OUT OF AMMO EP 19 ไอ้โง่

[cd13579]

แวะคุยก่อนอ่าน

โยว่ๆ ก่อนอื่นก็สวัสดีปีใหม่ทุกท่านเลยนะครับ กลับมาอีกครั้งกลับเรื่องนี้แรกๆดัน 7 Sin แต่หัวไม่วิ่งมาวิ่งเรื่องนี้แทน ตอนนี้น่าจะสั้นไปนิดไว้ไปชดเชยตอนหน้าละกัน ไม่ซ่อนใดๆเพราะถือว่าเป็นของขวัญปีใหม่เลยละกัน

และยังไงก็ขอบคุณๆทุกท่านที่สนับสนุนนะครับ
ขอให้สนุกนะครับ Enjoy 
-------------------------------------------

ตอนที่ 19 ไอ้โง่

หนาว ความหนาวคลุมร่างจนตัวสั่น นี่สิ่งที่สาวสวยรู้สึกเป็นอับแรก สติที่เลือนรางค่อยถูกประกอบขึ้นช้าๆ
และเมื่อเธอเปิดเปลือกตาขึ้นก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนโขดหินไม่ห่างลำธารเท่าไหร่ และใกล้ๆก็มีกองไฟค่อยให้คลายหนาวแต่สำหรับคนที่เปียกโชกไปทั้งตัวแบบเธอกองไฟเล็กๆก็ไม่ช่วยเท่าไหร่

แต่พอเธอขยับตัวลุกขึ้นมา ก็ปวดแปล๊บๆตามแขนขา นี่คงเพราะเธอพึ่งโดดลงมาจากน้ำตก เธอเขยิบเจ้าไปใกล้กองไฟเพื่อให้อุ่นขึ้น
มายด์: "ฟู่ ดีนะที่มีกองไฟ"
เธอมามือที่เย็นเฉียบไปผิงไฟ ก่อนเธอจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีเสียงดังขึ้นข้างหู

"ตื่นแล้วเหรอคนสวย"
นี่ไม่ใช่เสียงดนัย เธอหันไปหาต้นเสียงก่อนเห็นเด็กหนุ่มร่างเล็ก หน้าตาออกแนวเจ้าเล่ห์นิดๆผิวคล้ำแดด กำลังนั่งลงและโยนกิ่งไม้ใส่กองไฟด้านหน้าเธอ



มายด์: "นายเป็นใคร ดนัยไปไหน"
เธอถามมันก่อนค่อยๆกระเถิบตัวหนีช้าๆ เพราะชายตรงหน้าเริ่มสำรวจส่วนเว้าส่วนโค้งด้วยสายตาแบบไม่แคร์ใดๆ
เด็กหนุ่ม: "นี่ประโยคที่คนที่ช่วยชีวิตตัวเองเหรอ แล้วคนที่ถามหานี่ใคร ใช่แฟนรึเปล่า"

มันไม่ตอบแถมยังลุกขึ้นยืนช้าๆ และยิ้มกริ้มเจ้ามาหาเธอ
มายด์: "แกจะทำอะไร ถอยออกไปเลย ไม่งั้น....ไม่งั้น เพื่อนฉันจะจับแกเข้าคุก! เขาเป็นตำรวจนะ"
เธอรู้ตัวแล้วว่าไม่ปลอดภัย แถมดนัยก็หายตัวไปซะอีก รอบนี้เธอซวยแน่ๆแล้ว
เด็กหนุ่มแม้จะร่างเล็กสำหรับผู้ชายแต่ก็ขนาดพอกับเธอถ้ามันปล้ำเธอ เธอคงไม่รอดแน่ๆ

เด็กหนุ่ม: "ตำรวจ! อยู่สนไหน? นี่กลางป่านะครับ สน. ป่าเหรอ มันไม่มาหรอก มันดันเธอขึ้นมาเสร็จก็ ถูกกูถีบจมน้ำลอยไปนู้นแล้ว ป่านนี้คงจมน้ำตายไปแล้วละ น้ำแถวนี้เชียวสุดๆไม่รู้เหรอ"

เธอลุกขึ้นด้วยความโกรธ นี่มันฆ่าดนัยที่กำลังเผลอเหรอ แต่ทันทีที่น้ำหนักตัวลงไปที่ขาข้อเท้าเธอก็ปวดจนทรงตัวไม่อยู่ ข้อเท้าเธอเจ็บ!!

เด็กหนุ่ม: "โมโหด้วย? แต่มันเป็นเพื่อนแสดงว่าเธอก็โสดดิ เจอของดีในป่าแบบนี้ตัวเบาแน่กู"
มันยังคงเดินเข้ามาหาเธอช้าๆ

จนกระทั่งแขนของผู้ชายอีกคนก็รวบคอมันไว้!!

ดนัย: "อ้าวมายด์ตื่นแล้วเหรอ เอะอะอะไรกัน สมิงมึงทำไรวะ?"
ชายหนุ่มที่มันบอกว่าตายเดินดุ่มๆเข้ามากอดคอไอ้โรคจิตหน้าตาเฉย

สมิง: "โธ่พี่ ผมกำลังแกล้งพี่เขาสนุกๆเลย ทำไมกลับมาเร็วจังวะ"
ดนัยมองสมิงที่กำลังแสดงความเสียดายตรงหน้าอย่างเห็นได้ชัดมาก
มายด์: "นี่ดนัยไปรู้จักกับไอ้หน้าโจรนี่ได้ไง ดนัยเป็นตำรวจทำไมรู้จักโจรละ?"

ดนัยชี้หน้าคนที่กอดคออยู่แล้วชี้ที่หนวดของมัน
ดนัย: "นี่ไง หนวดเครารุงรังเขาหากว่าโจรเลยมั้ย มีดไม่มีไว้กระซวกไส้คนอย่างเดียวนะครับน้อง"
สมิง: "ไม่ได้ดูหนังหน้าตัวเองเลย"
ดนัย: "ก็พี่ต้องใช้มั้ยวะกูปลอมตัวอยู่ แต่ช่วงนี้มึงเริ่มมีปากมีเสียง เอาใหญ่ กล้าย้อนด้วย"

มายด์: "นี่!! สรุปจะมีใครเล่าให้ฟังมั้ยว่าสรุปนี่มันบ้าอะไรกัน!!"
เมื่อเธอเริ่มจะวีนแตกดนัยเลยเลิกคุยกับไอ้โจร(?)และเริ่มเล่าเรื่องราวให้ฟัง

"ฝากด้วยนะ ไอ้น้องรัก"
เขายิ้มให้ชายร่างเล็กที่ลากมายด์ขึ้นมา ก่อนจะจมหายไปกับสายน้ำ
เขาทิ้งให้ร่างจมลงไปใต้สายน้ำ เขาไม่ขยับเลยแม้แต่ปลายนิ้วปล่อยให้สายน้ำเชียวพาเขาไปเรื่อยๆ ปล่อยให้ความเย็นของสายน้ำช่วยปลดปล่อยจิตใจที่แสนอ่อนล้า เขาปล่อยอากาศออกจากปอดทีละนิดๆ
โดยปกติร่างกายเราจะไม่จมน้ำเพราะในตัวจะมีอากาศทำให้ตัวเราลอย แต่ถ้าเราปล่อยอากาศออกจนหมดก็เท่ากับทิ้งให้ตัวเองลงไปอยู่ก้นแม่น้ำ

และเมื่อเวลาผ่านไปเขารู้สึกแสบร้อนไปทั่วลำคอและช่องท้องปอดเขากำลังทรมาน มันต้องการอากาศ
แต่ยัง ยังก่อน เขาบอกกับตัวเองในใจ อีกไม่กี่วินาทีเขาก็รู้สึกถึงทิศทางของกระแสน้ำที่เปลี่ยนไป เขาหมุนตัวอย่างกระฉับกระเฉง ก่อนจะออกแรงว่ายไปยังจุดที่เขาหมายตา ใช้เขาลืมตาใต้น้ำได้โดยที่เขาชัดของภาพไม่ต่างกับบนบก เขาเห็นก้อนใหญ่ใหญ่ใต้น้ำเขาออกแรงแหวกแรงต้านน้ำเข้าไปหามัน ที่เขามาจุดนี้เพราะมันอยู่ตรงจุดที่ลำธารมันเลี้ยวหักออก เขาเลยตั้งใจมาถึงจุดที่ขึ้นฝั่งง่ายกว่าการว่ายน้ำฝืนแรงน้ำ ที่ตรงนี้มันมีโขดหินอื่นช่วยบังแรงน้ำและประกอบที่อยู่ในมุมหัวโค้งของกระแสน้ำ ด้วยเหตุผลสองข้อนี่กระแสน้ำที่จุดนี่ ก็แทบไม่ต่างกับน้ำนิ่งๆสำหรับเขา

เขาตั้งท่ายืนบนก้อนหินก่อนจะใช้มันเป็นฐานดีดตัวพุ่งขึ้นสู่ผิวน้ ทันทีพุ่งขึ้นผิวน้ำอากาศก็ถูกสูดเข้าปอดเต็มแรง ก่อนจะชายหนุ่มจะปีนขึ้นฝั่งแบบสบายๆ ก่อนจะบิดตัวยืดเส้นไปมาและถอดเสื้อผ้าออกและโดดลงไปในแม่น้ำอีกครั้ง
ก็เขาพาคนขึ้นฝั่งสองคนไม่ได้ แต่ถ้าเป็นเขาคนเดียวละสบายมาก


มายด์: "สรุปคือที่ปล่อยเราขึ้นมาคนเดียวนี่คือจะไปว่ายน้ำเล่น? นี่อะไรจะสบายใจอะไรปานนั้น"
เธอถอนหายใจก่อนจะหันหน้าหนีไปอย่างหงุดหงิดเสียอารมณ์
ดนัย: "ไม่เอาดิ ไม่โกรธเราดิ ก็มีคนดูแลแล้วไง เราก็เลยไปพักผ่อนหยอนใจบ้างอะไรบ้าง ไม่รู้หรอกอยู่ในไร่โครตอึดอัดเลย ร่างกายมันฟืดไปหมด"
มายด์: "ไม่ได้โกรธ ไม่เป็นไรเราสบายดี มากกกก มีไอ้หน้าโจรนั่งจ้องตอนอนต้องนานสองนาน ไม่เป็นไรเลยดนัย ไม่เป็นไรเล๊ยยย"
สมิง: "ไม่โกรธครับแบบนี้เรียกงอน"

ไอ้คนที่ถูกหากล่าวหาก็เสือกพูดกวนประสาทขึ้นมาหน้าตาเฉย
ดนัย: "เออ กูเห็นแล้ว ช่วยอยู่เงียบๆก่อนได้มั้ยวะ"
เขาหันไปด่ารุ่นน้องหน้าโจร ก่อนจะหันไปหามายด์ที่กระเถิบหนีไปห่างๆ
ดนัย: "ลำบากกูแล้วไง เอาใจยากจังวะ"
เขาบ่นกับตัวเองก่อนจะลุกไปนั่งข้างหน้าเธอ

ดนัย: "ไม่เอาสิ คุยกันดีๆก่อน"
ดนัยเอ่ยขึ้นเมื่อสาวสวยหันหน้าไปอีกทาง ท่าทางจะงอนหนักเขาจับไหล่เธอให้หันมาหาเขา
มายด์สะบัดมือเขาออกก่อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงขุ่นๆ
มายด์: "มีอะไร? จะคุยอะไรก็รีบๆพูดมา"
อื้อหือ รังสีความงอนเข้มข้นจนคนโง่ๆแบบเขารู้สึกได้ชัดเจน เขาต้องรีบแก้สถานการณ์
ดนัย: "เป็นไรอีกอะ คือเราผิดตรงไหนอะ เราสิต้องโกรธ นึกให้ออกสิว่าทำไมเราสองคนต้องมาตัวเปียกแบบนี้"


สาวสวยชะงักไปทันที นี่เธอเป็นคนผลักเขาตกน้ำตกเองนี่น่า
มายด์: "แล้วไง เออแล้วไงอะ ดนัยเลยทิ้งเราไว้กับใครก็ได้เหรอ ไม่ห่วงเราแล้วใช่มั้ยละ ใช่สิปเรามันไม่ใช่คนสำคัญแล้ว เราไปมีแฟนแล้วใช่มั้ยเลยทำให้ดนัยทิ้งเราไว้กับไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้"
เอาแล้วครับท่าน เริ่มตีโพยตีพายเปลี่ยนประเด็นแล้วครับ ดนัยหายใจหนักๆก่อนจะจับไหล่เธอเบาๆแต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือเมื่อเธอสะบัดตัว จนเธอหันมามองหน้าไป
ดนัย: "นี่ฟังนะ ฟังดีๆ เราจะไม่ทำร้ายมายด์และสัญญาว่าจะไม่ให้อ้ายอีตัวไหนทำด้วย"
หัวใจสาวน้อยกระตุกวูบ จังหวะและแรงเต้นเริ่มแรงและหนักขึ้นจนหน้าเธอเริ่มแดง ทำไมเธอต้องมารู้สึกกับไอ้ท่าทางทึ่มๆด้วยเนี่ย

เธอใช้มือปัดแขนเขาออกก่อนหันไปอีกด้านเพื่อหลบแววตาคู่เดิม ที่มองมาเธอในแบบเดิมมาตลอดไม่ว่ากี่ปี
แต่ทว่าคนโง่ก็คือคนโง่วันยังค่ำ ดนัย(เสือก)คิดไปว่าเธอยังไม่หายโกรธ
ดนัย: "โอเคเราผิด แต่มายด์ไปบิดน้ำในเสื้อให้มันหมาดหน่อยดีกว่า ไปตรงแนวไม้นั้นก็ได้ไม่มีใครแอบดูหรอก ถ้าเป็นไข้ตอนนี้คงลำบากแย่"
เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้าๆก่อนเดินออกจากจุดนั้นไปนั่งหันหน้าใส่กองไฟและไม่หันมามองเธออีก

ฉากที่เห็นทำไอ้หน้าโจรที่นั่งแทะขนมซองในมือแทบไปผูกคอตาย อีกคนก็แสนโง่ อีกคนก็ไม่พูด แบบนี่เมื่อไหร่จะมีแฟนสักทีละไอ้พี่โง่
แบบนี่มันต้องจัดฉาก แล้วฉากมันต้องเล่นใหญ่รัชดาลัยเลยด้วย ทำถึงขนาดนี่แล้วถ้ายังพลาดเขาก็คงต้องทำใจแล้วที่มีพี่โง่ๆแบบดนัย
สมิงรอจนมายด์เดินไปไกลก่อนขยับไปใกล้ดนัย ก่อนจะกระซิบเบาๆ
สมิง: "โหพี่ แฟนที่โครตแจ่มเลยวะ ขาวแสบตาเลย ถามจริงจัดวันละกี่ดอกเนี่ย?"

สายตาที่จ้องมาขวางๆที่มาจากไอ้คุณพี่ก็ไม่ทำให้เขาหยุดพูด
สมิง: "โครตน่าล่อเลยนะพี่คนนี้ ถามจริงแฟนพี่เซ็กจัดมั้ย แต่เห็นเขาบอกว่าไอ้คนที่เรียบร้อยๆเวลาเงี่ยนนะเอาโครตมันส์เลย"
ดนัย: "ไอ้สมิงหุบปาก! ให้เกียรติเพื่อนกูด้วย"
สมิงตบมือฉาดใหญ่
สมิง: "อ้าว! ไม่ใช่แฟนพี่เหรอวะ โอโหไม่บอกผมแต่แรกวะ โหเสียดายเลย"
ดนัย: "หยุดเลยเขามีแฟนแล้ว อย่าไปยุ่งกับเขา"
สมิง: "ทำไมอะพี่ พี่จะไปห่วงเขาทำไม ของพี่ก็ไม่ใช่ จังหวะปลอดคนแบบนี้หายากนะครับ พี่ไม่เอาเหรอ"

ดนัยหันมามองหน้าสมิงอย่างสงสัย วันนี้ไอ้น้องเล็กมันหื่นผิดปกติ มันจะทำอะไรวะ

สมิง: "ไม่เอาใช่มั้ย งั้นนั่งรอผมตรงนี้นะ ผมขอตัวไปแปปเดี่ยว"
มันผุดลุกและเดินตามมายด์ไปทันที ทำเอาดนัยตาถลนรีบวิ่งไปดักหน้ามันทันที
ดนัย: "หยุดเลยมึงจะทำบ้าไรวะ เป็นไรเนี่ย"
สมิง: "ก็จะเอาพี่สาวคนนั้นไง ไม่ใช่แฟนพี่ผมก็ไม่เกรงใจแล้ว นั่งจ้องจนควยแข็งแล้ว สวยออกขนาดนั้น"
ดนัย: "หยุดเลย มึงไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้นนะเฮ้ย"
สมิง: "โธ่พี่.....พี่จะปล่อยพี่เขากลับไปให้แฟนมันเย็ดก่อนเหรอ พี่ไม่เจ็บใจเหรอ เชื่อผมดิเราจัดตัดหน้าก่อนเลย"
ดนัย: "ไม่ๆกูไม่ทำแบบนั้น เขาเป็นเพื่อนกูนะ มึงไปเอาความคิดเลวๆมาจากไหนวะ"
สมิง: "อ้าว ด่าผมอีก ผมจะล้างแค้นให้พี่นะ พี่ดูแลมันอย่างดี แต่มันหนีไปหาคนอื่น มันต้องจัดให้สมแค้นดิเราไม่ได้ ใครก็ไม่ได้ ไม่เอาก็หลบไป แต่ถ้าไปผมให้พี่ก่อนเลย"

ดนัยเองก็เริ่มคิดตาม เออทำไมเราต้องทำดีกับมายด์ทั้งๆที่เขาสมควรจะแค้นเธอมากกว่าใคร สมิงรีบเติมไฟอีกทันที
สมิง: "เอางี้ พี่นึกถึงหุ่นพี่เขาก่อน นมเป็นก้อนเลย พี่ลองนึกเวลาพี่กำลังกระเด้าเขาสิพี่ ดีไม่ดีพี่เขาอาจติดใจพี่จนยอมเป็นเมียพี่ก็ได้นะ"
ดนัยสะดุดใจกับคำว่าได้เธอกลับมา จริงสิถ้าเขาทำแบบนี่ก็เท่ากับตีตราของเขาไว้กับเธอ เธออาจจะหันกลับมาหาเขาอีกครั้งก็ได้ นั้นสิทำไมเขาจะต้องยอมให้มาวินเป็นคนได้มายด์และกลายเป็นคนชนะละ

สมิงเห็นดนัยยืนนิ่งก็รีบชิงเดินผ่านเขาไป
สมิง: "คิดได้ล้วรีบตามมานะพี่ดนัย ผมจะไปลอกคราบพี่คนสวยรอ.... เฮ้ย!!!"
สมิงที่กำลังจะถึงแนวต้นไม้ก้มหัวหลบมีดที่ถูกเขวี้ยงมาจากมือดนัย
ดนัย: "โทษทีวะไอ้น้อง ถึงมึงจะพูดน่าคิดน่าสนใจ แต่กูสัญญาแล้วว่าจะไม่ให้ใครทำร้ายมายด์ เพราะฉะนั้นกลับมานั่งเป็นเด็กดีซะ ไอ้น้องรัก!!"
เขาไม่พูดเปล่า เขาฉวยมีดที่ซ่อนในรองเท้าอีกเล่มออกมาถือพร้อมระเบิดจิตสังหารออกมากดดันสมิง
สมิง: "ไม่เอาน่าพี่ พี่อย่าห้ามผมสิ ไม่เอาก็ไปนั่งรอเงียบๆสิพี่ ไม่ใช่ให้ผมเป็นไอ้โง่แบบพี่"

ดนัยไม่ตอบอะไร แต่เขาย่างเท้าเขาไปหาสมิงช้าๆพร้อมๆกับจิตสังหารที่ทวีความกดดันขึ้น

นี่สิพี่ดนัยของเขา พลังจิตสังหารยังเล่นเอาขนลุกไม่เปลี่ยน แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือระดับฝีมือของสมิงเอง
สมิงชีกมีดโบวี่เล่มงามออกมาก่อนจะเป็นฝ่ายวิ่งเข้าหาอีกฝ่ายก่อน พอได้จังหวะสมิงก็แตะฝุ่นหินใส่หน้าดนัย ก้อนหินเล็กนับสิบพุ่งใส่ใบหน้าเขา และเมื่อดนัยเสียจังหวะ
นายสมิงก็กระโดดง้างมีดฟันฉับไปที่ลำคอดนัย

เช้งงง!
มุกหลอกเด็กแค่นี้ยังไม่สามารถทำอะไรดนัยได้แต่ปัญหาหลักของเขาคือมีดในมือสมิง ถ้าเป็นมือเปล่าสมิงคงต้องมีสามแขนถ้าหากจะล้มเขาแต่ถ้ามีดต่อมีด เขาคือคนที่จะแย่ เอาแค่การปะทะแรกเขาก็ต้องเป็นฝ่ายถอยหลังก่อนแล้ว
มีดของเขามันเป็นมีดบางๆปกติเขาใช้เป็นอาวุธลับไม่ใช่ของที่จะเอามาฟาดกันซึ่งๆหน้า ผิดกับของสมิงลิบลับและอย่าคิดว่าตัวเล็กแบบมันจะเสียเปรียบหรือจะประมาทได้ มันเก็บมาแล้วไม่รู้กี่ศพ

สมิงพุ่งตามไปกระหน่ำฟันไม่ให้ดนัยตั้งตัวติด ส่วนดนัยก็หลบเลี่ยงเลี่ยงการปะทะซึ่งๆหน้า เขาเน้นปัดป้องการฟันด้วยการจู่โจมล็อกที่แขนปลดมีดมากกว่าจะใช้มีดสู้กันตรงๆ ที่ทว่าไอ้เด็กน้อยคนนี้มันก็พัฒนาจนสามารถแก้ท่าล็อคและไล่รุกบุกจนดนัยต้องเป็นคนถอยสมิงแม้จะตัวเล็กกว่าแต่แรงปะทะของมันไม่ได้เล็กตามตัวเลย

ดนัย: "โธ่โวยยย!! ไหลเป็นปลาไหลเลยนะมึง"
สมิง: "พี่ก็ช้าลงจนเป็นเต่าเลยนะครับ"
สมิงพูดพลางเดินหน้าฟันเข้าสามทีติด ดนัยหลบทันแค่สองมีดที่สามเขาต้องใช้มีดเขารับการฟันแบบเต็มแรง แรงปะทะเล่นเอามีดแทบหลุดออกจากมือ และสมิงเมื่อได้เปรียบมันก็จ้วงแทงดนัยซ้ำทันที แต่ดนัยก็เอี้ยวหมุนตัวหลบทันแถมยังฟันศอกใส่ท้ายทอยสมิงโครมใหญ่ เล่นเอามันเสียหลักถลาจนแทบล้ม

ดนัย: "ได้ตัวละ"
ดนัยที่กำลังจะซ้ำสมิงร้องอย่างดีใจ แต่สมิงก็ไม่ใช่เด็กน้อยในวันวาน มันรีบกลิ้งไปข้างหน้าตามแรงศอกชิงทิ้งระยะออกไปได้ทัน
และเมื่อเสียจังหวะดนัยเลยยืนคุมเชิงอีกฝ่ายที่กุมคอที่ปวดตุบๆและหันมาตั้งท่าอีกครั้ง แต่ทว่าเขารู้ดีจากนี่แหละ มันจะเอาจริงแล้ว

สมิงดึงมีดมีดอีกเล่มออกมาเล่มใหม่ในมือซ้ายพลิกคว่ำลงตรงข้ามกับมือขวาที่ถือตามปกติ
สมิง: "เชื่อผมสิ ใช้วิธีผมดีกว่า"
มันยิ้มให้ดนัยอย่างแฝงเลศนัย ก่อนจะพุ่งใส่เขาอีกครั้ง

ดนัย: "ทำแบบนี้เพื่ออะไรวะ สมิง?"
สมิงยิ้มที่มุมปากก่อนจะเร่งความเร็วและเข้าไปประชิดร่างดนัยทันที
ดนัยใจหายแวบเมื่อเงาร่างพุ่งเข้าเป็นเส้นสีดำ สมิงถึงตัวเขาโดยที่เขาไม่ทันจะขยับตัว มีดของสมิงกระท้อนกับแสงแดดเป็นประกายตวัดผ่านร่างดนัย


สมิงที่มายืนข้างหลังดนัยมองที่คราบเลือดมีดในมือตัวเองก่อนจะถอนหายใจ
สมิง: "ยังอุสาห์หลบ ไม่สิเรียกปิดจุดตายทันอีกเหรอครับ ขนาดไม่ได้ซ้อมหลายเดือนแท้ๆ"
ดนัยหันกลับมายิ้มให้มันก่อนจะกระชับมีดในมือที่บิ่นไปทั้งเล่มแล้ว ใช่เขาหลบไม่ทันไม่ทันแม้แต่มอง แต่ด้วยสัญชาตญาณเอาตัวรอดผิดมนุษย์ของเขาก็สั่งให้ร่างเขาขยับเคลื่อนตัวไม่ให้คมมีดเข้าจุดสำคัญ แต่นั้นก็ทำให้ที่ไหล่กับสีข้างมีรอยเลือดซึมออกมา

ดนัย: "ดูพูดเข้า กูมันระดับนี้แล้ว ว่าแต่ไปทำอะไรมาทำไม....?"
ดนัยพูดไม่ทันจบก็ตวัดมีดในมีดเข้าใส่เงาร่างที่พุ่งเข้ามาอีกครั้งเสียงมีดปะทะกันชัดเจน รอบนี้มีดเขาถึงกับหักเป็นสองท่อนพร้อมๆกับสมิงที่หายไปจากสายตา ก็เร็วดีนิ น่าชื่นชม แต่ว่า

ดนัย: "มุกเก่าไปนะไอ้น้อง"
เขาหันไปจับข้อมือสมิงที่ใช้มุมอับสายตาอ้อมมาจ้วงแทงเขาด้านหลังก่อนบิดข้อมือปลดมีดออกจากมือมัน พลิกกลับเป็นฝ่ายได้เปรียบ ท่าเดิมๆแบบเดิมๆทำไรเขาได้ไปหรอก แต่พอวินาทีที่ดนัยสบตาสมิงเขาก็รีบพุ่งกระโดดหนีทันที

นี้มันจงใจให้เขาปลดมีด เวลาลอบสังหารที่ดีที่สุดคือเวลาที่เหยื่อคิดว่าปลอดภัย ดนัยเองพอปลดจับมันได้ก็เผลอคลายความระมัดระวังลง แม้จะรู้ตัวว่าติดกับแต่ตอนนี้คนที่ไวที่สุดคือสมิง มันชิงแตะตัดขาเขาก่อน มือที่ไร้มีดก็คว้าตะครุบคอจับเขากระฟาดทุ่มลงที่พื้น

ดนัยร้องในคำคอด้วยความจุก นี่มันท่าที่เขาสอนมันในระหว่างฝึก ท่าเขาเองแท้ๆ ในที่สุดมันก็ผสานเทคนิคการต่อสู้มือเปล่ากับเชิงมีดได้แล้ว
แต่นี่ไม่ใช่เวลาดีใจ เขาต้องรีบตั้งหลักก่อน แต่สิ่งที่สมิงทำต่อทำให้ดนัยตะลึงเข้าไปอีก สมิงจับเขาหักล็อคแขน และเป็นท่าล็อคที่เขาเคยเห็น
ดนัย: "ท่าของจ่าดำเหรอ? แสบขึ้นเยอะนะเอ็ง อั้ก!!"
มันกระชากดึงร่างดนัยขึ้นมาก่อนจะหมุนตัวกลับไปยังแนวป่า เอามีดวางพาดที่คอดนัย
สมิง: "พี่สาววางมีดลงเถอะครับ ไม่งั้นก็...."
สมิงลากเสียงยาวก่อนมันจะกดมีดให้แนบคอเขา พร้อมๆกับขู่มายด์ที่ถือมีดอีกเล่มที่ดนัยเขวี้ยงออกไปในตอนแรกอยู่



มายด์: "ไม่!! อย่านะ!"
เธอร้องห้ามมันด้วยเสียงสั่น ก่อนจะโยนมีดทิ้งตามคำสั่งมันทันที
สมิง: "ดีมากครับ พี่สาวทีนี้แก้ผ้าซะ"
มายด์: "ถ้าจะให้ฉันทำอะไรแบบนั้นให้คนแบบแก ฆ่าฉันดีกว่า"
สมิงไม่เถียงเธอแต่มันออกแรงบอดแขนดนัยแรงๆจนเขาร้องอออกมา

สมิง: "ให้พี่ตอบอีกที แต่รอบนี้คิดดีๆก่อนนะ"
สมิงยิ้มเยาะอย่างคนที่เหนือกว่า
ดนัยส่ายหน้าเป็นสัญญาณห้าม เธอมองหน้าดนัยอยู่พักใหญ่ๆก่อนจะจับชายเสื้อตัวนอกถอดออกไปทันทีท่ามกลางความตื่นตะลึงของดนัย
ดนัย: "นี่จะทำบ้าอะไร!"
ดนัยร้องตวาดใส่เธอพร้อมฮึดฮัดพยายามลุกขึ้นมา แต่สมิงก็กดมือเบาๆเป็นสัญญาณห้ามไม่ให้ดนัยขัดขืน

สมิง: "อยู่เฉยๆแล้วดูเถอะพี่ นั่งดูอย่างเดียวพอ ส่วนพี่สาวถอดยกทรงออกเลยละกัน"
มายด์กัดฟันกรอด แต่มือเรียวๆก็เอื้อมไปปลดตะขอยกทรงช้าๆ
สมิง: "แปลกดีนะ คนรักก็ไม่ใช่ทำไมต้องยอมด้วยเนอะ หนีไปก็สิ้นเรื่อง"
มายด์: "คนแบบแกจะไปรู้อะไร แกอยากได้ฉันก็เข้าเองสิ ปล่อยดนัยไปแล้วจะทำอะไรก็มาทำ"

สมิง: "โห ขนาดนั้นเลยยอมง่ายแบบนี้ก็ดี ผมจะได้สบายตัว"
ดนัย: "นี่คิดอะไรวะ! หนีไปดิจะไปยอมมันทำไม รีบไปเลย นี่ไม่มีเหตุผลที่มายด์ต้องเสียสละอะไรให้เรานะ"
มายด์: "เพราะเราไม่อยากให้ดนัยตาย เราไม่อยากเห็นคนที่เรารักตายไง รีบปล่อยเขาสิไอ้โจรบ้า"
เธอตะโกนลั่นก่อนจะถอดยกทรงออกช้าๆ

ดนัย: "พอได้แล้ว ขอบใจนะสมิง"
ดนัยปล่อยด้ามมีดที่หักลงพื้นและกระแทกตัวไปด้านหลัง สมิงที่ทำไมจ้องทรวงอกที่กำลังจะเปลือยตรงหน้าก็เสียจังหวะไป จังหวะเดียวก็พอสำหรับดนัย ทันทีที่คมมีดกับคอเขาห่างกันดนัยก็บิดแขนแก้ท่าล็อคอย่างรวดเร็วศอกที่รอจังหวะอยู่ก็แทงเข้าเต็มลิ้นปี่และทุ่มสมิงข้ามหัวโครมใหญ่
พอสมิงลงไปนอนนับดาวดนัยจึงเดินไปหามายด์ช้าๆ

มายด์รีบโผเข้ากอดดนัยแน่น แต่อีกฝ่ายกลับจับแขนกระชากเธอออกอย่างแรง เขาบีบแขนเธอแน่น
ดนัย: "วันหลังห้ามทำแบบนี้ เข้าใจมั้ย!"
เขาจ้องเธอเขม็ง ท่าทางเด็ดดาลสุดๆ
มายด์: "อะไรเล่าคนอุสาห์ช่วย"
ดนัยไม่ตอบคำถามเธอเขาเขย่าเธอแรงๆ
ดนัย: "ห้ามทำแบบนี้อีก ไม่ว่าเราจะโดนอะไรก็ตาม อย่าเอาตัวมายดมาแลกกับชีวิตเรา สัญญาสิ ได้โปรดสัญญาสิ ถ้ามายด์เป็นอะไรไปเพราะเรา เราจะใช้ชีวิตต่อไปได้ไง"
เธอจ้องลงไปในตาดุๆของดนัยก็เห็นแต่ความเป็นห่วง เธอผงกหัวรับคำ ทันใดนั้นร่างเธอก็ถูกดึงเข้ามากอดแน่น เธอชะงักไปกับการกระทำของเขาก่อนจะเอื้ยมมือขึ้นมาโอบเขาเช่นกัน

ดนัย: "ดี ดีมากอย่าแบบนี้อีกนะ เราไม่ยอมให้มายด์เป็นอะไร เราสัญญา"
ทั้งคู่ลืมความไม่เข้าใจทุกอย่างทิ้งลงไป พวกเขาละทิ้งเหตุผลและให้หัวใจทำหน้าที่ของมัน

มายด์รีบผละออกจากเขาเมื่อเห็นไอ้โจรร้ายที่ลุกขึ้นมานั่งดูเลิฟซีนของเธอกับดนัย
สมิง: "ทีหลังก็ทำแบบนี้แต่แรกนะครับ ผมจะได้ไม่ต้องเล่นใหญ่"
ดนัย: "พูดง่ายดี ขอให้มึงโดนหักอกเจ็บๆสักทีอยากรู้ว่าจะเก่งออกรึเปล่า เก็บมีดได้แล้ว ลงทุนชิบหายเลยไอ้บ้านี่"

มายด์: "ลุงทุน นี่มันหมายความว่าไงดนัย?"
เธอที่กอดแขนหลบอยู่หลังเขาโผล่หน้ามาถาม
ดนัย: "คือเรื่องนี่มันค่อนข้างอธิบายยากนะ แบบว่า......เออ"
ดนัยยิ้มแห้งๆก่อนจะกะตุกตะกัก สมิงก็รีบโพล่งขึ้นมาก่อน
สมิง: "ก็ผมกับพี่ดนัยเราแค่เล่นละครครับ ไม่มีไอ้หื่นที่ไหนทั้งนั้น เราหลอกพี่ครับ"

ดนัยแทบจะวิ่งไปแตะปากสมิง มันเป็นคนเริ่มแท้ๆ
มายด์: "นี่! ทำไมดนัยนิสัยแย่แบบนี้ ไม่คุยด้วยแล้ว"
เธอผละออกจากตัวดนัยก่อนจะเริ่มทุบเริ่มยิกเขามือระวิง
ดนัย: "สรุปมึงจะช่วยหนือจะเผากูกันแน่สมิง? เฮ้ยฟังเราก่อน"
มายด์หันหลังเดินปึงปังหนีเขาทันที แต่รอบนี้ดนัยไม่ปล่อยเธอเด็ดขาด

เขาพุ่งไปรวบตัวนุ่มๆของเธอ พร้อมกับกระซิบอธิบาย
ดนัย: "คือสมิงมันทำของมันเอง เราไม่ได้รู้อะไรเลย แค่...เล่นตามบทเท่านั้น ถ้าจะโกรธจะเกลียดเราไปเกลียดไอ้สมิงมันแทนนะ เราไม่ได้รู้เห็นอะไรเลย"
สมิง: "พี่กูรีบโยนขี้มาให้กูทันที"
แม้ทั้งคู่จะคุยเบาๆแต่ยังไงสมิงก็ได้ยินชัดอยู่ดี

มายด์: "แค่ตามน้ำว่างั้น ไม่รู้หรอกเราเกลียดคนโกหก ไปไหนก็ไปเลย"
ดนัยกลับกอดเธอแน่นขึ้น
ดนัย: "แต่นั้นก็ทำให้เราเห็นว่ามายด์ไม่ได้บอกรักเราเพราะสงสาร แต่เพราะว่า ใจเราตรงกันจริงๆไง"

ชายหนุ่มเอาคางเกยไหล่เธอเบาๆ ก่อนจะกระชับกอดร่างด้านหน้าราวกับจะไม่ปล่อยเธออีก มายด์ที่หันหน้ากลับหาหมายจะต่อว่า แต่พอเห็นใบหน้าที่อิงอยู่บนไหล่ คำประชดประชันในปากก็สลายไปจนหมด
ดนัย: "อยากอยู่แบบนี้ไปนานๆเลย ขอบคุณนะที่ยังให้โอกาสเรา"

มายด์ยิ้มเขินๆอยู่พักใหญ่ก่อนจะตอบเขา
มายด์: "เราก็ขอบคุณดนัยที่ยังทำเพื่อเราเสมอ"
ทั้งคู่มองกันอย่างหวานซึ้งก่อนที่ดนัยจะเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆหน้าเธอ จากระยะห่างก็กลายเป็นแนบชิด สุดท้ายก็ทั้งสองก็จบลงที่

จุมพิต

เนิ่นเท่าไหร่ไม่รู้กว่าปากทั้งคู่จะผละออกจากกันแต่พอทั้งคู่สบตากัน ปากของทั้งคู่ก็ขยับเข้าไปหากันอีกครั้ง

สมิง: "พอแล้วววววว!! รอบเดียวผมก็ฟินตายแล้ววว มีหมอนนี้จิกขาดคามือแน่"
ดนัยหันไปมองแรงใส่สมิง เพราะมันแท้ๆมายด์เลยผละออกจากตัวเขามาเป็นเกาะแขนอายๆแทน
ดนัย: "กูจะจดบัญชีรอบนี้ไว้ ได้ไอ้น้องเวร จำไว้เลย" ดนัยชี้นิ้วไปหามันอย่างหงุดหงิด แต่ไอ้คนที่โดนคาดโทษกลับยิ่มร่า

ที่จริงเขาแอะใจตั่งแต่ก่อนเริ่มสู้แล้ว แต่ก็ยังจงใจเล่นตามที่มันส่งมา และก็ตามที่คิด มันใช้สถานการณ์ช่วยแบบที่เขาคิดจริงๆ นี่เป็นเหตุที่เขาใช้มีดสู้กับมีด ซึ่งต่อให้สมิงไม่เก่งขึ้นยังไงเขาก็แพ้มันอยู่ดี ถ้าเขาใช้มือเปล่าแทนมีดโอกาสแพ้ของเขาจะลดน้อยถอยลงกว่านี้เยอะแต่ยังไงเขาก็แอบดีใจที่ไอ้น้องคนนี้มีความก้าวหน้าขึ้น ยังไงก็ต้องขอบคุณทีมพนาที่เขาไอ้เด็กเปรตนี่ไปอบรมลับคมให้มันเพิ่ม

แต่ยังไงก็ตามที่มันพูดก็ถูก นี่เป็นแค่การแสดงเฉยๆ

และตอนนี้เขาก็กำลังพามายด์กลับไปหาทางคณะที่ป่านนี้คงหาเธอกันวุ่นแล้วแน่ๆ ส่วนสมิงก็เอาข้อมูลที่ดนัยอุสาห์ปีนขึ้นมาส่งให้กลับไปให้ทุกคนทราบ ที่จริงเขาแค่ขึ้นมาหาที่โล่งเพื่อส่งข้อมูลแบบไร้สายหรือบูลทูธให้ไอ้สมิง และจากนั้นก็รีบหลบลงมาด้านล่างแต่คิดไปก็เท่านั้น สุดท้ายยังไงซะมันก็ดันเกิดเป็นเรื่องดีๆสำหรับเขา และตอนนี้เรื่องดีของเขาก็หลับปุ๊ยอยู่บนหลังเขา ไม่ใช่เขาอยากจะเลียนแบบพระเอกหนังเกาหลี แต่ข้อเท้าเธอเจ็บถ้าให้เดินมากๆคงจะอักเสบหนัก แถมเธอคงเดินไกลๆไม่ได้แน่ๆ ดนัยก็เลยขอร้อง(บังคับนั้นแหละ) ให้เธอซ้อนท้ายเขา โชคดีที่เธอไม่หนักแถมความนุ่มนิ่มของร่างและกลิ่นกายนางก็เป็นยาบำรุงกำลังอย่างดีให้เขา เขาละไม่อยากจะนึกถึงเวลาที่เขาได้เนื้อแนบเนื้อกับเธอ มันคงจะดี ดีมากกกกแน่ๆ

แต่ระหว่างที่เดินมานานจนเหงื่อเขาเริ่มหยดย้อย มายด์ที่ตื่นมาตอนไหนไม่รู้ก็ล้วงผ้าเช็ดหน้าตัวเองมาซับให้เขาอย่างเบามือ
ดนัย: "ขอบใจนะครับ"
มายด์: "นี่ เราว่าเราหาเจอแล้วนะ"
ดนัยหันหน้ามามองแบบงงๆ เขาก็ไม่เห็นเธอลืมอะไรนะและดูเหมือนสาวสวยจะเดาใจเขาถูกอีกครั้ง

มายด์: "ก็ต้องอยู่ด้านบนดนัยบอกว่าการจะชอบใครไม่มีเหตุผลก็ได้ แต่การรักใครต้องมีเหตุผล เราเจอเหตุผลนั้นแล้วนะ แต่ว่าเราได้แค่ข้อแรกเองนะ"
ดนัยที่ฟังก็ถึงกับหยุดเดินและยิ่มแฉ่งออกมาจนมายด์ถึงกับต้องหยิกแขนอย่างหมั้นไส้
ดนัย: "โอยยย อะไรอะ แล้วววว เหตุผลนั้นคืออะไรละ?"
มายด์: "ก็ ดนัยใจดีไง จิตใจดี อ้อแล้วก็รักษาสัญญาด้วย นี่ไงสองข้อแล้ว"
เธอตอบยิ้มๆ แต่ดนัยกลับยืนนิ่งไม่ขยับ
ดนัย: "เราจะขอมายด์อีกอย่างได้มั้ย อย่ายิ้มแบบนี้ให้เราอีก เพราะความอดทนเราน่าจะใกล้หมดแล้ว"
คนที่เราหลงรักหัวปักหัวป่ำเกาะอยู่บนหลังแถมยังบอกว่าเจอเหตุที่เขารักเราให้ฟัง แถมยังยิ้มละลายใจให้อีกที เขาไม่จับเธอกดตรงนี้ก็ถือว่าใจแกร่งเป็นหินแล้ว แต่ถ้าเธอยังไม่หุบยิ้มละก็พวกเขาคงไม่ได้เดินต่อ

ความเงี่ยนก็ไม่ปราณีคนดีนะครับ

แต่ต่อให้ฝันดีขนาดไหน สุดท้ายก็เป็นแค่ฝัน
มายด์มองผ่านแนวไม้ก็พบว่าตัวเองมาถึงจุดหมายในเวลาเกือบค่ำแล้ว
ดนัยผ่อนฝีเท้าลงก่อนจะพูดสั้นๆ
ดนัย: "ได้เวลากลับไปเผชิญกับความจริง ยังไงก็ต้องเป็นแบบนี้สินะ"
มายด์: "เรารักดนัยนะ เชื่อเราสิทุกอย่างกำลังจะผ่านไปด้วยดี เราจะจัดการเรื่องวุ่นๆนี่ด้วยกันนะคะ"
เธอปลอบเขาก่อนจะซบลงบนไหล่ตักตวงเวลาของทั้งคู่ให้คุ้มค่าที่สุด

ในอีกไม่กี่วินาที ดนัยก็จะกลับไปเป็นคนงานที่กำลังจะซวยเพราะหลานชายเจ้าของไร่ และเธอก็จะกลายเป็นแฟนมาวินอีกครั้ง แม้ว่าทั้งคู่จะเชื่อทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี


ทว่าระหว่างทั้งสองไม่มีคำว่าดี


แน่นอนว่าเมื่อมาถึงแนวป่าเขาก็วางเธอลงก่อนจะเป็นคนพยุงเข้าไปแทน แต่ถึงทำแบบนั้นไอ้หลานชายเลิอดร้อนก็พุ่งตรงดิ่งมาหาดนัยทันที
โชคยังดีคนอื่นจับมันไว้ทัน
มาวิน: "อย่าห้ามสิวะ มายด์มันทำอะไรมายด์รึเปล่า ทำไมทุกคนมันไม่จับมันจะจับผมทำไม"
อาจารย์หนุ่มเห็นท่าไม่ดีเลยรีบแยกทั้งคู่ออกไปพร้อมสั่งทุกคนเดินทางกลับไร่ทันที

และเมื่อกลับมาถึงไร่ มาวินก็ถูกเรียกไปพบลุงขจรทันที เรื่องวุ่นเลยจบลงตรงนี้ทุกๆคนต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อนตามใจอย่างเช่นทุกวัน และเวลาก็ผ่านไปอีกหลายวัน
แต่ที่แปลกคือมาวินกลับสงบเงี่ยมผิดปกติและมันก็แอบมาเจอกับเขากลางดึกโดยลำพัง

มาวิน: "มึงทำได้ไง?"
ดนัย: "ทำอะไรครับนายน้อย ผมไปทำอะไรอีกละ"
ดนัยยิ้มน้อยๆในเชิงเย้ยอีกฝ่าย
มาวิน: "มายด์มาขอเลิกกับกู บอกว่ากูกับเขาก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ"
ดนัย: "แล้วไม่ใช่เหรอ คิดดูดีๆสิ"
มาวิน: "อย่าลำพองมากนะ มึงเชื่อกูสิว่ามึงไม่ชนะกูหรอก"
มาวินตวาดใส่อยากโมโห ดนัยส่ายหัวอย่างเอืยมระอา
ดนัย: "คิดว่ามันง่ายขนาดนั้นก็ลองดูวะ ความรักที่แท้จริงมันทำลายไม่ง่ายดายหรอกวะ"
มาวินกลับฉีกยิ้มออกมาก่อนเอ่ยทิ้งท้าย
มาวิน: "มาลองดูกันสิ มึงจะได้รู้ว่าสุดท้ายผู้หญิงก็จะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดเสมอ กูจะเป็นคนได้มายด์ไม่ใช่มึง"

ดนัยเขาก็มองตามแผ่นหลังมันไปอย่างครุ่นคิด บอกตามตรงเขาเองก็กังวลอยู่ไม่น้อยเขาจริงๆมันเองก็เป็นระดับชายในฝันของผู้หญิงหลายๆคน แต่ยังไงตอนนี้เขาก็เชื่อใจมายด์ แต่เขาประเมินมาวินต่ำเกินไป เขาคิดไม่ถึงเลยว่าแผนสุดท้ายของมันจะร้ายกาจถึงขนาดนี้

ดนัยที่แอบจับตามองอีกฝ่ายเท่าที่โอกาสอำนวยแต่เขาไม่พบพิรุจอะไรจากมาวินเลยแต่ทว่ากลางดึกคืนนึงโทรศัพท์เขาก็ดังขึ้น
มาวิน: "สงสัยสินะว่ากูจะโทรมาทำไม มาดูเอาละกันว่าสุดท้ายเธอเลือกใคร มาดูให้เห็นกับตาสิ หึๆ"
ดนัยไม่ทันจะถามอะไรอีกก็ชิงตัดสายไปก่อน นั้นทำให้ดนัยร้อนรนจนไม่อาจนั่งเฉยๆได้
เขารีบมุ่งหน้าไปหาบ้านพักใหญ่ทันที

และภาพที่เขาเห็นจากระเบียงหน้าประตูคือมายด์แอบย่องเข้าไปอย่างระมัดเหมือนกลัวใครเห็น เธอทำแบบนั้นทำไม เสียงคำถามดังกึกก้องในหัว ทำไมคนแบบเธอถึงกล้าเข้าห้องผู้ชายดึกๆแบบนี้ เขาพยายามปลอบใจตัวเองด้วยเหตุผลต่างๆนาๆที่พอจะนึกออ มีทางเดียวที่เขาจะรู้ได้ว่าข้างในเกิดอะไรขึ้น

ดนัยรีบวิ่งไปหาต้นไม้ใกล้ๆก่อนจะรีบปีนขึ้นไปมองที่กระจกห้องนอนของมาวิน แต่นั้นทำไมเขาแทบร่วงจากต้นไม้ มายด์ที่พึ่งบอกรักเขากำลังจูงมือมาวินไปปิดม่านไม่ให้ใครเห็นด้านใน
ดนัยนั่งนิ่งค้างอยู่บนต้นไม้อยู่นาน เขาไม่เข้าใจว่าเรื่องนี้มันเกิดได้ยังไง นี้เขาจะเชื่อสิ่งที่เธอบอกวันนั้นหรือเชื่อภาพที่เห็นตอนนี้ดี

ไม่สิเขาต้องเชื่อใจเธอ แต่ถ้าเธอรักตนทำไมเธอมาอยู่ในห้องมาวินดึกๆ แบบสองต่อสองละ?

.......
เขานั่งรออยู่ชั่วโมงกว่า กว่าจะเห็นชัดๆเลยว่ามายด์เดินอ่อนแรงออกมาจากห้องโดยมีมาวินช่วยพยุง แถมเธอยังร้องไห้เสียใจราวกับเสียอะไรบ้างอย่างไป ทำไมทุกอย่างมันกำลังบอกเขาว่า.....

ไม่เขาไม่เชื่อ! เขารอจนแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ เขาแอบขึ้นไปในบ้านและก็เปิดเข้าไปในห้องนอนที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน
ก่อนเขาจะทรุดลงไปนั่งที่พื้นอย่างอ่อนแรง สายตาดนัยต้องไปบนเตียงของมาวิน

เตียงที่มีคราบเลือดติดชัดอยู่บนผ้าปูที่นอน
เขาพยายามนึกให้มันเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่เลือดแต่ยิ่งแพ่งพินิจดูใช่มันคือเลือด เลือดอะไรจะอยู่ในห้องที่ชายหญิงอยู่ด้วยเกือบสองชั่วโมงละ

ทันใดนั้นโทรศัพท์เขาก็ดังขึ้น เขากลั้นใจรับหลังปล่อยมันดังอยู่นาน
มาวิน: "กูชนะ กลับไปกินหญ้าได้แล้วไอ้โง่!"
ก่อนจะหัวเราะเยาะใส่หูดนัยดังสนั่น

ดนัยรู้ตัวอีกทีก็มานั่งซึมอยู่ในห้องพักรูหนูของตัวเอง ดนัยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขามาได้ไงมาตอนไหน เขารู้แค่ตอนนี้เขาเจ็บ เจ็บจนไม่รู้จะอธิบายว่าอะไรแล้ว

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองหลับไป จนเขาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ภาพที่มายด์บอกรักมันวนเวียนอยู่กับภาพที่เธอเข้าไปในห้องมาวิน ภาพที่เขาทุ่มเทสิ่งต่างให้มายด์ทยอยผุดขึ้นมาในสมอง พร้อมกับคำถามว่า เขาไม่ดีพอตรงไหน เขารักมายด์น้อยกว่ามันตรงไหน วินาทีต่อมาเสียงหัวเราะอย่างสะใจของพ่อหนุ่มเจ้าแผนการก็ดังขึ้นมาในหัว เสียงของมันกึกก้องในหัวนับชั่วโมงจนดนัยนึกถึงคำของสมิง

"อย่าโง่ดิพี่ จัดเลย!"

เธอหลอกเรา!
ไม่สิเพราะเราโง่เอง โง่ที่เชื่อเธอ

ดนัยลุกขึ้นมาก่อนจะเช็ดหน้าเช็ดตาก่อนจะออกจัดการแก้แค้นนังผู้หญิงร่านรักคนนั้น
ผู้หญิงร่านรักที่เขาโง่งมงายมาหลายปี
และเป็นคนเดียวที่เขาทุ่มเทดูแลมากขนาดนี้

เมื่อทำดีไม่ได้ผล ก็ต้องเปลี่ยนไปทำเลวแทน
เขาจะชดเชยเวลาและความโง่ของตัวเองจากร่างกายเธอเอง
ชายใจดีผู้แสนโง่ตายไปแล้ว

ต่อไปนี้คือการเอาคืนของดนัย

[peddo]

จิกหมอนมาตลอด ตอนสุดท้ายกลายเป็นงี้ไเ้ด้ไงครับ รีบทาต่อเร็วๆนะครับ อกจะแตกแล้ว ท่านเล่นคนอ่านซะป่วนเลย เรื่องกระชับดีแล้วครับ แต่ตอนจบนี่ปวดตับจริงๆ ขอบคุณครับ




ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

[hanabombam]

ทำไมน้องมายด์ทำแบบนี้ ต้องมีสาเหตุอะไรแน่ๆ

[tantawanjames]

อ้าวเกิดอะไรขึ้นกับมายด์เนี่ย โดนมาร์วินทำอะไร หรือ ไม่มีอะไรเลยแค่ตัดฉากหลอกพระเอก รอลุ้นครับ

[กำพล]

นายตำรวจอย่างดนัยคงไม่กลายเป็นควาย ให้น้องมายหลอกเล่น

[633sqd]

มีความสุขแว่บเดียว เครียดอีกแล้วดนัยเอย

[johnywalker]

อ่านแล้วอึดอัดใจ เหมือนดูหนังไทยมากครับ
พระเอกแสนโง่ โดนปั่นหัวตลอด

[tacklove]

ข้อเสนออะไรของมาวินนะถึงทำให้มายล์เปลี่ยนไปได้ง่ายๆแบบนี้ แล้วนั่นมายล์จริงหรือแค่การสร้างภาพ ปวดหัวเลย

[tetete]

หวังว่าดนัยจะไม่ปล่อยให้ความโกรธครอบงำจนทำร้ายมายด์นะครับ

[kittaphot007]

 สรุปมายด์โดนแล้วหรอว่าหรือคนเขียนแกล้งเราเล่นถ้าน้อนมาด์โดนตอนหน้าต้องมาเล่าอย่างละเอียดให้เสียวด้วยไม่ไงไม่ยอม

[ข้าจะแทงเจ้า]

อ่านแล้วปวดตับ คนเขียนจะเล่นกับอารมณ์คนอ่านรึเปล่าเนี่ย

[darkdd1999]

วอท เกิดอะไรขึ้น มายด์!

[kajooyaimag]

มายด์ยอมว่าย ๆ ได้ไงเนี่ย

[nawin1357]

สมกับเป็นพระเอกจริงๆตกน้ำไม่ไหล555

[gritkin]

อ้าวดนัยเราเข้าสู่ด้านมืดซะเเล้ว นางเอกจะดึงกลับเข้าด้านสว่างได้หรือไม่ ขอพลังจงสถิตอยู่กับท่าน ผิดเรื่อง 555