เธอ ฉัน และ เขา ตอนที่ 44

[iamsong]

555 ความซื่อๆ ตรงๆ ของโทน เสน่ห์เค้าแหละ

[ton29048]

โทน นี่ไวจริงๆ อยู่ทุกที่ที่ เจ๊หมิว มีปัญหา

[spty24]

เขินแหละเลยแถว่าตัวหนัก55555

[attorock]

ติดงอมแงม

[NaNNz]

คนเรานี่ แมร่งขี้นินทา ขี้อิจฉากันทุกกระดับเลยเนอะ 

[dectai]

ตบมุกแบบนี้เอาฮาแบบหน้าตายครับ

[karn_cab]

เป็นทุกอย่างจริงๆ ทั้งบอดี้การ์ด ยันตัวกวน  เจ๊หมิวอย่าใส่ใจเลยนะ อิอิ

[mrgreen]

เจ๊ภาคนี้ยังไม่โหดเท่าภาคหลักแสดงว่ามีการเปลี่ยนแปลงไปมาก

[dragonhead]

หญิงอื่นๆต่างเข้าใจหนุ่มโทน แต่คุณหนูหมิวนี่อย่างไงๆก็ไม่เข้าใจเสียที จะทำดีก็พลาดพลั้งตลอด...😁😁😁

[yoyoman]

นี่ชื่อโทนหรือชื่อโทรลล์เนี่ย กวนใช้ได้เลย

[Au Nanma]

โทนตีมึนๆไป ก็มีคนคลั่งเยอะเลย

[วสันต์ ขันทอง]

จากตอนที่แล้ว คงเป็นอะไรไม่ได้หรอกนอกจากลิงหัวหงอก


ใช่ ๆ ๆ ๆ ๆ  เป็นได้แค่ลิงหัวหงอกเท่านั้นแหละ เป็นไม่ได้หรอกพยัคฆ์ขาวเอย มังกรไฟเอย ไม่ ไม่ ไม่ เป็นไปไม่ได้หรอก เชอะ !  แล้วรุกะนางก็มาคุยกับเราต่อ คือเราก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ เพราะเราเองก็ชอบทัศนคติของนางเวลาคุยเรื่องงาน คือพูดยังไงดี


แบบว่าฟังนางพูดเรื่องงานแล้วไม่น่าเบื่อ เหมือนนางรู้ว่าพูดแบบไหนเราจะไม่เบื่อล่ะมั้งนะ งานก็เริ่มแล้วนะเหมือนจะเป็นงานเลี้ยงย่อมๆเลยล่ะ แต่อย่างที่รู้แหละเหมือนว่าพวกคุณหญิงคุณนายจะจัดเต็มมากเลย แม่เราก็แต่งตัวมาก็นะถึงจะไม่แรงอะไรมาก แต่ก็ไม่น้อยหน้าเลย อาจจะเพราะต้องรักษาหน้าของพ่อด้วยแหละ



แต่แม่เราก็ไม่ค่อยเยอะนะ ไม่เหมือนพวกคุณนายทั้งหลายแหล่ ที่สถาปนาตัวเองเป็นไฮโซ โอ้โห !  แต่ละคนทำทรงผมนี่เรานึกว่าเจดีย์แบบนี้เข้าป่าไป 7 วันผมก็คงทรงเดิมแหละ เราก็คุยกับรุกะนางต่อไปแหละแล้วก็มีพวกผู้บริหารหนุ่มๆมาชวนคุยด้วย ก็หล่อแหละดูดีเลย ขาวๆตี๋ๆทั้งนั้น



เราก็ค่ะ ค่ะ ค่ะ มันก็สนุกดีนะ แต่ก็รู้สึกแปลกๆ ทำไมเหมือนเรารู้สึกว่า ตัวเรารู้ว่าพวกเขาจะพูดอะไร จะไปทางไหน และจะทำอะไร นี่เป็นสังคมที่เราเติบโตมาเหรอ รถ เที่ยว ไลฟ์สไตล์ของพวกเขาทำไมเราพอจะเดาได้หมดเลย แล้วรุกะนางก็ขอตัวออกไปง่ายๆ เลย แล้วก็มีคนๆนึงไปเสียมารยาทจับแขนนางนะ



แปปเดียวเท่านั้นแหละร้องโอ๊ยเลย รุกะนางจับบิดข้อมือจนผู้ชายคนนั้นหน้าเสียร้องเสียงลงเลย นางบิดอีกทีจนผู้ชายคนนั้นถึงกับทรุดลงไปนั่งชันเข่าเลยแล้วนางก็ปล่อยมือนะ นางยิ้มให้เบาๆแล้วบอกว่ารบกวนอย่าเสียมารยาทค่ะ โห ! นางเฟี๊ยสมากอ่ะตอนนั้น



เราหันไปมองคือบอดี้การ์ดเตรียมตัวเดินมาแล้วอ่ะ แต่นางยกมือห้ามไว้ พวกนั้นก็เลยกลับไปประจำที่ต่อ ส่วนผู้ชายคนนั้นก็หน้าเหวอเลย แปปเดียวเขาก็พูดว่าคนญี่ปุ่นนี่อันตรายนะครับ แล้วเขาก็มาชวนเราคุยต่อ พอยิ่งคุยไปเรื่อยๆ ทำไมมันเหมือนว่าเราเอียนกับคำพูดของเขาจังเลย




เหมือนเรารู้อ่ะว่าเขาจะอวดอะไร มีอะไร และชอบทำอะไร พูดง่ายๆก็คืออ้าปากแล้วเห็นลิ้นไก่ ไม่มีบางคนที่ตีหน้ามึน ตีหน้านิ่งจนไม่รู้ว่าคิดอะไรแล้วตอนนั้นโทนก็เดินผ่านเราไปนะ ผู้ชายคนนั้นก็ถามเราว่าอยากดื่มอะไรไหม แล้วก็หันไปหาโทนบอกน้องๆ พี่ขอเครื่องดื่มหน่อย



โทนหยุดมองแปปนึงแล้วก็เดินไปต่อไม่ได้สนใจอะไร เขาเดินไปบริการแต่พวกระดับผู้บริหารตัวบิ๊กๆทั้งนั้นเลย แล้วเหมือนผู้ชายคนนี้เขาเสียหน้ามั้ง พอโทนเดินมาก็ทำเป็นไม่พอใจบอกเห้ยน้อง พี่เรียกไม่ได้ยินเหรอ โทนก็ยังทำหน้านิ่งๆ แล้วก็เดินไปต่อ เขาเดินไปดูแลทางฝั่งคนญี่ปุ่นแล้วยังทำหน้าที่ได้ดีมากนะ



ดูเหมือนโปรมากๆอ่ะ ผู้ชายคนนี้ก็เริ่มโม้ เอ้ยเริ่มชวนเราคุย เราก็แบบโอยยย เหมือนเบื่อที่จะฟังอ่ะ พอโทนเดินมาอีกครั้ง คราวนี้ผู้ชายคนนี้ดักเลย เขาถามว่าเห้ยน้องพี่ขอเครื่องเดิมไม่ได้ยินเหรอ โทนก็บอกว่า รบกวนทางนั้นครับ ซึ่งทางนั้นก็คือเหมือนจุดบริการน่ะ อย่างว่าแหละงานนี้จัดแบบดูแลเฉพาะแขก VIP แล้วโทนก็มีหน้าที่ตรงนั้น จะมาให้บริการคนอื่นๆมันคนละส่วนกัน



ถามว่ามีไหม ฝ่ายดูแลแขกทั่วไป มีนะแต่จะเป็นพวกพนักงานทั่วไป แตกต่างกับโทน คือโทนแต่งตัวเป็นบัตเลอร์ เป็นพ่อบ้านเลยอ่ะมันเลยดูเด่นกว่า ถ้าให้เราเดาก็คงจะเอาไว้ให้พวกผู้หลักผู้ใหญ่รู้แหละว่าคนชุดนี้จะคอยบริการพวกเขา พอโทนแนะนำให้ไปที่จุดบริการ เขาก็เหมือนไม่พอใจแล้วบอกอะไรวะ รับเงินมาก็ทำงานซิ่



โทนถามว่า ไม่ทราบว่าคุณท่านดำรงตำแหน่งอะไรครับ พอพูดมาแบบนั้นผู้ชายคนนี้ก็อึกๆ  อักๆ ก่อนที่จะบอกตำแหน่งตัวเองไป โทนเงียบไปราว 5 วินาทีมั้งนะ แล้วบอกว่าผมมีหน้าที่ดูแลคณะกรรมการผู้บริหารขึ้นไปครับ ขอตัวครับ แล้วเขาก็เหมือนจะไม่พอใจนะ โทนหันมาหาทันทีเลยแล้วบอกว่า



ตอนนี้ผมถูกห้ามไม่ให้ใช้กำลังครับ กรุณาอย่าทำให้ผมต้องฝ่าฝืนคำสั่ง โอ้โหปากคอเราะร้ายมากอ่ะ แล้วตอนนั้นพี่ชายเราก็เขามาคือด้วยความที่เขาตัวสูงกว่าโทนนิดนึง เขาก็เดินมาแล้วเอาศอกค้ำหัวเหมือนทำเล่นๆแล้วบอกว่า ไงเอ็งวันนี้ทำงานเป็นไง ได้ต่อยใครไปหรือยัง



พอพี่แมนทำแบบนี้ผู้ชายคนนั้นคือหน้าซีดเลย โทนก็บอกเปล่าครับแต่ก็เกือบแล้ว พี่แมนบอกเห้ยอย่าฝ่าฝืนกฎซิ่ แล้วนี่ทำไมไม่ประจำโซน VIP ล่ะมาเดินทำแมวอะไรตรงนี้ โทนก็บอกว่ายังพอมีเวลาน่ะครับจะให้ผมไปยืนโซนนั้นรอเลยมันก็ยังไงอยู่ แล้วตอนนั้นคุณอาคนที่ออกปากช่วยโทนตอนอยู่ปาย ก็เดินมาหาเรานะ



พอเจอโทนเขาก็บอกโห ! โทนหล่อมากนึกว่าใคร แล้วอาคนนั้นก็จับปกเสื้อจัดๆ ให้โทน ตอนนั้นพี่แมนก็หลบมานิดนึงแล้วนะแต่ก็ยังยืนข้างๆโทนอยู่ พี่แมนบอกอาครับเป็นไงน้องชายผมหล่อใช้ได้ป่ะ อาบอกโห หล่อมาก ไม่บอกนี่ไม่เชื่อเลยนะว่าจะจัดการฝรั่งตัวโตๆได้น่ะ



โทนก้มหัวแล้วบอกขอบคุณมากครับ แล้วอาบอกอืมๆ ต้องไปคอยดูแลฝั่งญี่ปุ่นแล้วไม่ใช่เหรอ โทนบอกครับอีกราว 10-15 นาทีครับ อาก็บอกเต็มที่ล่ะเรื่องที่ผ่านแล้วก็ช่างมัน โทนบอกขอบคุณครับอีกทีแล้วคุณอาก็เดินไป แล้วตอนนั้นพี่แมนก็มองๆ คือมองแล้วไม่พูดอะไรนะ



พี่แมนมองไปที่ผู้ชายที่ยืนโม้ให้เราฟังนั่นแหละ พี่แมนยืนมองๆแล้วถามว่า มีอะไรหรือเปล่า เขาก็แบบอึกๆอักๆ ก่อนที่จะบอกขอตัวก่อนครับ แล้วก็เดินไปเลย เรานี่แบบอะไรอ่ะยังไม่ได้ทำอะไรเลย พี่แมนก็ถามว่ามีไรป่ะเห้ย โทนก็ถอนหายใจบอกไม่มีไรหรอกครับพี่ปกติของคนพึ่งได้รับตำแหน่งน่ะ




พี่แมนก็หัวเราะแล้วบอกเออๆ ดีแล้วที่ไม่ต่อยมัน ดูแล้วหมัดเดียวหลับยาว แล้วตอนนั้นโทนก็บอกเดี๋ยวผมมานะครับพี่แมน แล้วคือโทนก็เดิน แว๊ป แว๊ป แว๊ป ไปเลย คือพูดไงดีเขาเดินตรงไปเลยตามปกติแล้วคนเราเวลาเดินไปแล้วเจอคนยืนข้างก็จะชะลอเพื่อหยุดแล้วเดินไปต่อใช่ป่ะ



แต่เจ้าลิงหัวหงอกคือเดินไปแล้วฟุ่บไปข้าง ฟุ่บไปอีกข้าง เหมือนเขาเดินไปแล้วคำนวณด้วยว่า ไปทางไหนต่อได้แล้วจะไปทางไหน เพื่อจะไปยังจุดหมาย คือเดินเลี้ยว เดินเลี้ยว แบบไม่โดนคนน่ะ แบบไวมาก พี่แมนบอกเอ้อไอ้นี่ไวดีว่ะ เราถามว่าอะไรง่ะพี่แมนแบบนั้น พี่แมนบอกว่าคงจะประมาณว่าวาดแผนที่ไว้ในหัวมั้งว่าไปทางไหน ทางไหน แล้วเชื่อป่ะพี่แมนแค่หันหลังและเดินไปหยิบแก้วเครื่องดื่มแค่ไม่กี่ก้าว



ตอนนั้นก็มีคนพูดกันแหละว่าเห้ยๆนั่นมันเด็กใหม่ทีมคุณแมนไม่ใช่เหรอทำไมถึงไปคอยช่วยดูแลคุณเคย์ล่ะเด็กเส้นล่ะสิ่ เราหันไปมองเลยตอนนั้น มีคนๆนึงก็เห็นเราแล้วนะ เขาพยายามสะกิดอีกคนนึงถือแก้วไวน์ แก้วเหล้าอะไรนี่แหละมองไปที่โทนด้วยแววตาที่เหยียดมากๆ เขาบอกเห้ยอย่าไปพูดให้คุณแมนได้ยินนะ ถ้าเข้ามาทีมคุณแมนได้ก็แสดงว่าไม่ธรรมดาแหละ



แล้วคนๆนั้นก็ยังพูดอีกนะว่าจะแค่ไหนกันเชียว หรือแค่ใส่ชุดเด็กเสิร์ฟได้ถึงได้ไปตรงนั้นล่ะ คือเขาไม่มองเราเลยนะ แต่คนที่มองเราอ่ะคือพยายามสะกิดแล้ว สะกิดอีก แต่คนๆนั้นก็ไม่ฟังยังพล่ามไม่เลิก แล้วตอนนั้นเราได้ยินเสียงปรบมือแปะ ๆ ๆ ๆ


เราหันไปมองเลยเป็นพี่แมนเอง พี่แมนบอกว่าแหมท่านคณะกรรมบริหารที่น่าเคารพยังคงพูดลับหลังได้ดีไม่มีที่ติเลยนะครับ คนๆนั้นคือเงียบกริบเลย อืมม ถ้าพูดถึงความสามารถในการทำงาน ไอ้โทนมันเทียบท่านไม่ติดเลยครับ คิดไม่ไว ภาษาอังกฤษก็พื้นๆ ดูๆแล้วก็ไม่มีอะไรเทียบกับท่านคณะกรรมการบริการได้


พี่แมนพูดมาแล้วก็ยิ้มๆ แต่คือรู้เลยมันคือยิ้มมรณะ แล้วพี่แมนก็พูดว่าแต่ทีมผมที่ผมก่อตั้งขึ้นคือทีมรักษาความปลอดภัย ถ้าท่านถามว่าไอ้เด็กคนนั้นมีดีแค่ไหน ลองใส่นวมต่อยกับมันสักยกไหมครับ ผู้บริหารคนนั้นหน้าซีดเลยนะ พี่แมนพูดว่าเหตุผลที่ไอ้เด็กคนนั้นถูกทางคุณเคย์เลือกตัวไป



เพราะหนึ่งมันรู้จักวัฒนธรรมและการวางตัวแบบคนญี่ปุ่นเป็นอย่างดี  สองเพราะมันมีทักษะทั้งการบริการอาหารเครื่องดื่มรวมทั้งทักษะการต่อสู้ และสามเพราะคุณเคย์เป็นคนเลือกมันด้วยตัวเอง พี่แมนพูดให้สองคนนั้นฟังด้วยน้ำเสียงที่เรียบๆ อีกอย่าง การที่ต้องไปคอยดูแลฝ่ายนั้น



เท่ากับว่าไอ้โทนต้องแบกรับชื่อเสียงของบริษัทด้วย หรือท่านจะไปทำหน้าที่ตรงนั้นก็ได้ เพียงแค่ขอให้ท่านแสดงอะไรสักอย่างให้ผมเห็นว่าท่านมี 1 ใน 3 ข้อที่ผมพูดมาเมื่อกี้ คนๆนั้นเงียบเลยล่ะทุกคน เงียบแบบกริบเลยไม่กล้ามองหน้าพี่แมนด้วยซ้ำ พี่แมนบอกว่าการเป็นผู้ใหญ่ท่านควรเอ็นดูคนที่กำลังจะเติบโตไม่ใช่มาตัดรอนดูถูกด้วยคำพูดแบบนี้



การเป็นผู้ใหญ่ที่ดีไม่ควรพูดถึงเด็กที่ฐานะต่ำกว่าด้วยคำดูหมิ่นแบบนี้นะครับ เพราะถ้าเด็กมันเกิดไม่กลัวขึ้นมาหัวหงอกมันจะไม่เหลือซักเส้น แล้วถ้าท่านรู้ดีถึงขนาดนี้คงได้ยินข่าวมาใช่ไหมครับว่าไอ้เด็กคนนั้น จัดการกับชาวต่างชาติด้วยตัวคนเดียวจะเอาเทปวีดีโอไหมผมมีให้ดู



แล้วตอนนั้นพี่แมนก็ยิ้มๆแล้ววางมือเบาๆบนไหล่ของคนๆนั้นแล้วพูดว่า อย่าอิจฉาเด็กมันเลยครับถ้าท่านมีความสามารถจริงๆ คุณเคย์เขาคงต่อสายตรงเรียกท่านแล้วล่ะ คงไม่เดินมาหาพ่อแล้วบอกว่าอยากได้เด็กคนนั้นมาช่วยงาน ผมพูดแค่นี้ท่านคงเข้าใจนะครับ ความเก่งและความสามารถที่ท่านมีบางทีมันก็ช่วยวัดอะไรไม่ได้นะครับ



คนๆนั้นถ้ามองด้วยสายตาก็คงราวๆ 40 ปลายๆนะ แต่พี่แมนคือพูดแบบไม่กลัวเลย คนๆนั้นก็หน้าเสียไปประมาณนึงเลยล่ะ เขาพูดแค่ว่าขอตัวก่อนนะครับแล้วก็เดินหนีออกไปเลย ส่วนอีกคนที่ยืนด้วยกันก็แบบเลิ่กลั่กอ่ะ แล้วก็ขอตัวไปอีกคน เราเดินเข้าไปหาพี่แมนแล้วบอกว่าพี่แมนพูดแบบนั้นจะดีเหรอ



พี่แมนก็บอกเราว่า พี่ไม่ด่าก็บุญหัวมันล่ะมีที่ไหนวะมาพูดนินทาเด็กลับหลังแบบนี้ เราก็บอกว่าทำไมบริษัทของเรามีคนแบบนี้ได้อ่ะพี่แมน พี่แมนบอกว่าคนแบบนี้มีทั่วไปแหละไอ้หมิว ต่อหน้าก็ทำอย่าง ลับหลังก็เผยตัวมาอีกอย่าง ทำงานเก่งแต่มารยาทในสังคมแย่มันก็มี มองคนแค่ฉากหน้ามันก็มี



ฉากหน้าที่พวกมันเห็นคือการที่ไอ้โทนได้ไปแต่งชุดเด่นๆ ยืนคอยบริการคุณเคย์ โดยที่พวกนั้นไม่รู้เลยว่าไอ้โทนต้องทำอะไรมาบ้าง ต้องเตรียมร่างกายเพื่อไปทำงาน ต้องทนแรงกดดันเท่าไร ต้องเตรียมตัวมานานแค่ไหน เราฟังพี่แมนแล้วก็คิดตามนะ อื้อความเก่งที่โทนทำให้ดูครั้งนึงแค่แปปเดียวนั้น นั่นต้องผ่านการฝึกฝนขัดเกลามากแค่ไหนกันนะ



พี่แมนพูดว่า พวกที่เอาแต่มองแต่คนที่แสดงความสำเร็จออกมา พวกนั้นไม่เคยรู้หรอกว่ากว่าจะสำเร็จได้แต่ละอย่าง คนๆนั้นต้องผ่านอะไรมาบ้าง ที่เห็นฉากหน้าว่ายืนยิ้มรับความสำเร็จน่ะ ข้างหลังต้องเหวอะด้วยแผลที่ล้มลงไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง เราก็ถามพี่แมนน่ะว่า รวมถึงพ่อแม่ด้วยไหม


พี่แมนบอกอื้ม กว่าพ่อกับแม่จะสร้างบริษัทมา หลังของพวกท่านก็มีแผลเยอะนะกว่าจะมาถึงวันนี้ได้ เพราะงั้นไอ้หมิวจำไว้นะว่าการจะมองใครอย่ามองในวันที่เขาสำเร็จแล้วอิจฉา แต่ให้มองว่าเขานั้นผ่านอะไรมาบ้างกว่าจะถึงวันนี้เข้าใจไหม สิ่งที่เราควรทำคือแสดงความยินกับเขาไม่ใช่นินทา



เราก็ถามนะว่าแล้วถ้าความสำเร็จนั้นเขาไม่ได้ทำมันด้วยตัวเองล่ะพี่แมน พี่แมนก็บอกเราว่านั่นก็เรื่องของมันน่ะนะ แต่ว่าในบริษัทเราแกก็รู้นี่ว่าถ้าใครไม่ได้เก่งด้วยตัวเองมักจะไปไม่รอดน่ะ เราก็งื้มๆ ๆ แล้วตอนนั้นพ่อกับแม่ก็เดินมาหาเรานะ บอกเป็นไงหมิว เบื่อไหมต้องมาออกงานกับพ่อแม่เนี่ย



เราบอกเปล่านี่คะก็ยังไม่ถึงขั้นน่าเบื่อหรอก แล้วคือมีคนถามเราที่หน้าแชทว่าเราสะดุดล้มจริงไหมที่บ้าน อยากบ่อยเลยว่าจริงม๊ากก เพราะชุดนี้คือใส่ครั้งแรกเลย มันก็ไม่ถนัดอ่ะซิ่ แถมเหมือนเนื้อผ้าก็ยังไม่ค่อยลื่นด้วย คราวนี้ก็เหมือนกัน เราก้าวขานิดเดียว ด้วยความที่เนื้อผ้ามันเป็นเดรสยาวกว่าปกตินิดหน่อย



มันรั้งช่วงสะโพกไว้ เราก้าวพลาดนิดเดียวบวกกับส้นสูงคือจะล้มเลย ถ้าเป็นชุดที่เคยใส่ประจำเราจะรู้ไงว่าก้าวขาได้แค่ไหน แล้วคราวนี้คือพลิกเลยส้นสูงหัก แล้วตอนจะล้มนั่นก็มีคนมาประคองเราพอดี ตอนนั้นพ่อแม่ก็เหมือนจะตกใจแต่ก็ไม่ได้เอะอะไรนะเพราะจังหวะนั้นเหมือนโทนเขา


เดินมาแล้วเอาเท้าอ่ะมาซ้อนไว้ไม่ให้ข้อเท้าเราพลิก แต่เราก็ต้องเสียส้นสูงไปแล้วง่ะ โทนค่อยๆประคองเราขึ้นมายืนเขาให้เราเหยียบเท้าไว้แล้วก็ก้มลงไปช่วยถอดรองเท้าให้ แม่เราก็ถามว่าหมิวเจ็บตรงไหนไหมลูก เราก็ขยับขานิดหน่อยแล้วบอกไม่ค่ะไม่เป็นอะไรเลย แล้วตอนนั้นโทนก็ยืนขึ้นมานะ พี่แมนบอกเห้ยมาทันเวลาพอดีเลย ไม่งั้นมีคนล้มจ้ำเบ้าแน่ๆ



เราก็มองพี่ชายก็แอบเคืองๆนะ แล้วก็มองโทนตอนนี้เขาจับแขนของตัวเองไว้ เราก็เป็นห่วงถามว่ายังเจ็บแขนเหรอ พี่แมนก็บอกเห้ยยังไม่หายดีเหรอ คือมันจะดีแล้วนะ กำลังจะซึ้งเลยถ้าไอ้เจ้าลิงหัวหงอกไม่บอกว่าเปล่าครับ เพราะพี่หมิวตัวหนักน่ะครับ เลยตึงๆแขนนิดหน่อย......  โอ๊ยยยย กลับเข้าป่าไปเลยไอ้ลิงบ้ามาว่าเราตัวหนักได้ไง หุ่นออกจะดีขนาดนี้

[kaku1234]

คู่กัดคู่ปรับ กว่าจะรักกันสนิทกัน5555

[jame32015]

55555 ไปว่าเจ้หมิวว่าตัวหนัก เดี๋ยวก็โดนทุบหรอก

[artherox]

หนักหน้าอกหนักก้นรึเปล่าครับ จากรูปในจินตนาการที่นายโทนเคยลง 😁😁