พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาแล้วครับ กับพาร์ทสุดท้าย ตอนนี้ไม่มีอะไรมากครับ เป็นตอนต่อจากตอนที่แล้ว เนื้อเรื่องส่วนใหญ่อยู่ในกลุ่มของนักศึกษาพยาบาล กลุ่มนางเอกรุ่นเล็กเสียมากกว่า แต่ก็มีบทของลุงพลด้วยเช่นกัน มีฉากอดีตชาติระหว่างลุงพล หมอพลอย และยุภา นะครับในตอนนี้
ปล.อันนี้เป็นรูปของหมอพลอยและครูเบสท์ ที่ใกล้เคียงกับจินตนาการของผมที่สุด หมอพลอยผมอยากได้แนว ๆ น่ารัก ๆ สวยแบบธรรมชาติ ไม่ต้องปรุงแต่งมาก ส่วนครูเบสท์จะออกแนวสวย ดูโฉบเฉี่ยว เป็นสาวทันสมัยกว่า คิดเห็นเป็นเช่นไรกับสองสาวบอสใหญ่ของเกมรักก็แสดงความเห็นกันมาได้ครับ 555+แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
“เอ่อ…ขอโทษนะคะ อีฟจ่ายไปแล้วค่ะพี่” น้องอีฟยิ้ม เพราะร้านขายข้าวแกงส่วนใหญ่ใช้ระบบจ่ายตังค์ทันทีหลังได้รับกับข้าว ทำเอาพี่กรยิ้มเขินด้วยความอาย
“อ่าว…ตายจริง ปล่อยไก่ตัวเบอเริ่มเลยพี่” พี่กรยิ้ม เอามือลูบศีรษะแก้เขิน “พี่พลาดซะแล้ว….น่าอายจริง ๆ”
“พี่กรนี่ตลกจัง….” น้องอีฟยิ้มร่าให้กับความเปิ่นของเภสัชหนุ่มหล่อที่ชื่อกรวิทย์
อีฟใช้มือป้องปากขณะกำลังกลั้นหัวเราะ ทำเอาเภสัชหนุ่มยืนเขินหน้าแดง ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าสาวน้อยที่ชื่ออรัญญาทำให้จิตใจที่ห่อเหี่ยวของเภสัชหนุ่มผู้พ่ายรักจากคุณหมอสาวคนสวยที่ตัวเองตามจีบมานานนับสิบได้หายไปโดยพลัน ทุกทวงท่าของดอกไม้งามอย่างอรัญญา ความน่ารักและสดใสของสาวน้อยวัย 18 ปีคนนี้ ทำให้หนุ่มกรวิทย์รู้สึกเคลิบเคลิ้มเหมือนตกอยู่ในภวังค์ ทำเอาลืมความรักความผูกพันที่เคยมีให้กับเจ้าหญิงน้ำแข็งอย่างพลอยพรรณ
รอยยิ้มหวาน ๆ ของอรัญญา ทำให้โลกที่เคยหดหู่และมืดมนของกรวิทย์รู้สึกสดใสขึ้นมาอีกครั้ง ชายหนุ่มมองหน้าเด็กสาวชนิดไม่ละสายตา ทำเอาอรัญญาต้องเมินหน้าหนีไปทางอื่นด้วยความเขินอาย
“เอ่อ…พี่กรจะมองหน้าอีฟอีกนานไหมคะ?” สาวอีฟยิ้มเขิน “เดี๋ยวถ้ายังไงอีฟของตัวกลับไปเรียนก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวซิ…” เภสัชหนุ่มร้องทัก “เอ่อ…ยังไงพี่ก็อยากจะทำอะไรเพื่อขอโทษอีฟสักหน่อย ให้พี่เลี้ยงขนมหน่อยไหม? อีฟอยากกินอะไร เดี๋ยวพี่ซื้อให้”
“ไม่เป็นไรหรอกคะพี่กร” อีฟยิ้ม “มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด อีฟไม่ติดใจอะไรหรอกค่ะ เดี๋ยวถ้ายังไงอีฟขอตัวก่อนนะคะ”
“ครับ…” กรวิทย์ยิ้ม มองดูสาวน้อยนักศึกษาพยาบาลปีหนึ่งเดินลับตาไป ความรู้สึกแรกของเภสัชหนุ่มก็คือสาวน้อยคนนี้มีอะไรพิเศษบางอย่าง ซึ่งก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน แต่สิ่งที่พูดได้ก็คือ ดวงตาและรอยยิ้มของอรัญญา ทำให้กรวิทย์รู้สึกถึงบรรยากาศบางอย่างที่คล้ายคลึงกับที่เคยรู้สึกกับหมอพลอย
…..ปีนี้มึงก็ 31 แล้วนะไอ้กร!!! นี่อย่าบอกนะว่ามึงกำลังหลงเสน่ห์เด็ก 18 ที่พึ่งจบ ม.6 ได้ไม่นานนะ!!!
########################
ตัดมาที่ฝั่งของสาวอุ๊ หลังจากทำสงครามน้ำลายกับนาถลดามาด ๆ คนงามจากโพธารามก็เดินหน้ามุ่ยตรงไปที่ลานสนามหญ้าหน้าอาคารเรียน น้องอุ๊หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาจากกระเป๋าสะพายแล้วโทรหาพี่แจ็คแฟนหนุ่ม ที่ติดทหารอยู่ในค่ายแห่งหนึ่งย่านวิภาวดีเพื่อพูดคุยและระบายความอัดอั้นตันใจทันที
“พี่แจ็ค!!! พี่แจ็คใช่ไหมคะ!!!” พอปลายสายกดรับ สาวอุ๊ก็เรียกชื่อแฟนหนุ่มด้วยความตื้นตันใจ “อุ๊คิดถึงพี่แจ็คที่สุดเลยรู้ไหม?”
“มีอะไรเหรอจ๊ะอุ๊?” พี่แจ็คถาม “พูดดัง ๆ หน่อยได้ไหม? พี่ไม่ค่อยได้ยิน ตอนนี้พี่นั่งอยู่บนรถปิคอัพ”
“พี่แจ็ค!!ฮัลโหล!!!ได้ยินหรือยังคะพี่?” สาวอุ๊ออกเสียงให้ดังขึ้น “พี่แจ็คอยู่ที่ไหนเหรอคะ?”
“พี่แจ็คอยู่ข้างนอก นายสั่งให้ไปช่วยงานที่บ้านเสธ มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะอุ๊?” หนุ่มแจ็คถาม
“อุ๊อยากเจอพี่แจ็คค่ะ พอมีเวลามาเจอกับอุ๊บ้างไหม?” สาวอุ๊ตอบ
“พี่พึ่งไปหาอุ๊เมื่อไม่กี่วันก่อนไม่ใช่เหรออุ๊? ตอนนี้พี่ยังออกไปข้างนอกไม่ได้ อุ๊มาหาพี่ที่ค่ายเสาร์อาทิตย์แทนได้ไหมล่ะ?” ทหารเกณฑ์ใบแดงวุฒิปริญญาตรียื่นข้อเสนอ
“แต่อุ๊อยากเจอพี่แจ็คเร็วกว่านั้นนิคะ…” อุ๊ตัดพ้อ “อุ๊คิดถึงพี่แจ็คที่สุด”
“พี่ก็คิดถึงอุ๊ แต่ตอนนี้พี่ยุ่ง ๆ อยู่นะ เดี๋ยวค่ำ ๆ พี่โทรไปได้ไหม? พี่ขอวางสายก่อนนะ พี่แจ็คก็รักน้องอุ๊นะครับ” หนุ่มแจ็คตอบก่อนวางสาย ปล่อยให้สาวอุ๊ยืนใจสลายอยู่ตรงลานสนามหญ้าหน้าอาคารเรียน
“พี่แจ็คนะพี่แจ็ค….” หทัยรัตน์ตัดพ้อ เธอเองก็รู้ดีว่าตอนนี้พี่แจ็คติดทหารอยู่ แต่เธอก็อยากใกล้ชิดกับพี่แจ็คกว่านี้ ด้วยเหตุผลมากมาย สาวอุ๊อยากบอกกับพี่แจ็คเหลือเกินว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอที่วิทยาลัยพยาบาล เผื่อบางทีพี่แจ็คอาจจะช่วยเธอได้บ้าง
……แต่สุดท้าย สาวอุ๊ก็ต้องยอมรับความจริง พี่แจ็คเป็นทหาร เป็นรั้วของชาติ ต้องทำตามหน้าที่ของลูกผู้ชายไทย ส่วนสาวน้อยอย่างเธอก็ต้องตั้งอกตั้งใจเรียนเพื่อสอบบรรจุเป็นพยาบาลให้ได้ในอนาคต
พอนึกถึงเหตุการณ์บัดสีบัดเถลิงที่เกิดขึ้นกับเธอ ก็ทำเอาสาวอุ๊กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ แม่กวางสาวจากโพธารามใช้ฝ่ามือปาดน้ำตาจากแก้ม พยายามสูดอากาศหายใจเข้าออกลึก ๆ เพื่อปรับสภาพอารมณ์ ไม่!!ชั้นจะอ่อนแอไม่ได้นะอุ๊!!ไม่เด็ดขาด!!! นี่คือสิ่งที่อุ๊คิดและใช้เป็นกำลังใจให้กับตัวเองในวันที่แสนยากลำบาก
เธอกลัวเหลือเกิน กลัวเรื่องที่นาถลดาจะเอาภาพลับ ๆ ของเธอไปโพสต์ในเน็ต ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ชีวิตของเธอคงจบเห่ ตอนที่อยู่ในโรงอาหารเธอเองก็พยายามอดกลั้น แต่นาถลดาทำตัวยั่วโมโหเธอมากเกินไป เธอเลยต้องสั่งสอนรุ่นน้องตัวแสบเสียหน่อย แล้วทีนี้เป็นยังไงล่ะ เป็นตัวสาวอุ๊เองที่ต้องมาเสียใจกับการกระทำที่ขาดการยั้งคิด
“อุ๊…แกมายืนตรงนี้ทำไม?” เสียงที่คุ้นเคยไม่ใช่เสียงคนอื่นคนไกล แต่เป็นเสียงของโดนัทคู่ปรับตัวแสบของยัยอุ๊นั่นเอง
“โดนัท? เฟิร์น?” อุ๊หันไปมองสองสาวคู่เลสตาไม่กระพริบ “พวกแกมีอะไรกับชั้น ห๊ะ!!”
########################
ลุงพลถูกนำตัวมาที่ตึกพยาบาลใหญ่ และถูกจับแต่งตัวเป็นชุดผู้ป่วยและถูกนำไปที่ห้องพักคนไข้รวม ตาเฒ่าได้แต่บ่นในใจว่าเกลียดกลิ่นห้องพยาบาล หันไปทางไหนก็เจอแต่คนป่วย บางคนก็สงบเสงี่ยม บางคนก็โวยวายเสียงดัง จนพยาบาลต้องเข้ามาระงับเหตุ
“กูจะกลับบ้าน!!!กูจะไปตายที่บ้าน!!!กูไม่อยากตายที่นี่!!!”
“ป้าคะ!!!ตั้งสติหน่อยซิ!!!เดี๋ยวก็หายแล้วนะคะป้า!!!”
“ไม่!!!กูไม่เชื่อ!!!!กูจะกลับไปตายที่บ้าน!!!”
ลุงพลนอนตะแคงดูภาพของป้าแก่ ๆ รุ่นราวคราวเดียวกับมันร้องโวยวายอยู่ตรงหน้าด้วยความรู้สึกละเหี่ยใจ พอทนไม่ไหวก็หันหลังกลับไปแล้วพยายามข่มตาหลับเพื่อให้เวลามันผ่านไปให้เร็วที่สุด
“ก็ไหนว่ากูได้พลังวิเศษมา แล้วทำไมกูต้องเจอกับอะไรแบบนี้ด้วย!!!” ตาเฒ่าตัดพ้อในใจ พลางนึกถึงเหตุการณ์ในความฝันที่เกิดขึ้นกับมันในรอบหลายวันที่ผ่านมาเพื่อช่วยแก้เซ็งให้กับบรรยากาศที่แสนน่าเบื่อและหดหู่ในห้องพักคนไข้รวม
ชาติก่อนกูเป็นเทวดา ชื่อชุมพลศักดา เป็นขุนศึกผู้เจนจัดในสงคราม เป็นจอมทัพสวรรค์ ที่หลงรักนางฟ้านางสวรรค์ที่ชื่อพลอยพรรณราย และมีน้อง ๆ ร่วมสายเลือดอีก 11 คน ทุกคนล้วนมีหน้าตางดงามสมกับเป็นนางฟ้านางสวรรรค์ แต่มีเพียงแค่สององค์เท่านั้นที่โดดเด่นเหนือใคร คือพลอยพรรณรายพี่คนโตและภัคจิราวดีน้องรอง พลอยพรรณรายเป็นนางสวรรค์ที่แสนน่ารักและเย้ายวน จะติดเพียงแค่นางนั้นดื้อรั้นและถือดีเกินไป ในขณะที่ภัคจิราวดีนั้นช่างเป็นนางฟ้านางสวรรค์ที่แสนงดงามและมีจิตใจอันประเสริฐ
“ข้าจะไม่มีวันรักท่านด้วยใจจริงท่านท้าวชุมพล!!! ทั้งในชาตินี้ ชาติหน้าหรือชาติตลอดไหน ๆ!!!” คำกล่าวของพลอยพรรณรายดังก้องในสมองของลุงพล มันทำให้หัวใจของตาเฒ่ารู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมาอย่างประหลาด ด้วยความกลัวว่าท้ายที่สุดแล้วหมอพลอยในชาติปัจจุบันก็ไม่คิดที่จะรักมันด้วยใจจริง
“ข้าหลงรักท่านมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว แต่ข้าไม่มีโอกาสได้บอกท่าน ข้าประทับใจในความรักที่ท่านมีต่อพี่ข้า ข้าจึงต้องเก็บความลับนี้ไว้ อีกทั้งข้าเป็นหญิง ครั้นจะเอื้อนเอ่ยวาจาบอกชายใดว่าข้ามีใจแล้วไซร้ จักดูไม่งาม และจักเป็นคำครหาติฉินนินทาไปทั่วแคว้นแดนสวรรค์ ว่าภัคจิราวดีประพฤติตนไม่สมกับเป็นกุลสตรี เทพีแห่งสรวลสวรรค์” คำสารภาพของภัคจิราวดีดังแทรกขึ้นมา ตาเฒ่าหื่นนึกภาพที่เกิดขึ้นในความฝันได้อย่างชัดเจน “แต่ในชาตินี้ เบสท์ไม่อยากผิดหวังเหมือนชาติที่แล้ว จูบเบสท์ได้ไหมคะลุงพล?”
########################
“พี่พล สวัสดีค่ะ เจอกันอีกแล้วนะ” เสียงของยุภาดังขึ้นจากด้านหลัง ลุงพลรีบหันกลับไปมองเมียรักที่จากไปด้วยโรคมะเร็งเมื่อ 5 ปีก่อนด้วยท่าทางที่เหมือนกำลังหวาดกลัวอยู่ในน้อย เพราะฝันครั้งก่อน ยุภาถือมีดอีโต้ทำครัวหวังจามใส่หัวมันเพื่อเอาเลือดชั่วออก
“ยุภา?” ลุงพลเรียกชื่อเมียรัก “นี่ยุภาเองเหรอ? แล้วนี่แต่งชุดพยาบาลทำไมเนี่ย!!”
“ทำไมคะพี่พล? ไม่ชอบเหรอ? เห็นพี่ชอบมีอะไรกับนักศึกษาพยาบาลตลอดเลยนิ”ยุภาแซว “ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะพี่พล ภาไม่ได้ใจร้ายอะไรขนาดนั้น มาเร็ว!! ภามีอะไรให้พี่ดูด้วยแหละ”
ยุภาในชุดพยาบาลจูงมือตาเฒ่าในชุดนักการภารโรงเดินไปตามเส้นทาง คราวนี้ยุภาอยากให้มันดูอะไรอีกนะ?
“ถามจริง ๆ นะยุภา ยุภาโกรธพี่ไหม?” ลุงพลเอ่ยปากถามเมียรัก “ที่พี่นอกใจจากยุภา หลังจากยุภาตาย”
“ถามอะไรแปลก ๆ ก็โกรธซิ มีผู้หญิงคนไหนชอบที่จะเห็นผัวตัวเองเจ้าชู้ มักมากในกาม ห๊ะ!!!”ยุภามองค้อนใส่ชุมพล “แต่มันเป็นกรรมของพี่ ภาคงทำอะไรไม่ได้ อีกอย่างภาน่ะตายไปแล้ว ภาเองก็อยากให้พี่มีความสุขในบั้นปลาย”
“ภา…พี่….” พอได้ยินคำพูดของยุภา ก็ทำเอาตาเฒ่าหื่นปล่อยโหออกมา และคว้าตัวเมียรักที่จากไปเข้ามาสวมกอด “ทำไมภาต้องจากพี่ไปด้วย ชีวิตนี้พี่อาจจะมีผู้หญิงมากมายเข้ามาในชีวิต แต่ภาคือที่สุดของพี่ ทำไมต้องจากพี่ไปด้วย!!”
“เคยเป็นต่างหาก…ภาไม่ใช่ผู้หญิงคนสำคัญของพี่อีกแล้วนะ” ยุภาตอบ “ภาตายไปแล้วนะคะพี่ พี่ไม่ผิดหรอกที่จะมองหาใครสักคนมาแทนที่ภา”
“ภา….” ลุงพลยิ้มทั้งน้ำตา “ภาช่างแสนดีจริง ๆ แสนดีจนคนเลว ๆ อย่างพี่รู้สึกละอายใจที่เคยทำแย่ ๆ กับภาสมัยก่อน”
“มันผ่านไปแล้วค่ะพี่พล…อีกอย่างพี่พลน่ะดูแลภาอย่างดี เป็นพ่อที่ดีให้ลูก ๆ ของเรา แค่นี้ภาก็ยิ้มได้แล้ว” ยุภายิ้ม “แต่ภาจะบอกพี่แบบนี้นะคะ พี่ยังมีโอกาสที่จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในช่วงเวลาที่เหลือนะ”
“ยังไงเหรอจ๊ะภา…” ลุงพลขมวดคิ้ว
“ในบรรดานางฟ้านางสวรรค์ทั้ง 12 องค์เนี่ย พี่ต้องเลือกใครสักคนที่เป็นตัวจริงของพี่ พี่ยังมีโอกาสหยุดกรรมนี้นะคะ ถ้าพี่ตั้งใจจริง ๆ” ยุภาตอบ “ในบรรดาผู้หญิงของพี่พลน่ะ ภารู้นะคะว่าพี่รักหมอพลอยมากที่สุด แต่ภาขอเตือนนะคะ พี่จะ………”
“ภา!!!!!” ลุงพลเรียกชื่อยุภา ร่างของเมียรักหายไปต่อหน้าต่อตา สร้างความตกใจให้กับมนุษย์ลุงเป็นอย่างมาก มันเหลือบมองซ้ายขวาตรวจสอบดูว่ามีใครคนอื่นนอกจากมันกับยุภาอีก
“อย่าเสือก!!!!” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น มันไม่ใช่เสียงของคนอื่นคนไกล แต่เป็นเสียงของพลอยพรรณรายหรือหมอพลอยเมื่ออดีตชาติ “เป็นแค่ดวงวิญญาณโง่ ๆ แต่ริอาจจะทำตัวสู่รู้เสมอเทวดาและเทพีบนสวรรค์ได้เยี่ยงไร!!! เดี๋ยวข้าก็ไล่ไปทุกข์ทรมานอยู่ในนรกเบื้องล่างเสียหรอก!!!”
“พลอยพรรณราย!!!หมอพลอย!!! นี่มันอะไรกันครับ!!!”
ลิงค์อยู่ด้านล่างครับ เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน