เรื่องเล่าของทินกร 3 (ภาคอลงกรณ์)

[twintower]

เวลาผ่านไป 2อาทิตย์ที่หน้าบ้านของยู  บีขับรถมาที่หน้าบ้านและไม่นานนักประตูได้เปิดออกโดยเด็กรับใช้ พร้อมกับชี้บอกทางให้ไปจอดรถตรงไหน บีขับไปมาจอดหน้าโรงรถที่เด็กรับใช้ชี้บอก ในโรงรถมีรถจอดอยู่ 5 คัน ก่อนที่บีจะหันหน้ามาที่ปองแล้วพยักหน้าให้ซึ่งหญิงสาวให้หันไปที่เบาะหลังเอื้อมมือไปหยิบถุงพลาสติก2-3ถุง พอลงจากรถเสียงของสุนัขที่ยูเลี้ยงไว้เห่าประสานกันพร้อม และยูกับแพงต่างเดินมารับแขกที่รถ บีนั้นแนะนำแฟนสาวให้รู้จักบีกับแพงเพราะงานแต่งนั้นปองไม่ได้ไปเธอติดไปงานแต่งของเพื่อนสนิทที่ทำงาน ก่อนที่บีจะถามไปที่ยู

"แล้วแม่ละ"

"อยู่ในบ้าน ไปเข้าไปในบ้านกัน เชิญครับคุณปอง"

เธอยิ้มรับคำเชิญแต่อดไม่ได้ที่จะมองไปรอบๆบ้านพร้อมกับแอบอมยิ้มที่ได้ยินแพงดุบรรดาสุนัขให้หยุดเห่าซึงดูเชื่อฟังเป็นอย่างดี ภายในห้องรับแขกสุภาพสตรีสูงวัยนั้นนั่งอยู่ในห้อง บีรีบยกไหว้ก่อนจะหันมาแนะนำแฟนตนเอง บีนั้นไม่เคยมาที่บ้านหลังนี้มาก่อนแต่พอจะรู้จักกับแม่ของยู ก่อนที่ปองจะยื่นถุงใส่ของที่ถือมาให้กับเจ้าของบ้าน

"ฝอยทองกรอบกับขนมเบื้องคะแม่"

"ขอบคุณมากลูก ลำบากเปล่าๆ"

แม่ของยูรับพร้อมรอยยิ้มก่อนจะเชิญแขกให้นั่งแต่บียื่นอีกถุงให้ยู

"อันนี้ของมึงของชอบไม่ใช่หรือ"

"ว๊าวลูกชิ้นปิ้ง"

ยูรับของจากเพื่อนพร้อมเสียงหัวเราะก่อนจะบอกเด็กรับใช้ที่นำกาแฟกับของว่างมาเสิร์ฟให้แขก

"โมเอาไปใส่จานมาเลยนะแยกน้ำจิ้มด้วยไม่ต้องราด"

"คะคุณยู"

เด็กรับใช้รับของจากยูแล้วเดินออกจากห้องรับแขกฝ่ายแม่ของยูหัวเราะออกมาเบาๆ

"ความจริงลูกชิ้นปิ้งก็ไม่ใช่ของโปรดอะไรหรอกบี แต่ยูเขามีความหลังกับลูกชิ้น"

"ยังไงหรือครับแม่ ตอนเรียนผมก็เห็นมันกินได้กินดีเลยนึกว่าเป็นของโปรด เดินไปตลาดสามย่านที่ไรมันซื้อกินทุกที"

"คือแบบนี้ตอนเด็กๆนะตอนที่ยูกลับมาเยี่ยมย่าของยูครั้งแรก ตอนแรกก่อนมาก็โทรศัพท์คุยกันดีแต่พอมาถึงจู่ๆพ่อนี่ก็ไม่ยอมพูดไทยกับย่า ถามไปถามมาก็โดนคนในบ้านย่าล้อนะว่าพูดไทยไม่ชัด ทำเอายูอายไม่กล้าพูด เวลาพูดก็พูดอังกฤษไม่ก็สเปนกับย่าเท่านั้นทำเอาย่าโกรธคนในบ้านมากที่ไปล้อหลานชาย แต่แม่บ้านเขาแอบไปเห็นว่ายูคุยกับลุงที่เข็นรถเข็นขายลูกชิ้นปิ้งที่ผ่านหน้าบ้านได้ ก็คุยกันรู้เรื่องดี พ่อกับแม่ก็เลยแอบไปดูด้วยแล้วถามลุงที่ขายแกก็บอกว่าฟังออก ยูถามเองเลยว่านี่คืออะไร ขายยังไง ก็ฟังเข้าใจดีไม่เห็นจะพูดไม่ชัดตรงไหน"

"ก็มันอยากกินกลัวว่าพูดภาษาอื่นแล้วอดกิน เห็นมันแปลกๆก็ไม่รู้ว่าคืออะไรแล้วกลิ่นหอม มันก็ฝังใจเลยกินมาตลอด"

ยูเสริมต่อจากทำเอาแขกหัวเราะแต่ก่อนที่จะพูดอะไรปองยกแก้วกาแฟขึ้นมาดม แม่ของยูเห็นเลยพูดขึ้น

"มันหอมใช่ไหมละหนูลองจิบๆดูก่อนนะแล้วค่อยปรุงจะได้รู้รส"

ปองทำตามที่แม่ยูแนะนำ ซึ่งมันจริงอย่างที่เจ้าของบ้านบอกนอกจากกลิ่นที่หอมแล้วรสชาติยังเข้มข้นจริงๆ

"จริงคะแม่ เข้มข้นจริงๆ กาแฟที่ไหนคะนี่"

"สั่งจากโคลัมเบียครับ"

ยูเป็นคนตอบก่อนจะอธิบายเพิ่ม

"แด้ดไปเจอมาครับพอได้ดื่มก็ติดใจมาก เลยสืบไปถึงจนไร่ แล้วก็สั่งมาโดยไม่ต้องผ่านคนกลางตอนนี้ก็เอามาเป็นเมนูในโรงแรมกับเสิร์ฟชั้นธุรกิจขึ้นไปของสายการบินครับ"

"ไม่ลองเปิดร้านเลยคะคุณยู"

ยูยิ้มๆก่อนจะตอบปอง

"ไม่ไหวละครับ แค่นี้ก็ดูแลกันไม่ไหวแล้ว เอาแบบนี้ดีกว่า เคยมีคนเสนอให้เปิดร้านกาแฟที่ตึกแต่บ็อบที่เป็นรองซีอีโอเบรคไว้ครับ เพราะถ้าจะขายเฉพาะพนักงานด้วยกันก็ไม่มีทางกำไร และรอบๆตึกก็มีร้านกาแฟอยู่2-3ร้านแล้ว"

"อ่อ มิน่าวันนั้นที่กูบินกลับจากสเปนไปฝรั่งเศสบนเครื่องก็เสิร์ฟกาแฟแบบนี้ แถมมีกล้วยตากด้วย เห็นพวกฝรั่งชอบมีขอเพิ่มด้วย"

บีบอกไปที่เพื่อนและแม่ของยูได้เป็นคนอธิบาย

"ถ้ากล้วยตากก็ต้องชมแนวคิดของแพงจ๊ะ แพงลองเสนอไปที่แด้ดของยู ทางสายการบินเลยเอาทดลองและมันได้ผลเลยสั่งจากไทยไปนี่ละ ของแปลกๆหวานๆถูกปากฝรั่งเหมือนกัน"

"แต่กาแฟนี่รสชาติดีจริงๆคะขนาดแพงไม่ค่อยดื่มกาแฟยังชอบเลย พ่อของแพงนี่ชอบมากยูส่งมาให้ตลอด"

แพงบอกไปที่บีและพอดีกับที่เด็กรับใช้นำลูกชิ้นมาเสิร์ฟ ยูไม่รอช้าหยิบขึ้นมา 1 ไม้ และกินทันทีโดยไม่สนใจน้ำจิ้ม ทำเอาแพงบอกมาด้วยน้ำเสียงหัวเราะ

"อะไรพึ่งกินที่บ้านมาหยกๆกิน ยังจะกินอีก"

"กินได้ อร่อยดี เชิญครับทุกคน"

ยูตอบไปที่ภรรยาพร้อมรอยยิ้ม ทำให้บีถามต่อ

"แล้วไปไหนกันมานี่"

"พาจูเนียร์ไปตัดผมมาคะ ที่โน่นทั้งมิเชลทั้งโซเฟียร์โทรมากำชับให้พาจูเนียร์ไปตัดผมให้ได้พอตัดเสร็จก็แวะไปที่บ้านแพงก่อนจะกลับ"

บีมองไปที่เพื่อน ที่ดูหน้าตายิ้มแย้มแต่ดูอิดโรยพอสมควร ยูพึ่งมาถึงไทยเมื่อตอนเช้าวันนี้ก่อนหน้านั้นยูกับแด้ดบินไปที่สหรัฐตามคำเชิญของมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดที่ทั้งคู่ต่างเรียนจบมาในฐานะศิษย์เก่าดีเด่นพร้อมร่วมงานสัมมนา และยูแวะที่สเปน 1วันก่อนจะมาไทย ที่บีมาวันนี้เพื่อจะมาเยี่ยมเพื่อนพร้อมขอบคุณเรื่องที่ยูช่วยประสานงานให้ซึ่งยูบอกให้พาแฟนมาด้วยจะได้รู้จักกัน

"ทำไมที่นั่นไม่มีร้านหรือไง"

บีถามเพื่อนไปด้วยน้ำเสียงกวนๆ

"ไม่มีเวลาวะ ตอนแรกจะไปตัดก่อนไปสหรัฐแต่กว่าจะกลับบ้านก็เกือบ 2 ทุ่ม 3 ทุ่ม งานเยอะมากจะให้ช่างไปตัดที่ทำงานก็ยังไงอยู่ คนอื่นทำงานเราดันตัดผม จะให้ไปตัดที่บ้านก็อยากพักมากกว่า ทั้งโซเฟียร์ทั้งมิเชลคงทนไม่ไหวเลยกำชับให้ไปตัดผมให้เรียบร้อยตอนกลับมาที่นี่"

"แล้วไปตัดที่ไหน ดูดีวะ"

"ร้านเพื่อนพี่แฮ็คนะ เขาขอให้ไปตัดที่ร้านเปิดใหม่เกือบ 2 เดือนแล้ว แต่ไม่ไหววะตัดดีแต่ราคาโคตรแพงนี่ขนาดลดให้แล้วยังเกือบพัน ทางนั้นเน้นลูกค้าไฮโซตั้งในห้างหรู คงตัดครั้งเดียวถ้าไม่จำเป็นไม่ไปแล้ว ตัดที่ร้านประจำ 80 บาท ถูกกว่าตั้งเยอะ"

บีพยักหน้าเพราะรู้นิสัยเพื่อนก่อนจะถามต่อ

"แล้วไปที่นั่นเป็นไงบ้างวะ"

"นั่นไง"

ยูชี้ไปบนหลังตู้โชว์ที่มีภาพตนเองยืนจับมือกับประธานาธิบดีสหรัฐ

"ถูกเชิญให้ไปพบที่แค้มป์เดวิดแบบเงียบๆ รูปนี้ได้ตอนก่อนกลับท่านให้เอง ถ่ายปุ๊บปริ้นท์ใส่กรอบทันที"

ทำเอาปองนั้นมองภาพด้วยความสนใจอย่างยิ่งเหมือนกับบีเพราะเรื่องนี้ยูไม่ได้เล่าให้ฟัง

"อ้าวนึกว่าไปแค่ร่วมงานสัมมนาอย่างเดียว แล้วจู่ๆไปพบท่านประธานาธิบดีแล้วคุยเรื่องอะไรบ้างละ ถ้าเล่าได้นะ"

"มันนอกตารางงานนะ พอไปถึงทางนั้นก็ติดต่อมาทันที แต่ไปคุยที่นั่นก็ดีเพราะคุยได้นาน ท่านยังบอกเลยถ้าไปพบที่ทำเนียบนี่คุยได้ไม่เกิน 45 นาทีเพราะที่นั่นท่านจะคิวเยอะ ที่แค้มป์เดวิดค่อยคุยได้นานหน่อย ก็อย่างที่เห็นในภาพนั่นแหละแต่งตัวตามสบายคุยไปจิบกาแฟไปไม่มีพิธีรีตอง ไม่มีเกี่ยวกับไทยเลยท่านเชิญแด้ดไปกินข้าวในฐานะเพื่อนเก่าพร้อมกับเรื่องการหารือเกี่ยวกับเรื่องตลาดของสหภาพยุโรป และท่านบอกว่าอย่าขโมยตำรวจลับของท่านไปอีกเลย"

บีหัวเราะออกมา ส่วนยูนั้นพูดต่อ

"ก็ตั้งแต่ต้นปีรับมาอีก 2 คน ผู้ชายคนผู้หญิงคน เคยอยู่ทีมอารักขาประธานาธิบดีสหรัฐมาแล้วทั้งคู่มือดีด้วย"

"แล้วพวกบอดี้การ์ดนี่หามายังไงคะคุณยู"

ปองถามด้วยความสงสัย เพราะเธอรู้จากบีมาพอสมควรเรื่องธุรกิจที่ยูดูแลอยู่

"ก็ใช้เครือข่ายที่มีนะครับไม่ก็ชวนกันมา อย่าง 2 คนที่มานี่ก็ถึงจุดอิ่มตัวกับงานเก่าแล้ว อีกอย่างมาทำงานเอกชนรายได้เยอะกว่าและเสี่ยงน้อยกว่าเป็นตำรวจลับคุ้มกันประธานาธิบดีครับ ท่านเลยแซวเล่นครับ"

ปองพยักหน้าและมองไปที่กรอบรูปที่มีทั้งแขวนและตั้งเรียงรายไม่ห่างออกไปนักก่อนจะสะดุดตากับรูปหนึ่งทำให้เธออดที่จะถามต่อไม่ได้

"แล้วภาพนั้นละคะคุณยู"

ทุกคนมองไปที่รูปที่ปองถาม เป็นรูปที่ยูอยู่ในชุดสูทสวมแว่นกันแดดกำลังเดินอยู่หน้าอาคาร โดยมีหญิงสาวหน้าตาดีเดินข้างๆ พร้อมกับบรรดาบอดี้การ์ดรายล้อมอยู่ 6 คน ปองนั้นนอกจากจะสะดุดตากับหญิงสาวที่เดินข้างยูแล้วเธอยังเห็นผู้หญิงอีกคนที่เป็นบอดี้การ์ดเดินข้างหน้ายูและดูหน้าตาดีมากพอๆกับผู้หญิงที่เดินข้างยู แต่คนอธิบายกับเป็นแพง

"อ๋อภาพนี้แพงถ่ายเองละคะ แพงรอยูในรถที่จอดหน้าตึกออฟฟิตที่สเปน มันดูเหมือนพวกเจ้าพ่อดีเลยถ่ายไว้ พอแด้ดเห็นรูปกลับชอบใจบอกให้อัดรูปเอามาใส่กรอบ คนเดินข้างๆก็เป็นเลขาของยูชื่อโซเฟียร์คะ ส่วนคนที่หน้าดุๆเดินตามหลังนั่นเป็นการ์ดประจำตัวยูชื่อคาร์รอส"

"แล้วผู้หญิงสวยๆอีกคนละคะที่เดินนำหน้า"

"นั่นชื่อนาตาลีคะ คนนี้เป็น 1ในอดีตตำรวจลับที่ยูพูดถึงไงคะ เก่งมากเลย ถ้าแพงหรือไปทางนั้นจะให้มาคอยตามแพงคะ"

"แล้วคุณแพงอึดอัดบ้างหรือเปล่าคะ"

ปองถามต่อ

"ก็มีบ้างคะตอนแรกๆ แต่ทางนั้นก็ให้ตามห่างๆคะ เพราะรู้ว่าแพงไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แต่พอเราแต่งงานแล้วก็ต้องยอมจะมีอย่างน้อย 1 คน ที่จะตามติดคะ"

แม่ของยูได้เสริมต่อ

"ก็บอกเขาไปแล้วว่าตอนเป็นแฟนกับเป็นภรรยานะจะแตกต่างกัน ยังไงก็ต้องยอมรับเพราะฐานะเปลี่ยนไปเป็นมาดามแล้ว ทางนั้นก็จะได้ไม่กังวลเขาเน้นปลอดภัยไว้ก่อน เราก็คอยให้คำปรึกษาคอยให้กำลังใจเขาคะ"

"ก็อย่างที่คุณแม่บอกนะคะ แพงก็ต้องปรับตัวเหมือนกัน เวลาไปที่นั่นเราก็วางตัวให้สมกับเป็นภรรยาของยู กลับมาที่นี่เราก็ทำตัวตามปกติเหมือนเดิม เราก็เข้าใจในหน้าที่ของพวกเขา ตอนที่บ้านของแพงไปก็เหมือนกันก็บอกกันไว้ก่อน แต่น้องสาวของแพงก็ตกใจเหมือนกันพอลงจากเครื่องมีคนมาคอยดูแลตลอด แต่ก็ดีที่เวลาไปเที่ยวตรงไหนเขาคอยดูห่างๆคะ เรียกว่าพบกันครึ่งทาง"

"ใช่ครับอย่างผมนะชินแล้วตั้งแต่เด็กๆ แต่แพงเขาไม่ชินมันก็อึดอัดบ้างเราก็พยายามทำให้ทุกฝ่ายพอใจครับ เพราะทางทีมเขาก็ต้องรับผิดชอบเรื่องความปลอดภัยอยู่แล้ว อันไหนที่ดูแล้วมันป้องกันได้เขาก็ต้องทำจะไม่มีคนมาคุ้มกันก็ไม่ได้ ทางเราก็ประมาทไม่ได้อย่านึกว่าไม่มีอะไรก็ไม่ได้ครับ  เวลาบ้านของแพงไปที่นั่นเราก็ต้องคอยดูแลให้อย่างเต็มที่ครับ ก็บอกแพงไปอีกหน่อยก็ชิน หรือไม่ก็ให้ดูอย่างหลานผม ลูกชายของเพื่อน"

"อ๋อตาพีนัส"

แพงพูดขึ้นมพร้อมเสียงหัวเราะก่อนจะอธิบายให้แขกฟัง

"คืออย่างนี้ลูกชายของคุณอ็อดเพื่อนยูที่เป็นทหารอากาศ ตอนไปเที่ยวล่าสุดทางโซเฟียร์จับแต่งตัวให้เหมือนพวกบอดี้การ์ดเลยคะ ตัดชุดสูทไว้รอ สวมแว่นดำหาวิทยุเครื่องเล็กๆมีหูฟังพร้อมเดินคู่กับยูเลย ชอบใจใหญ่ พีนัสชอบแบบนี้เขาบอกเท่ห์ดี"

พอแพงพูดจบยูส่งโทรศัพท์ให้ดูภาพที่พีนัสแต่งตัวตามที่แพงอธิบายให้เพื่อนกับปิงปองดู

ทั้งคู่ต่างพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มที่เห็นความน่ารักของพีนัสแต่ไม่ได้ถามอะไรต่อส่วนยูพูดไปทานลูกชิ้นไป ทำให้แพงบอกกับสามีอีกครั้ง

"ไหนบอกว่าอิ่มแล้วไง ที่บ้านแพงก็ทานขนมจีนแกงไก่มาตั้งเยอะแล้ว"

"สงสัยที่สเปนไม่ค่อยมีอาหารไทยทานหรอคะคุณแพง กลับมาที่นี่คุณบีเลยอยากทาน"

ปองที่นั่งฟังได้ถามขึ้น

"อะไรกันคะคุณปิงปองอยู่ที่นั่นจะมีอาหารไทยทานตลอด ทั้งหัวหน้าแม่บ้านที่นั่นทั้งเชฟที่โรงทำอาหารไทยเป็นคะ คุณแม่ไปสอนให้ ยิ่งตอนนี้แม่แพงจัดให้ตลอดลูกเขยอยากทานอะไร แม่ทำให้ทันทีแล้วส่งไป พูดแล้วหมั่นไส้คะค่าอาหารมื้อหนึ่งล่อไปหลายแสนเกือบล้านบาท"

"ยังไงคะคุณแพง"

"ก็ไม่มีอะไรมากคะ แค่โทรมาบอกแม่แพงว่าอยากทานอะไรหรือไม่ก็ถามว่าวันนี้แม่แพงจะทำอะไรขาย ไม่ก็แม่โทรไปบอกว่าแม่ทำอะไรถ้าอยากทานก็ให้คนขับรถบ้านนี้ไปรับแล้วไปส่งที่สนามบินคะ แล้วก็ส่งขึ้นเครื่องไปคะ ไปถึงที่นั่นก็อุ่นเอาแล้วก็ทานมื้อกลางวันบางทีส่งรูปมาให้แพงดู ทั้งข้าวคลุกกะปิ ทั้งข้าวผัดน้ำพริกลงเรือ ข้าวหมกไก่เอย  ที่บ่นว่าแพงก็ค่าน้ำมันเครื่องบินไงคะ จูเนียร์อยากจะทานอะไร ทางนั้นก็ไม่ค้านเลยตามใจกันตลอด เราก็บอกว่ากลับมาเมืองไทยทานก็ได้ แต่นี่ก็ไม่ยอม ที่นั่นก็มีทำให้ทานตลอดแต่ยังอยากกินของที่แม่แพงทำขายอีก"

ยูได้แต่ยิ้มๆแต่แม่ของยูได้เสริมขึ้น

"ตั้งแต่ยูเริ่มโต ทางนั้นก็จะให้มีอาหารไทยทุกมื้อยูจะได้คุ้นเคยจ๊ะ แม่ก็ไปสอนให้แม่ครัวแม่บ้านที่นั่นทำ และวัตถุดิบบางอย่างทางนั้นก็ปลูกได้ อย่างพวกกะเพรา มะกรูด เขามีที่ปลูก สอนไปสอนมาก็ไปสอนเชฟที่โรงแรมด้วย ทางนั้นเลยมีพวกอาหารไทยไว้คอยบริการพวกแขกที่มาพัก ที่นี้อาหารที่แม่ของแพงทำถูกปากยูเลยเป็นแบบนี้ ยิ่งเขาเกษียณแล้วถึงจะไปเป็นครูพิเศษแต่วันไหนว่างก็ทำอาหารขายแก้เบื่อตอนแรกเขาก็เกรงใจเรากลัวจะไปกระทบกับยู เราก็บอกว่าทำไปเหอะทำแล้วสบายใจ ไม่ต้องไปกังวลอะไรเราทำมาค้าขายสุจริตจะไปกังวลทำไม แล้วก็รู้ใจว่ายูชอบแบบไหน อย่างถ้าเป็นข้าวคลุกกะปินี่ยูจะไม่ชอบหมูหวานเท่าไหร่ก็จะใส่ให้น้อยลงเพิ่มกุ้งแห้งเข้าไป ส่วนแด้ดเขาชอบหมูหวานก็ใส่หมูหวานไปมากกว่าเดิม เขียนชื่อกำกับว่าเป็นของใครที่หน้ากล่องอย่างเรียบร้อย"

"นี่ละคะเอาใจกันสุดๆ อย่างวันนี้ก็ทำข้าวต้มมัดขายคะ ที่อยู่บนโต๊ะนั่นแหละคะแพงเอามา 10 มัด คุณแม่ชอบยูก็ชอบอร่อยไหมคะคุณปอง"

เป็นจังหวะที่ปองพึ่งทานข้ามต้มมัดที่หั่นเป็นชิ้นพอดีคำ เธอพยักหน้าก่อนจะตอบ

"อร่อยคะ แม่คุณแพงนี่ทำอร่อยจริงๆ"

"ใช่คะถ้าเป็นวันหยุดน้องสาวแพงก็เป็นคนเอาไปขาย ถ้าน้องแพงว่างก็จะช่วยแม่ทำคะ เช้าก็เอาไปตั้งโต๊ะขายที่หน้าตลาด วันไหนเป็นอาหารก็ใส่กล่องไปขายคะ อย่างข้าวต้มมัดบางทีก็ส่งไปให้ยูกับแด้ดทานที่นั่น ก็ทำแบบนี้ละคะ ทานกับกาแฟ หั่นเป็นคำบางทีเอาไปเป็นของว่างตอนประชุมที่นั่นชอบใจกันใหญ่  แล้วก็อย่างที่คุณแม่บอกนะคะตอนแรกแม่ก็กังวลใจอยู่เหมือนกันเรื่องขายอาหารนี่ละคะกลัวคนจะนินทา แอบมาปรึกษากับแพงก่อนแต่พอยูกับคุณแม่รู้ก็บอกอย่าไปกังวลเลยขายต่อไปเถอะ น้องสาวแพงก็ให้ทำขายต่อคะ ถ้าเขาว่างเขาก็ช่วยทำคะ"

"พูดถึงพลอย เด็กคนนี้มาที่บ้านทีไรแม่อารมณ์ดีไปหลายวัน คุยสนุกช่างพูด แถมทำกับข้าวเก่งเรียนรู้ได้เร็ว ไปที่สเปนทางนั้นก็ชอบใจ เด็กอะไรไม่รู้ผูกมิตรเก่งทั้งคนทั้งหมาขนาดหมาที่นั่นดุๆหลายตัว ไป2-3 วัน หมาที่ดุๆเดินตามติดเหมือนรู้จักกันมานาน คนเลี้ยงว่าเป็นครูฝึกเก่งๆยังงงกันเป็นแถว"

"พลอยเป็นน้องสาวของแพงนะคะ คุณแม่รักมากนิสัยเขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่ๆเด็กๆแล้วเข้าผู้ใหญ่เก่งช่างพูด แด้ดยังชอบใจเลยเรื่องผูกมิตรนี่เก่งตั้งแต่เด็กๆแล้วคะอย่างที่คุณแม่บอก บ้านแด้ดที่สเปนเลี้ยงหมาดุๆไว้เฝ้าบ้านหลายตัว ขนาดแพงยังใช้เวลาพอสมควรกว่าพวกนั้นจะยอมฟัง ตอนไปเที่ยวที่นั่นพลอยไปยืนจ้องที่หน้ากรงอยู่2-3 วัน เอาไก่อบไปป้อนให้ ปกติพวกนี้จะถูกฝึกไม่ให้กินของจากคนแปลกหน้าคะ แต่ยูกับคนเลี้ยงไปช่วยกำกับเลยยอมกินจนสนิทกัน ผ่านไป2-3 วันพลอยขี่จักรยานไปรอบๆบ้านพวกนั้นวิ่งตามกันเป็นแถวคะทำคนพวกการ์ดพวกคนเลี้ยงแปลกใจกันมาก ขนาดแพงยังใช้เวลาหลายเดือนกว่าจะคุ้นกับเจ้าพวกนี้ได้แต่พลอยเวลาใช้ไม่กี่วัน"

แขกทั้งสองต่างหัวเราะออกมาก่อนจะสนทนาในเรื่องอื่นๆจนบี วกมามาที่เรื่องสำคัญที่จะบอกเพื่อน

"เออยู ตกลงวันจันทร์นี้ยืนยันตามเวลาเดิมนะบ่าย 2"

ยูพยักหน้าก่อนจะตอบ

"ก็ตามนั้น จริงๆไม่ต้องลำบากก็ได้"

"ไม่ได้วะ ท่านรัฐมนตรีอยากขอบคุณด้วยตัวเอง เพราะเรื่องที่มึงช่วยมันสำคัญมากแถมเรื่องที่โมร็อกโคการเจรจาทำท่าจะไปได้ดี แล้วทางกองทัพติดต่อไปหรือยัง"

"แด้ดบอกแล้วว่ามีหนังสือสอบถามจากทางผู้ช่วยทูตทหารยื่นไปแล้วนะ ส่วนที่เหลือก็ให้ทีมงานดำเนินการต่อ"

ยูตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ก่อนที่เพื่อนจะถามต่อ

"ตกลงคราวนี้อยู่ไทยกี่วันละ"

"กลับคืนวันอาทิตย์หน้า"

"คราวนี้อยู่หลายวันแล้วทำอะไรบ้างหรือมาพัก"

"ไม่หรอกก็เข้าไปทำงานที่บริษัทนั่นแหละ ตอนนี้ชื่อกูเป็นที่ปรึกษาแทนแด้ดแล้วแต่อาจมีไปสิงคโปร์ด้วย ทางสเปนก็สั่งรีพอร์ทมาให้กูตลอดถ้าจำเป็นจริงๆก็ประชุมทางไกลได้ไม่ต้องกลัวอะไร ขอให้อยู่ตัวกว่านี้ก่อนจะได้จัดตารางงานให้แน่นอน ว่าอยู่ไทยกี่วันอยู่ที่นั่นกี่วัน"

"แล้วตอนนี้มีใครติดต่อขอพบบ้างหรือเปล่า กูหมายถึงพวกนักธุรกิจของไทยนะ"

"ไม่มีนะ มีแต่ตอนหลังงานแต่งนะที่มีคิวขอคุยด้วยยาวเหยียด แต่ตอนนั้นกูไม่สะดวกนะ"

"ติดตรงไหนหรือคะคุณยู"

เป็นปิงปองที่ถามต่อ

"ก็ไม่มีอะไรมากครับ แต่ทางทีมงานอยากให้ผมพร้อมมากกว่านี้และมองว่าควรจะรู้จักกับพวกนักธุรกิจทางยุโรปทางอเมริกาก่อนจะดีกว่า เพราะที่นั่นเป็นฐานหลักอยู่แล้ว ส่วนทางไทยนั้นเอาไว้ก่อนครับ จริงๆผมก็ไม่ติดอะไรครับ"

ยูตอบด้วยสีหน้ายิ้มก่อนที่จะปองจะบอกต่อ

"จริงๆนายของปองก็อยากรู้จักคุณยูคะ พูดมาหลายครั้งแล้วแต่หาทางติดต่อไม่ได้ ปองก็ทำเฉยๆเพราะไม่อยากรบกวนบี"
"งั้นก็นัดมาได้เลยครับ รู้จักกันไว้ไม่เสียหาย"

ยูตอบทันทีซึ่งทำให้ปองประหลาดใจมากเพราะเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยคาดมาก่อนที่เธอพูดออกไปเพราะเป็นการชวนคุยเท่านั้นไม่ได้คาดหวังอะไรไปมากกว่านั้นแต่พอได้ยินคำตอบแบบนี้ทำเอาเธอถึงกับงง ก่อนที่บีจะเสริมต่อ

"รีบนัดเลยได้โอกาสแล้วสำหรับพ่อคิวทองคนนี้ โอกาสแบบนี้หายาก"

ปองรีบรับคำก่อนจะเปิดกระเป๋าแล้วหยิบนามบัตรของเธอมายื่นให้กับยู

"นี่เบอร์ของปองคะคุณยู แล้วปองจะรีบติดต่อมานะคะ ขอบคุณมากๆเลยนึกไม่ถึงว่าจะได้โอกาสดีขนาดนี้ ท่านรู้คงดีใจมาก"

"ไม่เป็นไรครับ ผมยินดี"

ปองยิ้มออกมาด้วยความดีใจและการสนทนาเป็นอย่างดีจนได้เวลา ก่อนที่แขกทั้งสองจะลากลับโดยยูให้กาแฟกับบีและปองไปคนละถุง ก่อนจะพาภรรยาเดินไปส่งแขกทั้ง 2 ที่รถ ก่อนจะขึ้นรถ ปองมองเห็นรถจักรยาน 2 คันที่จอดอยู่ไม่ห่างออกไปนักเธอจึงถามไปที่แพง

"คุณแพงขี่จักรยานบ่อยหรือเปล่าคะ"

"ก็ขี่ตามยูนะคะ พอเขากลับมาก็พากันไปขี่ทีคะ แต่ขี่แบบไกลๆไม่ไหวเหมือนกันคะ สู้ยูไม่ได้"

"อ๋อคะ ปองก็ขี่บ่อยคะ  ว่างๆเราไปด้วยกันบ้างนะคะ"

"ดีเหมือนกันคะ"

แพงตอบพร้อมรอยยิ้มก่อนที่แขกทั้ง 2จะขึ้นรถ หลังจากนั้นระหว่างทางปองได้บอกไปที่บี

"คู่นี้สมกันดีนะ"

"ใช่ยูต้องคู่กับผู้หญิงแบบนี้ ถ้าเป็นพวกไฮโซนี่ไม่เหมาะไม่เข้ากับนิสัยมัน อย่างคุณแพงนี้ละใช่เลยทั้งสวยทั้งเก่ง ผู้หญิงแบบนี้ละที่จะไปกับมันได้นิสัยไม่ฟุ้งเฟ้อยิ่งเป็นลูกคนธรรมดาก็จะมีแนวคิดมีมุมมองอีกแบบหนึ่งช่วยธุรกิจของยูได้เยอะอย่างเรื่องกล้วยตากที่เสิร์ฟบนเครื่องบินนั่นไง"

"ปองก็ว่าแบบนั้น อนาคตคงลาออกจากงานไปช่วยงานคุณยูแน่นอน"

"ก็คงแบบนั้น ตอนนี้เตรียมตัวเป็นมาดามก่อน ทางนั้นมีทีมงานคนเก่งๆไว้ดูแลอยู่แล้วละอย่างตอนที่ปองชมเรื่องชุดที่ออกงานนั่นไง"

"ใช่ๆ ภาพนั้นคุณแพงสวยมากทั้งเสื้อผ้าหน้าผม"

เธอตอบพร้อมนึกถึงภาพที่แพงกับยูถ่ายคู่กันในงานเลี้ยงแห่งหนึ่งที่สเปน

"ระดับนี้แล้วต้องมีพวกสไตล์ลิสต์คอยดูแลอยู่แล้วยิ่งเป็นว่าที่มาดามแล้ว  เวลาออกงานทุกอย่างต้องเป๊ะ ในเมื่อมีทั้งบารมีทั้งอิทธิพลขนาดนี้ ทุกอย่างมันต้องออกมาดูดี เพราะยังไงก็ต้องมีพวกคอยวิจารณ์เรื่องการแต่งตัวอยู่แล้วเหมือนบ้านเรานะ ลองคิดดูสิว่ามีบารมีขนาดไหนประธานาธิบดีสหรัฐยังเชิญไปพบเลย"

"อืมก็นั่นสินะ แต่มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่นอน"

"อยู่แล้ว พอดีเดือนหน้าประธานาธิบดีสหรัฐจะไปเยือนสเปนไปประชุมกับผู้นำสหภาพยุโรปที่นั่นยังไงก็ต้องขอหารือกับ นักธุรกิจคนสำคัญก่อนก่อน แต่เห็นแล้วก็สงสารยูมันคงเหนื่อยน่าดู บีรู้ว่ายังไงมันก็ห่วงทั้ง 2 ทางนี้ก็แม่กับคุณแพง ทางนั้นก็แด้ด มันก็ไปๆมาๆ บางทีมันมาถึงเช้าแล้วกลับไปตอนค่ำ"

ปิงปองพยักหน้าแต่ลึกๆเธอก็เห็นใจทั้งคู่เพราะแต่งงานกันแล้วแต่ด้วยงานทำให้ต้องห่างกัน งานของยูยังไม่ลงตัวทำให้ต้องใช้ชีวิตส่วนใหญ่ที่สเปนส่วนแพงก็ติดงานประจำที่ไทยจะไปหายูที่นั่นก็ลำบาก เธอนึกย้อนไปตอนที่แพงเล่าให้ว่าถ้าจะไปหายูต้องลางานอย่างน้อย 2 วันคือวันศุกร์กับวันจันทร์ เพราะทั้งยูและผู้ใหญ่ไม่อยากให้แพงเหนื่อยกับการเดินทางอย่างตอนที่ไปร่วมงานเลี้ยงของนักธุรกิจที่นั่นยูให้แพงเดินทางเช้าวันศุกร์ และกลับมาถึงไทยสายๆวันจันทร์เพื่อจะให้ภรรยาได้พักผ่อนไม่ต้องเหนื่อยกับการเดินทางเหมือนตนเองที่เคยทำมา 

"แต่ทั้งคู่ก็ดูแลสุขภาพกันดีนะ"

ปองพูดต่อ

"ออกกำลังกายกันตลอด"

"บ้านที่สเปนหลังใหญ่กว้าง ยูมันเล่าให้ฟังเองตอนเช้าก่อนมื้อเช้ามันกับแด้ดจะออกกำลังกายก่อนก็แล้วแต่ว่าจะทำอะไร ทั้งขี่ม้า ขี่จักรยาน วิ่ง ว่ายน้ำ เดาว่าคงมีเครื่องออกกำลังกายครบ มันชอบอยู่แล้วคงชวนคุณแพงมาออกกำลังกายด้วย"


"จักรยานนั่นคันละเป็นแสนเลยนะ 2 คันรวมกันนี่ 3 แสนกว่า"


"ระดับมันจะซื้อคันละเท่าไหร่ก็ได้ ไม่เหมือนเราขับคันละพันกว่าบาทก็พอแล้ว แต่จะว่าฟุ่มเฟือยก็ไม่ถูกยูมันใช้เงินเป็น"

"ก็อย่างว่าละ แต่ปองชอบการแต่งบ้านนะ ทุกอย่างมันดูดีไปหมดทั้งๆที่ดูเรียบง่ายไม่เน้นหรูหราจนดูเว่อร์ ดูดีมีสไตล์เลยละ ไม่เหมือนบ้านเจ้านายปองทุกอย่างต้องหรูจนดูเว่อร์ การใช้ชีวิตก็ดูง่ายๆไม่มีพิธีรีตอง"

"ก็เหมือนสมัยตอนเรียนนั่นแหละ ใครจะไปรู้ว่าทายาทอภิมหาเศรษฐีของโลกนั่งรถเมล์รถไฟฟ้าไปเรียน ยูไม่เคยขับรถไปเรียนเลยนะ ของมีค่าที่สุดที่เห็นชัดก็นาฬิกานั่นแหละ อีกอย่างนิสัยมันไม่ชอบคุยอวดอะไรด้วย ตอนแรกๆเราก็ไม่รู้อะไร มีพวกลูกเศรษฐีขับรถสปอร์ตหรูๆไปเรียน ไอ้เราก็มองตามส่วนมันดูเฉยๆไม่สนใจ บางครั้งถามมันว่ารถรุ่นใหม่หรือเปล่า มันก็บอกสั้นๆว่ารถรุ่นนี้เป็นยังไง ทำความเร็วได้เท่าไหร่ เกาะถนนดีไม่ดี ถามไปถามมา มันบอกมันเคยลองขับมาแล้วที่สนามแข่งรถในสเปนเลยมันรู้เรื่อง อย่างเราเห็นพวกปอร์เช่,ลัมโบกินี่ นี่ก็บอกว่าเกินเอื้อมแต่สำหรับมันคือรถตลาดจะมีกี่คันก็ได้ อย่างมันนี่ต้องเป็นรุ่นที่สร้างมาแค่ 100-200 คัน อะไรพวกนี้ถึงจะเหมาะสม แต่ยูมันเป็นแบบนี้ละ เรียบๆง่ายๆไม่โชว์ไม่อวด ตอนเรียนก็เหมือนกันเรื่องเกี่ยวกับพิธีทางการทูตมันอธิบายได้ละเอียดกว่าอาจารย์ที่สอนอีก  ยิ่งเรื่องภาษาไม่ต้องพูดถึง มันทำเอาพวกชอบโชว์เงียบไปหลายคน บางคนอวดว่าเก่งภาษาสเปนไปพอเจอมันพูดสเปนเข้าไปก็เงียบไม่กล้าพูดอีกจะไปเทียบอะไรกับคนที่โตที่นั่นแถมถูกเลี้ยงจากคนท้องถิ่น ขนาดอาจารย์สอนภาษาสเปนยังมาขอคำปรึกษาจากมันเลยแถมคาตาลันมันก็พูดคล่อง"

เธอพยักหน้าเห็นด้วยและอดเปรียบเทียบกับเจ้านายของเธอไม่ได้ ที่จะทำอะไรต้องมีพิธีรีตองไปทุกเรื่องเน้นความหรูหราสะดวกสบาย ผิดกับยูที่ตอนแรกเธอวาดภาพไว้คล้ายๆกันแต่พอมาเจอ ทุกอย่างกับดูเรียบง่าย ไม่เน้นหรูหราโอ้อวด ทั้งๆที่เธอดูออกว่านาฬิกาที่ยูกับแพงสวมราคาเป็นล้านแถมแหวนเพชรที่แม่กับแพงสวมนั้นก็ราคาสูงเช่นเดียวกัน แต่เป็นรูปทรงที่ดูเรียบๆ ต้องคนดูเป็นถึงจะรู้ แต่เธอได้ถามไปที่บีต่อ

"แต่สงสัยเรื่องอาหารที่คุณแพงบ่นๆ นี่ยังไง มันจะเว่อร์ไปหรือ ใช้เครื่องบินส่วนตัวขนอาหารไปแค่2-3 กล่องไปนี่"

บีหัวเราะออกมาก่อนจะตอบ

"ไม่หรอกมันต้องมีอะไรมากกว่านั้น อย่าลืมสิว่าทางยูมีหุ้นในบริษัทเครื่องบินโดยสารกับเครื่องขนส่งสินค้าด้วย และมีบินไปทางยุโรปทุกวัน อาจจะฝากไปกับเครื่องคาร์โก้ก็ได้ หรือถ้าเป็นเครื่องส่วนตัวก็อาจจะเป็นของหรือเอกสารสำคัญที่ต้องส่งไปให้มันที่สเปนด้วย ตอนนี้นอกจากบริษัทนำเข้าส่งออกที่มันบอกว่าจะเข้าไปนั่งทำงานช่วงอยู่ที่ไทย บริษัทนั้นตอนนี้ก็ขยายสาขาไปที่สิงคโปร์ด้วยแถมพ่วงบริษัทให้เช่าเครื่องบินส่วนตัวด้วยใช้ที่สิงคโปร์เป็นฐาน มันก็ไม่แปลกหรอกเพราะได้ข่าวว่า เอ็มดีของบริษัทก็บินไปมากรุงเทพสิงคโปร์บ่อยก็ใช้เครื่องส่วนตัวของบริษัทเดินทางไง ข้อมูลที่ได้มาก็มีพวกนักธุรกิจเช่าเดินทางไปฮ่องกง ไปญี่ปุ่นบ่อย ทางเราอยากจะให้มาใช้ที่ไทยเป็นฐานจะตาย วันจันทร์ท่านรัฐมนตรีคงจะเอาเรื่องนี้ไปคุยกับมันด้วย"

"สงสัยเจ้านายปองรู้เข้าคงดีใจแทบตายแน่นอน ขานั้นอยากเจอมาก ไว้วันจันทร์ค่อยบอกแล้วกัน น่าจะเป็นนักธุรกิจรายแรกของไทยที่ได้พบ"

"ก็คงแบบนั้นหลังจากนี้มันคงคิวทองน่าดู ต้องมีทั้งนักธุรกิจทั้งการเมืองมุ่งเข้าพบแน่นอน เจอมันที่นี่สะดวกกว่าที่นั่นเยอะ อีกอย่างงานมันเยอะด้วย"

ปิงปองพยักหน้าเห็นด้วยพร้อมนึกไปถึงตอนที่ได้อ่านบทสัมภาษณ์ของยู ยิ่งพอมาเจอตัวจริงทำให้เธอแน่ใจมากขึ้นว่าผู้ชายคนนี้เก่งจริงๆ แต่ทุกอย่างมาจากการอบรมที่ดี บีเล่าให้เธอฟังเสมอว่า ชีวิตของยูไม่ใช่สบายต้องผ่านการอบรมอย่างเข้มงวด มีทีมงานดูแลตลอด แต่เจ้านายเธอคงดีใจจนเนื้อเต้นแน่นอนถ้ารู้ว่าจะได้พบยู

ฝ่ายยูในช่วงเวลาอาหารมื้อเย็น ระหว่างที่คุยกันเรื่องของบี แม่ของยูได้พูดขึ้นมา

"แม่ว่ายังไงบีก็ไม่เหมาะที่จะเป็นนักการเมืองนะ เป็นคนดีเกินไป"

"ความทะเยอทะยานของมันนะครับแม่ จากคนที่ไม่เคยมีอะไร ปากกัดตีนถีบตลอดเรียนจบมาด้วยทุนการศึกษาทำงานพิเศษตลอด ตอนนี้มันมีครบแล้ว ช่วงนี้คงลงมายากนะครับแต่อนาคตยูไม่อยากเดา ถ้ามันมาทำงานทั่วๆไปมันก็ทำได้ ยูยังจำได้เลยตอนที่เรียนจบพอรู้ว่ามันเริ่มหางานทำ ยูชวนให้มาทำบริษัทพ่อแต่มันก็ปฏิเสธบอกว่าถ้ามันหาไม่ได้จริงๆแล้วมันจะมาขอความช่วยเหลือ ไอ้นี่มันหยิ่งในศักดิ์ศรีครับต้องทำทุกอย่างด้วยตัวมันเอง ไม่เอาเส้นสาย มันบอกยูตรงๆว่าถ้ามาทำแล้วมันกลัวจะเกิดปัญหาขึ้นมาเพราะมันกลัวว่าใครๆมองว่ามันเป็นเด็กเส้น แต่มันก็เลือกทางที่ถูกแล้ว"

"แล้วที่บีมีข่าวละยู"

คราวนี้แพงเป็นฝ่ายถามขึ้นมายังสามี

"ถามมันแล้วละ มันบอกว่าญาติทางยายของมันปล่อยข่าว คงไม่พอใจเรื่องมรดกที่มันได้ยิ่งแฟนน้ามันเป็นหัวคะแนนให้พรรคฝ่ายตรงข้ามด้วย แต่มันก็เคลียร์หมดแล้ว แต่เรื่องนี้ไม่ทำให้มันสะเทือนอะไรหรอก ต่อไปนี้มันคงใช้ชีวิตสบายขึ้นกว่าเดิม"

ยูตอบไปที่ภรรยาและแม่ด้วยใบหน้ายิ้มๆ จนช่วงดึกภายในห้องนอนของยู แพงที่กำลังดูซีรียส์อยู่บนเตียงโดยที่ยูนั่งอ่านไอแพ่ดมีรายงานที่ทางโซเฟียร์ส่งมาอยู่ข้างๆ ทั้งคู่ไม่พูดอะไรกันจนเสียงทางยูเงียบไป แพงหันไปมองที่สามีที่ตอนนี้เลื่อนตัวลงมานอนโดยที่ไอแพ่ดยังวางอยู่บนอก เธอส่ายหน้าพร้อมรอยยิ้มไปมาก่อนจะหยิบไอแพ่ดไปวางที่โต๊ะข้างเตียงพร้อมปิดทีวีและไฟหัวเตียง ก่อนจะเอาผ้านวมห่มให้สามี เธอรู้ดีว่ายูนั้นเหนื่อยมาก ทั้งจากงานทั้งจากการเดินทาง เธอมองไปที่สามีอย่างภูมิใจ ยูทำทุกอย่างตามคำพูดจริงๆในเรื่องที่จะดูแลเธอ รวมถึงคนที่บ้านของยูต่างยกย่องเธอไม่มีใครดูแคลนยิ่งที่สเปนทุกสื่อจะไม่กล้าเรียกเธอว่าซินเดอเรอล่า เพราะยูไม่ชอบ ทั้งยูและแด้ดต่างบอกว่าเธอนั้นเท่าเทียมกับยู แพงไม่ใช่หญิงสาวแบบในนิยาย เธอมองไปที่สามีด้วยความรัก อดไม่ได้ที่จะเอามือไปจับที่แก้มยูเบาๆ ก่อนจะก้มไปหอมแก้มแล้วนอนลงข้างๆพร้อมเอาผ้านวมคลุมกายทั้งยูและเธอ ก่อนที่จะนอนพลิกตัวเพื่อไปนอนกอดสามี ยูที่เธอนึกว่าหลับไปแล้วได้หันมาแล้วดึงตัวเธอขึ้นไปอยู่บนตัว แพงใช้จับที่ใบหน้าสามี ตาของทั้งคู่ประสานกัน

"นึกว่าหลับไปแล้ว"

แพงบอกไปยังสามี

"ก็หลับไปแล้ว แต่ตื่นเพราะถูกขโมยหอมแก้ม"

"หอมอีกก็ได้"

เธอตอบพร้อมก้มไปหอมแก้มยูอีก และรู้สึกว่าร่างของเธอถูกกอดให้กระชับขึ้นพร้อมมือข้างหนึ่งของยูล้วงผ่านกางเกงนอนไปลูบคลำสะโพกของเธอ และขยำเบาๆ และเธอรับรู้ได้ว่ามีสิ่งที่แข็งๆกำลังดันตรงหน้าขาขอเธอ  ลมหายใจของแพงแรงขึ้น ก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงอันกระเส่า

"เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีแรงไปขี่จักรยานนะ"

"ไม่มีก็ไม่มี"

พอได้ยินสามีตอบแบบนี้จมูกของเธอเริ่มซุกไซร้ไปตามซอกคอของยู เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องของธรรมชาติไม่ได้ผิดศีลธรรมอะไร เธอกับยูแต่งงานพร้อมจดทะเบียนถูกต้องตามกฎหมาย จากที่เขินอายในตอนแรกๆของช่วงแต่งงานใหม่ๆแต่ตอนนี้เรื่องแบบนี้มันเรื่องปกติยิ่งทั้งคู่อยู่ห่างกัน พอมาเจอกันมันย่อมโหยหาเป็นธรรมดา จนปากของแพงก้มไปประกบกับปากสามี เป็นการจูบที่เปี่ยมไปด้วยความรักที่มากกว่าความใคร่ ไม่นานนักเสื้อนอนของยูถูกถอดออกแพงเป็นจัดการปลดกระดุมเอง  ก่อนที่ริมฝีปากอันบางได้รูปของหญิงสาวจะลงไปดูดที่หัวนมของฝ่ายชายแพงดูดสลับไปมาทั้งสองข้าง  เสียงครางอันแผ่วเบาเริ่มครางออกจากปากยู เธอจึงเลื่อนหน้าลงไปด้านล่าง พร้อมดึงกางเกงนอนของยูออกให้พ้นจากร่าง ก่อนจะใช้มือไปกุมควยที่เริ่มจะแข็งตัว แพงใช้มือรูดขึ้นลงไปมา จนควยของยูพองขยายขึ้น แพงใช้ลิ้นแตะไปตรงส่วนหัวแล้วเลียไปมาก่อนจะใช้ปากครอบ  พร้อมกับเสียงหายใจถี่ของยู

เรื่องแบบนี้ แพงเรียนรู้ได้อย่างเร็วจากที่มองว่าน่ารังเกียจในตอนแรกๆ แต่ในเมื่อยูใช้ปากให้เธอทุกครั้ง นับตั้งแต่วันแรกที่เธอได้เป็นภรรยาอย่างสมบูรณ์แบบ ยูใช้ลิ้นให้กับเธอซึ่งมันสร้างความเสียวให้อย่างมากและนับตั้งแต่วันนั้นแพงติดใจ จนในครั้งต่อมาเธอเป็นคนร้องของให้ยูใช้ปากให้กับเธอ และทำให้เธอเรียนรู้และกล้าที่จะใช้ปากให้กับสามีเพราะถือเป็นการสร้างความสุขให้กับชีวิตคู่อย่างหนึ่ง แพงใช้ปากครอบสลับกับใช้ลิ้นเลียไปทั่วแท่งที่แข็งตัวจนเท่าๆกับแขนเธอ พร้อมใช้ริมฝีปากเม้มไปตรงลูกกระโปก เธอใช้ปากจนพอใจก่อนจะเลื่อนตัวมาด้านบน พร้อมประคองหน้าของยูมาจูบอย่างดูดดื่ม จนร่างของเธอถูกพลิกลงไปนอนบนเตียงโดยร่างของยูนั้นทับอยู่บนตัว เสื้อกับกางเกงชุดนอนของเธอถูกถอดออกทันที จนเหลือแต่ชั้นในที่ขาวโปร่งใสปกปิดร่างกายอันขาวโพลนที่สมส่วนไปทั้งเรือนร่าง

ยกทรงที่ห่อหุ้มหน้าอกขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ถูกยูปลดอย่างง่ายดาย ตามด้วยกางเกงในที่แพงยกก้นให้ถอดโดยง่าย หมอยอันดกดำที่ปกคลุมโคกหีขนาดพอดีตัวอยู่ตรงหน้ายู เธอโน้นคอสามีให้ลงมาที่ทรวงอก หัวนมสีชมพูที่บานขยายชูชันรอรับริมฝีปากของยูที่ดูดดื่มสลับไปมา แพงแอ่นกายให้สามีดูดหน้าอกเธอให้สะดวกขึ้น จนเธอทนไม่ไหว ใช้มือดันไหล่สามีลงไปด้านล่าง ยูพรมจูบไปที่หน้าท้องไล่จนถึงสะดือ ลากลิ้นผ่านไรขนอ่อนไปถึงหมอยก่อนใช้ลิ้นเลียเข้าไปในรูหีของภรรยา แพงผวาเล็กน้อยพร้อมเสียงครางแผ่วเบา  ยูเกร็งลิ้นเลียโคกหีของแพงอย่างต่อเนื่อง ส่วนแพงแอ่นกายเป็นระยะก่อนจะร้องออกมา

"ยูทำเหอะ แพงทนไม่ไหวแล้ว"

เธอพูดพร้อมดึงหน้าสามีขึ้นมา แต่ยูหยุดที่ทรวงอกคู่งามแล้วดูดดื่มทั้งสองเต้าอยู่หนึ่งก่อนจะเลื่อนตัวขึ้นมาด้านบน ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบกันสนิทอีกครั้ง พร้อมกับมือของแพงจับที่ควยสามีแล้วนำไปตรงปากทางที่ตอนนี้เธออ้าขารออยู่แล้ว ยูค่อยๆดันควยเข้าไปจนสุด ช่องทางรักของภรรยายังกระชับอยู่ ยูดันเข้าออกอย่างช้าๆไม่เร่งจังหวะเช่นเดียวกับแพงที่เด้งรับในบางครั้ง เสียงลมหายใจพร้อมกับเสียงครางอันแผ่วเบาของทั้งคู่นั้นผสมไปกับเสียงโหนกเนื้อที่กระทบกันเป็นจังหวะ มือทั้งสองข้างของแพงโอบรอบคอยู ใบหน้าของเธอบ่งบอกถึงความเสียวที่ได้รับจากสามี  จนร่างกายเริ่มส่งสัญญาณ

"ยู แพงจวนแล้วเร่งอีกหน่อยอูยยยย"

เธอพูดพร้อมเด้งตัวถี่ขึ้นเหมือนกับยูที่เร่งจังหวะกระเด้าตามภรรยาจนในที่สุดยูดันควยเข้าไปสุดก่อนจะปล่อยน้ำกามเข้าไปในตัวแพงเช่นเดียวกับแพงที่เกร็งไปทั้งตัวพร้อมแอ่นกายรับ ยูหายใจถี่ๆแล้วซบหน้าลงไป ปากของทั้งคู่ทาบกันอีกครั้งอย่างอ่อนโยน จนยูถอนหน้าออกมา

"มีความสุขไหม"

เสียงกระซิบของยูไปยังภรรยาซึ่งแพงพยักหน้าตอบรับแล้วดึงหน้าของสามีมาเพื่อหอมที่แก้ม ยูนอนซบบนตัวแพงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพลิกตัวลงมาบนเตียงทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรกันต่างฝ่ายต่างอยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน จนแพงลุกขึ้นไปล้างตัวที่ห้องน้ำ พอออกมาเธอได้บอกยังสามี

"ยูไปอาบน้ำอีกครั้งเถอะจะได้ไม่เหนอะตัว"

ยูทำตามที่ภรรยาบอก จนเรียบร้อยพอออกจากห้องน้ำยูเห็นแพงนอนคว่ำอยู่บนเตียงโดยร่างนั้นยังเปลือยเปล่าใบหน้านั้นตะแคงดวงตาหลับ ยูนั่งลงข้างๆพร้อมเอามือลูบไปตามแผ่นหลังไล่ไปจนถึงสะโพกที่ผาย ยูขยำไปเบาๆทำเอาแพงหายใจแรงๆ ก่อนจะที่ยูจะฝังหน้าไปที่แผ่นหลังไล่พรมจูบไปทั่วจนถึงสะโพกเลยไปขาอ่อนและน่อง ทำเอาแพงครางออกมาไม่หยุด จนเธอพลิกตัวมานอนหงาย พร้อมดึงหน้าสามีที่ตอนนี้เลื่อนตัวขึ้นมาให้ฝังไปที่ทรวงอกอันงดงาม เธอแอ่นกายรองรับการดูดดื่มจากสามีที่ดูดสลับไปมาทั้งสองเต้า ก่อนที่เธอจะพลิกตัวมาอยู่ด้านบน  มือของเธอควานไปที่กลางลำตัวของสามีและพบว่ายังแข็งตัวไม่เต็มที่ เธอรูดไปมา 2 -3 ครั้งแล้วเปลี่ยนใจ แพงกลับตัวหันหัวไปทางปลายเตียง ก่อนจะขยับตัวให้เข้าที่แล้วก้มหน้าลงที่ควยของยู ส่วนโคกหีนั้นจ่อตรงหน้ายูแล้ว ยูแค่ผงกหัวหัวพร้อมเอามือจับที่เอวก่อนจะเลียไปในรูหีเหมือนกับแพงที่ใช้ปากปลุกเร้าสามี ต่างฝ่ายต่างช่วยกันในปากปลุกเร้าอารมณ์ของอีกฝ่ายจนควยของยูแข็งตัวเต็มที่อีกครั้ง แพงหัวตัวกลับมาแล้วโน้มหน้าลงไปหายูปากของทั้งคู่ทาบกันสนิทเป็นการแลกจูบกันอย่างเร่าร้อน และยูพลิกตัวมาอยู่ด้านบนตัวของภรรยา พร้อมใช้จมูกซุกไซร้ไปตามลำคอและพวงแก้ม ก่อนจะจับตัวแพงให้นอนคว่ำแล้วจับก้นภรรยาให้สูงขึ้น

แพงทำตามโดยง่ายเพราะรู้ว่าว่าสามีจะทำอะไรเธอยกก้นให้สูงขึ้นใบหน้าแนบกับหมอน ส่วนยูเลื่อนหน้ามาตรงสะโพกและเห็นโคกหีลอยเด่น ยูฝังหน้าลงไปพร้อมลิ้นที่กวาดไปในโพรงหี ก้นของแพงส่วยไปมาพร้อมเสียงคราง


"อูยยยยยยยยยยยย ซี๊ดดดดดดดดดดดด ยูแพงเสียว ทำเหอะ ทนไม่ไหวแล้ว

เมื่อได้ยินภรรยาร้องของมาแบบนั้น ยูถอนหน้าออกมาแล้วขยับตัวขึ้นมือไปจับที่เอวอันคอดกิ่วของแพง ส่วนควยนั้นจ่อตรงปากรูหีก่อนจะค่อยๆดันเข้าไป แต่แพงนั้นเด้งสวนรับทันที จังหวะรักครั้งนี้ค่อนข้างดุเดือดกว่าครั้งที่ผ่านมาสดๆร้อนๆ  เสียงโหนกเนื้อกระทบกันไม่หยุดหย่อนพร้อมๆกับเสียงครางของทั้งคู่ ยูกระเด้าช้าสลับเร็วเช่นเดียวกับแพงที่เด้งรับเป็นจังหวะ แพงยอมรับว่าการทำรักด้วยท่านี้มันสร้างความเสียวให้กับเธอมาเพราะควยของยูเข้ามาลึกจริงๆ ทั้งคู่ต่างใช้    ท่าด็อกกี้ร่วมรักกันตลอด บางครั้งแพงจะเป็นฝ่ายเชิญชวนเอง บทรักครั้งนี้ดูจะนานกว่าครั้งแรก จนต่างฝ่ายรู้ตัวว่าจะถึงจุดหมายเพราะจังหวะรักนั้นเร็วขึ้น ก่อนที่จะดันควยเข้าไปสุดและปล่อยน้ำกามเข้ารูหีแพง เหมือนกับเธอที่ภายในตอดรัดและมีอาการเกร็งไปทั้งตัว มือจิกหมอนแน่นแล้วนอนราบไปบนที่นอนเหมือนกับยูที่นอนทับบนแผ่นหลังภรรยา ลมหายใจของทั้งคู่ต่างถี่เหมือนกับผ่านการวิ่งระยะไกลมา จนผ่านไปชั่วครู่ยูใช้ปากเม้มไปที่ใบหูก่อนใจใช้จมูกซุกไซร้ไปตามซอกคอ

"หายคิดถึงเลยละซิ"

"ใช่แล้ว เหมือนกับยูนั่นและ แพงมีความสุขมากเลยนะ"

เธอตอบด้วยน้ำเสียงอู้อี้ ยูหอมแก้มภรรยาอีกครั้งก่อนจะพลิกตัวลงมานอนข้างๆแล้วดึงแพงเข้ามากอด แพงนอนหนุนไหล่สามีพร้อมด้วยความสุขเช่นกันเหมือนกับยูที่ยอมรับว่าพอใจที่ภรรยาตนเองนั้นเร่าร้อนตอนอยู่ในห้องนอนจริงๆ บุคลิกของเธอเป็นผู้หญิงที่เรียบร้อยแต่พออยู่สองต่อสองในห้องส่วนตัว เธอคือสาวที่เร่าร้อนตอบสนองเรื่องเซ็กส์ได้อย่างดีและสร้างความแปลกใจให้ยูหลายๆครั้ง ที่เธอเป็นฝ่ายเริ่มเองรวมถึงการใช้ปากทำรักให้จากตอนแรกนึกว่าแพงจะไม่กล้าแต่เธอกล้าทำ รวมถึงบนเครื่องบินที่เธอเคยทำให้ยูมา เมื่อ2-3เดือนก่อนที่ยูบินมารับเธอไปสเปนโดยที่แม่ไม่ได้มาด้วย หลังจากเครื่องบินตั้งระดับและปิดไฟในเคบินแล้ว แพงเป็นฝ่ายเริ่มก่อนบนที่นั่งที่ติดกัน เธอใช้ปากจัดการจนยูแตกทะลักคาปากเธอ ก่อนที่ยูจะพาเธอไปหาความสุขกันในห้องน้ำบนเครื่องบินแพงนั่งขย่มบนตัวสามีอย่างเร่าร้อน มันสร้างความสุขให้กับทั้งคู่อย่างมากกับการมีเซ็กส์บนเครื่องบิน บทรักในครั้งมันถือว่าเป็นประสบการณ์อันยอดเยี่ยมของทั้งคู่ทำให้ยูอดนึกถึงไม่ได้ก่อนจะกอดภรรยาสุดที่รักแน่นขึ้นแล้วไม่นานนักทั้งคู่จะหลับไปด้วยความอ่อนเพลียภายใต้ผ้านวมและร่างที่เปลือยเปล่า

[veget]

คิดถึงยู กับ แพงเหมือนกัน ตอนภาค หัวใจที่ปิดตาย ก็ยังคิดว่าตัดจบเร็วไปนิด ยังอยากอ่านไปเรื่อยๆอยากเห็นตอนยู กับ แพง ที่มีความสุขกัน

[adas]

สนุกมากครับ เนื้อเรื่องมีที่มาที่ไป ชอบมากครับ

[9toulek]

รอนานมากครับ กว่าจะได้อ่านแต่ละตอน สนุกทุกครั้งที่ได้อ่าน

[swss2511]

ยูกับแพงหวานได้ตลอดรักนี้ไม่มีวันจืดจางเมื่อรู้จักปรุงรสตลอดเวลา

[weeraj]

หายไปนานมากครับคิดถึงเรื่องของยูเหมือนกันครับ

[guang_k]

ไม่รู้ว่าบีจะมีปัญหาในข้างหน้ายังไง แต่มีเพื่อนที่ไว้ใจได้อยู่ยังไงก็ไมน่าจะจนหนทางนัก
ยูกับแพงก็สวีทกันดีไม่รู้เมื่อไรจะมีตัวเล็กไว้ป่วนมั่งนะ สาวเงียบขี้อายนี่ละที่ชอบ

[elviswhat]

แพงเก่งขึ้นมากเลย มีฉากบนเครื่องบินด้วย

[D4rthvader]

ยูกับแพงนี่ เติมรักให้เต็มรส กันตลอดจริงๆ .

[cobra888]

หัวใจที่ปิดตายภาค 2 เลย ดีใจที่ได้เจอ สุขใจที่ได้อ่าน

[Chan_Som]

จากหัวใจรักที่ปิดตายไม่มีบทรักของทั้งคู่เลย มาสมหวังในภาคนี้ ขอบคุณครับสำหรับผลงานดีๆ ที่นำมาให้อ่าน 

[suratad]

สนุกสมการรอคอยครับ แต่กลัวว่าจะกลายเป็นเรื่องของยูไปอ่ะดิ แต่ก็ยินดีอ่านครับ

[Tosak7483]

เดินเรื่องได้ดีไม่เน้น sex มากเกินไปชอบมากๆ

[txxt30]

กลับมาให้ได้อ่านกันอีกแล้ว หายไปนานเลย ไม่รู้ว่าภาคนี้เนื้อหาจะเป็นอย่างไร จะคอยติดตามอ่านนะครับ

[Aerials]

  ขอบคุณครับ น่าติดตามทุกตอนเลยครับ สมกับการรอคอย