ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_fuseeka

บ่วงเสน่หา63 (วัฐจักร1)

เริ่มโดย fuseeka, กรกฎาคม 25, 2018, 12:23:28 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

kodzilla


Nid Manprasert


thammarak

จะตามหาเมียของชัยยังไง ยังลุ้นว่ามีการสวิงกิ้งหรือเปล่า

sudsaiyai

โพรงไม้ตะเคียนลบความทรงจำแน่ๆ

zezebee12


Mr.sex


xijikoh

เริ่มที่เมียข้า รุมโทรมเมียข้าก่อนเลย 

tee1402


Cassa


a park

อ้างจาก: fuseeka เมื่อ กรกฎาคม 25, 2018, 12:23:28 หลังเที่ยง  ท่ามกลางแดดแผดจ้า 3 ชาย หนึ่งรูปร่างหล่อเหลา อีกสองมองทางไหนก็ขี้ยาชัดๆ แต่ที่เหมือนกันของหนุ่มสามหน่อก็คือเม็ดเหงือและคราบไคลที่ไหลย้อยท่วมร่างจากอากาศยามบ่ายที่ร้อนดังเตาเผา  "เอ็งสองคนเดินให้มันเร็วๆหน่อยซิว่ะ พวกมึงมีแรงกันมั้ยเนี้ย" ไอ้ชัยส่ายหัวบ่นสองขี้ยา ไอ้กาบไอ้จวน  "กูสองคนไม่ได้ดวลเหล้ามา 2 วันแล้ว แม่งแค่จิบก็อ้วกแทบพุ่ง  กูอยากจนมือไม้สั่น เรี่ยวแรงที่มีหายหมด "  "นี่เราเดินมากว่าค่อนวันแล้วทำไมไม่ถึงขอบชายป่าชับบอนสักทีละว่ะ "  "เออ นั่นซินี่ก็จะบ่ายคล้อยแล้วนา มันน่าจะถึงห้วยตาบงเขตชับบอนได้แล้ว "    หลังตกลงจับมือหย่าศึกของสองขี้ยากับไอ้ชัย เพื่อแก้ใขสถานการณ์ที่ไม่ธรรมดา ผิดแปลกวิปริตผิดธรรมชาติของเหล่าเพื่อนพ้องและคนรอบตัว  ไอ้ชัยในตอนนี้ถือว่าเป็นมันสมองของทีม จึงตัดสินใจจะย้อนเข้าไปในป่าชับบอนอีกสักครั้งเพื่อสืบหาร่องรอยความจริงนี้ โดยสมุติฐานเอาสถานที่ครั้งสุดท้ายที่พวกมันจำได้คือต้นไม้ตายซากอายุกว่าพันปี กลางป่าชับบอน  กว่าครึ่งค่อนวันที่ 3 สหายจำยอมจะเอะใจถึงความไม่ชอบมาพากลในการเดินทางครั้งนี้ "กูว่ามันทะแม่งๆแล้วว่ะ จะย่ำเย็นแล้วยังไม่ถึงหวยตาบงเลย "ไอ้จวนเกาหัวแกรกๆบ่นลงนั่งอย่างอ่อนล้า   "ไม่ทะแม่งแล้ว ชัวร์ 100 % พวกเราเดินไปเดินมาเป็นวงกลมไม่ไปไหนสักที โน้นต้นสักยอดงอต้นโน้นกูจำได้ เราวนมา 2 รอบแล้ว " ไอ้ชัยชี้มือไปที่ต้นสักทองขนาด 3 คนโอบ สูงกว่า 8 เมตรแต่มีลักษณะพิเศษที่มียอดงอแปลกประหลาดกว่าต้นอื่น  "ฉิบหายแล้ว เอาไงต่อว่ะทีนี้ " ถ้าเป็นอดีตไอ้ชัยคงสติแตกไปแล้ว แต่หลังจากผ่านเหตุการณ์ต่างๆที่ร่วมผจญกับเหล่าสหายในป่าชับบอนแล้ว  ความพิสดารใดๆก็หาทำให้ไอ้ชัยได้ตกอกตกใจได้อีกแล้ว  "หาที่พักแถวนี้มันสักคืนเถอะว่ะ  กลับก็ไม่ทันแล้ว  "  "แล้วแต่เอ็ง พวกข้าสองคนอยากเหล้าจนคิดอะไรไม่ออกแล้ว " สองขี้ยาหน้าซีดมือไม้สั่นเทายกน้ำขึ้นดื่มประทังอาการอยากเหล้าดังอั๊กๆๆ
                          "นี่คนรับใช้ที่ข้าสัญญาไว้กับเอ็ง " ชบาพร้อม 2 หญิง 3ชาย ที่นั่งสำรวมอยู่ด้านหลังนายหญิงชบาของพวกมัน เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ไอ้ผล ไอ้แดง เฒ่าจำ และกระถิน นังเพ็ญ ที่ผ่านพิธีดาวกามา มานั่นเอง  "อึมๆๆนับว่าเอ็งยังถือสัจจะเป็นที่ตั้ง   5 คนถึงจะน้อยไปหน่อยแต่ก็คงพอรับมือรับตีนข้าได้ อิอิ " นางตะเคียนร่างงามหัวเราะร่า รอยยับบนใบหน้ายิ่งเด่นชัดน่าหวาดหวั่นผิดกับรูปร่างทรวดทรงที่งดงามเย้ายวนหาใครมาเปรียบปานได้  "แล้วคนของข้า เอ็งจะว่ายังไง "  ชบาทวงถามถึงไอ้ชัยและศรีภรรยาสาวต่าย "ข้าจะพยายามช่วเหลือพวกมันออกมา แต่ก็ต้องอาศัยโชคและความสามารถของพวกมันด้วย  เอ็งก็รู้ว่าข้าก็ไม่สามารถควบคุม และหยั่งรู้ถึงอกนาจที่แท้จริงของต้นไม้โบราณต้นนี้ได้ เอ็งก็น่าจะเห็นถึงอำนาจมหาศาลของมันมาแล้ว " นางเฒ่าตะเคียนเอ่ยอ้างอย่างไม่ปิดบัง ซึ่งชบาเองก็พอจะรับรู้ถึงข้อนี้มาก่อนแล้วจึงไม่เร่งรัดกดดันให้มากความ  "ข้าฝากคนของข้าด้วยก็แล้วกัน เอ็งไม่ล้ำเส้นมายังหมู่บ้านข้า ข้าก็จะไม่ล้ำเส้นมายังป่าของเอ็งเช่นกัน "
          คืนมืดมิดกลางป่ารกร้างดินแดนอาภรรพ์ของป่าชับบอน ทำเอา 3 หน่อสหายจำเป็น ไอ้ชัยและสองขี้ยาไอ้กาบ ไอ้จวน ถึงกับหนาวสั่นสะท้านไปทั้งกายด้วยอากาศหนาวเหน็บถึงขั้วกระดูก ถึงจะก่อกองไฟกองโตควันโขมง  "นี่ถ้าได้สาโทน้ำใสสักกรึบนะมึงเอ๋ย "ไอ้กาบบ่น   "ข้าถามจริงๆเถอะว่ะ เอ็งสองคนนี้จะเมาเอารางวัลหรือยังไงวะ กูย้ายมาอยู่หนองหญ้าไซ 4-5 ปี เจอมึงสองคนไม่เมาเหล้าก็กัญชาไม่ว่างเว้นสักวัน พวกมึงไม่เบื่อบ้างหรือไง  " ไอ้ชัยถามด้วยความอยากรู้จริงๆ อีกอย่างเป็นการฆ่าเวลาที่หนาวเหน็บไปในตัว "กูก็ไม่รู้วะ พอรู้ตัวมันก็ถอดตัวไม่ขึ้นแล้ว ไม่ได้เมาวันไหนมันแทบจะคลั่งใจตายว่ะ กูพยายามมาหลายรอบแล้วก็ไม่ได้ผล " ไอ้จวนพูดเป็นการเป็นงานเป็นครั้งแรก "แต่กูว่าครั้งนี้สงสัยจะได้เลิกจริงๆ แน่หรือไม่งั้นกูสองคนก็คงลงแดงตายซะก่อน ฮาๆๆ"ไอ้กาบพยายามหัวเราะสร้างบรรยากาศแต่ความมืดมิด น่าหวาดหวั่นของป่าชับบอนในตอนนี้ความรื่นรมย์ใดๆก็มาสามารถมาข่มความวังเวงน่าขนลุกนี่ได้  ลมจากชายป่าพัดพาหอบเอาใบไม้แห้งปลิดปลิวลงจากก้านเฉา นำพากลิ่นหอมเอียนๆมาด้วย 3 ชายพากันเงยหน้าขึ้นมองแทบจะพร้อมกัน ร่างหญิงสาวอวบอัดขาวผ่องในชุดชาวป่า หน้าอกหน้าใจเหมือภูเขาเลากา หน้าผากโหนกนูน สะโพกอวบหนา เป็นร่างของหญิงสาวเย้ายวนต่ออารมณ์ชายยิ่งนัก  รูปร่างหน้าตาถึงจะไม่สวยสดแต่รับกับรูปร่างทรวดทรงอย่างลงตัว "เอ็งเป็นใคร มาจากไหน " ไอ้กาบ ไอ้จวนแทบจะแย่งกันถาม  "ข้าก็อยู่แถวนี้ล่ะ เห็นพวกเอ็งเดินวนไปวนมาแต่สายแล้ว จะชี้ทางให้ก็เห็นว่ายังไม่ถึงเวลา "  "พวกเราจะไปชับบอน แต่หาทางไปไม่เจอเดินวนไปวนมา อย่างที่เห็นนี่และจ๊ะ น้องสาวรู้ทางไปใช่มั้ย บอกพวกข้าเอาบุญสักหน่อยเถอะ " ไอ้ชัยพยายามหาล่องรอยว่าสาวชาวป่าคนนี้มาจากที่ไหน อยู่ๆก็โผล่มาให้เห็นเหมือนกับหายตัวได้  ซ้ายขวาก็ป่าหนาม ด้านหลังก็พวกตนอยู่มาจากด้านหน้าก็ต้องมีเสียง  ไอ้ชัยเริ่มหวาดระแวงสาวลึกลับคนนี้ ด้วยผ่านร้อนหนาวกับเหล่าหื่นบ้านนา เจอะสิ่งแปลกประหลาด น่าขนลุก เหตุการณ์ที่หาคำอธิบายไม่ได้มามากมาย ทำให้ไอ้ชัยอดระแวงสงสัยสาวชาวป่าคนนี้ไม่ได้  ผิดกับสองขี้ยาที่เห็นสาวงามชาวป่ารูปร่างที่เย้ายวน กลางป่าแบบนี้ทำเอามันสองคนลืมตาย ลืมเหตุลืมผลไปหมดสิ้น  "ถ้าน้องสาวบอกทางพวกพี่ จะเอาอะไรพี่สองคนจะหามาให้ยกเว้นดาวเดือนนะจ๊ะ " ไอ้จวนอ้อนเสียงหวานมันจำสำนวนลิเกในตลาดมาใช้ มันเน้นย้ำว่าสองคนเพราะต้องการกันไอ้ชัยให้ออกห่าง ถึงตอนนี้จะร่วมหัวจมท้ายกัน 3 คน แต่ใจลึกๆมันก็ยังไม่ชอบไอ้ชัยด้วยเหตุการณ์ความแค้นเก่าๆที่ยังไม่หายดี  สาวชาวป่ายิ้มหวานสายตาสาดแสงสีเขียวแวบขึ้นโดยไม่มีใครทันสังเกต "ได้จ๊ะรับรองพี่สองคนได้ทำอะไรเพื่อข้าแน่นอน อิอิ พี่จะไปป่าชับบอนนั่นไม่จำเป็นหรอก ให้จำไว้ไม่ว่าพี่จะอยู่ที่ไหน เวลาไหนป่าชับบอนมันห้อมล้อมพี่อยู่แล้ว  หนทางมีอย่างเดียวคือทำสิ่งที่ผิดแปลกไปให้กลับเข้ารูปเข้ารอยของมัน พี่ก็จะพ้นจากป่าชับบอนทันที  " ปากคุยกับสองขี้ยาแต่สายตาจดจ้องไปที่ไอ้ชัยเขม็ง  "ไอ้ชัยขนลุก มันพยายามนึกถึงครั้งสุดท้ายที่มันหมดสติพร้อมไอ้โชค แต่ไอ้โชคไปไหน นางงามชราไปไหน พวกเราไปไหน เกิดอะไรขึ้น?  ไอ้ชัยงงงันพยายามไล่เรียงลำดับเวลาก่อนหลังของเหตุการณ์  อะไรคือการทำให้สิ่งผิดแปลกกลับคืนมาดังร่องรอยเดิม   พูดจบสาวชาวป่าก็ชม้ายชายตามายังสองขี้ยาพร้อมเดินนวดนายเข้าไปลับพุ่มไม้ในเงามืด สองขี้ยาไม่รอให้เสียเวลาพุ่งร่างตามไปติดๆ "เฮ๊ยๆๆไอ้กาบไอ้จวนเดียวโว๊ย ๆ "ไอ้ชัยร้องห้าม  "อย่าๆๆๆแกไม่เกี่ยวงานนี้ นังคนนี้สองคนข้าจองโว๊ย เอ็งนั้งพิงไฟรอดูพวกข้าขึ้นสวรรค์ไปอิๆๆๆๆ "    ไม่รอคำตอบเพราะไอ้กาบพุ่งพรวดพร้อมคู่หูไอ้จวนหายลับข้าไปในพุ่มไม้อย่างรวดเร็ว  ครู่ใหญ่ๆเสียงอึกอึกเสียงครวญครางก็ดังขึ้น "ซิ๊ดๆๆๆอาๆๆเสียวโว๊ยๆ"   "ตอดดีจิงๆๆน้องสาวซิ๊ดๆๆๆๆ ไอ้กาบเอ็งอย่างเย็ดแรงซิวะ ข้าจะแตกแล้ว ควยเอ็งมาชนควยข้า อาๆๆๆ"   "ข้าก็จะแตกแล้วไอ้กาบ อาๆๆซิ๊ดของเอ็งมันตอดรัดควยข้าดีจิงๆน้องสาว ซิ๊ดๆๆๆๆจะแตกแล้ว "  สองขี้ยาน้ำรักแตกกระจายด้วยลีลาสวาทสาวบ้านป่า  ไอ้ชัยอดใจอยากรู้อยากเห็นไม่ไหวค่อยๆย่องแอบพุ่มไม้ดูหนังสด ใจอยากจะเข้าไปร่วมวงด้วย  แต่ยังนึกตะหงิดๆใจในความลึกลับและง่ายดายของสาวชาวป่าคนนี้ไม่ได้   เกมส์กามาระหว่างสองขี้ยาและสาวชาวป่าดำเนินไปอย่างร้อนแรง สาวร่างอวบทั้งตอบรับและรุกไล่ในเกมส์กามาอย่างคล่องถนัดเกมส์ น้ำรักน้ำเงี่ยนอาบสองแคมไม่รู้ของใครเป็นของใคร  ไอ้กาบตอนนี้จับสะโพกงามของสาวเจ้ายืนโยกเย็ดจากด้านหลัง มีไอ้จวนกกกอดดูดสองเต้างามอย่างกับเด็กอดนม  จากนั้นกดหัวสาวงามจับท่อนรักยาวใหญ่ของมันให้สาวงามดูดเลียอย่างชำนาญ "แตกๆๆๆแกตอีกแล้วออยๆๆๆ"สองขี้ยาปล่อยน้ำรักทะลักล้นเข้าใส่สาวงาม   "พวกพี่เสร็จคราวนี้ขอฉันบ้างนะ อิอิ " ถึงตอนนี้ไอ้ชัยที่แอบชมอยู่ด้านข้างถึงกับตัวแข็งด้วยความตกใจสุดขีด ด้วยสาวงามบ้านป่าตอนนี้ ยืนจับท่อนรักยาวใหญ่กว่าพวกมันเท่าตัวผงกหัวดุจปิศาจร้ายหงึกๆๆดํามะเมื่อมเส้นเอ็นสีเขียวปูดโปนน่ากลัวยิ่ง  ไม่รู้ว่าท่อนอัศจรรย์ยาวใหญ่นี้โผล่ขึ้นมาจากร่างของสาวงามตอนไหน แล้วก่อนหน้านี้ทำไมพวกมันไม่เห็นมาก่อน  แต่คนที่ตกใจสุดขีดกว่าไอ้ชัยก็คือสองขี้ยาที่ตอนนี้ยินแข็งทื่อเหมือนโดนสะกด ตาเหลือกลาน แข้งขาสั่นด้วยความกลัวสุดขีด "จ๊ากๆๆๆๆช่วยพวกข้าด้วยไอ้ชัย อีเหี้ยมึงมีดุ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ จ๊ากๆๆๆๆอย่าๆๆๆออยๆๆๆๆ ไม่เอาๆๆๆเบาๆๆๆๆ จ๊ากๆๆๆ"  ไอ้ชัยค่อยๆคลานออกมาจากพุ่มไม้ไม่อยากเห็นภาพสยองขวัญ "พวกเอ็งรนหาที่เองนะเฟ้ย กูเตือนแล้ว สยองขวัญแท้ๆ"
                      บนเรือนของไอ้ชัยมีร่างของสองขี้ยานอนคว่ำโอดโอยอย่างน่าสงสาร "ไอ้ห่า ไม่มาช่วยพวกกูเล๊ย "ไอ้กาบตัดพ้อ   "อ้าวที่พวกมึงไม่ชวนกู  แล้วมึงนึกหรือว่ากูจะไปช่วยอะไรมึงได้แม่ง ใหญ่ยาวยังกะของไอ้ยักษ์คงอีกอย่างกูก็นึกว่าพวกมึงชอบ เห็นไม่ขัดขืนอะไรนอนร้องซิ๊ดๆๆอย่างเดียว ฮาๆๆๆๆ "  "ซิ๊ดๆๆๆพ่อมึง พวกกูดิ้นไม่ได้เลยเหมือยถูกสะกดขยับไม่ได้เลย " "เอาน่าๆๆนึกว่าแรกเปลี่ยนความเสียวกัน พวกมึงก็เย็ดมันไปหลายน้ำนี่หว่ะ ฮาๆๆๆ อีกอย่างก็ถือว่าเป็นค่าความรู้ที่มาให้ข้าพอมีวิธีผ่านพ้นเรื่องบ้าๆ นี่ด้วย "    "เอ็งรู้แล้วเหรอว่าต้องทำยังไง" ไอ้จวนไอ้กาบหูผึ่งลืมเจ็บชั่วคราว  "พอรู้คราวๆว่ะ ถ้าสาวชาวป่าคนนั้นบอกเป็นความจริง " "ยังไงว่ะขยายความให้ข้าสองคนได้รู้หน่อย "   "ข้าจำได้คราวๆก่อนข้าสลบข้าถูกดูดเข้าโพรงไม้ตะเคียนตายซากที่ชับบอน  พวกเอ็งก็ถูกดูดมาหลังข้าไม่กี่วันที่ป่าชับบอนใช่มั้ย " "ใช่มันมั่วไปหมดคนนั้น แต่ข้าจำได้คราวๆว่าถูกลมดูดเข้ามาในโพรง  จากนั้นก็มาตื่นที่บ้านแต่มันเปลี่ยนแปลงไปหมด ทั้งผู้คนแม้แต่พ่อแม่ข้า อาจารย์ข้าจำข้าไม่ได้สักคน แถมจะแดกเหล้าดูดกัญชามันก็ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด  ข้าสองคนเลยมาหามึงนี้แหละเพราะไปหาใครที่เกี่ยวข้องแม่งจำพวกกูไม่ด้สักคน "  "ข้าก็ไม่ต่างจากพวกเอ็งเท่าไหร่ถึงจะมีคนจำข้าได้ แต่นิสัยใจคอของแต่ละคนมันผิดแผกแตกต่างจากเดิมไปซะหมด จนเหมือนข้าแทบไม่รู้จักหรือสนิทชิดเชื้อด้วย โดยเฉพาะเมียข้า  ข้าว่าพวกเรายังไม่ได้ไปไหนแน่ๆ ยังติดอยู่ในโพรงไม้โบราณนี่ล่ะ "  ไอ้ชัยพูดอย่างมั่นใจ  "พวกกูยังไม่ค่อยเข้าใจว่ะ แต่เอ็งเอาไงพวกข้าเอาตาม แล้วจะเริ่มยังไง " ไอ้กาบสงสัย   "เริ่มที่เมียข้า "
                                     


a park