เจนผู้ไร้เดียงสา ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นชีวิตใหม่

[Izuna]

   สวัสดีจ้า เรื่องนี้เป็นเรื่องใหม่ แนวๆไร้เดียงสา + โชว์ วางพล๊อตเรื่องไว้แล้ว แต่ร่างโครงเรื่องไว้คร่าวๆ อิอิ ใครที่อ่านก็ขอบคุณด้วยนะคะ

ปล1. ขอโทษเรื่องที่ผ่านๆมานะคะ เขียนไม่ค่อยเก่ง.. และก้ออ ขอโทษล่วงหน้าสำหรับเรื่องนี้ด้วยค่ะ 
-------------------------------------------------------------------------

บทนำ
   ตอนนี้จะเป็นการเริ่มต้นเนื้อเรื่อง การใช้ชีวิตบนเกาะจนวิถีชีวิตเปลี่ยนไป และกลับไปใช่ชีวิตในเมือง

   ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นชีวิตใหม่
   บนเรือลำหนึ่งเป็นเรือส่วนตัวลำใหญ่โตของคุณนายน้ำผึ้ง และคุณชายนิก ตอนนี้กำลังจัดงานเลี้ยงงานสังสรรค์ ซึ่งเป็นงานที่จัดเป็นปกติของคนมีเงิน ครั้งนี้คุณนายน้ำผึ้งพาลูกสาวอายุ 10 ขวบขึ้นเรือมาด้วย พอถึงเวลาเปิดงาน คุณนายน้ำผึ้งขึ้นกล่าวประกาศบนเวทีในเรือ เพื่อเปิดงานพร้อมแนะนำลูกสาว ที่จะเป็นผู้สืบทอดมรดกของครอบครัวต่อจากเธอ

   " สวัสดีค่ะแขกผู้มีเกียร์ติทั้งหลาย ที่มาร่วมงานของดิฉัน..   ดิฉันดีใจที่ลูกสาวอายุ 10 ขวบ และได้เวลาแล้วที่จะแนะนำให้ทุกท่านรู้จัก "

   คุณนายน้ำผึ้งพูดจบ จูงมือลูกสาวออกจากด้านหลังของเธอ ทำให้ทุกคนได้เห็นสาวน้อยในชุดราตรี แสงไฟส่องไปทางสาวน้อยทำให้ผิวที่ขาวเปร่งปรั่งสมวัย ผิวดูนุ่มเนียน ตัวเล็กเอวบาง มีหน้าตาสวย ออกไปทางแบ๋วๆหวานๆ

ภาพปลากรอบ ชุดราตรี

   
   " สวัสดีค่ะ หนูชื่อเจน อายุ 10 ขวบค่ะ " สาวน้อยพูดแนะนำตัว หลบตาผู้คนที่มองมาแบบเขิลอาย

   " ทุกท่านคงได้เห็นลูกสาวดิฉันแล้ว ซึ่งเหตุผลที่ดิฉันจัดงานคือ วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบ 10 ปี ของลูกดิฉันค่ะ วันนี้สนุกให้เต็มที่เลยนะคะ กินได้ทุกอย่าง ต้องการอะไรบอกพนักงานได้เลยค่ะ ขอให้ทุกท่านสนุกกับงาน ขอบคุณค่ะ.. " กล่าวเปิดงานเสร็จ เสียงตบมือดังขึ้น และเสียงดนตรีเริ่มบรรเลงหลังจากเสียงตบมือเงียบลง

   ในเวลาต่อมา เรือก็เริ่มแล่นออกจากท่าเรือ.. ตอนนี้ เวลา 21.00น. งานเลี้ยงจะจัดยาวถึงตี 1 แขกที่มาร่วมงานจะแยกย้ายไปประจำห้องที่จัดเตรียมไว้บนเรือ และเรือจะแล่นกลับถึงเมืองเวลา 09.00น. ของอีกวัน

   " วันนี้ลูกต้องการอะไร บอกแม่ได้เลยนะ แม่ให้ได้ทุกอย่าง "
   " เจนไม่ต้องการอะไรหรอกค่ะ ก็แม่ให้หนูทุกอย่างอยู่แล้วนี่ "
   " ลูกไปเดินดูเรือกับพ่อไหม วันนี้อากาศดี เดี๋ยวพ่อพาไปดูดาวต่อด้วย " เสียงพ่อโจดังจากหน้าเวที
   " ไปค่ะๆ หนูอยากดูดาว " เจนยิ้มให้พ่อ
   " อย่าลืมกลับมาให้ทันตอนตัดเค้กหละ พ่อลูก "
   " คร๊าบๆ "

   พ่อนิกพาเจนเดินชมเรือที่มีขนาดใหญ่อยู่นาน และหยุดที่่ส่วนหน้าของเรือ ที่มีเก้าอี้แบบอาบแดดตั้งอยู่ 2 ตัว
   " ไปนอนดูดาวกันลูก "
   " ได้ค่ะ แต่อย่านอนกันเพลินนะคะ เดี๋ยวคุณแม่จะโกรธ "
   ทั้งคู่เดินไปนอนบนเก้าอี้อาบแดด
   " 555 ถ้าโกรธ เดียวพ่อรับเอง ดูสิดาวเต็มท้องฟ้าเลย "
   " ว้าววว สวยจัง " เจนทำหน้าตื่นเต้นที่เห็นดาวเต็มท้องฟ้า สวยระยิบระยับไปหมด

   ทั้งคู่นอนดูดาวจนเผลอหลับไปทั้งคู่ และแล้ว.. ก็มีเสียงดังขึ้นเรือก็โครงเครงแรงขึ้น
   " โครมม...  ปึ้งๆๆๆ..   โครมมมม..  " เสียงคลื่น กับเสียงกระทบกระแทกของสื่งต่างๆ

   พ่อตื่นขึ้น และมองเห็นเรือกำลังโดนคลื่นซัดกระแทกอย่างแรงเรือเอียงไปมา ในเวลานั้นพ่อปลุกเจนให้ตื่นแล้วอุ้มลูกสาววิ่งไปตามทางเดินเพื่อไปตรงกลางเรือที่มีงานเลี้ยงจัดอยู่ และแล้วคลื่นสูงก็กระแทกเรือเอียงไปทางที่ทั้งคู่อยู่ และพ่อเซล้มหัวกระแทกกับราวจับข้างเรือสลบไป ทำให้เจนตกทะเล

   คลื่นที่ซัดแรงขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เรือเยง ไป-มา คุณนายน้ำผึ้งที่อยู่ข้างในงานเลี้ยงเกิดเป็นห่วงนิกและลูกขึ้นมาจึงวิ่งตามหาและสั่งคนงานในเรือให้ช่วยหาอีกแรง คุณน้ำผึ้งวิ่งไปตามทางข้างเรือ และก็เห็นนิกนอนสลบอยู่

   " นิกๆๆ นิกๆๆๆ " คุณนายพยายามเขย่าตัวให้นิกตื่น
   " นิก เกิดอะไรขึ้น ตื่นๆๆๆ ลูกไปไหน เจนอยู่ที่ไหน นิกๆ " คุณนายพูดเสียงดัง จนในที่สุดนิกก็ตื่นขึ้น
   " ไม่นะ ลูก..  ลูกหายไปแล้ว " พอตื่นขึ้นมา นิกก็พูดออกมาอย่างตกใจ
   " ลูกไปไหน คุณเอาลูกไปไว้ไหน หะ " คุณนายเริ่มสติแตก
   " ผมอุ้มลูกวิ่งจะพาเข้าที่ปลอดภัยให้เร็วที่สุด แต่.. "
   " แต่อะไร พูดมา พูดมาา !! " คุณนายจับแขนอย่างแรง
   " ตอนที่คลื่นซัดมา ดูเหมือนว่าลูกจะตกทะเลไปแล้ว ผมขอโทษ ผมขอโทษ " คุณชายเสียใจร้องไห้
   " ลูกคนเดียวยังดูแลไม่ได้ อย่ามาเรียกฉันว่าเมียอีกต่อไป แกจะไปไหนก็ไป ฮื้ออๆๆ..  " คุณนายร้องไห้วิ่งหนีเข้าเรือ

   คุณนายวิ่งเข้าไปในงาน ทุกคนเห็นคุณนายร้องไห้และมีพนักงานมาวิ่งมาถามว่า
   " คุณนาย เป็นอะไรครับ ร้องไห้ทำไมครับ "
   " ลูกฉัน..  ลูกฉัน...  ฮื้อออๆๆๆ " ร้องไห้เสียงดัง
   " ลูกคุณนายอยู่ไหนครับ พวกผมจะหาสุดความสามารถ คุณนายช่วยบอกหน่อยครับ "
   " ลูกฉันตกทะเล ฮื้อออๆๆ "

   พนักงานได้ยินเช่นนั้น ก็ทำหน้าตกใจ วิ่งไปสั่งคนให้ออกตามหาอย่างสุดความสามารถ ทุกคนบนเรือวุ่นวายไปหมด และคุณชายใส่ชุดป้องกันกระโดดลงน้ำเพื่อลงไปหาลูกสาวอีกคน













   ณ ที่เกาะแห่งหนึ่งในตอนเช้าตรู่ของอีกวัน มีพี่น้องเดินมาหาอาหารตามต้นไม้ใกล้ๆหาดทราย คนพี่เป็นผู้ชายชื่อ สน คนน้องเป็นผู้หญิงชื่อ ใบเตย

ภาพปลากรอบ ชายหาดของเกาะ

   " รีบๆหาอาหารกัน จะได้กลับเร็วๆ น้องหิวจะแย่แล้วนะ " น้องใบเตยบ่นหิว
   " ได้สิ ช่วยๆกันหาจะได้เร็วๆไง แต่แถวนี้ไม่ค่อยมีอะไร ไปตรงนู้นดีกว่า "
   " พี่ๆ นั่นอะไรหนะ อยู่ตรงชายหาด " ใบเตยชี้ไปที่ชายหาด
   " ไม่รู้สิ วันนี้อาจจะได้อะไรดีๆกลับไปก็ได้ ไปดูกัน "
   
   หลังจากพูดจบ ทั้งคู่ก็วิ่งไปหาเป้าหมาย และสิ่งที่เห็นเป็นสิ่งที่ไม่คุ้นตาเลย

   " พี่ๆ นี่ใช่คนใช่ไหม ทำไมเขาใส่ชุดไม่เหมือนเราเลยอ๊ะพี่ หรือว่าจะเป็นผี " ใบเตยพูดและหลบหลังพี่สน
   " เดี๋ยวไปดูใกล้ๆกันดีกว่า ทำไมถึงมานอนตรงนี้นะ "
   
   พี่สนเดินเข้าไปใกล้สาวน้อยในชุดราตรี ที่มีสภาพเปียกไปทั้งตัว พอใบเตยเห็นว่าเป็นคนจริงๆ ก็เกิดความอยากรู้อยากเห็น ดูนู้นดูนี่ไปทั่ว และก็ถอดเสื้อผ้ากับกางเกงในของสาวน้อยออกหมด

   " นี่ก็คนเหมือนเรานี่นา ใบเตยตกใจหมดเลย แล้วทำไมเขาใส่ชุดแปลกๆ อะพี่ "
   " พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ตั้งแต่อยู่มาไม่เคยเห็นชุดแบบนี้เลย "
   " แค๊กๆๆ..  แค๊กๆ " เสียงสาวน้อยสำลักน้ำ

   สาวน้อยที่โดนถอดชุดล่อนจ่อนลืมตาขึ้น มองไปรอบๆตัว และเห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆตัว และมีขาผู้หญิงหลบอยู่ข้างหลัง
   
   " นี่เธอเป็นใคร มาจากไหน ต้องการอะไรจากพวกเรา " เสียงพี่สนเอ่ยขึ้น
   
   สาวน้อยมองไปที่ผู้ชายและทำหน้าสงสัย
   " ฉันจำไม่ได้ ชะ.. ช่วย.. ฉัน ด้วยย " จบเสียงสาวน้อยก็สลบไปอีกรอบ

   ทั้งคู่พี่น้องเห็นสาวน้อยสลบไป ก็ตกใจ รีบพาสาวน้อยไปยังหมู่บ้านที่อาศัยอยู่ วิ่งผ่านชาวบ้านหลายคนที่มองมา เห็นสนกับใบเตยอุ้มคนเปลือยแปลกหน้าเข้ามาในหมู่บ้าน และแล้วก็วิ่งถึงกระท่อมเล็กๆหลังหมู่บ้าน

   " ป้าศรีๆ ป้าศรี มีเรื่องแล้ว ผมไปเจอคนสลบที่ชาดหาด ! "
   " นี่เจ้าพาใครมา ทำไมถึงนอนสลบอยู่ที่นั่น "
   " ไม่ทราบครับป้าศรี ผมถามเธอว่ามาจากไหน เธอก็ตอบว่าจำไม่ได้แล้วสลบไปเลย "
   " อย่างงั้นรึ..  นั้นช่วยพาเข้ามานี่ เดี๋ยวข้าจะดูแลรักษาแม่หนูนี่ให้ พวกเจ้าไปเอาสมุนไพรกับน้ำมาให้ข้าเร็ว "
   " ได้ครับป้าศรี " พี่สนกับใบเตยวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

   ณ เวลานี้เป็นช่วงเช้าของวันที่ 2 ที่สาวน้อยมาติดเกาะ
   " อ้าว แม่หนูตื่นแล้วหรอ น่าจะหายดีแล้วนะ " ป้าศรีนั่งอยู่ข้างสาวน้อย
   " ค่ะ..  ที่นี่ที่ไหน ทำไมหนูถึงมาอยู่ที่นี่ " สาวน้อยมองไปรอบๆ เห็นบรรยากาศที่แปลกตา ไม่เหมือนกับในบ้านหลังใหญ่ที่เธออยู่
   " แม่หนู..  จำอะไรไม่ได้สินะ ที่เจ้าไปนอนสลบอยู่ตรงชาดหาดนู้นหน่ะ "
   
   พอสาวน้อยได้ยินเช่นนั้น ก็เริ่มคิดทบทวนกับสิ่งที่เกิดขึ้น และแล้วก็นึกออก ว่าเธอโดนคลื่นซัดตกเรือ แล้วลอยมาติดเกาะแห่งนี้ เจอกับพี่น้องคู่หนึ่งแล้วเธอก็สลบไป เมื่อเธอลำดับเหตุการณ์เสร็จก็เอ่ยถามขึ้น

   " ขอบคุณค่ะ ที่ดูแลหนู ตอนนี้หนูน่าจะหายดีแล้ว หนูอยากไปขอบคุณคนที่ช่วยหนูไว้ค่ะ พวกเขาอยู่ไหนหรอค่ะ "
   " อ้อ..  เจ้าสนกับเจ้าใบเตยพาเจ้ามาหนะ ตอนนี้น่าจะกำลังไปหาอาหารเช้ามาให้เจ้าอยู่หนะ เดี๋ยวคงกลับมาแล้ว เจ้านอนพักไปก่อน "
   " ค่ะ..  ขอบคุณป้ามากนะค่ะ แล้วเอ่ออ..  ชุดหนูไปอยู่ไหนหรอคะ ทำไมหนูใส่ชุดแบบนี้ " สาวน้อยเริ่มสังเกตุชุดของตัวเอง
   " เจ้ามีชุดด้วยรึ ตอนเจ้าสนอุ้มมา ก็ไม่เห็นมีอะไรติดมาเลยนิ "
   " อ้ออ ปล่าวค่ะ ไม่มีอะไรแล้ว " พูดจบก็หลับตาลง

   เวลาผ่านไปสักพักผู้คนที่ออกไปหาอาหารเริ่มกลับหมู่บ้าน มีทั้งปลา เนื้อสัตว์ และผลไม้ เยอะแยะ คนที่หาอาหารมาได้ก็นำมารวมไว้กลางหมู่บ้าน เพื่อที่จะนำมากินพร้อมกันตอนเช้าตามปกติ

   " ป้าๆ ผมกลับมาแล้ว วันนี้อาหารเยอะแยะเลย น้องคนนั้นฟื้นรึยังคับ "
   " ดีแล้วๆ เมื่อกี้เห็นฟื้นแล้ว เดี๋ยวปลุกเสร็จ พาไปกินอาหารให้เรียบร้อยนะ "
   " ได้จ๊ะป้าศรี เดี๋ยวกินเสร็จจะพาไปเดินเล่นด้วยกันค่ะ " ใบเตยตอบกลับอย่างดีใจที่จะได้เพื่อนใหม่
   " นี่เธอ ตื่นได้แล้ว ไปกินอาหารกัน "
   สาวน้อยลืมตาขึ้น
   " เธอเป็นใครหรอ ฉันชื่อเจนนะ "
   " คนที่ช่วยเธอไว้ไงเล่า..  ฉันชื่อใบเตย ส่วนพี่ชายชื่อสนจ๊ะ พวกเราเจอเจนนอนสลบอยู่ เลยเข้าไปช่วย " พูดพร้อมกอดแขนพี่สน
   " ขอบคุณค่ะ ใบเตย " เจนยิ้มให้ใบเตย
   
   ใบเตยกับพี่สนจูงมือเจนคนละข้างออกจากกระท่อม พาเดินไปใจกลางหมู่บ้านเพื่อไปกินอาหารเช้าพร้อมกัน

   " สนพาใครมาอะ หรือว่าจะเป็นคนเมื่อวาน " เสียงหญิงสาวถามขึ้น
   " ใช่ๆ เมื่อวานไปเจอตรงชายหาดคับ นอนสลบอยู่เลยพามาที่นี่ "
   " แล้วที่อยู่เธออยู่ไหน จะกลับวันนี้เลยรึปล่าว "
   " หนูอยู่เมืองใหญ่ค่ะ มีบ้านใหญ่โต มีผู้คนมากมายที่นั่น ไม่รู้หนูจะกลับไปยังไง หนูคิดถึงพ่อ-แม่ ฮื้อๆ " พอเจนพูดถึงพ่อ-แม่ น้ำตาก็ไหลออกมา

   คนในหมู่บ้าน งง กับคำพูดของเจน เพราะไม่เข้าใจว่า เมืองใหญ่กับบ้านใหญ่โตคืออะไร แต่เห็นสาวน้อยร้องไห้เลยปลอบขึ้นว่า
   " ฉันว่าคงหาทางกลับได้นะ คงมีวิธีแน่ๆ แต่ว่าตั้งแต่เกิดมาฉันก็เห็นแค่ที่นี่ ไม่เคยเห็นสิ่งที่เหมือนกับพี่เธอบอกเลย เอาเป็นว่าฉันชื่อ ดา เธอชื่ออะไรจ๊ะ "

   สาวน้อยเช็ดน้ำตาแล้วตอบว่า
   " ชื่อเจนค่ะ หนูอายุ 10 ขวบ "
   " พี่อายุ 18 ส่วนเจ้าสนอายุ 15 เจ้าใบเตยอายุ 11 ไปกินอาหารกันก่อน เดี๋ยวจะไม่ทัน ปะๆ "

   ทั้ง 3 เดินไปนั่งตรงกองไฟที่ไม่ได้จุด นั่งต่อจากคนอื่นเป็นวงกลมรอบกองไฟ และก็มีคนมาวาง ปลา เนื้อสัตว์ กับผลไม้ที่จัดเรียงอยู่บนใบไม้ เวลาผ่านไป ทั้ง 3 กินจนอิ่ม ใบเตยก็สังเกตุเห็นชุดของเจนแล้วเอะใจขึ้น

   " เจนๆ เมื่อวานเราเจอเธอนอนสลบอยู่ แต่ว่าชุดเธอหายไปแล้ว ใบเตยขอโทษนะ ไม่น่าถอดออกเลย วันนี้ไปหาก็ไม่เจอ "
   " ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงใบเตยก็ช่วยเจนไว้ " เจนเริ่มหายสงสัยเรื่องชุดและกางเกงในที่หายไป
   " ไปเดินเล่นกัน เดี๋ยวพี่จะสอนการใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ให้ และก็ช่วยกันหาทางกลับให้เจนไปด้วยนะ "
   " ค่าา ขอบคุณพี่มากๆเลยค่ะ "












   เวลาผ่านไป 10 ปี ตอนนี้เจนอายุ 20 ปี รูปร่างทั้งหมดมีการเปลี่ยนแปลงและสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไม่ใช่มีแค่รูปร่าง แต่นิสัยกับการใช้ชีวิตก็เปลี่ยนไปด้วยเช่นกัน

ภาพปลากรอบ รูปร่างของเจน

แอร์ ภัณฑิลา

   พ่อ-แม่ ที่ออกตามหาเจนตั้งแต่ 10 ปีที่แล้ว จนตอนนี้ทีมค้นหามาเจอตัวเจนที่เกาะแห่งนี้ เจนได้ร่ำลาคนบนเกาะ และออกเดินทางกลับบ้านเมืองเกิดซักที

   เรื่องราวของเจนจะเป็นเช่นไร การใช้ชีวิตจะเปลี่ยนไปอย่างไรบ้าง โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ ^^

-------------------------------------------------------------------------

ปล2. ช่วย Comment บอกด้วยน๊าา ว่าการเริ่มเรื่องแนวๆนี้จะดีรึปล่าว หรือว่ามีอะไรแนะนำพิมพ์บอกได้เลยนะคะ ^^ ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านอย่างสุดซึ้ง

นั่งแก้ คำ คะ ค่ะ เรียบร้อย 55  เง้ออ.. ไปหาข้อมูลถึงได้รู้ว่าเขียนผิดมาตลอด

[omlet]

ขอบคุณครับ มารออ่านนะครับ



การตอบ รีพลายอย่าง พอเหมาะพอควรถ้าเจ้าของกระทู้แจ้งมา จะพิจารณา เป็นรายกรณี

ถ้าตอบ เช่น zzzzddd xxxx2222 อิอิ,ลุ้นๆ,555, ดีดี,ดี, ต่อ,ติดตาม,ty,thx,thx kub(Thx ขี้หมาThanx พิมพ์ไม่ถูก
ห้ามใช้ทุกกระดานที่ ฉันดูแล),ใจจร้า,ใจครับ,แจ่ม,เยี่ยม,สนุกดี,สุดยอด,อ่านต่อ,Good (เฉยๆ) emo เปล่าๆ
อาจเตือนเห็นอีก ถ้าเตือนไปแล้ว ผิดซ้ำซากก็จะแบนเหมือนกัน รีพลายตอบซั่วๆ ตอบแล้ว mod ไม่เข้าใจ จะโดนแบน
รีพลายมักง่ายต่างๆ จะแบนครั้งแรก 6 เดือน คราต่อไป แบนยาวขึ้น แล้วจะหายเมื่อไม่ปรับปรุง

พวก ก๊อปตอบ รัวๆรวดเดียวเป็น 10 กระทู้ โพสต์ละ 1 นาทีนะ เจอจะ แบน ถ้ามักง่ายเช่นนี้ ถือว่าไม่ให้เกียรติ์
คนแบ่งปัน/ คนลงงาน..พวกเปิดรัวๆ ประโยคเดียวเป็น 10 มันควรหรือ? ตอบซ้ำมาหลายครัง ในกระทู้เดียวกัน
อาจโดนพักใช้ได้เหมือนกัน และห้ามใช้ ข้อความจากระบบในการตอบรีพลายเด็ดขาด! มันมักง่ายประเภทเดียว
กับก๊อปตอบ จะแบน ครึ่งปี ครั้งต่อแบนเพิ่มขึ้นอีก และ หายจากบอร์ด          

            ผลงานที่ สมาชิกอุตสาห์นำมาลง ไม่ว่าจะเขียนเอง หรือขอมาลงล้วนได้มาด้วยการสละเวลา
            ถ้าจะตอบมามักง่ายก็ อย่าใช้ห้องนี้ เสพผลงานเลยไปหาเสพที่ใดแล้ว รีพลายตอบ นั้นได้ ก็ไป
            อย่าทะลึ่งมา เปรี้ยว มา เกรียน ลอง  สด ,เก๋า อย่าเลย จะเสียน้ำใจเสียความรู้สึกเปล่าๆ
            เพราะถึงคุณมี 100 ยูส 1000 ชื่อ ถ้ารีพลายผิดกฏ-กติกากระดานนี้ ฉัน ก็จะแบนหมด

...................................................................

ถ้าถูกแปะเตือนที่ โพสต์หรือกระทู้คุณ และส่งไปที่ pm คุณ จงรีบปรับปรุงรีพลายซะ ขอบคุง,ขอบหี,ขอบควย
ขอบหมา,ขอบแมว,ขอบคุน เตือนนะอย่าลองของ ใครโดนเตือนไปให้ปรับปรุงการรีพลายเจอ อาจโดนแนทันที
6 เดือนเหมือนโทษ ป้วนเกรียนอื่นๆ....

คำขอบคุณยังเขียนไม่ถูกความหมายมันจะถูกไหม? ที่ต้องมาเข้มงวดเรื่องนี้ เพราะชักเยอะพวกมักง่าย เยอะ
ไรต์ คนลงงาน ก็ติมาด้วย..เครนะ ขอกันดีๆ แว่น ยกตัวอย่างคำ ขอบคุณเขียนไม่ถูกชัดไหม?

ใคร ขอบคุณ รีพลายเขียนไม่ถูกอาจโดนแบนเลนทันที ขอบคุณ เฉยๆก็ดูเอียนจริงๆ แต่ก็เป็นคำสากลในการตอบแทนน้ำใจ
ฉะนั้น ขอเถอะเขียนให้ถูก เมื่อต้องปรับเปลี่ยนก็ต้องคล้อยตามกัน กฏไม่ได้ใช้กับใคร? เพียงคนเดียว และไม่ยากเกินไป
  คิดว่าสร้างมาตรฐาน ถ้าใครคิดว่ายากก็ไม่ต้องเข้ามาใช้ กระดานนี้ เพราะ ฉันแบนแน่.. 

อ๋อ thx ขี้หมา นี้หรือ เขียนไม่ครบเป็นคำ thank อย่าให้เห็นนะ แบน ย้ำซะขนาดนี้พิมพ์มาอีกถือว่าลอง บางคนโวยวาย
ขำ thx ขี้หมา แค่นี้ก็แบน ถุย! ก็ตรรกะเอ็งมันมักง่ายไง เงื่อนไขง่ายๆถึงออกมาแถ มันยากนักก็ไม่ต้องเข้ามาใช้ เวปนี้ไม่ง้อ
บอร์ดอยู่มาได้ไม่ต้องพึ่งคนมักง่ายใช้ตรรกะปลิง จ้องจะสูบทั้งที่ใช้ฟรี เสือกเยอะ ไรต์เขียนมาหาข้อมูลมากว่าจะจบแต่ละตอน
ไอ้ซากปลิง เข้ามา Thx  เหอะๆ เอาใช้ไปหาที่เสพที่อื่นเถอะ เวปนี้แบน

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉัน
แบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง
เขียน ขอบคุณ ให้ถูก ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,
ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .

[aaa01]

ขอบคุณมากครับ จะรองติดตามผลงานท่านครับ

[hokhak]

แหม..นึกว่าจะโดนตั้งแต่ 10 ขวบ ลุ้นจนจบ ก็ไม่มี

[xxbloom0121]

ว้าว เรื่องใหม่ น่าสนใจดีครับ
อยากรู้แล้วว่าสิบปีที่อยู่บนเกาะได้ร่ำเรียนวิชาอะไรมาบ้าง กลับบ้านแล้วจะเป็นยังไงน้ออ สวยขึ้นซะด้วย คึคึ แต่ถ้าเป็นผม ขออยู่เกาะต่อดีกว่าครับ เกาะสวยดี 5555555

ปล.ผมขออะไรอย่างนึงได้มั้ยครับ...ไม่รู้จะมากไปรึป่าว คืออยากจะให้พิมพ์คะกับค่ะให้ถูกหน่อยอะครับ คำอื่นไม่เป็นไรเลยครับบบ แต่ถ้ามากไป ขอโทษด้วยนะครับ ㅠ____ㅠ

[Izuna]

ว้าว เรื่องใหม่ น่าสนใจดีครับ
อยากรู้แล้วว่าสิบปีที่อยู่บนเกาะได้ร่ำเรียนวิชาอะไรมาบ้าง กลับบ้านแล้วจะเป็นยังไงน้ออ สวยขึ้นซะด้วย คึคึ แต่ถ้าเป็นผม ขออยู่เกาะต่อดีกว่าครับ เกาะสวยดี 5555555

ปล.ผมขออะไรอย่างนึงได้มั้ยครับ...ไม่รู้จะมากไปรึป่าว คืออยากจะให้พิมพ์คะกับค่ะให้ถูกหน่อยอะครับ คำอื่นไม่เป็นไรเลยครับบบ แต่ถ้ามากไป ขอโทษด้วยนะครับ ㅠ____ㅠ

555 น่านสินะ คะกับค่ะ บางทีคิดว่า ค่ะ แต่ไปพิมพ์คะ แบบว่ามือมันพาไป ต้องแก้นิสัยด่วนเลย ขอบคุณคะที่มาเตือน 

**ตรงไหนที่พิมพ์ผิดช่วยบอกได้รึปล่าวค่ะ หาไม่เจอ @_@

[tapesaksit]

ค่อยๆแต่งค่อยๆปรับ มันย่อมดีขึ้นเรื่อยๆ

[therasak]

รวบรัดเร็วจริง ๆ เลยครับ แป๊บเดียว 10 ปี ใจเย็น ๆ ครับเดี๋ยวเก่งเองเขียนไปเรื่อย ๆ ระบบความคิดจะเข้าที่เข้าทางเอง

[tulatula]

เริ่มเรื่องน่าสนใจตรับผม​ ติดตามครับ

[thep59]

ขอบคุณมากครับ เดินเรื่องน่าสนใจตรับ ​จะรอติดตามผลงานท่านครับ

[pisanuman3]

เนื้อหาแปลกดี  ขอบคุณครับ

[whitebag]

ไม่อยากให้เป็นเจนผู้ไร้เดียงสาเลย แต่คิดว่าประสพการณ์สิบปีบนเกาะ น่าจะทำให้เป็นเจนผู้มีประสพการณ์ ::GiveMe::เอาใจช่วยครับ

[muzix]

เค้าเรื่องมาจาก Arrow เปล่าครับเนี่ย
อ่านจบ เนื้อเรื่องตอนแรกรวบรัดตัดจบ10ปี

แสดงว่าต้องมีย้อนตัดไปมาช่วงระหว่าง 10 ปีกับหลังออกจากเกาะ
รออ่านตอนต่อไป
ขอบคุณครับ

[Izuna]

เค้าเรื่องมาจาก Arrow เปล่าครับเนี่ย
อ่านจบ เนื้อเรื่องตอนแรกรวบรัดตัดจบ10ปี

แสดงว่าต้องมีย้อนตัดไปมาช่วงระหว่าง 10 ปีกับหลังออกจากเกาะ
รออ่านตอนต่อไป
ขอบคุณครับ

555 ใช่คะ แต่ว่ามันจะดีรึปล่าว ถ้าเขียนไม่ดีอาจจะทำให้ งง แทน

[xxbloom0121]

ว้าว เรื่องใหม่ น่าสนใจดีครับ
อยากรู้แล้วว่าสิบปีที่อยู่บนเกาะได้ร่ำเรียนวิชาอะไรมาบ้าง กลับบ้านแล้วจะเป็นยังไงน้ออ สวยขึ้นซะด้วย คึคึ แต่ถ้าเป็นผม ขออยู่เกาะต่อดีกว่าครับ เกาะสวยดี 5555555

ปล.ผมขออะไรอย่างนึงได้มั้ยครับ...ไม่รู้จะมากไปรึป่าว คืออยากจะให้พิมพ์คะกับค่ะให้ถูกหน่อยอะครับ คำอื่นไม่เป็นไรเลยครับบบ แต่ถ้ามากไป ขอโทษด้วยนะครับ ㅠ____ㅠ

555 น่านสินะ คะกับค่ะ บางทีคิดว่า ค่ะ แต่ไปพิมพ์คะ แบบว่ามือมันพาไป ต้องแก้นิสัยด่วนเลย ขอบคุณคะที่มาเตือน 

**ตรงไหนที่พิมพ์ผิดช่วยบอกได้รึปล่าวค่ะ หาไม่เจอ @_@

พิมพ์ตอบผมก็ผิดแล้วครับ แหะๆ
สงสัยคุณจะชินแบบนี้ซะแล้ว
งั้นไม่เป็นไรหรอกค่ะ สู้ๆนะคะ