ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_nato87

เกมรักภารโรงเฒ่า ปี 2 ตอนที่ 2 : ย้อนรอยอดีตชาติกับเทพพลคนเจ็ดยับ

เริ่มโดย nato87, ธันวาคม 13, 2019, 10:31:12 ก่อนเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

nato87

พูดคุยก่อนอ่าน : หายไปนาน ตอนนี้กลับมาแล้วครับ กับตอนที่ 2 ตอนนี้ยังไม่ได้ทำเป็น PDF พอดีผมมีธุระด่วน เลยยังไม่มีเวลามากพอ อีกอย่างคือยังไม่มีฉากหวาบหวิวอะไรนัก

สำหรับฉากอัศจรรย์ต่อไปที่คุณจะได้อ่านก็คือ ฉากเคลียร์ใจของลุงพลกับน้องอุ๊ และตามด้วยฉากเปิดซิงน้องหมวยครับ (สปอยด์กันตรงนี้เลย 55555+) มาดูกันว่าลุงพลจะเคลียร์ใจยังไงกับน้องอุ๊ และเปิดซิงน้องหมวยยังไง ก็ขอให้ติดตามกันดู

หลังจากเสร็จน้องหมวย ก็จะพาทุกคนไปหาบทสรุปของหมอพลอย ไอ้ลอย และลุงพล มีโอกาสที่คุณจะได้เห็นฉากอัศจรรย์ของหมอพลอยอีกครั้ง แต่ผมไม่บอกหรอกนะว่าคราวนี้จะเป็นหมอพลอยกับใครกันแน่


ความเดิมจากตอนที่แล้ว


https://xonly8.com/index.php?topic=223787.0

อ้างถึง"ลุงพล...อย่าค่ะ....อือ!!!" อรัญญาขมวดคิ้วหลับตาปี๋ด้วยความสยิว เมื่อถูกลุงพลยกแขนขึ้นมาแล้วใช้ลิ้นโลมเลียไปตรงบริเวณผิวหนังไก่ใต้วงแขน ลุงพลลากลิ้นตวัดเลียซอกรักแรกของอรัญญาอย่างเอร็ดอร่อย

"หวานมันจริง ๆ น้องอีฟนี่หวานไปทั้งตัวเลย" ลุงพลตวัดเลียรักแร้ของอรัญญาจนผิวหนังไก่ของนางงามมิตรภาพแฉะไปด้วยน้ำลาย ขณะเดียวกัน นาถลดาเองก็กำลังเมามันกับการดื่มนมสดจากเต้าของเพื่อนร่วมชั้น

"ปล่อยหนูไป...ฮือ...หนู...อยากกลับห้อง" อรัญญาครวญครางออกมาเพื่อขอความเมตตาจากลุงพลและนาถลดา แต่ไม่มีทีท่าว่าทั้งสองจะสงสารนางงามมิตรภาพเลยแม้แต่น้อย

ทีนี้พอถึงเวลาอันเหมาะสม ที่ลุงพลจะต้องซ้ำแผลเก่าของอรัญญา แกเลยสะกิดให้นาถลดา ทาสรักผู้ซื่อสัตย์ทำรักกับหนอนชาเขียวขนาดคิงส์ไซส์ 8.5 นิ้ว แต่สาวน้อยจากปักษ์ใต้ขมวดคิ้วใส่ลุงพลยอดรัก เพราะเธอสังเกตเห็นคราบเลือดสาวของอรัญญาติดอยู่ตรงปลายแท่งทอง แต่นาถลดาไม่อยากทำให้ลุงพลต้องเสียความรู้สึก เธอก็เลยใช้มือช่วย แล้วก็โน้มตัวลงดูดเลียถุงอัณฑะเหี่ยว ๆ ของลุงพลที่กำลังยืนเกร็งตูดด้วยความเสียว ตาเฒ่าหื่นเชิดหน้ามองเพดานด้วยความฟินน์ในอารมณ์

ปลายลิ้นน้อย ๆ ของนาถลดาที่สัมผัสกับหนังเหี่ยว ๆ ตรงถุงอัณฑะของลุงพลนี่มันให้ความรู้สึกที่ดีจังเลยน๊า พอรู้สึกแบบนี้แล้วมนุษย์ลุงก็เลยแยกขาให้กว้างขึ้น เพื่อให้นาถลดาเลียเข้าไปได้ลึกถึงจุดซ่อนเร้น

"อูยยย...แบบนั้นแหละ" ลุงพลยิ้มตาลอยด้วยความสุข แต่เหมือนแกจะเพลินมากไปหน่อย เพราะเห็นน้องอีฟกำลังพยายามฝืนลุกขึ้นมา ลุงพลเลยต้องรีบเข้าไปดันร่างของอรัญญาให้นอนลงบนโต๊ะทำงานก่อน "เดี๋ยว!!! จะไปไหนจ๊ะน้องอีฟ"

"อือ...ปล่อยอีฟ!!!" อรัญญาครางด้วยเสียงแผ่วเบา เธออยากกลับห้อง เธอไม่อยากรับรู้อีกแล้วว่าตอนนี้เธอต้องมาเจอกับเรื่องระยำตำบอนอะไร แต่ว่าเธอไม่มีเรี่ยวแรงเลย เรียวแรงของเธอมันหายไปนะ

ลุงพลเหมือนรู้ดีว่าน้องอีฟยังคิดต่อต้าน ดังนั้น มนุษย์ลุงเลยจำเป็นที่จะต้องตอกย้ำถึงความรักอันแสนหนักแน่นของแกให้เด็กสาวได้รับรู้ ว่าที่แกทำลงไปทั้งหมดก็เพื่อตัวเด็กสาวเอง เพราะแกเชื่อว่า ถ้าแกไม่ทำ เด็กสาวเหล่านี้จะต้องมีเหตุเป็นไป

"ลุงจะรับผิดชอบหนูทุกอย่างนะจ๊ะน้องอีฟ ไม่ต้องกลัวนะ" ลุงพลลูบไล้หน้าท้องเปลือยเปล่าของอรัญญา "เรื่องแบบนี้ ลุงรู้ว่าสำหรับน้องอีฟมันอาจเป็นเรื่องต่ำ แต่สำหรับลุงแล้วมันเป็นเรื่องธรรมชาตินะ ถ้าน้องอีฟผ่านบททดสอบนี้ไปได้ แล้วน้องอีฟจะเติบโตเป็นคนที่เข้มแข็งขึ้นแน่นอน ลุงรับประกัน"

พอเจอวาทศิลป์ชั้นเลิศของลุงพลเขา ก็ทำเอาสาวอีฟเกิดลังเล แต่ยังไม่ทันคิดอะไรต่อ สาวน้อยจากปราจีนบุรีก็ร้องครางเมื่อถูกลุงพลโน้มตัวลงมาโลมเลียหน้าท้องไล่วนรอบสะดือบุ๋มหน้ารัก นางงามมิตรภาพเลยแขม่วท้องเพราะความสยิว

"ลุงพล...อย่าค่ะ...อือ" อรัญญาครางเสียงหวาน แต่ลุงพลยอดนักรักไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยแม้แต่น้อย มนุษย์ลุงเลื่อนลงต่ำ แกโลมเลียปลายลิ้นไล่เรียงลงมาจนถึงท้องน้อย เลื่อนลงต่ำไปอีก จนในที่สุดปลายลิ้นสาก ๆ ของลุงพลก็สัมผัสได้กับเส้นหมี่ดำตรงเนินหัวหน่าวของอรัญญา

ลุงพลไม่ได้ทำเพียงแค่เลีย แต่แกยังขบกัดเส้นหมี่สีดำของอรัญญาและดึงขึ้นมา จนนาถลดาที่ยืนดูอยู่ทำตาถลนเอามือปิดปากด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าลุงพลจะวิตถารได้ขนาดนี้

"ลุงพล!! เจ็บ!!!" อรัญญาเงยหน้ามองด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว ภาพที่เธอเห็นก็คือภาพที่ลุงพลกำลังกัดและดึงขนหมอยของเธอ สาวน้อยจากปราจีนบุรีอายจนไม่รู้จะอายยังไงแล้ว แต่ลุงพลยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด แกยังคงกินหมี่ดำน้องอีฟอย่างเอร็ดอร่อย ขนหมอยของน้องอีฟช่างอ่อนนุ่ม พอโดนลุงพลกัดและดึงบ่อย ๆ ก็เปียกชุ่ม บางทีก็ติดตามไรฟันของลุงพล จนน้องอีฟต้องเอามือปิดเนินสาวด้วยความเขินอาย

"เดี๋ยวลุงจะพาน้องอีฟขึ้นสวรรค์อีกรอบนะจ๊ะ" ลุงพลหยิบเอาขนหมอยน้องอีฟที่ติดอยู่บนริมฝีปากของตัวเองออก คนขายน้ำเต้าหู้สุดเซ็กส์หันไปยิ้มให้น้อยอีฟ ก่อนหันลงมาแกะมือของสาวน้อยจากปราจีนที่ขวางทางรักอยู่ตรงเนินสามเหลี่ยมสาว "เอามือออกซิจ๊ะน้องอีฟ ขอลุงดูหอยหน่อย"

"ไม่!! พอได้แล้วลุง!!! อีฟจะกลับ!!!" อรัญญาอิดออดไม่ยอมให้ลุงพลได้เชยชมกลีบสาวที่ยังเลอะไปด้วยความเลือดสาวของเธอ จนนาถลดาต้องเดินเข้ามาช่วย แต่เธอไม่ได้คิดจะช่วยเพื่อนหรอกนะ เธอช่วยลุงพลต่างหาก "นาถ!!! ทำอะไรน่ะ!!! ไม่เอานะ!!"

อ้างถึง"ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ จากนี้ไป ถ้าเกิดอะไรขึ้น ลุงพลและน้องนาถจะดูแลน้องอีฟเองนะ" ลุงพลลูบไล้เรือนผมของอรัญญาด้วยความรัก จากที่ดูทรงแล้ว น้องอีฟคนนี้น่าจะไร้เดียงสาที่สุดในบรรดานางฟ้านักศึกษาพยาบาล ตาเฒ่าหื่นก็เลยต้องประคบประหงมเป็นพิเศษ

"ไม่ต้องมาพูดดีเลย!!!" อรัญญาเริ่มฉายแววพยศ "สะใจแล้วละซิ!!! ลุงทำแบบนี้กับผู้หญิงหลาย ๆ คนเลยใช่ไหมละ!!! ลุงยังมีหัวจิตหัวใจอยู่หรือเปล่า!!! ห๊ะ!! ลุงคิดว่าทำแบบนี้แล้วลุงจะหนีกฎแห่งกรรม หนีกฎหมายบ้านเมืองได้ตลอดไปเหรอ!!! ห๊า!!!"

"นี่อีฟ!!! พูดกับลุงพลดี ๆ หน่อยซิ!!" นาถลดาออกโรงเตือนอรัญญา "ลุงพลใจดีกับอีฟที่สุดแล้วนะ อีฟก็น่าจะทำตัวดี ๆ กับลุงพลหน่อย"

"ทำตัวดี ๆ เหรอ!!!" อรัญญาหันไปค้อนใส่นาถลดา "นาถ!! นาถรู้ตัวไหมว่าทำอะไรลงไป? นาถคิดยังไงถึงมา...ถึงมาทำอะไรแบบนี้กับลุงพล นาถไม่กลัวพ่อกับแม่นาถจะเสียใจเหรอที่ทำตัวแบบนี้!!"

"นี่อีฟ!!! ให้มันน้อย ๆ หน่อยนะ!!!" นาถลดาที่เป็นสาวใต้รักใครรักจริงเกลียดจริงถึงกับเดือด "เราใจดีกับอีฟสุด ๆ แล้วนะ อีฟระวังตัวหน่อยเถอะ อย่าเอาพ่อกับแม่เรามาเกี่ยว ไม่งั้นอย่าหาว่าเราไม่เตือน!!!"

"นาถเปลี่ยนไปเยอะนะ" อรัญญาตอกกลับ "เราไม่คิดเลยว่านาถจะมาหลงเสน่ห์อะไรกับคนอย่างลุงพล"

"คนอย่างลุงทำไมเหรอ?" นาถลดาตอบ "ตัวเองก็เป็นเมียลุงพลด้วยกันแล้ว จะมาดราม่าอะไรอีก!!"

"ก็เพราะใครกันล่ะ!!!" อรัญญาในสภาพเปลือยเปล่าเหมือนจะลุกขึ้นไปตบกับนาถลดาที่ยืนแก้ผ้าโทง ๆ ไม่ต่างกัน จนลุงพลต้องรีบห้ามศึกเหล่าบรรดาเมีย ๆ ก่อนที่อะไร ๆ มันจะสายเกินไป

"ไม่เอาซิจ๊ะน้องอีฟ" ลุงพลต้องโอบกอดน้องอีฟเอาไว้ "ใจเย็น ๆ ก่อนนะ ลุงไม่อยากให้อีฟกับนาถทะเลาะกัน น้องนาถเขาหวังดีกับอีฟนะ ที่ทำแบบนี้ เพราะมันดีกับน้องอีฟเอง"

"นี่ลุง!!! ปล่อยนะ!!! หนูกินข้าวเป็นอาหารนะ ไม่ได้กินหญ้าเหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ ของลุง!!!" ถึงเวลาโหดก็เอาเรื่องไม่เบา สำหรับอรัญญา "เพราะแผนชั่ว ๆ ของลุงกับนาถ อีฟเลยต้องเป็นแบบนี้ ปล่อย!!!!"

"นี่อีฟ!!! ตะกี้พูดว่าอะไรนะ!!! ใครกินหญ้า ห๊ะ!!!" นาถลดาเริ่มหัวร้อน "แหลงให้มันดี ๆ ต๊ะสาวเอ้อ!!! เดี๋ยวต๊ะ เดี๋ยวตบคอพับแหละ!!"

"นาถ!!! ไม่เอาซิ!!! น้องอีฟกำลังใจเสียอยู่!!!" ลุงพลพยายามกอดน้องอีฟแน่น "น้องอีฟ น้องอีฟต้องฟังลุงนะ ที่ลุงทำแบบนี้ ลุงมีเหตุผล"

"เหตุผลบ้านแป๊ะลุงเถอะ!!!" เอาแล้ว นางงามมิตรภาพเริ่มสบถออกมาแล้ว "ปล่อยหนู!!!บอกให้ปล่อยไง!!!"

"ไม่!!! ที่ลุงทำแบบนี้ เพราะลุงรักอีฟ!!!" ลุงพลพูดเสียงดังฟังชัด จนนาถลดาที่ได้ยินต้องมองค้อนเพราะอดหมั่นไส้เพื่อนร่วมชั้นและลุงพลไม่ได้ แต่ก็ไม่อยากจะอะไรมาก เพราะคิดว่าลุงพลคงมีแผนการที่ดีรองรับไว้อยู่

"รักเหรอ!!! รักบ้าอะไรของลุง!! ลุงอายุเท่าไร!!! หนูอายุเท่าไร!!!" อรัญญาพยายามขัดขืน "ปล่อยนะ!!! ปล่อย!!! หนูไม่ได้ง่าย ๆ เหมือนที่ลุงทำกับคนอื่นนะ!!!"

"ลุงยอมรับว่าลุงเจ้าชู้ แต่ลุงก็รักผู้หญิงทุกคนของลุงนะ" ลุงพลพยายามเกลี้ยกล่อม "อย่างน้องอุ๊ ลุงก็รักของลุง ถึงเจ้าตัวจะร้ายกับลุง ลุงยังไม่ถือสาเลย ขนาดว่าอุ๊เอาเรื่องนี้มาบอกกับอีฟ ลุงยังไม่โกรธเลย"

น้องอีฟเหมือนถึงบางอ้อ คนที่รู้เรื่องนี้ควรจะมีแค่เธอกับพี่อุ๊ แสดงว่าตอนที่คุยกันเรื่องนี้ นาถลดาแอบฟังอยู่แน่นอน พอคิดได้แบบนี้ นางงามมิตรภาพเลยหันไปทำตาขวางใส่นาถลดาที่ยืนกอดอกทำหน้าไม่สะทกสะท้านอะไรด้วยความโกรธ

"เอาเป็นว่าจากนี้ไป เรามาเริ่มต้นใหม่กันเถอะนะ" ลุงพลพยายามปลอบโยนน้องอีฟที่เหมือนจะเย็นลง ก่อนโน้มตัวลงจุมพิตไหล่โค้งมนของอรัญญา "ลุงพลรักน้องอีฟนะจ๊ะ"

สุดท้ายและท้ายสุด เหมือนนางงามมิตรภาพจะรู้ตัวว่า ขืนเธอต่อต้านไป มีแต่จะทำให้สถานการณ์มันแย่ อรัญญาก็เลยสงบปากสงบคำ แล้วหยิบชุดนักศึกษาขึ้นมาหวังจะสวมใส่เพื่อกลับห้อง แต่ด้วยบาดแผลจากการถูกเปิดซิงโดยลุงพล ก็เลยทำให้อรัญญาเสียหลักเกือบล้มลงไปนอนกองบนพื้น

โชคดีที่ลุงพลช่วยประคองเอาไว้ได้ทัน ไม่เช่นนั้นคงเกิดเรื่องใหญ่ แล้วทีนี้เหมือนฤทธิ์ยาปลุกเซ็กส์ที่ลุงพลเอามาใช้ยังไม่หมดฤทธิ์ ก็เลยทำให้อรัญญาเหมือนจะรู้สึกมีอารมณ์อีกครั้งในอ้อมกอดซาตานอย่างลุงพล แต่อรัญญาพยายามข่มใจเอาไว้ เธอปั้นหน้านิ่งใส่เสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวกลับห้อง เช่นเดียวกับนาถลดาและลุงพล

"เก็บเรื่องนี้เป็นความลับนะอีฟ อย่าให้ใครรู้โดยเด็ดขาด" นาถลดาสั่งกำชับอรัญญาอีกครั้งก่อนเดินออกจากห้องพักภารโรง

"อือ..." อรัญญาพยักหน้าตอบไปตามนั้น นาถลดาก็มองเพื่อนตาขวางด้วยความไม่ไว้ใจ จนลุงพลต้องมาแตะบ่าของสองสาวให้รีบออกไปจากห้องหลังจากฝนข้างนอกหยุดตกแล้ว

ทีนี้ พอเดินออกจากห้องเก็บของ แล้วสามผัวเมีย ลุงพล อีฟ และนาถ กำลังเดินเปิดประตูออกมาจากห้องพักภารโรง ก็ต้องตกใจเมื่อยัยอุ๊ หทัยรัตน์ นักศึกษาพยาบาลในชุดฝึกงานสีฟ้าชั้นปีที่สองปรากฏตัวตรงหน้า

"พี่อุ๊...ฮือ ๆ ๆ ๆ" น้องอีฟถึงกับปล่อยโฮออกมาเมื่อเห็นพี่อุ๊ สาวน้อยรีบวิ่งโผลไปซบไหล่ของรุ่นพี่ที่เธอเคารพรัก "หนู...หนู...ฮือ ๆ ๆ ๆ"

"พี่พอเดาออกแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น" ยัยอุ๊ลูบแผ่นหลังของรุ่นน้องด้วยความเมตตา "ลุงพล นาถ นี่คิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรกันอยู่ ไม่คิดเกรงกลัวเวรกรรมตามสนองก็ไม่ว่า แต่นี้ไม่คิดจะกลัวกฎหมายบ้านเมืองกันเลยใช่ไหม?"

นาถลดาเหมือนรู้สึกใจคอไม่ดี ก็เลยควงแขนลุงพลด้วยความประหม่า ส่วนลุงพลก็ยังคงปั้นหน้านิ่ง ถอนหายใจยาว

"ลุงพล!!! พูดอะไรหน่อยซิ" นาถดลาเขย่าแขนลุงพล

"เอาละ มาถึงขั้นนี้แล้ว ลุงคงต้องพูดความจริงแล้วล่ะนะ" ลุงพลมองนาถลดาด้วยรอยยิ้ม ก่อนหันไปมองหทัยรัตน์และอรัญญาตามลำดับ "ลุงทำแบบนี้เพราะลุงรักพวกหนูทุกคน ถ้าลุงไม่ทำแบบนี้ พวกหนูทุกคนจะต้องมีอันเป็นไป"

"ลุงพูดอะไรของลุงเนี่ย?" นาถลดาเหมือนไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ลุงพลพูด "ลุงเพ้ออะไรของลุงคะเนี่ย?"

"ลุงรู้ดีว่ามันอาจจะฟังดูไม่น่าเชื่อ แต่ลุงต้องพูดแล้วล่ะ" ลุงพลนึกถึงภาพความฝันเมื่ออดีตชาติของตัวเองที่มีองค์ตุลาการสวรรค์ และเทพธิดาทั้ง 12 องค์ มาแจม ก็ไม่รู้ว่าพูดไปแล้วสามสาววิทยาลัยพยาบาลอย่างน้องอุ๊ น้องนาถ และน้องอีฟจะเชื่อหรือเปล่า แต่ก็ต้องพูดออกมา เพื่อความสบายใจของทุกฝ่ายสักที

"งั้นเหรอ?" หทัยรัตน์ยังคงทำตาขวางใส่ลุงพล ส่วนอรัญญาก็ร้องไห้โฮในอ้อมกอดของรุ่นพี่ เอาละซิ เรื่องใหญ่แล้ว ลุงพลจะอธิบายทุกอย่างให้สามสาวฟังยังไง ต้องติดตาม

##########################

สามใบเถาแห่งวิทยาลัยพยาบาลมองหน้าชายสูงวัยตรงหน้าด้วยความคาดหวัง ว่าจะได้ยินคำตอบดี ๆ ว่าเพราะอะไรลุงพลแกถึงได้ไล่ล่าเก็บแต้มจากเหล่าบรรดานักศึกษาพยาบาลจำนวนนับไม่ถ้วนขนาดนี้

"บอกมาซิลุง เหตุผลของลุงอ่ะ บอกมาซิ!!" หทัยรัตน์จ้องมองลุงพลตาแข็งกร้าว ราวกับว่าลุงพลเคยไปทำเวรทำกรรมอะไรกับเธอมาตั้งแต่ชาติปางก่อน ซึ่งความจริงแล้วตามความเข้าใจของลุงพล มันก็เป็นเช่นนั้นแหละ เพียงแต่สาวน้อยสมัยใหม่อย่างน้องอุ๊ หรือแม้แต่คนอื่นคงยากจะเชื่อเรื่องกรรมข้ามภพชาติอะไรแบบนี้


"ลุงทำเพราะลุงเป็นห่วงทุกคน" ลุงพลตอบ "ถ้าลุงไม่ทำแบบนี้ ทุกคนจะมีอันเป็นไป"

"ลุงพล? นี่ลุงไม่ได้เล่นยาใช่ไหมคะ?" นาถลดาที่ปกติจะเออออหอหมกกับลุงพลถึงกับหรี่ตามองลุงพลด้วยความสงสัย "ลุงพูดอะไรของลุงเนี่ย?"

"ลุงพูดจริง ๆ น้องนาถ น้องอีฟ น้องอุ๊" มนุษย์ลุงสุดเซ็กส์ยืนกรานหนักแน่น "ที่ลุงทำแบบนี้ เพราะส่วนหนึ่งเป็นเพราะกรรมเก่าที่พวกเราทำร่วมกันมาตั้งแต่อดีตชาติ"

"ทุเรศ!!! พูดจาได้มักง่ายมาก!!" น้องอีฟที่โดนลุงพลและนาถลดาข่มขืนจนหมดสภาพนักศึกษาพยาบาลเอ่ยปากออกมา "เตรียมตัวเข้าโรงพักเถอะ!!! ทั้งคู่เลย!!!"

"อยากให้มันจบแบบนี้เหรออีฟ!!! ห๊ะ!!!! เอาซิ!!! ถ้าอีฟกล้าเอาเรากับลุงพลเข้าคุก เราออกมาได้ เรากับอีฟได้เห็นดีกันแน่!!!" นาถลดาสาวใต้ใจกล้าไม่ยอมพ่ายแม้จนมุม "คิดให้ดีต๊ะ สาวเอ้อ!! อย่าทำตัวว่าพี่รักความถูกต้อง"

"นาถ!!! ไม่เอาซิ!!!!" ลุงพลพยายามห้ามน้องนาถที่เริ่มควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ส่วนน้องอุ๊ก็พยายามปลอบน้องอีฟให้สงบสติอารมณ์ไว้ "ไม่ทะเลาะกัน ทั้งหมดเป็นความผิดของลุงเอง"

"พึ่งรู้เหรอ?" ยัยอุ๊จ้องมองลุงพลตาเขม็ง "ทั้งหมดเป็นเพราะลุง!!! ลุงมันตัวซวย!!! ลุงมันตัวหายนะ!!!"

"ใช่!!! ลุงมันชั่ว ลุงมันเลว!!!" อรัญญา นางงามมิตรภาพคนนั้นก็ผสมโรงกับรุ่นพี่จอมจุ้นด้วย "ไปตายซะ!!!"

พอโดนสาวน้อยจอมจุ้นกับนางงามมิตรภาพด่าแบบนั้น ก็ทำเอาลุงพลถึงกับสะอึกด้วยความเจ็บปวด

"ลุงยอมรับว่าลุงเลว แต่ลุงไม่มีทางเลือกอื่นจริง ๆ ถ้าลุงไม่ทำแบบนี้ ทุกคนจะ...."

"เลิกพูดเอาดีใส่ตัวเหอะลุง!!!" ยัยอุ๊ตอบ "ฟัง ๆ ดูแล้วหนูไม่เห็นว่าลุงจะมีเหตุผลอะไรสักอย่าง มีแต่ความเห็นแก่ตัวทั้งนั้นแหละ เอาซิ ไหน ๆ ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว จะมีอะไรโกหกพวกเราอีกไหม? เอาซิลุง? ลุงถนัดไม่ใช่เหรอ? พลิ้วยิ่งกว่าปลาไหลนิ เอาเลย พูดมา"

"ลุงพล พูดอะไรหน่อยซิคะ" นาถลดาเขย่าแขนลุงพลด้วยความหวังว่าเธอจะได้ยินเหตุผลอะไรดี ๆ จากยอดรักผู้สูงวัยคนนี้บ้าง

"ชาติก่อนลุงเป็นเทวดาบนสวรรค์ ส่วนน้องอีฟ น้องอุ๊ แล้วก็น้องนาถก็เป็นเทพีสวรรค์ เราทำเวรทำกรรมด้วยกันมา ก็เลยทำให้พวกเราทั้งหมดต้องมาชดใช้บนโลก"

"โอโห...นี่ลุงดูละครจักร ๆ วงศ์ ๆ มากไปป่ะคะเนี่ย?" ยัยอุ๊กรอกตาไปมาเหมือนไม่อยากจะเชื่อ "ลุงน่าจะไปเป็นคนเขียนบทละครจักร ๆ วงศ์ ๆ มากกว่ามาเป็นภารโรงนะคะ"

"จริง ๆ แล้ว ยังมีนางฟ้านางสรรค์อีก 12 คน พวกหนูทั้งสามเป็นเพียงน้องเล็ก แต่ยังมีพี่ใหญ่ ที่เป็นตัวการของเรื่องราวทั้งหมด ซึ่งก็คือ หมอพลอย"

"เหรอ?" น้องอีฟ น้องอุ๊ และน้องนาถหันไปมองลุงพลและฟังเรื่องเล่ากาว ๆ แบบไม่อยากจะเชื่อสายตา สามสาวไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริงหรอก ไม่มีทาง ฟังดูแล้วออกแนวโคตรจะกาวเสียด้วยซ้ำ ใครเชื่อก็บ้าเต็มทน

"ไหนลุงบอกหน่อยซิ หมอพลอยชาติที่แล้วชื่ออะไร?" นาถลดาที่ปกติมักเป็นปลื้มลุงพล ชักเริ่มรู้สึกกระอักกระอ่วนเวลาอยู่ใกล้ลุงพล เพราะไม่คิดว่าชายสูงวัยที่เธอหลงรัก จะหลอนได้ถึงขนาดนี้


"หมอพลอยชื่อพลอยพรรณราย แล้วทุกคน ณ ทีนี้ก็มีชื่อเก่าทุกคน อยากจะฟังไหมละ?" ลุงพลพยายามจะอธิบายทุกอย่าง แต่ดูเหมือนว่ายิ่งอธิบาย สามสาวยิ่งมองว่าลุงพลเป็นบ้า

"ทุเรศ!!! ฟังมาตั้งนาน นึกว่าจะมีสาระอะไร!!!" หทัยรัตน์ไม่ถูกใจสิ่งนี้


"ขอโทรศัพท์หน่อยค่ะพี่ อีฟจะโทรแจ้งตำรวจ!!!" อรัญญาเอ่ยปากกับรุ่นพี่ จนนาถลดาทนไม่ไหวจะเข้าไปตบ

"กล้าเหรอ!!! กล้าทำเหรอ!!!!" นาถลดาเดินเข้าไปหวังจะแย่งโทรศัพท์จากมือของอรัญญา จนเกิดเหตุชุลมุนขึ้นมาด้านหน้าห้องพักภารโรง

"ปล่อยนะ!!! บอกให้ปล่อยไง!!!" อรัญญาพยายามยื้อแย่งมือถือของพี่อุ๊จากนาถลดา จนมือถือตกลงพื้น

"ตายแล้ว มือถือชั้น!!!" ยัยอุ๊ที่เห็นหน้าจอมือถือตัวเอกร้าวเพราะตกพื้นก็เลยโกรธ เดินเข้าไปหานาถลดาแล้วผลักรุ่นน้องจนเสียหลักลงไปกองบนพื้น

"โอ้ย!!!!" นาถลดาล้มลงไปกองกับพื้น จนแขนของเธอถลอก ยัยอุ๊มองรุ่นน้องตัวแสบด้วยความสะใจ

"เป็นยังไงล่ะ ยัยตัวแสบ!!! สมน้ำหน้า!!!" ยัยอุ๊ยิ้มเยาะให้นาถลดาด้วยความสะใจ

"พอได้แล้วทุกคน!!!!" ลุงพลเข้าไปแทรกกลางวงก่อนที่ทุกอย่างจะเลวร้ายไปมากกว่านี้ "ลุงไม่อยากให้ทุกคนทะเลาะกัน หยุดเถอะ!!"

"ที่เราทะเลาะกันก็เพราะลุงนั่นแหละ!!!" ยัยอุ๊ตอบ "ลุงมันตัวซวย ตัวหายนะ!!!"

"งั้นเหรอ?" ลุงพลที่ปกติเหมือนคนไม่รู้สึกรู้สาอะไร พอเจอคำพูดเจ็บ ๆ จากน้องอุ๊ก็อดน้อยใจไม่ได้ "งั้นเมื่อวันก่อน ที่ลุงยอมให้จิ๊กโก๋รุมกระทืบเพราะอยากช่วยน้องอุ๊ มันไม่มีความหมายเลยใช่ไหม?"

"พี่อุ๊ หมายความว่าไงคะ?" พอได้ยินแบบนั้น ก็ทำเอาน้องอีฟถึงกับสงสัยว่าที่แท้พี่อุ๊กับลุงพลก็เหมือนจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันไม่น้อย

"ทุเรศ!!! ไหนบอกว่าจะรักนาถคนเดียวไง!!!" พอเห็นลุงพลพูดออกมาแบบนั้น ก็ทำเอานาถลดาเสียใจไม่น้อย ทำไมลุงพลต้องไปรักผู้หญิงแบบพี่อุ๊ด้วย ไม่เข้าใจจริง ๆ

"มันเป็นเหตุสุดวิสัย ช่วยไม่ได้" ยัยอุ๊พยายามทำมึนไม่รู้ไม่อะไรสักอย่าง แต่ในใจก็แอบหวั่นไหวเพราะตัวเองก็รู้สึกดีกับลุงพลไม่น้อยเหมือนกัน

"หนูก็รู้ ว่าลุงยอมตายเพื่อหนูได้ เราเริ่มต้นกันได้ไม่ค่อยดีเท่าไร ลุงก็บอกแล้วไง จากนี้ไปลุงจะทำตัวดี ๆ กับน้องอุ๊ให้มากขึ้น ทุกคนเลย น้องอีฟ น้องนาถก็ด้วย" ลุงพลสารภาพ ก่อนก้มตัวลงไปช่วยพยุงนาถลดาขึ้นมา สาวน้อยจากปักษ์ใต้ดูไม่พอใจลุงพลเท่าไร แต่ก็ยังยอมให้ลุงพลช่วย

"แล้วลุงไม่คิดจะรับผิดชอบในสิ่งที่ลุงทำเลยเหรอ?" ยัยอุ๊เปิดคำถาม

"ถ้าหนูหรือใครก็ตามท้อง ลุงจะรับผิดชอบเอง" ลุงพลตอบ

"ไอ้บ้า!!! ใครจะท้องกับลุง!!! ห๊ะ!!!" หทัยรัตน์ถึงกับหน้าแดงก่ำเมื่อได้ยินลุงพลพูดแบบนั้น แล้วภาพตอนที่เธอกับลุงพลร่วมรักกันในโรงแรมก็ลอยเข้ามาในหัว จนทำให้ร่างกายของเธอรู้สึกวูบวาบอย่างน่าประหลาด

"พอกันที!! ไม่อยากจะฟังอะไรแล้ว!!!" อรัญญาหยิบมือถือตัวเองขึ้นมาแล้วกด 191 หวังโทรไปแจ้งความกับตำรวจ แต่สุดท้ายก็ดันถูกพี่อุ๊แย่งมือถือจากมือแล้วกดวางสายทันที "พี่อุ๊!!! อะไรของพี่คะ!!!"

"ใจเย็น ๆ ก่อนอีฟ" หทัยรัตน์ตอบกลับไป "โทรแจ้งตำรวจไป ไม่ใช่ว่าลุงพลจะโดนจับเข้าคุกคนเดียว แต่คนอื่น ๆ ที่ตกเป็นเหยื่อของลุงพลจะเดือดร้อนเอาด้วย"

"แล้วทำไมละคะพี่อุ๊?" อรัญญามองหน้ารุ่นพี่เหมือนไม่อยากจะเชื่อสายตา ก็เมื่อกี่เห็นพี่อุ๊ต้องการจะเอาลุงพลเข้าซังเต แล้วอยู่ดี ๆ ทำไมพี่อุ๊ถึงเปลี่ยนใจได้ซะละ

"พี่บอกแล้วไง!!! เรื่องนี้เอาไว้แค่นี้ก่อน อย่าพึ่งมือตำรวจ!!" หทัยรัตน์ตอบ "ถ้าอีฟแจ้งตำรวจ ทุกอย่างจะเลวร้ายกว่าที่เราคิด อีฟต้องคิดให้มาก ๆ หน่อยซิ!!"

"คนร้ายอยู่ตรงหน้าแล้ว แล้วทำไมพี่อุ๊ถึงมาใจอ่อนตอนนาทีสุดท้ายละคะ!!!" อรัญญาพยายามแย่งมือถือกลับมา แต่ถูกยัยอุ๊ปฏิเสธ "พี่อุ๊!!! นี่มันอะไรคะ!!! เอามือถืออีฟคืนมานะ!!!"

"อีฟต้องสัญญากับพี่ก่อน ว่าอีฟจะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใคร โดยเฉพาะตำรวจ" หทัยรัตน์ยื่นคำขาด

"พี่อุ๊!!! อะไรของพี่คะเนี่ย!!!" อรัญญาส่ายหน้า เธอไม่คิดเลยว่าสุดท้ายแล้วพี่อุ๊จะเปลี่ยนใจได้ง่ายดายแบบนี้

มีเพียงแค่นาถลดาเท่านั้นที่รู้ว่า ความจริงแล้วยัยอุ๊เองก็แอบมีใจให้ลุงพลอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน พอถึงเวลาจริง ยัยอุ๊ก็ไม่กล้าทำอะไรลุงพล นาถลดาหันไปมองค้อนให้ลุงพลด้วยความหมั่นไส้ เพราะไม่คิดว่าชายแก่วัย 60 กว่าอย่างลุงพลจะทำให้สาวรุ่นลูกรุ่นหลานต้องมาทะเลาะตบตีกันแบบนี้


"พี่อุ๊!!! หนูไม่เข้าใจพี่เลยจริง ๆ มันเกิดอะไรขึ้นกับพี่คะ นี่อย่าบอกนะคะว่าพี่กับลุงพลก็...."

"ใช่...พี่กับลุงพลมีอะไรกันแล้ว" ยัยอุ๊สารภาพ ท่ามกลางรอยยิ้มของลุงพลที่ในที่สุด หทัยรัตน์ก็ยอมรับความรู้สึกของตัวเองสักที "แต่มันไม่ได้หมายความว่าพี่จะต้องเชื่อลุงพลสักหน่อย ไม่งั้นพี่คงไม่มาที่นี่หรอก"


"ที่แท้ พี่อุ๊ก็ไม่ได้มาช่วยอีฟ" อรัญญาแย่งมือถือของตัวเองมาจนได้ "พี่อุ๊แค่มาดูว่าอีฟจะเสียท่าให้ลุงพลยังไงซินะ!!! ที่แท้พี่เองก็ไม่ต่างอะไรจากนาถ!!! ทุกอย่างเป็นแผนของพี่ด้วยซินะ!! ทุเรศ!! เสียแรงที่ไว้ใจ!!! นึกว่าเป็นรุ่นพี่ที่แสนดี!!! คนเลว!!! ฮือ!!!!"

"อีฟ!!! ฟังพี่ก่อนซิ!!! อีฟ!!!" หทัยรัตน์พยายามจะเรียกน้องอีฟที่วิ่งร้องไห้หนีออกไป แต่ดันถูกลุงพลล็อคแขนเอาไว้ "ลุงพล!!! อะไรเนี่ย!!!"

"มาให้ลุงกอดหน่อยเร็วคนดีของลุง!!" ลุงพลกอดน้องอุ๊ด้วยความรัก ทั้งหมดเพื่อเป็นการตอบแทนที่น้องอุ๊ตัดสินใจห้ามไม่ให้น้องอีฟโทรไปแจ้งตำรวจ "เห็นปากร้ายแต่แบบนี้ก็แอบห่วงลุงเหมือนกันนะเรา!!"

"ไอ้บ้า!!! หนูไม่ได้ห่วงลุง!!!" ยัยอุ๊พยายามขัดขืน "ปล่อยได้แล้ว เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเข้าเราจะซวย!!"

"เห็นไหม? แค่คำสรรพนามของน้องอุ๊ยังแทนด้วยคำว่าเรา" ลุงพลยิ้มด้วยความสุข ก่อนหอมแก้มน้องอุ๊ซ้ายขวาเป็นการตบรางวัล "ทำตัวน่ารัก ๆ แบบนี้ตั้งแต่แรกก็จบเรื่อง"

"นี่ลุง!!! ให้มันน้อย ๆ หน่อยเหอะ!!! เกรงใจหนูบ้าง!!!" นาถลดามองค้อนใส่ลุงพลและยัยอุ๊ มือขวาของเธอกุมบาดแผลตรงท่อนแขนซ้ายที่เป็นรอยถลอกอยู่

"ตายจริง!!! ลุงขอโทษนะน้องนาถ" ลุงพลผละออกมาจากน้องอุ๊แล้วเข้าไปดูอาการของนาถลดา "เดี๋ยวลุงพาไปหาหมอให้เอาไหม?"

"ไม่ต้องเลย!!! หนูไปคนเดียวได้!!!" นาถลดาปฏิเสธด้วยความน้อยใจ


 

.................................

ตัดมาที่น้องอีฟ เธอกลับมาที่ห้องในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิง เสื่อผ้ายับยู่ยี่ พอเปิดประตูเข้ามา นางงามมิตรภาพก็ร้องไห้โฮพิงกับประตูก่อนทรุดตัวลงนั่งด้วยความเสียใจที่สุดในชีวิตของลูกผู้หญิงคนหนึ่ง

"ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ฮือ...." อรัญญาร้องไห้ฟูมฟายให้กับชีวิตที่แสนโหดร้าย ไม่รู้ว่าจะเป็นโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ ที่ตอนนี้ยัยหมวยเพื่อนรักยังไม่กลับห้อง เพราะติดธุระข้างนอก ก็เลยทำให้เหลือแค่น้องอีฟเพียงคนเดียว

พอไม่รู้จะทำยังไงต่อไป น้องอีฟก็เลยรวบรวมพลังที่เหลือปลดเปลื้องเสื้อผ้าจนเหลือเพียงแค่ชุดชั้นใน โดยเฉพาะตรงกางเกงใน อรัญญาสังเกตเห็นคราบเลือดสีแดงเลอะออกมา

"ฮือ...." พอเห็นคราบเลือดสีแดง ก็ยิ่งทำให้น้องอีฟถึงกับใจเสีย เพราะเธอได้ชื่อว่าเป็นสาวไม่บริสุทธิ์อีกแล้ว น้องอีฟมาจากครอบครัวที่เคร่งเรื่องมารยาทและประเพณีที่ว่าผู้หญิงต้องรักนวลสงวนตัวไว้จนกว่าจะถึงวันแต่งงาน แล้วตอนนี้เธอกลับต้องมาเสียสาวให้ภารโรงเฒ่า ๆ อย่างลุงพล นี่ถ้าใครรู้ เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

สุดท้ายนางงามมิตรภาพผู้แสนอาภัพ ก็เลยรวบรวมพลังกายและพลังใจปลดเปลื้องชุดชั้นในจนเหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่า ก่อนรีบนำเอาชุดชั้นในและเสื้อผ้าไปใส่กะละมังแล้วซักด้วยมือ โดยเฉพาะกางเกงในที่เลอะคราบเลือด น้องอีฟขยี้ด้วยมือไปก็ร้องไห้ไปเพราะความเสียใจ

"ฮือ...." น้องอีฟร้องไห้แข่งกับเสียงน้ำไหลออกมาจากก๊อก พอซักจนแห้งน้องอีฟก็จัดแจงอาบน้ำจนเนื้อตัวสะอาด เธอพยายามขัดตรงพื้นที่บริเวณที่ถูกลุงพลและนาถลดาย้ำยีด้วยความรุนแรง เพื่อหวังให้คราบคาวราคะจางหายไป แต่ยิ่งทำเท่าไร เธอก็ยิ่งเจ็บเท่านั้น โดยเฉพาะตรงกลีบสาว ที่มีรอยเลือดจาง ๆ ไหลลงมาจากง่ามขาของเธอ



น้องอีฟพยายามฝืนใจชำระร่างกายจนคิดว่าสะอาดแล้ว ก็แต่งตัวด้วยชุดนอนสีฟ้าพาสเทล แล้วเอาเสื้อผ้าที่ซักแล้วไปตากริมระเบียงก่อนเข้านอน น้องอีฟเหลือบมองเวลาก็พบว่านี่เป็นเวลาเกือบ 3 ทุ่มกว่าแล้ว ทำไมยัยหมวยถึงไม่กลับมาสักที แล้วทีนี้ พอคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อช่วงบ่าย ก็ทำให้น้องอีฟหยิบมือถือขึ้นมา ด้วยความคิดที่ว่าเธอน่าจะโทรแจ้งตำรวจมาจับลุงพล แต่พอได้ยินคำเตือนจากยัยอุ๊ ก็เลยทำให้นางงามมิตรภาพเปลี่ยนใจในท้ายที่สุด ในใจก็คิดแค่ว่านี่คงเป็นฝันร้ายเท่านั้น ก่อนที่เธอจะเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย

.................................

"ที่นี่มันที่ไหนเนี่ย?" อรัญญาในชุดนักศึกษาพยาบาลกำลังเดินไปบนถนนใจกลางเมืองหลวง ที่น่าแปลกใจก็คือปกติแล้วกรุงเทพมหานครนั้นจะเต็มไปด้วยการจราจรและผู้คนมากมาย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีแค่น้องอีฟเดินอยู่กลางถนนเพียงคนเดียว "นี่มันอะไรเนี่ย?"

นางงามมิตรภาพเดินไปตามเส้นทางจนถึงสีแยก สาวน้อยเหลือบมองไฟจราจรที่ยังทำหน้าที่ตามปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกติก็คือความว่างเปล่าบนท้องถนน ตกลงนี่มันอะไรกัน แล้วทีนี้ พอสาวอีฟเดินไปได้สักพัก เธอก็พบกับงูยักษ์ตัวเดิมที่เธอเคยฝันถึงเมื่อวันก่อน

"สวัสดีสาวน้อย ข้ารอเจ้าอยู่นานเลย!!!" พญางูตัวนั้นทักทายสาวน้อยจากปราจีนบุรีที่ดูเหมือนจะตกอกตกใจ ที่อยู่ดี ๆ ก็มีงูยักษ์สีเขียวมรกตนัยน์ตาแดงก่ำปรากฎตัวอยู่กลางสี่แยกของกรุงเทพมหานคร

"งู!! กรี๊ด!!! ช่วยด้วยค๊า!!!" สาวอีฟหันหลังวิ่งหนีไม่คิดชีวิต ตกลงนี่มันความจริงหรือความฝันกันแน่นะ เธอพยายามวิ่งหนี แต่สุดท้ายวิ่งยังไง อรัญญาผู้โชคร้ายก็ไม่อาจหนีพ้นอ้อมกอดของพญางูตัวนั้นได้

"อย่าหนีข้าเลยแม่สาวน้อย" พญางูตัวนั้นเอ่ยปากขณะกำลังบีบรัดร่างของอรัญญา "ข้าบอกแล้วไง ข้าไม่ได้ทำร้ายเจ้า"

"ไม่ได้ทำร้ายก็ปล่อยอีฟไปเถอะ ฮือ...." อรัญญาร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ

"แม่สาวน้อย ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก" งูใหญ่ตัวนั้นค่อย ๆ คลายร่างของอรัญญา ก่อนที่แสงสีขาวจะปรากฏตัวขึ้น น้องอีฟเอามือบังแสงเข้าตาด้วยความตกใจ พอแสงดับลง สิ่งที่น้องอีฟเห็น ยิ่งทำให้น้องอีฟตกใจหนักกว่าเดิม

"ลุงพล!!! ลุงพลเนี่ยนะ!!!" อรัญญาถึงกับเบิกตาโพล่ง เมื่อเห็นภาพของลุงพลในชุดไทยโบราณ มีแสงสว่างรอบตัวราวกับว่าลุงพลเป็นเทวดามาจากบนสวรรค์ยังไงยังงั้นเลยทีเดียว




"อรัญญาวดี ในบรรดานางฟ้านางสวรรค์ทั้ง 12 องค์ เจ้าคือคนที่ไม่ได้มีส่วนรู้ส่วนเห็นกับพี่ของเจ้าเลยแม้แต่น้อย" ลุงพลเวอร์ชั่นเทวดาเอ่ยปากกับเด็กสาวด้วยรอยยิ้ม "เพราะฉะนั้น ข้าจึงมอบนิมิตพิเศษนี้ให้เจ้าเพื่อเป็นการตอบแทนความดี"

"นิมิตอะไรของลุงเนี่ย!!! ลุงบ้าหรือเปล่า!!!" อรัญญาส่ายหน้าราวกับไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น "นี่ไม่ใช่ความจริงสักหน่อย!!! ไม่จริง!!!"

"แม่สาวน้อย เจ้ายังอ่อนต่อโลกนัก" ลุงพลเวอร์ชั่นเทวดาตอบ "เอาละ อย่าขยับนะ ข้าจะให้เจ้าดูอะไรสักหน่อย"

"ไม่นะ!!! ไม่เอา!!! ปล่อย!!!! อือ!!!" ลุงพลเวอร์ชั่นเทวดาเอามือแตะที่หน้าผากของอรัญญา แล้วทันใดนั้นเอง สาวน้อยก็ตัวสั่นเหมือนถูกไฟฟ้าช็อต นัยน์ตาของอรัญญาเหลือก และสิ่งที่เธอได้เห็นจากภาพนิมิต ก็คือภาพเมื่ออดีตชาติที่แล้ว


.................................

"พวกเจ้า 12 พี่น้อง ทำไมถึงทำเช่นนี้!!!" องค์ตุลาการสวรรค์กำลังไต่สวนเหล่าบรรดานางฟ้าทั้ง 12 องค์ ที่ล้วนเป็นบุตรสาวของตนเอง ที่ได้กระทำความผิดครั้งใหญ่ ด้วยการล่อลวงให้ท่านท้าวชุมพลศักดาไปเอาหีบสมบัติล้ำค่าจากแดนปีศาจกลับมา จนนำมาสู่สงครามระหว่างทวยเทพและเหล่าปีศาจ

"ข้าเป็นคนผิดเอง ท่านพ่อ" พลอยพรรณรายในฐานะพี่ใหญ่แสดงตัวรับผิดชอบต่อเหตุการณ์ทั้งหมด "ข้าเป็นต้นเหตุของทุกอย่าง ที่ข้าทำไปก็เพราะข้า...แค่ต้องการกลั่นแกล้งท่านท้าวมีชื่อให้เสียหน้าและอับอายต่อมวลหมู่เทวดาและเทพีสวรรค์เท่านั้น"

"ทำไมเจ้าถึงใจร้ายได้ถึงขนาดนี้ พลอยพรรณราย?" องค์ตุลาการสวรรค์ส่ายหน้า "ข้าผิดหวังในตัวเจ้ายิ่งนัก เจ้ารู้ใช่ไหม? ว่าการที่เจ้าเป็นลูกสาวของข้า ผู้มากบารมีและอิทธิพลบนสรวลสรรค์ ก็ใช่ว่าจะช่วยให้เจ้ารอดพ้นจากความผิดนี้ได้"




(หมอพลอย พลอยพรรณ = พลอยพรรณราย, ครูเบสท์ ภัคจิรา = ภัคจิราวดี)


"ท่านพ่อ อย่าโทษท่านพี่คนเดียวเลยหนา ถ้าท่านจะกล่าวโทษหรือลงทัณฑ์ใด ๆ ขอให้ข้า ภัคจิราวดีเป็นผู้รับผิดชอบเพียงคนเดียวเถิด เพราะข้าเองก็ไม่ได้ทันได้ทักท้วงท่านพี่พลอยพรรณราย จึงได้เกิดเรื่องวุ่นวายนี้ขึ้นมา"

"ไม่ต้องกลัว เจ้าเองในฐานะพี่รองก็ต้องรับผิดชอบด้วย รวมถึงพวกเจ้า น้องเล็กอีก 10 องค์!!!" องค์ตุลาการสวรรค์ชี้ไปที่เหล่าบรรดานางฟ้าองค์เล็กอีก 10 องค์ ที่ล้วนมีแต่คนหน้าตาคุ้น ๆ อยู่มากมาย

"นั่นมันพี่เฟิร์น พี่โดนัท พี่อุ๊ นาถ หมวย แล้วก็...." อรัญญาในภพปัจจุบันถึงกับอึ้งกับสิ่งที่เห็น "นั่นมันตัวเรา ทำไมเราไปอยู่ในนั้นได้ด้วย"

"นั่นคือเจ้าเมื่อชาติปางก่อน อรัญญาวดี" ลุงพลในคราบเทวดาปรากฏตัวขึ้นมา

"ลุงพล ตกลงลุงเป็นใครกันแน่?" อรัญญาหรี่ตามองลุงพลในชุดเทวดาด้วยความแปลกใจ

"ในชาติที่แล้ว ข้าคือท่านท้าวชุมพลศักดา ผู้มีศักดิ์เป็นจอมทัพสวรรค์ ที่โดนพวกเจ้า 12 เทพีสวรรค์หลอกปั่นหัวจนต้องทำผิดกฎ เลยต้องลงมาชดใช้กรรมร่วมกันบนโลกมนุษย์ โดยในชาตินี้ ข้าก็คือลุงพล ลุงภารโรงแก่ ๆ ที่พวกเจ้ารู้จักนั่นแหละ"

อรัญญามองภาพนิมิตตรงหน้าราวกับไม่อยากจะเชื่อสายตา ทุกอย่างมันดูเรียลไปหมด




"ในวันที่เกิดเรื่อง อรัญญาวดี ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ เจ้าทำหน้าที่เป็นผู้รักษาความเรียบร้อยในวิหารหลวงศักดิ์สิทธิ์ เจ้าเป็นเทพีสวรรค์ตัวน้อยที่ตั้งใจจะครองพรหมจรรย์ตลอดไป ไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับเทวดารูปงามองค์ใดบนสรวลสรรค์" ท่านท้าวชุมพลศักดาร่ายยาว "แต่องค์ตุลาการสวรรค์สหายข้านั่นก็ใจร้ายเกินไป ทั้งที่เจ้าไม่ได้เกี่ยวข้องใด ๆ แต่กลับส่งเจ้ามาร่วมชะตากรรมร่วมกับพี่น้องของเจ้า เพียงเพราะกลัวว่าเจ้าจะเหงาและเดียวดายบนสวรรค์"

"นี่ลุงเพ้อเจ้ออะไรของลุงคะเนี่ย!!!!" อรัญญายังคงไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน "ไม่จริงสักหน่อย!! โกหก!!!"

"ข้ารู้อยู่แล้วว่ามันยากที่จะเชื่อ เอาเป็นว่า ข้าจะให้เจ้าดูอะไรสักหน่อยแล้วกัน" ท่านท้าวชุมพลสักดาโบกมือ จนเกิดภาพนิมิตรที่เห็นภาพคมชัดยิ่งกว่า Hidef 4K ในปัจจุบันเสียอีก

และภาพตรงหน้าก็คือ ภาพของเดือนดารากำลังขับรถหนีอาป๊าและอาม๊า ที่บังคับให้เธอแต่งงานกับลูกชายนักธุรกิจอุตสาหกรรมเหล็กกล้าจากจีนแผ่นดินใหญ่ เพราะหวังอยากให้ลูกสาวสบาย ส่วนตัวเองก็จะได้มีหน้ามีตาทางสังคมไปด้วย

"อาป๊าอาม๊าไม่เข้าใจอั๊ว ฮือ...อั๊วอยากตาย อั๊วไม่อยากอยู่แล้ว!!!!" น้องหมวย เดือนดารากำลังขับรถ Honda Civic สีขาวด้วยความเร็ว 200 กม./ชม. บนทางด่วนสายหนึ่งใจกลางกรุงเทพมหานครยามค่ำคืน โดยมีเสียงโทรศัพท์เรียกเข้าของพ่อกับแม่เธอดังอยู่ตรงเบาะหน้าข้างคนขับ




แล้วรถของน้องหมวยก็พุ่งชนกับรถพ่วงตรงหน้าอย่างแรง ร่างของเดือนดารากระเด็นออกจากรถลอยสูงไปค้างบนป้ายทางด่วน จนกลายเป็นข่าวพาดหัวใหญ่ของประเทศในวันรุ่งขึ้น ท่ามกลางความเศร้าโศกเสียใจของเหล่าพ่อแม่ ญาติพี่น้องและเพื่อนร่วมวิทยาลัยพยาบาลของเดือนดาราผู้โชคร้าย

"อาหมวย อาป๊าขอโทษ อาป๊าแค่ต้องการให้ลือมีความสุข ฮือ...." เสียงอาป๊าของน้องหมวยดังขึ้นท่ามกลางงานศพแบบชาวจีน

"หมวย!!! นี่ไม่จริงใช่ไหมคะลุงพล!!" อรัญญาหันไปถามลุงพลด้วยความตกใจ "มันจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้กับหมวยใช่ไหม? แล้วหมวยทำอะไรผิด!!!"

ท่านท้าวชุมพลยิ้ม ไม่ได้ตอบอะไร แล้วร่างของเทวดาผู้ลึกลับตนนี้ก็เริ่มจางหายไป จนน้องอีฟเดินเข้าไปเพื่อหวังคว้าตัวรั้งเอาไว้ เพราะยังไม่ได้คำตอบที่ต้องการ

"อย่าพึ่งไปซิลุงพล!!! ตอบหนูก่อน!!! ลุงพล!!!" อรัญญาพยายามเรียกชื่อหนุ่มใหญ่ แต่ก็ไร้ผล พอรู้สึกตัวอีกที นางงามมิตรภาพก็ลุกขึ้นตื่นด้วยความตกใจ "เฮือก!!!!"


"อ่าว...เป็นไรอ่ะอีฟ?" เดือนดาราในชุดนักศึกษากำลังเปิดห้องเข้ามาพร้อมกับกระเป๋าสะพายเอ่ยปากทักเพื่อนรัก "นี่เรารบกวนอีฟหรือเปล่า?"



"ไม่มีอะไร? พึ่งเสร็จธุระเหรอ?" อรัญญาเอามือกุมหน้าพลางเหลือบนาฬิกาบนหน้าจอสมาร์ทโฟน ก็พบว่ามันเป็นเวลาห้าทุ่มกว่าแล้ว

"อืม..พ่อเราให้เราไปคุยกับญาติที่มาจากจีน" เดือนดาราตอบด้วยน้ำเสียงเหนื่อย ๆ "ก็ไม่มีอะไรหรอก แต่น่าเบื่อที่สุด คนอยากจะหลับจะนอน เฮ้อ!!!"


พอได้ยินที่หมวยบอกว่าไปเจอญาติที่จีนแผ่นดินใหญ่ ก็ทำให้อีฟตกใจไม่น้อย หรือว่าความฝันเมื่อครู่จะเป็นลางบอกเหตุ ว่าน้องหมวยกำลังจะถูกพ่อกับแม่จับคลุมถุงชนแต่งงาน แล้วก็หมวยจะไม่ยอมรับในการแต่งงานครั้งนี้ ก็เลยคิดฆ่าตัวตายประชดพ่อกับแม่เสียเลยงั้นเหรอ!!??

.................................

ขณะเดียวกัน ทางฝั่งลุงพล หลังจากขับรถพาน้องนาถไปหาหมอแล้วขับรถส่งกลับหอแล้ว เจ้าตัวก็ขับรถบึ้งหน้ากลับบ้าน ระหว่างทางก็นึกหิวข้าว เพราะใช้พลังงานในห้องพักภารโรงไปเยอะ ก็เลยแวะตลาดนัดริมข้างทางเพื่อหาอะไรกินแก้หิว

โดยเมนูที่ลุงพลเลือก ก็คือข้าวกระเพราหมูสับไข่ดาวไม่สุก ลุงพลใช้ช้อนและส้อมแหวกไข้แดงจนไข่ลาวาสีแดงอมส้มไหลเยิ้มออกมา ก่อนใช้ซอสแม็กกี้เยาะเพื่อเพิ่มความอร่อย

ลุงพลกินกระเพราไข่ดาวอย่างเอร็ดอร่อย กลิ่นคาวของไข่แดงนี่มันอะไรกันนะ มันเหมือนกับกลิ่นคาวเลือดของสาว ๆ เหล่านั้นเลย พอนึกแล้ว หัวรบนิวเคลียร์รัสเซียขนาด 8.5 นิ้วก็เริ่มขยาย ทั้ง ๆ ที่พึ่งผ่านเกมรักครั้งใหญ่มาไม่นาน

พอกินข้าวไปสักพัก ลุงพลก็เหลือบไปเห็นเภสัชหนุ่มที่เปิดร้านขายยาหน้าวิทยาลัยพยาบาล แกจำได้ว่าหมอนี่ชื่อกรวิทย์ เป็นหนุ่มโสดหน้าตาดีอายุราว ๆ 30 ต้น ๆ ที่เดินมากับหญิงสาวหน้าตาน่ารักอีกคน ทีเปิดคลินิกสัตว์อยู่ไม่ไกลจากวิทยาลัยพยาบาลนัก อายุก็น่าจะราว ๆ 24-25 ปี เห็นจะได้



"นั่นมันหมอเค้กนี่หว่า..."  ลุงพลรู้จักคุณหมอเค้ก มนัสนันท์ อยู่บ้าง เพราะเวลาที่หมาหรือแมวในวิทยาลัยพยาบาลป่วย แกก็มักเอาหมาแมวเหล่านี้ไปให้หมอเค้กรักษาให้จนหายแล้วเอากลับมา ตอนแรกลุงพลคิดว่าหมอเค้กน่าจะมีแฟนไปแล้ว เพราะเธอเองก็จัดว่าเป็นสาวไทยสมัยใหม่ที่มีหน้าตาน่ารัก หุ่นบางกรอบแต่ก็มีส่วนเว้าส่วนโค้ง โดยปกติแล้วหมอเค้กมักอยู่ในชุดกาวน์ พอมาเดินกับเภสัชหนุ่มอย่างกรวิทย์ ก็ดูแต่งกายเรียบร้อยสมกับเป็นกุลสตรี ด้วยชุดเสื้อแขนสั้นสีเหลือง กระโปรงลายดอกไม้สีม่วงอ่อน และรองเท้าหุ้มส้นแฟชั่นสีขาว ส่วนกรวิทย์ก็ส่วมเสื้อยืดสีน้ำเงิน กางเกงยีนส์ขาสามส่วนและรองเท้าหุ้มสดแบรนด์เนมจากเมืองนอก

"ทั้งคู่คุยอะไรกันอยู่วะ?" ลุงพลตักข้าวใส่ปากขณะกำลังมองหนุ่มกรและหมอเค้กกำลังเดินจับจ่ายซื้อของกันอย่างมีความสุข ในใจก็นึกอิจฉาว่าทำไมไอ้หนุ่มคนนี้ถึงได้แฟนสวยขนาดนี้นะ ก็ไหนว่าเป็นแฟนกับหมอพลอยไง? หรือว่าบางทีอาจจะเลิกกับหมอพลอยแล้ว ก็เลยหันไปหาผู้หญิงคนใหม่ แล้วปล่อยให้หมอพลอยช้ำใจเล่น เป็นผู้ชายที่แย่จริง ๆ ลุงพลคิด

.................................

"ดูแลน้องเค้กให้ดี ๆ นะกร พ่อกับแม่อยากเห็นแกเป็นฝั่งเป็นฝาสักที" คำพูดของพ่อกับแม่ดังก้องอยู่ในหัวของกรวิทย์ เภสัชหนุ่มหน้าตาดี ที่อยากให้ลูกชายแต่งงานกับผู้หญิงที่พ่อกับแม่ต้องการ

มันอาจจะเรียกว่าเป็นการคลุมถุงชนก็ว่าได้ แต่น้องเค้กก็ได้ชื่อว่าเป็นกุลสตรีที่เพียบพร้อม พ่อกับแม่ของเธอเป็นเพื่อนสมัยเรียนกับพ่อและแม่ของกรวิทย์ ทั้งคู่รู้จักกันมาตั้งแต่ยังเด็ก ตอนนั้นกรวิทย์เรียนอยู่ ม.1 ส่วนน้องเค้กพึ่งจะเรียนอยู่ ป.3 อยู่เลย

สำหรับกรวิทย์แล้ว น้องเค้กคือน้องสาวที่แสนดี และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป เขารู้ดีว่าผู้หญิงดีกรีระดับน้องเค้กไม่ได้หามาได้ง่าย ๆ เพียงแต่เขาไม่ได้คิดอะไรกับน้องเค้กไปมากกว่านั้น

"พี่กร พี่กรคะ?" หมอเค้กเอ่ยปากถามกรวิทย์ที่เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ "เป็นอะไรหรือเปล่าคะพี่?"

"ไม่มีอะไร" กรวิทย์ยิ้ม "ว่าแต่เค้กอยากได้อะไรอีกไหม? เดี๋ยวเสร็จแล้วพี่จะได้ขับรถพาเค้กไปส่งที่บ้าน"

"ไม่แล้วค่ะพี่กร เค้กซื้อของกินกลับไปตุนที่บ้านเยอะละ" หมอเค้กยิ้มหวาน "รีบกลับเถอะค่ะ พรุ่งนี้เค้กต้องเข้างานเช้า ไหนจะเรื่องงานของพี่กรอีก แค่นี้เค้กก็เกรงใจแย่แล้ว"



"ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ" กรวิทย์ยิ้ม "ด้วยความเต็มใจ"

กรวิทย์เอื้อมมือลูบไล้ผมของมนัสนันท์ด้วยรอยยิ้ม ทำเอาใจของหญิงสาวเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอซ่อนความประหม่านั้นด้วยยิ้มหวาน ความจริงแล้ว หมอเค้กแอบหลงรักกรวิทย์มานานแล้ว เพียงแต่ไม่มีโอกาสจะบอกไป เพราะกลัวว่าฝ่ายชายจะไม่เหมือนเดิม แต่พักหลังมานี้ กรวิทย์มีท่าทีเปลี่ยนไป เริ่มเอาใจใส่เธอมากขึ้น ก็เลยทำให้หญิงสาวคิดไปว่าบางทีพี่กรอาจหันมามองเธออย่างจริงจังบ้างแล้วก็ได้

ขณะเดียวกัน ลุงพลก็มองดูหนุ่มสาวพลอดรักกันไป ก็กินข้าวพร้อมกันไป พลางนึกถึงเรื่องราวของตัวเองสมัยอดีต สมัยที่ยังอินเลิฟกับยุภาเมียรัก ตอนนั้นเป็นงานวัด ชุมพลในวัยสามสิบกว่าพายุภาที่ตั้งท้องลูกคนที่สองมาเที่ยวงานกับลูกชายคนโตอย่างมีความสุข

มันเป็นช่วงเวลาหนึ่งที่ทำให้ลุงพลคิดถึง แต่ยุภาจากไปแล้ว เหลือเพียงแค่ลุงพลตัวคนเดียว ส่วนลูก ๆ ของแกก็แยกย้ายไปมีครอบครัว จะพอมีความสุขอยู่บ้างก็เรื่องหมาแมว แล้วก็เหล่าบรรดาเมียเด็ก ๆ ทั้งหลาย ที่ตอนนี้นับแล้วปาเข้าไปก็ 7 คนแล้ว

บางทีมันก็รู้สึกผิดในใจอยู่บ้าง ที่ไปพรากความสาวจากเหล่าบรรดาดอกไม้งาม แต่เพราะมันเป็นหน้าที่และเป็นกรรมเก่า แกเลยต้องทำตามคำสั่งขององค์ตุลาการสวรรค์ ที่ไม่รู้ว่าตกลงแล้วเทวดาผู้ลึกลับองค์นี้ กำลังมีลับลมคมในอะไรซ่อนอยู่หรือเปล่ากันแน่?

โปรดติดตามตอนต่อไป


เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ฝากติดตามเพจเฟสบุ๊คของผมด้วยนะครับ

https://web.facebook.com/Nato87.The.Storyteller


bigyai

 ::Hunger::ขอบคุณครับ น่าติดตาม
ขอให้รวยๆและเร็วๆหน่อยนะครับ
สนุกดีครับ

pattaa


Wandit Iempan

ลุงพลได้ของวิเศษมาช่วยเพิ่ม ทำให้เรื่องลงตัวง่ายขึ้นอีก สนุกลุงพลแล้วใครไม่เชื่อฟังก็ให้เห็นภาพนิมิตร แต่จะง่ายเกินไปหรือเปล่า


no77


Poen 2522

 ::Glad::งานนี้พระเอกของเราจะกล่อมน้องอีฟอย่างไรกันนะ ขนาดน้องอุ๊มาช่วยกล่อมแล้วยังไม่เย็นลงเลยครับลุ้นกันต่อไป ::Glad::

lupin13

น้องอีพจะเปิดทางพาไปหาน้องหมวยสินะ แต่ระว่างนั้นลุงจะกินขนมเค๊กก่อนรึเปล่าหนอ  ::Grimace::


marcut

เดี๋ยวน้องอีฟคงไปหาลุงพลให้ไปช่วยหมวยแน่ๆ แล้วก็คงทำให้หมวยปลื้ม แบบนี้ลุงพลคงได้จัดน้องหมวยต่อแน่ๆ

Popoing


byellesse

ลุงพลมีพลังวิเศษสาวติดใจลุงต่อไปสาวๆคนไหนจะเป็นลายต่อไปติดตามอยู่ครับ

Narakja Naka


tong20