Bad Luck Bad Life 4

[zuper]

อ่านตอนนี้แล้ว อย่าอิน สงสารสองสาวจนด่าผมนะ



กล้วยหอมลุกจากเตียงด้วยคราบน้ำตาก่อนละลุกไปอาบน้ำ แต่งตัวไปทำงานตามปกติ เธอส่งข้อความไปหาปุ้ยตามเดิม ซึ่งทุกทีปุ้ยจะตอบกลับมาอย่างไว แต่วันนี้ด้วยความที่กล้วยหอมสภาพจิตใจยังไม่ปกติดี เธอไม่ได้ทันสังเกตเลยว่า กว่าที่ปุ้ยจะตอบกลับก็ผ่านไปหลายสิบนาทีแล้ว

เธอขี่รถมอเตอร์ไซค์คันเมื่อวานไปทำงานเหมือนเช่นทุกวัน งานยังคงวุ่นวายตามเดิม แต่พอกล้วยหอมอยู่ในสภาพที่ไม่สมบูรณ์ จิตใจของเธอยังคงหม่นหมอง แม้จะพยายามตั้งสติกับการทำงาน แต่พอเผลอคิดเรื่องราวร้ายๆ เพียงนิดเดียว ก็จะสมาธิหลุดลอย จนถูกหัวหน้าดุเอา กล้วยหอมที่ยังเสียใจเรื่องกระเป๋าเงินโดนล้วง ขี่มอเตอร์ไซค์ก็ขับไปชนรถหรู ความสัมพันธ์กับปุ้ยก็ดูมีปัญหา พอถูกดุในที่ทำงาน ก็เหมือนกันความเครียดมันพุ่งถึงขีดสุด น้ำตาของกล้วยไหลออกมากลางออฟฟิศ

"ตื๊ด" เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในจังหวะที่เธอยังคงมีน้ำตา แต่เพราะอาจเป็นเรื่องงาน กล้วยหอมเลยต้องรับสาย แม้จะเป็นเบอร์แปลกที่ไม่คุ้นก็ตาม
"สวัสดีครับ คุณกล้วยหอม" เสียงในสายพูดขึ้น
"คะ ใครคะ" กล้วยหอมพยายามกลั้นน้ำตาตอบกลับ
"ผม แคนเอง คนที่คุณขี่รถมาชนนะ" ชายในสายตอบ กล้วยหอมเลยจำได้
"คะๆ ว่ายังไงคะ เรานัดตอนเย็นไม่ใช่หรอคะ" กล้วยหอมตอบ
"ใช่ แต่พอดีจะขอเปลี่ยนที่ ไม่สะดวกสถานที่เดิมแล้ว มาเจอที่ลานจอดรถคอนโดผมเลย เดี๋ยวผมส่ง Location ไปให้ในไลน์" แคนพูด กล้วยหอมได้แต่ตอบรับ ตอนนี้เธอไม่มีทางเลือกอื่น พอวางสายเขาก็ส่งสถานที่มาให้ กล้วยหอมดูชื่อคอนโดหรู ก็ได้แต่ถอนหายใจ ขนาดคอนโดยังต่างระดับขนาดนี้ รถที่เขาขับก็คงมีราคาแพง เธอจะหาจากไหนไปจ่ายเขาได้นะ ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บปวดใจ

จนถึงตอนเย็น กล้วยหอมรู้ดีว่าปุ้ยคงจะนอนอยู่ห้อง เพื่อเตรียมเข้างานตอนคืนนี้ เธอไม่อยากที่จะโทรไปปลุกเลยได้แต่ส่งข้อความไป และเพราะตั้งแต่ที่ปุ้ยทำตัวแปลกๆ ดูเครียดๆ กล้วยหอมไม่อยากจะเซ้าซี้อะไรปุ้ยมาก เธอเลยไม่ได้ติดตามโทรศัพท์หาปุ้ยเท่าไหร่ด้วย

กล้วยหอมขี่รถคู่ใจของเธอ ไปที่คอนโดของแคน ที่อยู่ใจกลางเมืองหลวง คอนโดที่ราคาห้องหลักร้อยล้าน เป็นสถานที่ที่กล้วยหอมไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาข้องแวะในสถานที่แบบนี้ ในตอนแรกด้วยสภาพรถและการแต่งกายของเธอ ยามไม่อนุญาตให้เข้า จนต้องโทรติดต่อแคน และให้เขาโทรแจ้งยาม เธอถึงเข้าไปได้ เธอขี่รถขึ้นไปบนอาคารจอดรถ ชั้น 3 ตามทีาได้นัดกับแคน ไม่นานเธอก็เห็นรถคันเจ้าปัญหา รถหรูที่ logo หน้ารถ ไม่คุ้นเคยสักเท่าไหร่ แคนยืนอยู่พร้อมกับชายอีกคนที่ท่าทางดูน่ากลัว เธอจอดรถใกล้กับพวกแคน
"สวัสดีคะ ขอโทษที่มาช้า" กล้วยหอมบอก เธอเพิ่งจะได้สังเกตแคนดีๆ เพราะเมื่อวันเกิดเหตุ กล้วยหอมอยู่ในอารามตกใจเลยไม่ทันสังเกต แคนเป็นชายวัยประมาณ 30 กว่า รูปร่างสูงใหญ่ กล้ามกำยำ ยิ่งมีรอยแผลเป็นขนาดใหญ่ตรงแขน ยิ่งทำให้ดูน่ากลัวแบบพิลึก และข้างๆ กันกล้วยหอมได้มองชายทีายืนอยู่ข้าง เขาส่งสายตามาหาเธอด้วยแววตาที่กล้วยหอมรู้สึกไม่เป็นมิตร ชายคนนั้น น่าจะอายุประมาณ 40 ส่วนสูงดูใกล้เคียงกับกล้วยหอม แต่อ้วนกว่า มีพุงพอควร

"อ้อ สวัสดี ผมแนะนำก่อนละกัน นี้ คือ คุณวินทร์ ลุงของผมเอง เขาจะมาดูเรื่องรายละเอียดค่าเสียหายให้ จริงๆ รถนี้ก็ชื่อลุงเขาด้วย" แคนพูดแนะนำตัว ชายที่ยืนข้างๆ
"สวัสดีคะ" กล้วยหอมได้แต่ยกมือไหว้เขา วินทร์ยกมือรับไหว้ แต่บรรยากาศที่ออกมาจากเขาดูไม่เป็นมิตรเสียเลย
"นี้ เอกสารประเมินจากศูนย์" วินทร?ยื่นซองเอกสารให้ กล้วยหอมรับมาก่อนจะเปิดดูเอกสารภายใน เธอมองดูรายละเอียดการตรวจที่เขียนระบุด้วยศัพท์เฉพาะที่กล้วยหอมไม่เข้าใจหลายจุด เธอเลื่อนสายตาลงมา พลิกหน้าไปจนมาถึง ราคาประเมินงานซ่อมกว่า 2 แสนบาท ตัวเลขที่กล้วยหอมคิดไว้บ้างว่าราคาคงสูง แต่ไม่คิดเลยว่าจะสูงกว่าที่คิดไว้ไปอีกเยอะ กล้วยหอมมองดูตัวเลข ด้วยภาวนาให้เธอมองผิด มองกลับไปกลับมา ก็ยังเป็นตัวเลขเดิม
"สองแสนเลยหรอค่ะ" กล้วยหอมถามด้วยน้ำเสียงคล้ายจะร้องไห้
"โชคดีนะครับ ที่ได้ศูนย์ที่รู้จักกัน ตอนแรกเขาตีราคาตั้ง 4 แสน ผมขอตัดออกหลายตัวละ ถือว่าช่วยกัน" แคนพูด
"ขะ ขอบคุณคะ" กล้วยหอมตอบรับ การที่แคนบอกตัวเลขลดลงมากแล้ว ทำเอากล้วยหอมไม่กล้าพูดต่อรองอีก น้ำลายท่วมปากไปหมด
"ยังไง เพราะเราจะทำเรื่องแบบไม่ผ่านตำรวจ เดี๋ยวขึ้นไปทำสัญญาที่ห้องผมกัน" แคนพูด กล้วยหอมที่ยังอึ้งกับตัวเลขค่าเสียหายก็เหมือนจะเหม่อลอย พอแคนย้ำอีกรอบเธอได้แต่ตอบรับ เดินตามแคนกับวินทร์ขึ้นไปในลิฟต์อย่างไม่มีทางเลือกอื่น ในหัวคิดแต่จะหาทางแก้ปัญหายังไงดี จะหาเงินจากไหน จะพูดยังไงให้พวกเขาช่วยเหลือได้นะ

เมื่อประตูลิฟต์เปิด กล้วยหอมได้เห็นห้องของแคนยิ่งชวนให้ใจหล่นไปพอควร เพราะเป็นห้องหรูที่มองเห็นวิวกรุงเทพได้รอบด้าน กล้วยหอมที่เคยแต่อยู่ห้องเล็กๆ พอมาเจอห้องแบบหรูขนาดนี้ก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี เธอเดินตามชายทั้งสองมานั่งที่โซฟา ก่อนที่แคนจะหยิบน้ำจากตู้เย็นที่อยู่ในโต๊ะกลางมาให้กล้วยหอม ความรู้สึกได้พบของหรูหรา ทำเอาเธอยิ่งกลัว เพราะเธอคิดไปว่าสำหรับคนรวยๆ แบบแคนคงจะมีเส้นสายที่จะเอาผิดเธอได้แน่ถ้าหนี น้ำตากล้วยหอมคลอเบ้าแบบห้ามไม่อยู่ ได้แต่เปิดขวดน้ำจิบเบาๆ
"เดี๋ยวพวกผมมาสักครู่นะ ขอไปเตรียมเอกสารก่อน" แคนพูดขึ้นพร้อมกับลุกไปพร้อมกับวินทร์ ทิ้งให้กล้วยหอมจิบน้ำ มองวิวนอกห้อง มองเอกสารค่าเสียหายหลักแสนบนโต๊ะ คิดอะไรไปอย่างห้ามความคิดไม่ได้

ในขณะที่แคนกับวินทร์เดินไปอีกห้อง เมื่อประตูปิดลง วินทร์ที่เป็นชายวัย 40 ก็เปลี่ยนท่าทีจากความสัมพันธ์แบบลุงหลาน แคนที่แสดงออกถึงการเป็นคนรวย เจ้าของรถหรู เจ้าของคอนโดหลักร้อยล้าน ก็เปลี่ยนท่าที
"เป็นอย่างไรบ้างครับบอส" แคนก้มหัวอย่างพินอบพิเทา
"เออ ทำได้ดีตามแผน น้ำที่มันดื่มเตรียมการไว้ดีแล้วใช่ไหม" วินทร์พูดขึ้น
"เรียบร้อยแล้วครับ มันดื่มไปขนาดนี้ เดี๋ยวสักพักก็คงออกฤทธิ์" แคนตอบกลับ
"เออ ทำดีมาก" วินทร์ตอบ
"แผนของบอสสุดยอดจริงๆ ไหนจะให้คนไปล้วงกระเป๋ามัน ไหนจะจัดรถมาให้มันชน บีบให้มันไม่เหลือหนทางเลือก" แคนพูดต่อ
"เออ กูยอมไม่ได้เว้ย เรื่องเงินเรื่องเล็ก แต่เรื่องศักดิ์ศรีกูยอมไม่ได้" วินทร์บอก
"จะว่าไป จะคุ้มไหมบอส รถบุบไปขนาดนั้น เสียดายแทน" แคนถาม
"จะกลัวไรว่ะ แค่รถหนีภาษี เดี๋ยวก็ได้ใหม่ละ ถ้ามึงคิดว่าจะไม่คุ้ม ก็เอาจากอีนี้ให้หนักดิว่ะ" วินทร์บอก
"ครับบอส" แคนตอบกลับ
"หึ อีกล้วยหอม มึงผิดเองนะ ที่ชนะใจปุ้ย มึงจะมาชนะกู เสี่ยวิเชียรไม่ได้หรอกเว้ย เดี๋ยวกูนะแสดงให้เห็น" วินทร์หรือเสี่ยวิเชียรพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มอันแสนน่ากลัว ชนิดที่ว่าถ้ากล้วยหอมได้เห็นคงจะหนาวไปถึงขั้วหัวใจ



กล้วยหอมเริ่มรู้สึกมึนๆ หัว มองภาพตรงหน้าเริ่มไม่ชัด เอกสารค่าเสียหายของรถยังวางอยู่บนโต๊ะกลาง เธอคิดเอาเองว่าการมึนหัวคงจะเกิดจากการพักผ่อนน้อยแถมยังเครียดกับปัญหาที่เกิดขึ้น แถมยังรู้สึกร้อนราวกับเป็นไข้ไม่สบาย พอรู้สึกตัวร้อนก็ยิ่งดื่มน้ำตามไปอีก สักพักประตูห้องก็เปิดออกมา แคนเดินเข้ามาเพียงลำพัง เขาเดินเข้ามานั่งตรงข้ามกับกล้วยหอม
"ขอโทษที่ให้รอนะครับ พอดีธุรกิจมีปัญหานิดหน่อย" แคนบอก
"ไม่เป็นไรคะ เอ่อ คุณแคนคะ คือว่า" กล้วยหอมพยายามจะพูด
"อ้อ ค่าเสียหายสินะ จะให้เตรียมก้อนใหญ่ขนาดนี้ทันทีคงจะยากพอควร ยังไงผมขอก่อนสัก 2 หมื่นละกัน" แคนพูด ตัวเลข 2 หมื่นจาก 2 แสนมันก็ดูน้อยลงมาเยอะ แต่สำหรับกล้วยหอมในตอนนี้แล้วมันมากอยู่ มากแบบที่กล้วยหอมไม่มีเลยแม้แต่น้อย
"เอ่อ คือ คุณแคนคะ คือว่า กล้วยหอมไม่มีเลย" กล้วยหอมพยายามพูดออกมา ด้วยความรู้สึกกลัวที่จะพูดออกไป รวมถึงร่างกายของเธอเองที่ไม่สมบูรณ์แล้ว
"ว่าไงนะ" แคนพูดด้วยน้ำเสียงโหด กล้วยหอมเองพอได้ยินเสียงพูด ด้วยอาการกลัวอยู่แล้วก็ยิ่งสะดุ้ง น้ำตาแทบจะไหลออกมา
"ขอโทษจริงๆ คะ คือ หนูไม่มีเลย ไม่มีเลย ขอเวลาหนูก่อนได้ไหม" กล้วยหอมรีบพูดรัวๆ แคนลุกขึ้นยืน ทำเอากล้วยหอมตกใจเป็นอย่างมาก สีหน้าของแคนดูโหดเอาเรื่องจนกล้วยหอมไม่รู้จะพูดยังไงต่อ ได้แต่นั่งตัวสั่นน้ำตาไหล
"เกิดอะไรขึ้น" วินทร์เปิดประตูออกมา เขาเดินเข้ามาหาแคนก่อนที่แคนจะพูดว่ากล้วยหอมไม่มีเงินมาชดใช้ เขาจะแจ้งความ จะเอาตำรวจมาจับ กล้วยหอมได้แต่นั่งฟังอย่างกลัวตัวสั่นทำอะไรไม่ถูกเลย
"ใจเย็นๆ แคน เดี๋ยวลุงคุยเอง ตะกี้มีโทรศัพท์ตามงานอยู่นะไปคุยก่อนไหม" วินทร์พูดให้แคนใจเย็น เขาเดินออกจากห้องไปปิดประตูเสียงดัง กล้วยหอมได้แต่สะดุ้งกับเสียง น้ำตาไหลนองหน้าอยู่บนโซฟาสุดหรู
"เฮ้อ แคนมันบอกจะเก็บเท่าไหร่ก่อนนะ" วินทร์หันมาถามกล้วยหอม เขานั่งลงตรงโซฟาข้างๆ ตัวของกล้วยหอม
"สองหมื่นก่อนคะ" กล้วยหอมตอบ
"แล้วสักหมื่นละ มีไหม เดี๋ยวลุงช่วยคุยให้ก่อน" วินทร์ถาม
"ไม่ ไม่มีเลยคะ วันก่อน หนูเพิ่งถูกล้วงกระเป๋า เอาเงินหมดบัญชีหนูเลย" กล้วยหอมพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น
"ไม่จริงหรอก อย่าโกหกเลยนะ" วินทร์ถามต่อ
"จริงคะ หนูไม่ได้โกหก" กล้วยหอมร้องไห้ตอบกลับ วินทร์ก็ปล่อยให้กล้วยหอมร้องไห้อยู่สักพักก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมา พร้อมกับเอามือจับที่หัวเข่าของกล้วยหอม โดยที่กล้วยหอมเองไม่ทันระวังแล้วก็ไม่ได้สนใจที่จะเบี่ยงตัวหลบออก
"ลุงออกให้ก่อนไหม 2 หมื่น" วินทร์พูดขึ้น กล้วยหอมคิดว่าตัวเองหูฝาดก็รีบหันมามองหน้าวินทร์อย่างงุนงง
"ลุง เดี๋ยวผมกลับมานะ เอาเงินมาให้ได้ละ" แคนพูดขึ้นเขาหันมามองกล้วยหอมด้วยแววตาดุทำเอากล้วยหอมสะท้านใจ ก้มหน้าหนีจนแคนออกจากห้องไป เกิดเป็นความเงียบครู่ใหญ่
"ถ้าไม่เอามีช่องทางไหนไหมละ" วินทร์พูดขึ้นทำลายความเงียบนั้น
"แล้วหนูจะเอาจากไหนคืน" กล้วยหอมบอก

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[นาสตา]

กล้วยหอมก็ไม่น่ารอดน่าจะโดนเสี่ยจัดอีกคนเเน่ๆ

[magro]

แล้วน้องกล้วยหอมจะรอดมือเสี่ยไหมเนี้ย ขอบคุณผู้แต่งมากครับ

[funkypunk]

ช่างโชคร้ายทั้งคุ่เลย 

[I2ta3ta3]

กล้วยหอมไม่น่าจะรอดเสี่ยนะแบบนี้

[classic007]

กลายเป็นโดนทั้งคู่เลย

[peddo]

ลุงวินทร์นี่ร้ายจริง กะล่อทั้งทอมดี้เลย น้องคงไม่กล้าเล่าให้กันฟัง ยิ่งสองสาวเข้าใจกันผิดก็ยิ่งง่าย ตอกให้สุดลิ่ม แต่สองสาวจะมีโอกาสหลุดพ้นบ้างไหมนะ สงสารจัง

[Manoptana]

กลายเป็นโดนเสียวิเชียรหลอกทั้งคู่เลย สองสาวน่าสงสารจริง เสี่ยวิเชียรก็ชั่วถึงกระดูกเลย ใช้วิธีเอาเปรียบสองสาวแบบเลวจริง

[sammyadong]

อย่างนี้ไม่รอดมือเสี่ยวิเชียรแน่

[Naratt]

 
กล้วยโดนเสี่ยเล่นตุกติกอีกแน่ น่าสงสารจริง

[aekkung]

ุสุดจะสงสารทั้งคู่ที่ต้องมาเจอกับคนแบบนี้

[civil2]

โชคร้ายอะไรขนาดนี้ สงสาร

[hopeofwind]

กล้วยชนกล้วยแน่นอนจัดให้มิดเลยครับ

[Birdza]

สงสัยแฟนจะโดนด้วย

[D4rthvader]

ไม่น่ารอดงานนี้ เอ้อ สงสารเลย