จิตบำบัด Seasons 2 EP13

[Khawnkaow]

 
นี่ก็ใกล้วันที่สามสาวจะรับปริญญาแล้วนะเนี่ย เราเตรียมช่อดอกไม้จากร้านเราที่ให้พี่เค้าจัดให้อย่างสวยงามพร้อม มงกุฏดอกไม้ เป็นพร้อมให้กับเพื่อนๆ ทั้งสามคน
เมื่อถึงวันก่อนวันวันรับปริญญาเราไปที่โรงแรมที่สามสาวจองเอาไว้  ขึ้นไปเจอกัน เรากอดกันอย่างมีความสุข....เราแสดงความยินดีกับเพื่อนๆ ด้วยช่อดอกไม้ นั่งคุยกับในเรื่องอดีตที่ผ่านมา  จนเราบอกว่า หิวข้าวไปกินข้าวกันไหม...... เอออใช่ๆ เดวไปกินข้าวกันแล้วมาเม้าท์ต่อนะแก กินไรดีหว่า ต่างคนต่างเลือกร้านแล้วจะลงไป
....... อ้าวพี่ก้าว พี่ก้าวเข้ามาในห้องหลังจากที่กาน ไปเปิดประตู  เรารู้สึกผิด....กับสิ่งที่เกิดขึ้น  เรายกมือไหว้พี่ก้าวที่อก แล้วพูดว่า นู๋ขอโทษในเรื่องที่ผ่านมาที่พูดไม่จริงกับพี่  จะให้นู๋ทำอะไรนู๋ก็ยอม นู๋ขอโทษพี่จริงๆ  พี่ก้าวยิ้ม แล้วบอกว่าไม่เป็นไรข้าว  เรื่องมันผ่านมาแล้ว เรายิ้ม แล้วพูดว่าขอบคุณ  แล้วนี่พี่จะพาพวกเราไปกินอะไรละคะ....เราถาม.....เหมย บอกว่าเฮ้ยๆ มีแฟนกรู  เรายิ้ม แล้วบอกว่า ขอแบ่งนิดหน่อยแม่งก็หวง แล้วเราก็หัวเราะกัน......

หลังจากเรากินข้าวเสร็จแล้วเราก็ซื้อเครื่องดื่มมาดื่มกัน ความสุขในวัยเด็กน้อย ก็พร่างพรูขึ้น เราบอกว่าเสียดายเนอะที่เราไม่ได้เรียนจนจบด้วยกัน ไม่งั้นเราก็รับพร้อมกันเรายิ้ม ด้วยความเมา.... แล้วบอกว่า ช่างมันแค่นี้เราก็มีความสุข เราลืมตัว....จูบเหมย... เหมยเลยจูบตอบ คงด้วยอาการที่มึนๆ ทั้งคู่ เราเริ่มเลสใส่กันด้วยความร้อนแรงที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ.... จนสามคนนั้นมองสองคน

เราพูดว่าพี่ก้าว.... ข้าวขอแฟนพี่แป๊บนะค่ะไม่ไหวละ เราไล่ระดมจูบ ไล่ตามตัว จนเสื้อผ้าเราหลุดออกจากกัน เราระดมใช้ลิ้นกับเหมย จนเหมยสำลักความสุข เหมยดันตัวเราลงแล้วใช้ลิ้นกับเรา เราหอบหายใจถี่ๆ สำเร็จไปด้วยกัน....แต่มือเราไปป่ายเจอของพี่ก้าว
เรายกหัวเหมยขึ้นแล้วบอกว่า เหมย....กูขอกินของผัวมึงหน่อยนะ เหมยยิ้ม แล้วบอกว่า ได้ถ้ามึงต้องการ....เหมยลุกขึ้นแล้วถอดกางเกงพี่ก้าวเอาแท่งหรรษาออกมา เราจับมาเลียด้วยลิ้นเบาๆ ค่อยๆ หนักขึ้นเรื่อย  เรามองหน้าพี่เค้าระหว่างที่อมแท่งหรรษา...ยิ้มให้แล้วพูดว่า เหมือนกับรอบนั้นไหมค่ะพี่.....พี่ก้าวบอกว่าใช่เลยข้าว..... เราเอาแท่งนั้นมาตีกับแก้ม กับริมฝีปากเรา แล้วจับมันอมเข้าไปด้วยความรวดเร็ว สลับกับช้าแบบอ้อยอิ่ง....เรายิ่งเห็นหน้าเหยเกของพี่ก้าว เรายิ่งยั่วยวนด้วยหน้าตาและปาก (สามสาวชอบบอกว่าหน้าตาเราเวลาต้องการนี่ปลุกอารมณ์มาก)        ด้านเหมยยังคงใช้ลิ้นกับเราอย่างต่อเนื่องเราเสร็จคาลิ้นของเหมย

.....เราคายแท่งของพี่ก้าวแล้ว...หอบถึ่ๆ จังหวัดเดียวกัน พี่ก้าวเดินเข้ามาแทนเหมย...จ่อแท่งเข้าพี่หมีของเรา.... เราจับแท่งพี่ก้าวที่ปากช่อง แล้วเราค่อยๆ ดันสะโพกเข้าไปกดแท่งเนื้อเข้าไปเบาๆ แคมของเรามันหยู่ ตามเข้าไป แล้วปลิ้นเข้าปลิ้นออก แล้วในที่สุดแท่งของพี่ก้าว เข้าไปในหมีของเราอย่างเต็มลำ เรากดหมีเรากับของพี่ก้าวจนท้องเราชนกัน...... น้ำตาเราไหล....เพราะมีหลายเรื่องที่ผ่านเราเข้ามา สองสาวจะเข้ามาร่วมแจม แต่เหมยบอกว่า อย่าเลยพวกแก แกไม่เห็นน้ำตา....ข้าวมันหรือ เข้าใจมันไหม มันทดแทนพี่ก้าวในส่วนที่มันขาดหายไป มันเหมือนกับการชดใช้พี่ก้าว...... มันบอกูแล้วก่อนหน้า พวกมึงอยากนะ....รอบสองค่อยว่ากัน

แล้วเรากดสะโพกเราเข้าไป .......อูยส์ เสียวค่ะ พี่ก้าว พี่ก้าวขยับเข้าออก ด้วยความค่อยสลับแรง พอมันเข้าที่เข้าทางพี่ก้าวดันแท่งจนท้องชนท้อง เรากดสะโพกแน่นๆๆ คาไว้ แล้วน้ำเราก็แตกออกมา เราหอบเหมือนหมาหอบแดด พี่ก้าวโยกต่อ เปลี่ยนทางจากท่านอนหงาย เป็นหมาน้อย เราขยำหน้าอกเรา....อยากแรงจนเกร็งตัวไปอีกรอบ ....ไม่ว่าเราจะสุขแค่ไหน แต่น้ำตาเราก็ยังไหลมาต่อเนื่อง

พี่ก้าวสรรหาท่าต่างๆ มาจัดใส่เรา หลายต่อหลายท่า มันเป็นครึ่งชั่วโมงแห่งความสุขสันต์จริงๆ ค่ะ เราเสร็จจนเราไม่นับแล้วเพราะนิ้วมือนิ้วเท้า รวมกันก็นับไม่ถ้วน เราจนสุดท้ายพี่ก้าวระเบิดใส่ร่องเราแบบเนืองนอง ช่องเราบีบ เป็นระยะๆ  อย่างต่อเนื่อง เราหมดสภาพผมเรายุ่งเหยิงไปหมด... เรากอดกับพี่ก้าวและระดมจูบกันอย่างหนักหน่วง.....สักพัก

........สติเรากลับมาเต็มๆ เราถอนตัวออกมาจากพี่ก้าว ........

.............เรายกมือไหว้เหมยแล้วพูดว่า เราขอโทษนะ เหยมจูบเราแล้วบอกว่าไม่เป็นไรข้าว เห็นข้าวสุขเหมยก็สุขนะ  ......เรายกมือไหว้พี่ก้าว นู๋ขอโทษทุกสิ่งนะค่ะ และครั้งนี้นู๋ขอเป็นครั้งสุดท้าย ด้วยความสัมพันธ์แบบนี้นะค่ะพี่  นู๋อยากกลับไปเป็นน้องที่น่ารักของพี่ และพี่เป็นพี่ที่ดีของนู๋  ส่วนเหมย เราขอเป็นเพื่อนกับเธอต่อนะ เหมยบอกว่า ได้นะข้าว แต่เราขอข้าวกับพี่ก้าว เลยว่า บางครั้งเหมยขอเลสกับข้าวนะค่ะพี่.......พี่ก้าวยิ้ม แล้วพูดว่าได้จ๊ะ......

เราตื่นเช้ามาก...รีบช่วยสามสาวแต่งหน้า ทำผม จนสวยแบบใสๆ มิใช่แบบที่แต่งหน้าแบบคนอื่นที่เค้าแต่งกัน ซึ่งสามสาวนี่ยิ่งชอบ  เมื่อไปถึงสถานที่สำคัญ เราเจอเพื่อนๆ ในชั้้นเรียนหลายคน ต่างคนต่างดีใจ ที่เรากลับมาได้เหมือนเดิม แต่ก็มีบางคนที่มองเราแบบแปลกๆ ถึงตอนนี้เราบอกเลยค่ะว่าเราไม่แคร์...... เพราะเราเรียนรู้ที่จะอยู่กับอดีตที่บอบช้ำได้อย่างมีความสุข แม้ว่าจะมีเรื่องกระทบจิตใจเป็นบางครั้ง เราสามารถที่จะสลัดมันออกจากใจเราได้อย่างรวดเร็ว.....

.หลายคนที่ประสบปัญหาแบบเรา ไม่มีใครช่วยเราได้นะคะนอกจากเราจะต้องช่วยตัวเอง ไม่ว่าคนรอบข้างจะบอกเราอย่างไร ถ้าใจเราท้อ เราก็จะหมดพลังค่ะ ขอให้เปลี่ยนพลังลบจากใจเป็นพลังบวกให้ได้ แล้วคุณจะอยู่ในสังคมที่โหดร้ายได้ค่ะ.....ดังคำกล่าวที่ว่า เสียแล้วเสียไป หาเอาใหม่ดีกว่า นี่ละค่ะ มันอาจจะยากตอนเริ่ม แต่ขอให้คุณลุกขึ้นแล้วก้าวขาออกมา  ก้าวแรก  ก้าวสอง มันยากมากค่ะ พอได้ก้าวสองก้าวแล้ว ก้าวที่เหลือมันจะตามมาเอง....

หลังจากที่ส่งสามสาวเข้าห้องประชุมเสร็จ เรากับพี่ก้าวก็ว่าง เลยมานั่งคุยกันแบบเปิดใจอีกครั้ง.....เราได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดที่เขาได้รับจากการกระทำของเรา ที่เราโกหกเขา.......  แล้วเขาก็รู้ถึงความรู้สึกของเรา ที่ทำไมเราต้องโกหก...... เพราะตอนนั้นเราไม่ต้องการที่จะโดนเย..... เลยต้องพูดแบบนั้น จริงๆ เรามีความรู้สึกกับพี่เค้าแบบพี่ชายจริงๆ  เราจับมือ แล้วดึงมือพี่เขามาจูบ เอามือพี่เค้าแนบอก แล้วบอกว่านู๋ขอโทษนะ ทุกสิ่งอย่าง มันผ่านไปแล้ว.... ต่อจากนี้เรามาเริ่มชีวิตใหม่กันนะพี่ชาย รักเหมยให้มาก มีลูกกับเหมยเร็วๆ ละ อยากอุ้มหลานแล้ว.....

............พี่ก้าวยิ้ม แล้วหยิบยาให้เรา.....พี่ก้าวพูดต่อว่า....กินก่อนข้าว...ถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้ข้าวจะมีลูกกับพี่แทน เรายกมือไหว้หัวเราะ เออ ใช่ ขอบคุณคะ เราลืมกินยาคุมฉุกเฉินไปจริงๆๆ 
วันนี้เป็นวันแห่งความสุขของสามสาวแล้วเราจริงๆ ค่ะ มีความสุขกัน ถ่ายรูปกันจนแสงหมด รวมถึงเพื่อนๆ คนอื่นๆ ด้วย เรากับสามสาวไปกินข้าวเย็นกัน เราพูดต่อว่า นี่พวกมึงจะกลับบ้านกันเลยไหม  สามสาวบอกว่า เดวกูคงค้างที่โรงแรมก่อน แล้วมึงละ กูว่าจะกลับละ ไปนอนคอนโดพี่แก้มดีกว่า ได้ไปนั่งถักเสื้อให้พี่เขา นี่กูกำลังเก็บเงินค่าตั๋ว

  กาน เอามือจับแก้มเราแล้วพูดว่า "คุณข้าวคะ อย่างคุณต้องเก็บเงินด้วยหรือค่ะ แค่เอ่ยปากทางบ้านก็ให้แล้ว"  เราตอบว่า ไอ้คุณกานคะ  "มันก็จริงค่ะ...ขอเงินที่บ้านไปปีละ 6 รอบเค้าก็ให้ค่ะ.... แต่คุณมึงรู้ไหมว่าเงินที่ดิฉันใช้อยู่นี่เป็นเงินจากการทำงานของดิฉันนะคะ กว่าจะได้แต่ละบาทสองบาทนี่เลือดตาแทบกระเด็น"  เรายิ้มแล้วจูบกานกับต่าย....แบบอารมณ์ดี....

ต่ายถามเราต่อว่า นี่เมิงจะไม่กลับไปเรียนแล้วหรือ  ยังไม่รู้เลยอะ ไม่อยากเรียนทำงานแบบนี้ก็ดีนะแก อย่างไรก็อย่าลืมอุดหนุนร้านดอกไม้ฉันละ เราขายของต่อ....ถ้าจะไปโทรมาก่อนนะ ฉันได้เข้าร้านแล้วไปกินข้าว เม้าท์มอยกัน....เรายิ้มอย่างสดใจ  แล้วอย่าฉลองหนักละ แกต้องไปทำงานกันมิใช่หรือ ไม่หนักหรอกน่าจะสักสี่ห้าทุ่มคงนอนละ  จ้าแม่คุณ เรากลับละนะ  เรายกมือไหว้พี่ก้าว แล้วพูดว่าอย่าลืมคืนนี้ฉลองปริญญากับเหมยเยอะนะคะ ให้นางมารับปริญญากับพี่ด้วยชุดนี้ก็ดีนะ พี่ชอบมิใช่หรือ....พี่ก้าวหัวเรา จนสามสาวมองหน้า  เราแล้วจูบกอดกับสามสาวอย่างแนบแน่น จนคนในร้านมองกันแต่เราไม่แคร์คะ

เรากลับมาถึงคอนโดพี่แก้ม แล้วนั่งๆ นอน ถักเสื้อไหมพรมให้พี่แก้ม และผ้าพันคอให้กับสองสาว จนถึงเช้า...กว่าของทั้งสามชิ้นจะเสร็จเกือบสามอาทิตย์ค่ะ

อีกสองเดือนต่อมา เราเก็บเงินค่าตั๋วไปกลับ ค่ากิน ค่าเดินทางเล็กๆ ได้แล้ว เราบินตามไปหาพี่แก้ม.........พี่น้ำเป็นคนมาส่งเราที่สนามบิน และให้เครดิทการ์ดเราซึ่งเป็นบัตรเสริมของนาง นางหอมแก้มเราแล้วบอกว่าเอาไว้ใช้นะ....โหย บัตรเคดิตใบแรกในชีวิต....เราหอมแก้มพี่น้ำแล้วบอกว่า นู๋จะใช้ให้เต็มวงเงินเลย......5555....นางขยี้ผมเราเบาๆ แล้วเราหัวเราะต่อกัน....เออพี่น้ำ...เราจับพุงพี่เค้าแล้วหอมพุง ตัวเล็กนี่จะให้ชื่ออะไรดีนะ เออ พี่ยังไม่ได้คิดเลยอะ....แต่ยังอีกนาน....เอาน่ารับรองชื่นนี้ ถูกใจทุกคนพี่ว่านะ...เราหอมพุง หอมแก้มพี่น้ำ แล้วกอดกันก่อนเราเดินไปที่ช่องผู้โดยสารขาออก

สองสาวมาต้อนรับเราอย่างมีความสุข คนที่ดีใจจนออกหน้าคือรีนะ ด้วยความที่นิสัยเรากับรีนะที่คล้ายๆ กัน ไม่ว่าสไตล์การแต่งหน้าทำผม สไตล์การแต่งตัวค่ะ เรากอดกันอย่างมีความสุข สองสาวพาเราไปกินข้าว เดินเที่ยวเล่น รอเวลาที่พี่แก้มเลิกเรียน......

เมื่อพี่แก้มเลิกเรียน เราไปรับพี่ที่มหาวิทยาลัย  อ้อมกอดที่โหยหา รสจูบที่ห่างหาย กลับมาอย่างเต็มที่ จนคนรอบข้างตาร้อนเลยละ จนได้ยินเสียงมามิ  เฮ้ๆๆ พอๆๆๆ ไปต่อที่โรงแรมไหม เราผละจากกันแล้วหัวเราะอย่างดัง รีนะ ถามว่าข้าวจัง..... รีบหรือคะ.... อยากกุ๊กกิ๊ก กับพี่แก้มเลยไหม เราหน้าแดง แล้วบอกว่ายังก่อน แต่ตอนนี้อยากไปกินของอร่อยๆ อีกแล้ว แล้วเราทั้งสี่ท่องเที่ยวกันอีกรอบ เราหยิบผ้าพันคอให้สองสาว และเสื้อให้พี่แก้ม บอกว่าเราเอามาฝากสำหรับหน้าหนาวนะ
สามคนหอมและกอดเรา ความสุขเล็กๆ ของเราที่ทำให้ทุกคนยิ้มได้ เราก็ยิ้มอย่างมีความสุข 
ตลอดสองอาทิตย์ที่เราอยู่ที่โน่น เรารู้สึกชอบความสงบของบ้านเมือง ความปลอดภ้ย และที่สำคัญได้มิตรภาพที่ดีจาก ครอบครัวของมามิ และรีนะ แม่ๆ ของทั้งสองรักเราเหมือนลูกสาวอีกคน  จนวันที่เราต้องกลับเราได้ของฝากมาเพียบเลยค่ะ  คืนก่อนกลับ สองสาว ปล่อยให้เราอยู่กับพี่แก้มสองคน พลังบทแห่งรักที่จบลงนับสิบรอบ เรานอนหอบ หายใจเร็วๆ ในอ้อมกอดพี่แก้ม ที่ลูบผมเราเบาๆ เหมือนทุกครั้งที่เสร็จกิจกัน....

เราพูดว่า น้องต้องอดทนใช่ไหมค่ะ พี่แก้มยิ้ม อยากได้แบบนี้ทุกวันเลย คิดถึงอกอุ่นๆ มือที่คอยลูบผมให้ พี่แก้มจูบเราแบบเอื่อยๆ แล้วถอดริมฝีปากออก แล้วพูดต่อว่า อดทนเนอะ ไม่นานพี่ก็กลับแล้ว

เออพี่  พี่โทรคุยกับแ่ม่พี่บ้างไหม มีอะไรให้น้องไปดูแลไหม เราถามเพราะเข้าใจหัวอกคนที่ต้องห่างไกลเช่นกัน  พี่โทรคุยเกือบทุกวัน ส่งรูปไปให้เค้าดูนะ ดูเค้ามีความสุขดี ถ้าตัวเล็กอยากไปพักก็ไปได้นะ ซึมซับความเป็นต่างจังหวัด เผื่อตัวเล็กจะชอบ ถ้าพี่อยู่ที่ไหนแล้วมีความสุขน้องจะอยู่ตรงนั้นละ  เรากอดกันแน่น แล้วเราหลับไปในอ้อมกอดของพี่เค้าจนถึงเช้า

เมื่อพบกันก็ต้องจากลา ่กอนวันที่เราจะกลับ...เราไปลา...ครอบครัวของรีนะ กับมามิ สามสาวมาส่งเราที่สนามบิน มาคราวนี้เรามีความสุขที่ได้เจอมิตรภาพที่ดีของเจ้าบ้าน และได้เจอแฟนที่น่ารัก เราสี่คนกอดกันด้วยความผูกพันและมิตรภาพที่ดีระหว่างกันและกัน.............เรากลับไปเยือนมามิ กับรีนะ อีกหลายครั้งจนพี่แก้มเรียนจบ  จากนั้นในทุกๆ ปี ถ้ามีโอกาสที่เหมาะสม เราจะไปเยือนสองสาว และสองสาวก็จะมาเยี่ยมเรา  มาอย่างต่อเนื่องค่ะ มิตรภาพที่......ไม่น่าจะยั่งยืนก็กลับมายั่งยืนและเป็นมิตรภาพที่ดีต่อกัน

[1819]

 เป็นการจบต้อนepนี้ ที่ดูมีความสุขดีครับ ไม่รู้ว่า ใกล้ๆจะจบเรื่องจะมีหักมุม อะไรไหม

[Khawnkaow]

เป็นการจบต้อนepนี้ ที่ดูมีความสุขดีครับ ไม่รู้ว่า ใกล้ๆจะจบเรื่องจะมีหักมุม อะไรไหม

ไม่ได้หักมุมแล้วค่มีแต่ผจญภัยในแดนมหัศจรรย์ละค่ะ