
"อีนุ่นอีแนน!! มึงไม่ต้องทำมาเป็นนับนิ้วเลยสันดานจริงๆเลยอีสองตัวนี่" บีดุนุ่นกับแนนที่ยกนิ้วขึ้นมาช่วยกันนับเดือนหลังจากที่วันที่บีแต่งงาน
"สวัสดีค่ะพี่อ้น" เพชรยังเป็นสาวมารยาทงามเสมอคนอื่นๆรู้สึกตัวจึงยกมือขึ้นไหว้สวัสดีพี่อ้นตามเพชร
"สวัสดีครับ" อ้นรับไหว้เพชร สังเกตุว่าเพชรตัวจริงตอนโตสวยกว่าในรูปมากในวันแต่งงานของเขากับน้องบีก็ยุ่งเสียจนไม่ได้มองเพชรแบบเต็มตาอย่างนี้
"หมดสิทธิ์แล้วพี่อ้น!!ตอนเชียร์ให้จีบดันไม่จีบ นี่หลักฐานพยานพร้อม" บีแซวสามีที่เหมือนจะตะลึงในความน่ารักของเพชรชี้นิ้วที่ท้องโตๆของตัวเอง เพื่อนๆหัวเราะตาม บียังคงเป็นตัวฮาของเพื่อนๆอย่างไรก็อย่างนั้นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน


"อีแอ้ฟฟฟฟ" บีเรียกชื่ออดีตเพื่อนซี้ที่สุดในกลุ่มลากเสียงยาวเมื่อเห็นแอ้ฟที่เดินเข้ามาเป็นคนสุดท้าย
"แกหายไปเลยว่ะแอ้ฟ กี่ปีแล้ววะเนี่ยไม่ได้เจอกันเลย" แนนนั่งอยู่ด้านในสุดชะโงกหน้าถาม
"วันงานแต่งนังบีแอ้ฟมันก็มา" นุ่นขัดคอคู่แฝดเลื่อนจานปลาทอดมาใกล้ๆแนน "มึงกินปลาเยอะๆหน่อยนะ"
"แกสองคนนี่ยังไม่เลิกกัดกันอีกเหรอวะ" บีหันหน้าไปถามนุ่นกับแนน
"มันกัดกันแต่มันเตรียมตัวมีผัวคนเดียวกันนะเว้ย.." ต้นแซวทั้งคู่เผยความลับที่รู้ระแคะระคายมากรีดเปิดบาดแผลรอให้เพื่อนๆซ้ำ
"อ้าว!! อีต้น!!" นุ่นกับแนนหันมาทางต้นหน้าแดงพร้อมกัน
"อ่ะกูไม่พูด กูไม่พูดแล้ว กูไม่รู้อะไรเลย" ต้นโบกมือยิ้มมีเลศนัยเพื่อนๆยิ่งอยากรู้
"ทำไมอ่ะ พ่อกูยังมีเมียสองคนเลยอยู่บ้านเดียวกันด้วย ไม่เห็นแปลก" นุ่นถลำลึกเข้ามาในกับดักของต้นพูดถึงพ่อของเธอที่ได้ทั้งแม่และก็พี่สาวของแม่มาอยู่ในบ้านเดียวกัน


"แอฟมึงสวยว่ะ" เพชรเปลี่ยนเรื่องมาทางเพื่อนสาวที่ไม่ค่อยได้เจอ
"นมใหญ่เหมือนเดิม พวกมึงดูพี่อ้นกูสิ ตะลึงเลย" บีแซวสามีตัวเองที่นิ่งมองแอ้ฟคล้ายตกอยู่ในภวังค์
"55 ผมไปก่อนดีกว่าสาวๆจะได้คุยกันสะดวกๆ เดี๋ยวพี่ข้ามถนนไปร้านหนังสือในห้างนะ บีจะกลับแล้วก็โทรมาละกัน" อ้นแก้เขินปลีกตัวเปิดโอกาสให้สาวๆได้เมาท์กันให้เต็มที่
"พี่อ้นดีกับแกป่าววะบี" ยังไม่ทันที่เขาจะออกไปพ้นประตูร้านสาวๆก็เริ่มนินทากันแล้ว
"ดี กูโชคดีนะที่พี่อ้นเค้าไม่จีบไอ้เพชรไปซะก่อนจริงๆ" บีพูดน้ำเสียงจริงจังหันมามองเพชรที่อยู่ข้างๆ
"แกพลาดอีกแล้วว่ะเพชร" ต้นแซวเพชรที่ทำหน้างงๆว่าตัวเองไปเกี่ยวอะไรด้วยตอนไหนยังไง


"แอ้ฟ แกสบายดีรึเปล่าวะ ไม่ได้คุยกันเลยโทรไปก็ไม่รับอีนี่" บีหันไปถามเพื่อนที่สนิทที่สุดในกลุ่ม
"ชั้นจะไปอยู่ออสเตรเลียสิ้นเดือนนี้แล้วว่ะ" ทุกคนเงียบเสียงทันทีที่ได้ยินแอ้ฟบอกโครงการชีวิตในระยะเวลาอันใกล้จะมาถึง
"ไปนานรึเปล่าวะ" ต้นถาม
"ก็กะว่าจะให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้แหละ" แอ้ฟตอบน้ำเสียงราบเรียบ
"ดี เผื่อวันหลังกูตามไปเที่ยวจะได้มีที่นอน" แนนพูดเปลี่ยนบรรยากาศที่ดูเหมือนจะเงียบๆผิดสังเกตุ


"นี่แกสองคนจะมีผัวคนเดียวกันจริงๆเหรอวะ" ต้นหันไปเปิดปากแผลแฝดสาวให้กว้างขึ้นไปอีกกลบเรื่องของแอ้ฟที่ต้นรู้สึกกังวลใจแปลกๆ
"อีต้น!!" นุ่นกับแนนขึ้นเสียงดังพร้อมๆกัน
"จริงเหรอวะ" เพชรหันไปถามนุ่นที่นั่งอยู่ข้างๆแบบยังงงไม่หายตามเรื่องของเพื่อนไม่ทัน ทุกคนในโต้ะอาหารหัวเราะเสียงดัง


............................................................
 
แอ้ฟกำพร้าพ่อและแม่ตั้งแต่ยังเรียนชั้นมัธยมต้น จริงๆแล้วอุบัติเหตุใหญ่ในวันนั้นเธอก็อยู่ในรถด้วยแต่เป็นกลับคนเดียวที่ยังมีชีวิตรอด พ่อแม่และน้องชายของเธอเสียชีวิตเพราะการชนประสานงากับรถบรรทุก แอ้ฟรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็ในห้องไอซียูคนแรกที่เธอมองเห็นก็คือย่าและก็เป็นย่าที่บอกข่าวร้ายกับเธอเมื่อเธออาการของเธอดีขึ้นไม่ต้องอยู่ในห้องผู้ป่วยวิกฤตแล้ว ทั้งครอบครัวเธอจึงเหลือแค่ย่าอีกเพียงคนเดียวแต่อีกไม่กี่เดือนย่าก็จากเธอไปอีกคน ก่อนเสียไม่นานย่าเรียกแอ้ฟและอาต้อมซึ่งเป็นน้องชายของพ่อที่เพิ่งกลับจาอเมริกามาคุยพร้อมกัน


"ต้อมดูแลหลานด้วยนะลูก" ย่าสั่งเสียฝากเธอไว้กับลูกชายคนเล็กของย่า
"แอ้ฟ พ่อกับแม่มีเงินประกันชีวิตทิ้งไว้ให้แอ้ฟนะ ให้อาเขาดูแลไว้ให้ก่อนจนวันที่แอ้ฟอายุยี่สิบเอ็ด ส่วนบ้านแอ้ฟก็เป็นของแอ้ฟ"
"ต้อม ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของแม่แม่ให้ต้อม ส่วนของหลานก็เป็นของหลาน ต้อมอย่าแย่งของหลานนะ" ทั้งหมดนี้ย่าพูดด้วยน้ำเสียงดังพอที่ทุกคนในห้องพักผู้ป่วยจะได้ยินพร้อมกันในครั้งเดียวซึ่งรวมถึงภรรยาของอาต้อมที่ยืนฟังอยู่ไม่ห่างด้วย


หลังจากที่ย่าจากไปเพราะตรอมใจที่เสียลูกชายสุดที่รักไปกับอุบัติเหตุคราวนั้น อาต้อมที่กลับมาจากอเมริกาเพื่อรับทรัพย์สมบัติทั้งหมดแม้ว่าจะแยกตัวออกจากครอบครัวไปตั้งเกือบยี่สิบปีแล้วก็เข้ามาอยู่ในบ้านของคุณย่าแทน แต่เดิมในพื้นที่เดียวกันมีบ้านสองหลังก็คือบ้านของพ่อแม่แอ้ฟและบ้านคุณย่า อาต้อมก็บังคับกลายๆให้แอ้ฟย้ายเข้ามาอยู่ในหลังคาเดียวกันด้วยการตัดน้ำตัดไฟปิดตายบ้านเดิมของแอ้ฟด้วยเหตุผลเรื่องของการประหยัด แอ้ฟนั้นไม่สนิทกับอาต้อมเลย อาจเคยรู้มาบ้างว่าคุณพ่อมีน้องชายที่แยกตัวไปอยู่ในต่างประเทศแต่เธอก็เคยเห็นแค่เพียงรูปถ่ายเก่าๆที่แขวนอยู่ในบ้านคุณย่าเท่านั้น อาต้อมและอาผู้หญิงจึงไม่ต่างอะไรกับคนแปลกหน้าที่เข่้ามาอยู่ในชายคาเดียวกัน


อาต้อมและอาผู้หญิงอยู่กันเพียงสองคนไม่มีลูก พวกเขาบอกว่าดีใจที่จะได้แอ้ฟเป็นลูกแต่แอ้ฟก็ไม่สะดวกใจสักเท่าไหร่ เธอมักจะแอบกลับไปอยู่ในบ้านเดิมทั้งๆที่โดนตัดน้ำตัดไฟไปแล้วแม้กระทั่งในตอนกลางคืนมืดๆก็ตาม ในช่วงแรกอาต้อมก็จะมาตามเธอให้กลับบ้านใหญ่ทุกครั้งที่เห็นแสงจากไฟฉายหรือแสงเทียนที่เธอจุดไว้เพื่อใช้ชีวิตในบ้านเดิม แต่เมื่อแอ้ฟเข้าเรียนชั้นมัธยมปลายอาสองคนนั้นก็ไม่ค่อยมาตามเหมือนเดิมอีก แอ้ฟเคยขอให้เขาต่อน้ำต่อไฟฟ้าให้แต่ก็เหมือนกับอาทั้งสองจะไม่ใยดีที่จะทำ เธอจึงใช้ชีวิตในความมืดของกลางคืนในบ้านหลังเดิมด้วยแสงเทียนหรือไฟฉายมาตลอดยกเว้นแค่ตอนอาบน้ำหรือกินข้าว อาจกลับมานอนบนบ้านของคุณย่าบ้างในคืนที่อากาศร้อนจริงๆ


คืนหนึ่งขณะที่แอ้ฟจุดเทียนนั่งทำการบ้านในห้องนอนเก่าของเธอเหมือนกับทุกคืน ก็ได้ยินเสียงอาต้อมเรียกชื่อเธอจากชั้นล่างของบ้าน


"แอ้ฟ แอ้ฟ อยู่ไหนลูก"
"อยู่ข้างบนค่ะ อาต้อมมีอะไรคะ" เธอตอบเสียงดัง
"แอ้ฟลงมาหาอาหน่อย อามีอะไรจะคุยด้วย" เธอเดินถือไฟฉายลงมาจากชั้นบน อาต้อมรออยู่ที่ห้องรับแขก
"ทำอะไรอยู่ แล้วไม่ร้อนเหรอลูก อาเห็นแสงเทียนจากหน้าต่างเลยเดินมาดู"
"แอฟมานั่งคุยกับอาหน่อยสิ" อาต้อมถือไฟฉายเดินไปนั่งบนโซฟาตัวเก่า ฉายไฟฉายไปรอบๆห้องที่ยังอยู่ในสภาพสะอาดเรียบร้อย


"ไม่มีคนอยู่แต่ไม่ยักกะมีฝุ่นเลย แอ้ฟเก็บกวาดทุกวันเลยเหรอลูก" แอ้ฟที่ยังยืนอยู่พยักหน้าตอบรับ
"แอ้ฟมานั่งตรงนี้สิ อาขอคุยอะไรด้วย" เขาตบที่โซฟาเบาๆแอ้ฟจึงเดินมานั่งลงข้างๆเขา
"ปีนี้แอ้ฟเรียนมอหกแล้วใช่ไหม อายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย"
"สิบแปดค่ะ"
"โอ้.. แป้ปเดียวก็โตเป็นสาวแล้วนะ" เขามองใบหน้าของเธอจากแสงหลอดไฟสนามนอกบ้านที่ลอดเข้ามาทางหน้าต่าง
"อาณีเค้าให้เงินไปโรงเรียนวันละกี่บาทลูกแอ้ฟ"
"วันละร้อยนึงค่ะ" แอ้ฟตอบ
"วันละร้อยเดียว!! แล้วพอใช้เหรอลูก" อาต้อมถามเสียงสูง
"ก็ถ้าต้องใช้แอ้ฟก็ขออาณีเอาค่ะ" เธอเริ่มอึดอัดแปลกๆกับคำถาม
"อาเอาเงินมาให้แอ้ฟไว้ใช้ วันหลังอยากใช้หรืออยากได้อะไรขอกับอานะ อาณีเขาขี้งก" อาต้อมยื่นแบ้งค์พันให้แอ้ฟปีกนึง
"รับไปเถอะ จริงๆมันก็เงินของแอ้ฟนั่นแหละ อาแค่เก็บไว้ให้ก่อน" เขาจับมือเธอมารับเงินปึกนั้นไว้เมื่อเห็นเธอนั่งทำท่างงๆ


"แอ้ฟรู้ไหมว่าพ่อเราทิ้งเงินไว้ให้เท่าไหร่" แอ้ฟส่ายหน้าเป็นคำตอบ
"ถ้ารวมเงินประกันชีวิตด้วยก็เกือบห้าล้านนะลูก พอแอ้ฟอายุยี่สิบเอ็ดเมื่อไหร่อาก็จะคืนให้เลย"
"อาเอามาให้แอ้ฟใช้สองหมื่นก่อน เผื่อจะเอาไปซื้อเสื้อผ้าโทรศัพท์ใหม่ๆอะไรบ้างนะลูก" เขาพูดถึงจำนวนเงินที่เพิ่งใส่มือเธอไป
"อยากได้อะไรก็มาบอกอานะ" แอ้ฟยกมือไหว้ขอบคุณทำท่าจะลุกกลับขึ้นไปข้างบน
"เดี๋ยวสิลูก" อาต้อมเรียกเธอให้หยุดก่อน


เขายืนขึ้นเดินเข้ามาชิดตัวเธอจับสองมือของเธอที่ยังกำเงินปึกนั้นไว้แล้วดึงลงต่ำไปลูบท่อนเนื้อภายใต้กางเกงนอนที่ไม่ได้ใส่กางเกงชั้นใน แอ้ฟไม่ทันตั้งตัวตกใจยืนตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก อาต้อมดึงเงินออกจากมือแอ้ฟมาใส่กระเป๋าเสื้อชุดนอนของเธอบอกว่ากลัวมันจะหล่นหายแต่เขากลับเคล้นคลึงหลังมือตั้งใจให้โดนหน้าอกของเธอที่ไม่ได้ใส่เสื้อชั้นใน ส่วนมืออีกข้างก็ยังจับมือของแอ้ฟลูบไล้ท่อนเนื้อกลางลำตัวของเขาไปเรื่อยๆซึ่งตอนนี้มันแข็งและพองตัวใหญ่ขึ้นมากว่าเดิมมาก


แอ้ฟยังตัวแข็งยืนนิ่งอยู่ก็เหมือนอาต้อมจะยิ่งได้ใจ เขาประกบตัวชิดเข้ามากอดโอบสองมือลูบบีบเคล้นแก้มก้นของเธอ แอ้ฟเริ่มขยับใช้สองแขนผลักหน้าอกเขาดันตัวเธอหนี อาต้อมก็สืบเท้าตามดันตัวของเธอจนชิดกำแพงผนังห้อง
 
"อาน่ะรักแอ้ฟเหมือนลูกเลยนะ"
"อาไม่ทำอะไรหรอกน่า แค่จะขอดูนมแอ้ฟหน่อยเดียวเอง" เขาใช้สองแขนสอดแขนของเธอพยายามจะถอดกระดุมเสื้อชุดนอน
"นมแอ้ฟสวยมากเลยนะอาเห็นแล้วทนไม่ไหว" แอ้ฟออกแรงขัดขืนเขาจึงถอดกระดุมเสื้อของเธอได้ไม่กี่เม็ดเลยกระชากทีเดียวกระดุมที่เหลือขาดกระเด็น
"อย่าค่ะอาต้อม จะทำอะไรอ่ะ" ถึงนาทีนี้แอ้ฟมั่นใจแล้วว่าจะต้องเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้นกับตัวเองแน่ๆ


เขาแหวกเสื้อนอนของเธอออกแล้วซุกหน้าลงไปถูไถกับเนื้อนมนุ่มคู่ใหญ่เกินเด็กหญิงวัยสิบแปดทั่วไป ลำตัวของเขาดันตัวเธอไว้ติดกับผนังแน่นสองมือบีบเคล้นสองเต้าปากของเขาดูดเลียหัวนมของเธออย่างหื่นกระหายท่อนเนื้อส่วนล่างก็ส่ายบดเบียดกับท้องน้อยของเธอ


"อย่าค่ะอาต้อม แอ้ฟขอละ แอ้ฟไหว้ล่ะ ย่า!! ย่าช่วยแอ้ฟด้วย" เธอตกใจร้องไห้ ร้องขอให้คนที่มองไม่เห็นมาช่วย


อาต้อมได้ยินแอ้ฟร้องเรียกย่าจึงหยุดแต่ก็ยังใช้สองมือจับแขนทั้งสองข้างของเธอไว้ เขาเดินถอยหลังไปนั่งลงบนโซฟาเหมือนเดิมโดยดึงแขนให้เธอเดินตามไปดทรุดคุกเข่าลงกับพื้นอยู่หน้าเขา


"มึงร้องเรียกให้แม่กูช่วยเลยเหรอ!! เอ้า.. ได้.. โอเค กูจะเห็นแก่แม่กูจะปล่อยมึงสึกครั้ง" แสงไฟจากสนามลอดเข้ามาเธอเพิ่งเคยเห้นใบหน้าของคนที่เรียกหน้ามืดตามัวว่าลักษณะเป็นอย่างไร


"แอฟอมควยให้อาก่อน แล้วอาจะปล่อยแอ้ฟ" อาต้อมปล่อยสองแขนของเธอแล้วถอดกางเกงนอนมากองไว้ที่ข้อเท้า
"อาณีเขาเพิ่งกลับอเมริกาไปเมื่อเย็นนี้เอง แอ้ฟอยู่กับอาสองคนไม่ต้องร้องให้ใครช่วยหรอกจ้ะ" อาต้อมทำใจเย็น พยามกลับมาเป็นคนควบคุมเกมส์อีกครั้ง
"อาไม่ทำอะไรแอ้ฟหรอกแต่อาเห็นแอ้ฟแล้วอาทนไม่ไหว แอ้ฟอมให้อาแค่นี้เองไม่สึกหรออะไรไม่ใช่เหรอ"


"เงินห้าล้านมึงยังจะเอาไหม!! ถ้าจะเอามึงก็อม!!" เขาออกคำสั้งอีกครั้งเมื่อเห็นเธอยังนั่งคุกเข่าก้มหน้านิ่ง  


แอ้ฟก้มร้องไห้น้ำตานองหน้าสองมือเท้าพื้น เธอเงยหน้ามองท่อนอาวุธของอาต้อมแข็งชี้ตั้งโด่เด่คิดในใจว่าโอกาสเดียวที่เธอจะรอดไปได้ในคืนนี้ก็คือต้องอมให้เขาจริงๆ เธอค่อยขยับเข้าไปใกล้เอื้อมมือไปกำท่อนเนื้อท่อนใหญ่นั้นไว้คิดถึงตอนที่ไปภูเก็ตกับต้นและเพชรที่ฟิลเพื่อนฝรั่งของต้นสอนเคยให้เธอรู้จักกับของผู้ชายและสอนให้ทดลองอม เพียงแต่ครั้งนั้นกับครั้งนี้ความรู้สึกเสียวสนุกมันต่างกันโดยสิ้นเชิง


"อมไม่เป็นเหรอลูกแบบนี้แสดงว่ายังไม่มีแฟน ที่โรงเรียนเค้าไม่สอนเหรอ" เธอค่อยๆขยับตัวเข้าไปกำเอาท่อนเนื้อนั้นเข้าปาก
"ช้าๆนะจ้ะ"


อาต้อมเชิดคางพิงหัวไปกับโซฟาแล้วหลับตาอาวุธของเขาพองตัวเต็มที่อยู่ในปากอันชุ่มชื้นของเธอ เขาใช้สองมือจับหัวของแอ้ฟให้ผงกขึ้นลงเพราะไม่สบอารมณ์ที่แอ้ฟแค่อมท่อนเนื้อของเขาเอาไว้ในปากนิ่งๆเฉยๆอยู่นาน


"แอ้ฟเคยโดนเอารึยังลูก" เธอส่ายหน้าแทนคำพูดเพราะท่อนเนื้อนั้นยังเต็มปาก
"แอ้ฟเป็นคนสวยมากนะหุ่นก็ดีด้วย แอ้ฟทำให้อาแค่นี้แหละอาก็พอใจแล้ว" เขาลองปล่อยสองมือให้เด็กสาวทำเอง
"แอ้ฟยังบริสุทธิ์อยู่เหรอ อืม.. ที่เมกาสิบหกสิบเจ็ดเค้าก็เอากันหมดแล้วล่ะ" อาต้อมชันตัวนั่งสองมือเริ่มลูบไล้เนื้อนมไข่ขนาดเต็มฝ่ามือของเขา


แอ้ฟนึกถึงที่ฟิลเคยสอนว่าการใช้ปากต้องทำอย่างไรบ้างเพราะอยากจะให้เขาเสร็จเพื่อจะผ่านสถานการณ์นี้ไปให้อย่างเร็วที่สุด เธอทั้งดูดทั้งอมเข้าออกแรงและเร็วใช้ลิ้นบดระรัวไปที่หัวแดงๆแข็งๆนั้น


"ดีจังลูก แอ้ฟอมเก่งมากเลยไหนบอกไม่มีแฟน" เขาเริ่มมีเสียงครางหนักๆจากลำคอ
"อ่าห์.." แอ้ฟรู้สึกถึงน้ำเหนียวข้นอุ่นๆเธอรีบปล่อยท่อนเนื้อนั้นออกจากปาก น้ำสีขาวนั้นฉีดแรงตามมาโดนหน้าราดรดลงไปตามลำตัวและหยดที่พื้นห้อง
"โอย สุดยอดลูก" เขาเอนหลังลงไปพิงพนักโซฟาหลับตา มองไม่ทันเห็นแอ้ฟเอาฝ่ามือขึ้นมาปาดลิ้นตัวเองและพยายามถุยน้ำรสคาวที่ยังหลงเหลือในปากด้วยรู้สึกถึงความรังเกียจอย่างถึงที่สุด อาต้อมมองดูร่างกึ่งเปลือยเต้านมคู่ใหญ่เกินเด็กวัยสิบแปดใต้เสื้อชุดนอนที่เขาดึงจนกระดุมขาด เห็นคราบน้ำขาวข้นเปื้อนตั้งแต่ใบหน้าลงมาถึงลำตัวของแอ้ฟ


"เปื้อนหมดเลย มา.. อาเช็ดให้"


เขาทรุดตัวลงนั่งข้างหน้าเธอค่อยๆเลียคราบน้ำนั้นตั้งแต่ใบหน้าเรื่อยลงมาถึงเต้านมละเลงลิ้นกับหัวนมทั้งสองข้างของเธอย่างเมามันส์ แอ้ฟพยามห่อตัวถอยหนีแต่เขาก็ใช้สองแขนล็อคหลังของเธอไว้ เขาใช้ลำตัวกดให้เธอนอนหงายเลียร่างเปลือยท่อนบนของเธอจนชุมไปด้วยน้ำลายยืดๆ มือก็เริ่มลูบไล้เนินสงวนของแอ้ฟจากภายนอกกางเกงชุดนอน


"หืม.. ใหญ่ทั้งบนทั้งล่างเลยจ้ะ" เขาสอดมือใต้ยางยืดขอบกางเกงชุดนอนทำท่าล้วงเข้าไปแต่แอ้ฟใช้สองมือดึงแขนเขาสู้ไว้
"เดี๋ยวแอ้ฟก็เข้าเรียนมหาวิทยาลัยแล้วสวยทั้งตัวขนาดนี้ต้องมีคนมาจีบเยอะแน่ๆเลย"
"อาขอดูก่อนไม่ได้เหรอ นะจ้ะแค่ดูเอง" แอ้ฟส่ายหน้าดึงกางเกงนอนไว้ไม่ยอมปล่อย
"อ่ะ ไม่เป็นไรจ้ะ" เขาลุกขึ้นนั่งหลังตรงแต่มือยังลูบไล้ที่หว่างขาของเธอไม่หยุด
"คืนนี้อาไปก่อนนะ แอ้ฟไม่ต้องคิดอะไรมาก อาก็แค่แกล้งแอ้ฟเล่นสนุกๆเท่านั้นเอง"


"ถ้าแอ้ฟเอาเรื่องนี้ไปบอกใครแล้วทำให้อาต้องเดือดร้อน อาก็จะกลับอเมริกาไปเลยและจะเอาเงินของแอ้ฟไปด้วย" เขาเผยไพ่ในมือ
"และก็ถ้าแอ้ฟไม่กลับบ้านแอ้ฟก็จะเสียเงินก้อนนั้นไปด้วยนะจ้ะ"
"แค่สนุกๆกับอาไม่สึกหรออะไรมากหรอก" อาต้อมลุกขึ้นยืนใส่กางเกง
"วันหลังอาจะเอาตังค์มาให้ใช้อีกนะ ไม่ต้องเกรงใจคิดมากตังค์ของแอ้ฟทั้งนั้นแหละ มีแล้วมันก็ต้องใช้จะเก็บไว้ทำไมเนอะ"


อาต้อมถือไฟฉายหันหลังเดินออกจากบ้านเก่าของแอ้ฟปล่อยให้เธอนอนร้องไห้อยู่บนพื้น เขาเข้ามาข่มเหงเธอถึงในบ้านของพ่อ เธอคิดถึงพ่อคิดถึงแม่คิดถึงย่า ถึงตอนนี้แอ้ฟเลิกเชื่อเรื่องผีเรื่องสิ่งศักสิทธิ์อย่างเด็ดขาดเพราะถ้าผีหรือสิ่งเหล่านั้นมีจริงก็ต้องออกมาช่วยเธอสิ คิดถึงเงินสองหมื่นที่อาแท้ๆโฉดชั่วของเธอให้มา คิดถึงเงินเกือบห้าล้านที่เขายึดไว้เป็นตัวประกัน ใบหน้าที่เคยสดใสของวัยสาวจมน้ำตาถึงรุ่งเช้าเธอรีบแต่งชุดนักเรียนเพราะอยากจะออกจากบ้านหลังนี้ไป แต่วันนั้นเธอก็ไปไม่ถึงโรงเรียนเพราะเธอมีเงินในกระเป๋าตั้งสองหมื่น


แอ้ฟกลับเข้ามาที่บ้านใหญ่ของคุณย่าในตอนค่ำเธอเหลียวมองหาอาต้อม เมื่อไม่เห็นจึงรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนรีบอาบน้ำทำธุระส่วนตัว หลังจากอาบน้ำแล้วเธอก็ถือกระเป๋านักเรียนวิ่งลัดสนามมาถึงบ้านเก่าแล้ววิ่งขึ้นชั้นบนทันที แต่พอเปิดประตูห้องนอนเข้าไปเธอถึงกับช็อคในภาพที่เห็น ชายวัยกลางคนอายุห้าสิบกว่าๆนั่งเปลือยเปล่าอยู่ที่โต้ะอ่านหนังสือมืดๆของเธอ เมื่อเขาเห็นเธอจึงหมุนตัวหันหน้ากลับมาที่ประตู มือกำลังสาวแท่งเนื้อของตัวเอง  


"กลับมาแล้วเหรอลูก" เขายิ้มทักทาย แอ้ฟยังยืนนิ่งตะลึงงันคาอยู่ตรงประตูห้องนอน
"แอ้ฟฉลาดหรือโง่กันแน่นะลูกลองคิดดีๆสิ" เขาหยิบมีดทำครัวปลายแหลมที่เธอแอบหยิบจากบ้านใหญ่มาซ่อนไว้ในห้องตั้งแต่เมื่อคืน
"ถ้าแอ้ฟแทงอาก็ตายแอ้ฟก็เข้าคุก ฆ่าคนตายไม่รู้กี่สิบปีถึงจะได้ออกมา" เขามองดูมีดเล่มนั้น มันทั้งแหลมและคมกริบ
"แล้วเงินของแอ้ฟตั้งเยอะจะทำยังไงล่ะลูก"
"ถ้าลูกแอ้ฟฉลาดก็จะรู้ว่าคนแก่แบบอาน่ะมันทำอะไรไม่ได้มากหรอก แอ้ฟแค่เล่นเป็นเพื่อนอาสนุกๆกันไปมีตังค์ใช้ไม่ดีกว่าเหรอ" เขายื่นข้อเสนอ


"แล้วนี่ลูกแอ้ฟจะใส่ชุดนี้นอนเหรอเนี่ย" แสงไฟจากสนามลอดเข้ามาเห็นชุดที่แอ้ฟใส่เป็นกางเกงยีนส์ขาเดฟยาวหนาๆ
"ในบ้านนี้มันร้อนนะ อาเข้ามาแป้ปเดียวเหงื่อเต็มเลยต้องแก้ผ้าไม่งั้นไม่ไหวแน่ๆ ร้อน"
"แอ้ฟ แก้ผ้าสิลูก จะได้สบายๆ"
"ถอดสิลูก" เขาย้ำเสียงดังขึ้นเมื่อเห้นเธอยังยืนนิ่ง


แอ้ฟเริ่มถอดเสื้อออกตามด้วยกางเกงยีนส์ เธอมองมีดที่เธอแอบที่เอามาซ่อนไว้ตั้งแต่เมื่อคืนซึ่งตอนนี้อาต้อมเอาไปถือเล่นโบกไปมาบางทีก็ทำท่าซ้อมแทงกับลม ทุกแผนที่เธอคิดค้นเอาไว้ป้องกันตัวถูกทำลายลงสิ้นแม้แต่กางเกงยีนส์ขาเดฟหนาๆและเสื้อสามชั้นที่เธอยอมร้อนและอึดอัดใส่มา นี่หมดทางที่เธอจะป้องกันตัวเองได้แล้วหรือ


"ถอดชั้นในด้วยสิลูก" อาต้อมบอก  


เขายื่นมือไปขอชุดชั้นในที่เธอถอดออก พิจารณาพลิกไปพลิกมาดูยกทรงไซส์ผู้ใหญ่ของเด็กสาว หยิบกางเกงในที่เธอเพิ่งถอดออกมาดูใกล้ๆเขาดมกลิ่นสาวของเธอที่หมักหมมสะสมเหงื่อมาทั้งวันสูดลมหายใจเข้าปอดลึกและยาวยืดเสียงดัง อาต้อมเอากางเกงในใส่ในมือแล้วกำรูดขึ้นลงกับอาวุธของตัวเองแกล้งครางเสียงดังทำเป็นสยิวในอารมณ์อย่างหนักเพื่อแกล้งยั่วเธอเล่น แอ้ฟเบือนหน้าหนีไม่อยากเห็นภาพอุบาทที่เขาตั้งใจแสดงให้เธอดู


"ทำการบ้านไหมลูก ตามสบายเลย อาอยู่แถวนี้แหละลูกแอ้ฟจะได้มีเพื่อน ไม่เหงา" เขาลุกขึ้นจากโต้ะอ่านหนังสือของเธอ เธอวางกระเป๋านั่งลงนิ่งๆ
"อ้าว ไม่มีการบ้านเหรอ งั้นหิวข้าวไหมลูกไปทานข้าวกันดีกว่า อาเตรียมไว้ให้ข้างล่าง" อาต้อมจูงมือแอ้ฟที่ร่างเปลือยเปล่าลงมาที่โต้ะอาหารมีจานใส่ข้าวผัดวางอยู่สองจาน เขาเริ่มตักข้าวใส่ปากส่วนแอ้ฟยังนั่งนิ่ง
"ไม่หิวเหรอลูกแอ้ฟ อาป้อนให้นะ" เขาตักข้าวจะป้อนให้เธอ
"กินมาแล้ว" แอ้ฟตอบเสียงห้วน
"สักคำสิลูก อืมแบบนั้น ร้านปากซอยนี้เขาอร่อยเนอะ" เธอจำใจกินข้าวที่อาต้อมคะยั้ยคะยอป้อนให้อีกสองสามคำ


"วันนี้ร้อนนะ ไม่มีแอร์นี่ร้อนจริงๆเลย ออกไปเดินเล่นกันที่สนามดีกว่าลูกแอ้ฟ"


เขาลุกขึ้นดึงมือของเธอแต่คราวนี้ต้องออกแรงฉุดกระชากหน่อยเพราะแอ้ฟออกแรงขัดขืนไม่ยอมเดินตามแต่ก็สู้แรงของอาต้อมไม่ไหว ที่สนามหญ้าระหว่างสองบ้านมีเสาไฟส่องสว่างแสงสีเหลืองส้มสองต้นที่พอจะทำให้มองเห็นไปได้ทั่วทั้งสนาม ถึงแม้จะมีรั้วรอบขอบชิดแต่ก็เป็นรั้วเหล็กแบบเป็นซี่โปร่งๆมองเห็นสนามหญ้าจากภายนอกบ้านได้อย่างชัดเจน บ้านหลังนี้แม้ว่าจะอยู่ลึกเข้ามาในซอยพอสมควรแต่ก็ไม่ใช่หลังสุดท้ายจึงยังมีมอเตอร์ไซค์วิ่งผ่านอยู่บ้าง


อาต้อมจูงมือแอ้ฟออกมายืนกลางสนามหญ้าทั้งคู่ร่างกายเปลือยเปล่า เขาเหลือบไปเห็นลูกฟุตบอลเก่าๆของน้องชายเธอหยิบขึ้นมาโยนให้แอ้ฟเธอรับไว้ทันทีด้วยสัญชาติญาณ


"โยนกลับมาให้อาสิลูกแอ้ฟ"


เธอมองเห็นชายวัยกลางคนทำท่ารอรับลูกฟุตบอลรู้สึกคล้ายกำลังเล่นสนุกกับคนปัญญาอ่อน เธอจำใจเล่นโยนรับกับเขาสักพักเขาก็โยนลูกบอลออกไปกลางถนนซอยนอกรั้ว


"ลูกแอ้ฟออกไปเก็บหน่อยสิ"


แอ้ฟเปิดประตูรั้วมองซ้ายมองขวาเห็นถนนว่างโล่งไม่มีใครจำใจรีบวิ่งออกไปเก็บลูกบอลตามคำสั่งของเขาแต่พอจะกลับเข้าบ้านอาต้อมก็ดันมือปิดประตูไว้ไม่ยอมให้เข้าเธอจึงต้องยืนเปลือยเปล่าอยู่ด้านนอก ได้ยินเสียงมอเตอร์ไซค์เห็นแสงไฟหน้าส่องมาไกลๆแอ้ฟนั่งลงคุดคู้ร้องไห้เสียงดัง


"โอ๋ อาล้อเล่นจ้ะ" เขาเปิดประตูดึงมือเธอเข้ามาด้านในหลบหลังพุ่มไม้ข้างๆก่อนที่มอเตอร์ไซค์คันนั้นจะเลยผ่านไป
"ขี้เกียจเล่นแล้ว ร้อนอ่ะ ไปอาบน้ำกันดีกว่านะ"


อาต้อมจูงมือแอ้ฟเข้ามาในบ้านใหญ่ที่ไม่มีใครเพราะอาผู้หญิงเดินทางกลับไปทำธุระที่อเมริกา ภายในบ้านหลังใหญ่เปิดไฟสว่างทั้งหลังจึงเป็นครั้งแรกที่อาต้อมได้เห็นร่างเปลือยอวบอัดโนมเนื้อขาวเนียนน่าสัมผัสไปทุกสัดส่วนของเด็กสาวอย่างเต็มสองตา เขาบอกให้เธอทำอะไรเธอก็ว่าง่ายเพราะสับสนจนหูอื้อตามัวสมองมึนงงคิดอะไรไม่ออกเดินตามเขาขึ้นมาจนถึงห้องน้ำในห้องนอนชั้นสอง


อาต้อมจัดท่าให้เธอนั่งบนฝาชักโครกแล้วก็หยิบท่อนเนื้อของเขาลูบไล้ไปตามใบหน้าเป็นสัญญาณว่าให้เธออมให้เขา แอ้ฟหยิบมันเข้าปากอย่างว่าง่ายแต่คราวนี้เขารู้สึกสัมผัสได้ถึงฟันคมๆของเธอ


"ถ้าแอ้ฟกัดจนอาเจ็บแอ้ฟก็จะต้องเจ็บด้วยนะอย่าลืมสิ อาว่าเราอย่าให้มีเรื่องกันเลยดีกว่า"


แอ้ฟตัดใจจะอมให้เขาตามที่ฟืลเซรืน่าและนาเดียเคยสอนให้เพื่อหวังจะให้รีบจบแบบคืนเมื่อวานแต่คราวนี้อาต้อมไม่ยอมให้ตัวเองเสร็จง่ายๆ เมื่ออิ่มเอมใจในระดับนึงเขาก็บอกให้เธอพอ เขาขอพิจารณาเรือนร่างของเด็กสาววัยสิบแปดเพื่อพักความพุ่งพล่านของอารมณ์ชายวัยกลางคนสักนิดยังไม่อยากเสร็จในตอนนี้


"อาละอิจฉาแฟนแอ้ฟจริงๆ เมื่อไหร่ลูกแอ้ฟมีแฟนมันคงขอเอาทุกวันแน่ๆ หลานอาสวยขนาดนี้"
"แต่ขออาดูเป็นคนแรกก่อนก็แล้วกันนะ"


เขาจัดท่าให้เธอโก้งโค้งเท้าแขนลงกับฝาชักโครกแล้วนั่งยองลงที่ก้นของเธอ แอ้ฟเอามือมาปิดของสงวนไว้เขาก็แกะมือเธอออก ขนาดยืนในท่าแบบนี้รอยแยกสีชมพูนั้นก็ยังเผยอแง้มออกเพียงเล็กน้อยไมีมีติ่งเนื้ออะไรยื่นออกมาเหมือนภรรยาของเขาเลย อาต้อมลากลิ้นเลียทีเดียวตั้งแต่ด้านหน้าจนถึงร่องก้นแอ้ฟสะดุ้งเฮือกใหญ่เมื่อโดนสัมผัสหยาบสากลากยาวๆจากลิ้นของชายวัยกลางคน


เขาใช้ลิ้นชอนใชไปตามรอยแยกที่ยังปิดแนบสนิทสองกลีบเนื้อนั้นบวมอวบอูมแน่น หลังจากที่ฟิลเซริน่าและนาเดียสอนให้แอ้ฟเปิดโลกแห่งอารมณ์ เธอก็ใช้มันจนช่ำชองรู้จักทุกจุดเสียวของตัวเองแต่ก็เป็นไปอย่างอย่างทะนุถนอมรักษาตลอดมา ส่วนอาต้อมนั้นตื่นเต้นอย่างที่สุดเพราะตลอดชีวิตของเขายังไม่เคยได้เห็นได้สัมผัสจุดกำหนัดของมนุษย์ผู้หญิงที่งดงามขนาดนี้มาก่อน

เขาละเลงลิ้นรับรู้รสและกลิ่นของเด็กสาวอย่างเอร็ดอร่อยต่อเนื่องยาวนานจนแอ้ฟเปลี่ยนจากความขยะแขยงกลายเป็นเริ่มมีเสียงครางเบาๆ เขาได้ใจเพราะรู้ว่างานทุกอย่างจะง่ายขึ้นมากถ้าผู้ร่วมงานมีอารมณ์ร่วมไม่ขัดขืนต่อต้าน ตอนนี้เพียงแค่มืออันหยาบกร้านลูบไล้ที่ก้นขาวเนียนของเธอเบาๆแอ้ฟก็สะดุ้งกระตุกเกร็งจนอาต้อมรู้ว่าห้วงเวลากำลังดำเนินไปแบบที่เขาควบคุมมันได้ทั้งหมด


"เป็นยังไงบ้างจ้ะลูกแอ้ฟ" เขาลองถามเพื่อหยั่งเชิงเธอดู
"อือ.. แอ้ฟเสียวค่ะอา" เธอตอบเสียงสั่นเมื่ออาต้อมใช้นิ้วเขี่ยในร่องธารน้ำที่กำลังซึมออกมา
"หีของแอ้ฟสวยมาก อาอยากจะเอาควยทิ่มแรงๆจัง" เขาใช้คำหยาบคายเพื่อสนองความหยาบของตัวเองแต่มันก็กระตุ้นอารมณ์ของเด็กสาวอยู่ไม่น้อย
"เดี๋ยวอาจะเปลี่ยนลูกแอ้ฟให้กลายเป็นผู้หญิงเต็มตัวเอาไหม"
"อืม.." เธอตอบเขาไม่ไหวเพราะอาต้อมสอดนิ้วลงไปในช่องเสียวของเธอจนสุดโคนนิ้วแล้วควงเสียดสีสู้กับแรงตอดบีบรัดที่หล่อเลี้ยงด้วยเมือกน้ำเหนียวๆ
"ลูกแอ้ฟยังไม่เคยโดนเอาจริงๆเหรอ หีลูกแอ้ฟมันบวมมากเลยจ้ะ" เขาใส่คำหยาบลงไปผสมกระตุ้นเพิ่มอารมณ์ของเธออีก


เขาคิดเกมส์สนุกๆขึ้นมาได้ระหว่างกำลังใช้สองนิ้วแหวกขยายช่องที่เบียดกันแน่น


"แอฟพูดตามอานะ หีกับควย"
"หีกับควย.." เธอพูดคำที่ไม่เคยใช้แม้แต่กับเพื่อนสนิท
"เย็ดแอ้ฟทีสิคะ"
"เย็ดแอ้ฟทีสิคะ" เธอพูดตามเขาเสียงกระเส่า
"ได้จ้ะอาจะเย็ดหีลูกแอ้ฟให้เดี๋ยวนี้แหละ"


คราวนี้เธอไม่พูดตามแต่หลับตาปี๋เพราะเคยได้ยินมาว่ามันจะเจ็บปวด อาต้อมค่อยๆยืนขึ้นช้าๆปวดกล้ามเนื้อขาเพราะนั่งนานเกินไปตามประสาวัยกลางคนที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย พอคิดว่าเขากำลังจะได้เปิดบริสุทธิ์เด็กสาวแค่เอามาจ่อถูๆกับเนินเนื้อสวยนั้นก็แทบจะแตกแล้ว ตอนมีอะไรกับณีเมียของเขาเธอก็เคยเป็นเมียของคนอื่นมาก่อน เขาจะได้เป็นคนครอบครองคำว่าครั้งแรกของเด็กสาวสวยสะเด็ดคนนี้ตลอดไป อาต้อมหลับตาเตรียมรับรู้รสสัมผัสหลังจากที่เอาแท่งเนื้อไปจดๆจ่อๆอยู่พักนึงแล้ว


"โอ้ย.. อา แอ้ฟเจ็บ แอ้ฟเจ็บ"


เธอเอื้อมมือกลับหลังมาดันตัวเขาไว้ พอคิดถึงเรื่องเจ็บแล้วน้ำรักหล่อลื่นไม่รู้มันแห้งหายไปไหนหมด ทุกครั้งที่ลำเนื้อนั้นบุกเข้ามามันมีทั้งความเจ็บความแสบคล้ายโดนทิงเจอร์ราดรดลงบนแผลสดแดงๆเป็นครั้งแรกตอนถีบจักรยานล้มในวัยเด็ก อะไรๆที่เคยแนบชิดสนิทกันมาเกือบยี่สิบปีตอนนี้เหมือนถูกฉีกถูกกรีดออก แต่โดนเอาครั้งแรกก็คงคล้ายกับรสชาติของเหล้า

เหล้าแก้วแรกมันชั่งแสนฝาดขมแต่ก็ยังฝืนกินแก้วที่สองสามสี่ต่อไปเพราะปราถนาในความสนุกในความเมามายที่ปลายทางจนมนุษย์ผู้สุดแสนประเสริฐกลับต้องตกเป็นทาสสุรากับเกือบทั้งโลก แอฟเองก็ไม่ต่างจากคนอื่นๆบนโลกเบี้ยวๆใบนี้ เมื่อปากเริ่มคุ้นถึงรสเฝื่อนรสฝาดเมื่อคอเริ่มคุ้นถึงความร้อนที่กรีดบาด ที่เหลือก็คือความสนุกสนาน

เปลี่ยนจากคนพูดน้อยให้พูดมาก เปลี่ยนจากคนขี้อายให้กล้าแสดงออก เปลี่ยนจากคนดีให้กลายเป็นคนบ้า เปลี่ยนจากเธอที่นอนร้องไห้จนเช้าเพราะถูกข่มเหงรังแกกลายเป็นหลับตาปี๋ขึ้นคร่อมดำเนินรายการตามจังหวะใจของตัวเอง เธอกำลังใช้ร่างกายของชายวัยกลางคนที่ทำอุบาทกับเธอเป็นบันไดเพื่อไปให้ถึงจุด

[review1972]

เร้าใจสุดๆครับ

[st23652]

น่าสงสารจัง