ขอรบกวนสอบถามครับ

ใครพอมีเรื่องนี้บ้างครับ
นรกสางเขียว ตอนที่ 01(copyมาครับไม่ทราบผู้แต่ง)
  หลังออกจากหมู่บ้านของคะหยิ่นเข้าสู่นรกดำ คณะของรพินทร์ก็ต้องพบกับ ทางมหาวิบากอีกครั้งหนึ่ง ชาวคณะต้องเดินไปด้วยความยากลำบาก โดยเฉพาะคุณหญิงดาริน สาวสวยคนเดียวของคณะ
...นี่..อีตารพินทร์ เค้าจะไปตามควายที่ไหน ไม่ยอมหยุดรอกันบ้างเลย...เสียงบ่นออกมาจากดาริน ที่ตอนนี้ทั้งเหนื่อยและร้อน
...ก็บ่นไปได้ เธอยังไม่เคยชินอีกหรือ รพินทร์เค้าก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งแหละ ที่ต้องทำ
เวลา เดี๋ยวพอถึงจุดพัก เค้าจะรอพวกเราเอง ทนหน่อย..ไชยยัน ตอบมา
...ทนหน่อยน้อย ดูลูกหาบเราสิไม่มีใครบ่นซักคำ.. เชษฐาบอกน้องสาว
ดารินหันกลับไปมองด้านหลัง ก็เห็นลูกหาบแต่ละคน หาบสัมพาระมาด้วยความทรหด
บุญคำกับเกิดรั้งท้าย ก็ร้องเพลงยี่เกมาแว่วๆ
...พี่ใหญ่คะ น้อยจะลงไปเดินคุยกับบุญคำ ที่ท้ายขบวนหน่อยนะคะ...ดารินพูดจบก็หยุดเดินรอให้พวกลูกหาบ และพรานพื้นเมือง เดินผ่านไปส่วนตัวก็ลงเดินพร้อมกับคู่ของบุญคำกับเกิด
...อ้าว นายหญิง ทำไมลงมาเดินด้านหลังละครับ...บุญคำร้องถามนายสาว
...ก็ว่าจะมาฟังบุญคำร้องลิเก ให้ถนัดหูซักหน่อย อยู่ข้างหน้ามันฟังไม่ชัด..หญิงสาวตอบ
...จะไปฟังลุงคำทำไม มีแต่คำหยาบโลน...เกิดว่าเข้าบ้าง
...ชิชะ  ไอ้เกิด ไอ้เด็กเมื่อวานซืน บังอาจมาว่าข้า เดี๋ยวพัดด้วยหลังเท้าเลย มาว่าข้า
ร้องหยาบโลน มันเป็นศิลปะ แกเข้าใจมั๊ย ของพรรณ์นี้มันต้องมีสองแง่สามง้าม เอาไว้เป็นข้อคิดบ้างโว้ย มันถึงจะบันเทิงหูบันเทิงใจ อย่าไปฟังไอ้เกิดมันนะครับนายหญิง...บุญคำหันมากล่าวกับดาริน
...ฉันไม่ว่าอะไรบุญคำหรอก ร้องต่อไปไปสนุกดี..
ดารินเดินหน้าบุญคำกับเกิดไปเรื่อยๆ อากาศร้อนจัดมาก เหงื่อไหลชุ่มตัวชุ่มเสื้อผ้าไป
หมด ดารินทนไม่ร้อนไม่ไหว จึงปลดกระดุมออกสองเม็ด เส้นทางที่เดินก็เริมชันขึ้น มีหินเป็นตะปุ่มตะป่ำ ต้องเดินด้วยความระมัดระวัง บุญคำเดินตามดาริน ตาก็จ้องไปที่ตัวดารินคอยระวังให้เผื่อดารินต้องการความช่วยเหลือมองไปก็คิดไปว่า นายหญิงช่างหุ่นดีอะไรเช่นนี้ ตูดเป็นตูด นมเป็นนม เวลาเดินก้นบิดไปมาอยู่หน้าแกแค่เอื้อม แกเห็นชัด ขณะที่ดารินก้าวเท้าปีนก้อนหิน กางเกงเดินป่าทั้งรัด ทั้งเปียกเหงื่อชุ่มยั่งกับเอาน้ำราด บริเวณที่สันนิฐานได้ว่า เป็นจุดสำคัญของนายหญิง ช่างใหญ่นัก
...โอ้ย..หีนายหญิงใหญ่มาก ถ้ากูเอามือไปปิดคงไม่มิดแน่ๆ ดูสิเป็นพูเลย ถ้าได้สักครั้งจะไม่ลืมพระคุณเลย...ขณะที่แกกำลังคิดเพลินๆ ดารินที่กำลังก้าวขึ้นหินอยู่ก็พลาด ทำให้หงายหลังตกลงมา อารามตกใจ บุญคำทิ้งหาบ แล้วคว้าตัวดารินไว้แล้วเสียหลักตกลงไปค้างที่หินก้อนใหญ่ด้านล่าง โดยตัวดารินทับแกอยู่ในรูป69 จมูกแกอยู่ตรงหีของดารินพอดีแกได้กลิ่นตุๆ ของหี ควยแกเลยตื่นตัวแข็งจนดารินสัมผัสได้ ดารินจึงรีบลุกขึ้น โดยที่ตายังตะลึงมองควยของบุญคำที่ดันกางเกง จนเห็นเป็นรูปร่างอย่างชัดเจน
...ควยใหญ่จัง ตัวเล็กๆไม่นึกว่าควยจะใหญ่ขนาดนี้ เฮ้อ ถ้าโดนจะเข้าของเราได้มั๊ยนี่..
ดารินคิดไป ก็รู้สึกเสียวไปถึงรูหี ขนลุกไปทั้งตัว
 ...เป็นอะไรมั๊ยครับ..เกิดเข้ามาประคองดาริน แล้วเอยถาม แต่พอเหลือบมองไปตรงหน้าอกของดาริน ก็ต้องวาบหวิวจนควยลุก เพราะตอนนี้กระดุมเสื้อได้หลุดออกอีก มิหนำซ้ำเสื้อก็แบะออกจนกว้าง
...อูย..นม..ขาวอวบใหญ่อะไรเช่นนี้ น่าจับขึงพืดแล้วฟัดให้เละ อูยนายหญิงน่าเย็ดเหลือเกิน..เกิดรำพึงในใจชั่วอึดใจที่ทั้งสามตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตน แล้วก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเรียกถามเชษฐา ที่อยู่หัวขบวน
...เป็นไงบ้าง น้อยเป็นอะไรมั๊ย...
 ...ม..ไม่เป็นไรคะ พี่ใหญ่ ก้าวพลาดนิดหน่อย เดี๋ยวน้อยจะตามขึ้นไปนะคะ...ดารินตะโกนตอบ พลางกลัดกระดุม และกล่าวขอบใจพรานทั้งสองเบาๆ แล้วจึงปีนก้อนหินขึ้นไป
...ลุกได้แล้วลุงคำ นอนควยแข็งอยู่ได้ เป็นไง หีนายหญิงหอมมั๊ย เห็นดมอยู่ตั้งนาน ควยแข็งโด่ชนหน้านายหญิงเลย...เกิดแซวบุญคำ
...ไอ้ห่านี่เดี๋ยวปั๊ด..นายหญิงเดินมาทั้งวัน จะให้มันหอมได้ไง มันก็ต้องมีกลิ่นตุๆ กันบ้างซิแต่กลิ่นนี้ถ้าใครได้ดมจะรู้ ว่ามันซาบซานขนาดไหน พูดแล้วควยแข็ง มึงก็เหมือนกันกูเห็นมึงจ้องนมขาวตาไม่กระพริบ ควยแข็งเป็นลำขึ้นมาเลย อยากล่ะซิ...บุญคำแซวกลับ
...โธ่..ลุงคำเดินป่ามาหลายวัน มาเห็นของชอบๆแบบนี้ มันก็ต้องแข็งบ้างสิ เออ..ฉันเห็นตอนนายหญิงโดนควยลุง เห็นตะลึงเลย ลุงว่านายหญิงจะมีอารมย์มั๊ย..เกิดถาม
...อารมย์อะไรวะ...บุญคำถามกลับ
...อารมย์เงี่ยน อยากโดนเย็ดน่ะลุงคำ...เกิดตอบ
...ไอ้ห่า..มันก็ต้องมีบ้างล่ะวะ พูดแล้วจะหาว่าคุย ใครเจอควยกูแล้วหลงกูทุกคน ไม่งั้นที่หนองน้ำแห้งกูไม่มีเมียถึงสี่คนหรอก นี่ยังไม่นับที่อื่นอีกนะโว้ย.. บุญคำคุยทับ
...แล้วเดินป่าเทียวนี้จะมีโอกาสมั๊ยลุง ฉันล่ะเงี่ยน...เกิดถาม
...ข้าก็คิดอยู่ นายรพินทร์ไม่ยอมล่อซักที ข้าล่ะรอต่อคิวอยู่...บุญคำบ่น
...มีโอกาสเมื่อไหร่ อย่าลืมเผื่อพวกข้าบ้างนะ พวกข้าเงี่ยนกันทุกคนแล้ว..เกิดบอก
...เออ...บุญคำตอบ แล้วพากันเดินต่อไป
กล่าวถึงรพินทร์ ซึ่งเดินนำอยู่หน้าขบวน ตั้งแต่เข้าสู่นรกดำ เขาก็หนักใจมาก เพราะนรกดำเป็นป่าที่เขาไม่คุ้นเคยเหมือนป่าที่ผ่านมา เขาไม่รู้ว่าข้างหน้าจะพบกับอะไร แค่ป่ารอบๆตัวเขาตอนนี้ก็ดูมันใหญ่ไปหมด ไม่ว่าจะเป็นต้นไม้หรือแม้กระทั่งสัตว์ต่างๆ ที่มีขนาดเกือบเป็นสองเท่าหรือมากกว่าที่พบเจอในป่าปกติเขาหยุดรอขบวน อยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ที่ใหญ่จนประเมินอายุไม่ถูก ข้างๆเป็นหนองน้ำใหญ่ อากาศร่มรื่นกว่าที่ผ่านมา รอได้สักพักหัวขบวนนำโดยแงซายก็โผล่ให้เห็น
...หาที่พักได้เข้าทีนี่รพินทร์...ไชยยันทัก
...พักล้างหน้าล้างตาสักครู่เท่านั้นครับ จุดพักแรมต้องเดินขึ้นไปทางขวามือประมาณร้อยเมตร จุดนี้พักไม่ได้ เพราะตอนกลางคืน จะมีสัตว์ป่าลงมากินน้ำครับ..พรานใหญ่ตอบ
...คุณหญิงเหนื่อยหน่อยนะครับ สำหรับวันแรกในนรกดำ เดี๋ยวคุณหญิงจะได้อาบน้ำครับ..รพินทร์บอกแม่ดอกฟ้าเจ้าพยศของเขา...ของเขา ต้องเป็นของเขา...เขาบอกกับตนเองดารินค้อนประหลักประเหรือ ก้มหน้าบ่นเบาๆ แล้วหันไปดูหนองน้ำ...อยากอาบซะตอนนี้เลย เหนียวไปทั้งตัวโดยเฉพาะตรงนั้น คิดแล้วยังเห็นภาพควยของบุญคำ หือ สยิว..ดารินคิดแล้วขนลุก เฮ้อ..
...พี่ใหญ่คะ น้อยขอไปทำธุระส่วนตัวนะคะ...ว่าแล้วเธอก็วางเป้ลงที่โคนต้นไม้ แล้วเดินเข้าป่าไป พอไปถึงพุ่มไม้ซึ่งห่างจากจุดพักประมาณสิบเมตร เธอก็แก้กางเกงถกลง เพื่อจะฉี่ โดยไม่ทันดูที่พื้นว่ามีกิ่งไม้เล็กๆปักอยู่ เธอนั่งลงกิ่งไม้เลยทิ่มถูกก้น เธอสะดุ้งยกก้นขึ้น เอามือสอดไปคลำก้นบังเอิญฝ่ามือโดนเม็ดแตดเม็ดใหญ่ของเธอเข้า...อูยเสียว..เธอเผลอปากพูดออกมาเบาๆจัน พรานของรพินทร์คนหนึ่ง ซึ่งหลบออกมาถ่ายหนัก อยู่พุ่มไม้ด้านหลังดารินไปเมตรกว่าๆ เห็นดารินก้มหันก้นอันเปลือยเปล่ามาทางแก เห็นดารินกำลังเปลี่ยนเอานิ้วมาถูแตดตัวเอง ได้ยินดารินพูดว่า..อูย เสียว เสียว ควยใหญ่ บุญคำควยใหญ่ เย็ดๆๆๆๆๆ ซี้ด....เสียว..พร้อมกับขยับนิ้วเข้าๆออกๆเร็วขึ้นๆ แกเลยชักว่าวควยแกด้วยความเร็วพอๆกับนิ้วของดาริน
...อูย หี อูยนายหญิง หีใหญ่ เป็นพู น่าเย็ด หันก้นมาทางเรา เย็ด เย็ด กระแทก แรงๆ
ให้หีแหกแหลกไปเลย เย็ดๆๆๆๆ มันมาก อูย จะออกแล้ว อ..ออ..ออกแล้ว..จันนึกในใจ น้ำควยก็พุ่งออกไปเกือบโดนก้นของดารินพร้อมกันนั้น ดารินก็ถึงจุดสุดยอด น้ำหีแตก หมดแรงจนเข่าทรุด เมื่อสติสตังกลับมา ดารินก็รีบทำธุระต่อจนเสร็จ แล้วออกไปร่วมกลุ่มตามเดิม โดยไม่รู้เลยว่า การกระทำของตนตกอยู่ในสายตาของจันโดยตลอด
...ต้องไปถามลุงคำ ว่าไปเปิดควยให้นายหญิงดูเมื่อไหร่ นายหญิงถึงเอามาเพ้อ เฮ้อ แต่หีนายหญิงใหญ่น่าเย็ดจริงๆ ถ้าเจอควยไอ้จันจะสะอื้น ลืมควยลุงคำไปเลย ต้องหาโอกาสเย็ดให้ได้..ไอ้จันสาบานกับตัวเอง เย็นนั้น หลังจากนายจ้างทุกคนได้อาบน้ำกันแล้ว ก็มารวมตัวกันที่กองไฟ รับประทานอาหารเย็นพร้อมกัน เหมือนเช่นเคย พอรับประทารเสร็จ เชษฐาก็เอ่ยถามรพินทร์ว่า
...วันพรุ่งนี้ เราจะเดินทางไปทางทิศไหน รพินทร์...
 ...ยังคงมุ่งทิศเดิม คาดว่าอีกสามวัน เราจะไปถึงทิวปีกครุฑ ซึ่งเป็นจุดหมายแรกในนรกดำนี่ผมต้องขอให้ ทางฝ่ายนายจ้างทุกท่าน เดินอย่างระมัดะวังด้วย เพราะป่าที่เรากำลังเดินอยู่นี้ เป็นป่าที่อันตรายมาก ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ป่าซึ่งดูจะตัวใหญ่ผิดปกติ ยังมีสัตว์เลื้อยคลานมีพิษ ที่มีเห็นอยู่ดาษดื่นโดยเฉพาะคุณหญิง เวลาจะออกจากกลุ่มไปไหน ควรมีคนของผมติดตามไปด้วย และที่สำคัญ เป้หลังส่วนตัว ต้องติดตัวตลอดรวมทั้งปืนด้วย...รพินทร์หันไปบอกดาริน
...เจ้าค่ะ นายพรานใหญ่...ดารินตอบ พร้อมถวายค้อนขวับ
...ไม่เอาน่ะน้อย ชอบแขวะรพินทร์เค้าอยู่เรื่อย...เชษฐาปรามน้องสาว
...ก็พรานใหญ่ ชอบจับผิดน้อยนี่คะ...ดารินตอบ
...เขาเตือน ก็ว่าเขาจ้องจับผิด...ไชยยันว่าเข้ามั่ง
...เอ๊ะ ไชยยันนี่ เข้าข้างกันอยู่ได้ อย่าป่วยหรือบาดเจ็บนะ จะ ฮึม...หมอสาวกล่าวอาฆาต
...เฮ้ย ยายนี่พาลไปทั่ว ปล่อยให้เดินหลงทางให้เข็ด เนอะรพินทร์เนอะ...ไชยยันเย้ย
...คอยดูกันต่อไปแล้วกัน...ดารินกล่าว แล้วเดินเข้าเต็นท์นอนไป
...อย่าไปถือสาน้อยเลยนะ พี่ชายเค้าตามใจกันมา จนแม่คุณเคยตัว...พอดารินเดินลับตาไปไชยยันก็หันมาพูดกับรพินทร์
...ไม่เป็นไรครับ ผมไม่เคยถือสา คุณหญิงเลย เอาล่ะถ้าไม่มีอะไร ผมขอตัวไปหาลูกน้องผมก่อนนะครับ...รพินทร์กล่าว
...เชิญ...เชษฐากล่าวอนุญาต
คืนนั้หลังจากแบ่งหน้าที่ เวรยามกันแล้ว รพินทร์ก็แยกตัวไปนอน ที่บริเวณรอบนอกสุดของแค้มป์ ส่วนจันก็เร่เข้าไปหาบุญคำ
...พี่คำ ทำอีท่าไหน ให้นายหญิง เห็นของดีพี่ได้...จันเอ่ยถาม
...อ๊ะ มึงรู้ได้ยังไง ไอ้เกิดมันปากสว่าง บอกเอ็งเรอะ ไอ้นี่มันต้องโดน...บุญคำยั๊ว
...ไม่ต้องไปว่าไอ้เกิดมันหรอก มันไม่ไดับอก แต่ฉันได้ยินมากับหู...จันบอก
...หา นายหญิงเอาเรื่องไปฟ้องนายใหญ่เหรอ ฉิบหายแล้วกู...บุญคำพูดด้วยความตกใจ
...ปล่าวฟ้อง ฉันได้ยินมาจากนายหญิงเลย...จันบอก แล้วก็เล่าเหตุการณ์ให้บุญคำฟัง อย่างละเอียด โดยเสริมต่อว่า
...โอ้ย พี่คำ นับว่าเป็นบุญตาของฉัน หีนายหญิงสวยมาก หมอยก็ไม่รก เป็นกระจุกอยู่ตรงเหนือแตด พูดถึงแตด แตดนายหญิงใหญ่ และยืนยาวออกมา น่าดูดแล้วทึ้ง พูดแล้วควยแข็ง กลีบนี่ยังชิดกัน เหมือนกับยังไม่เคยโดนเย็ด หรือถ้าเคย ก็คงโดนมาไม่กี่ควย อูย อยากเย็ดเป็นบุญควย...จันเพ้อ แล้วหันมาทางบุญคำ เห็นบุญคำ นั่งตาลอย น้ำลายไหลยืดหยดลงมา ที่ปลายคาง จีงพูดว่า
 ...พี่คำ น้ำลายหกแล้ว ไงเล่าเรื่องของพี่คำ ให้ฉันฟังบ้างซิ ฉันอยากรู้...บุญคำรีบเช็ดน้ำลาย แล้วพูดว่า...นี่นายหญิง เห็นของกูแวบเดียว มีกางเกงปิดอยู่ด้วย ยังเอาไปเพ้อ ช่วยตัวเองอีก อยากโดนเย็ด ทำไมไม่บอกบุญคำ บุญคำจะเย็ดถวายหัวเล้ย...
 ...พี่คำ อย่าพึ่งเพ้อ เล่าให้ฉันฟังก่อน ว่าเหตุการณ์มันเป็นยังไง...จันถาม
 ...เออ...บุญคำก็เล่าเหตุการณ์ต่างๆ ให้จันฟัง เสร็จแล้วแกก็เสริมว่า
 ...ไอ้จันเอ้ย ถ้าเอ็งได้ดมกลิ่นหีนายหญิงนะ ควยเอ็งไม่แข็ง ให้มันรู้ไป ผู้หญิงอะไร สวยไปหมดทั้งตัว น่าลูบ น่าคลำ น่าขย่ำ น่าจับเย็ดให้ถึงสวรรค์ ชั้นดาวดึงษ์... เอ๊ะ เอ็งบอกว่าแตดนายหญิงยาวยืดออกมาเหรอ แสดงว่า นายหญิงมีความต้องการสูง ประเภทสะกิดปั๊บติดปุ๊บ...
 ...เป็นยังไง ปั๊บๆปุ๊บๆ...จันถาม
 ...ไอ้จันโง่เอ้ย..ก็คือว่า ถ้ามึงล้วงเมื่อไหร่ มึงก็มีโอกาสได้เย็ดนะซิวะ...บุญคำตอบ
 ...แล้วเมื่อไหร่ จะได้ล้วงล่ะพี่คำ..จันถามกลับ
 ...มันก็แล้วแต่ความสามารถ ซิวะ...ไป ไปนอนได้แล้ว...บุญคำสั่ง แล้วตัวเองก็ล้มตัวลงนอนตะแคง เพราะนอนหงายไม่ได้ ควยมันแข็ง
ตอนเช้า หลังจากเสร็จภารกิจ ขบวนของรพินทร์ ก็ออกเดินทางต่อ โดยจัดขบวนเช่นเดิม แต่วันนี้ แม่ดอกฟ้าดาริน ไม่กล้าลงไปเดินคู่กับบุญคำเลย วันนี้ดารินสังเกตว่า บุญคำและพวก คอยส่งสายตา ตอดเล็กตอดน้อยหล่อนตลอดเวลา อย่างเมื่อเช้า เธอนั่งอยู่หน้าเต็นท์ เธอเห็นเส่ยกำลังมองมาที่เป้ากางเกงของเธอ แล้วหันไปซุบซิบกับเกิด นี่เธอคิดไปเองหรือเปล่า เธอรู้สึกว่า มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น ในหมู่พรานของรพินทร์ แล้วนี่เธอจะทำอย่างไรดี ช่างน่าหวั่นใจนักแล้วดารินก็ต้องสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงปืน "ปัง"  ทุกคนหยุดเดิน รพินทร์กลับมารวมกลุ่มกับนายจ้าง แล้วพูดขึ้นว่า
...เสียงปืนลูกซอง ดังมาจากด้านซ้าย ระยะไม่เกิน 500 เมตร ขอให้ทุกคนรอผมที่ตรงนี้ ผมจะไปดูว่ามีอะไร ให้ทุกคนอยู่ในความพร้อม ไม่ประมาทนะครับ...
รพินทร์ก็เดินลัดออกไปทางซ้าย พอไปได้สักพักใหญ่ พวกเชษฐาก็ได้ยิน เสียงปืนดังขึ้นอีกสองนัด ไชยยันพูดว่า
...เสียงปืนของรพินทร์ ท่าจะซัดตัวอะไรเข้าให้แล้ว...เสียงปืนเงียบหายไป ไม่นานนักก็เห็น รพินทร์เดินโผล่ออกมา พร้อมกับชายร่างเล็กๆผอมแห้งคนหนึ่ง บุญคำพูดขึ้นว่า
...นั่นมันไอ้ส่างปานี่ มันมาอะไรแถวนี้วะ...พอรพินทร์มาถึง เชษฐาก็ถามขึ้นว่า
...เหตุการณ์เป็นยังไง แล้วใครล่ะนั่น...
...ชื่อ ส่างปา ครับ ผมไปพบห่างจากนี่ไปประมาณ 200 เมตร กำลังหนีหมาป่าขึ้นต้นไม้อยู่ผมเลยยิงหมาป่าตายไป 2 ตัว ที่เหลือก็วิ่งหนีหายไปแล้ว ระหว่างทางกลับมานี่ ผมสอบถามได้ความว่า เจ้าส่างปา เป็นพรานนำให้กับ ฝรั่งผัวเมียคู่หนึ่ง ทำการสำรวจ เกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตแปลกๆ แถวทางตอนเหนือของพม่า แล้วอย่างไรไม่รู้ เจ้าส่างปานำทางผิด เข้ามาในเขตนรกดำนี่ ตอนนี้เสบียง กระสุนปืน ยารักษาโรค ก็หร่อยหร่อ แต่ที่สำคัญคือ หาทางกลับไม่ได้ ฝรั่งสองคนนั่น จึงส่งส่างปาออกมาหาคนช่วยเหลือ บังเอิญว่ามาเจอกลุ่มของเรา อย่างไงก็ขอให้คณะนายจ้าง ช่วยตัดสินใจ ว่าจะช่วยหรือไม่ช่วย ด้วยนะครับ...รพินทร์ตอบ
...ก็น่าเห็นใจ หรือทุกคนว่าไง...เชษฐาหันไปสอบถามคนที่เหลือ
...ถ้าเราไปช่วย จะมีผลต่อเส้นทางเดิน ของเราแค่ไหน...ไชยยันถามรพินทร์ขึ้น
...มีผลแน่นอนครับ ผมได้สอบถามส่างปา แล้วว่า จุดที่ฝรั่งพักอยู่นั้น ห่างจากเรา เป็นระยะเวลาเดินทาง หนึ่งวันพอดี ซึ่งจะทำให้เราเสียเวลา อย่างน้อยสามวัน ซึ่งกำหนดเวลาของเรามีจำกัดอย่างที่เป็นรู้กัน...รพินทร์ตอบ
...นี่แสดงว่าคุณจะไม่ไปช่วยใช่มั๊ย คนใจร้ายใจดำเห็นคนตกทุกข์กำลังจะตาย ไม่ยอมช่วยเหลือ ฉันไม่นึกว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้เลยฉันผิดหวังมาก...ดารินโวยวายใส่รพินทร์แบบไม่ยั้ง
...ผมไม่ได้บอกว่า จะไม่ไปช่วยซักหน่อย เพียงบอกผลกระทบ ที่จะเกิดกับเรา ถ้าเราตัดสินใจไปช่วย ก็เท่านั้น...รพินทร์ตอบกลุ่มนายจ้างจึงปรึกษากัน และถามรพินทร์ในบางครั้ง ในที่สุดก็ได้ผลสรุปว่าให้ไปช่วยเหลือเพราะเห็นแก่ มนุษยธรรม
รพินทร์จึงเข้าไปสอบถาม ถึงรายละเอียด ของเส้นทาง กับส่างปาและขีดเส้นตัด เพื่อย่นระยะทางแล้ว จึงสั่งเริ่มเดินทางทันทีพวกพรานพื้นเมือง ซึ่งต่างก็คุ้นเคย กับส่างปาเป็นอย่างดี ก็สอบถามส่างปาว่า
 ...เฮ้ย ไอ้ส่างปา เทียวนี้แกนำทางให้ใครวะ...บุญคำถามขึ้น
 ...ก็แหม่มมาเรีย กับผัวเขาน่ะ แหม่มคนที่เคยไปกับ พรานใหญ่รพินทร์ คราวนู้นน่ะ...ส่างปาตอบตาลอยๆเพราะอยากสูบกัญชา เต็มแก่
 ...อูย แหม่มมาเรียเหรอ ฮือ ซื้ด...บุญคำและพวก ต่างนึกถึง สาวแหม่มหุ่นเซ็กซี่ และเซ็กจัด ไปป่าด้วยกันคราวก่อน พวกแกยังไม่มีโอกาสได้ฟันเลย ภาวนาให้ครั้งนี้อย่าพลาดเถอะรพินทร์ตัดทางให้ตรงที่สุด เพื่อประหยัดเวลา สภาพเส้นทางจึงวิบากมาก ต้องลุยน้ำตื้นๆ ขึ้นเนินเขา ทุกคนต้องระวัง อย่างเต็มที่ กระนั้นแต่ละคน ก็ประสบอุบัติเหตุ เล็กๆน้อยๆกันโดยถ้วนหน้าประมาณบ่ายสี่โมงกว่าๆ ทุกคนก็ต้องหยุดขบวนลงอีกครั้ง เมื่อรพินทร์พบร่องรอยบ้างอย่าง
 ...นี่มันรอยเลือดนี่ หยดเป็นทาง บ่ายหน้าไปที่พงหญ้าด้านนั้น...เชษฐากล่าวขึ้น
 ...นายๆ มาดูทางนี้...เส่ยเรียกรพินทร์ รพินทร์จึงรีบเข้าไปดู โดยคณะนายจ้างตามไปด้วย
...รพินทร์ว่าไง...ไชยยันกล่าวขึ้น หลังจากมองไปรอบๆแล้ว
...จุดนี้เป็นจุดพักแรม ดูลักษณะแล้ว น่าจะเป็นพวก ผีตองเหลือง มีอยู่ด้วยกันประมาณ 2-3 คน...
...เดี๋ยว คุณรู้ได้ไง ว่าเป็นผีตองเหลือง และมีสามคน...ดารินถามขัดขึ้น
...ผมดูจากลักษณะการทำที่พักครับส่วนจำนวนคน ก็ดูจากร่องรอยต่างๆครับ...
รพินทร์ตอบ
...นายหญิงครับ โปรดมาตรงนี้ครับ ผมพบคนบาดเจ็บ...แงซายตะโกนมาจาก พงหญ้าที่รอยเลือดหายเข้าไป ทุกคนจึงรีบไปทันทีเมื่อไปถึง ดารินเห็นคนป่าคนหนึ่ง นอนหอบหายใจอยู่ มือกุ่มที่ท้อง เลือดไหลเกอะกัง มีลูกธนูดอกหนึ่งอยู่ข้างๆ เธอจึงรีบเข้าทำการตรวจทันที ซักพักเธอก็ร้องบอกว่า
...แงซาย ไปเอาเครื่องมือแพทย์มา เราต้องทำแผล และทำการเย็บ คนไข้เสียเลือดมาก
อาจช็อคได้ตลอดเวลา...เมื่อได้เครื่องมือจากแงซาย ดารินรีบทำการรักษา ตามขั้นตอนทันที พักใหญ่จึงเสร็จเรียบร้อย
..เป็นไงบ้างน้อย...เชษฐาถาม
...ปลอดภัยแล้วค่ะ ความจริงคนไข้ น่าจะตายไปแล้ว เพราะเสียเลือดมาก แต่นี่ทนจริงๆคาดว่าคงเกิดจาก สภาพร่างกาย ที่แข็งแรงมากเป็นทุนเดิม จึงทำทนได้ขนาดนี้...ดารินตอบ
...คืนนี้ เราคงต้องพักกันที่นี่แหละ ไม่ทราบคนไข้จะฟื้นเมื่อไหร่ครับคุณหญิง..
รพินทร์ถาม
...คงตอนดึกของคืนนี้แหละ...ดารินตอบ
...พอมีใครจะเดา เหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นที่นี่ได้มั๊ย...ไชยยันถามขึ้น
...ผมว่าไว้คอยสอบถาม คนไข้โดยตรง เลยดีกว่าครับ ตอนนี้เราเตรียมตั้งแค้มป์ แล้วทำการย้ายคนไข้ ไปไว้ใกล้ๆหมอดีกว่าครับทุกคนจึงรีบทำตามที่รพินทร์บอก ทุกอย่างจึงดำเนินการ ไปด้วยความเรียบร้อย เพราะว่าแต่ละคนก็รู้ หน้าที่ของตนเป็นอย่างดี…
ใครมีตอนต่อรบกวนขอด้วยครับ

น่าสนใจมากครับช่วยเรียกร้องด้วยอีกคนครับ

จำที่มาไม่ได้จริงๆครับนานมากแล้ว  เพราะตอนแรกจะอ่านเพชรพระอุมาแล้วเจออันนี้เห็นว่าดีก็เลยก๊อบมาเก็บไว้อ่านครับแต่มีตอนเดียวเอง ขอโทษครับไม่รู้จริงๆว่าห้ามเอามาลง แล้วเวปบ้านคือเวปไหนครับ อยากอ่านต้องทำงัยครับ สมัครสมาชิกได้อยู่รึป่าวครับ อยากอ่านมากเลยครับผมชอบมากๆ

เวปบ้านคือเวปบ้านนักเขียน รวมนักเขียนแนวนี้มากที่สุดในไทยแล้วม้าง
เข้าไม่ได้แล้ว
ปิดรับสมัครไปแล้ว เพราะมีคนที่เข้าไปเกรียนเยอะไม่เท่าไร และมีก๊อปออกไปข้างนอกโดยไม่ได้ขอนักเขียนด้วย
รอรับสมัครใหม่ ปีละครั้ง หรือ หลายปีครั้งไม่แน่ใจ แว่วๆมาว่า รอสุริยะคราสผ่านไทยค่อยเปิด 
หรือ ทำผลงานปั้นเป็นนักเขียนที่นี้ แล้วจะมีเทียบเชิญให้เข้าไปเอง ง่ายที่สุดแล้วม้าง

ยังมีคนอ่านอยู่มั้ยน้อ