เรื่องเล่าของทินกร 4 (มิตรภาพ/จบ)

[twintower]

จนถึงวันจันทร์การพบปะของยูกับรัฐมนตรีเป็นไปด้วยดี ยูได้รับคำขอบคุณจากท่านรัฐมนตรีอย่างมากในการช่วยเหลือในเรื่องสัมปทานขุดเจาะน้ำมันที่ประเทศโอมาน รวมถึงเรื่องเจรจาการค้าที่โมร็อกโค  โดยที่บีอยู่ในวงสนทนาด้วยและท่านรัฐมนตรีนั้นชื่นชมยูมาก ถึงกับเอ่ยปากชมให้บีฟังไม่หยุดหลังจากการพบปะ พอถึงวันพุธเจ้านายของปองได้พบกับยูแต่การนัดหมายเปลี่ยนเวลาไปเล็กน้อยจากที่นัดทานมื้อเที่ยงเปลี่ยนไปเป็นมื้อค่ำโดยเจ้านายของปิงปองได้พาภรรยาพร้อมลูกสาวคนโตและลูกชายคนรองที่เป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทไปด้วยและยูได้พาแพงไปเช่นกันรวมทั้งปิงปองที่เป็นผู้ประสานงานการพบปะเป็นไปด้วยดีสร้างความประทับใจให้กับเจ้านายของเธอและลูกสาวคนโตอย่างมาก  จนตอนค่ำวันต่อมาเธอได้มาทานข้าวที่บ้านของบีซึ่งบีได้สอบถามเช่นกันเธอจึงเล่าให้ฟัง

"เมื่อเช้าคุณทรงยศเรียกปองเข้าไปคุย พร้อมคุณอรกับคุณอ้น"

ทรงยศคือเจ้านายของเธอและเป็นผู้สนับสนุนรายใหญ่ให้พรรคการเมืองที่บีสังกัดอยู่ ส่วนอรคือลูกสาวคนโต อ้นคือลูกชายคนรองที่จะได้รับการสืบทอดตำแหน่งประธานบริหารจากลูกทั้งหมด 4 คน บีรู้จักทุกคนดีก่อนที่ปองจะเล่าให้ฟังต่อ

"ท่านขอบคุณปองมากที่เป็นธุระในนัดพบคุณยู และดูจะชอบใจมากชมไม่หยุดเหมือนกับคุณอรที่ชอบคุณยูมาก ถึงกับพูดออกมาว่าเจอกันช้าไป ส่วนคุณอ้นไม่ต้องพูดถึงดูออกตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าอิจฉาคุณยูพอสมควร"

"ทำไมละ"

"ก็เมื่อเช้าพูดออกมาเรื่องสาขาที่จบ เพราะตัวเองจบวิศวะแต่คุณยูจบรัฐศาสตร์ถึงจะจบฮาร์วาร์ดก็ตามแต่ก็ฟังออกว่าเหยียด รวมถึงเรื่องอื่นๆด้วย แต่ปองก็ดูออกว่าอิจฉานะ เพราะเทียบอะไรไม่ติด"

"แล้วนี่ถ้าไปเจอมันที่สเปนจะไม่ยิ่งอิจฉาหรือไง ลูกคนรองคุณทรงยศนิสัยแบบนี้อยู่แล้วนี่"

"อ้อคุณอรเคยเห็นตอนไปสเปนเมื่อ2-3 เดือนก่อน ยังถามเลยว่าทำไมคุณยูมีบอดี้การ์ดเยอะ คุณยูก็บอกสั้นๆว่าทางทีมงานจัดให้ แต่คุณอ้นก็ไม่ถามอะไรเรื่องนี้ต่อนะ เพราะรู้ว่าเทียบไม่ติดทำทีเป็นคุยเรื่องเครื่องบินส่วนตัวคุณยูก็มีหลายลำแถมพอจะขับเป็นด้วย คุยเรื่องดนตรีคุณยูก็เล่นเปียโนเป็น ไม่ว่าจะคุยหรือถามอะไรคุณยูตอบได้หมดแถมอธิบายได้ละเอียดแถมมีคุณแพงคอยช่วยเสริมอีกทำเอาคุณอ้นหน้าหงายไปหลายครั้ง"

"ก็ใช่แล้วเห็นยูบอกว่า มันจะกลับไปเรียนขับเครื่องบินจริงๆจังๆแล้ว ส่วนเรื่องอื่นๆก็เพราะมัมนั่นแหละ ยูมันเล่าว่าพอตกลงกันว่าจะให้มันเป็นทายาท มัมก็เคี่ยวมันอย่างหนักแต่เรื่องเปียโนนี่มันอยากเล่นเองมัมเลยสอนให้ ไม่รวมถึงเรื่องเต้นรำ การออกสังคมต่างๆ มันถูกฝึกมาอย่างดีอย่าไปหวังจะข่มอะไรมัน ท่านรัฐมนตรียังชมเลย มีอีกหลายเรื่องที่มันไม่ได้บอกตอนสัมภาษณ์ ทั้งมีเพื่อนเป็นราชวงศ์ชั้นสูงในยุโรปบางองค์เรียนมาด้วยกันเลยเจอหน้าตบหัวตบไหล่กัน ไอ้นี่มันซ่อนคมไว้เยอะไม่ค่อยเผยอะไรออกมาให้ใครเห็น"

แล้วบีเคยเจอมัมของคุณยูหรือเปล่าละ"

"เคยเจอตอนวันรับปริญญา  แด้ดของยูพูดไทยชัดมาก ส่วนมัมนั้นพอฟังไทยออกและพูดได้บ้าง ตอนเจอก็ดูออกเลยว่าผู้หญิงคนนี้เก่งมากๆไม่งั้นยูคงไม่เก่งขนาดนี้ มันรักมัมมาก"

ปองพยักหน้าแต่บีนั้นถามต่อ

"แล้วคุณทรงยศทาบทามอะไรมันไว้หรือเปล่าละ"

"ก็เท่าที่ได้ฟัง เห็นคุยว่าอยากร่วมทุนหลายเรื่องนะ อยากเป็นตัวแทนขายรถซุปเปอร์คาร์โดยตรง เพราะเจ้าเดิมจวนจะหมดสัญญาแล้ว เรื่องโรงงานยาที่กำลังจะสร้างอยากให้ทางเมนเตซกรุ๊ปมาลงทุนด้วย เรื่องขนส่งสินค้า  อ้อเรื่องเครื่องบินส่วนตัวอยากได้ลำใหม่ขอให้คุณยูช่วยดูให้ จริงๆแล้วเรื่องนี้ใครๆก็ดูออกว่า ทำไปเพื่อจะได้ติดต่อกันอีก"

"ก็ว่ากันไป แต่เท่าที่รู้ยูกับแด้ดมองธุรกิจทางไทยเป็นเรื่องรอง ธุรกิจหลักของพวกเขาอยู่ทางยุโรปทางอเมริกามากกว่า ที่ไทยก็มีทำธุรกิจนำเข้าส่งออกเท่านั้น แต่ก็นั่นแหละมันก็รู้ว่ามันก็เลี่ยงไม่ได้เลยเริ่มรู้จักพวกนักธุรกิจไทย"

ปองฟังบีเล่าพร้อมนึกย้อนไปถึงช่วงสายๆของวันจันทร์ที่เธอไปรายงานกับเจ้านาย พอเธอบอกเรียบร้อย เจ้านายเธอทำหน้าประหลาดใจมาก

"จริงหรือนี่ปิงปอง"

"คะคุณทรงยศ ทางคุณยูเอ่อคุณอลงกรณ์บอกมาเอง"

"โชคดีจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าจังหวะมันจะได้ขนาดนี้ เอาอย่างนี้ปิงปองประสานไปทางคุณอลงกรณ์ ได้เลยว่าสะดวกวันไหน เวลาไหนแล้วแต่ทางเขาสะดวกส่วนผมจะเคลียร์คิวเอง ขอบคุณมากขอบคุณจริงๆ"

เธอรับคำก่อนจะติดต่อไปที่ยู ซึ่งได้เวลาวันพุธช่วงกลางวันแต่ต่อมาทางเจ้านายเธอขอเปลี่ยนไปเป็นตอนค่ำแทนเพราะอยากพาครอบครัวไปรู้จักด้วย ทางยูไม่มีปัญหาจนถึงวันนัด ยูได้พาแพงไปตามคำเชิญด้วย  ปิงปองเป็นคนแนะนำให้ทั้งสองฝ่ายรู้จักกัน การสนทนาระหว่างานอาหารนั้นเป็นไปด้วยดี ภรรยาของเจ้านายเธอดูจะชื่นชมแพงเป็นพิเศษ คงมาจากหน้าตาพร้อมบุคลิกและการพูดจา เหมือนกับยูทำให้เธอรู้ซึ้งเป็นอย่างดีว่า"พรินซ์ออฟบาร์เซโลน่า" นั้นหมายถึงอะไร ยูที่พบในวันนี้แตกต่างจากยูที่เจอในวันก่อน ทั้งการวางตัวการพูดจาดูเป็นอีกคนที่ไม่ใช่ชายหนุ่มหน้าใสพูดไปยิ้มไปที่เธอเจอที่บ้านของยู  มันก็น่าอยู่หรอกที่ลูกชายคนรองของคุณทรงยศจะอิจฉา เพราะจากชายหนุ่มที่จะสืบทอดตำแหน่งประธานบริหารจากพ่อมีจุดเด่นที่รองจากพ่อเท่านั้นทุกคนต่างเข้าหาชื่นชม แต่พอมาเจอยูกลับเทียบไม่ติดแทบจะทุกด้าน ยกเว้นอยู่เรื่องเดียว พอคิดถึงตอนนี้ทำเอาเธอเผลอยิ้มออกมาทำให้บีทักขึ้น

"ยิ้มเรื่องอะไร"

"มันขำนะ ตอนที่คุณทรงยศชวนคุณยูตีกอล์ฟ คุณยูปฏิเสธทันที คุณอ้นดูจะได้ทีข่มแต่พอคุณยูตอบกลับทำเอาเงียบ"

"มันตอบว่าอะไร"

บีถามพร้อมเสียงหัวเราะเพราะดูจะรู้คำตอบเป็นอย่างดี

"คุณยูบอกว่าไม่ชอบกีฬากอล์ฟ ไม่เคยคิดที่จะเล่นกอล์ฟเลย"

"ใช่แล้วมันเกลียดมาก มันบอกว่าเป็นกีฬาที่เสียเวลาสู้ไปเล่นกีฬาอย่างอื่นดีกว่า"

"คุณอ้นก็บอกไปว่าความสำเร็จเรื่องธุรกิจมันก็มาจากการเจรจาระหว่างเล่นกอล์ฟนี่ละ  แต่คุณยูบอกไม่จำเป็นต้องเล่นกอล์ฟอย่างเดียว เล่นกีฬาแบบอื่นก็เจรจาได้ ทางคุณอ้นเลยไม่กล้าพูดอีกเลย มีแต่คุณอรที่ถามว่าชอบเล่นกีฬาอะไรกันคุณยูกับคุณแพงก็ตอบว่าขี่จักรยานกับเล่นแบด ทางบ้านนั้นก็ดูจะมีแต่คุณอั้นลูกคนเล็กที่ชอบขี่จักรยาน"

เธอเว้นระยะไว้ชั่วขณะก่อนจะเล่าต่อ

"ส่วนที่เหลือก็อย่างที่บอก คุณอรดูปลื้มมากชมไม่หยุดเมื่อเช้าก็พูด แต่ทางคุณยูก็สงวนท่าทีอยู่ไม่ตอบรับอะไรมาก ขนาดนามบัตรยังให้นามบัตรแบบธรรมดาเลย"

บีพยักหน้าเพราะรู้กันว่าถ้านามบัตรแบบธรรมดาที่ปองพูดถึงจะเป็นเบอร์ติดต่อที่ต้องผ่านเลขายูเท่านั้นไม่ใช่เบอร์ติดต่อโดยตรงแบบที่ปองหรือท่านรัฐมนตรีได้รับก่อนที่จะเล่าเรื่องที่ยูได้เจอกับท่านรัฐมนตรีฟัง ทั้งสองต่างแลกเปลี่ยนเรื่องที่ได้เห็นยูในการเข้าพบบุคคลระดับรัฐมนตรีและนักธุรกิจคนสำคัญ ก่อนที่บีจะสรุปออกมา

"มันเก่งจริงๆอย่างที่ท่านรัฐมนตรีบอก ถ้ามันยังเป็นข้าราชการอยู่มันไปถึงทูตแน่นอนแต่ความสามารถของมันจะถูกระบบราชการกดไว้ทำให้แสดงออกมาไม่ได้ทั้งหมด แต่ตอนนี้มันแสดงได้เต็มที่ไม่ต้องกังวลอะไร ธุรกิจก็ของมัน มันจะทำอะไรก็ได้ ท่านบอกเลยในอนาคตถ้ามันบริหารเองทั้งหมด มันทำได้สบายๆ"

ปองเห็นด้วยกับที่บีพูด แต่ทุกอย่างที่เห็นจากความสามารถของยูมันมาจากการฝึกฝนเรียนรู้ทั้งนั้น และตัวของยูนั้นตั้งใจที่จะเรียนรู้ด้วย ถึงยูจะไม่ใช่คนประเภทคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด เพียงแต่มีโอกาสอำนวยและเจ้าตัวนั้นเต็มใจที่จะรับ ซึ่งไม่ต่างอะไรกับชายหนุ่มที่เธอมอบหัวใจให้ บีนั้นก็ขวนขวายที่จะเรียนรู้จากเด็กวัดคนหนึ่งที่อดมื้อกินมื้อที่ผลักดันตัวเองจนก้าวมาถึงตรงนี้ได้ มันน่าภูมิใจกว่ายูอีกที่อีกฝ่ายนั้นมีทุกอย่างเพียบพร้อมแต่บีไม่มีอะไรเลยต้องดิ้นรนเพื่อตัวเอง จนถึงตอนนี้ถึงบีจะร่ำรวยจากกองมรดกที่ได้มาแต่บีดูจะไม่สนใจเท่าไหร่นักกับเงินจำนวนมหาศาล บ้านกับรถที่ผ่อนอยู่บีก็นำเงินไปปิดงวดเรียบร้อย แต่บอกกับเธอว่าอยากหาโอกาสเรียนปริญญาโทเพราะมีทุนที่จะเรียนแล้ว จนทั้งคู่ทานอาหารเรียบร้อย ระหว่างที่ทั้งคู่ช่วยกันล้างจานบีอดไม่ได้ที่จะมองสะโพกที่ผายกว้างที่ซ่อนอยู่ในกระโปรงรัดรูปของปอง ทั้งคู่ว่างเว้นเรื่องอย่างว่าร่วมอาทิตย์ เพราะปองไม่ได้มาค้างที่นี่เลยและวันนี้บีก็ไม่แน่ใจว่าแฟนสาวจะค้างหรือไม่ จังหวะที่ปองนำจานไปคว่ำที่ชั้นวางบีเดินไปประชิดด้านหลังพร้อมเอามือลูบไปที่ก้นของปองและขยำเบาๆ โดยที่ปองปล่อยให้บีลูบคลำได้ตามใจชอบ เพราะเธอก็ต้องการเหมือนกัน

"ค้างไหม"

บีเป็นคนถามก่อนที่ปองจะส่ายหน้าแล้วตอบ

"ไม่ละพรุ่งนี้ปองต้องรีบไปมีประชุมตอนเช้า"

จังหวะที่เธอตอบมือของบีล้วงเข้าไปในชายกระโปรงแล้วขยำไปบนชั้นในที่บางเบา ปองหายใจแรงขึ้นก่อนจะหันหน้ามา บีตวัดร่างของหญิงสาวเข้ามากอดแนบตัวปากของทั้งคู่ประกบกันที ทั้งคู่ต่างแลกจูบกันอย่างเร่าร้อน พร้อมกับช่วยกันถอดท่อนล่างออกจนช่วงล่างของทั้งคู่เปลือยเปล่า มือของปองจับที่ควยที่กำลังจะแข็งตัวแล้วรูดไปมา พร้อมกับถอยร่างไปชิดผนังห้องครัว จนบียกขาข้างหนึ่งของเธอมาที่เอว ปองขยับตัวพร้อมเอามือไปคล้องที่คอของแฟน เพราะควยของบีตอนนี้แข็งตัวเต็มที่แล้ว ปองมองไปที่บีก่อนจะบอก

"ทำเหอะ"

เป็นจังหวะที่บีดันควยเข้าไปในรูหี บีดันเข้าไปเต็มแรงจนเจ้าของรูหีผวาเด้งรับ ซึ่งปองเด้งรับให้เข้ากับจังหวะที่ควยของบีกระเด้ามา พร้อมกับเสียงครางของทั้งคู่จนบีกระเด้าเร็วขึ้นทำให้เธอรู้ดีว่าบีจวนจะถึงแล้วเหมือนกับเธอ แต่ปองนึกอะไรขึ้นมาได้จึงบอกไปที่บีด้วยเสียงอันกระเส่า

"ซี๊ดดดดดด บี ข้างนอกนะ"

บีพยักหน้าก่อนจะกระเด้าอีก 2-3 ครั้งและดึงควยออกมา พร้อมกับปองที่ทรุดลงไปนั่งคุกเข่ามือข้างหนึ่งจับที่ควยของบีแล้วรูดไปมาก่อนจะใช้ปากอมแล้วผงกหัวไปมา ส่วนมืออีกข้างล้วงไปที่รูหีของตัวเองแล้วชักเข้าออกจนบีหลั่งน้ำกามออกมาในปากเธอ ปองกลืนน้ำกามที่หลั่งออกมาส่วนมือยังล้วงหีอีก2-3ครั้งก่อนจะถึงจุดหมายเหมือนกัน ปองซบหน้าไปที่หน้าของของบีพร้อมกับลมหายใจแรงๆ เช่นเดียวกับบีทั้งคู่ต่างพักกายอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถอดเสื้อออกแล้วเดินโอบกอดกันในร่างเปลือยไปที่ห้องน้ำ   ภายใต้ฝักบัวที่ปล่อยน้ำอุ่นสู่ร่างกายของทั้งคู่ที่กำลังช่วยกันใช้สบู่ถูตัวไปที่อีกฝ่าย มือของปองเลื่อนไปกุมควยที่อ่อนนุ่มของบีแล้วขยำเบาๆก่อนจะรูดไปมา ส่วนมืออีกข้างกดหัวบีให้ลงมาที่หน้าอก บีสนองตอบแฟนสาวทันที หน้าอกขนาดลูกแอปเปิลที่สมตัวถูกบีดูดสลับไปมาปองแอ่นตัวรองรับส่วนมือข้างที่กุมควยนั้นรูดไปมาไม่หยุด จนมันเริ่มแข็งตัว เธอดันตัวบีออกแล้วหันหลังให้ก่อนจะบอก

"ถูหลังให้หน่อยสิ"

บีมือลูบคลำบนไปทั่วแผ่นหลังและเลยไปถึงนมทั้งสองเต้า ปองหายใจแรงๆ จนบีใช้ริมฝีปากพรมจูบบนแผ่นหลังพร้อมไล่ลงไปถึงสะโพก ปองใช้มือยันผนังแล้วแอ่นก้นให้  บีกัดสะโพกของเบาๆแล้วเลื่อนหน้าลงไปถึงโคกหี พร้อมจูบไปเบาๆก่อนจะใช้ลิ้นเลียปองหายใจแรงๆออกมามือทั้งสองกำแน่น พร้อมเสียงครางอันแผ่วเบาดังออกมาเป็นระยะ จนบีเลิกเลียหีของเธอ แผ่นหลังของปองถูกไล่จูบมาจนถึงต้นคอพร้อมเสียงกระซิบของบี

"หลั่งในไม่ได้ใช่ไหม"

เธอพยักหน้าก่อนจะตอบ

"ใช่จังหวะพอดี ไม่งั้นก็ใช้ถุงยาง"

"งั้นของหลั่งตรงอื่นได้หรือเปล่า"

บีพูดพลางพร้อมใช้มือลูบคลำที่นมทั้งสองเต้าของปองไปมา ส่วนปากก็เม้มไปที่ติ่งหูเบา เพื่อกระตุ้นอารมณ์สวาทของแฟนสาวและได้ผล เพราะปองนั้นมีความต้องการอย่างมาก เธอไม่ตอบแต่แสดงอาการตอบรับ บีขยับตัวให้เข้าที่มือเลื่อนลงไปลูบคลำสะโพกของแฟนสาวที่แอ่นเข้ามาหา จนควยของบีจ่อตรงรูก้นของปอง ขาของหญิงสาวแยกออกให้กว้างขึ้น มือข้างหนึ่งของบีเลื่อนมาตรงรูหีของเธอแล้วล้วงเข้าไปเพื่อกระตุ้นอารมณ์พร้อมค่อยๆดันควยเข้าไปทางประตูหลังอย่างช้าๆ ปองพยามยามไม่เกร็งตัว เพราะเธอรู้ว่ามันจะเจ็บขนาดไหนแต่ความเสียวที่ได้มานั้นมันคุ้มค่า ทั้งคู่เคยลองรักทางประตูหลังมาหลายครั้งแล้ว แต่ความเงี่ยนของปองนั้นต้องมากจริงๆเธอถึงจะยอมให้บีเย็ดประตูหลังเธอ  มันเริ่มจากตอนที่บีจับเธอเย็ดท่าด็อกกี้แต่จู่ๆบีเป็นฝ่ายขอเธอ ตอนนั้นอารมณ์ของเธอมันพลุกพล่านอย่างมากเธอจึงยอม และมันเจ็บจริงแต่เธอยอมฝืนจนบีดันเข้ามาสุดหลังจากนั้น ความเสียวเข้ามาแทนแถมบียังใช้นิ้วล้วงหีเธอด้วย เมื่อเจอพร้อมๆกัน 2 รูอารมณ์เธอยิ่งเตลิด และทุกครั้งบีจะใช้วิธีนี้กับเธอ เหมือนกับครั้งนี้ ที่จังหวะกระเด้าของบีสลับกับการใช้นิ้วล้วงรูหีของเธอ ยิ่งบีกระเด้าอย่างช้าๆ ทำให้เธอไม่เจ็บพร้อมเด้งรับเป็นจังหวะ มีเสียงครางของทั้งคู่ดังเป็นระยะ จนทั้งคู่ไปถึงจุดหมายไล่ๆกัน คืนนั้นแม้ปองจะกลับบ้านไปด้วยความระบม แต่มันเป็นความระบมที่สร้างความสุขให้กับเธออย่างมาก



หลังจากอีก2-3 เดือนมีข่าวของบีออกมาในแง่ที่ไม่ดีนักทำให้บีได้ผลกระทบอย่างมาก  โดยเป็นข่าวโจมตีจากสื่อฉบับหนึ่งโดยข่าวเริ่มจากสื่อท้องถิ่นก่อน ในเรื่องมรดกที่บีได้รับ ว่าบีนั้นใช้อิทธิพลบีบบังคับให้มีการเปลี่ยนแปลงพินัยกรรมทำให้ตนเองได้รับมรดกเป็นบ้านพร้อมที่ดิน พร้อมทั้งขายในราคาที่แพงเกินจริงพร้อมเรื่องในทำนองว่าบีเลี่ยงภาษีจึงขอให้มีการตรวจสอบว่าบีนั้นเสียภาษีอย่างถูกต้องหรือไม่จากข่าวเล็กๆถูกกระพือกลายเป็นข่าวใหญ่ แต่ก่อนที่บีจะโต้ตอบอะไร บีถูกเรียกเข้าไปพบหัวหน้าพรรคกับเลขาธิการพรรคในทำเนียบรัฐบาลซึ่งทางบียังไม่อธิบายอะไร บีได้รับการบอกเล่าว่า เรื่องที่เกิดขึ้นนั้นมาจากนักข่าวท้องถิ่นที่เป็นพรรคพวกของนักการเมืองฝ่ายตรงข้ามที่เป็น สส.ในจังหวัด

"ผมพอจะเข้าใจครับท่านอีกไม่นานก็จะเลือกตั้งแล้วทางนั้นเลยหาทางโจมตีพรรคเราโดยใช้ประเด็นเรื่องที่ผมเคยเป็นข่าว"

"แล้วคุณคิดว่าใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังให้ข่าวเรื่องในครอบครัวคุณละ"

รองเลขาธิการพรรคที่เป็นรัฐมนตรีกระทรวงมหาดไทยได้ถามมาที่บี

"ผมคิดว่าน่าจะเป็นสามีของน้าผมครับ"

"มีส่วนถูกอยู่บ้างแต่จริงๆคุณคาดไม่ถึงเลย ผมให้คนไปสืบมาแล้วก่อนที่จะเรียกคุณมาพบผมกับท่านนายก ผมจะบอกให้คนที่เจ้ากี้เจ้าการเป็นลูกสาวคนเล็กของน้าคุณนั่นแหละ ส่วนประเด็นมาจากอะไรผมคงไม่ต้องบอกเพิ่มนะ"


ข่าวที่ได้รับทำเอาบีประหลาดใจนึกไม่ถึงว่าจะเป็นนก ถ้าเป็นน้าขวัญหรือกุ้งจะมีโอกาสมากกว่า ก่อนที่บีจะพูดอะไรออกมา นายกรัฐมนตรีหรือหัวหน้าพรรคได้บอกกับบี

"บีผมว่าเราต้องจัดการอะไรบางอย่างแล้วละ ไม่อย่างนั้นมันอาจจะมีผลกระทบด้วย ในจังหวัดนั้นเลือกตั้งครั้งนี้ผมตั้งใจจะกวาดทุกเก้าอี้ ถ้าเราไม่ทำอะไรมันจะมีผลต่อคะแนนเสียงจริงๆ"

"ผมจะรีบแถลงข่าวพร้อมหลักฐานแก้ข้อกล่าวหาครับท่าน"

"เรื่องนั้นคุณต้องทำแน่นอนแต่ผมมีวิธีที่จะจัดการด้วย ในเมื่อทางนั้นเล่นเราก่อน เราจะเล่นงานคืน"

นายกรัฐมนตรีบอกก่อนจะปล่อยให้ทางรัฐมนตรีมหาดไทยอธิบาย ข้อมูลที่ได้ฟังทำเอาบีนั้นประหลาดใจมากเพิ่มขึ้น เพราะข้อมูลที่ได้มานั้น ตัวสามีน้าขวัญนั้นเป็นเจ้ามือหัวเถื่อนรายใหญ่ในจังหวัด ส่วนน้าขวัญเป็นท้าวแชร์รายใหญ่เช่นเดียวกัน ส่วนนกนั้นเป็นอนุภรรยาของนักการเมืองที่พ่อเป็นหัวคะแนนให้ และทั้งน้าขวัญกับสามีต่างติดการพนันอย่างหนัก ข้ามไปเล่นที่บ่อนฝั่งลาวอยู่บ่อยครั้ง จนทำให้ธุรกิจค้าส่งที่สืบต่อจากยายนั้นตอนนี้กิจการไม่ค่อยมั่นคงเท่าไหร่นักเพราะเอาเงินที่ได้ไปเล่นการพนัน ส่วนเรื่องที่โจมตีว่าร้ายบีได้คาดการณ์กันว่านอกเหนือจากเรื่องโจมตีรัฐบาลก่อนการเลือกตั้งแล้วคงจะเป็นเรื่องความเจ็บแค้นในเรื่องมรดก นกกับนักการเมืองคนนั้นเลยร่วมมือกันปล่อยข่าวอีกครั้งโดยอาศัยสื่อท้องถิ่นก่อนจะขยายความให้ใหญ่โตเพื่อจะได้โจมตีบีและกระเทือนถึงพรรคกับรัฐบาล ก่อนที่เลขาธิการพรรคหรือรมต.มหาดไทยได้บอกกับบี

"เรื่องแก้ข่าวคุณจัดการได้เลย ส่วนเรื่องหวยเถื่อนผมจะให้ตำรวจจัดการ เราต้องเล่นงานให้ได้ เพราะถ้าจับได้ ฝ่ายนั้นจบแน่ เพราะหัวคะแนนรายใหญ่เป็นเจ้ามือเอง เราจะตามถึงเส้นทางการเงินด้วยผมเดาว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้น ส่วนคุณอาจได้รับผลกระทบนิดหน่อยเพราะเป็นญาติกันสื่ออาจเล่นประเด็นนี้ ทางนั้นต้องใช้เป็นข้ออ้างแน่นอนคุณเตรียมข้อแก้ต่างได้เลย"

"ครับ"

บีรับคำสั้นๆ  หลังจากนั้นบีออกมาแก้ข่าวอีกครั้งพร้อมแสดงหลักฐานที่ตนเองเก็บไว้ ส่วนฝ่ายน้าขวัญนั้นผลที่ตามมามันเกินกว่าที่บีจะคิดหลังจากที่ตำรวจเข้าจับกุมน้าเขย แต่ได้ประกันตัวก่อนจะทั้งคู่จะพากันหลบหนีพร้อมด้วยเงินก้อนใหญ่ที่น้าขวัญเอามาจากวงแชร์ โดยมีข่าวออกมาว่าทั้งคู่หนีไปฝั่งลาว ทำให้กุ้งกับนกต้องช่วยกันชดใช้เงินให้แม่ จนแทบจะขายกิจการโรงเรียนอนุบาลกับธุรกิจค้าส่งแต่ดีที่ธงชัยเข้ามามาช่วยเหลือ และที่สำคัญนักการเมืองที่เป็นหัวคะแนนให้นั้นรีบตัดตอนทันที โดยปฏิเสธไม่รับรู้ใดๆทั้งสิ้น ส่วนบีนั้นนิ่งเฉยไม่แสดงความเห็นใดๆ  และช่วงที่สามีน้าขวัญถูกจับซึ่งเป็นข่าวใหญ่โตพอสมควร ธงชัยกับเพ็ญแขได้มาพบกับบีที่กระทรวงอีกครั้ง เพื่อจะให้บีช่วยเหลือ

"บีพอจะมีทางช่วยอะไรได้บ้างหรือเปล่า น้าบอกตรงๆนะ น้าพยายามทำทุกวิถีทางแล้วแต่มันติดขัดไปหมด เพ็ญแขก็เหมือนกัน พยายามหาวิธีที่จะช่วยเพราะพี่ขวัญเองก็มาวิงวอนขอร้อง แต่ทั้งน้ากับแขก็ตีบตันไปทุกหนทาง"

"ทำไมถึงคิดว่าผมช่วยได้ครับ"

บีมองไปที่แขกทั้ง 2 คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ทั้งคู่มีสีหน้าที่ไม่ดีนัก ก่อนหน้านี้บีพอจะรู้เรื่องอยู่เหมือนกันที่น้าขวัญมาขอร้องน้าธงกับเพ็ญแขให้ช่วยเหลือสามี ซึ่งน้าธงก็พยายามช่วยแต่ทำอะไรได้ไม่มากนักเพราะงานนี้ทางรัฐมนตรีมหาดไทยลงมาดูแลเอง ยิ่งเพ็ญแขนั้นแทบจะทำอะไรมากไม่ได้เพราะเป็นผู้พิพากษา และพึ่งเป็นมาได้ไม่นาน แต่ทั้งคู่ก็พยายามวิ่งเต้น ซึ่งแทบไม่ได้ผล จึงต้องมาหาบี ธงชัยถอนหายใจแรงๆก่อนจะบอกบี

"บีเราก็รู้ๆกันอยู่ว่า เรื่องนี้มันมีการเมืองแอบแฝงอยู่ น้าเข้าใจว่าทางบีไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่ม แต่อย่างน้อยพี่ขวัญก็เป็นพี่สาวน้าเป็นป้าแข น้ากับแขเลยบากหน้ามาขอความช่วยเหลือจากบี คนหลายๆคนที่น้ารู้จักหรือทางแขเองก็ไม่กล้าช่วย ยิ่งทางรัฐมนตรีลงมาเอง มันดูออกนะบี ถึงบีจะไม่ได้สั่งหรือเกี่ยวข้อง แต่อย่างน้อยบีก็คงจะช่วยพูดผ่อนหนักให้เป็นเบาได้ เพราะคดีนี้มันกระทบหลายคนทั้งน้าทั้งแข เพราะยังไงก็เป็นญาติกัน"

บีรู้ดีว่าธงชัยไม่กล้าที่จะเอ่ยถึงตน แต่ก็เข้าใจในเจตนาของอีกฝ่ายก่อนจะตอบ

"ทุกเรื่องผมไม่ได้เป็นคนเริ่มนะครับ เมื่อหลายเดือนก่อนก็ทีแล้วแต่ผมเฉยๆ จนถึงตอนนี้ถึงผมจะคิดผิดในเรื่องคนปล่อยข่าว แต่ผมก็ได้รับผลกระทบไปเรียบร้อยถึงจะแก้ข่าวได้แต่มันมีคนส่วนหนึ่งเกลียดผมเข้าไปแล้วโดยที่ผมไม่ได้ทำผิด"

"เรื่องนี้แขเข้าใจคะพี่บี ทางแขกับแม่ก็ไม่คิดว่าพี่นกจะเป็นคนทำ ตอนแรกเราก็นึกว่าเริ่มจากคุณลุง รวมถึงเรื่องของพี่นกด้วยเราก็พึ่งรู้ถึงจะเป็นเรื่องที่น่าอายแต่เราก็แก้ไขอะไรไม่ได้ แต่อย่างที่น้าเล็กบอกทางเรากลัวว่ามันจะเสียหายไปมากกว่านี้คะ ถ้าพี่บีพอจะช่วยได้แขก็ขอร้องละคะ ทางเรารู้ดีว่าพี่มีเพาเวอร์ขนาดไหนที่จะช่วยพูดผ่อนหนักให้เป็นเบาได้ อย่างน้อยให้ข่าวมันเบาลงกว่านี้ เพราะแขกลัวว่าถ้าตรวจสอบเส้นทางการเงินของลุงจริงๆ มันจะกระทบถึงธุรกิจที่ยายทำไว้คะ บัญชีเงินฝากมันต้องถูกระงับแน่นอน มันอาจทำธุรกิจล้มละลายได้คะถ้าขาดสภาพคล่องยิ่งตอนนี้ก็แย่อยู่แล้ว ทั้งแม่กับน้าเล็กห่วงตรงนี้มากกว่าคะ ส่วนเรื่องความผิดในคดีหวยเถื่อนลุงก็ให้เป็นไปกฎหมายคะ แขเองก็ช่วยตรงนี้ไม่ได้ แต่ที่ขอให้ช่วยคือเรื่องตรงนี้คะ ผ่อนให้มันเบาลงได้ก็ขอให้พี่ช่วยผ่อนให้เบาลงคะ"

บีตอบทันทีหลังจากหญิงสาวพูดจบ

"บอกตรงๆยากครับ ผมไม่รู้จะช่วยตรงไหนถึงน้าธงจะบอกว่ามันมีเรื่องการเมืองด้วยตรงนี้ผมก็ยอมรับตรงๆครับว่าใช่ เพราะอีกไม่เท่าไหร่ก็จะยุบสภาแล้ว ทางเราก็ต้องการ สส.เพิ่ม ในเมื่ออีกฝ่ายเริ่มก่อนเราก็ต้องตอบโต้บ้างผมไม่ใช่เป้านิ่งหรือกระสอบทรายที่จะโดนซัดอยู่ข้างเดียวโดยไม่ตอบโต้ครับ และอีกอย่างถ้าให้ผมยุ่งเกี่ยวมันจะยิ่งแย่ครับ ถึงอยู่เฉยๆก็โยงกันแล้วว่าเป็นญาตินักการเมือง คงจะเข้าใจผมนะครับ ว่าผมทำอะไรไม่ได้เลย"

เป็นการปฏิเสธแบบนุ่มนวลที่สุดที่บีจะทำได้ เพราะยังไงตัวน้าใจกับน้าธงนั้นก็ไม่ได้ทำอะไรให้บีเจ็บช้ำเลยและยังปรารถนาดีกับบีมาตลอด   เพียงแต่เรื่องในอดีตที่ยายกับน้าขวัญทำกับบีมันยากที่จะทำให้บีลืม และบีคิดอยู่อย่างเดียวว่าต่างคนต่างอยู่มันจะดีที่สุดให้เหมือนช่วงเวลาที่ผ่านมาที่บีใช้ชีวิตโดยไม่ต้องพึ่งพาหรือติดต่อครอบครัวทางฝ่ายแม่ คำตอบและท่าทีทำให้ธงชัยกับเพ็ญแข ต่างผิดหวังอย่างยิ่งแต่ทั้งคู่ก็เข้าใจในตัวบี  จนสามีน้าขวัญได้ประกันตัวก่อนที่ทั้งคู่จะพากันหลบหนี ทำให้ลูกสาวทั้งสองและญาติพี่น้องต้องมาช่วยกันชดใช้เงินค่าแชร์ บีมารู้ภาพหลังว่านอกเหนือจากเงินในวงแชร์แล้วยังมีเงินที่เกี่ยวกับหวยใต้ดินเกือบ 10 ล้าน ที่ถูกน้าเขยเอาไปด้วย ซึ่งจริงๆแล้วคนอยู่เบื้องหลังและเป็นนายทุนทั้งวงแชร์และหวยใต้ดินคือ สส.ที่น้าเขยบีเป็นหัวคะแนนให้  ในเมื่อทางนัการเมืองคนนั้นได้ประกาศไม่ยุ่งเกี่ยวและไม่ช่วยเหลือจึงเกิดการหักหลังกันขึ้น พร้อมกับการหอบเงินก้อนใหญ่หนี เรื่องจะแก้แค้นหรือจะติดตามกันอย่างไรมันนอกเหนือจากที่บีจะรับรู้แล้ว ยิ่งตอนนี้ทางพรรคได้ตัดคู่แข่งคนสำคัญลงไปได้ เพราะไม่มีทุนในการเลือกตั้ง

จนเรื่องทุกอย่างมันสงบลง ในคืนหนึ่งที่บ้านของบีในห้องนอน เจ้าของบ้านนั้นนั่งดูหนังบนโซฟาร์ตัวยาวที่อยู่ไม่ห่างจากเตียง การดูหนังกับชุดโฮมเธียร์เตอร์ชั้นดี ถือเป็นสิ่งหนึ่งที่บีชอบที่ได้ดูหนังเรื่องโปรดกับเครื่องเสียงชั้นดี ก่อนที่ปองจะเดินมานั่งข้างๆหญิงสาวพึ่งอาบน้ำเสร็จ ปองอยู่ในชุดนอนแบบซีทรู ที่มองทะลุได้ถึงข้างในได้อย่างชัดเจนและเธอนั้นไม่ได้สวมชุดชั้นในทั้งล่างทั้งบน เธอนั่งลงพร้อมเอนหัวไปที่ไหล่ของบี  มือของบีโอบไปที่หัวไหล่ของเธอ ทั้งคู่ต่างไม่พูดอะไร จนมือของบีเลื่อนลงมากุมที่หน้าอกแล้วขยำไปเบาๆ ปิงปองปล่อยให้บีขยำนมเธอ อยู่ครู่ใหญ่ก่อนที่เธอจะเลื่อนตัวไปนอนหนุนตักบี มือของบีจึงเลื่อนไปขยำที่สะโพก  ส่วนมือของปองนั้นลูบคลำไปที่เป้ากางเกงของบี จนมือของบีล้วงผ่านชายชุดนอนที่บางเบาไปที่สะโพกแล้วเลื่อนผ่านไปจนถึงโคกหี บีขยำเบาๆพร้อมพูดออกมา

"ใหญ่จริงๆ"

"พูดอย่างกับของตัวเองไม่ใหญ่"

ปองตอบขณะใช้มือล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้นเพื่อจับควยของแฟนแล้วรูดไปมา พอนิ้วของบีกรีดไปตามร่องหี ปองขยับตัวรับและถอดกางเกงของบีให้พ้นตัว ควยของบีนั้นแข็งตัวจากมือของเธอ ปองก้มหน้าลงไปใช้ลิ้นแตะตรงส่วนหัวและเลียไปตรงหัวจนทั่วก่อนจะใช้ริมฝีปากเม้มไปเบาๆที่ลูกกระโปกแล้วใช้ลิ้นเลียไปทั่วทั้งแท่ง เธอเลียไปมาจนพอใจก่อนจะใช้ปากครอบ ทำให้บีหายใจแรงๆพร้อมครางออกมาและใช้นิ้วนั้นล้วงเข้าไปในรูหีของปอง ทั้งคู่ต่างใช้ปากและมือให้ความสุขกับอีกฝ่ายจน บีร้องบอกปอง

"ปองทำเถอะ มันเต็มกลั้นแล้ว"

หญิงสาวผงกหัวอีก2-3 ครั้ง ก่อนจะถอนหน้าออกมาจากควยของฝ่ายชาย เธอเงยหน้าขึ้นมองแล้วลุกขึ้นนั่งขยับตัวหันหน้าไปนั่งบนตักฝ่ายชาย พร้อมทำท่าจะถอดชุดนอน แต่บีร้องห้าม

"เอาไว้แบบนี้ละเซ็กซี่ดี"

หญิงสาวยิ้มอย่างยั่วยวน พร้อมเอามือไปคล้องคอบี สายตาของบีมองไปตรงทรวงอกที่เห็นนมทั้งสองเต้าพร้อมหัวนมที่บานขยายซึ่งเห็นผ่านชุดนอนที่บางเบาได้อย่างชัดเจน มือของบีทั้งสองข้างยกขึ้นไปจับนมของปองทั้งสองเต้า ส่วนตัวเธอนั้นยกตัวขึ้นแล้วนำมือข้างหนึ่งจับไปที่ควยของบีมาจ่อที่ปากรูหีแล้วหย่อนกายลงไปทับจนสุดแล้วเริ่มโยกตัวไปมาอย่างช้า พร้อมมือทั้งสองข้างโอบรอบคอบีตามเดิมแถมแอ่นกายให้แฟนหนุ่มจับนมได้อย่างถนัดมือ

"โอ้ววววววววว บีขาเสียวดีไหม"

"ดีปองดีมาก อูยยยยยยยยยย"

เสียงครวญครางอันกระเส่าของบีตอบมา พร้อมลูบคลำขยำนมของปองไม่หยุดเช่นเดียวกับหญิงสาวที่โยกตัวไปมาอย่างช้าๆ ตอนนี้ทุกอย่างมันปลอดโปร่งแล้วหลังจากที่มีเรื่องเครียดๆมาตลอด ปัญหาของบีที่เกิดขึ้นทุกอย่างมันคลี่คลายแล้ว เธอจึงอยากจัดเต็มเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ที่อัดอั้นมาตลอด ทั้งคู่ต่างตอบสนองกันอย่างเต็มที่โดยไม่สนใจหนัง จนปองเปลี่ยนจากโยกตัวเป็นขย่มและบีเด้งรับทำให้นอกจากเสียงครางแล้วยังมีเสียงเนื้อกระทบกันตลอด จนปองเร่งจังหวะเอวเหมือนกับบีที่เด้งรับตลอด มือบีบนมแฟนสาวแน่นขึ้น ก่อนจะปล่อยน้ำกามอุ่นๆเข้ารูหีปอง และหญิงสาวที่แอ่นตัวแหงนหน้ามีอาการเกร็งพร้อมครางออกมา

"อูยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"

ก่อนที่ปองจะเข้ามาซบที่ไหล่ของบีพร้อมลมหายใจถี่ๆ มือของบีเปลี่ยนไปโอบกอดหญิงสาวทั้งสองมือ บีหอมแก้มของปองเบาๆ

"เสียวดี"

บีบอกไปที่ปองก่อนจะได้รับคำตอบ

"เหมือนกัน"

ทั้งคู่ต่างนั่งกอดกันครู่ใหญ่ ก่อนที่ปองจะขยับตัว จัดการถอดชุดนอนออกจากตัวเหมือนกับบีที่ถอดเสื้อ ร่างทั้งคู่ต่างเปลือยเปล่า ปองกดหน้าบีไปที่ทรวงอกพร้อมแอ่นกาย บีฝังจมูกไปที่ร่องนมก่อนจะเริ่มดูดสลับไปมาทั้ง 2เต้า จนอารมณ์สวาทของทั้งคู่ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง

"บีไปที่เตียงดีกว่า เราจะทำอะไรกันถนัดมากกว่านี้"

"เอาสิ แต่ครั้งนี้ขอข้างหลังนะ"

หญิงสาวพยักหน้าอย่างอายๆก่อนจะทอดกายในอ้อมกอดให้ฝ่ายชายอุ้มไปที่เตียงนอน  บนเตียงร่างอันเปลือยเปล่าของทั้งคู่ต่างนอนกอดรัดกันไปมาปอพลิกตัวมาอยู่ด้านแล้วเลื่อนนมขึ้นไปตรงปากของบี และถูกสนองตอบทันที นมของเธอถูกกัดเบาๆก่อนจะถูกดูดสลับไปมาทั้ง 2 เต้า

"โอ้วววววววว เสียวจัง"

เสียงครางจากปากก่อนที่เธอจะเลื่อนตัวไปด้านล่างพร้อมจับควยที่เริ่มจะแข็งตัวของไปที่นมแล้วจับสีไปมากับหัวนมเธอแล้วนำไปตรงร่องอกพร้อมขยับตัวไปเพื่อปลุกอารมณ์ของเธอกับบีให้ลุกโชนมากกว่านี้ พอควยของบีแข็งตัว เธอเลื่อนหน้าลงไปใช้ปากอีกครั้งจนพอใจ โดยปล่อยให้บีร้องครวญครางไม่หยุด จนเธอเลื่อนตัวขึ้นมาปากทั้งคู่ประกบกันสนิทอีกครั้ง แล้วบีจับหญิงสาวลงไปเบื้องล่าง แล้วจับพลิกตัวให้นอนคว่ำ ปองนั้นรีบยกก้นให้สูงขึ้น พอบีเลื่อนตัวไปด้านหลัง เธอส่ายก้นเพื่อยั่วยวนเหมือนส่งสัญญาณว่าเธอพร้อมแล้ว และครั้งนี้บีดันควยเข้ามาในรูก้นอย่างเต็มแรงทำเอาปองสูดปากด้วยความเสียวแล้วเด้งรับ ส่วนนิ้วของบีนั้นล้วงเข้ามาในรูหีที่ยังมีคราบน้ำกามอยู่ ทั้งคู่ต่างระเริงกามกันอย่างเต็มที่ ยิ่งปองความเสียวที่ถูกเย็ดประตูหลังครั้งนี้ดูจะเสียวกว่าทุกครั้ง  เธอเด้งรับตลอดที่ควยของแฟนกระเด้ามาในรูตูดเหมือนกับรูหีถูกล้วงไม่หยุด  จนทั้งคู่ต่างไปถึงจุดหมายพร้อมๆกัน  บีถอนตัวจากแฟนสาวแล้วลงมานอนหายใจถี่ๆด้วยความเหน็ดเหนื่อยเช่นเดียวกับปองที่พลิกตัวมานอนแนบกายบี ปองใช้มือลูบไปตามใบหน้าของบีก่อนจะหอมแก้มทั้งสองแล้วกระซิบบอกบี

"ไอ้เซ็กส์จัด"

บีหอมหน้าผากแฟนสาวพร้อมกระซิบตอบ

"พูดอย่างกับตัวเองเซ็กส์ไม่จัด"


ปองหยิกบีเบาๆก่อนที่ทั้งคู่จะหลับไปด้วยความอ่อนเพลียจากเกมกามที่เกิด 2ครั้งติดๆกัน

เวลาผ่านไปเดือนเศษที่ร้านบะหมี่จับกัง  ชายหนุ่ม 2 คนกำลังนั่งกินอย่างเอร็ดอร่อย มีหลายๆคนมองมาที่โต๊ะ เพราะคุ้นหน้ากับผู้ชายคนหนึ่ง ส่วนอีกคนนั้นถึงจะไม่คุ้นหน้าแต่บุคลิกนั้นดูดีอย่างมาก  จนยูสั่งชามที่ 2ทำเอาบีที่กินชามแรกไปไม่ถึงครึ่งเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อน

"ตายอดตายอยากมาจากไหนวะ ชามนึงไม่ใช่น้อยๆกูกินไม่ถึงครึ่งมึงสั่งชามที่ 2แล้ว"

"กูอยากกิน มาไทยครั้งนี้กูจะกินให้หายอยาก"

มันเป็นเวลาช่วงบ่ายของวันจันทร์ ยูพึ่งมาถึงเมืองไทยเมื่อเช้าและมาพบเพื่อนทันที ทั้งคู่ต่างตกลงจะมากินบะหมี่จับกัง ระหว่างที่ใส่เครื่องปรุง ยูถามไปยังเพื่อน

"ตกลงมึงแน่ใจแล้วนะ ที่จะเลือกเดินทางนี้"

บีพยักหน้าก่อนจะตอบ

"กูตัดสินใจแล้วละ ทางพรรคก็ไม่ติดอะไร ผู้ใหญ่เข้าใจกูดี"

บีตอบเพื่อนอย่างมั่นใจก่อนที่ยูจะถามต่อ

"แล้วมึงจะเริ่มทำงานเมื่อไหร่"

"ก็รอให้เลือกตั้งเสร็จแล้วมีรัฐบาลใหม่ก่อน กูถือโอกาสพักด้วย เพราะยังไงท่านรัฐมนตรีก็ต้องอยู่รักษาการไปก่อน"

"ตกลงมึงไม่เปลี่ยนใจนะ ทางบริษัทเอ็กซ์ปอร์ต-อิมปอร์ตที่กูเป็นที่ปรึกษาอยู่ทางพี่เกมอยากได้คนมาช่วยเพิ่ม เพราะงานที่สิงคโปร์เยอะกว่าที่คิด"

"อย่างที่เคยบอกไว้กูหางานไม่ได้จริงๆ กูจะมาพึ่งใบบุญมึงเพื่อน"

ยูยิ้มๆเช่นเดียวกับบีเพราะรู้ว่าเพื่อนหวังดีกับตนเองก่อนที่ยูจะถามต่อ

"แล้วตกลงมึงไปทำตำแหน่งอะไร"

"รองกรรมการผู้จัดการสายงานบริหารและประชาสัมพันธ์ จริงๆมันก็แค่ชื่อตำแหน่งที่ทำให้ดูดีนะ เพราะยังไงกูก็ต้องช่วยงานท่านโดยตรงอยู่แล้ว"

บีตอบเพื่อนพร้อมย้อนนึกไปก่อนหน้านี้ หลังจากที่ตนเองเคลียร์ปัญหาที่เกิดขึ้นได้และก่อนหน้ายุบสภา ทางรัฐมนตรีพลังงานได้บอกกับบีว่า จะวางมือจากการเมืองหลังจากรัฐบาลชุดนี้หมดวาระตามที่เคยเกริ่นๆไว้ เพื่อจะได้กลับไปทำงานที่ตนเองถนัดคือเป็นผู้บริหารระดับสูงในธุรกิจพลังงานและชักชวนบีไปทำงานกันด้วย ซึ่งบีนั้นก็คิดหนักอยู่เหมือนกันแต่พอนึกถึงปอง ที่เคยบอกกับตนเองในคืนหนึ่งบนเตียงที่ทั้งคู่นอนเคียงคู่กันหลังจากผ่านบทรักอันร้อนแรง หญิงสาวที่ใช้มือลูบไปตามใบหน้าของตนได้พูดขึ้นมา

"บี ปองอยากให้บีเลิกเล่นการเมืองนะ ถ้าบีจะถามเหตุผลปองก็บอกได้เพราะเรื่องที่ผ่านมา ปองรู้ดีว่ามันกระทบต่อจิตใจของบีขนาดไหนทั้งๆที่ภายนอกดูเข้มแข็ง พ่อกับแม่ปองก็ห่วงเรื่องนี้ ปองรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่บีแสวงหาคือได้การยอมรับจากสังคม แต่สิ่งที่ตามมาปองว่าไม่คุ้มกัน"

"ถ้าไม่ให้เป็นนักการเมืองแล้วจะให้ทำอะไรละ"

บีตอบพร้อมพลิกกายไปอยู่บนตัวหญิงสาว ซึ่งมือทั้งสองข้างของปิงปองจับไปที่แก้มของบีแล้วตอบ

"เงินที่บีมีอยู่มันก็ทำให้บีสบายแล้ว จะไปเรียนต่ออย่างเดียวก็ได้ แต่คนอย่างบีคงไม่ยอมอยู่เฉยๆ แล้วถ้าจะทำงานจริงๆปองว่ามันไม่ยากนะกับความสามารถของบีที่อยู่ใครๆก็ต้องการ ปองสงสารบีที่ต้องมานั่งเครียดและกลุ้มใจเวลากลับบ้าน"

"ขอคิดดูก่อนนะ"

บีตอบพร้อมก้มหน้าลงไปและปองรับการจูบอย่างเต็มใจ ก่อนที่จะเริ่มบทรักบทที่ 2 หลังจากคืนนั้น บีมาทบทวนคำพูดของแฟนสาวซึ่งมันก็จริงเพราะนอกจากตัวเองจะเครียดแล้ว ปองนั้นก็เครียดตามไปด้วย ซึ่งมันไม่ดีต่อทั้งคู่ บีจึงตัดสินใจเลิกเล่นการเมืองโดยแจ้งกับทางหัวหน้าพรรคและเลขาธิการพรรคซึ่งทั้งคู่ขอให้บีทบทวนความคิด แต่บียืนยันตามความตั้งใจทำให้ทั้งคู่นั้นเคารพการตัดสินใจของบีและบีตอบรับคำชวนของรัฐมนตรีว่าจะไปร่วมงานด้วย ซึ่งพอบีตัดสินใจแล้วบีได้โทรไปคุยกับยู ซึ่งทางยูได้เคารพการตัดสินของเพื่อนแต่ไม่บอกออกไปว่าตนเองนั้นเห็นด้วยที่เพื่อนเลิกเล่นการเมือง จนทั้งคู่มาพบกันวันนี้

"แล้วทางคุณทรงยศไม่ชวนมึงไปทำงานด้วยหรือไงวะ"

ยูถามไปที่เพื่อน

"มีหรือที่จะไม่พลาด ถามผ่านมาทางปองแต่กูก็ปฏิเสธไปมึงก็คงรู้ว่าคนอย่างกูไปทำงานกับคนตระกูลนั้นไมได้ ลูกๆแต่ละคนอีโก้สูงและอวดรวยทั้งนั้นมึงก็รู้และกูคิดว่าที่ชวนไปทำเพราะกูเป็นเพื่อนมึง ที่สามารถติดต่อมึงได้โดยตรง เขาหวังตรงนี้มากกว่า"

"แล้วเรื่องที่มึงลงหุ้นกับบรรดาน้าๆของมึงละ กูบอกตรงๆกู งง เพราะที่ผ่านมามึงก็ไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวกับคนพวกนั้นเลย"

บียิ้มออกมาเพราะรู้ว่าเพื่อนหมายถึงอะไร บีใช้เงินก้อนหนึ่งไปถือหุ้นในธุรกิจค้าส่งของยายเพราะรู้ดีว่ากิจการไม่ค่อยดีและตอนนี้น้าใจได้เข้ามาบริหารงานเต็มตัวแทนที่กุ้งกับนกโดยน้าธงได้ส่งลูกชายมาช่วยงาน จากที่ไม่เคยสนใจแต่เพราะทางหลวงอาได้พูดขึ้นมาว่าบีควรจะตอบแทนบุญคุณให้กับยายบ้าง ถึงบีจะเกลียดยายมากแต่ถ้ายายเกลียดบีจริงๆคงไม่สำนึกผิดและคงไม่ยกบ้านพร้อมที่ดินให้บี บีน่าจะช่วยเหลือญาติทางแม่บีบ้าง ถึงอย่างไรก็เป็นน้องสาวของแม่บี ทำให้บีตัดสินใจที่จะช่วยเหลือโดยการลงทุนเข้าไปถือหุ้นส่วนหนึ่งหลังจากรู้ว่าน้าใจเข้ามาดูแลกิจการเต็มตัวแต่บีบอกว่าตนเองเข้ามาถือหุ้นเท่านั้นแต่ไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับการบริหารงาน ทำให้น้าใจกับน้าธงนั้นดีใจมาก  บีจึงบอกเหตุผลของตนเองให้เพื่อนฟังว่าทำไมถึงตัดสินใจเอาเงินไปลงทุนถือหุ้นเพื่อช่วยเหลือกิจการ ยูพยักหน้าก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง

"งั้นกูว่า มึงควรใช้เวลาที่ว่างอยู่ตอนนี้ พาคุณปิงปองไปเที่ยวพักผ่อนสมองจะดีกว่า  เพราะตอนนี้บอกตรงๆมึงก็มีเงินแล้วจะไปที่ไหนก็ได้ ไปเปิดหูเปิดตาแบบไม่ต้องกังวลอะไร ถ้ามึงจะแวะเที่ยวสเปนก็บอก กูจะอำนวยความสะดวกให้ จะพักที่ไหนก็บอก มาที่บ้านกูได้แต่ถ้ามึงกลัวอึดอัดจะไปพักที่โรงแรมก็แล้วแต่"

"เออดีเหมือนกันขอบใจมากเพื่อน ไว้กูคุยกับปองก่อน แต่มันก็ดีเหมือนกันเพราะกลับไปทำงานออฟฟิต กูจะได้มีเวลาไปดูแลหลวงอาท่านด้วย"

"แล้วแต่มึงจะไปเมื่อเที่ยวไหร่ก็บอกกูก็แล้วกัน"

"แล้วมึงไม่สนใจมาถือหุ้นกับกูบ้างหรือไง ธุรกิจค้าส่งนะมีโอกาสขยายธุรกิจของมึงไปถึงลาวกับเวียดนามเลยนะโว้ย"

"ไอ้เวร"

ยูตอบเพื่อด้วยเสียงหัวเราะเพราะรู้ดีว่าเพื่อนแหย่ ทำเอาบีหัวเราะออกมาด้วย  ลึกๆแล้วบีซึ้งในน้ำใจของเพื่อนมาก ทั้งๆที่พึ่งมาถึงประเทศไทยแต่ยูรีบมาเจอบีทันทีการมากินบะหมี่คือข้ออ้างเท่านั้น บีรู้ดีว่าเพื่อนนั้นห่วงตนเองเลยอยากสอบถามเรื่องด้วยตัวเอง ไม่อย่างนั้นยูคงไม่เสนองานให้เป็นอีกทางเลือก แต่บีไม่เปลี่ยนความตั้งใจถึงเพื่อนจะหวังดีก็ตามที คนอย่างยูหายากในสังคมยุคนี้ ถึงจะร่ำรวยมหาศาลมีธุรกิจใหญ่โตขนาดไหนแต่ไม่ลืมเพื่อนถ้าช่วยเหลือได้ก็ช่วยทันที ทำให้บีซาบซึ้งในน้ำใจของเพื่อนรักอย่างมาก

แต่มีอีกเรื่องหนึ่งที่บีไม่มีวันรู้และจะไม่วันรู้ตลอดไป เพราะคนรู้เรื่องนี้มีเพียงแค่ 4 คนเท่านั้นและมีชีวิตเหลืออยู่เพียงคนเดียวคือทนายเดชา นอกจากนั้นอีก 3คนได้จากโลกนี้ไปหมดแล้วคือ ปู่กับย่าและยาย มันเริ่มจากที่บีหนีกลับมาหาปู่กับย่า หลังจากนั้นยายได้แอบมาหาปู่กับย่าพร้อมขอโทษกับเรื่องที่ได้ทำกับบีและพร้อมจะช่วยเหลือส่งเสียบีให้ดีกว่าเดิมถึงจะอยู่กับปู่และย่า เพราะยายรู้ดีว่ายังไงบีก็ไม่กลับไปแน่นอน แต่ปู่กับย่าได้ปฏิเสธ พร้อมบอกว่าถ้าช่วยเหลือแบบตรงๆยังไงบีก็ไม่ยอมรับเพราะบีเกลียดยายมาก ยายจึงขอเป็นให้ทุนการศึกษาของบีโดยผ่านทางมูลนิธิและทางทนายเดชาเป็นคนดำเนินการแทนทั้งหมดก่อนจะมอบให้โรงเรียนโดยไม่ให้บีรู้พร้อมขอร้องปู่กับย่าว่าอย่าบอกบีเป็นอันขาดไม่อย่างนั้นจะมีผลกระทบต่อบีแน่นอนเพราะความเกลียดที่บีมีต่อยาย ซึ่งบีได้รับทุนการศึกษาจากยายมาตลอดจนเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยซึ่งบีก็ได้รับโดยไม่รู้ว่าต่อให้ตนเองผลการเรียนธรรมดาก็จะได้รับทุนเพราะเจ้าของทุนเจาะจงให้บีโดยเฉพาะโดยมีนักศึกษาคนอื่นได้รับด้วย เพราะยายอยากช่วยเหลือคนอื่นๆที่ไม่โอกาสด้วยและป้องกันไม่ให้บีสงสัย จนบีเรียนจบยายได้แอบติดตามข่าวคราวของหลานชายตลอดตามที่เพ็ญแขเล่าบีฟัง และก่อนที่ยายจะทำเรื่องยกมรดกให้บีโดยกำชับกับทนายเดชาว่า

"คุณเดชาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อให้บีด่าทอสาปแช่งฉันขนาดไหนคุณห้ามบอกเรื่องนี้โดยเด็ดขาด เพราะฉันกลัว กลัวว่าถ้าเขารู้ว่าเขาเรียนจบได้เพราะเงินของฉันเขาจะรับไม่ได้ บีเขาเกลียดฉันมาก แต่ฉันก็รับได้ที่หลานของฉันเกลียดฉันมากเพราะฉันเป็นคนทำให้เขาเกลียดเอง สิ่งที่ฉันทำกับเขามันไม่สามารถชดใช้ให้เขาได้เลย ส่วนเรื่องบ้านนะมันเป็นสิทธิของเขาอยู่แล้ว บ้านนี้ยังไงก็ต้องเป็นของลักษณ์ในเมื่อเขาไม่อยู่ก็ต้องเป็นของลูกเขาคือบีไม่ใช่เพราะฉันอยากชดเชยให้กับสิ่งที่ฉันทำมา เขาจะเอาไปทำอะไรก็เรื่องของเขาอย่าได้ค้านหรือห้าม เพราะมันเป็นสิทธิของบีเท่านั้น ฉันของร้องละอย่าถือว่าเป็นคำสั่ง เป็นคำของร้องของคนแก่ที่จะตายวันไหนก็ไม่รู้ว่าขอให้เรื่องนี้มันเป็นความลับที่จะอยู่กับคุณเท่านั้นไปจนถึงวันที่คุณตาย"

ทนายเดชารับปากหลังจากที่ยายเสียชีวิตเอกสารต่างๆที่เกี่ยวกับเรื่องทุนการศึกษาของบีได้ถูกเผาทำลายไปจนหมดสิ้นและจนถึงวันที่ไปพบบีและวันที่เปิดพินัยกรรม ทนายเดชารู้ทันทีว่าบีเป็นคนนิสัยอย่างไร เพราะถึงจะดูออกว่าบีนั้นเกลียดยายและขวัญมากแต่บีไม่ได้ทำอะไรออกมา เพียงแต่ไม่อยากมายุ่งเกี่ยวเท่านั้นพร้อมกับตอนที่มีข่าวโจมตีบีครั้งแรกบีก็ไม่ใช้อิทธิพลอะไรมาตอบโต้หรือกลั่นแกล้งจนถึงครั้งล่าสุดที่ทนายเดชาก็เห็นว่า มันถูกแล้วที่ทางครอบครัวของขวัญต้องเจอแบบนี้เพราะทำผิดกฎหมายเอง จากที่จะโจมตีเพื่อทำลายชื่อเสียงของบีแต่ดาบนั้นคืนสนองจนได้รับผลคืนทั้งความอับอายและต้องหนีคดีกับความผิดที่ได้ก่อขึ้น 

ทนายเดชานั่งคิดถึงเรื่องที่ตนเองทำมาอย่างลับๆเมื่อเห็นข่าวเรื่องที่บีให้สัมภาษณ์กับนักข่าวว่าจะวางมือจากการเมืองและจะไปทำงานกับบริษัทด้านพลังงานแทน และเรื่องที่บีมาช่วยเหลือกิจการของตากับยายที่สร้างมาที่กำลังย่ำแย่เพราะลูกสาวคนโต พร้อมยิ้มออกมาก่อนจะพึมพำออกมาเบาๆ

"คุณทินกรผมไม่ผิดหวังในตัวคุณจริงๆ ถ้าคุณท่านรู้คุณท่านคงดีใจกับหลานที่เกลียดท่านมาตลอดว่าเป็นคนดีกว่าที่ท่านคิดไว้จริงๆไม่เสียแรงที่ท่านแอบส่งเสียให้จนเรียนจบ"


จากตอนแรกที่เคยคิดว่าถ้าบีแสดงกิริยาที่ไม่ดีและมีความอาฆาตมาดร้ายอย่างมากพร้อมใช้อิทธิพลที่ตนเองมีมา กลั่นแกล้ง ทนายเดชาจะตัดสินใจละเมิดคำขอร้องที่รับปากไว้กับยายของบีเพื่อจะบอกว่า ที่บีเรียนจนจบได้เพราะเงินของใครเพื่อให้บีได้สำนึกในบุญคุณ  แต่สิ่งทีบีแสดงความเกลียดออกมาให้เห็นได้อย่างชัดเจนแต่มันก็ไม่มีอะไรไปมากกว่านั้นไม่มีการแก้แค้นใดๆ ทนายเดชามองว่ามันเป็นเรื่องที่ปุถุชนคนธรรมดาที่จะแสดงออกจากสิ่งที่ถูกกระทำ ดังนั้นเรื่องที่ถูกขอร้องจากยายของบีก็จะเป็นความลับตลอดไปจนชีวิตตนเองหาไม่

[thongdaeng_skk]

ชอบทุกเรื่องมากครับ เขียนลงบ่อยๆนะครับ ติดตามอ่านตลอดเลยครับ

[plot0440]

ฮืออออ อ่านจบแล้วจะร้องไห้สงสารคุณยายTT  อยากให้ขยายจักรวาลของยูต่อไปอีกนะครับ ชอบอ่านเรื่องแนวนี้มากๆเลย จะติดตามไปเรื่อยๆนะครับ

[jaojom]

เศร้าเรื่องคุณยายเลยครับ ความจริงที่บอกใครไม่ได้

[kenwin]

มิตรภาพของเพื่อน

[7878]

เป็นเรื่องที่อ่านบทเสียว แบบข้าม ๆ ไปก็ได้
เนื้อเรื่อง เข้มข้นมากจริง ๆ

ต่อยอดไปได้อีกเยอะเลย

ขอบคุณมากครับ

[Pongsathorn Weerahong]

ขอบคุณ ที่เขียนเรื่องราวดีๆมาให้อ่าน ทุกตัวอักษรเล่าได้ด้วยตัวของมันเอง 

[××Mon××]

จบแล้ว แต่ผมว่าเหมือนไม่จบนะ น่าจะต่อไปเป็นซีรีย์ภาคอื่นแทน จากทินกรที่เป็นอดีตนักการเมือง มาเป็นทินกรในเรื่องเชิงนักธุกิจ น่าจะสนุกนะครับ ฝากท่านผู้แต่งไว้เป็นแนวทางในอนาคตด้วยนะครับ (เผื่อได้อ่านต่อ ชอบๆครับ)

ขอบคุณครับ

[oddsk]

ขอบคุณครับ รอติดตามผลงานชิ้นต่อไปนะครับ

[cobra888]

ขอบคุณมากกับเรื่องราวดีๆ ของจักรวาลนายยู ที่สร้างความประทับใจมาตลอด และน่าจะชวนติดตามต่อไป

[Ttum1188]

เข้าช่วงตอนจบท้ายๆได้เยี่ยมมากครับ

[mspeed]

จุกในคอเรื่องคุณยายครับ

[1234non]

เป็นซีรี่ย์ชุดที่ชอบที่สุดแล้ว มันกลมกล่อมมากๆ แฝงข้อคิดอะไรดีๆมากเลย

ขอบคุณครับ

[jackkie]

ขอบคุณ​ครับ​ผู้​เเต่ง​สนุกดี​ครับ​เล่าเรื่อง​ราว​น่าสนใจ​มาก​ครับ​

[1819]

 เป็นต้อนจบที่เกือบจะแฮปปี้จริงติดอยู่ว่า น่าจะให้บี้ได้รับรู้ สิ่งที่ี่ี่ยายทำให้ และ ตอบแทนยายด้วยการบวชอุุทิศบุญให้ แล้วสึกออกมาแต่งงานกับปอง  555