มนตรา สงคราม ความรัก ตอนที่ 39: ภัยครั้งใหม่

[KaohomLM]

   "เจ๊!!!!" แตงโมร้อง และวิ่งเข้ามาหาข้าวหอม
   "แตงโม!!!!!" ข้าวหอมร้องและวิ่งเข้าไปหาเพื่อนตัวเล็ก สองสาวสวมกอดกันด้วยความคิดถึง
   "งืมมม คิดถึงเจ๊จังเลย" แตงโมคราง "ปิดเทอมเจ๊ไปทำอะไรมาบ้าง"
   "ฝึก ฝึก ฝึก แล้วก็ฝึก" ข้าวหอมบอก หลังจากสัปดาห์แรกของปิดเทอม เธอก็ไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากฝึก ทั้งฝึกตนเอง และฝึกคนอื่น ส่วนสัปดาห์แรกนั้น เป็นเรื่องของเธอกับพี่นทีสองคน คนอื่นไม่เกี่ยว หลังจากกลับมาถึง นทีก็ได้ร่ายเวทมนตร์ส่งให้เทพอาวุธชิ้นใหม่ และวัตถุเวทย์ที่ยังไม่มีเจ้าของออกไปตามหาเจ้าของของตนเอง ก่อนจะออกไปเสาะแสวงหาสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ จากข้อความที่ทั้งคู่ได้ตอบโต้กัน เหมือนว่าเขาจะยังไม่พบอะไร แต่ยิ่งผ่านไปนาน ก็ยิ่งรู้สึกวิตก เขาโผล่กลับมาที่สภาอีกครั้งสามอาทิตย์หลังจากนั้นเพื่อสอนวิธีการเสกวงเวทย์โดยไม่ต้องวาด หลังจากคอร์สฝึกแสนโหดยาวสามวัน มีเพียงข้าวหอมกับผู้พิทักษ์ระดับสูงอีกสองคนที่เสกตัวอักขระเป็นตัว ๆ ได้ แต่ยังไม่มีใครเสกวงเวทย์เต็มวงได้สำเร็จ แต่พอจบคอร์สนทีก็เทเลพอร์ตจากไปทันทีโดยไม่ได้หยุดบอกลาเธอเสียด้วยซ้ำ เธอส่งข้อความตามไปต่อว่านิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้อะไรกลับมานอกจากคำขอโทษ "แล้วโมล่ะ"
   "ส่วนใหญ่ก็อยู่กับพี่เก่ง" แตงโมบอกเขิน ๆ "เวลาที่พี่เค้าไม่ได้ไปสภานะ"
   "โม ฟังเรานะ" ข้าวหอมเริ่ม "ชีวิตโมมีอะไรมากกว่าพี่เก่งนะ โมต้อง..."
   "เค้ารู้ เค้ารู้" แตงโมรีบบอก "พี่เก่งคุยกับเค้าแล้ว เทอมนี้เค้าจะตั้งใจเรียน โอเคไหมเจ๊"
   "อืม"
   "แล้วเค้าก็กลับไปเยี่ยมพ่อแม่มาแล้วด้วย พาพี่เก่งไปไหว้พ่อแม่ด้วยซ้ำ พ่อเค้าถูกคอกะพี่เก่งมาก แต่แม่เหมือนยังไม่ค่อยอยากให้คบกันก่อนเรียนจบ"
   "ก็ดีแล้วโม" ข้าวหอมบอก "เดี๋ยวคบกันไปเรื่อย ๆ แม่เขาก็คงเห็นชอบเองแหละ"
   "คงจะยากหน่อย เพราะแม่เค้าแอบมาเห็นตอนเรามีอะไรกันในห้องน้ำพอดี"   
   "โม!!!!!"
   แตงโมหัวเราะแหะ ๆ "ยังดีที่แม่ไม่กล้าบอกพ่อ แต่ทั้งพ่อแม่พี่เก่งชอบเค้าทั้งคู่นะ"

   แตงโมกับข้าวหอมเดินไปนั่งหาม้านั่งด้วยกัน รอบตัว นักศึกษาคนอื่น ๆ ต่างก็ทักทายกันอย่างรื่นเริง บ้างก็ทักทายไต่ถามสารทุกข์สุกดิบจากเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอหน้ากันมานาน บ้างก็แนะนำตัวกันกับคนหน้าใหม่ที่ไม่เคยเห็น ที่ม้านั่งฝั่งที่อีกฝั่งของสวนหย่อม สาวมี่ ดาวคณะ ที่เปลี่ยนไปใส่กระโปรงสอบสั้นอวดขาเนียนสวยแล้วกำลังพูดคุยกับแก๊งค์เพื่อนสาวอย่างออกรสออกชาติ ข้าวหอมรู้สึกแปลกใจมาก ที่แตงโมพาเธอเดินไปหาม้านั่งที่มีสาวน้อยคนหนึ่งนั่งอยู่แล้ว และสาวคนนั้นก็หันมาโบกมือให้แตงโมด้วย
   สาวน้อยที่โบกมือให้แตงโมนั้นเป็นสาวผิวขาว ขาวเสียยิ่งกว่าข้าวหอมเสียอีก ตัวสูงกว่าแตงโมพอสมควร แต่ยังเตี้ยกว่าข้าวหอมเล็กน้อย หุ่นนักกีฬา ดูปราดเปรียว สมส่วน ผมดำยาวเกือบถึงกลางหลังมัดเป็นหางม้า ใบหน้าก็จัดว่าเป็นคนสวยคนหนึ่งเลยทีเดียว
   "เจ๊ นี่เพื่อนร่วมหอคนใหม่เค้า เป็นน้องปีหนึ่ง คณะเรานี่แหละ" แตงโมบอก "ชื่อว่าน้องอูซี่"
   ข้าวหอมเลิกคิ้ว
   "ไม่ต้องถามค่ะ หนูว่าพ่อหนูคงพี้อะไรมาสักอย่างตอนตั้งชื่อหนู แต่หนูก็ชินกับชื่อนี้แล้ว" อูซี่รีบบอก
   "โอเค ส่วนนี่ เป็นเพื่อนสนิทที่สุดของพี่ ชื่อ..."
   "พี่ข้าวหอม" อูซี่พูดยิ้ม ๆ
   แตงโมมองข้าวหอมงง ๆ "รู้จักกันเหรอ"
   "ไม่รู้จัก" ข้าวหอมบอก ทำหน้างงเสียยิ่งกว่าแตงโมเสียอีก
   "ไม่ต้องงง หนูมีพลังจิต อ่านใจได้" ข้าวหอมกับแตงโมมองหน้ากัน "ล้อเล่น หนูไม่มีหรอก อยากมีนะ แต่ไม่มี"
   อูซี่หัวเราะแผ่ว ๆ ก่อนจะหันมาหาข้าวหอมและถามเบา ๆ "พี่โมรู้เรื่องนั้นไหมคะ"
   "ถ้าเรื่องนั้นเป็นเรื่องที่พี่คิด พี่แตงโมรู้" ข้าวหอมบอก นอกจากเรื่องสภาผู้พิทักษ์แล้วเธอก็คิดไม่ออกว่าอูซี่จะรู้จักเธอจากไหนได้อีก
   "พ่อหนูเป็นผู้พิทักษ์ระดับสูง" อูซี่บอก (แตงโมสะดุ้ง) "พี่ข้าวหอมช่วยชีวิตพ่อหนูไว้วันที่สภาโดนบุก หนูต้องขอบคุณพี่ด้วยนะคะ"
   "เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ" ข้าวหอมยกมือขึ้นมารับไหว้สาวรุ่นน้อง "แล้ว ตัวน้องอูซี่..."
   "ไม่ได้เป็นผู้พิทักษ์ค่ะ" เธอพูดเศร้า ๆ "ไม่เคยมีวัตถุเวทย์อันไหนเลือกหนูเลย พ่อพาหนูไปดูทุกปิดเทอม มีวัตถุเวทย์เข้ามาใหม่เทอมละชิ้นบ้าง สองชิ้นบ้าง บางเทอมมีเป็นสิบชิ้น แต่ไม่เคยมีชิ้นไหนเลือกหนูเลย เห้อออออ ชีวิตหนูไม่เคยอยากเป็นอะไรนอกจากผู้พิทักษ์เลย"
   "เสียใจด้วยนะคะ" ข้าวหอมพูดเบา ๆ
   "หนูทำใจได้มาสักพักแล้วค่ะ" อูซี่บอก แต่น้ำเสียงยังอาลัยอาวรณ์อยู่ "ยังมีอย่างอื่นที่หนูทำให้สภาได้ ฝ่ายการเงินเอย ติดต่อ จัดซื้อ จัดจ้าง ทำเอกสาร แปลภาษา แผนกปกปิด ไปเป็นพยานเท็จเวลาคนของสภามีปัญหาทางกฎหมาย สืบข่าว ถ้าอย่างอื่นไม่ได้จริง ๆ ให้หนูเป็นภารโรงก็ได้"
   "น้องจริงจังมากนะเจ๊" แตงโมบอก
   "หนูไม่คิดเลยนะ ว่าพี่โมรู้จักกับพี่ข้าวหอมด้วย" อูซี่หันไปคุยกับแตงโม "หนูโชคดีมากเลยตอนที่หนูสมัครหอแล้วบังเอิญได้ไปอยู่ห้องเดียวกะพี่นะ ได้มาเจอพี่ข้าวหอมตัวจริงด้วย หนูได้เห็นพี่แล้วตอนปิดเทอมนะ พ่อพาหนูไปสภาตามปกติ เห็นพี่คุยกับพวกผู้อาวุโสอยู่ พี่ไม่เห็นหนูหรอก ว่าแล้วหนูไม่อยากจะเชื่อเลยนะ ว่าพี่ข้าวหอมคนเก่งยังเป็นนักศึกษาปีสองอยู่เลย"
   "หน้าแก่ละสิ"
   "แตงโม!!!!"
   "โทษโทษ เจ๊ ล้อเล่นน่า อันที่จริงเจ๊ดูเด็กลงนะ ผิวพรรณผ่องใสเชียว ไปทำอะไรมาอะ"
   ข้าวหอมไม่ตอบ แต่ก็นึกถึงบ่อน้ำอัมฤต
   "ว่าแล้ว พี่ข้าวหอมรู้ป่ะ เกิดอะไรขึ้นกับวัตถุเวทย์ ทำไมตอนหนูไปดูเมื่อปิดเทอมไม่มีเหลือเลย ทั้งที่ผู้พิทักษ์ตายไปตั้งหลายคน"
   "พี่นทีส่งพวกมันไปหาเจ้าของเอง" ข้าวหอมตอบ "เขาบอกว่าวิธีที่เราใช้มันจะไม่มีหน้าใหม่เข้ามาในสภาเลย เพราะมีแต่คนรู้จักของสมาชิกสภาเข้ามาดูได้"
   อูซี่หน้าบานเมื่อได้ยินชื่อ "นายท่านนที~" เธอออกเสียงเพ้อ ๆ "ผู้ชายอะไร สูง หล่อ สมาร์ท เก่งไปซะทุกอย่าง วันนั้นท่านเดินผ่านหนูหนูแทบละลายยยยยย อื๊อออออออออออ"
   "โม ตบน้องนี่ผิดไหม?"
   "เจ๊ อย่า พูดจากันดี ๆ ก่อน"
   "หนะ หนูพูดอะไรผิดเหรอ"
   "พี่นทีเป็นแฟนเจ๊" แตงโมอธิบาย อูซี่เอามือกุมปาก
   "ตายจริง! หนูไม่รู้เลย ขอโทษค่ะ" อูซี่รีบบอก "ชาติก่อนพี่ข้าวหอมทำบุญด้วยอะไรเนี่ย สวยก็สวย เก่งก็เก่ง มีเทพอาวุธ แถมยังได้นายท่านนทีเป็นแฟนอีก หนูอิจฉาง่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
   "เอ่อ"
   "ไม่ต้องอธิบายแล้ว ต่อไปหนูจะตามพี่ให้ติดเลย เผื่อแต้มบุญพี่หล่นมาโดนหนูบ้าง"
   "อยู่กับเพื่อนปีหนึ่งด้วยกันไม่ดีกว่าเหรอ มีอะไรจะได้ช่วยกัน"
   "หนูบอกแล้วไง ยังไงจบไปหนูก็ทำงานกับสภา ตีสนิทกับคนในสภาไว้ดีกว่า รับน้องหนูยังไม่ได้มาด้วยซ้ำ ไม่รู้จักเพื่อนสักคน"
   "บันทึกช่วยจำ" แตงโมพูด "ถ้าเจอคนสวยไม่ยอมมางานรับน้อง สันนิษฐานไว้ก่อนว่าเกี่ยวกับสภาผู้พิทักษ์"

   เสียงกริ่งเรียกเข้าชั้นเรียนดัง อูซี่ที่มีเรียนในคาบแรกลุกขึ้นเตรียมตัวขึ้นเรียน แต่ก่อนจะจากไป เธอก็หันกลับมาหาข้าวหอมด้วยสายตาสงสัยใคร่รู้
   "เอ่อ พี่ข้าวหอม จะว่าไหมถ้าหนูเรียกพี่ว่าเจ๊"
   "อีกแล้วเหรอ...หน้าพี่มันเจ๊ขนาดนั้นเลยเหรอ"
   "ก็ พี่โมก็เรียก แล้วหนูว่ามันก็เหมาะกับพี่ดี"
   "มีไอ้บ้าตัวนึง แก่กว่าพี่สักร้อยปีได้ มันยังเรียกพี่เจ๊เลย" ข้าวหอมบอกอย่างเซ็ง ๆ "เรียกไปเถอะ"
   "โอเคค่า คาบเที่ยงพี่ว่างใช่ไหม เดี๋ยวหนูไปกินข้าวด้วยนะ เจ๊"

   ด้วยเหตุฉะนี้ ข้าวหอมจึงได้แฟนคลับคนใหม่มาคอยติดสอยห้อยตาม เวลาผ่านไปเช่นนี้เกือบหนึ่งเดือน แตงโมกับข้าวหอมที่เลือกเรียนกันคนละเอกได้เจอกันน้อยลงบ้าง แต่ก็ยังเป็นเพื่อนรักกันตามเดิม พี่เก่งที่บัดนี้เรียนอยู่ปีสี่แล้วยังคงไปมาหาสู่กับแตงโม อูซี่ได้โน้ตที่ข้าวหอมจดไว้เกี่ยวกับวิชาเรียนปีหนึ่งไปหลายชิ้นและทำคะแนนได้น่าประทับใจพอสมควร นทียังคงเงียบหาย และข้าวหอมต้องแบ่งเวลาในช่วงที่ว่างไปประจำการณ์ที่สภาผู้พิทักษ์ เธอพบว่าในตำแหน่งผู้พิทักษ์ระดับสูงนั้น หน้าที่ของเธอที่ต้องทำน้อยกว่าตอนยังเป็นผู้พิทักษ์ระดับธรรมดาเสียอีก เธอไม่ต้องออกไปปฏิบัติภารกิจธรรมดากับพี่เก่งแล้ว (ชายหนุ่มได้คู่หูใหม่ เป็นเด็กฝึกหัด ที่ทำงานเป็นแคชเชียร์อยู่ในร้านค้าใกล้ ๆ มหาวิทยาลัย) แต่ต้องประจำอยู่ที่สภา (ตามวันและเวลาที่เธอนัดกับคนอื่นไว้ โดยที่เธอก็เลือกเวลาที่เธอไม่มีเรียนที่มหาวิทยาลัย) และคอยฟังว่ามีปัญหาที่ผู้พิทักษ์ธรรมดารับมือไม่ไหวเกิดขึ้นหรือไม่ แน่นอน ในเวลาที่สงบสุขเช่นนี้ ก็ไม่มีอะไรให้ทำ นอกจากเล่นมือถือ ดูทีวี อ่านหนังสือ ทำการบ้าน แค่เปลี่ยนไปทำที่ศูนย์ใหญ่สภาแค่นั้น

   จนกระทั่งใกล้ถึงเวลาสอบกลางภาคของเทอมแรก
   ตึ๊งงงงงงง แง๊วววว
   ข้าวหอมที่กำลังง่วนอ่านหนังสืออยู่รีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยความเร็วจนแตงโมกับอูซี่สะดุ้ง โทรศัพท์ของเธอตั้งเสียงข้อความไว้ไม่เหมือนกันในแต่ละเบอร์ และเธอก็รู้ว่าข้อความที่ส่งมาล่าสุดนี้เป็นของใครจากเสียงแมวร้องตอนข้อความเข้า

   -มันเริ่มขึ้นแล้ว ระวัง

   ข้อความของนทีจบแค่นี้ ข้าวหอมหน้าบึ้ง คิดว่าจะได้อะไรที่หวานกว่านี้ แต่ทันใดนั้น ก็มีเสียงหวีดร้องขึ้นดังมาจากสวนหย่อมคณะ
   "อะไรกันเนี่ย" อูซี่ร้องถาม พลางชะโงกหน้าจากอาคารเรียนออกไปดู "ตายแล้ว เจ๊ มาเร็ว!"
   รอยแยกสีดำขนาดใหญ่ลอยอยู่กลางอากาศที่กลางสวนหย่อม ปิศาจราคะตัวหนึ่งกำลังปีนออกมาจากช่องมิตินั้น ตามด้วยปิศาจสองตัวที่มีผิวหนังสีแดงเข้ม กล้ามใหญ่ยิ่งกว่าแรมโบ้กับคนเหล็กรวมกัน และมีเปลวเพลิงลุกโชติช่วงบนหัว ปิศาจในเกราะสีดำที่ตกแต่งสลักเสลาวิจิตรบรรจงงดงาม ปิศาจตัวอ้วนกลมที่คลานไปมาอย่างช้า ๆ แทนที่จะเดิน และปิศาจสีม่วงคล้ายแมงมุมหน้าตาน่ากลัวอีกตัวหนึ่ง รอยแยกมิติกระพริบเบา ๆ ก่อนจะเลือนหายไป ทิ้งปิศาจทั้งหกยืนอยู่กลางสวนหย่อมมหาวิทยาลัยทั้งอย่างนั้น
   โทรศัพท์ข้าวหอมส่งเสียงข้อความเข้ารัวถี่อีกหลายครั้งติดกัน และเธอก็รู้ได้โดยไม่ต้องหยิบขึ้นมาดูด้วยซ้ำ ว่าสิ่งที่เธอเห็นไม่ได้เกิดขึ้นที่นี่ที่เดียว

ซ่อน Sneak Peek ของตอนต่อไปนะครับ
 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[jeab2504]

พี่ข้าวหอมสู้ๆ

[จรัญ บุญชู]

งานนี้น่าจะหนักกว่าเดิมแน่ๆ...พยายามสู้ๆต่อไปครับ

[cd13579]

งานอภิมหาเข้าแน่ๆ นาาจะมากันครบทุกประเภทเลย
นายท่านนทีเจอตอเข้าให้แล้วมั้ง

[game smith]

เหย ตื่นเต้นแล้ว โดนบุก

[Cb400f]

คิดได้ไงเนี่ย ชื่ออูซี่ 
พ่อเป็นคน อิสราเอล เหรอ 555

[artonio]

มาละ ซีนแอคชั่น

[dawdom]

ต้องมีฉากโดนประตูหลังอีกนะครับ

[jingjing199212]

ศึกครั้งใหม่นี้จะหนักแค่ไหนหนอ

[Sak2563]

พักรักมาช่วยกันรบต่อ

[Taizen]

หมดเวลาพักแล้ว

[ball2112]

ปีศาจพันธุ์ไหนมาล่ะเนี่ย ฉากบู๊มันๆมาแล้ว

[เฉลิมพล พรมจันทร์]

จะมีปีศาจโผล่ออกมาอีกมั้ยเนี่ยรออยู่

[Xzysamor008]

รอนนี้ น่าจะโหดกว่าเก่า

[dwarf]

ขอบคุณ​ครับ.. ครีั้งเหล่าปิศาจ​ โดยเฉพาะปิศาจราคะ​ ถึงกับบุกมหาวิทยาลัยเลย.. แบบนี้.. นิสิต.สาวๆ​ จะทำยังงัย... แต่นิสิตชายมีเฮ