จิตบำบัด Seasons 2 EP16 (จบบริบูรณ์)

[Khawnkaow]

ขออภัยที่ต้องส่ง Seasons2 ให้จบในวันนี้นะคะ เนื่องจากข้าวต้องไปคลอดน้อง....ตอนนี้นอนรอคลอดอยุ่ค่ะ......

เรากลับมาถึงบ้านตอนเย็นๆ แม่ กับพี่น้ำ ถามว่ากินข้าวยัง เราบอกว่ายัง แม่กับพี่สาว ก็ไปจัดสำรับ เรากับพี่แก้มไปล้างมือ แล้วมากินข้าว พ่อเรา แม่เรา พี่เขย บอกว่า เขากำลังจะมีน้องคนที่สอง  5555 โอ้ย งานมงคลจริง เราดีใจกับพี่สาวเรา......แล้วถามว่า จะตั้งชื่อว่าไรดีละ  พี่น้ำบอกว่า คนแรกชื่อต้นข้าว  คนสองชื่อต้นน้ำ เราถามต่อว่าทำไมละชื่ออื่นก็มีเวลาเรียกนี่ จะงง ไหม พี่น้ำกอดเรา แล้วบอกว่า คนแรกชื่อต้นข้าว คนที่สองต้องชื่อต้นน้ำ มันเหมือนตัวแทนเราไง พี่จะให้เค้ามีพ่อแก้ม แม่ข้าว แม่น้ำ พ่อกร  เป็นลูกของบ้านเรา แล้วพี่จะให้เค้ารักกัน ไม่รังเกียจกันเนอะ ไม่ต้องเหมือนเราไง  เรายิ้ม แล้วกอดพี่น้ำ 
พี่แก้มพูดออกมาวา...อยากชวนบ้านเราไป บ้านพี่แก้ม จะได้ไปเจอแม่ แล้วจะได้ขอข้าวเป็นกิจลักษณะ บ้านเราจะว่าอย่างไรคะ>>> พ่อเราลุกขึ้น  บรรยากาศ เงียบทั้งบ้าน  เรานึกในใจ ตายแล้วกรู จะมีผัว สักที อุปสรรค์แม่งงงงเยอะจัง >>>>พ่อเราลุกขึ้นแล้วมาจับหัวพี่แก้ม แล้วบอกว่า......ไปกันลูก...... พ่อรอคำนี้มานานแล้ว
เอ้อ..... แก้มรอเดี๋ยวนะ  พ่อเดินหายไปที่ห้องแล้วเดินกลับมา หยิบแหวนวงเล็กๆ สองวง  แล้วพูดว่า แก้ม รับไปนะลูก สวมให้น้อง เรามองหน้าพ่อ น้ำตาไหลออกมา พี่แก้มยกมือไหว้พ่อ แล้วสวมแหวนให้เรา ข้าว สวมให้พี่เค้าซะ เราไหว้พ่อแล้วเรารับแหวนมาสวมให้พี่แก้ม  พ่อเราจับไหล่เราสองคน  แล้วพูดว่า ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ สุขทุกข์ กันมามาก คงเห็นและเข้าใจกันและกันแล้วเนอะ ความรัก มันไม่มีในโลกนี้ มีแต่ความเข้าใจและอภัยกันที่อยู่ตลอดไป หนักนิดเบาหน่อยอภัยกันนะลูก...แก้มเป็นลูกแม่เค้าแล้วใช่ไหม  เห็นแม่เล่าให้พ่อฟัง ค่ะพี่แก้มตอบเบาๆ   
วันนี้พ่อบอกว่าแก้มเป็นลูกพ่อเหมือนกัน>>>>> พี่แก้มยกมือไหว้ >>>> ส่วนเรา เหวอคะ>>>> เราพูดออกมาว่า  นี่พ่อท่องบทนี้ทั้งคืนเลยหรือค่ะ แม่เราตีแขนเรา อย่างแรง แล้วบอกว่า ไหว้พี่เค้าซะ อยู่ด้วยกันอภัยกัน นะ  พี่น้ำกับพี่กร บอกว่า รอแป๊บนะ พี่มีของให้  เราหยิบกล่องแล้วเปิดดู เป็นสมุดเงินฝาก  พี่เตรียมไว้ให้เราเมื่อเราแต่งงาน แต่ตอนนี้พี่ไม่ต้องฝากต่อแล้ว นี่ฝากมาเกือบจะ20 ปี ตั้งแต่ได้เงินจากเบี้ยเลี้ยงนักกีฬา เงินรางวัลจากการชนะเลิศกีฬา พี่เอามาปันและเอามาฝากให้ข้าวนะ>>>มีความสุขมากนะน้องพี่ >>>ส่วนของพี่แก้ม น้องไม่มีอะไรให้นะคะ นอกจากขอบคุณพี่สาวคนโต มากๆ คะ ที่ดูแลน้องสาวคนเล็กของบ้านเราให้มีความสุข.... น้ำขอบคุณจริงๆ ค่ะ
.......................................................................................................................................................
พี่กร ขับรถเราไปทางเหนือ เพื่อไปหาแม่พี่แก้ม  เรานี่เหงื่อเต็มมือ ตื่นเต้น น้องต้นข้าวที่ติดเราตั้งแต่คลอดจนถึงตอนนี้นอนหลับอยู่บนตักเรา เราลูบผมน้อง เพื่อลดความตื่นเต้น   แต่แหวนที่นิ้วนางของเรามันทำให้เรายิ้มได้
..........................................................................................................................................................
ตัดภาพมาถึงบ้านแม่พี่แก้ม  พี่แก้ม ทำบ้านใหม่ ให้ทันสมัยขึ้น ส่งเงินมาให้แม่ทำบ้านให้อยู่สบาย บ้านพี่แก้มด้านหลังติดริมน้ำ และทำการเกษตรเป็นหลัก
มาถึงบ้านทุกคนลงรถไปแล้ว เหลือเรากับพี่แก้ม และน้องต้นข้าว....ที่นั่งที่นั่งหลังสุด พี่แก้มไม่กล้าลุกขึ้นเพื่อลงจากรถ มือสั่น ตัวสั่น  เราบีบมือพี่แก้ม แล้วพูดว่า อดีต มันผ่านไปแล้วค่ะ แต่มันเป็นปมอยู่ในใจเรา ขึ้นอยู่เราจะอยู่กับปมในใจเราอย่างมีความสุขได้ไหม  วันที่พี่ไม่มีเพื่อนอยู่เคียงข้าง หรือไม่มีคนปรับทุกข์ หรือไม่มีไหล่ให้ซบตอนพี่ร้องไห้ หรือเหนื่อยล้า.... ข้าวจะเป็นคนคนนั้นให้นะ """"เราหอมหน้าผาก""""พี่แก้ม..... แล้วบอกว่าไปค่ะสาวน้อย เราพูดกับพี่แก้ม.....หันหยิกแก้มน้องต้นข้าว ไปไหมคะนู๋  ต้นข้าวตอบด้วยเสียงเล็กๆ ว่า ไปกันคะแม่ข้าว ป้าแก้ม
แม่พี่แก้มเดินลงมาคง สงสัยว่าใครมาหา พอเห็นพี่แก้ม แกก็ดีใจ พี่แก้มกอดกับแม่อย่างมีความสุข เรายิ้มอย่างมีความสุข เราขึ้นบ้านกันแล้วพี่แก้มแนะนำทุกคนที่บ้านเรา ยกเว้นเรา แล้วพี่แก้มบอกว่า แม่ให้พรกับลูกสาวคนเล็กหน่อยค่ะ แม่บอกว่าคืออะไร พี่แก้มบอกให้เราเข้าไปหา แก้มแนะนำน้องข้าว คนที่จะมาเติมเต็มชีวิตแก้ม  แม่จะว่าอะไรไหม ถ้าข้าวจะมาเป็นลูกสาว แม่อีกคน แม่ยิ้ม เออ พาเมียมาว่างั้น>>> เราหัวเราะออกมาแบบไม่เกรงใจ>>> แม่จับมือเราแล้วบอกว่า นู๋ก็น่ารักดี ดูแลกันดีๆ นะ แม่ฝากแก้มด้วยนะ แล้วหันมาทางที่บ้านเรา  แล้วพูดว่าฝากลูกสาว ให้คุณดูแลด้วยนะ
ที่บ้านข้าวเดินทางกลับในวันรุ่งขึ้นส่วนเรากับพี่แก้มไม่ได้กลับด้วย เราชอบวิถีแบบนี้ นะไม่วุ่นวาย สงบ มากๆ เราช่วยแม่ทำงานสวน ทำงานนั่นโน่นนี้่ เราเรียนรู้วิถีชีวิต ที่อยู่กับธรรมชาติแบบสังคมชนบท  เราเริ่มยิ้มได้ เรานอนหลับแบบไม่ต้องผวา ตัวสั่นหรือร้องไห้อีกเลย ส่วนต้นข้าว ก็สนุกสนากับท้องนา เล่นสนุกสนานจนมอมแมไปหมด แต่สิ่งที่เราเห็นคือรอยยิ้มที่มีความสุขของนาง 
เราเริ่มนุ่งผ้าซิ่น เสื้อแขนกระบอกเวลาไปวัดในวันพระ แม้ว่าจะโดนคนในหมู่บ้านมองถึงความแปลกของคู่เรา เราก็มิได้ไหวหั่น ไม่นานเสียงนินทา มันก็หมดไป เรานุ่งผ้าถุงอยู่บ้านแบบสบายๆ จนแม่กับพี่แก้ม บอกว่าเราเกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆ
เราเริ่มทำเกษตร อินทรีย์อย่างจริงจัง ด้วยการหาข้อมูลและการทำเกษตรเรียนรู้จากคนท้องถิ่น และค่อยต่อยอดจากพวกเขา แล้ว  ทำให้พวกเขาเห็นว่ามันสามารถทำราคาได้มากกว่าเดิม โดยใช้ช่องทางการตลาดจากพี่ๆ ที่รู้จักด้วยการบอกต่อๆ กันไป ด้วยเป็นคนที่ไม่รู้อะไรมาก่อน มันจึงทำให้เราต้องพยายามและใส่ใจให้มากกว่าเดิม การทำนา พร้อมกับผักสลับหมุนเวียน การปลูกปอเทือง ดอกไม้ในแต่ละช่วงฤดู ที่ไม่มีผลกระทบกับการทำนาและผัก นอกจากจะเป็นแหล่งท่องเที่ยวแบบชิลล พร้อมกับมีที่นั่งจิบกาแฟริมน้ำบรรยากาศแบบสบายๆ เนิบๆ ไปเรื่อย สิ่งเหล่านี้เป็นการสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับเรา รวมถึงการทำผักแบบหลายๆ อย่างสำหรับคนรักสุขภาพที่เราส่งในเมืองเกือบทุกวัน  ชีวิตที่เนิบๆ อ้อยอิ่งของเรา มีสีสรร และมีความสุขตามอัตภาพ และมีคุณค่ากับตัวเอง
ร้านดอกไม้ของเรายังคงอยู่ เติมเต็มด้วยดอกไม้แปลกๆ จากไร่ของพี่แก้ม  พี่นางจากลูกจ้างในร้าน กลายมาเป็นหุ้นส่วนของเรา  ซึ่งเราเป็นคนเสนอเรื่องนี้กับนาง...เราคิดว่าอะไรที่มันจะดีสำหรับเขา มันดีสำหรับเราเสมอ  พี่แก้ม เรา พี่ตอง และวี...วางแผนการใช้ ชีวิตในพื้นทีนี้ร่วมกันค่ะ วี ตอนนี้ไม่ได้เป็นแอร์แล้ว มาทำงานอยู่กับเรา...พี่แก้ม พี่ตอง ย้ายมาอยู่ใน โรงพยาบาลประจำจังหวัด แม้ว่าจะเป็นงานเล็กๆ แต่มันมีควมสุขกว่า.....
เรากับวี บางวัน เราเข้าไปจัดกิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์กับเด็กๆ ในพื้นที่ เด็กๆ ที่ด้อยโอกาสในด้านต่างๆ ให้เค้าคิดในสิ่งดีๆ สิ่งที่เป็นประโยชน์ที่สำคัญให้เขาได้เห็นคุณค่าของตัวเองมากยิ่งขึ้น......วี พูดได้ได้คล่องกว่าเดิม และพูดภาษาถิ่นนี้ได้มากยิ่งขึ้น...และนุ่งผ้าพื้นเมืองได้คล่องแคล่ว และสวยงาม...........
10 กว่าปี ที่เรารู้จักพี่แก้ม ....จากพี่หมอ  พี่แก้ม แล้วมาเป็นสามี (หรือเปล่าก็ไม่รู้นะ) ไม่ว่าพี่แก้มจะอยู่ในสถานะใด เรามีความสุขเสมอเมื่อเรานึกถึง และที่สำคัญ 3 สาวเพื่อนเรา  2 สาว รีนะ กับมามิ ยังคงวนเวียน อยู่ในวงจรชีวิต และความสุขของเราอย่างต่อเนื่อง รวมถึง พี่ๆ หนุ่มกลุ่มพี่แก้ม พี่กล้วย พี่นาง และพี่ก้าว ที่เป็นแรงผลักดันให้ผลผลิตของเราหลั่งไหลไปยังส่วนต่างๆ ได้ดียิ่งขึ้น
.....................................................................................................................................................
เราได้หลานสาวคนแรกชื่อต้นข้าว (ได้ความใจเย็นของข้าวมาเต็มๆ แล้วเป็นเด็กน้อยที่ติดข้าวมาก)  ได้หลานชายคนที่สองเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2564 ชื่อต้นน้ำ เพื่อให้เป็นตัวแทนของพี่น้ำกับข้าว
......................................................................................................................................................
ภาพสองสาวที่กอดกันริมน้ำยามเช้าด้วยสาวน้อยที่อยู่ระห่างการตั้งครรภ์ กว่า 8 เดือน ที่มองดูสายน้ำที่อ้อยอิ่งไปเรื่อย พร้อมกับเด็กน้อยวัยสามขวบที่พูดแจ้วๆ ไปเรื่อยๆ ใช่ค่ะตอนนี้ข้าวกำลังจะเป็นแม่คนจากการผสมนอกมดลูก.... เป็นลูกสาวเราตั้งชื่อว่าลมเหนือ ส่วนพี่น้ำเตรียมมีโครงการ 3 ที่ชื่อลมหนาวค่ะ ส่วนน้องต้นข้าว ตอนนี้เป็นลูกบุญธรรมข้าวแล้วค่ะ
เรื่อราวของเรายังคงเดินหน้าต่อไป แม้ว่าเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานแค่ไหน แต่การเปิดใจของเราสองคน คงเป็นสิ่งหนึ่งที่ยึดโยงสายใยไว้ด้วยกันนานเท่านานตามที่เส้นทางของลิขิตสวรรค์ที่กำหนดไว้ค่ะ.....ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น  ตั้งอยู่ และดับไป....เสมอ 
ขอบคุณที่อ่าน ขอบคุณที่คอมเม้นท์ และขอบคุณทุกกำลังใจที่ให้คะ
_____จบบริบูรณ์_____

[1819]

เป็นการจบ เรื่อง ที่สวยงามละมุนไปด้วยความรัก ความเข้าใจ และ การ ให้อภัย กันและกัน เรียนรู้ศึกษาไปด้วยกัน จบแบบ แฮปปี้ ครับ ขอบคุณมาก   

[teerapong2534m]

แฮปปี้เอนดิ้งจริงๆ ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ ขอบคุณครับสำหรับเรื่องราวดีๆที่​มีให้อ่านอีก FC ติดตามอยู่ครับ

[Khawnkaow]

เป็นการจบ เรื่อง ที่สวยงามละมุนไปด้วยความรัก ความเข้าใจ และ การ ให้อภัย กันและกัน เรียนรู้ศึกษาไปด้วยกัน จบแบบ แฮปปี้ ครับ ขอบคุณมาก   

ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ  ภาระกิจคุณแม่เรียบร้อยแล้วค่ะน้องน้ำหนัก 3.8 กิโลกรัม เพิ่งรู้ว่าอารมณ์การเป็นแม่คนนี้เป็นอย่างไร   เลี้ยงง่ายดีเพราะข้าวไม่ได้เลี้ยง มีแต่คนอุ้มไปนั่นไปโน่นนี่ 555 ข้าวให้นมน้องอย่างเดียว  เดินได้ดีขึ้นเยอะ เพราะคลอดแบบธรรมชาติค่ะ

[Khawnkaow]

แฮปปี้เอนดิ้งจริงๆ ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ ขอบคุณครับสำหรับเรื่องราวดีๆที่​มีให้อ่านอีก FC ติดตามอยู่ครับ

ขอบคุณที่ชอบนะค่ะ คงรอน้องลมเหนือโตอีกนิดคงได้เขียนงานใหม่แล้วละค่ะ

[เอกพล]

ขอบคุณครับ แต่งเรื่องสนุกดีครับ เป็นกำใจให้ครับ ขอให้น้องแข็งแรงครับ

[NaNNz]

 เล่นเอาน้ำตาซึมเลยผม ฉากจบมีความสุขมากๆ คำพูดของคุณพ่อนี่ ดาเมจแรงมาก น้ำตารื้นเลยทีเดียวมีความสุขกับชีวิตมากๆนะครับ ขอให้ร่ำรวยๆความสุขไปตลอด ขอบคุณมากๆครับ

[Khawnkaow]

เล่นเอาน้ำตาซึมเลยผม ฉากจบมีความสุขมากๆ คำพูดของคุณพ่อนี่ ดาเมจแรงมาก น้ำตารื้นเลยทีเดียวมีความสุขกับชีวิตมากๆนะครับ ขอให้ร่ำรวยๆความสุขไปตลอด ขอบคุณมากๆครับ

ขอบคุณมากค่ะ ตอนนี้ก็ อยู่ไฟแบบโบราณ แม่พี่แก้มลงมา กทม. จัดให้นะค่ะ ตอนนี้น้องก็ไม่กวน แต่สาม พี่น้องดูรักกันดี สื่อถึงกันได้แบบเข้าใจแบบเด็ก....ตัวข้าวเองก็ให้น้องกินนมอย่างเดียวละค่ะ เรื่องเลี้ยงมีคนแย่งเลี้ยงกันหมด....คนที่เงียบและเก็บข้อมูลมากที่สุดคือพ่อละค่ะ เวลาพูดอะไรอย่าให้ได้เอ่ยปากเพราะไม่เคยเดาอารมณ์ได้สักรอบ ด้วยที่พ่อเป็นคนเงียบๆ พูดทีแรงมาก....เรื่องใหม่ กะว่าจะเขียนเหมือนกันละค่ะ แต่ยังไม่แน่ใจว่าจะเขียนแนวไหน จะเป็นแนวเลส เหมือนเดิม หรือเป็นแนวปกตินะค่ะ

[swbkk]

ตามอ่านมาจนถึงจุดสุดท้าย ชอบความเป็นนักสู้ ชอบการล้มที่ยังลุกได้ โชคดีที่มีคนรอบข้างช่วยโอบอุ้มและพยุงให้ลุกขึ้นมาสู้ใหม่ได้ บางคนไม่มีโชคแบบนี้ ไม่มีใครช่วยประคองยามซวนเซและพ่ายแพ้ ถือว่าได้ผ่านอะไรมามากมายในชีวิต ขอทำนายว่าเด็กๆรอบข้างจะได้พลังความแข็งแกร่งจากคุณ และความเข้าใจในชีวิตในแง่มุมหลากหลายที่คุณจะถ่ายทอดต่อให้เขาได้
.....ขอบคุณที่อุตส่าห์ถ่ายทอดประสบการณ์มาให้ได้รับทราบกัน ขอเป็นกำลังใจและเอาใจช่วยที่จะเผชิญหนทางข้างหน้าด้วยจิตใจที่ไม่ย่อท้อ เข้มแข็ง โดยมีคนดีๆรอบๆข้างเป็นกำลังใจเดินไปด้วยกัน.......

[NaNNz]

เล่นเอาน้ำตาซึมเลยผม ฉากจบมีความสุขมากๆ คำพูดของคุณพ่อนี่ ดาเมจแรงมาก น้ำตารื้นเลยทีเดียวมีความสุขกับชีวิตมากๆนะครับ ขอให้ร่ำรวยๆความสุขไปตลอด ขอบคุณมากๆครับ

ขอบคุณมากค่ะ ตอนนี้ก็ อยู่ไฟแบบโบราณ แม่พี่แก้มลงมา กทม. จัดให้นะค่ะ ตอนนี้น้องก็ไม่กวน แต่สาม พี่น้องดูรักกันดี สื่อถึงกันได้แบบเข้าใจแบบเด็ก....ตัวข้าวเองก็ให้น้องกินนมอย่างเดียวละค่ะ เรื่องเลี้ยงมีคนแย่งเลี้ยงกันหมด....คนที่เงียบและเก็บข้อมูลมากที่สุดคือพ่อละค่ะ เวลาพูดอะไรอย่าให้ได้เอ่ยปากเพราะไม่เคยเดาอารมณ์ได้สักรอบ ด้วยที่พ่อเป็นคนเงียบๆ พูดทีแรงมาก....เรื่องใหม่ กะว่าจะเขียนเหมือนกันละค่ะ แต่ยังไม่แน่ใจว่าจะเขียนแนวไหน จะเป็นแนวเลส เหมือนเดิม หรือเป็นแนวปกตินะค่ะ

ยินดีอย่างยิ่งที่มีปัจจุบันที่มีความสุขและสงบ ขอมห้น้องสุขภาพแข็งแรงนะครับ คุณข้าวด้วย ระวังเรื่อง แผลนะครับ ผมก็มี ลูก 2 คน 3 กับ 2 ขวบ  เข้าใจเลย ว่าเหนือ​ยแต่สุขมันเป็นอย่างไร คุณแม่เขาร่างกายยังไม่ฟื้นเลยครับ บำรุง เยอะๆนะครับ รอติดตามผลงานอยู่นะครับ