ตำนานเทพวายุ [ season2 ] ตอนที่ 33 : คำสาปในตัวริวกะ

[Man. Number1]

เบื้องหลังที่แท้จริงของเวย์นั้นก็มีอดีตที่ไม่ธรรมดาเลยทีเดียว แถมโรสก็โครตเด็ดดวงเลยครับ

[Ttum1188]

มันช่างทรมานเหลือเกินครับที่ต้องปิดกั้นความรู้สึกเอาไว้

[taohunter]

 ::YarKK::ำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำอ้คุคุนเว

สวัสดีคร๊าบ สวัสดี ตอนใหม่มาแล้ว ขอให้สนุกครับ

ปล. เนื่องจากตอนนี้ลงช้า กว่าที่กำหนดไว้ ผมจึงลง 2 ตอนรวดเพื่อเป็นการชดเชยครับ  Enjoy


••••••••

ความเดิมตอนที่แล้ว


หลังกลับจากปางอุ๋ง ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของริวและอั้มจะรุดหน้าไปมากเลยล่ะ เขาและเธอกลับมาด้วยหัวใจที่ไร้ข้อข้องใจ ในความรู้สึกของกันและกัน


ซึ่งในขณะที่อั้มกำลังอ้อก อ้อก ให้ริวอยู่ในครัวนั้น คิราระและพลอยก็มาซะอย่างนั้น
อั้มก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงเพราะหลักฐานมันคาปากอยู่
แต่พลอยและคิราระก็จัดการเซอร์ไพรส์ด้วยการ ชวนพี่อั้มรีดพิศนายมังกรจนตัวแห้ง


.............


ตอนที่ 33  :   คำสาบในตัวริวกะ



ไม่รู้ว่าทั้ง 4 หลับไปนานแค่ไหนเหมือนกัน แต่พอผ่านไปสักพักริวกะก็ลืมตาตื่นขึ้นมา สิ่งแรกที่รู้สึกได้คือความแห้ง แสดงว่าพวกน้ำกาม น้ำนอง น้ำแตก ถูกจัดการไปหมดแล้ว เมื่อพอที่จะมีสติ เขาก็พยายามระลึกถึงเหตุการณ์แสนเสียวก่อนหน้านั้น


ใช่ เขาพึ่งผ่านบทระเริงกามอันสุดเหวี่ยงกับสามสาวมานี่นา ถึงแม้เขาจะแตกไปแค่ 3 น้ำ แต่เขากลับรู้สึกว่าเพลียยิ่งกว่าตอนโดนคิราระและพลอยรีดไป 7 น้ำเสียอีก ซึ่งมันก็ไม่แปลกหรอก เพราะตัวเขาเองนั้นไม่ได้พักผ่อนอย่างเพียงพอมาสองวันเต็มๆ


อีกทั้งการทำพันธะสัญญากับสมิง มันก็ทำให้เขาสูญเสียพลังวิญญาณไปมิใช่น้อย คงต้องใช้เวลาเป็นวันกว่าพลังวิญญาณจะกลับมาเต็มถังอีกครั้ง


[ ริวกะ ]  :  เอ่อ เราสลบก่อนที่จะได้เช็ดตัวนี่หว่า ทำไมตัวมันแห้งล่ะ


และทันใดนั้นเอง ก็มีมือเล็กๆที่อบอุ่นยื่นมาเพื่อลูบไล้ใบหน้าของเขา ทำให้ริวกะต้องหันไปมอง และนี่คือภาพที่เขาเห็น




นมคู่โตในสภาพเปลือยเปล่าและกำลังแข็งชูชัน ลอยเด่นอยู่ตรงหน้าของเขา ไม่รู้ว่าตอนนี้จะทำยังไงเพราะพี่แกก็พึ่งตื่น อาการมึนๆอึนๆยังไม่ถูกสลัดออกจากหัวเลย


[ อั้ม ]  :  ตื่นแล้วเหรอนายริว


[ ริวกะ ]  :  พิ พิ พี่อั้ม !!!


ใช่แล้ว เต้านมคู่สวยนี้เป็นของพี่อั้มเมียคนหมอของเขานั่นเอง แล้วทำไมพี่อั้มมาอยู่ตรงนี้ ตอนนี้ แถมสภาพนี้อีก โอยนี่มันสวรรค์ชั้นไหนเนี่ย


[ ริวกะ ]  :  พลอยกับคิราระ ล่ะครับพี่


[ อั้ม ]  :  สองคนนั้นบอกว่าจะอาสาทำความสะอาดบ้านให้เอง คิราระฝากบอกมาว่าอยากให้เราสองคนพักผ่อนน่ะ



เฮ้อ เอ็งนี่มันมีเมียที่แสนดีจริงๆริวกะ หลังจากที่หลับกันไปเพราะความเพลียได้เกือบ 90 นาที พลอยกับคิราระก็ตื่นมาพร้อมๆกัน อาจจะเพราะพวกเธอสองคนได้พักผ่อนอย่างเพียงพอมาตลอดวันหยุด จึงทำให้พวกเธอไม่เพลียเท่าอั้มและริวกะนั่นเอง


ซึ่งหลังจากที่ตื่นขึ้นมาเมดสาวคู่ใจก็นำผ้ามาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ริวกะและพี่อั้มจนแห้งสนิท พลอยเองก็เช่นกันเธอไปเอาผ้าห่มแห้งๆที่อยู่อีกห้องมาห่มให้พวกเขาทั้งสอง และพากันออกไปข้างนอก


โดยที่คิราระเขียนโน๊คแปะไว้ที่หัวเตียงว่า

" เดี๋ยวคิราระกับน้องพลอยจะทำความสะอาดห้องให้นะคะ "


ซึ่งพออั้มตื่นมาเห็นก็อมยิ้มไม่หายเลยทีเดียว ซึ่งปัจจุบันนายริวที่ตื่นแล้วก็ทำท่าเหมือนจะลุกขึ้นไปช่วยทำความสะอาด แต่อย่างว่าทั้งร่างกายที่อ่อนเพลีย ทั้งเสียพลังวิญญาณไปอีก มันจึงส่งผลให้เขาหน้ามืดเลยทีเดียว


[ อั้ม ]  :  เง้ออออ นายริวเป็นอะไรเนี่ย ปกตินายไม่น่าจะเหนื่อยง่ายแบบนี้นี่นา


อั้มที่เห็นว่าน้องชายที่รักกำลังทำท่าเหมือนไม่ไหว เธอจึงรีบถลันตัวเข้าไปหาเพื่อพยุงทันที ร่างกายเปลือยเปล่าเพรียวสวยกำลังโอบกอดร่างกายกำยำของชายหนุ่มไว้ด้วยความเป็นห่วง


มันก็ไม่แปลกที่อั้มจะตกใจ เพราะเรื่องพละกำลัง ความอึด ความทน ด้านร่างกายของนายริวนั้นแทบจะเหนือมนุษย์ไปแล้ว ปกติแม้จะไม่ได้นอน 3-4 วันเขาก็ยังวิ่งได้สบายๆด้วยซ้ำ เพราะเหตุนี้เธอจึงตกใจมากๆยังไงล่ะ


[ ริวกะ ]  :  เพราะการทำพันธะสัญญากับสมิง ผมเลยเสียพลังวิญญาณ ไปนิดหน่อยน่ะครับ


[ อั้ม ]  :  หาาา เกิดอะไรขึ้น แล้วนายจะเป็นไงอ่ะนายริว ฮือออ


[ ริวกะ ]  :  พักสักวัน พลังก็กลับมาเต็มถังแล้วครับ พี่อั้มอย่าร้องสิ่ ผมไม่เป็นอะไรหรอก


[ อั้ม ]  :  ฮืออ ไม่เป็นไรแน่นะนายริว


[ ริวกะ ]  :  ครับพ้ม แค่พี่อั้มกอดผมตอนนี้ พลังก็ค่อยๆกลับมาแล้วเนี่ย  อื๋อออออ


อยู่ดีๆอั้มก็ประกบจูบปากริวซะเฉยๆ ริวเองถึงแม้จะตกใจแต่ลิ้นก็ทำหน้าที่ของมันในทันที ลิ้นของทั้งสองเกี่ยวนัวกันไปมากันราวๆ 1 นาที และพี่สาวคนสวยก็เป็นคนที่ถอนปากออกมาเอง


[ อั้ม ]  :  หายเร็วๆนะนายริว


[  ริวกะ ]  : อ๋อยยย มึนหัวตาลายจังเลย สงสัยต้องจูจุ๊ปผมอีกครั้งแล้วล่ะครับ ผมถึงจะหาย


[ อั้ม ]  :  แหมม ได้ทีนี่อ้อนใหญ่เชียวนะ


[ ริวกะ ]  :  อ๋อยย พลังวิญญาณลดลงฮ่วบฮ่าบเลย ถ้าได้กอดแน่นๆกว่านี้ก็คงจะดี อ๋อยตาลายไปหมดแย๊วว


เฮ้อ นี่แหละหนาผู้ชายได้คือจะเอาศอก ( อ่าวคนเขียนก็ผู้ชายนี่หว่า ) หลังจากที่รับจูบที่นุ่มนวลจนชวนเคลิ้มจากอั้ม ดูเหมือนเจ้ามังกรของเราจะออกอาการอีกแล้ว อั้มเองก็ยิ้มด้วยสีหน้าที่บ่งบอกได้ว่า เธอรักน้องชายคนนี้ที่สุดเลย


[ อั้ม ]  :  ( คิดในใจ ) เซอร์วิสนิดหน่อยคงไม่เป็นอะไรมั้งนะ )


[ ริวกะ ]  :  โอ๊ อูยยย พี่อั๋มจ๋าาา


น้องไม่ต้องเดี๋ยวพี่ทำเอง ประโยคดั่งกล่าวคงอธิบายเหตุการณ์ตอนนี้ได้ดีมากๆ อั้มที่ในสภาพเปลือยเปล่าได้เลิกผ้าห่มขึ้น และก้าวขาขึ้นคร่อมริวกะทันที สองสายตามองกันไม่กระพริบ อั้มค่อยๆเลื่อนตัวขึ้นไป สูงขึ้นสูงขึ้น จนนมคัพซีของเธออยู่ตรงหน้าของชายหนุ่มเสียแล้ว


มั่บ !!! ด้วยประสบการณ์ของริวกะนั้น ทำให้เขารีบคว้ามั่บเข้าที่ตูดงอนๆของอั้มทันที ตอนนี้สิ่งที่อยู่ตรงหน้าของเขาคือเต้านม คัพซี มันชี้หน้าเขาอย่างท้าทาย และมีเหรอที่ริวกะจะยอม


[ ริวกะ ]  :  งั้มมม จ๊วบบบ


ชายหนุ่มนั้นงับดูด เม้ม เลีย ที่หัวนมสีชมพูตรงหน้าอย่างนิ่มนวล เน้นๆ ช้าๆ แต่ว่าไอ้การเนิบๆเน้นๆนี่แหละ ทำให้อั้มแทบจะคลั่งแล้วตอนนี้


[ อั้ม ]  :  อ่ะ อ๋อยย เสียวไปหมดแล้ว ซื๊ดดด


อั้มนั้นถูกจุดอารมณ์ได้ง่ายมากๆ หรือเป็นเพราะนายริวลีลาดีกันนะ แค่ดูดนมแค่นี้ก็ทำให้อั้มเสียอาการจนได้ พรืดด


[ อั้ม ]  :  อร๊างง !!! อ๋อย กล้ามของนายครูดกับหอยพี่แล้วนายริว อื๊ยยยย


คงเพราะส่วนสูงที่ต่างกัน จึงทำให้อั้มต้องเลื้อยขึ้นมาสูงเพื่อจะให้นายริวดูดนม ทำให้ตอนนี่ร่องหมีของหมอสาวกำลังโดนลอนกล้ามท้องของน้องชายครูดจนอาการเสียวเรียกหาแล้วว


[ อั้ม ]  :  อร๊าาาา ซื๊ดดดดด


[ ริวกะ ]  :  พี่อั้มครับ เอากันเถอะ ผมขอเสียบนะ


เอาจนได้สิ่นะ นายริวที่เห็นว่าอั้มก็ตอบสนองต่อความเสียวอย่างตรงไปตรงมาไม่มีกั๊กตัวเขาเองก็อยากจะแสดงมันออกมาเช่นกัน เมื่อพี่สาวก็เงี่ยน ตัวเขาก็เงี่ยน ลองถ้าเป็นแบบนี้เธอต้องยอมให้เขาเสียบแน่ๆ แต่ว่า.....


[ อั้ม ]  :  อร๊างง ไม่ได้ห้ามเสียบนะ ซื๊ดดดด


[ ริวกะ ]  :  พะ พี่อั้มไม่อยากทำเหรอครับ ผมเสียวจะแย่แล้ว


[ อั้ม ]  :  ซื๊ดดดด เสียวสิ่กล้ามทองของนายทำหอยพี่สั่นหมดแล้ว ซื๊ดดด  แต่นายต้องหัดอดกลั้นนะ


สถานการณ์ตอนนี้มันดูแปลกๆชอบกลนะ อั้มที่เงี่ยนจนครางกระเส่าออกมาไม่หยุด อั้มที่เงี่ยนจนร่อนร่องเสียวใส่กล้ามหน้าท้องของนายริวไม่หยุด กลับพูดว่าห้ามเสียบ นี่มันอะไรกันนะ


[ ริวกะ ]  :  ตะ แต่ผมอยากจนทนไม่ไหวแล้วนะคร๊าบบ ซื๊ดดดด


อั้มไม่พูดอะไรทั้งนั้น แต่เธอค่อยๆเลื่อนตัวลงมานั่งทับดุ้นของนายริวไว้ ♂ ซื๊ดดด อ้าาส์ ♀ อื๊ยยยย เสียงครางของทั้งสองนั้นหลุดออกจากปากมาทันทีที่ของสงวนของของคู่เสียดสีกัน ขนาดยังไม่ขยับนะ ยังเสียวขนาดนี้ แล้วถ้าเกิดอั้มเริ่มร่อนขึ้นมาล่ะ จะเกิดอะไรขึ้น


[ อั้ม ]  :  พี่ไม่ให้นายเสียบนะ  แต่พี่จะทำแบบนี้ให้


[ ริวกะ ]  :  ซื๊ดดดด พี่อั้มครับบ อ๊าาา


[ อั้ม ]  :  ซื๊ดดดดด อื๊ยยยย


เสียง แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ ดังขึ้นแทบจะทันทีที่อั้มเริ่มร่อน ร่องหอยฟิตๆที่เริ่มแฉะของเธอกำลังเบียดลำควยของเขาจนแทบมิด ♀ อร๊างง อร๊างง ทันทีที่หัวหยักสีม่วงๆได้ครูดเข้ากับจุดเสียวของหญิงสาว เสียงครวญของนวลนางก็ดังขึ้นไม่หยุดหย่อน มันเสียวจนบอกไม่ถูก มันเสียวจนพูดไม่ได้


หญิงสาวร่อนไปซ้านย้ายไปขวา สลับมาหน้าเลื้อยไปหลังอย่างชำนาญ ซึ่งมันแปลกมากๆ เพราะนี่ถือว่าเป็นครั้งที่ 4 เท่านั้นที่เธอเริ่มสัมผัสกามยุทธ์ แต่สีหน้าที่เสียวซ่านจนระทวยของริวกะ มันกลับบ่งบอกลีลาการร่อนเอวของอั้มนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ



ซึ่งนั่นก็ไม่แปลกหรอก เพราะศิลปะการต่อสู้ที่อั้มฝึก เน้นการขยับ บิด หมุน โยกเอวเป็นหลัก อั้มเพียงแค่ปรับเปลี่ยนจากท่วงท่าออกกำลังกายมาเป็นท่วงท่าของการร่วมรักเท่านั้นเอง และเธอก็ทำได้ดีมากจริงๆ เพราะน้องชายผู้ผ่านมาหลายน้ำถึงกับครางราวกับเด็กหัดชักว่าวเลย



[ ริวกะ ]  :  ซื๊ดดดด อ่าาาส์ อยากเสียบเข้าไปจังครับ


[ อั้ม ]  :  ไม่ได้นะ อย่าดื้อสิ่ อร๊างง ไหนเราสัญญากันแล้วไง ว่านายจะหัดอดทน ซื๊ดดดดด นี่เพื่อตัวนาย เพื่อคิราระ และรุ้งพลอยนะ


ถึงใจจะอยากให้เสียบแค่ไหน แต่อั้มก็ต้องข่มใจเอาไว้ เพราะถ้าเธอยอมล่ะก็ นายริวจะต้องได้ใจแน่ๆ


[ อั้ม ]  :  ( อดทนไว้นะอั้ม เพื่อตัวนายริว )


อั้มบอกตัวเองในใจว่าให้อดทน และเริ่มที่จะเร่ง ๆ ๆ ร่อนเอวเพื่อที่จะทำให้ทั้งนายริวและตัวเธอแตกให้เร็วที่สุดก่อนที่อารมณ์จะเตลิดไปมากกว่านี้จนไม่สามารถยับยั้งชั่งใจได้


แต่ไม่ว่าจะทำยังไง ไม่ว่าจะเสียวแค่ไหน เธอก็ไม่แตกเสียที ก็นะถ้ามันไม่ตรงร่องตรงจุดจริงๆ ยังไงก็แตกยากอยู่ แต่ว่าทันใดนั้นเอง คิราระและพลอยก็เข้ามากอดอั้มที่กำลังพยายามทำให้นายริวแตกอยู่


[ อั้ม ]  :  อ๊ะ !!! พลอย คิราระ


[ พลอย ]  :  พี่อั้ม ไม่ต้องอดทนเพื่อพวกเรานะคะ


[ คิราระ ]  :  ทำตามใจของพี่อั้มบ้างเถอะค่ะ พี่อั้มทำเพื่อคิราระมานานแล้วนะคะ


พลอยกับคิราระมาอยู่ข้างหลังได้ไงกัน หรือว่าเธอครางดังเกินไป แต่อันที่จริงนั้นพลอยกับคิราระนั้นแอบฟังอยู่หลายนาทีแล้ว เพราะเมื่อกี้ตอนที่ทั้ง 4 กำลังกินตับกันอย่างเมามันส์นั้น สาวน้อยคนทรงก็สัมผัสได้ว่าอั้มนั้นกำลังพยายามอดกลั้น พยายามเก็บความรู้สึกอยู่


ส่วนคิราระเองก็เช่นกัน ถึงแม้เมื่อกี้เธอจะเสียวจนแทบจะลืมโลกก็ตาม แต่สิ่งหนึ่งที่เธอรู้นั้นก็คือ อั้มพยายามป้อนความเสียวให้พลอยและเธออย่างทั่วถึง แต่ในทางกลับกันอั้มโดนแค่นิ้วและลิ้นของริวกะเท่านั้น ไม่ได้โดนปรนเปรอด้วยลำควยจนเสียวซ่านแบบพวกเธอ


และเมื่อคิราระได้คุยกับพลอย คิราระจึงรู้ว่าพลอยก็รู้สึกเช่นเดียวกัน ทั้งคู่จึงมาแอบฟังจนได้รู้เรื่องราวนี่เอง และเมื่อรู้แบบนี้มีเหรอที่น้องสาวสองคนนี้จะยอม เธอไม่ยอมให้พี่สาวของพวกเธอต้องอดกลั้นต่อความรู้สึกและความต้องการของตัวเอง และต้องทนเสียสละแบบที่ผ่านมาแน่ๆ


[ อั้ม ]  :  อ๊าาา พลอย คิราระ เอ่ออ เอ่ออ


[ คิราระ ]  :  พวกเราสองคนได้ยินหมดแล้วค่ะ


[ พลอย ]  :  ทำตามใจ ทำตามสิ่งที่พี่ต้องการเถอะค่ะ


[ อั้ม ]  :  ไม่ได้หรอก ถ้าทำล่ะก็ นายริวต้องเสียคนแน่ๆ


[ พลอย ]  :  แค่ครั้งนี้เท่านั้น ที่พวกเราจะยอมตามใจริวนะคะ


[ อั้ม ]  :  หืมม ?


[ คิราระ ]  :  พวกเราจะช่วยพี่อั้มอีกแรงค่ะ พวกเราก็จะพยายามห้ามใจตัวเอง และจะไม่ตามใจริวกะเหมือนเมื่อก่อนค่ะ



[ พลอย ]  :   ใช่ค่ะพี่อั้ม ถ้าริวทำตัวไม่ดี ไม่รู้จักอดกลั้นล่ะก็ พวกเราก็จะไม่ยอมให้ริวกอด ไม่ยอมให้ริวหอม  และ อื่ออ อื่อ  จะไม่ยอมให้ริวทำเสียวกับพวกเราค่ะ



[ ริวกะ ]  :  ม่ายย น๊าาาาาา


พี่มังกรก็นี่เหวอเลย แค่ปกติอั้มคนเดียว ควยเขาก็แทบเหี่ยวแล้ว แต่นี่เมียทั้งสองดันมาบอกว่า จะช่วยกันคุมพฤติกามของเขาด้วย แย่แน่ๆ แบบนี้แน่ๆ แต่ว่าสิ่งหนึ่งที่เขารับรู้ได้ในทันทีคือ เขาเป็นคนที่โชคดีมากๆที่เมียทั้งสามคนนี้รักกันจริงๆ


คิราระและพลอยจ้องไปที่พี่อั้มเพื่อจะสื่อว่าพวกเธอพูดจริงๆ ตัวอั้มเองนั้นดีใจจนพูดไม่ออกเช่นกัน เธอมองหน้าน้องๆทั้งสองที่ตอนนี้ใบหน้าของพวกเธอสื่อออกมาว่า

" เต็มที่นะคะ "

อั้มนั้นยิ้มไม่หุบเลยล่ะ เธอมองไปที่น้องชายสุดที่รักก่อนจะก้มลงไปบรรจงจูบเขาทันที ♀ อื๊ออออ  เสียงครางก็มาทันใด เพราะคิราระนั้นได้ถอดเสื้อผ้าตัวเองออก และเข้ามาเพื่อคลึงนมของอั้ม เธออยากให้พี่สาวของเธอเสียวซ่านแบบที่เธอได้รับเมื่อกี้


[ ริวกะ ]  :  เย้ยยยย พลอย พลอยถอดชุดด้วยทำไม


[ พลอย ]  :  งืมมมม พลอยอยากลงโทษริวค่ะ แต่ว่าพลอยไม่ให้เสียบนะ แบร่ๆ ๆ ๆ เดี๋ยวแม่กุลจับได้


ตั่ยล๊าวว ทำไมพลอยกลายเป็นแบบนี้ล่ะ จริงอยู่ว่าความน่ารัก ความขี้เล่นนั้นยังไม่ได้หายไป แต่สิ่งที่เพิ่มเข้ามาคือความใจกล้านี่สิ่ สงสัยติดมาจากคิราระแน่ๆ




[ อั้ม ]  :  อร๊างง ทำไมมันใหญ่กว่าเดิมล่ะ ซื๊ดดดด


[ คิราระ ]  :  เดี๋ยวสิ่คะพี่อั้ม หอยของพี่ยังเปียกไม่พอ ต้องแบบนี้ค่ะ


[ อั้ม ]  :  อร๊างง อ๋อยยย ยัยคิราระ อย่าบี้แบบนี้ อ๋อย อย่าดูดนมพี่สิ่  อื๋อออออ


[ ริวกะ ]  :  อ๊าาา พี่อั้มครับอย่าชักควยผมถี่แบบนั้น อึ้กกกก


แย่แล้วพี่มังกรกูโดนดึง สโตกยับเลย


[ อั้ม ]  :  อ๊าาา คิราระอย่าดูดนมพี่แบบนั้นอร๊างง


[ ริวกะ ]  :  อึ้กกก พี่อั้ม อู้ววว ควยผม ซื๊ดดดด


แย่แล้วอั้มแย่แล้ว ร่องโยนีสีชมพูเข้มของเธอกำลังโดนสาวเมดคนสวยเบ็ดเพื่อเรียกน้ำรัวๆ ส่วนนมนั้นก็ยังถูกดูดอีกด้วย มิหนำซ้ำพลอยที่เริ่มมีอารมณ์ก็เข้ามาจูบจุ๊บพี่อั้ม เพื่อเพิ่มอารมณ์และเรียกน้ำหล่อลื่นของเธอด้วย ไม่งั้นล่ะก็ร่องหอยฟิตๆของพี่อั้มรับกับขนาดลำควยของริวกะไม่ไหวแน่





หมอสาวคนสวยครางไป มือก็ชักควยไปรัวๆ จนริวกะเองก็เริ่มอยู่ไม่สุข ♀ อื๊อออ คิราระได้ทำหน้าที่ของเธออย่างเต็มที่ เธอเบ็ดจนพี่อั้มน้ำออกมาเยอะพอดู แบบนี้คงทำให้ควยของริวกะมุดเข้าไปโดยที่พี่อั้มไม่เจ็บหีมากแล้วล่ะ


[ คิราระ ]  :  ค่อยๆก่อนนะคะ ร่อนไปก่อนนะคะพี่อั้ม


[ อั้ม ]  :  อ๊อยยย ซื๊ดดด นายริวทำไมมันใหญ่กว่าเดิมอีกแล้ว ซื๊ดดดดดด





ตอนนี้รุ้งพลอยไม่ได้จูบกับอั้มแล้ว ทำให้เสียงครวญครางของอั้มดังมาไม่หยุด อั้มตอนนี้ก็แทบจะทนไม่ไหวแล้ว เธอยกตัวขึ้นนิดนึง เธอขยับให้ร่องเสียวของเธอขนานหัวรบนิวเคลียร์ของน้องชายสุดที่รักและ......  กรึ้บ !!!


[ อั้ม ]  :  อ๊อยยย เข้าแล้ว อ๊อยยย อื๊ยยย แน่นไปหมดแล้ววว



เพียงแค่หัวนิวเคลียร์ของนายริวแหวกชำแรกประตูเสียวของอั้มเข้าไปไม่ถึงนิ้ว เสียงครางกระเส่าที่มันชวนให้ควยลุก ก็ดังขึ้นมาทันที ขนาดน้ำนองเยอะมากแล้ว แต่ควยของนายริวยังแหวกเข้าได้แค่หัวเอง บอกเลยว่าร่องหอยของอั้มโคตรฟิต


[ ริวกะ ]  :  ซื๊ดดดด อ่าาา พลอยจ๋าา อย่าดูดนมริวสิ่


[ พลอย ]  :  ก็ตั้งใจมาทำให้เสียวนี่นี่ค่ะ งั่มมม งื๊ออออ  อย่าเอามือมาแหย่หอยพลอยสิ่ อร๊างง


[ คิราระ ]  :  พี่อั้มคะ ร่อนไปก่อนนะคะ ให้ควยของริวกะค่อยคว้านขยายรูไปก่อน งั่มมม


[ อั้ม ]  :  อ๋อยยย อย่างับหัวนมพี่สิ่


นี่มันอะไรก๊านน สถานการณ์ชวนน้ำแตกนี่คืออะไร สาวพลอยกำลังดูดนมให้นายริวแต่ก็โดนนิ้วแข็งๆของไอ้หนุ่มมังกรแซะที่รูเสียว ส่วนนายริวก็ถูกรูหอยแน่นๆของอั้มกลืนหัวควยเข้าไปจนตอนนี้แทบจะแตก ส่วนอั้มที่กำลังโดนริวทิ่มก็มาโดนคิราระดูดนมอีก นี่มันภาพบนสวรรค์ชัด


[ อั้ม ]  :  อร๊างงง อื๊ออออ อ๋อยยย ซื๊ดดด อ๋อยยย


[ ริวกะ ]   :  ซื๊ดดดด อู๊ววววว ตอดยิบๆๆเลยครับ หีพี่อั้ม


หลังจากที่ร่อนมานาน อั้มก็ทิ้งน้ำหนักกด กรึ้บ !!! ลงทีเดียวจนควยของริวกะนั้นเสียบเข้ามาจนมิด ♀ อื๊อออ เสียงครางของอั้มนั้นปลุกอารมณ์ของพลอยและคิราระได้ดียิ่งนัก สองสาวถึงกับมองด้วยแววตาที่บ่งบอกได้ดีว่าทั้งสองกำลังเงี่ยน


ตั้บ ตั้บ ตั้บ ตั้บ ทันทีที่ตั้งหลักได้ อั้มก็ขย่มใส่ทันที เสียงตั้บ ตั้บ ตั้บ ดังขึ้นมา ถี่ๆ สม่ำเสมอ อั้มขย่มเป็นจังหวะได้ดีจริงๆ♂ อ้าาาส์ ♀ ซื๊ดดดด ริวกะเองก็เก็บเสียงไม่ไหวเหมือนกัน เขาไม่คิดเลยว่าพี่อั้มนั้นจะเป็นงานไวขนาดนี้ ขย่มได้ดีไม่แพ้คิราระเลยจริงๆ


[ อั้ม ]  :  ซื๊ดด อ๊อยย ซื๊ดด อ๊อยย เสียว เสียวจังเลย ซื๊ดดดด


[ ริวกะ ]  :  ซื๊ดดดดด พี่อั้มครับ พอก่อน ผมจะแตกครับ ซื๊ดดดด ผมยังไม่ได้กระแทกเลยครับ ซื๊ดดด


ริวนั้นครวญครางเป็นเด็กเลย ต้องยอมรับว่าอั้มนั้นเด็ดจริงๆ เอวก็พริ้วไม่ธรรมดา ทุกการโยกย้าย ทุกการร่อน ขย่มนั้น เหมือนกับเธอเคยผ่านเกมส์กามมาอย่างโชคโชนจริงๆ ชายหนุ่มร้องขอให้หมอสาวหยุดร่อนหยุดขย่มเขาเสียที เพราะตัวเขาเองก็อยากจะกระแทกเธอบ้าง แต่ว่า....



[ อั้ม ]  :   ไม่ !!! พี่อยากแตกท่านี้  อื๊ยยย ซื๊ดดดด คิราระ พลอย จัดการ


นั่นยังไงล่ะ นี่แหละความเด็ดขาดของเมียรอง เธอรู้ว่าถ้าปล่อยให้นายริวได้ซอยล่ะก็ มันคงไม่ดีกับตัวเธอแน่ๆ เธอปฏิเสธคำขอร้องที่ชวนเสียวสยิว และสั่งให้น้องสาวทั้งสองช่วยกันจู่โจมจุดเสียวของริวพร้อมๆกัน


[ ริวกะ ]  :  เหวอ พี่อั้มครับ อ้าาา โอยเงี่ยนนน กะ กะ กดจุดผมอีกแล้ว ซื๊ดดดดด


ฉึ้ก !!! อั้มกดที่จุดตรงสะดืออีกแล้ว มันคือจุดกระตุ้นอารมณ์ทางเพศแบบเดียวกับที่ปางอุ๋ง แย่แล้วไอ้มังกร
ตั้บ !!! ตั้บ !!! ตั้บ !!! คราวนี้อั้มเร่งขย่มจนลืมจุกไปเลย  เธอกะว่ายังไงซะต้องทำให้นายริวแตกอย่างสุดตัวให้ได้



[ ริวกะ ]  :  ซื๊ดดดดด อ่าาา พลอยจ๋า ขอเลียหีหน่อย คิราระขอดูดนมหน่อย


[ พลอย ]  :  เง้อออ พี่คิราระเกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมริวดู งุ่นง่านแบบนั้นล่ะค่ะ ( จะบอกว่าเงี่ยนก็เขิน )


[ คิราระ ]  : พี่อั้มกดจุดตรงใต้สะดือน่ะสิ่ ซรู๊ปปป  มันเป็นจุดกระตุ้นอารมณ์ทางเพศ ริวกะเลยดูหื่นกระหายมากกว่าเดิม


[ พลอย ]  :  เง้ออออ งั้นทำยังไงดีค่ะพี่คิราระ


[ คิราระ ]  :  ก็ทำให้แตกเยอะๆยังไง ล่าาา


[ ริวกะ ]  :  ซื๊ดดดด  ยัยสองคนนี้ อ้าาาาส์ ควยจะขาดแล้วครับพี่อั้ม ซื๊ดดด หีตอดแน่นจัง ซื๊ดดดด


แย่แล้วพี่มังกร ตอนนี้ริวนั้นแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว แต่ว่านี่แหละช่วงวัดใจ บอกได้เลยว่าแค่เขาใช้แรงนิดเดียว ก็สามารถดันให้อั้มนอนลงและกระหน่ำเย็ดได้ง่ายๆ


แต่... เขาจะทำแบบนั้นเหรอ เขาจะผิดสัญญาจริงๆเหรอ มั่บ !!! มือของริวนั้นจับมั่บเจ้าที่เอวของอั้มเสียแล้ว เพียงออกแรงผลักนิดเดียวเท่านั้น เขาก็จะได้กระหน่ำเย็ดได้ตามที่เขาอยากจะทำ แต่ในขณะที่ริวกะกำลังจะถูกความเงี่ยนครอบงำและจะทำผิดสัญญานั้น.....


[ อั้ม ]  :  ซื๊ดดดดด พี่รักนาย พี่รักนาย อ๊ายย


เสียงบอกรัก เสียงเสียว เสียงครวญครางของอั้มที่ดังขึ้นมาไม่หยุด มันช่วยฉุดให้ริวได้สติได้ทันเวลา ♂ ซื๊ดดด อูยยย เสียงครางของชายหนุ่มดังตอบสนองทันต่อลิ้นของเมียเมดและเมียคนทรงทันที


[ ริวกะ ]  :  ซื๊ดด อ้าา ซื๊ดด อ้าาา


[ อั้ม ]  :  อื๊ออออ อ้อย จะแตก แตก แล้ววว


เสียง ตั้บ ตั้บ ตั้บ ในตอนแรกเปลี่ยนเป็นแจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ เสียแล้ว คุณหมอคนสวยเปลี่ยนจากขย่มมาร่อนแทน ควยที่กระทุ้งยาวๆลึกๆเปลี่ยนมาเป็นคว้านตาม.องศาการร่อน มันยิ่งทำให้เธอเสียว เสียวหีจริงๆ เสียงครวญครางของหนึ่งหญิงสองชายสอดประสานกันมาหลายนาที จนตอนนี้มันได้ใกล้จบแล้ว


[ อั้ม ]   :  อร๊าง แตก แตกแล้ว อ๊อยยยย


[ ริวกะ ]   :  ซื๊ดดดด อ้าาาา โอ้ววววว ตอดชิบ อ๊ากกกกกก


ปึ้ดดด ปึ้ดดด ปึ้ดดด ริวกะเกร็งลำควยฉีดน้ำเงี่ยนล็อตใหญ่ใส่รูหี ร่องโยนีของพี่สาวคนสวย ควยของพี่มังกรร้อนผ่าวราวกับไฟ แถมน้ำกามนั้นไซร้ก็มากมายเหลือเกิน


กึ้กกึ้ก กึ้กกึ้ก ควยของริวกะยังคงสั่นตามแรงเกร็งเพื่อฉีดน้ำกามเหนียวๆข้นๆใส่ร่องหีพี่อั้มไม่หยุด ส่วนหมอสาวคนสวยเองก็ใช่ย่อย ร่องโยนีของเธอกระตุกตอดลำควยของน้องชายไม่หยุด จนเขาหน้าตาเบี้ยวเบ้เลยทีเดียว


มั่บ !!! อั้มนั้นจับเข้าที่หน้าของสามีที่เหงื่อผุดออกมาจนแทบชุ่ม พร้อมกับจูบไป 1 ครั้ง และพูดกับเขาไปว่า


[ อั้ม ]  :  รู้หรือยัง ว่าพี่น่ะเด็ดแค่ไหน


[ ริวกะ ]  :  เอ่ออ เอ่ออ  ( อึ้งแดรก )


[ อั้ม ]  :  รอพี่มิไรมาไทยก่อนเถอะ นายไม่ได้นอนทั้งคืนแน่ พี่อยากรู้ว่านายจะทนไปได้กี่น้ำ นายริว


โอย !!! ริวกลืนน้ำลายดังเอื้อกเลยทีเดียว ไม่รู้ว่าจะเสียวหรือจะยังไงดี อั้มนั้นก็สมกับที่น้องๆยกให้เป็นเมียคนรองจริงๆ เธอกำราบนายริวผู้ซึ่งมีประสบกามมากกว่าเธอได้อยู่หมัดจริงๆ ♀ อื๊ยยย แต่ดูเหมือนว่ามันจะยังไม่จบ เพราะควยของนายริวไม่ได้มีท่าทีที่จะอ่อนตัวลงเลย


บล็อค !!! เสียงดังราวกับดึงจุกก๊อกดังขึ้นเมื่ออั้มถอนเอวออกมา มันเป็นหลักฐานขั้นดีว่าควยของนายริวไม่ได้อ่อนตัวลงเลย ไม่งั้นคงไม่เกิดเสียงแน่ๆ และทันทีที่ควยของนายริวเป็นอิสระ คิราระกับพลอยก็คลานเข้ามางับทันที


[ ริวกะ ]  :  อ๋อยย พลอยจ๋า คิราระจ๋า ขอพักหน่อยนะ


[ คิราระ ]  :  พักอะไรเหรอริวกะ ดูสิ่มันยังแข็งสู้ปากอยู่เลย จ๊วบบบ


[ พลอย ]  :  งูมมม น่าสงสารร แต่พลอยไม่ให้ริวเสียบหรอก แบร่ๆๆ ถ้าให้เสียบอีกล่ะก็ เดี๋ยวแม่กุลจับได้แน่ๆ เดี๋ยวอดมาที่นี่อีก โอ๋ๆๆๆ อดทนไว้นะที่รัก งั่มมมม


ริวเอ๋ยริว เมื่อเช้าก็โดนลุม ตอนนี้ก็โดนลุมขนาดแค่ 3 คน ยังแทบคางเหลือง ถ้าพี่มิไรมาอีกคนนะ ตัวแห้งแน่นอน ตอนนี้ทั้งพลอยและคิราระสองพี่น้อง กำลังงับกำลังดูดที่ควยของริวกะราวกับไอติมรสกะทิแท่งโปรด


ส่วนอั้มที่พึ่งฟื้นจากความเหนื่อยและอาการกระตุกเพราะความเสียว ก็ได้ชันเข่าและคลานเข้ามาจูบปากนายริวทันที มั่บ !!! มือของหมอสาวคนสวยคว้ามั่บเข้าพวงกระโปกของริว และนวดคลึงไปมาราวกับกำลังบีบลูกบอลสองลูก


[ อั้ม ]  :    อุ๊ยยย ลื่นดีจัง แถมยังเต็มไม้เต็มมือด้วย


[ ริวกะ ]  :  โอ๊ยย ซื๊ดดด เงี่ยนไปหมดแล้ว การกดจุดนี้มันมีผลตั้ง ครึ่ง ช.ม. เชียวนะครับ ซื๊ดดด พี่อั้มครับช่วยกดจุดหยุดความอยากของผมที ซื๊ดดด


[ อั้ม ]  :  บ๊าาาา มีที่ไหนกดจุดหยุดการเคลื่อนไหวได้ นายอ่านนิยายจีนเยอะไปเปล่านายริว ฮิฮิฮิ  ยังอยากอยู่สิ่นะ งั้นพวกพี่จะทำให้หายอยากเอง เนอะพลอย เนอะคินาระ



[ คิราระ ]  :  งั่มม  ค่ะพี่อั้ม อึ่ก อึ่ก อึ่ก



[ พลอย ]  :   อ้อก อ้อก อ้อกก ซรู๊ปปป ค่ะพี่อั้ม



[ อั้ม + คิราระ + พลอย ]  :  มาให้รีดพิษมังกรอีกรอบซะดีๆ



[ ริวกะ ]  :  ไม่น๊าาาาาาาาาาาาาาา


และแล้วช่วงเวลาแห่งความเสียว ความซ่าน ความทรมาน ก็ดำเนินต่อไป ริวกะโดนทั้งจก ทั้งเลียควย ทั้งเลียตู้เย็น จูบปาก ดูดลิ้น สารพัดกระบวนท่ารีดน้ำด้วยปากและมือถูกยกมาประเคนใส่นายริวไม่ยั้ง


มังกรเพลิงแห่งอิซานางิ ตอนนี้กลายเป็นจิ้งจกไฟไปแล้ว เขาทำได้เพียงนอนรับการปรนเปรอจากเมียทั้งสามเท่านั้น


ซึ่งหลังจาก 30 นาทีผ่านไป พี่มังกรนี่ซีดเป็นไก่เลย เขาโดนพวกเธอทั้งสามรีดน้ำออกไป 3  ดอกภายในสามสิบนาที รวมแล้วริวกะแตกไป 4 ก๊อกใหญ่ๆส่วนพวกสาวๆก็แตกกันไปอีกคนละสอง โดยที่ไม่มีใครโดนเสียบเลย ซึ่งก็ถือว่ามิชชั่นคอมพลีทล่ะนะ



หลังจากที่ทั้ง 3 คนช่วยกันปลดปล่อยอารมณ์ของอั้มจนเสร็จสมไปแล้ว ทุกคนก็แยกกันไปอาบน้ำและทำหน้าที่ของตัวเอง โดยที่ภรรยาทั้ง 3 นั้นเห็นพร้อมต้องกันว่าอยากให้นายริวได้พัก ซึ่งในระหว่างที่พวกเธอกำลังทำความสะอาดบ้านกันอยู่นั้น คิราระเมียเมดก็ได้พูดบางอย่างขึ้นมา


[ คิราระ ]  :  พี่อั้มอย่าทำแบบนี้อีกนะคะ


[ พลอย ]  :  ใช่ค่ะ พี่อั้มมีอะไรก็ต้องบอกพวกเราสิ่คะ


[ อั้ม ]  :  เรื่องอะไรเหรอสองคน หืม


[ คิราระ ]  :  เรื่องที่พี่อั้มพยายามอดกลั้นความรู้สึก อดกลั้นความต้องการไงคะ หนูไม่อยากให้พี่อั้มกลับไปเป็นแบบนั้นอีกแล้วนะคะ


[ พลอย ]  :  พลอยกับพี่คิราระได้ยินหมดแล้วนะคะที่พี่คุยกับริว ที่พี่ไม่ยอมให้ริวทำ เพราะพี่อยากสอนริว พี่อยากให้ริวหัดอดกลั้นใช่มั้ยคะ


อั้มได้ฟังดังนั้นก็ยังไม่ตอบอะไร เธอไม่รู้จะทำสีหน้ายังไง เพราะว่าหลังจากที่อารมณ์ราคะที่พวยพุ่งได้สงบลง เธอก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปดี เพราะทั้งที่เธอบอกว่าห้ามให้เขาเสียบ กลับกลายเป็นว่าเธอนั่นเองที่เป็นคนขย่มซะเข้าแตก แถมแตกในด้วยซ้ำ


แต่สิ่งหนึ่งที่อั้มลืมคิดไปว่าตอนนี้ตรงหน้าเธอมีรุ้งพลอยอยู่ รุ้งพลอยที่มีพลังในการอ่านใจคนเพียงสัมผัสตัว ซึ่งตอนนี้รุ้งพลอยรู้ดีว่าอั้มกำลังคิดอะไรในใจ นี่เธอกำลังจะเสียสละตัวเองอีกแล้วงั้นเหรอ


[ พลอย ]  :  ห้ามนะคะ ห้ามเสียสละตัวเอง ห้ามทำเป็นใจแข็งเพราะมีฐานะเป็นพี่สาวของพวกเรานะคะ


[ คิราระ ]  :  เกิดอะไรขึ้นพลอย


[ พลอย ]  :  พี่อั้มคิดจะหักห้ามใจตัวเองอีกแล้วค่ะ พี่อั้มคิดจะสั่งสอนบทเรียนให้ริวได้หัดอดกลั้น อดใจ เพื่อพวกเราสองคนอีกแล้ว


[ คิราระ ]  :  ไม่ ไม่ ไม่เอาน่ะ ไม่เอา หนูได้พี่อั้มที่น่ารักกลับมาแล้ว หนูไม่อยากให้พี่อั้มเป็นแบบเดิมอีก


คิราระได้ยินแบบนั้นก็ตกใจ อะไรกันทำไมพี่อั้มจะทำแบบนั้นอีกล่ะ ไม่เอาหรอก ใครจะไปยอมกัน คิราระพุ่งเข้าหาและกอดทันทีโดยไม่รีรอ เธอจะไม่ยอมให้พี่สาวที่รักนั้นต้องฝืนใจตัวเองอีกแล้ว พลอยเองก็เช่นกัน

เธอโผเข้ากอดอั้มด้วยอีกคน เธอสัมผัสได้ทันทีว่าคิราระทั้งรักทั้งเคารพพี่อั้ม และพลอยก็ยังรู้ว่าสิ่งที่อั้มกำลังประสบอยู่คือความหนักใจ ห่วงใย เป็นอย่างมาก อั้มถอนหายใจเบาๆก่อนที่จะลูบหัวน้องทั้งสอง ก่อนที่จะพูดว่า


[ อั้ม ]  :  เฮ้อ พลอยกับคิราระคงยังไม่รู้ใช่มั้ยว่า ในตัวของนายริวมีคำสาบประเภทราคะ อยู่น่ะ


[ พลอย + คิราระ ]  :  คำสาบราคะ เหรอคะ !!!


[ อั้ม ]  :  อื้ม คำสาบนี้รายละเอียดหรือที่มาพี่ก็ไม่รู้มากหรอกนะ เพราะพี่ไม่กล้าถาม แต่พี่มิไรเคยบอกกับพี่ว่า ถ้านายริว อยู่ใกล้ใครที่มีสายสัมพันธ์ที่มองไม่เห็น หรือ อนาคตจะได้อยู่ด้วยกัน ถ้านายถูกกระตุ้นอารมณ์เพียงนิดเดียว นายริวจะไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ และจะทำให้คนๆนั้นเป็นของเขาในที่สุด ( พูดง่ายๆคือ บิ๊วจนแฉะ แล้วจับ เย นั่นเอง )


พลอยได้ยินแล้วก็ตกใจในทันทีเลย เพราะว่ามันตรงกับที่พี่อั้มบอกทุกอย่าง เพราะตลอดเวลาก่อนหน้านี้ริวนั้นแทบจะไม่เคยจับหรือแตะต้องหรือทำอะไรที่ดูว่าอยากได้ตัวเธอเลยแม้แต่น้อย แต่ว่าถ้าย้อนกลับไปในเหตุการณ์ตอนอยู่ที่ร้านโดโม่ หลังจากที่ริวส่งวิญญาณคุณลุงแล้ว และริวแอบไปกระอักเลือด เป็นฝ่ายพลอยเองที่เข้าไปหาเขาและเริ่มจูบเขาด้วยตัวเอง


และหลังจากนั้นริวก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย จากที่เขาดูจะให้เกียรติเธอ กลับกลายเป็นว่าเขาได้กลายไปเป็นอีกคน กลายเป็นคนที่มีความต้องการสูงจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นคนเดียวกัน ส่วนคิราระเองก็เหมือนกัน เธอคิดถึงเรื่องราวเมื่อ 4 ปีก่อน ตอนที่เธออยู่กับริวกะสองคนที่บ้านในเขตอาคม

เธอจำได้ดีว่าตอนแรกริวกะบอกให้ เธอนั้นอย่ามาอยู่ใกล้ๆเขา แต่เป็นตัวเธอเองที่ดื้อดึง อยากจะอยู่ด้วย จนสุดท้ายเธอก็ได้บิ๊วอารมณ์ให้เขาด้วยมือและปาก โดยที่หวังว่าความเสียวนั้นจะช่วยให้ริวกะคลายเศร้าได้ แต่เรื่องราวไม่เป็นแบบนั้น เพราะทันทีที่เธอทำให้เขามีอารมณ์กลับกลายเป็นว่าเธอนั้น เกือบโดนริวกะใช้กำลังขืนใจแทน


[ พลอย + คิราระ ]   :   ใช่ค่ะ !!!  เป็นแบบที่พี่อั้มพูดจริงๆ


พลอยและคิราระหันมองหน้ากันทันที ตอนนี้ไม่มีอะไรต้องอายกันแล้ว เพราะยังไงพวกเธอสามคนก็ผ่านสมรภูมิสวาทด้วยกันมาหมดแล้ว อั้มมองหน้าทั้งสองก่อนที่จะบอกไปว่า


[ อั้ม ]  :  พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ใครเป็นคนสาบนายริว และต้องการอะไรกันแน่  แต่เหมือนว่าเขาคนนั้นต้องการทำให้ผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตนายริวเข็ดขยาดเพราะความ sex จัดของเขาจนไม่มีใครอยากอยู่กับนายริว


[ พลอย ]  :  แต่ก็มีหลายครั้งนะคะพี่อั้มที่ริวสามารถอดกลั้นได้ด้วยตัวเอง


[ อั้ม ]  :  นั่นเพราะนายริวทำร้ายตัวเองให้รู้สึกเจ็บ เพื่อดึงสติตัวเองน่ะสิ่


พลอยกับคิราระได้ยินดังนั้นหัวใจก็ตกลงไปอยู่ปลายตีนทันที ตกลงว่าที่ผ่านมาริวทำร้ายตัวเองโดยที่พวกเธอไม่รู้งั้นเหรอ


[ อั้ม ]  :  พลอย.... คิราระคงเล่าให้พลอยฟังแล้วใช่มั้ย ว่านายริวน่ะไม่สามารถฆ่าตัวตายได้ และบาดแผลที่เกิดขึ้นจากมือของเขามันจะฟื้นฟูตัวเองภายในไม่กี่วินาที นั่นจึงทำให้พวกเราไม่รู้ว่าเขาทำอะไรกับตัวเองบ้าง ถึงมันจะไม่ใช่บาดแผลที่ร้ายแรงอะไร แต่ทุกๆครั้งนายริวจะหยิกขาตัวเองจนเนื้อหลุดเพื่อดึงสติตลอด แต่ที่ทุกคนไม่เห็นก็คงเพราะการฟื้นฟูตัวเองของนายริวนั่นแหละ


อั้มพูดให้พลอยและคิราระฟัง เธอนึกถึงเรื่องราวเมื่อวานตอนที่ เธออยู่กับนายริวที่ปางอุ๋ง ซึ่งหลังจากมื้ออาหาร พวกเขาทั้งสองก็แย่งกันเก็บจาน จนเกิดเป็นซีนละครไทยคือ เกือบจะจูบกัน


จังหวะนั้นอั้มจึงตีเนียนเพื่อขอไปล้างหน้าก่อน แต่อั้มก็นึกขึ้นได้ว่า ห้องน้ำไปอีกทางและในขณะที่เธอกำลังจะเดินกลับมาอีกทั้งนั้น


[ ริวกะ ]  :  เฮ้อออ เกือบไปแล้วสิ่เรา เกือบจูบพี่อั้มแล้วไหมล่ะ


อั้มได้ยินคำพูดดังกล่าวก็ถึงกับชะงักและหยุดเพื่อแอบดู และสิ่งที่เธอเห็นคือริวกะกำลังหยิกที่ต้นขาของตัวเองจนเลือดออกติดมือ และไม่ถึง 2 วินาที ทั้งเลือดที่ออก ทั้งเนื้อที่หลุดก็ค่อยๆสลายหายไปและแผลของนายริวก็สมานดังเดิม เธอจึงได้รู้ว่าตลอดเวลานั้นนายริวต้องทำแบบนี้เพื่อข่มใจตัวเองมาตลอด


... ปัจจุบัน ...


หลังจากที่พี่อั้มพูดเรื่องนี้ให้ฟังเท่านั้นแหละพลอยและคิราระร้องไห้สะอึกเลย นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น มันเกิดอะไรขึ้นกับริวกะคนรักของพวกเธอกันแน่นะ พวกเธอเองก็พึ่งรู้ว่าริวกะเองก็พยายามมามากแค่ไหน แต่ว่าระหว่างนั้นพลอยก็คิดอะไรบางอย่างและพูดมันออกมาพร้อมกับน้ำตา


[ พลอย ]  :  งั้นแสดงว่าที่ผ่านมา ที่ริวทำกับพลอย มันเป็นเพราะคำสาบเหรอคะ ริวไม่ได้ทำกับพลอยเพราะรักพลอยเหรอคะ


พลอยนั้นพูดบางสิ่งบางอย่างออกมา นั่นจึงทำให้คิราระที่อึ้งๆอยู่ก็เงียบกริบไปเลยเหมือนกัน เพราะนั่นเท่ากับว่าตัวเธอเองที่ได้ร่วมรักกับริวกะจนนับไม่ถ้วน ก็เป็นเพราะคำสาบหรือเปล่า


แต่ว่าในขณะที่พวกเธอสองคนกำลังสับสนนั้น นางฟ้านามว่าพี่อั้มก็ได้ปัดเป่าความขุ่นหมองนั้นออกไปทันที


[ อั้ม ]  :  ตรงข้ามเลยจ้ะ คำสาบนี้มันแปลกอยู่อย่างนึง ถ้านายริวยิ่งรักใคร เขาก็มีเพศสัมพันธ์กับคนๆนั้น เอ่อ เอ่ออ  แบบว่า เบิ้ลหลายยกน่ะ


[ คิราระ ]  :  จริงเหรอคะ พี่อั้ม


[ อั้ม ]  :  อื้มจริงจ้ะ เพราะแบบนี้ไงตลอดเวลาที่ผ่านมา พี่เลยคิดว่าตัวพี่ไม่ได้มีสายสัมพันธ์หรือมีความสำคัญกับนายริวเลย เพราะไม่ว่าจะอยู่ใกล้เพียงใด นายริวก็ดูไม่มีอาการเหมือนคนกำลังมีอารมณ์ทางเพศเลย แต่ตอนนี้พี่รู้แล้วล่ะว่านายริวพยายามอดกลั้นมาตลอด อืมม .... เอ.... แล้วพลอยกับคิราระละโดนเบิ้ลไปคนละกี่ครั้งหืม


[ คิราระ ]  :  ไม่ได้นับหรอกค่ะ ตอนนั้นมันส์อย่างเดียว


[ พลอย ]  :   เง้ออ พี่อั้ม พี่คิราระ ฮืออออ


พอได้ยินคำพูดของอั้มพลอยและคิราระก็ถึงกับโล่งใจ เพราะที่ริวจับพวกเธอซอยตับๆๆๆ ไม่ใช่เป็นเพราะคำสาบ แต่เพราะความรักที่เขามีให้ด้วยนั่นเอง แต่ลึกๆแล้วพวกเธอก็ยังคงสงสัยอยู่ ว่าคำสาบนี้ทำงานยังไงกันแน่


ตอนแรกบอกว่าคำสาบจะบังคับจิตใจให้ริวกะตกอยู่ในห้วงราคะและระบายมันออกมาอย่างบ้าครั้ง แต่พอมาอีกครั้งพี่อัมกลับบอกว่ายิ่งรักยิ่งโดนเบิ้ล


ตกลงคำสาบนี้มันทำงานยังไงกันแน่นะ ซึ่งนั่นคงจะไม่มีใครตอบได้นอกจาก ท่านตาของริวกะ ที่เป็นผู้ร่ายคำสาบใส่หลานชายตัวเองนั่นเอง


[ อั้ม ]  :  เพราะงั้น พี่เลยอยากให้นายริวรู้จักหัดอดกลั้นความอยาก ( เย )  พี่อยากให้นายริวสามารถต่อต้านกับอำนาจคำสาบได้มากกว่านี้ พี่ไม่อยากให้นายริวต้องทำร้ายตัวเองอีก  พี่ไม่อยากให้นายริวโดนอำนาจราคะเข้าครอบงำจนกลายเป็นคนที่หิวกระหายในกามารมณ์ และทำให้ พี่มิไร คิราระ และ พลอยต้องรู้สึกว่ามีค่าแค่ตอนบนเตียง


มั่บ !!!  ในขณะที่อั้มพูดถึงเหตุผลของคนเป็นพี่ที่ต้องเสียสละนั้น คิราระและพลอยก็คว้ามั่บเข้าที่มือของเธอพร้อมๆกัน และจ้องตาพี่อั้มเขม็งเลย


[ คิราระ ]  :  ไม่เอาค่ะ แบบนั้นไม่เอาค่ะ


[ พลอย ]  :  พี่อั้มคะ อย่าทำแบบนั้นพี่อั้มยังมีพลอยกับพี่คิราระนะคะ เราต้องช่วยกันสิ่คะ ถ้าพลอยกับพี่คิราระมีความสุข แต่พี่ต้องอดทนต่อความรู้สึกของตัวเอง พลอยไม่ยอม ไม่ยอม ไม่ยอม


[ อั้ม ]  :  เฮ้อออ พี่ก็รู้ตัวนะว่า พี่ก็อดใจไม่ไหวเหมือนกัน พอเห็นนายริวทำแบบนั้นกับพลอยและคิราระ ตัวพี่ก็สั่นไปหมด พี่เองก็อยากทำแบบนั้นบ้าง แต่ถ้าพี่ไม่สั่งสอนนายริว นานวันไปนายริวจะเสียคนนะ ( ประเสริฐแท้แม่หมอ )


[ คิราระ ]  :   ที่พี่อั้มกลัวคือ ถ้าพวกเราปล่อยให้ริวกะทำตามใจโดยไม่ห้ามปราม ริวกะก็จะทำจนพวกเราขยาด และกลายเป็นความกลัวเหรอคะ


อั้มนั้นได้แต่ยิ้ม แต่มันคือรอยยิ้มแหยๆ ที่เหมือนคนถูกจับได้ จริงอยู่ว่าอั้มนั้นเข้ามาในสมาคมแม่บ้านเป็นคนสุดท้าย แต่เพราะว่าเป็นคนสุดท้ายนี่แหละ จึงทำเธอมีเวลาที่จะจับตามองทุกพฤติกรรมของนายริว


ทุกๆครั้งที่เขาและคิราระ กินตับกัน คิราระจะโดนกระแทกไม่ต่ำกว่า 2 ดอก จนบางครั้งคิราระถึงกับเพลียจนไม่มีแรงจะทำงาน นั่นจึงทำให้อั้มกลัวว่าความ sex จัดของนายริวจะทำให้คิราระขยาดและไม่กล้าเข้าใกล้ และลามไปถึงขั้นตีตัวออกห่าง


ซึ่งพี่อั้มรู้ดีว่าต่อให้ทุกคนจะเข็ดขยาดจากsex ที่บ้าคลั่งของริวกะ พวกเธอก็ยังคงรักในตัวเขาอยู่ มันคงทรมานมากถ้าต้องหลบหน้าคนที่ตัวเองยังรักทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำผิดอะไร

คิราระกับพลอยต้องทรมานมากแน่ๆถ้าเป็นแบบนั้น มันเลยทำให้เธอตัดสินใจทำแบบนี้นี่เอง  เฮ้อออออ พี่อั้มแคร์ความรู้สึกของทุกคนมากจริงๆ



[ พี่อั้ม ]  : พี่น่ะ อยากให้พี่มิไรมาอยู่ตรงนี้ด้วยจัง พี่เองในฐานะพี่คนรอง ( เมียรอง )  พี่ก็อยากจะดูแลพลอยและคิราระให้ดีที่สุด พี่ไม่อยากให้มันเกิดเหตุการณ์แบบว่า ถ้านายริวไปขอทำกับพลอยแล้วพลอยไม่ให้ นายริวก็เลยมาลงกับคิราระแทน พี่ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น พี่ไม่อยากให้นายริวทำเหมือนพลอยกับคิราระเป็นที่ระบายหรือคลายอารมณ์อยากเท่านั้น เข้าใจพี่มั้ย 2 คน


พี่อั้มพยายามอธิบายเจตนารมณ์ของเธอให้สองสาวฟัง นั่นเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอทำได้เพียงเฝ้ามองเท่านั้น เธอเป็นแค่พี่สาว เธอไม่สามารถไปห้ามหรือทำอะไรได้มากจริงๆ แต่ตอนนี้เธอกลายเป็น 1 ในเมียของเขาแล้ว เธอต้องใช้ตำแหน่งนี้จัดการเรื่องทุกอย่างให้มันดีขึ้น


แต่ดูเหมือนว่าสองสาวจะไม่คิดแบบนั้น พวกเธอไม่อยากให้พี่อั้มต้องเสียสละอะไรไปมากกว่านี้ อุสส่าห์ข้ามกำแพงความรู้สึกมาได้แล้ว ทำไมต้องทำแบบนั้นอีกล่ะ


[ พลอย ]  :  พลอยสัญญาค่ะ ว่าพลอยจะเด็ดขาดมากกว่านี้ ถ้าตอนที่ริวอยากทำ มันไม่ใช่เวลาที่สมควร หรือไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะสม พลอยจะไม่ยอมให้ริวปล้ำพลอยแน่ค่ะ


[ คิราระ ]  :  หนูก็สัญญาค่ะพี่อั้ม ว่าต่อไปนี้หนูจะไม่ใจดีกับริวกะเหมือนเคย ถ้าติดงานหรือมีธุระ หนูจะไม่ยอมริวกะแน่ๆค่ะ หนูขอโทษที่ตลอดมาหนูทำให้พี่ลำบากใจนะคะพี่อั้ม


[ อั้ม ]  :  ไม่หรอก ที่คิราระทำไปเพราะว่ารักนายริวมาก แต่ว่าเพราะมากเกินไปนั่นแหละถึงตามใจกันตลอดเลย เฮ้อออ


[ คิราระ ]  :  หนูก็พยายามแล้วนะคะพี่อั้ม แต่งืมมม งืมมม พี่ก็รู้นี่คะ ว่าริวกะลีลาดีแค่ไหน งืมมม แค่นิ้วอย่างเดียว หนูก็ยืนแทบไม่ไหวแล้วนะค่ะ


[ อั้ม ]  :  ก็นั่นแหละพี่ถึงได้บอกไง ว่าอย่าให้นายริวได้เริ่มก่อน ไม่งั้นล่ะก็จะทนกันไม่ไหว


[ พลอย ]  :  งืออ พี่อั้มค่ะ แล้วในงืออ งือออ ในกรณีที่อารมณ์พาไป เวลาเหมาะสม สถานที่เหมาะสม แล้วอืมมม แล้ว แล้วพลอยก็มีอารมณ์อยากทำกับริวล่ะค่ะ


[ อั้ม ]  :   อืมม ถ้าเป็นช่วงเวลานั้นพลอยก็ต้องตัดสินใจเอาเองนะว่าควรทำหรือควรห้ามใจ ทั้งหมดขึ้นอยู่ที่ตัวพลอย แต่พลอยต้องระวังมากกว่าพวกพี่นิดนึงนะ เพราะตอนนี้พลอยอยู่ในช่วงถูกคุมความประพฤติ ถ้าทำอะไรเกินงามล่ะก็ น้ากุลอาจจะไม่ให้มาที่นี่อีกนานเลยนะ


[ พลอย ]  :  เง้อออออ !!!  ไม่เอา พลอยอยากที่นี่บ่อยๆ ฮืออออ ถ้าริวจะมาจุ๊ปพลอย พลอยจะวิ่งหนีเลย  อ๊า !!!  ถ้าตานั่นใช้ฮิไรชิน พลอยก็แย่น่ะสิ่ ทำยังไงก็หนีไม่พ้นแน่ๆ เง้อออออ


พี่อั้มกับคิราระถึงกับหัวเราะในความน่ารัก ความโก๊ะกังของน้องคนเล็กนี้จริงๆ เสียงของเธอ ใบหน้าของเธอ กิริยาของเธอ มันทำห้พวกเธอดูผ่อนคลายขึ้นมากจริงๆ หลังจากที่ปรับความเข้าใจกันแล้ว


พวกเธอทั้งสามจึงได้ช่วยกันทำความสะอาดบ้านต่อ แต่ว่า.... แว๊ป !!! ทันใดนั้นอั้ม คิราระ พลอย ก็รับรู้ได้ว่ามีบางอย่างกำลังมา และนั่นไม่ใช่คน


[ ฮิคาริ ]  :  ว่าไงทุกคน


[ อั้ม  คิราระ พลอย ]  :  พี่ฮิคาริ


ฮิคาริเทนงูสาว ได้ปรากฏตัวขึ้นมาต่อหน้าพวกเธอ ซึ่งนั่นทำให้สามสาวถึงกับดีใจจนเสียอาการ และรีบวิ่งไปหาทันที อั้มและคิราระกระโดดกอดฮิคาริเหมือนเด็กๆเลยล่ะ


ส่วนพลอยนั้นก็ยังเก้ๆกังๆอยู่ เพราะถึงแม้เธอจะนับถือและชื่นชมฮิคาริเหมือนพี่สาว แต่การที่เธอพึ่งรู้จักกับฮิคาริ มันจึงทำให้พลอยนั้นประหม่ามากๆ และไม่รู้จะทำตัวยังดี


[ ฮิคาริ ]  :  รุ้งพลอย อยู่ด้วยเหรอเนี่ย

[ พลอย ]  :  ค่ะ แหะๆ  งื๊อออ


ฮิคารินั้นทำในสิ่งที่พลอยคาดไม่ถึง แต่ว่ามันรู้สึกดีมากๆเลย เพราะเทนงูสาวได้เดินเข้ามาและกอดพลอยเบาๆ และลูบหัวเธออย่างเอ็นดู


[ ฮิคาริ ]  :  เหนื่อยหน่อยนะ ที่ต้องมาคอยดูแล นายน้อยเนี่ย

[ พลอย ]  :  มะ มะ ไม่เลยค่ะ


พลอยนั้นกอดฮิคาริแน่น แน่น แน่น เธอรู้สึกอบอุ่นจริงๆและยิ่งพอได้ฟังเรื่องราวที่ผ่านของฮิคาริกับริวกะ มันก็ยิ่งทำให้พลอยรู้สึกรักและชื่นชมปีศาจอีกาสาวตนนี้มาก อั้มและคิราระเห็นภาพดังกล่าวก็อดที่จะยิ้มไม่ได้เช่นกัน


[ อั้ม ]  :  แล้วพี่ฮิคาริ มาที่นี่มีธุระรึเปล่าคะ


[ คิราระ ]  :  งืมมม นั่นสิ่คะ ปกติถ้าริวกะไม่เรียกมา พี่ฮิคาริก็จะข้ามเขตแดนมาไม่ได้นี่นา


[ ฮิคาริ ]  :  ก็ตอนนี้พันธะสัญญาเทนงูในตัวอั้มเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้น ข้าเลยสามารถเคลื่อนย้ายมาที่นี่ได้ยังไงล่ะ


[ คิราระ ]  :  อ้าวว งั้นหนูก็แข็งแกร่งไม่พอเหรอคะ พี่ฮิคาริถึงมาหาไม่ได้ ( หน้าเสีย )


[ ฮิคาริ ]  :  ไม่ใช่ ๆ ๆ อย่าน้อยใจสิ่คิราระ เงื่อนไขของการที่ข้าจะมาที่นี่ได้นั้น นั่นก็คือที่นี่ต้องมีพันธะเลือดที่แข็งแกร่งขึ้นในระดับที่สามารถเชื่อมโยงสายในวิญญาณกันได้ ซึ่งเจ้าเองก็แข็งแกร่งไม่แพ้กัน แต่มันยังไม่พอที่จะทำให้ข้าเคลื่อนย้ายมาที่นี่ได้ แต่ว่าพอตราพันธะของอั้มแข็งแกร่งขึ้น มันจึงผนวกกับตราพันธะที่เจ้าถือครอง และพอพลังของทั้งสองรวมกันแล้ว มันจึงมากพอที่จะทำให้ข้ามาหาพวกเจ้าได้



ฮิคาริพูดให้ฟังแบบนี้คิราระถึงกับหายน้อยใจและยิ้มเลยทีเดียว ซึ่งมันเป็นไปตามที่ฮิคาริอธิบาย จริงๆแล้วคิราระนั้นแข็งแกร่งขึ้นมาก แต่มันก็ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้ฮิคาริมาที่นี่ได้ แต่พออั้มโดยริวซิวไปหลายดอก จึงทำให้ตราพันธะของอั้มแข็งแกร่งขึ้น




และเมื่อพลังของสองบุตรีบุญธรรมแห่งเท็นงูรวมกัน เงื่อนไขในการเคลื่อนย้ายจึงตรงตามเงื่อนไขนั่นเอง กล่าวโดยสรุปคือ ถ้าปลายทางไม่มีพลังมากพอที่จะเชื่อมกันได้ ฮิคาริและเหล่าเทนงูก็จะวาร์ปมาไม่ได้นั่นเอง


[ อั้ม ]  :  แต่พี่ฮิคาริก็มาหานายริวได้ตลอดเวลาอยู่แล้วนี่คะ


[ ฮิคาริ ]  :  จริงอยู่ที่ข้ามาหานายน้อยได้ตลอดเวลา แต่ว่านายท่าน ( ริน ) กับท่านพ่อ ( คุโระ ) สั่งเอาไว้ ว่าอย่ามาช่วยนายน้อยถ้าไม่จำเป็น พวกท่านอยากให้นายน้อยแก้ไขปัญหาด้วยตัวเอง


[ คิราระ ]  :  งืมมม ค่ะ


[ ฮิคาริ ]  :  อ้อ รุ้งพลอย ข้าพาใครมาหาด้วยน่ะ


[ พลอย ]  :  หืออ ใครค่ะ  อ๊าาาาาา !!!  อิทาจิ นิทาจิ ซันทาจิ เย้ เย้ เย้


วู่บบบ !!! ทันทีที่ฮิคาริพูดจบ สายลมทั้งสามก็พัดมาหารุ้งพลอยและปรากฏร่างเป็นคาไมทาจิทั้งสามทันที พลอยนั้นยิ้มจนไม่รู้จะยิ้มยังไง เธอดีใจที่ได้เจอคาไมทาจิทั้งสามอีกครั้ง เพราะตั้งแต่ลพบุรี พลอยก็ไม่ได้เจอพวกมันทั้งสามอีกเลย


[ อิทาจิ ]   : สวัสดีเจ้าค่ะ นายหญิงรุ้งพลอย


[ นิทาจิ ]  :  สวัสดีขอรับ ข้าขอตามท่านฮิคาริมาด้วย เพราะท่านบอกว่าจะมาที่นี่


[ ซัน ]  :  ไม่ได้เจอกันนานนะขอรับ นายหญิง


พลอยนี้งู้ยย เลยล่ะ คาไมทาจิทั้งสามบินร่อนไปร่อนมารอบๆตัวรุ้งพลอย เหมือนกำลังหยอกล้อกันอยู่ และภาพนั้นก็ทำให้คิราระและอั้มถึงกับสายหัวและยิ้มให้ในความไร้เดียงสาของพลอยจริงๆ


[ ฮิคาริ ]  :  นี่พวกเจ้าทั้งสาม พวกเรามาที่นี่เพื่อช่วยกันทำความสะอาดนะ อย่ามัวแต่เล่นสิ่


[ คาไมทาจิ ]  :  รู้แล้วน่าฮิคาริ เอ้า ๆ ๆ ๆ คิราระมาช่วยกันทำความสะอาดกันเถอะ พวกข้าจะจัดการเพดานเอง


[ คิราระ ]  :  คร่าๆ พลอยมากันเถอะ ช่วยกัน  ๆ ๆ ๆ


[ พลอย ]  :  เย้ ไปค่ะ ๆ ๆ


คิราระและพลอยนั้น รีบเดินไปทำความสะอาดที่อีกห้องอย่างรวดเร็ว โดยที่อั้มกับฮิคาริยังคงอยู่ที่เดิม


[ อั้ม ]  :  พี่ฮิคาริตั้งใจมาช่วยทำความสะอาดเหรอคะ


[ ฮิคาริ ]  :  อื้ม  เพราะเดี๋ยววันนี้ข้าจะต้องกลับไปที่ภูเขาวาตะน่ะ กว่าจะกลับมาอีกก็น่าจะ 2 อาทิตย์เลยจะแวะมาหาพวกเจ้าก่อน


[ อั้ม ]  :  โห สองอาทิตย์เลยเหรอคะ


[ ฮิคาริ ]  :  ช่วงนี้ เทนงูทุกตน ต้องกลับไปเพื่อเข้าเฝ้า จักพรรดิเทนงู น่ะ เฮ้ออออ


[ อั้ม ]  :  เอ้ออ ใช่ ช่วงนี่พี่สามตนต้องกลับไปเข้าเฝ้าปู่ไดเทนงูนี่นา


[ ฮิคาริ ]  :  ใช่น่ะสิ่ พอกลับไปบ้านใหญ่ข้ากับท่านซึบาสะมารุต้องกลับภูเขาวาตะทันที แล้วโคฮาคุจะตามไปพรุ่งนี้


มันเป็นเช่นนี้นี่เอง หลายคนคงสงสัยสิ่นะว่าทำไมอั้มเรียกจักรพรรดิเทนงูว่าปู่ สรุปง่ายๆคือ ไดเทนงู คือจักรพรรดิของเหล่าเทนงู ที่หุบเขาวาตะ แล้วคาราสึ เทนงู ก็คือบุตรชายคนโตของท่านไดเทนงู


การที่คาราสึ เทนงู รับอั้มและคิราระมาเป็นบุตรีบุญธรรม นั่นจึงทำให้พวกเธอมีศักดิ์เป็นหลานนั่นเอง


[ อั้ม ]  :  เอ้อออ พี่ฮิคาริ แล้วทำไมคาไมทาจิมาที่นี่ได้ล่ะคะ นายริวไม่ได้เรียกนี่นา


[ ฮิคาริ ]  :  อืมมม อั้มเจ้ารู้แล้วใช่ไหมเรื่องรุ้งพลอยน่ะ


[ อั้ม ]  :  เรื่องของพลอย... ค่ะ ( หน้าตาจริงจังทันที )  พลอยมีสายเลือดคนทรง และคาไมทาจิ เคยประทับทรงใช่ไหมคะ


[ ฮิคาริ ]  :  ใช่ คาไมทาจิเล่าให้ฟังว่า ตอนที่คุณจันทร์จะโดนทำร้าย ด้วยจิตที่มุ่งมั่นที่จะช่วยคุณจันทร์ของรุ้งพลอย และจิตที่ที่แน่วแน่ของคาไมทาจิที่คิดจะปกป้องรุ้งพลอย ทำให้ทั้งสามถูกดึงเข้าไปเพื่อประทับทรงทันที


[ อั้ม ]  :  พี่ฮิคาริจะบอกว่า เพราะการประทับทรงเลยทำให้ วิญญาณของพลอยและคาไมทาจิ เชื่อมถึงกันเหรอคะ


[ ฮิคาริ ]  :  ใช่ เพราะเหตุนี้เจ้าพวกนั้นถึงได้มาที่นี่ได้ยังไงล่ะ แต่ว่าข้าก็กำชับพวกนั้นไว้แล้วว่าห้ามพูดเรื่องนี้ ไม่เช่นนั้นอาจจะมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นแน่ เพราะตัวรุ้งพลอยเองก็ยังไม่สามารถควบคุมพลังที่มีได้ ซึ่งก็ต้องพึ่งท่านพิกุลให้ช่วยขัดเกลารุ้งพลอยจนกว่านางจะ เชี่ยวชาญการควบคุมพลังมากกว่านี้


ฮิคารินั้นบอกเรื่องราวทั้งหมดให้อั้มฟัง ซึ่งอั้มเองก็พอจะรู้เรื่องมาบ้างแล้ว จึงทำความเข้าใจได้ไม่ยากนัก และหลังจากที่พูดคุยกันเรียบร้อย สองพี่น้องก็ช่วยกันทำความสะอาดเล็กๆน้อยๆ ต่อทันที


ทั้งคู่หยิบนู่นนิด ปัดนี่หน่อย ไปเรื่อยๆไม่รีบร้อน ส่วนพลอยน่ะเหรอ ท่าทางจะสนุกมากๆ เพราะได้คาไมทาจิทั้งสามคอยช่วยไปด้วย เล่นไปด้วยนั่นเอง


[ ฮิคาริ ]  :  หืม นายน้อยยังไม่ตื่นเหรอ


[ อั้ม ]  :  ยังนอนอยู่เลยค่ะ คงเพราะทำพันธะสัญญากับคุณเสือ ( สมิง ) เลยทำให้พลังวิญญาณหายไปเยอะพอควรเลยค่ะ


[ ฮิคาริ ]  :  หืม พวกเจ้าได้พบกับเบญจภูติอารักษ์ของรุ้งพลอยแล้วงั้นเหรอ


[ อั้ม ]  :  ค่ะ แต่ว่าได้พบแค่สองตนเองค่ะ สมิง กับ เวตาล


[ ฮิคาริ ]  :  อ๋อ ท่านพญาค้างคาวสิ่นะ อื้มม ไม่ได้เจอท่านนานเหมือนกันนะ


[ อั้ม ]  :   อั้มงี้ตกใจเลยนะคะ ที่มารู้ว่าคุณเวโรจน์คือ เวตาล โหยย เนียนมากเลย


[ ฮิคาริ ]  :   ไม่โกรธใช่มั้ย ที่ข้าไม่ได้บอกเจ้าว่าคุณเวโรจน์เป็นใคร


อั้มนั้นนิ่งเงียบไปพักหนึ่ง คำพูดของฮิคารินั้นทำให้เธอนึกถึงเรื่องที่พี่มิไรบอก ว่าฮิคาริเป็นผู้หญิงคนแรกของนายริว แต่ว่าตัวฮิคาริเองจำมันไม่ได้และมันไม่ใช่ความผิดอะไรของเธอ


แต่ที่น่าปวดหัวก็คือ นายริวดันไปมีอะไรกับฮิคาริตั้งแต่ตอนอายุ 12 ขวบนี่สิ่ โอยย โหดแท้บักหำน่อย เล่นล่อปีศาจเลยเรอะ อั้มยิ้มให้พี่สาวบุญธรรมก่อนที่จะบอกเธอไปว่า....


[ อั้ม ]  :  อั้มจะไปโกรธได้ไงล่ะค่ะ บางเรื่องที่ควรรู้พี่ฮิคาริคงบอกอั้มเองแหละ แต่ที่ไม่บอกก็คงต้องมีเหตุผลล่ะเนอะ พี่สาวของอั้มคนนี้รักน้องๆเสมอแหละ เนอะ


[ ฮิคาริ ]  :   เฮ้อ เจ้านี่ก็น่ารักจริงจริ๊ง สมกับเป็นพี่คนรองของแม่บ้านมังกรเพลิง อย่าคิดว่าข้าไม่รู้นะว่าเกิดอะไรขึ้นที่ปางอุ๋ง


[ อั้ม ]  :  เง้ออออออ พี่ฮิคาริ


เทนงูสาวได้แซวน้องสาวจนหน้าแดงไปหมดแล้วตอนนี้ อั้มนั้นเอียงอายจนทำอะไรไม่ถูกไปหมดแล้วได้แต่ ปัดๆ ถูๆ ไปเรื่อย จนเวลาผ่านไปเกือบ 1 ช.ม. ดูเหมือนว่าทุกคนจะทำงานกันเสร็จหมดแล้วและมานั่งรวมกันที่ห้องรับแขก


[ พลอย ]  :  อือออออ พี่ฮิคาริไปไหนแล้วคะเนี่ย


[ อั้ม ]  :   ไปดูอาการนายริวน่ะ


[ คิราระ ]  :  งือออออ


[ พลอย ]  : ........


ทันทีที่อั้มนั้นบอกว่าฮิคาริไปหาริวกะที่ห้อง ทั้งพลอยและคิราระก็เงียบกริบทันที บรรยากาศตอนนี้ไม่สามารถอธิบายได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่


[ อั้ม ]  :  พลอยกับคิราระ ไม่พอใจที่พี่ฮิคาริไปหาริวกะเหรอ


[ พลอย ]  :  เปล่าหรอกค่ะ แต่พอนึกถึงเรื่องที่พี่มิไรเล่ามาให้ฟัง ..... พลอยสงสารริวกับพี่ฮิคาริ อ่ะค่ะ


[ คิราระ ]  :  เราไม่มีทางช่วยอะไรพี่ฮิคาริได้เลยเหรอคะ


[ อั้ม ]   :   อืม...  การที่พี่ฮิคาริยังไม่สลายหายไป และใช้ชีวิตในฐานะองค์หญิงเทนงูได้เหมือนเดิม เท่านี้มันก็ปาฏิหาริย์มากแล้วนะคิราระ พวกเราทำได้แค่ให้กำลังใจนายริวเท่านั้นจริงๆ


[ พลอย ]  :  แต่มันทรมานนะคะพี่อั้ม ถ้าคนตรงหน้าจำเรื่องราวอะไรไม่ได้เลยแบบนี้น่ะค่ะ


[ อั้ม ]  :  เฮ้อ พี่ก็จนปัญญานะพลอย ด้วยพลังวิญญาณของพี่ที่มีเท่านี้  คงไปทำอะไรที่มันยิ่งใหญ่แบบนายริวไม่ได้ การที่พี่ฮิคาริสูญเสียแค่ความทรงจำ มันก็ทำให้พวกเรารู้แล้วล่ะ ว่านายริวพยายามมากจริงๆ เพราะงั้นพวกเราต้องคอยอยู่ข้างๆนายริวนะ

[ คิราระ+พลอย ]  :  ค่ะ


อั้มนั่งจิบน้ำไปและพูดไปด้วยท่าทีที่สงบ แม้ภายนอกจะดูเยือกเย็นสุขุม แต่หัวใจของเธอก็เจ็บปวดมิใช่น้อย เธอทั้งสงสารพี่ฮิคาริ ทั้งสงสารนายริว


แต่นั่นก็คือสิ่งที่พวกเขาสมควรได้รับ เพราะไปก้าวข้ามเรื่องต้องห้ามนั่นก็คือการสมสู่ระหว่างภูติและมนุษย์นั่นเอง


.... ณ. ห้องนอนของริวกะ ...


ฮิคาริได้เดินมาหาที่ห้องนายริวทันทีที่งานเสร็จ เพราะอย่างน้อยเธอก็อยากจะมาลาเขา ก่อนที่ต้องไปอยู่ที่ภูเขาวาตะหลายวัน เพราะนั่นจะทำให้ริวกะไม่สามารถติดต่อเธอได้เลย


และทันทีที่ฮิคาริก้าวเท้าเข้ามาในห้อง สายลมก็พัดผ่านอย่างอ่อนโยน ซึ่งมันทำให้ริวกะตื่นพอดีเลย ( บังเอิ๊ญบังเอิญ )


[ ริวกะ ]  :  อะ อ้าววว ฮิคาริ มาได้ไงเนี่ย




[ ฮิคาริ ]  :  ข้ารบกวนท่านรึเปล่าเจ้าคะ นายน้อย


[ ริวกะ ]  :  ไม่เลย ไม่เลย เอ่อ ว่าแต่ยังไม่ได้บอกชั้นเลยนะ ว่ามาที่นี่ได้ไง


[ ฮิคาริ ]  :  แค่อยากมาดูเจ้าค่ะ ว่านายน้อยยัง งอแง จนทำให้อั้มปวดหัวรึเปล่า


[ ริวกะ ]  :  โห ชั้นไม่ใช่เด็ก 12 ขวบแล้วนะ


ริวกะพยายามย้ำถึงเรื่อง ตอนที่เขาอายุ 12 อีกครั้ง แต่ฮิคาริก็ยังคงไม่เอะใจหรือจำอะไรไม่ได้อยู่ดี เธอยังคงพูดจาหยอกล้อริวกะเหมือนเช่นทุกวันที่ผ่านมา ซึ่งริวกะเองก็คุยกับเธอเช่นเดิมเหมือนกัน ถึงจะมองไม่เห็น ถึงไม่มีรูปร่าง แต่ความสัมพันธ์ของริวกะและฮิคารินั้นมันแน่นแฟ้นจริงๆ


ที่หน้าประตูนั้น อั้ม พลอย คิราระ ได้แอบดูอยู่หลายนาทีแล้ว ทั้งสามคนได้เห็นบทสนทนาและท่าทางของทั้งสองที่สื่อถึงกัน จริงอยู่ว่าไม่มีแม้สักคำที่เป็นคำหวานๆ ไม่มีสักคำที่เป็นคำที่ซึ้งๆ


แต่ทั้งสามนั้นรับรู้ได้โดยแน่แท้ ว่าเมื่อก่อนฮิคารินั้นรักริวกะมากจริงๆ เพราะแม้ตอนนี้เธอจะสูญเสียความทรงจำแต่จิตใต้สำนึกยังคงสั่งการให้แสดงออกเช่นเดิม แม้ว่ามันจะมีคำว่านายกับบ่าวมาเป็นตัวกำกับก็ตาม


แม้ทั้งคู่จะไม่ได้กอดกัน แม้ทั้งคู่จะไม่ได้จูบกัน แต่ท่าทาง แววตา และภาษากายของทั้งคู่ตอนนี้มันบ่งบอกได้อย่างดีว่านี่


" คือความรัก "


[ ริวกะ ]  :   อื้ม งั้นเธอก็กลับไปบ้านใหญ่เถอะ ต้องไปหุบเขาวาตะไม่ใช่เหรอ


[ ฮิคาริ ]  :  ไม่ทันไรก็ไล่เลยนะเจ้าคะนายน้อย เฮ้อออ


[ ริวกะ ]  :   ชั้นไม่อยากถูกปู่ไดเทนงูบ่นน่ะ เดี๋ยวจะหาว่าใช้งานหลานสาวหนักจนไม่ได้กลับบ้าน ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ


ริวกะนั้นพูดจาเหมือนว่าไม่มีอะไร ทั้งๆที่บอกให้กลับไปแต่ในใจไม่ใช่เลย เขาอยากให้ฮิคาริอยู่ต่ออีกนิดก็ยังดี


[ ฮิคาริ ]  :  งั้นข้าไปนะก่อนนะเจ้าคะ   คาไมทาจิกลับกันเถอะ


[ พลอย ]  :  ( เสียงแว่วมาจากข้างนอกประตู )  เง้อออ คาไมทาจิ ไปไหนกันแล้วง่า


วู่บบบบ ทันทีที่ฮิคาริเรียกคาไมทาจิ สายลมวูบ ๆ ๆ ก็พัดมาพร้อมกับร่างปีศาจพังพอนทั้งสาม พวกมันเข้ามาคลอเคลียกับริวกะราวกับว่าไม่อยากกลับ


ขนนุ่มๆฟูๆของพวกมันนั้น นุ่ม นิ่ม ละเอียดมาก ริวกะเองก็ลูบๆคลำๆอย่างสบายมือและลูบไปที่หัวของพวกมันทั้งสามอย่างเอ็นดูราวกับเป็นน้องชายและน้องสาวของตัวเองไม่มีผิด


[ ริวกะ ]  :  ขอโทษด้วยนะ อิทาจิ นิทาจิ ซันทาจิ ถ้าไม่ใช่เพราะชั้น พวกเจ้าคงไม่ต้องโทษทัณฑ์และคงจะมีพลังมากกว่านี้


[ นิทาจิ ]  :  พูดอะไรอย่างนั้นขอรับนายน้อย ความผิดของท่านก็คือความผิดของพวกข้าทั้งสามอยู่แล้ว ในฐานะที่พวกข้าคือ ภูติแห่งสายลมแห่งท่าน พวกข้าไม่เสียใจในเรื่องที่ได้ทำไปในวันนั้นนะขอรับ


[ อิทาจิ ]  :   การที่พวกฆ่าได้สังหาร เจ้า 8 คนนั้น พวกข้าไม่เสียใจเลยเจ้าค่ะ แม้การฆ่าคนมันจะเป็นบาปมหันต์จนพวกข้าต้องถูกลงทัณฑ์ แต่มันช่างน้อยนิดเหลือเกินเจ้าค่ะ ถ้าเทียบกับสิ่งที่ท่านต้องแบกรับมานับ 10 ปีที่ผ่านมา


[ ซันทาจิ ]  :  นายน้อยอย่าได้กังวลและโทษตัวเองเลยนะขอรับ อีกแค่ไม่ถึง 100 ปี พละกำลังของพวกข้าก็จะกลับมาเช่นเดิมแล้วขอรับ


ดูเหมือนว่าตัวคาไมทาจิเองก็จะโดนลงทัณฑ์ไปด้วย โทษฐานการที่พวกเขาทั้ง 3 ลงมือฆ่ามนุษย์อย่างโหดเหี้ยม ริวกะลูบไปที่พวกมันทั้งสามอย่างอ่อนโยนรางกับว่ารู้สึกผิดที่ทำให้เจ้าสามตนนี้โดนลดพลังลงไปมากโข


แต่ในระหว่างที่ฮิคาริกำลังจะกลับนั้น นิทาจิ และ ซันทาจิ ก็ทำท่าลุกลี้ลุกลน.จนน่าประหลาดพวกมันเหมือนพยายามคะยั้นคะยอให้พี่สาวของพวกมันพูดอะไรบางอย่าง จนอิทาจิทนไม่ไหวและได้พูดออกมา



[ อิทาจิ ]  :  นายน้อยเจ้าคะ ถ้าท่านจะอนุญาต พวกข้าทั้งสามขออยู่กับนายหญิงรุ้งพลอยอีกสักหน่อยได้ไหมเจ้าคะ


นี่สิ่นะคำตอบ ที่นิทาจิและซันทาจิดูลุกลี้ลุกลนเพราะพวกเขา อยากจะอยู่กับรุ้งพลอยต่อ แต่เพราะด้วยฐานะข้ารับใช้ และยังเป็นเพียงน้องชาย พวกเขาจึงพยายามขอให้พี่สาวพูด และดูเหมือนว่าริวกะจะรู้อยู่แล้วว่าทั้งสามต้องการอะไร สมกับเป็นภูติประจำตัวจริงๆ


[ ริวกะ ]  :  ชั้นรู้อยู่แล้วล่ะว่ายังไม่อยากกลับ ฮิคาริเธอกลับไปก่อนนะ ให้เจ้าสามตนนี้อยู่ที่นี่ก่อน


[ ฮิคาริ ]  :  ได้เจ้าค่ะ


[ อิทาจิ ]  :  ขอบพระคุณเจ้าค่ะ นายน้อย
[ นิทาจิ - ซันทาจิ ]  :  ขอบพระคุณขอรับ นายน้อย


สิ้นเสียงขอบคุณของคาไมทาจิ พวกมันก็พุ่งหายไปทันที และเสียงกรี๊ด เสียงร้องเย้ของพลอยก็ดังตามมา ตัวพลอยเองก็คงอยากเล่นกับคาไมทาจิทั้ง 3 อยู่เหมือนกันนั่นแหละนะ


[ ฮิคาริ ]  :  นางช่างสดใสเหลือเกินนะเจ้าคะ สมแล้วล่ะที่การกลับมาของนางช่วยปัดเป่าความมืดมนของทุกคนได้ นายน้อยท่านห้ามรังแกนางเชียวนะเจ้าคะ ข้าจับตาอยู่ตลอดเวลาจำไว้ด้วยเจ้าค่ะ


[ ริวกะ ]   :  อ๋อยยย อ่าอีบอะอูก ( อย่าบีบจมูก )


[ ฮิคาริ ]  :  ข้าไปก่อนนะเจ้าคะ  หืม


ฮิคาริที่กำลังจะลุกขึ้นก็รู้สึกได้ถึงแรงดึงเบาๆ ริวกะนั่นเอง เขาจับมือฮิคาริไว้เพราะยังไม่อยากให้เธอไป สายตาของริวกะนั้นช่างดูห่วงหาและอาทรเหลือเกิน


[ ฮิคาริ ]  :  ท่านโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะเจ้าคะนายน้อย ไม่ใช่เด็กชายตัวน้อยๆ 5 ขวบ ที่ต้องให้ข้าคอยจูงมือเดินแล้วนะเจ้าคะ


[ ริวกะ ]  :  อื้มๆ


ริวกะก้มหน้าและยิ้มแบบแหยๆ โดยที่ไม่ให้ฮิคาริเห็นก่อนที่จะรีบปั้นหน้าให้เป็นปกติและเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้เธอทันที เมื่อฮิคาริเห็นว่าริวกะไม่งอแงแล้ว


เธอจึงยิ้มให้เขาและเทเลพอร์ตกลับไปยังบ้านใหญ่ทันที ริวกะยังคงอยู่ในท่าที่จับมือของฮิคาริไว้ ในมือของเขานั้นว่างเปล่า ฮิคาริกลับไปแล้ว สิ่งที่เคลื่อนไหวอยู่ มีเพียงสิ่งเดียวคือ น้ำตาของมังกร



เขารีบเช็ดน้ำตานั้นออกทันที เพราะไม่อยากให้ฮิคาริจับได้และเป็นห่วงขึ้นมาหลังจากนั้นริวกะก็ทิ้งตัวและหลับตาลงอีกครั้ง เพราะยังรู้สึกเพลียๆอยู่ จนเวลาผ่านไปราวๆอีก 1 ช.ม. ก็ได้มีเสียงโทรศัพท์เรียกเข้าและปลุกเข้าให้ตื่นจากการหลับไหลทันที


เมื่อพยายามเพ่งมองที่โทรศัพท์ก็พบว่าเป็นดูโอ้นรกแตกของเขานั่นเอง ริวกะจึงสลัดหัวไล่ความง่วงและกดรับสายจากไอ้เพื่อนเวนทันที



[ ริวกะ ]  :  โหล มีไรวะ


[ เวย์ ]  :  เฮ้ย เสียงงัวเงีย เพิ่งตื่นเหรอวะ


[ ริวกะ ]  :  ฮะ ฮ้าววว  อืมม  อืมม เออ พึ่งตื่น มึงทำไรอยู่วะเนี่ย ประชุมเมื่อวานเป็นไงบ้าง


[ เวย์ ]  :   ก็เยอะอยู่ เดี๋ยวเก็บใบ เก็บชีท ไว้ให้  อึ้ก !!! ซื๊ดดดด


[ ริวกะ ]  :  ( - - ! )   เฮ้ยๆๆ  เวลามึงซั่มกับพี่ษา ไม่ต้องโทรมาก็ได้มั้ง ฟังเสียงผู้ชายครางแล้ว กูขนลุก


[ เวย์ ]  :  ปะ เปล่าาา กูแค่กินเผ็ด ซื๊ดดดด


[ ริวกะ ]  :  ( _ _ ! )   เออแล้วแต่มึงเลย แค่นี้แหละ


[ เวย์ ]  :  เฮ้ย !!! ไอ้มังกร เรื่องใบเฟิ~


ตรืด ตรืด ตรืด ตรืด ( วางสาย )



[ เวย์ ]  :  เอ้อ ไอ้นี่คิดจะวางก็วาง ยังไม่ทันพูดเลย ซื๊ดดดด  อูยยย คุณกุหลาบแสนสวยครับ นี่คิดถึงผมขนาดไหนเนี่ย


[ โรส ]  :  อึ้ก อึ้ก ซรู๊บบบ ก็ใครล่ะค่ะ หายไปทั้งวัน โรสเหงานะคะ


[ เวย์ ]  :  ถ้าเหงา ก็มากอด ก็มาหอมสิ่ครับ อูยยย ไม่ใช่มาเล่นกับน้องชายของผมแบบนี้ อ๊าววว ซื๊ดดดด



[ โรส ]  :  ก็เหงาจริงๆนี่คะ แต่เหงา หอยมากกว่า


แม่กุหลาบแสนสวยนั้นเอ่ยคำชวนสยิวออกมาแบบโต้งๆเลย แววตา สีหน้า ภาษากาย มันบ่งบอกได้เลยล่ะว่าเธอไฟติดแล้ว สาวสวยในชุดวันเกิดที่มีเพียงจีสติงสีแดงปิดบังสามเหลี่ยมสวาท ยืนขึ้นอวดหุ่นสวยต่อสายตาของไอ้เวนอีกครั้ง


ส่วนไอ้เวนน่ะเหรอ หึหึ หำเปียกไปแล้ว ก็คุณเธอเล่นดูด อม ดม เลีย ซะขนาดนั้นจะเหลือไรล่ะ แม่กุหลาบแสนงามเดินเข้ากอดเวย์ที่ตอนนี่ก็มองเธอด้วยสายตาที่ไม่ต่างกัน ก่อนที่จะกอดและดูดปากด้วยความหื่นกระหาย


[ โรส ]  :  แล้ว ษา... เป็นใครค่ะ สวยหรือเปล่า


[ เวย์ ]  :   ไหนตอนที่คุณเข้ามาหาผม คุณบอกว่าเราสองคนจะไม่ก้าวก่ายเรื่องของกันและกัน ไม่ผูกพันธ์กันยังไงล่ะครับ จำไม่ได้เหรอคุณโรส


[ โรส ]   :  แหม แหม รีบทวงคำสัญญาเชียวนะคะ ทั้งที่เมื่อคืนคุณพึ่งจะสนุกกับดิฉันมาเองนะคะ  แล้วถ้างั้น... ชั้นกับสา ใครทำให้คุณเสียวถึงใจได้มากกว่ากันล่ะคะ


โรสไม่พูดเปล่า เธอก้มลงไปดูดหัวนมของเวย์ลิ้นรัวๆ เธอและลากลิ้นไล่ ลงมา ลงมา ผ่านหน้าท้องฟิตๆ มายังสะดือ และ ♀ แผล่บ แผล่บบ โรสรัวลิ้นใส่ดุ้นลำโตตรงหน้าอย่างชำนาญ เธอเลียจนหัวที่เปียกอยู่แล้ว ฉ่ำกว่าเดิมเสียอีก


มิหนำซ้ำเธอยังเงยหน้ามองเวย์ด้วยแววตาที่ร้อนแรงมากๆ ราวกับว่าต้องการรีดน้ำจากท่อตรงหน้าแล้ว ♀ อ้อก อ้อก อ้อก เสียงโม๊คเปลี่ยนไปแล้ว เพราะจากที่โรสคิดว่าจะค่อยๆโลมเลียให้เวย์เสียวจนขาสั่นกลับกลายเป็นว่าเขา เด้าปากของเธอแล้ว



[ เวย์ ]  :  ซื๊ดดด อ่าส์เยี่ยมเลย ปากคุณนี่ไม่ได้มีดีแค่สวยจริงๆนะครับ


เวย์ซอยเนิบๆ ช้าๆ ไม่รุนแรงนักทำห้โรสพอจะตั้งตัวได้บ้าง ลิ้นของเธอก็ทำหน้าที่ได้ดี แต่ก็ยังดีไม่เท่าพี่ษา

มั่บ !!! เวย์ได้ช้อนเข้าที่รักแร้อันขาวเนียนและดึงตัวขึ้นมา จ้องหน้าด้วยแววตาที่บอกว่า โดนกูแน่


[ เวย์ ]  :  อืมม ลีลาใครดีกว่ากันงั้นเหรอ  ถ้าแค่ใช้ปาก ผมคงบอกคุณโรสไม่ได้หรอกครับ แต่ว่า....


ซวบ !!! ♀ อ๊าาาา โรสนั้นครางลั่นห้องเลย เพราะไอ้เวนนั้นจับของเธอยกขึ้นมาข้างนึงจนได้องศา และมันก็จับควยลำเขื่องที่ใหญ่ไม่แพ้พี่มังกร เสียบซวบเข้าไปในโพรงกุหลาบทีเดียวมิดด้ามเลย





หนุ่มนักเยไม่รอช้าขยับบั้นเด้ากระแทก ตั้บๆๆๆ ใส่หญิงสาวทันทีด้วยอารมณ์ที่งุ่นง่าน ฝ่ายหญิงสาวเองก็ไม่แพ้กันเหมือนเธอจะตามเวย์ทันตลอด เสียงครางเสียวของหญิงสาวมันช่างน่าฟังจริงๆ เสียงเสียวนั้นมันทำให้เวย์ถึงกับต้องเปลี่ยนท่า เพราะอยากได้ฟิลที่มากกว่านี้


[ โรส ]  :  ซื๊ดดดด อุ้มแตงเลยเหรอคะ อื๊ยยย ลึกจัง อร๊ายยย



เวย์ช้อนขาเรียวสวยของแม่กุหลาบสาวขึ้นมา จนมันเป็นท่าร่วมรักที่หญิงสาวถึงกับเสียวจนร้องเสียงหลง

[ เวย์ ]  :  ซื๊ดดด อ่าส์  อูยยย เสียวจริงๆ

เวย์ซอยตั้บๆๆๆๆ ไม่ยั้ง ท่านี้มันทำให้ลำควยของเขากระแหกแหวกกลีบกุหลาบเข้าไปได้ลึกกว่าเดิม มิหนำซ้ำมันยังทำให้เขาซอบได้ถี่กว่าเดิมด้วย ♀ อร๊างง ซื๊ดดด แม่กุหลาบทำได้เพียงส่งเสียงครางเพื่อบอกกับเขาว่า เธอเสียวเพียงใดและอยากให้ทำช้าๆหน่อย


แต่ดูเหมือนว่าเวย์จะไม่คิดแบบนั้น เขายิ่งซอยถี่หนักกว่าเดิมอีก ก้นงามๆของเธอถูกขยำจนขึ้นรอยนิ้ว เวย์จับตูดของเธอราวกับที่ยึดและกระแทกตั้บๆๆไม่หยุด




[ โรส ]  :  ซื๊ดดดด คุณเวย์ค่ะ ใจเย็นๆสิ่คะ โรสไม่หนีไปไหนหรอกค่ะ เรายังมีเวลาทั้งคืนนะคะ


[ เวย์ ]  :  แต่ผมอยากแตกตอนนี้ คุณทำได้ไหมล่ะ คุณโรส



อื้มหืมโดนชายหนุ่มที่หมายปอง ท้าทายแบบนี้มีเหรอโรสจะยอมได้ เธอหอมแก้มของชายหนุ่ม ก่อนที่จะออกแรงขยับขาจนหลุดจากท่าลิงอุ้มแตง และจับควยของเวย์ดึงออกจากร่องเสียวของเธอจนชายหนุ่มถึงกับแปลกใจ มั่บ !!!


โรสจูงมือของเวย์เดินที่เตียงและเหวี่ยงเขาลงทันที จริงอยู่ว่าเวย์จะฝืนก็ได้ ยังไงซะเขาก็แข็งแรงกว่า แต่เขาเลือกที่จะปล่อยและล้มตัวตามแรงเหวี่ยงของโรส พรึ่บบบ โรสรีบตามมาขึ้นคร่อมทันที โดนที่หีขอฝเธอนั้นกำลังทับปลายบำควยเขาอยู่พอดี


มั่บ !!! แม่กุหลาบน้อยกลอยใจ ตั้งขาขึ้นเล็กน้อย และจับปลายควยมาเขี่ยๆๆ ที่หน้าถ้ำกุหลาบเพื่อเรียกน้ำเกสรลื่นๆของเธอทันที



[ โรส ]  :  แล้วจะได้รู้ค่ะ ว่าโรสก็มีดีกว่าที่คิดนะคะ คุณอดีตสมาชิกหน่วยอัลฟ่า ทีมแนวหน้าของเดลต้าฟอร์ซ

[lnw007]

ขอบคุณครับ ชื่อตอนก็น่าสนุกแล้ว
คำสาปเยดุ นายเวยนี่รักพี่สาเข้าแล้ว

[El cazador]

ริวกะต้องฝึกความอึดอล้วล่ะ

[Nekken13]

เริ่มเปิดเผยมาทีละนิดๆๆ

[D11T]

สุดจัด

[kodzilla]

อ่านเพลินดีมากเลย

[wangdora29]

ใบเฟิร์นจะโดนอะไรไหมน้าา

[xonly-1454]

มีใบเฟิร์น มีกระแต แล้วยังอาจมีพี่จันทร์ด้วยก็๋ได้นะ เพราะวันก่อนสายตาพี่จันทร์ส่อแววแล้ว อ้อปาล์มด้วย  เป็นมังกรเหลืองแน่เลย

[Nitty]

นายเวย์ตายแน่เจอกุหลาบไฟเข้าไป

[sukray ruktum]

รู้ละว่านายเวย์เป็นใครแต่ว่าแฝงตัวมาทำอะไร

[ชายชรา]

ทบทวนเรื่องราวของริวกะอีกครั้ง

[sexy-boy]

แลัวกระแตมาทำไม

[มดแดงตะกายตึก]

เวย์โดนหนามกุหลาบทิ่มแล้วโอ๊ย..ซี๊ด