ข่าว:

🎉🎉🎉 XONLY เปิดรับลงทะเบียนสมาชิกใหม่อีกครั้ง จำกัดวันละ 50 คน จนกว่าแอดมินจะขี้เกียจรับ😀

Main Menu
avatar_nato87

คุณหนูแพรวพรรณ (แหวกกลีบสาวน้องแพรวคนสวย) วางจำหน่ายแล้วนะครับ

เริ่มโดย nato87, กุมภาพันธ์ 06, 2020, 02:14:52 หลังเที่ยง

หัวข้อก่อนหน้า - หัวข้อถัดไป

0 สมาชิก และ 1 ผู้มาเยือน กำลังดูหัวข้อนี้

nato87

ขอพื้นที่ตรงนี้โฆษณาหน่อยนะครับ ผลงานฉบับบนดินลำดับที่ 4 ของผมอย่าง คุณหนูแพรวพรรณ (แหวกกลีบสาวน้องแพรวคนสวย) วางจำหน่ายแล้วนะครับ

https://publisher.mebmarket.com/?store=publisher&action=home_page&publisher_id=855260&publisher_name=Nato87

https://fictionlog.co/b/5e1844acbf8b54001af594e5

http://www.tunwalai.com/profile/3374124/nato87?page=1



สำหรับเนื้อหาบนดินเนี่ย ผมได้มีการดัดแปลงเหตุการณ์ที่น้องแพรวกับลุงเกริกมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันจากเดิมช่วงรอยต่อ ม.ต้น - ม.ปลาย มาเป็นช่วงเตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัย (เหตุผลเพื่อไม่ให้เป็นประเด็นสุ่มเสี่ยงเรื่องอายุตัวละคร)

ฉากอีโรติกจะถูกดัดแปลงให้ซอฟต์ลง จากฉบับใต้ดิน แต่จะค่อย ๆ ทวีความเร้าร้อนไปเรื่อย ๆ (น่าจะเป็นฉากอีโรติกที่แรงที่สุดในเวอร์ชั่นบนดินที่ผมเขียน ในภารโรงเฟี้ยวฯ ยอมรับว่าผมกะปริมาณและความหนักของฉากอีโรติกไม่ถูก ก็เลยจะออกมากร่อย ๆ หน่อย แต่ในฉบับที่สอง ที่ผมกำลังพยายามเขียนด้วยสปีดเต่า 5555+ ฉากอีโรติกน่าจะเข้มข้นขึ้น โดยเฉพาะในพาร์ทของหมอพลอย)

นอกจากนี้ ยังมีรายละเอียดด้านอื่น ๆ เพิ่มมากขึ้น คุณจะได้เห็นความสัมพันธ์ของครอบครัวนี้ว่าเป็นยังไง ท่านวิทยาผู้พ่อมีความเด็ดขาด เคร่งวินัย แต่ก็รักครอบครัว คุณหญิงพนิดา แม่และภรรยาที่ดี หมอพลอย ปกติเราจะได้เห็นเธอในแบบฉบับของเจ้าหญิงน้ำแข็งในเกมรักฯ แต่ในเรื่องนี้ เราจะได้เห็นเธอในฐานะพี่สาวที่แสนดีของน้องแพรว และตัวน้องแพรวเอง ก็จะมีรายละเอียดเพิ่มขึ้นมาเยอะขึ้นจากฉบับใต้ดิน ตั้งแต่ตอนที่เธอยังอยู่ไทย จนถึงวันที่เธอไปเรียนต่อที่อังกฤษและกลับมาอีกครั้ง

ขอบคุณสำหรับการติดตามเสมอมาครับ และขอทิ้งตัวอย่างเรียกน้ำย่อยที่เป็นรายละเอียความสัมพันธ์ของตัวละคร ส่วนฉากอีโรติก ขอให้ติดตามในช่องทางที่ผมได้แจ้งไว้นะครับ

ตัวอย่างที่หนึ่ง


อ้างถึง"กรุงเทพใหญ่โตจังเลยนะคะพี่พลอย" แพรวพรรณดูตื่นตาตื่นใจกับเมืองหลวงของประเทศมาก "หนูไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพี่ถึงไม่อยากกลับไปทำงานที่ชลบุรี"

"ที่จริงแล้ว พี่อยู่เพราะเหตุผลเรื่องงานมากกว่าแพรว" พลอยพรรณตอบขณะกำลังขับรถอยู่บนทางด่วนในยามค่ำคืนของกรุงเทพมหานคร "ถ้าชลบุรีมีงานที่น่าสนใจ ผลตอบแทนดี บางทีพี่ก็อาจจะกลับไป"

"แต่แพรวว่าพี่พลอยอยู่ที่นี่ดีแล้วล่ะ!!!" แพรวพรรณยิ้ม "อยู่เป็นเพื่อนแพรวที่กรุงเทพก่อนนะคะพี่พลอย รอจนกว่าแพรวจะจบนะคะ แล้วถึงค่อยกลับไปอยู่ด้วยกัน"

"พี่ยังต้องอยู่กรุงเทพอีกสักพักใหญ่เลยล่ะแพรว หน้าที่การงานอะไรของพี่ที่กรุงเทพมันลงตัวหมดแล้ว แล้วอีกอย่าง ถึงแพรวจะจบปริญญาตรีแล้ว แพรวก็ต้องเรียนต่อปริญญาโทนะ คุณพ่อเตรียมพร้อมทุกอย่างให้แพรวหมดแล้ว จะไปอังกฤษหรืออเมริกา แพรวเลือกมาได้เลย" หมอสาวหันไปยิ้มให้น้องสาว "ที่จริง กลับไปอยู่บ้านมันก็โอเคนะ แต่พี่รู้สึกว่าชลบุรีสมัยนี้มันดูเหงา ๆ ยังไงไม่รู้ บางทีพี่คงติดชีวิตแสงสีในกรุงเทพไปแล้วละมั้ง"

"ติดแสงสีแล้วติดหนุ่ม ๆ ด้วยหรือเปล่าคะพี่พลอย?" แพรวพรรณคนน้องเริ่มแหย่พี่สาวเล่น "ที่ไม่ยอมกลับชลบุรี เพราะติดหนุ่มหล่อที่ไหนหรือเปล่าน๊า? ใช่หนุ่มเภสัชคนนั้น ที่ชอบมากดไลค์ในเฟสพี่อยู่เป็นประจำหรือเปล่าคะ?"

"ไม่ใช่เรื่องของเด็กย่ะ!!" พลอยพรรณทำหน้าดุใส่น้องสาว "เราน่ะ สนใจเรื่องเรียนของตัวเองก่อนเถอะ ตั้งใจเรียน อย่าพึ่งมีแฟน อย่าทำให้พ่อกับแม่ผิดหวัง เข้าใจใช่ไหม?"

"ดุ!!!" แพรวพรรณค้อนใส่พี่สาว "พอชวนคุยเรื่องผู้ชายล่ะทำเสียงดุใส่เลยนะคะ!!!"

"พี่ยังสนุกกับชีวิตแบบตัวคนเดียว ยังสนุกกับการทำงาน ยังไม่ค่อยอยากมีแฟนเท่าไร" พลอยพรรณสารภาพตามตรง "พี่กรเค้าก็เป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษ แต่พี่ยังไม่อยากจะมีแฟนตอนนี้"

"เล่นตัวแบบนี้ ระวังจะขึ้นคานนะคะพี่พลอย" แพรวพรรณแซว

"ก็ไม่เห็นเป็นไร" พลอยพรรณตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน "พี่คิดว่าพี่ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะต้องมางอนง้อผู้ชายเท่าไร พี่ดูแลตัวเองได้ ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาช่วยดูแล"

"เป็นสาวมั่นจริง ๆ นะพี่สาวเรา" แพรวพรรณเอนตัวกอดอกมองวิวทิวทัศน์ของกรุงเทพในยามค่ำคืน "ไม่คุยด้วยแล้ว"

แพวพรรณดูผ่อนคลายมากขึ้น เวลาที่ได้อยู่กับพี่สาวอย่างหมอพลอย ส่วนหมอพลอยเองก็รู้สึกสดชื่นขึ้นเมื่อมีน้องสาวมาอยู่ด้วย แต่ก็ไม่วายสังกำชับให้น้องสาวอย่าลืมตั้งใจเรียนเพื่อให้คุณพ่อกับคุณแม่ดีใจ และสั่งห้ามไม่ให้มีแฟนโดยเด็ดขาดไม่ว่าจะกรณีใด

"แพรว ยังไงซะ ตั้งใจเรียนก่อนนะ เรื่องแฟนอย่าพึ่งคิด" หมอพลอยสอนน้องสาวด้วยน้ำเสียงซีเรียส แต่ก็แฝงด้วยความห่วงไย "เราเป็นผู้หญิง จะทำอะไรต้องระมัดระวัง คิดถึงชื่อเสียงวงศ์ตระกูลเข้าไว้ อย่าทำอะไรเสื่อมเสียให้คุณพ่อกับคุณแม่เสียใจนะ"

"ค่ะพี่..." น้องแพรวตอบ "พี่พลอยไม่ต้องกลัวหรอก หนูเองก็ยังไม่อยากมีแฟนเหมือนกัน"

"ก็ดีแล้ว" คุณหมอสาวยิ้ม "ความรัก รอให้ถึงเวลาเดี๋ยวมันก็มาเอง ตอนนี้แพรวต้องตั้งใจเรียนไปก่อน ตกลงนะ"

ตัวอย่างที่สอง


อ้างถึง"ตั้งใจเรียนหน่อยซิแพรว!!!" ท่านวิทยาดูทรานสคริปต์ผลการสอบของแพรวพรรณในช่วงครึ่งปีแรกด้วยความหงุดหงิด "ทำไมถึงเรียนได้แค่ 3.02 แล้วแบบนี้จะไปทำงานที่ไหนได้!!!"

"หนูขอโทษค่ะพ่อ" แพรวพรรณพนมมือไหว้ท่านวิทยาด้วยสีหน้าขุ่นมัว "หนูตั้งใจเรียนแล้ว แต่ว่า...."

"แต่ว่ายังไง?" ท่านวิทยาทำเสียงดุ "พลอย!! ทำไมแกไม่ช่วยน้องติวหนังสือ!!! นี่แกเอาแต่พาน้องไปเที่ยวเถรไถลใช่ไหม!!??"

"พ่อคะ แพรวเองก็ตั้งใจเรียนนะคะ หนูกล้าพูดเลย เพราะหนูเองก็ช่วยน้องติวหนังสือเยอะพอสมควร" พลอยพรรณพยายามอธิบายช่วยน้องสาว "ปีแรกในชีวิตมหาวิทยาลัยก็เป็นแบบนี้กันทุกคนแหละค่ะพ่อ ให้โอกาสแพรวได้ปรับตัวหน่อยเถอะ"

"ให้โอกาสน่ะได้ แต่พ่อหวังว่าเทอมที่สองแพรวต้องทำเกรดเฉลี่ยให้มากกว่านี้!!" ท่านวิทยายื่นคำขาด "พ่อคาดหวังกับลูกมากนะแพรว อย่าทำใหพ่อผิดหวัง!!! แล้วก็ ระหว่างที่ยังปิดเทอมอยู่ ก็ทบทวนอ่านหนังสือซะนะ อย่าให้พ่อเห็นว่าเราเอาแต่เล่นคอม เล่นไวโอลีนล่ะ ไม่งั้นพ่อจะไม่ใจดีอีกแล้ว!!!"

หลังจากท่านวิทยาเดินออกไป แพรวพรรณก็นั่งหน้าจ๋อยเหมือนจะร้องไห้ จนพลอยพรรณต้องเข้ามาปลอบใจน้องสาว

"หนูก็ตั้งใจเรียนแล้วนะคะพี่พลอย ฮือ ทำไมอ่ะ ทำไม?" แพรวพรรณร้องไห้ "พี่พลอยก็เห็นว่าแพรวตั้งใจเรียนตั้งใจอ่านหนังสือแค่ไหน"

"พี่เข้าใจ" พลอยพรรณตอบ "ตอนพี่เรียนปีหนึ่ง พี่เองก็เกือบแย่ แต่ยังดีที่เอาตัวรอดได้ ชีวิตมหาวิทยาลัยมันยากกว่าตอนเรียนมัธยมปลายนะแพรว ความมีอิสระเกินไปก็เป็นข้อเสียอย่างหนึ่ง อย่างน้อยก็ยังดีที่เกรดเฉลี่ยแพรวเกินเลขสาม ถ้าตกไปถึงเลขสองล่ะ มีหวังบ้านแตกแน่"

เพราะเกิดในครอบครัวจารุการกุล เลยทำให้ลูก ๆ ของครอบครัวนี้ถูกคาดหวังไว้สูงมาก จึงไม่น่าแปลกใจที่แพรวพรรณจะถูกท่านวิทยาตำหนิเรื่องผลการเรียน

หลังจากทุกอย่างสงบลง แพรวพรรณก็หนีขึ้นไปบนห้องแล้วอ่านทบทวนตำราเรียนเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเรียนเทอมต่อไป แต่ใช่ว่าเธอจะเคร่งครัดในระเบียบวินัยที่ครอบครัววางเอาไว้นัก

พอเผลอ เธอก็แอบเปิดคอมเล่นเฟสบุ๊ค ดูอะไรไปตามเรื่อง พอเวลาผ่านไปสักพัก เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น แพรวพรรณรีบปิดโน๊ตบุ๊คแล้วเอาหนังสือเรียนขึ้นมาอ่านต่อทันที

"แพรว เดี๋ยวพี่ต้องกลับกรุงเทพก่อนนะ พี่มีธุระด่วนพรุ่งนี้" พลอยพรรณเดินเข้ามาในห้อง "แล้วอีกวันสองวัน พี่จะขับรถมารับเรากลับกรุงเทพนะ"

"ค่ะพี่" แพรวพรรณตั้งอกตั้งใจอ่านหนังสือเตรียมพร้อมสำหรับเทอมต่อไป "ขับรถดี ๆ นะคะพี่"

"แอบเล่นคอมก็บอกมาเถอะแพรว" พลอยพรรณแซว "แกล้งหลอกใครแกล้งได้ แต่แกล้งพี่ไม่ได้หรอกนะแพรว"

"เห๊อะ!!!! เบื่อจริง คนรู้ทัน!!!" แพรวพรรณหันไปยิ้มให้พลอยพรรณ ก่อนลุกขึ้นจากเกาอี้แล้วเดินเข้าไปกอดและอ้อนพี่สาวก่อนจาก "แพรวว่าแพรวกลับกรุงเทพพร้อมพี่เลยดีไหมนะ? เบื่อชลบุรี เบื่อพ่อใจร้าย"

"อยู่ที่นี่ก่อนเถอะแพรว ให้คุณพ่อกับคุณแม่หายคิดถึงก่อนเถอะ ยังไงพวกท่านก็รักแพรวนะ" พลอยพรรณลูบหลังน้องสาวด้วยความเอ็นดู "ทนอีกสองสามวัน เดี๋ยวพี่กลับมารับนะ"

ตัวอย่างที่สาม


อ้างถึงตาเกริกกำลังง่วนอยู่กับสวนหลังบ้านจารุศิริการกุล หลังจากเสร็จภารกิจดูแลสวนดอกไม้ หนุ่มใหญ่ก็ทิ้งตัวนั่งพักริมม้านั่งหินใต้ต้นไม้ ก่อนถอดหมวกโบกคล้ายพัดเพื่อระบายความร้อนในช่วงสายของวัน

"เฮ้ย!!! ไอ้เกริก!!! แอบอู้งานเหรอ!?" เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น จนทำให้ตาเกริกสะดุ้งเพราะตกใจ เพราะนั่นคือเสียงของท่านวิทยาผู้เป็นเจ้านายนั่นเอง

"เปล่าครับนาย!!! ผมแค่นั่งพักเฉย เดี๋ยวจะกลับไปทำงานต่อแล้วครับ!!" ตาเกริกรีบตอบไปด้วยน้ำเสียงติด ๆ ขัด ๆ

"กูอำมึงเล่น!!! มึงนั่งพักเถอะไอ้เกริก!!" ท่านวิทยาในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงสแล็คสีดำ รองเท้าหนังผ้าใบสีดำ ยืนกวาดสายตามองสวนดอกไม้หลังบ้านด้วยความชื่นชม "สวย ๆ จริง ๆ ต้องขอบใจมึงมาก ไอ้เกริก ที่คอยดูแลสวนดอกไม้บ้านกูตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา"

"บุญคุญของเจ้านายที่มีต่อผมและครอบครัวมันมากเกินจะตอบแทนได้ แค่นี้ยังน้อยไปเสียด้วยซ้ำ" ตาเกริกตอบอย่างเจียมตัว

"เฮ้ย!!! ไม่ต้องตอบซะซึ้งขนาดนั้น!!!?" ท่านวิทยายิ้ม "ยังไงกูกับมึงก็รู้จักกันมาตั้งแต่ยังเด็ก กูมองมึงเหมือนสมาชิกคนหนึ่งของบ้าน กูซิต้องขอบคุณมึง ที่ยังอยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับกูจนอายุปูนนี้"

ท่านวิทยาแม้ได้ชื่อว่าเป็นคนที่มีวินัยเข้มงวดและเด็ดขาด แต่หนุ่มใหญ่ผู้นี้ยังมีมุมของความอ่อนโยนอยู่มาก ท่านวิทยาดูแลคนรับใช้ภายในบ้านเป็นอย่างดีเสมอกัน จนทำให้คนรับใช้ภายในบ้านล้วนรักใคร่และเคารพท่านวิทยาและคุณหญิงพนิดาเสมอมา

ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนผมทั้งบนดินและใต้ดินครับ
ฝากติดตามเพจเฟสบุ๊คของผมด้วยนะครับ

https://web.facebook.com/Nato87.The.Storyteller

Phoowadol

อุดหนุนเรียบร้อยครับ  แต่ยังไม่ได้เข้าไปอ่านเลยครับ  เดี๋ยวกลับถึงบ้าน จะเปิดอ่านอีกที  ครับ 
   ผมอุดหนุนผ่าน ทาง ธัญวลัย ครับ

อ่านจบเป็นที่เรียบร้อยครับ  งานฉบับบนดิน เล่มนี้ ผมถือเป็น เรื่องที่อ่านแล้วไหลลื่น ไม่เคอะเขินแม้แต่นิดเลยครับ  ยิ่งฉากเลิฟซีน ยิ่งทำได้ดีมากครับ บอกตรงๆ ผมกลับชอบนะ กับการที่ใช้คำสำนวน ที่ไม่จำเป็นต้องหยาบ รุนแรง มันก็สื่ออารมณ์ กระตุ้นความเสียวได้ ไม่แพ้ สำนวนใต้ดิน เลยหละครับ ชอบมากครับ
ขอบคุณมากครับ.ที่ยังคงปั้นผลงาน.มาให้อ่านอย่างต่อเนื่อง  ขอบคุณครับ

ปล. ฉากเสียสาว สองพี่น้อง บ้านนี้ ช่างคล้ายกันเหลือเกินนะครับ  ส่งสันชอบ ฝนตก อิอิ