หงส์หยก

[bluesdriver2]

ตอนผมยังเด็กครอบครัวเราย้ายตามคุณพ่อไปรับราชการในจังหวัดหัวเมืองใหญ่ทางภาคอีสานแต่อำเภอที่เราย้ายไปอยู่ในช่วงเวลาตอนนั้นก็ถือว่าห่างไกลจากแหล่งความเจริญพอสมควรจะมีก็แค่เสาไฟฟ้าแรงสูงต้นใหญ่ให้ผมได้ภูมิใจนึกไปตามประสาเด็กว่าสูงใหญ่ดี ส่วนแหล่งสังคมรวมผู้คนก็เห็นจะมีแค่ตลาดแบบห้องแถวเรือนไม้เรียงกันสองฝั่งคลองมีสะพานไม้เดินข้ามคล้ายๆอัมพวาผิดกันแค่ไม่มีเรือมาจอดขายของซึ่งก็จะเป็นแหล่งรวมพบปะพูดคุยกันในช่วงเช้าๆเย็นๆถ้าพ้นจากละแวกตลาดนี้ไปบรรยากาศก็จะเป็นเรือกสวนไร่นามองหาปั๊มน้ำมันยังไม่เห็นมี

ครอบครัวเราเช่าหนึ่งในห้องแถวเรือนไม้ในตลาดอยู่หลายปีเหมือนกันจนเพิ่งเมื่อไม่กี่ปีมานี้คุณพ่อปลูกบ้านในสวนที่ชาวบ้านแบ่งขายให้เอาไว้ทดลองปลูกอะไรเล่นๆจึงได้ย้ายออกมาตั้งแต่ย้ายมาเรียนประถมจนถึงม.ต้นผมก็อาศัยอยู่ในห้องแถวไม้สองชั้นนั้นอย่างมีความสุขสนุกไปตามเรื่องของเด็กเพราะแทบจะเดินไปโรงเรียนได้หรือไม่แม่ก็แค่ขี่จักรยานไปส่งส่วนโรงเรียนระดับมัธยมก็อยู่ตรงข้ามฝั่งถนนกันจากที่เคยอยู่กับรถติดในกรุงเทพทุกๆวันของผมจึงดำเนินไปอย่างสงบสบายใจหลับตานึกย้อนกลับไปแล้วมีแต่เรื่องของความสุข

ข้างบ้านหรือจะเรียกว่าข้างห้องผนังไม้เดียวกันกับครอบครัวของผมเป็นบ้านของชายเชื้อสายจีนวัยไล่เลี่ยกับคุณพ่อผมแกทำร้านกาแฟและขายของชำเล็กๆน้อยๆอยู่กับลูกสาวฝาแฝดชื่อหงษ์กับหยกอายุน้อยกว่าผมสักปีนึงได้เพราะผมย้ายเข้ามาเรียนตอนป.สามจำได้ว่าหงส์กับหยกอยู่ป.สอง(แต่ถ้าเดี๋ยวถามเอาความกับเจ้าตัวเลยดีกว่าผิดพลาดก็ขออภัยแล้วจะมาแก้ไขให้ที่หลังเพราะที่เขียนรำลึกความหลังนี่ก็สัญญาว่าจะให้เจ้าของเค้าโครงเรื่องเค้าได้อ่านด้วย55) พ่อของผมกับเฮียเจ้าของร้านกาแฟเค้าเฉยๆเมินๆไม่ค่อยคุยกันครับเหตุเกิดจากวันหนึ่งแม่เคยมาฟ้องพ่อว่าเหมือนตะมีใครแอบดูตอนอาบน้ำมาสักพักนึงแล้วพ่อผมเค้าก็ไม่อยากมีปัญหาก็เลยซื้อแผ่นไม้มาซ่อมผนังที่ชื้นเก่าไปตามกาลเวลาเฮียเค้าก็บ่นกับแม่ว่าพวกเราคงคิดอะไรไม่ดีกับเขาถึงได้ซ่อมผนังซึ่งพ่อผมก็ว่าถ้ามันไม่ได้แอบดูแล้วมันจะรู้ได้ไงว่าพ่อผมซ่อมแซมปิดรูเรียบร้อย

อีกเหตุผลนึงที่พ่อผมไม่อยากมีเรื่องก็อาจเป็นเพราะเฮียแกดีและให้ความเมตตากับผมมากครับวันทั้งวันถ้าผมไม่ได้ไปโรงเรียนก็มักจะนั่งเล่นกับหงษ์และหยกที่ร้านแกนี่แหละแต่วันไหนข่าวสารบ้านเมืองมีประเด็นร้อนๆลูกค้าเยอะนั่งคุยกันนานโต้ะเต็มพวกเด็กสามคนก็มีสิทธิ์จะถูกไล่ให้ออกไปเล่นกันที่อื่นด้วยเหมือนกัน ถึงพ่อผมจะไม่ค่อยสุงสิงกับพ่อของหงส์หยกมากนักแต่เวลาใครมาโต้เถียงเรื่องการบ้านการเมืองก็มักจะเห็นคล้อยตามกันช่วยกันเถียงช่วยกันหาเหตุผลจนวันนี้ทั้งพ่อแม่ผมและเฮียข้างบ้านก็ยังไปมาหาสู่ทั้งที่ไม่ได้อยู่บ้านไกล้กันแล้ว

ตอนเช้าผมก็จะเดินไปโรงเรียนพร้อมกับหงส์และหยกทุกวันโดยผมจะมีลูกฟุตบอลเลี้ยงติดเท้าระหว่างเดินไปโรงเรียนด้วยเพราะเคยอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นที่พระเอกในวัยเด็กเดินเลี้ยงบอลไปโรงเรียนทุกวันและเหตุที่ผมเอาลูกบอลไปโรงเรียนด้วยเพราะที่โรงเรียนไม่มีลูกฟุตบอลครับแต่ถึงผมจะเอาไปแต่บ่อยครั้งพวกเด็กๆก็ยังเอากระดาษมาชุบน้ำขยำมัดรวมกันเป็นก้อนอยู่ดีอาจเพราะเคยชิน ผมเล่นฟุตบอลมาเรื่อยๆเพราะชอบมากเวลาที่มีอบรมเยาวชนอะไรในตัวจังหวัดหรือจังหวัดใกล้เคียงพ่อผมก็จะพาไปอาจเพราะอยากให้ลูกมีนิสัยรักกีฬาแต่กับผมแล้วฝันไปไกลกว่านั้นครับเพราะเริ่มมียูท้ิวบ์ให้ดูให้ศึกษาวิธีฝึกซ้อมด้วยตัวเองได้และข่าวคราวของลีกการแข่งขันฟุตบอลอาชีพของประเทศก็เริ่มต้นและกำลังเดินทางไปอย่างสวยงาม

ผมเล่นทีมโรงเรียนทั้งม.ต้นม.ปลายและยังรู้จักเพื่อนๆรู้จักโค้ชในตัวจังหวัดจึงเล่นอยู่กับหลายทีมหลายกลุ่มเพื่อนแล้วแต่เวลาว่างจะอำนวยซึ่งบางทีก็ชนกับเวลาเรียนก็ต้องเลือกมาโรงเรียนไว้ก่อนเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนจบมัธยมพ่อผมลองถามว่าถ้าจะมุ่งไปในทางเล่นฟุตบอลอย่างเดียวโดยไม่เรียนมหาวิทยาลัยต่อเหมือนคนอื่นๆเอาไหมเพราะจะได้มีเวลาสำหรับเวทเทรนนิ่งเพิ่มขึ้นเนื่องจากผมเป็นคนตัวเล็ก

หลังจากจบมัธยมผมก็เข้ากรุงเทพเหมือนเพื่อนๆคนอื่นแต่ไ่ได้เข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยครับแต่เข้ามาเป็นนักเตะสำรองของสโมสรแห่งหนึ่งในกรุงเทพที่ไปดูผมเล่นและคุยกับโค้ชกับพ่อผมถึงของแก่น ผมเล่นอยู่กับสโมสรนี้ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่สุดยอดมากครับเพราะเพียบพร้อมไปทุกๆอย่างเนื่องจากเขาให้ความสำคัญกับนักกีฬาจริงๆนอกจากนั้นยังได้เห็นการฝึกซ้อมเป็นระบบแบบแผนจากผู้ฝึกสอนชาวไทยและโค้ชต่างชาติ ผมก็ไม่ได้อยากเข้าข้างตัวเองมากนักแต่ช่วงนั้นผมรู้สึกว่าตัวเองพัฒนารุดหน้าไปอย่างรวดเร็วและเมื่อหมดภาระเรื่องการเรียนวันทั้งวันผมจึงอยู่แต่ในสโมสรตั้งแต่ในห้องฟิตเนสลงไปถึงช่วยเค้าล้างส้วมล้างจานเพราะตอนนั้นคิดเอาง่ายๆว่าขอให้ได้ทำหน้าที่อะไรก็ได้ในสนามฟุตบอลเพราะผมรักทุกอย่างที่เกี่ยวกับเกมส์นี้และเผื่อเค้าจะเห็นว่าผมขยันหนักเอาเบาสู้ทุกอย่างเป็นที่รักและมีน้ำใจให้ทุกคน

อยู่กับสโมสรในกรุงเทพแห่งนี้เกือบๆสามปีในช่วงปีสุดท้ายตอนนั้นแฟนๆของทีมรู้จักผมในฐานะดาวรุ่งหรือไม่ก็ซูเปอร์ซับเพราะเริ่มยิงประตูได้บ่อยขึ้นเมื่อได้รับโอกาสเปลี่ยนตัวให้ได้ลงมาสัมผัสประสบการณ์กับเกมส์ แทบทุกนัดที่ผมมีรายชื่อเป็นตัวสำรองพ่อกับแม่ก็จะมานั่งลุ้นอยู่ว่าผมจะได้ลงสนามมั้ยและอีกสองคนที่นั่งรถมากับพ่อแม่ผมด้วยแทบจะทุกครั้งก็คือหงส์กับหยกพี่น้องฝาแฝดเพื่อนสนิทข้างบ้านตั้งแต่วัยเด็กของผม ถึงแม้ครอบครัวผมจะย้ายไปอยู่ในสวนตอนผมอยู่ม.สี่แต่เราก็ยังเจอกันที่โรงเรียนและถ้าผมมีแข่งร่วมกับพวกเด็กๆในจังหวัดพ่อแม่ผมก็จะชวนหงส์กับหยกไปเชียร์ด้วยยิ่งตอนที่ผมมาอยู่กรุงเทพพ่อกับแม่ก็ได้ลูกสาวสองคนนี้แหละช่วยคลายเหงาเป็นเพื่อนไปโน่นไปนี่โดยเฉพาะแม่ผมที่เป็นแม่บ้านอย่างเดียวไม่ได้ทำอะไรในบ้านสวน

หงส์กับหยกก็ไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยต่อเหมือนกันครับทั้งสองคนก็ทำร้านต่อจากเตี่ยนั่นแหละแค่อาจมีของมาวางขายมากขึ้นร้านสะอาดทันสมัยน่านั่งมากขึ้นทุกครั้งที่ผมกลับไปขอนแก่นก็ยังไปขลุกอยู่ที่ร้านกาแฟของเฮียเหมือนเมื่อสิบกว่าปีผ่าน ช่วงที่ผมไปอยู่กรุงเทพต้องห่างกันนั้นผมค่อยๆเปิดตัวคล้ายๆกับว่าผมแอบชอบใครคนหนึ่งในสองคนนี้แต่ก็ไม่ได้บู่มบ่ามอะไรมากแค่ซื้อเล็กๆน้อยๆของมาฝากแต่ผมก็เลือกแบบเดียวกันสีเหมือนกันทั้งสองชิ้นมีดอกไม้ให้สองดอกโทรคุยกับหยกบ้างหงส์บ้าง

   "อ้าว..วันนี้หยกอยู่ร้านคนเดียวเหรอ" ผมวางกระเป๋าเสื้อผ้าลงบนเก้าอี้เพิ่งลงจากรถตู้ยังไม่ได้เข้าบ้าน
   "ใช่ ..มีข้าวในครัวนะ หิวป่าว" หมวยวัยยี่สิบกำลังง่วนชงกาแฟให้ลูกค้าผมมองจากทางด้านหลังสะโพกกลมกลึงอัดแน่นในกางเกงขาสั้นผ้ายืดสีเขียวเข้มเรือนขาขาวเรียวยาวตอนที่เธอเดินออกไปเสริฟกาแฟขากลับผมสังเกตุว่าเจ้าหนุ่มนั่นมองตามก้นงอนงามเหมือนที่ผมมอง
   "หงส์มันไปตลาดคงอีกนานแหละกว่าจะกลับ เตี่ยก็ไปไหนไม่รู้เดี๋ยวนี้เค้าแก๊งค์เดียวกันกับพ่อแม่พี่โทนแหละ"
   "แหม.. แต่ก่อนนี่ไม่คุยกันเลยนะเดี๋ยวนี้สวิงกิ้งเลยเหรอเดี๋ยวต้องโทรไปแซวพ่อซะหน่อยฟอร์มเยอะ"
   "แล้วจะโทรไปทำไมล่ะเดี๋ยวพี่โทนก็เข้าบ้านอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ"
   "โทรไปก่อนสิปุปปัปเข้าไปเดี๋ยวจะใส่เสื้อผ้ากันไม่ทันหกล้มหกลุก" ผมแกล้งพูดสองแง่สามง่ามเล่นๆ
   "พูดเรื่องพ่อเรื่องแม่แบบนี้บาปนะพี่โทน" หยกนั่งเก้าอี้ตรงข้ามโต้ะกาแฟทรงกลมวางแก้วชามะนาวเพราะรู้ว่าผมไม่กินกาแฟ
   "แล้วพี่ไลน์บอกว่าจะมาทำไมหงส์ไปตลาดล่ะ" ผมดูดชามะนาวดับกระหาย "สงสัยแอบมีแฟนรึเปล่า แอบไปเจอแฟนมั้ง"
   "ไม่มีหรอกหงส์มันไม่มีแฟนอะไรที่ไหนซักหน่อย มันไปธุระให้เตี่ยมั้ง"
   "มีแฟนแน่ๆไปไหนไม่บอกแบบนี้เดี๋ยวเจอจะต้องแซวให้เละ"
   "ไม่หรอก ถ้าหงส์มีแฟนหยกก็ต้องรู้สิ ไม่มี๊.." หยกปฏิเสธเสียงแข็งแทนคู่แฝด
   "ถ้ามีแล้วทำไมต้องบอกอ่ะ ทีหยกยังไม่บอกหงส์เลย" ผมชักนำเข้าแผนสนุกๆ
   "บอกอะไรอ่ะ" หยกติดกับดักผมเต็มข้อ
   "อ้าว.. ซะอย่างงั้น ลืม.." ผมแกล้ง
   "อะไรอ่ะพี่โทน" หยกอยากรู้
   "ก็ที่วันนั้นเราคุยกันไง ที่พี่ขอให้หยกเป็นคนบอกอ่ะ"
   "อะไรอ่ะพี่โทน ก็บอกมาอีกทีดิ"
   "หยกลืมเหรอ นี่ตกลงเราจริงจังกันรึเปล่าเนี่ยพี่เห็นนะไอ้นั่นมันมองหยกอ่ะแล้วยังที่หยกแต่งตัวแบบนี้อีกดูเสื้อดิก้มนิดเดียวก็เห็นร่องนมแล่ว ตกลงไอ้ผู้ชายนี่ใช่มั้ยที่ทำให้หยกยังไม่บอกหงส์อ่ะ" หยกสีหน้าตกใจเพราะคบกันมาตั้งแต่เด็กผมยังไม่เคยพูดกับเธออารมณ์นี้ส่วนลูกค้าคนนั้นก็เหมือนจะมองๆมาอย่างผิดสังเกตุ
   "พี่โทนจะบ้าเหรอสงสัยเดินลงรถตู้มาร้อนเกินไปมั้งเนี่ย" น้ำเสียงหยกเริ่มไม่ค่อยสบอารมณ์ "แหม เดี๋ยวนี้มันก็ต้องมีบ้างสิพี่โทนเห็นในเฟสบุ้คมั้ยเค้าก็แต่งตัวขายของกันแบบนี้ทั้งนั้นแหละแล้วมันมีผ้ากันเปื้อนเนี่ยใครมันจะเห็น ร้อนนะพี่โทนจะไม่ให้ใส่ขาสั้นกันบ้างเลยรึไง มาพูดจาดูถูกกันแบบนี้ได้ไง" หยกมีน้ำตาซึมๆ
   "หยกก็ต้องนึกถึงใจพี่บ้างสิกลับมาแล้วเห็นหยกแต่งตัวแบบนี้ลูกค้าผู้ชายอีกแถมเรื่องสำคัญของเราที่พี่ขอให้หยกบอกหงส์หยกก็ไม่บอกแล้วจะให้พี่คิดยังไง หยกบอกพี่คำเดียวเลยดีกว่าว่าหยกจริงจังกับพี่มั้ยหรือแค่เล่นๆหยกปล่อยให้พี่เครียดแทบตายแต่หยกกลับมาหน้าระรื่นขายกาแฟอยู่เนี่ย" ผมขยี้ดรามาต่อกำลังมันส์
   "ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่พี่โทน จะให้หยกบอกอะไรก็ว่ามาชักโมโหแล้วนะ" ผมก็เพิ่งเคยเห็นเธอโมโหจริงจัง
   "งั้นเอางี้.. หยกบอกไอ้ที่พี่อยากรู้มาก่อนเลยดีกว่าเพราะพี่กินไม่ได้นอนไม่หลับแทบไม่เป็นอันซ้อม"
   "ก็ถามมาดิ โว้ว ว่ามา"
   "..ประจำเดือนมารึยัง" หยกได้ยินคำถามกระชากอารมณ์แล้วนิ่งอึ้งไปสักพัก "ว่าไง..มารึยัง พ่อกับแม่พี่ฆ่าพี่แน่ๆไหนจะยังเตี่ยหยกอีก" ลูกค้าคนเดิมเริ่มแอบมองมาถี่ขึ้น
   "มะ.. มา แล้ว มา.. ไม่มีอะไร" หยกตอบงงๆ
   "โอ้ย.. โล่ง.. " ผมทำเป็นดีใจลุกขึ้นร้องเฮโน้มตัวไปจับหัวเธอไว้แล้วจูบลงที่ริมฝีปากอวบอิ่มทาลิปมันมางๆหยกหลับตาปี๋ไม่ได้ทันได้ตั้งตัว
   "ไอ้พี่โทน!! ทำไรเนี่ย" หยกเช็ดปากกับหัวไหล่
   "แม่ค้ามีเจ้าของแล้วนะคร้าบบ" ประโยคหลังผมพูดให้เสียงได้ยินทั่วลูกค้าคนเดิมยิ้มให้สักพักก็เรียกให้หยกไปเก็บเงิน

จริงๆผมรู้ตั้งนานแล้วล่ะว่าเธอคือหงส์แฝดสาวคนพี่แต่ที่ทักหงส์ผิดเป็นหยกตั้งแต่ตอนแรกอาจเพราะมองผ่านๆแต่พอสายตาปรับแสงมองชัดผมก็รู้ว่าคือหงส์ไม่ใช่หยกก็ยังงงว่าหงส์จะสมอ้างเป็นหยกทำไม

   "พี่โทนดูสิหยกเสียลูกค้าหมดเลยลูกค้าเรียกเก็บเงินเลยเห็นมั้ยแล้วนี่จะทำอะไรเนี่ย" หงส์มองผมเดินตามลูกค้าหนุ่มไปปิดล็อคประตูกระจกกลับป้ายจากโอเพนเป็นโคลส
   "ก็พี่คิดถึงหยกจะบ้าตายอยู่แล้วเนี่ยเราไม่ได้มีอะไรกันจะสองเดือนแล้วนะ" ผมเข้ารวบสวมกอดจากด้านหลังก้มลงสูดลมหายใจกลิ่นสาวบนต้นคอขาวยังสนุกอยู่กับแผนตื้นๆแต่เล่นเนียน
   "โอ้วว..!! เดี๋ยวๆ โนว!! เดี๋ยวสิยู้วววใจเยนนๆ" หงส์ม้วนตัวหนีออกจากอ้อมกอดผมเห็นแล้วนึกขำ
   "ทำไมอ่ะ..เตี่ยก็ไม่อยู่หงส์ก็ไม่อยู่"
   "เดี๋ยว เดียว เดี่ยว... เดียว" หงส์ร้องเป็นเพลงยกสองมือขึ้นมากันไว้พลางถอยหนีไปด้วย
   "ทำไมอ่ะ..หยกไม่ใช่แบบนี้นี่" ผมตามเข้าไปสวมกอด(ตอนที่มือไปโดนนมนั่นอุบัติเหตุจริงๆนะจ้าา/ผู้เขียน)
   "เดี๋ยว เดียวก่อน เราเคยมีอะไรกันในบ้านนี้รึยัง!" หงส์เลื่อนหน้าหนีแต่ยังอยู่ในอ้อมกอดผม
   "บ้านหยกเหรอ.. ยัง"
   "นั่นดิ มิควร มิควร มีวิญญาณอากงอาม่าอาอึ้มเต็มไปหมด เกรงใจท่าน..นะ"
   "โอเค.. แต่ไม่ใช่หยกเปลี่ยนใจไปจากพี่ใช่มั้ย"
   "ไม่ ไม่เปลี่ยน.. ไม่เปลี่ยนใจ เอ่อ ปล่อยก่อน..ร้อน เหงื่อเต็มเลย" หงส์พูดจังหวะติดๆขัดๆ
   "ถ้างั้นพี่ขอแค่จูบได้มั้ย นะ..พี่คิดถึงหยกมากจริงๆจะบ้าตายอยู่แล้ว" ผมกระชับอ้อมกอด
   "จุ๊บได้.. แต่ต้องไม่มีอะไรนะเกรงใจบรรพบุรุษ" 
   "ขอนานๆนะ คิดถึง"

ตอนนั้นผมยิ่งไม่เข้าใจว่าหงส์จะสมอ้างเล่นบทเป็นหยกน้องสาวต่อไปทำไมตอนแรกผมกะว่าเกมส์คงสิ้นสุดลงตรงที่เธอจะเฉลยว่าตัวเองคือหงส์ไม่ใช่หยกซึ่งผมก็หวังแค่ได้กอดๆอะไรบ้างไม่นึกว่าหงส์จะยังปากแข็งออกรับแทนน้องสาวได้ถึงตอนนี้ เอาเป็นว่าผมจะตามไปดูว่าหงส์จะยอมทนเล่นเป็นหยกได้ถึงเมื่อไหร่และตอนนี้เธอก็คงเข้าใจว่าหยกมีอะไรกับผมแล้ว

ผมกดจมูกลงสูดลมที่แก้มบางจูบเรี่ยไล่ลงไปถึงคางหงส์เชิดคางขึ้นให้ผมทำงานของตัวเองได้สะดวกขึ้นจนไปจบที่แก้มอีกข้าง ถึงมันจะเป็นแค่แผนที่เพิ่งนึกได้ตอนนั่งรถตู้กลับมาแต่มันกลับทรงประสิทธิภาพทำให้ได้ถึงเนื้อถึงตัวเองหงส์ใกล้ชิดขนาดได้กลิ่นเป็นครั้งแรกผมได้ใจลองจับหน้าอกของหงส์เลยโดนผลักให้ห่างหงส์ทำหน้าจริงจังแต่ผมตื๊อขอโอกาสอีกครั้งสัญญาว่าจะมากที่สุดแค่จูบ

เมื่อกำหนดขอบเขตชัดเจนเลยอาจเป็นไปได้ที่หงส์จะรู้สึกปลอดภัยยอมปล่อยตามอารมณ์ของตัวเองทดลองออกไปเดินเล่นดูวิวทิวทัศน์ใกล้ๆแนวขอบเขตที่ขีดกั้นแบ่งสติสัมปชัญญะกับหุบเหวแห่งกามรมณ์ เราเริ่มจูบกันเบาๆผมจัดท่าประคองให้หงส์นอนลงบนเตียงไม้เล็กๆหลังร้านที่เตี่ยใช้เอนหลังเป็นประจำทุกวัน(โคตรห้าว/ผู้เขียน)
   
   "อืออ ..พอยัง" หงส์ถามเสียงสั่นตอนผมขบใบหูเธอเล่น "เดี๋ยวเตี่ยมา" ผมวนกลับมาจูบดูดดื่มคราวนี้รู้สึกได้ถึงการสนองตอบจากริมฝีปากและลิ้นของหงส์
   "พี่ขอดูเสื้อชั้นในได้ป่ะ วันนี้ใส่สีอะไร"
   "พี่โทนก็ดูสายเสื้อในดิ อ่ะ" หงส์เกี่ยวคอเสื้อให้เห็นสายเสื้อชั้นในสีครีม
   "งั้นพี่จะขอแลกกับการบอกว่าพี่ขอให้หยกไปพูดอะไรกับหงส์"
   "แลกกับอะไรอะ"
   "ขอดูนม"
   "ไม่อาววว..เลย ..โธ่ นึกว่าอะไร " หงส์หัวเราะกลบเกลื่อนทำท่าจะลุกหนีแต่ผมขึ้นคร่อมกดน้ำหนักตัวทับไว้
   "ดูแค่เสื้อในก็ได้"
   "หยกไม่เห็นอยากรู้เลย"
   "อย่ามาแบบนี้สิ คนโมโหเนี่ยต้องเป็นพี่เพราะเรื่องนี้มันสำคัญนะ"
   "งั้นพี่โทนก็บอกหงส์เองแล้วกัน"
   "ถ้าพี่กล้าบอกเองงั้นพี่ก็บอกไปแล้วสิจะขอให้หยกช่วยทำไม"
   "...................... พี่โทนก็ดึงคอเสื้อลงไปดูสิ" หงส์สบตาผม
   "ขอดึงจากชายเสื้อขึ้นมาได้ป่ะ อะไรกัน..เห็นกันมากันจนเบื่อแล้วมั้ง"
   "เบื่อแล้วจะดูทำไมล่าววว!! หื่นอ่ะ!! ไอ้พี่โทนหื่น" หงส์เอาหมอนของเตี่ยมาปิดหน้าตัวเอง

ผมค่อยเลิกชายเสือยืดขึ้นมาจนเห็นสองเนินเนื้อขาวเนียนของอาหมวยลูกสาวคนจีนปกปิดด้วยเสื้อยกทรงผ้าซาตินซุกหน้าระดมจูบจนหงส์ดิ้นถอยตัวลุกไปนั่งพิงผนังห้องผมยุ่งจัดเสื้อกางเกงตัวเองให้เรียบร้อยเข้าที่

   "พอแล่ว..นะ อื่ยย..ขนลุกอ่ะ แล้วที่ให้บอกน่ะบอกอะไร" หงส์ลูบขนแขนตัวเองไปด้วย
   "ก็ทุกครั้งเวลาที่พี่กลับบ้านซื้อของมาฝากพี่ก็ซื้อเหมือนกันสองอันใช่ป่ะไปแข่งเยาวชนโลกก็ซื้อนาฬิกาเหมือนกันสองเรือนดอกไม้วันวาเลนไทน์ก็ให้สองคนใช่ป่ะ หยกว่าพี่ชอบใคร" ผมกระเถิบตัวตามเข้าไปใกล้
   "ก็ต้องชอบหยกสิไม่งั้นพี่โทนจะมีอะไรกับหยกทำไม" ผมสังเกตุว่าหงส์น้ำตาคลอเบ้าน้ำเสียงเหมือนจะร้องไห้ผมเองก็คิดอยู่เหมือนกันว่าเล่นหนักไปหน่อยเธอคงจะกลัวกับสถานการณ์ซึ่งจนแล้วจนรอดหงส์ก็ยังไม่ยอมรับว่าเธอไม่ใช่หยกเสียที
   "ก็เรื่องนี้แหละที่พี่ขอร้องหยก ก็เพราะว่าพี่ชอบหยก ชอบมาก..พี่ถึงมีอะไรด้วยจริงๆถ้าหยกบอกพี่ว่าประจำเดือนไม่มาพี่ก็จะดีใจนะเพราะเท่ากับว่าพี่จะมีหยกจะอยู่กับพี่ไปตลอดชีวิต" ถึงตอนนี้หงส์น้ำตาร่วงเป็นสายปิดปากร้องไห้สะอึกสะอื้น "พี่สัญญากับหยกได้เลยว่าพี่จะไม่ทิ้งหยกแน่นอนจะดูแลให้ดีที่สุดเท่าที่ชีวิตพี่จะทำได้" ผมหยุดเว้นจังหวะ "แต่พี่รักหงส์.. ถ้ามีสักครั้งในชีวิตพี่ก็อยากจะให้หงส์รู้ว่าตลอดมาพี่คิดยังไงกับเค้าหยกไม่ว่าพี่นะแต่พี่ไม่กล้าบอกเองพี่ไม่กล้าสู้หน้าหงส์ไม่รู้จะบอกเค้ายังไงว่ารักเค้าแต่กลับมามีอะไรกับหยก แต่หยกไม่ต้องคิดมากนะยังไงพี่สัญญาว่าจะจบแค่วันนี้มันก็แค่ความในใจครั้งสุดท้ายก่อนที่พี่จะมอบชีวิตของพี่เพื่อดูแลหยก" ผมถอยห่างออกมา "พี่ขอโทษนะไม่ได้ตั้งใจจะทำรุ่มร่ามกับหยกในบ้านแบบนี้แต่เวลาอยู่กับหยกแล้วมันอยากกอดอยากฟัดอยากนัวเนียอยากไปหมดอ่ะพี่ว่าสงสัยเราสองคนคงมีลูกเป็นขโยงแน่"
   "พี่โทนชอบหงส์แล้วทำไมไม่บอกหงส์ล่ะ"
   "พอแล้วล่ะ ไม่พูดเรื่องนี้กันแล้วนะจากวันนี้พี่รักหยกจำไว้แค่นั้น"
   "แล้วพี่โทนมายุ่งกับหยกทำไมล่ะ..ไหนบอกว่ารักหงส์ไง"
   "อ้าว..ก็คืนนั้นไง ที่หยกมาหลอกบอกพี่ว่าเป็นหงส์"
   "อะไรนะ" หงส์ได้ฟังเหตุผลแล้วอึ้งนิ่งไปอีกรอบพลางนึกในใจว่านี่หยกกร้านโลกลงทุนทำได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ
   "ก็ตัวเองวางแผนหลอกพี่เองเห็นป่ะ.. แต่หยกก็ไม่น่าลืมครั้งแรกของเรานะ"
   "นี่หลงคิดว่าพี่โทนนิสัยดีให้เกียรติผู้หญิงนะเนี่ย"
   "ผู้หญิงคนอื่นอ่ะพี่ให้เกียรติแต่กับหยกเจอกันเมื่อไหร่พี่ไม่อยากให้เกียรติเลยอ่ะจะด่าไอ้หื่นไอ้อะไรก็ได้ขอแค่พี่ได้กอดหยกพี่ก็พอใจแล้วล่ะ"
   "แหม..อยากให้หงส์มาได้ยินจังเลย"
   "พี่เคยรักหงส์รักมากแต่พี่บ้าคลั่งหยก หยกไม่เป็นพี่หยกไม่รู้หรอก..ขอดูเกงในหน่อยดิ55 พี่ว่ากลับก่อนจะโดนดีกว่านะอยู่แล้วมันต้องหักห้ามใจอ่ะ เครียด  เออ..เตี่ยหยกก็อยู่ที่บ้านพี่แหละพ่อกับแม่พี่เค้าจะฉลองที่พี่ย้ายทีมเพราะพรุ่งนี้ก็ต้องไปแล้ว หยกกับหงส์ตามไปนะ"

ผมเดินกระหยิ่มยิ้มย่องอารมณ์ดีที่แกล้งหงส์สำเร็จแถมยังได้เห็นอะไรต่อมิอะไรที่อยากเห็นเป็นครั้งแรกภาพเนินอกขาวเนียนเต่งตึงคู่นั้นกับบราสวยกลิ่นหอมยังติดตาติดจมูกถือวิสาสะคร่อมมอเตอไซค์เก่าคร่ำที่มักจะมีกุญแจคาไว้เสมอของหงส์ขี่กลับบ้านสวนที่อยู่ในซอยถัดไปไกลไม่ถึงสองกิโล กลับถึงบ้านสวัสดีพ่อแม่และเตี่ยของหงส์กับหยกยังคิดว่าถ้าแกรู้เหตุการณ์เมื่อกี๊ผมคงโดนกระทืบเป็นแน่แท้ ผมเล่าถึงเรื่องของสโมสรใหม่ที่เป็นข่าวดังในทีวีและหน้าหนังสือพิมพ์ตอนนั้นให้ผู้ใหญ่ทั้งสามและเอาเอกสารรายละเอียดต่างๆที่นายหน้าของผมเตรียมไว้ให้พ่อกับแม่ช่วยดูระหว่างที่ยังรอเวลาการเซ็นสัญญาซึ่งน่าจะเกิดขึ้นใกล้ๆช่วงเปิดฤดูกาลซึ่งก็คงเป็นข่าวดังในวงการฟุตบอลไทยอีกทีในช่วงนั้น(ผมเป็นนักเตะอายุน้อยที่สุดที่ย้ายตัวด้วนเงินค่าฉีกสัญญาเกินสิบล้านบาทครับ)

ดูนาฬิกาทุ่มกว่าๆได้ยินเสียงรถกระบะคุ้นเคยหงส์กับหยกเปิดประตูบ้านเดินเข้ามาแบบไม่ต้องมีใครขออนุญาตใครยกมือไหว้สวัสดีพ่อแม่ผมแล้วนั่งลงบนโต้ะอาหารที่เรารออยู่ก่อนแล้ว ระหว่างมื้ออาหารผมสบตากับหงส์ตลอดถึงแม้เธอจะทำเหมือนไม่มีอะไรแต่ความไม่ปกติมันซ่อนอยู่ในสายตาที่มองตอบกลับ ผมรู้จักกับเธอทั้งคู่มาตั้งแต่ผมอยู่ป.สามเจอกันทุกวันก่อนหน้าที่ผมจะไปอยู่กรุงเทพก็แค่สามปีไม่น่าเชื่อว่าหงส์จะคิดว่าผมแยกเธอสองคนไม่ออกคิดๆแล้วก็ฮาดี หลังมื้ออาหารจากที่ผมไม่ได้เอ่ยปากคุยกับสองสาวเลยระหว่างที่พ่อกับแม่เตี่ยของหงส์กำลังเพลิดเพลินกับคาราโอเกะกันอยู่เหลือแค่เราสามคนบนโต้ะอาหาร

   "แล้วพี่โทนไปพรุ่งนี้เลยเหรอ" หยก(ตัวจริง)ถาม หงส์(ตัวจริง)ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ไม่พูดอะไร
   "ใช่ มีเวลาแวะมาได้วันเดียวเนี่ย" ผมตอบหยกด้วยน้ำเสียงเรียบปกติธรรมดาไม่มีวี่แววว่าจะเคยมีอะไรลึกซึ้งเกินเลยเหมือนที่แกล้งแสดงเมื่อตอนบ่าย
   "แล้ววันนี้เข้าไปที่ร้านมายัง เตี่ยก็มาอยู่นี่ทั้งวันนิ" หยกขอแบ่งมะม่วงชิ้นนึงกัดแล้วทำหน้าเปรี้ยว
   "เข้าไปสิก็ลงรถตู้ตรงหน้าร้าน" ผมเลือกหยิบมะม่วงลูกใหม่จากต้นในสวนมาปอกวัดดวงว่าจะเปรี้ยวอีกไหม
   "เจอแต่ไอ้หงส์อ่ะสิ" หยกถามไม่มองหน้า
   "อื้ม.. เจอแต่หงส์" ผมเงยหน้ามองสบตากับหงส์พอดีรู้สึกถึงรังสีอัมหิตรุนแรงส่งผ่าน

หยกเข้าไปร่วมวงร้องคาราโอเกะกับพวกผู้ใหญ่ส่วนผมยืนตบมือเชียร์อัพคาอยู่ตรงประตูอยู่ดีๆก็กระเด็นเข้าห้องไปจนทุกคนหันมามองนึกว่าผมเป็นลมจนเห็นว่าไ่มีอะไรก็ทำหน้างงๆหันกลับไปร้องเพลงกันต่อ ผมยิ้มเจื่อนๆนอนมองหน้าหงส์ที่ทำหน้าแยกเขี้ยวเหมือนพร้อมจะกินเลือดกินเนื้อ

ที่กระเด็นนี่ผมคาดว่าจะโดนฝ่าเท้านิ่มๆของหงส์กระโดดถีบขาคู่เข้าเต็มๆที่กลางหลัง​

[sunnie06]

เจ้าเล๋ห์มาก กะจะฟาดทั้งคู่แน่ๆ

[nonnon]

น่าจะได้ทำประตูหงส์แน่นอน

ขอบคุณครับ

[goldhand]

เอาทั้งคู่เลยครับ

[gorncp]

ดูแววแล้วสงสัยอยากจะได้แฝดทั้งคู่ แต่แฝดก็ท่าท่างห้าวพอตัว

[xonly-809]

จะเจาะประตูสองสาวยังไงเนี่ยสองจะโดนเจาะประตูเมื่อนะ

[jo2035]

ต้องติดตามว่าจะมีผลงานได้ทั้งคู่อะเปล่า

[amazing]

ได้ยิงประตูใครก่อนนะ

[ivory]

แพคคู่แน่นอน ขอบคุณนะครับ

[P Eet ✦Diamond✦]

Hhmmm... guess wanna have fun with BOTH twins???  But ... the guy is not sincere, and also he is really devious as well. This is NOT the way to start a relationship !  Soon... both of the twins will turn against each other ... all because he wants to pit them against each other !!!

Not really my cup of tea... Not a fan of this type of story!
Story line is okay, no X-factor ... yet !!!

[ponggunyuki2527]

ยังไงเนี่ย เก็บฝาแฝดเลยเหรอ อยากได้เหมือนกัน ทั้งคู่เลย

[i_robot]

ไม่รอดแน่ๆ แต่จะยิงไหวรึ

[thum2520]

ตอนต่อไปรีบมานะครับ อยากรู้ใครจะเป็นที่หนึ่ง

[poison_react]

ปักธงทั้งคู่สิครับ
เพื่อความยุติธรรม
ปั๊มให้ท้องทั้งคู่ด้วย ยุติธรรมสุดๆ

[controlm]

ต่อให้แฝดยังไงก้อต้องมีที่ไม่เหมือนกัน มันส 2 เท่า