เอาล่ะพนมมือ
"เอวังโหนตุ ดีแล อัชชะ ในวันนี้ ก็เป็นวันดี ศรีอันประเสริฐ ล้ำเลิศกว่าวันทั้งหลาย
บัดนี้ระวิสังขารก็ล่วงพ้นไปแล้ว ปีใหม่แก้วก็รอดมาเถิง ลูกหลานทั้งหลายก็บ่ละเสียยัง รีต
บ่รีตเสียยังปาเวณี เจ้าทั้งหลายก็ได้น้อมนำมายังมธุบุปผาและสุคันโธทกะ สัพพะวัตถุ นานาทั้งหลาย
มาขอสมาคารวะตนตัวผู้ข้า ว่าฉันนี้แท้ดีหลี แม้นว่าเจ้าได้ปากล้ำคำเหลือ ขึ้นต่ำ ย่ำที่สูง
ผิดด้วยวจีกรรม วจีกรรม มโนกรรม ดั่งอั้นก็ดี
ผู้ข้าก็จักอโหสิกรรม หื้อแก่สูเจ้าทั้งหลาย แม่นว่าสูเจ้าทั้งหลายจักไปสู่จตุทิสสะ อัฐทิสสะ วันตกวันออกขอกใต้
หนเหนือ ค้าขายวายล่องท่องเที่ยวบ้านเมืองและอยู่บ้านช่องหอเรือนก็ดี จุ่งหื้อชุ่มเนื้อเย็นใจ
หื้อเป็นที่ปิยะ มะนามักรักจำเริญใจแก่หมู่คนและเทวดา แล้วจุ่งหื้อก้านกุ่งรุ่งเรืองไป ด้วยโภคะ ธนะธนัง
ข้าวของเงินคำสัมปัตติทั้งหลาย แม่นจักกินก็อย่าหื้อได้ผลาญ จักทานก็อย่าหื้อได้เสี้ยง
หื้อมีอายุยืนยาวนั้นแม้ ดีหลี สัพพี ติโย ...อายุ วรรโณ สุขัง พลัง"
ขอให้เจริญรุ่งเรือง ไม่มีโรคไม่มีภัย ร่ำรวยๆ ทุกผู้ทุกคนเน้อ....