ลองใจก่อนแต่ง ตอนที่ 3 ต้นเหตุเรื่องราว

[ตับหวานจ้วย]

   เช้าวันจันทร์  ผมก็ไปส่งพราวที่ทำงาน ส่วนผมก็ไปทำงานปกติ แล้วก็ได้พบกับเจอีกครั้ง และก็ทำงานร่วมกันเกือบทั้งวัน พอช่วงจะเลิกงานเจก็ชวนไปนั่งดื่มเป็นเพื่อน ผมก็เลยจำเป็นต้องไปด้วย เพราะเป็นแขกของเจ้านาย แล้วผมก็เลยต้องรีบโทรไปบอกพราวให้กลับบ้านเอง
   "อีกแล้วเหรอคะ พี่โนช....หึ..." พราวตัดพ้อ
   "พี่ขอโทษจ้ะ มันจำเป็นน่ะ" ผมตอบ
   "ก็ได้ค่ะ จะไปไหนก็ไปเลย พราวกลับเองได้..." พูดจบพราวก็ตัดสายทิ้ง ผมก็ถอนหายใจ
   "เพื่ออนาคตเรานะพราว" ผมพูดในใจคนเดียว แล้วก็ไปกับเจ
   เรานั่งดื่มกันที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่งที่มีเด็กเสริฟแบบนุ่งน้อยห่มน้อย ผมก็รู้สึกเหมือนได้เปิดโลกอีกใบเลยทีเดียว พอได้มาเที่ยวแบบนี้โดยที่ไม่มีพราวมาด้วย ผมก็ได้โอกาสนั่งมองสาวๆเพลินเลยทีเดียว เจคงสังเกตุเห็นว่าผมเอาแต่มองสาวๆ เลยเรียกเด็กนั่งดริ้งมาให้ 1 คน พอน้องเขาเดินมาที่โต๊ะเราก็แนะนำตัว


นิ้ง
   "สวัสดีค่ะ หนูชื่อนิ้งค่ะ" เด็กดริ้งแนะนำตัว
   "สวัสดีค่ะพี่เจ... สวัสดีค่ะพี่...เอ่อ...." นิ้งพูดทักทาย
   "พี่โนช....เพื่อนพี่ชื่อพี่โนชครับ" เจ แนะนำชื่อผมกับนิ้ง
   "สวัสดีครับน้องนิ้ง" ผมทักตอบ ดูเหมือนว่าเจกับนิ้งจะรู้จักกันดี
   "น้องนิ้งนั่งเป็นเพื่อนพี่โนชหน่อยนะครับ....เขากำลังเหงา" เจพูด
   "ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูจะทำให้หายเหงาเลยค่ะ...อิอิ..." นิ้งพูดหยอกกลับ
   หลังจากนั้นเราก็ดื่มด้วยกัน 3 คน.. นิ้งเป็นคนสวย หุ่นดี น่ารัก เอาใจเก่ง พูดก็เก่ง ผมแทบจะไม่ได้พูดอะไรเลย นิ้งเอาใจผมทุกอย่าง จนผมเองก็แอบหลงนิ้งขึ้นมาบ้าง ผมนั่งดื่มนานแค่ไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าเรา 3 คน ต่างก็เริ่มเมาแล้ว อาการของนิ้งเมามันทำให้หัวใจผมเต้นตุบตับๆ เลยทีเดียว ก็เพราะนิ้งค่อนข้างจะถึงตัวผมมาก กอด จับ ผมไปซะทุกส่วน ผมเองก็กอดและแอบจับหน้าอกนิ้งบ้างบางครั้ง มีช่วงหนึ่งที่เจไปเข้าห้องน้ำ เรากำลังคุยกันอย่างสนุกแล้วบังเอิญปากเราก็ชนกัน
   "อุ๊บ..." ผมอุทานและขยับออก กลัวนิ้งว่า
   "ขอโทษครับ มันบังเอิญ พี่ไม่ได้ตั้งใจ" ผมพูด
   "ไม่เป็นไรค่ะพี่โนช... พี่ไม่ได้ตั้งใจ แต่นิ้งตั้งใจค่ะ" นิ้งพูด พร้อมกับโน้มคอผมเข้าไปหา แล้วก็ยื่นริมฝีปากเข้ามา พร้อมที่จะจูบ ผมก็ยื่นริมฝีปากเข้าไปหาด้วย แล้วเราก็จูบกัน .... พอริมฝีปากสัมผัสกันเท่านั้น นิ้งก็สอดลิ้นเข้ามาในปากผม ผมก็ดูดลิ้นนิ้งตอบ เราแลกเปลี่ยนน้ำลายกันพัลวัน ตอนนั้นผมรู้สึกตื่นเต้นมากเพราะไม่เคยทำอะไรแบบนี้ ในสถานที่แบบนี้ ถึงแม้ที่นั่งของเราจะหลบมุม แต่ก็มีคนมองเห็น แต่ตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรแล้ว มือผมเริ่มล่วงเข้าไปใต้เสื้อสายเดี่ยวนิ้ง แล้วสัมผัสกับหน้าอกทรงโตผ่านเสื้อชั้นใน แล้วผมก็รู้สึกเสียวหน้าท้องเพราะนิ้งใช้มือลูบสัมผัส และสอดมือผ่านเข็มขัดลงไปหาเจ้าน้องชายของผม พอนิ้งสัมผัสกับแท่งชายของผมนอกกางเกงใน มันทำให้ผมเสียววาบขึ้นมาทันที ผมก็เลยอยากจับน้องสาวของนิ้งบ้าง เลยใช้มืออีกข้างล้วงใต้กระโปรงแล้วสอดมือผ่านขอบกางเกงใน ผมรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ผมดันมือเข้าไปอีกเพื่อจะได้สัมผัสกับสิ่งที่ผมต้องการ .... แต่ทันไดนั้น
   "พี่โนช......." เสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดชื่อผมขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคย แต่แข็งกร้าว
   พอผมหันไปตามเสียงนั้น ผมถึงกับตัวชาเลยครับ ทำอะไรไม่ถูก หรรมหดเลยทีเดียว เพราะคนที่ยืนมือเท้าสะเอว คิ้วขมวดอยู่นั้นคือ พราว
   "พราว...." ผมอุทาน
   "พะ..พะ..พี่..เอ่อ..เอ่อออ..." ผมพูดอะไรไม่ถูกเลย
   "กลับบ้าน..." พราวพูดสั้นๆ ห้วนๆ แล้วเดินไปหน้าร้านเลย
   ผมรีบสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองแล้วก็วิ่งตามพราวออกไปที่หน้าร้าน ก็เห็นพราวยืนรออยู่ที่รถผมแล้ว พอผมปลดล็อครถ พราวก็ขึ้นรถทันที ผมขับรถออกจากร้านมา ผมก็ได้ยินเสียงพราวสะอื้นเบาๆ ผมเลยหันไปดูก็เห็นพราวกำลังร้องให้ ผมก็ไม่กล้าพูดอะไร จนถึงที่พัก
   พอเข้าห้อง ผมต้องพูดอะไรซักอย่าง เพื่อให้พราวเข้าใจ
   "พราว พี่ขอโทษ พี่อธิบายได้นะ มันไม่ได้เป็นอย่างที่พราวเห็น" ผมพูด
   "พี่โนชไม่ต้องแก้ตัวเลยค่ะ ภาพมันฟ้องซะขนาดนั้น จะให้พราวคิดยังไงคะ" พราวพูดเสียงแข็ง
   "พราว...ก็..." ผมยังพูดไม่จบพราวก็พูดแทรก
   "นี่ใช่ใหมคะ ช่วงหลังๆที่พี่กลับบ้านดึก เพราะพี่มีคนอื่นสินะคะ" พราวยังคงทำเสียงดุ ปนน้อยใจ
   "ไม่ใช่อย่างนั้นนะพราว" ผมรีบแก้ตัว
   "แล้วมันยังไงคะ" พราวถาม
   "น้องนิ้งเป็นแค่เด็กเสริพของร้านอาหาร เราเพิ่งเจอกันวันนี้เอง" ผมบอก
   "กอด...จูบ...เอ่อ...ล้วง..กันซะขนาดนั้นเลยเหรอคะ พราวว่าไม่น่าจะใช่ครั้งแรกหรอก" พราวคงไม่เชื่อผมแน่เลย แล้วผมจะทำยังไงดี ชีวิตคู่เรากำลังจะแต่งงานกันอยู่แล้ว แต่ต้องมาซวยอะไรแบบนี้ ผมคิดอะไรไม่ออก นึกเจ็บใจตัวเอง ที่เผลอปล่อยตัวเองไปทำแบบนั้นได้ แต่ผมรักพราวมาก ยังไงซะผมก็จะไม่ยอมเลิกกับพราวแน่ แต่จะทำยังไงให้พราวเข้าใจล่ะ
   "โอ๊ย...ปวดหัว คิดไม่ออก" ผมคิดในใจ
   แล้วอยู่ๆ พราวก็พูดขึ้นมา
   "เอาล่ะ พราวมาคิดดูแล้ว ตั้งแต่เราคบกันมา พี่โนชก็ไม่เคยโกหกพราวเลย" พราวพูด เมื่อผมได้ยินก็รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาหน่อย
   "ครั้งนี้ก็เช่นกัน พี่พูดจริงๆนะพราว" ผมรีบพูดเพื่อให้พราวเชื่อใจผม แล้วผมก็เห็นพราวนิ่งไปซักพัก เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ผมเองก็ยังไม่กล้าพูดอะไรมาก เพราะกลัวจะทำให้พราวโกรธ แล้วซักพักพราวก็พูดขึ้นมา
   "ก็ได้ค่ะ เห็นแก่ที่พี่โนชซื่อสัตย์ตลอดมา พราวจะยอมเชื่อใจพี่โนชอีกซักครั้ง แต่ขอให้เหตุการณ์แบบนี้มันเป็นครั้งนี้ครั้งสุดท้ายนะคะ ถ้ามีแบบนี้อีก พราวก็จะไม่ทนอยู่ต่อไป พี่เข้าใจนะ" พราวพูด ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง

   "ได้จ้ะ ไม่มีอีกแล้ว" ผมรีบตอบรับ และรู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที แล้วผมก็เข้าไปกอดพราว ส่วนพราวก็กอดตอบผม
   "พี่โนชรักพราวจริงๆใช่ใหม" พราวถาม
   "พี่ไม่เคยรักใครเท่าพราวอีกแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพี่ก็รักพราว" ผมตอบพราวพร้อมกับจุ้บหน้าผากไปหนึ่งที
   แต่เหมือนจะดีใจได้ไม่นาน ผมก็ต้องสะดุดกับคำพูดของพราว
   "แล้วถ้าพราวทำแบบพี่โนชบ้าง พี่โนชจะยอมอภัย และรักพราวอยู่ใหม" พราวพูดขึ้นขณะกอดผม และซบหน้าที่อกผม
   "เอ่อ..." ผมอึ้งกับคำถาม ไม่รู้จะตอบยังไง ถ้าพราวโดนคนอื่นกอดจูบเหมือนที่ผมทำกับนิ้ง ผมคงเป็นบ้าแน่ ผมมัวแต่คิดยังไม่ทันตอบ พราวก็พูดขึ้นมา
   "นั่นไง..." พราวพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนน้อยใจและผิดหวัง ผมเลยต้องรีบตอบเพื่อให้พราวสะบายใจ
   "ยอมจ้ะ...พี่ยอมได้เพราะพี่รักพราวจ้ะ.." ผมพูดพร้อมกับกอดพราวแน่นขึ้น เพื่อแสดงว่ายังไงผมก็รักพราว แต่จิตใจลึกๆแล้วผมคงทนไม่ได้แน่ถ้าพราวจะไปจู๋จี๋กับคนอื่น
   "แน่ใจนะ" พราวถาม เหมือนย้ำให้แน่ใจ อะไรบางอย่าง
   "แน่ใจจ้ะ" ผมตอบ แล้วพราวก็พูดอะไรขึ้นมาอีก ที่ทำให้ผมต้องคิดหนักเลยแหล่ะทีนี้
   "จากเหตุการณ์ในวันนี้ พราวอยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง เพื่อให้พี่โนชเข้าใจพราวมากขึ้น เพื่อให้แน่ใจกับคำพูดของพี่โนช และเพื่อต่อไปวันข้างหน้าพี่โนชจะไม่ทิ้งพราว" พราวพูดประโยคนี้ขึ้นมา มันทำให้ผมสังหรว่าจะต้องมีอะไรบางอย่าง ที่จะทำให้ผมต้องหนักใจแน่ๆ
   "พี่จำได้ใช่ใหมที่เราตกลงกันว่าต่างคนจะไปเที่ยวกับเพื่อนที่ไหนก็ได้ก่อนแต่งงาน พราวขอยกเลิกในส่วนของพี่โนชนะ" พราวพูด พร้อมกับแหงนหน้าขึ้นมามองผม
   "แล้วพราวล่ะ" ผมถามพราวเพราะสงสัยว่าทำไมไม่ยกเลิกทั้งคู่
   "ส่วนพราวจะฉลองสละโสดเองกับคนอื่น" พราวตอบ พร้อมกับเดินไปนั่งที่โซฟาแล้วมองมาที่ผม เหมือนจะดูว่าผมจะมีอาการอะไรใหม แต่ผมก็พยายามนิ่งๆไว้ เพื่อให้พราวมั่นใจว่าผมเคารพในการกระทำของพราว
   "แล้วจะฉลองกับใครหล่ะ พราวไม่ค่อยมีเพื่อนที่อยู่ใกล้ๆเลยนิ" ผมถามเพราะสงสัยว่าพราวจะฉลองกับใคร
   "พราวไม่ได้บอกว่าเพื่อนซักหน่อย พราวบอกว่ากับคนอื่น" พราวตอบ แล้วมองขึ้นบน เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง แต่มันทำให้ผมเริ่มร้อนใจแล้วสิ กับคำว่าคนอื่น
   แต่ผมก็ไม่อยากโต้ตอบอะไรมาก เพราะวันนี้ผมมีความผิดอยู่
   "แล้วจะฉลองวันไหนหล่ะ บอกพี่ด้วยได้ใหม" ผมถามด้วยถ้อยคำและน้ำเสียงเรียบๆ เพื่อให้พราวมั่นใจว่าผมรับได้ แต่ในใจจริงๆ ก็กังวลมากแล้วล่ะ
   "แล้วจะบอกละกัน ไปอาบน้ำก่อนนะ พราวเหนื่อยมากเลยวันนี้" พราวพูดจบ ก็เดินไปอาบน้ำเลย ปล่อยให้ผมยืนนิ่งๆ ทำไรไม่ถูก แต่ก็พยายามคิดว่า พราวต้องแค่ลองใจผมแน่ๆ ดังนั้นผมจะต้องนิ่งๆเข้าไว้
   ก่อนที่เราจะเข้านอน ผมกำลังจะปิดไฟ แต่เห็นพราวนอนมองเพดานเหมือนคิดอะไรบางอย่าง
   "พราวยังไม่หลับเหรอ คิดอะไรอยู่เหรอ หรือยังโกรธพี่อยู่" ผมนอนตะแคงหันหน้าไปหาพราว
   "พราวกำลังคิดว่าจะหาใครมาฉลองสละโสดกับพราวดี" พราวตอบ แต่ไม่มองหน้าผมเลย
   "อ้อ...คิดออกแล้ว..." พราวพูด พร้อมกับยิ้มที่มุมปาก
   "ใครเหรอพราว" ผมถาม
   "ก็...."
   .........
   โปรดติดตามตอนต่อไป...>>>

[ตับหวานจ้วย]

ขออภัยด้วยครับ
ผมลงลำดับตอนผิดไปหน่อยครับ
ตอนนี้ต้องเป็นตอนที่ 3
ไม่ใช่ 2

[pamaaeng]

ซวยเสียยิ่งกว่าซวย
ล้วงควักกับน้อง แต่แฟนดันมาเจอ 

[mario]

เดี๋ยวแฟนไปล้วงควักกับคนอื่นแทน

[asdf4321]

คงมีไอเดียแผลงๆในใจแน่ๆเลยพราว หรือจะหากิ๊กแก้เผ็ดโนชกันน้อ

[37423]

ที่น่าสงสัยมากกว่าก็คือ
พราวไปทำอะไรร้านนั้นถึงเจอโนชอ่ะสิ

[1819]

 อาจเป็นแผนของเพือนโนชก็ได่  มันบังเอิญเกินไป  เพื่อนไปห้อวน้ำ  แบ้วโนขก็ล้วงควักกับนิ้ง พราวมาได้ยังไง ถ้าไม่มีคนบอก  แล้ว ก็เข้าแผน    และ ต้อนหน้า เดาว่าคนที่พราว จะไปด้วยต้อง เป็นเพื่อนคนนี้ของโนชแน่ๆ      เอาจริงถ้าพราวมีแผนแบบนี่ ต่อให้รัก โนชอย่าถลำตัวเลย ไร้เหตุผล        ลุ้นว่าต้อนจบ จะเสียเมีย หรือ ปรับความเข้าใจกันได้  แนว นี้มีจบ แบบ ต่าวคนต่างเจ็บ หรือ คนหนึ่งได้อีกคนเสีย หรือ เครียส์กันได้     แฮปปี้ แต่ส่วนตัวชอบจบแบบแฮปปี้ ครับ     ต่อให้ตับพังขนาดไหน ถ้าจบแบบแฮปปี้สุขนิยม   มันดีมากๆ    แต่ถ้าจบแบบตับแตก   มันดิ่งเกิน

[drof666]

โดนคาบไปแดกแน่แพรว

[artherox]

เป็นแผนไอ้โจแน่ๆ

[brother1]

ผมว่านี่อาจจะเป็นแผนของพราวกับเจรึป่าวครับ หรือไม่ก็เป็นของพราวคนเดียวตั้งแต่ตอนอยู่ร้านที่ไปดื่มกันแล้ว

[swss2511]

เป็นแผนของพราวแน่เลย

[P555]

จริงๆแล้วพราวเป็นคนวางแผนทั้งหมด มีอะไรจะเซอร์ไพรส์ตามมาอีกนี่

[เปอ ครับ]

โดนคาบไปแดกแน่แพรว

[ตับหวานจ้วย]

อาจเป็นแผนของเพือนโนชก็ได่  มันบังเอิญเกินไป  เพื่อนไปห้อวน้ำ  แบ้วโนขก็ล้วงควักกับนิ้ง พราวมาได้ยังไง ถ้าไม่มีคนบอก  แล้ว ก็เข้าแผน    และ ต้อนหน้า เดาว่าคนที่พราว จะไปด้วยต้อง เป็นเพื่อนคนนี้ของโนชแน่ๆ      เอาจริงถ้าพราวมีแผนแบบนี่ ต่อให้รัก โนชอย่าถลำตัวเลย ไร้เหตุผล        ลุ้นว่าต้อนจบ จะเสียเมีย หรือ ปรับความเข้าใจกันได้  แนว นี้มีจบ แบบ ต่าวคนต่างเจ็บ หรือ คนหนึ่งได้อีกคนเสีย หรือ เครียส์กันได้     แฮปปี้ แต่ส่วนตัวชอบจบแบบแฮปปี้ ครับ     ต่อให้ตับพังขนาดไหน ถ้าจบแบบแฮปปี้สุขนิยม   มันดีมากๆ    แต่ถ้าจบแบบตับแตก   มันดิ่งเกิน

วิเคราะห์ละเอียดมาก จะรับไว้เพื่อเป็นแนวทางการแต่งครับ ขอบคุณที่สนใจอ่านครับ

[tantawanjames]

อะไรจะบังเอิญขนาดนั้นพราวมาเจอได้ถูกจังหวะจริงๆ แถมโนชก็ดูกลัวพราวซะขนาดนี้ งานนี้พราวจะพาใครมาฉลองสละโสดกันนะ