มนตรา สงคราม ความรัก ตอนที่ 41: เทพอาวุธ

[KaohomLM]

   "ทำไมรถเจ๊มันโทรมขนาดนี้หละ" อูซี่เอ่ยปากถามเมื่อเห็นรถที่ข้าวหอมนำทั้งสองสาวไป
   "ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ๊มีรถ แต่เจ๊แน่ใจนะว่าสตาร์ทติด" แตงโมถาม
   "ไม่ใช่รถเรา รถพี่นที" ข้าวหอมรีบบอก พลางไขกุญแจปลดล็อคประตู
   "นายท่านนทีไม่มีปัญญาซื้อรถดีกว่านี้แล้วเหรอคะ" อูซี่ถามเมื่อเข้าไปนั่งในรถแล้ว
   "ถ้าตอบจริง ๆ ก็คือไม่มี" ข้าวหอมตอบ พลางบิดกุญแจสตาร์ทเครื่อง รถครางออกมาราวกับจะขาดใจ "รู้ใช่ไหมว่าพี่นทีไม่เคยได้รับค่าตอบแทนจากสภาผู้พิทักษ์สักบาท ไม่เคยขอด้วย ที่มาเรียนอยู่ที่มหาลัยเราก็คิดจะเอาใบปริญญาไปหางานดี ๆ ทำ จะได้หาเงินได้เยอะ ๆ นี่แหละ"
   "หนูไม่คิดเลยนะเนี่ยว่านายท่านนทีจะยาจกขนาดนี้" อูซี่พึมพำ
   "ส่วนหนึ่งเพราะเขาเป็นคนดีนะ" ข้าวหอมบอกสีหน้ายิ้มแย้ม "อย่างพี่นที ถ้าอยากจะปล้นเงินทั้งธนาคารก็ไม่มีใครห้ามเขาได้หรอก แล้วถ้าพี่นทีบอกว่าอยากได้เงิน ยังไงท่านมงคลก็ไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว แต่พี่นทีเขาไม่อยากได้เงินที่เขาไม่ได้หาเองอย่างสุจริต"
   "จ๊ะ เป็นคนดีจ๊ะ ยัยคนอวดแฟน" แตงโมบ่น

   แต่ขับไปได้ไม่ไกล โทรศัพท์ของแตงโมก็ดังขึ้น
   "โม อยู่กับเจ๊หรือเปล่า" เก่งตะโกนถามจากปลายสาย ดังจนได้ยินกันทั้งคันรถ
   "อยู่ ทำไมเหรอคะ พี่เก่ง"
   "บอกเจ๊มาตรงถนนหน้ามหาลัยด่วนเลย ปิศาจมันจะฆ่าพี่อยู่แล้ว!"
   รถกำลังผ่านหน้าจุดกลับรถพอดี ข้าวหอมรีบบิดพวงมาลัยสุดแรง
   "เจ๊ เบาๆ! เดี๋ยวล้อหลุด!" อูซี่ร้อง

   ที่หน้ามหาวิทยาลัย สามสาวก็เจอเก่งกับเด็กฝึกหัดหลบคุดคู้กันอยู่หลังป้ายชื่อมหาวิทยาลัย ปิศาจโทสะขนาดยักษ์ตนหนึ่งเดินอยู่กลางถนน ไล่ทุบข้าวของจนพังเละเทะ
   "แผนกปกปิดสั่งปิดถนนได้แล้ว บอกว่ามีช้างหลุดจากสวนสัตว์" เก่งรายงานกับข้าวหอม "แต่พี่ไม่มีปัญญาสู้ไอ้ตัวนี้จริง ๆ น้องบิลยิ่งแย่กว่าอีก - นอนเฉย ๆ ไว้ เดี๋ยวหมอสนามก็มาแล้ว"
   "โอยยยย" น้องบิลคราง
   "ปิศาจชั้นโท" ข้าวหอมพูดกับตัวเอง เมื่อได้พิจารณาปิศาจตนนั้น พลังของมันไม่มากเท่าปิศาจหน้ากากขาวที่เธอเคยสู้ แต่เธอก็อดนึกถึงคำพูดของพี่นทีไม่ได้ : "รู้ใช่ไหมว่าแต่ก่อนสภาสู้กับปิศาจได้ทีละเป็นหมื่น แล้วพวกปิศาจต่อสู้จริง ๆ ด้วย ปิศาจโทสะ ปิศาจยโส พวกนั้น ราคะนี่มันสู้กับใครเป็นที่ไหน"
   ปิศาจชั้นตรีห้าตัวในมหาวิทยาลัยเกือบเอาชนะเธอได้ ทั้งที่เธอเคยปราบปิศาจราคะเป็นสิบได้โดยไม่เสียเหงื่อด้วยซ้ำ แค่เพราะพลังงานน้อยกว่าไม่ได้แปลว่าปิศาจจะสู้เก่งน้อยกว่า
   เปรี้ยง! รถตู้คันหนึ่งลอยข้ามหัวไป
   ข้าวหอมเรียกเกราะกับดาบออกมา
   พลังงานของชุดเกราะ:32%
   แย่ เกราะของเธอยังไม่มีเวลาได้ชาร์จพลังใหม่จากการต่อสู้กับปิศาจหกตัวนั้นเลย ข้าวหอมหันไปหาเพื่อน ๆ "รอตรงนี้นะคะ"
   เธอก้าวออกไปหาปิศาจโทสะ มันหันมาหาเธอแล้วพุ่งตัวเข้ามาทันที
   เปรี้ยง! หมัดของมันปะทะเข้ากับคมดาบของข้าวหอมสุดแรง ร่างของสาวน้อยปลิวไปหลายก้าว ชาไปทั้งแขน แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาได้ ก็เห็นเลือดสด ๆ หลั่งไหลออกจากมือของปิศาจเป็นสายลงไปนองที่พื้น ควันร้อน ๆ พวยพุ่งจากบ่อเลือดทีเดือดพลุ่งพล่าน
   พลังงานของชุดเกราะ:25%
   ข้าวหอมลุกขึ้นมา เสกวงเวทย์ ไม่ใช่เพราะเธอคิดจะร่ายคาถาอะไร แต่เชื่อว่าปิศาจจะต้องพุ่งเข้ามาทันทีที่เห็นวงเวทย์แน่ เธอคิดถูก เมื่อมันถลาเข้ามาเธอก็กระโดดขึ้นสูงแล้วปักดาบลงบนหลังของมัน เลือดร้อน ๆ ทะลักออกมาจนลวกมือและหน้าเธอ ข้าวหอมร้องกรี๊ดด้วยความเจ็บปวดและกลิ้งหล่นลงไปบนพื้น ดาบยังคงปักอยู่คาหลังปิศาจ
   ปิศาจโทสะเดินเซ เห็นได้ชัดว่ามันบาดเจ็บมากแล้ว แต่ข้าวหอมที่เพิ่งถูกเลือดปิศาจสาดใส่ไปเต็มหน้าแทบจะลุกไม่ไหวด้วยซ้ำ ปิศาจกระโผลกกระเผลกเข้ามาหาเธอช้า ๆ เงื้อมือขึ้นจะทุบ
   "เฮ้ ทางนี้!" เก่งร้อง "ลำแสงตัดฟ้า!"
   ลำแสงตัดฟ้ามุ่งเข้าใส่หน้าอกปิศาจ เกิดแผลขนาดจิ๋วขึ้นมา เลือดออกพอแมลงวันกินอิ่ม มันหันไปหาเก่งทันทีและพุ่งเข้าใส่
   "ซวยแล้ว!" เก่งร้อง
   "ทางนี้ตะหาก" อูซี่ร้อง และปาเศษหินใส่ปิศาจจากอีกฟากหนึ่งเมื่อปิศาจเข้าใกล้ตัวเก่ง มันหันไปหาเธอแทน
   "ทางนี้!" เก่งร้อง และเสกลูกไฟสีเงินใส่ปิศาจ มันหันกลับไปตบเขาจนปลิวไป
   "พี่เก่ง!" แตงโมร้อง
   ปิศาจค่อย ๆ คืบคลานเข้าหาอูซี่ เธอตั้งท่าจะวิ่งหนี แต่มันเอื้อมมือมาคว้าตัวเธอไว้ได้
   "อ๊ายยยยยย" อูซี่ร้อง เมื่อมือที่จับรอบตัวเธอเริ่มบีบหนักขึ้น เธอรู้สึกราวกับกระดูกทั้งร่างกำลังจะแตก ข้าวหอมดันตัวลุกขึ้น ใบหน้ายังคงร้อนไหม้จากเลือดปิศาจ ตาข้างหนึ่งยังลืมไม่ขึ้น เธอพยายามเรียกดาบกลับมา แต่ปิศาจคว้ามันไว้ได้ ใบดาบทั้งเล่มควันขโมงจากเลือดร้อน ๆ ของปิศาจ
   ชวิ้ง! ข้าวหอมถ่ายพลังจากเกราะทั้งตัวไปอยู่ที่ดาบลำแสง เธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ถ้ามันหันมาฟาดใส่เธอเธอต้องตายแน่ แต่ถ้าไม่รีบฆ่ามันให้ได้มันต้องบีบน้องอูซี่จนตายคามือแน่ เธอเงื้อดาบลำแสงกระโผลกกระเผลกเข้ามาหาปิศาจ แต่ยังไม่ทันถึงตัวมัน....
   เชว้ง!!!! โฮกกกกกกกกก
   ปิศาจร้องคำรามด้วยความเจ็บปวด ร่างของอูซี่หลุดจากมือมันกลิ้งหล่นลงพื้นดังปั๊ก เธอครางด้วยความเจ็บปวด
   หอกทองคำเล่มยาวปักอยู่บนพื้น ระหว่างอูซี่กับปิศาจ บนใบหอกมีควันลุกขโมงจากจุดที่มันแทงทะลุตัวปิศาจเข้ามา อูซี่เหลือกตามองที่หอกทองคำด้วยความอัศจรรย์ใจ
   ฉับ!!! ดาบลำแสงของข้าวหอมตัดไปที่ร่างของปิศาจ มันร้องคำรามอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะสลายเป็นเถ่าถ่านไป
   "นะ...นายเลือกชั้นเหรอ" อูซี่ถามหอกเบา ๆ ไม่มีเสียงหรือปฏิกิริยาตอบรับ แต่อูซี่ก็เหมือนรู้สึกถึงคำตอบ เธอเอื้อมมือเข้าไปหาหอกอย่างช้า ๆ
   "นะ..น้องอูซี่" ข้าวหอมโซเซมาอยู่ข้างอูซี่
   "เจ๊...มีวัตถุเวทย์เลือกหนูแล้ว ดูสิ" น้ำตาอาบเต็มแก้มของอูซี่
   "ไม่ใช่วัตถุเวทย์ธรรมดานะคะ นี่เทพอาวุธ" ข้าวหอมบอกอย่างอ่อนแรง ใบหน้าครึ่งซีกของเธอยังบวมแดงไหม้อยู่ "ยินดีด้วยนะคะ"
   อูซี่ตาโต "ทะ...เทพอาวุธ จริงเหรอ" เธอเอื้อมมือไปคว้าที่ด้ามหอก
   "โอ้ยยยยยยยยยย" อูซี่ร้อง เลือดไหลออกมาท่วมมือ "เจ็บบบบ อื้ออออ"
   แต่ถึงจะอย่างนั้น อูซี่ก็รู้ได้ด้วยสัญชาตญาณว่าเทพอาวุธไม่ได้ปฏิเสธเธอ ตรงกันข้าม มันกำลังเรียนรู้จากเธอ ผสมผสานตัวมันเข้ากับเธอ เพื่อให้เทพอาวุธและผู้ใช้เป็นหนึ่งเดียวกันมากขึ้น
   "อูซี่ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ เลือดเต็มมือเลย"
   "มะ ไม่เป็นไรค่ะ โอ๊ยยยยยยยย"
   เกราะทองคำรัดรูปปรากฏขึ้นล้อมรอบตัวของอูซี่ และเธอก็รู้ว่าเทพอาวุธรับเธอเป็นเจ้าของแล้วโดยสมบูรณ์ เธอลุกขึ้นยืนและดึงเทพอาวุธมาถือไว้ในมือที่โชกเลือด
   "เจ๊...หนูว่าหนูได้สมหวังแล้วนะคะ"
   "ดีใจด้วยนะอูซี่" ข้าวหอมบอก "เจ็บไหมคะเนี่ย เหมือนว่าเทพอาวุธจะต้องผสานกับเจ้าของอย่างเต็มที่ถึงจะทำงานได้เต็มประสิทธิภาพ พอมันเลือกน้องมันก็เลยดื่มเลือดไปเยอะเลย"
   "เอาเนื้อหนูไปด้วยก้อนนึง" อูซี่บอก พลางยกมือที่เนื้อแหว่งขึ้นมาให้ข้าวหอมดู "ตอนเจ๊ได้เทพอาวุธเป็นแบบนี้ไหมคะ"
   "ไม่ เทพอาวุธอันแรกที่พี่ใช้จริง ๆ เป็นของคนอื่น ที่บังเอิญเข้ากับพี่ได้ แต่ก็ไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์" ข้าวหอมบอก "ส่วนดาบเล่มนี้ พี่นทีตีให้พี่ เขาเอาผมพี่ไปเส้นนึงตอนตี ทำออกมาก็เลยจับคู่กับพี่อยู่แล้ว"
   "จริง ๆ ถ้าจะเอาผมเส้นเดียวก็ได้นะ" อูซี่บ่น "นี่เล่นจกเนื้อไปเป็นก้อนเลย อู๊ยยย เจ็บ"
   "เหมือนพี่นทีจะตีหอกด้ามนี้โดยไม่รู้ว่าใครจะได้เป็นเจ้าของน่ะ" ข้าวหอมบอก "ขั้นแรกมันเลยต้องรับส่วนของเจ้าของไปอยู่ในตัวมันก่อน แต่ดูน่าจะเจ็บมากนะเนี่ย"
   "เจ็บมากค่ะ" อูซี่บ่น "แต่ก็เป็นเจ็บที่มีความสุขนะคะ หนูจะได้เป็นผู้พิทักษ์ดั่งใจหวังแล้ว"
   รถพยาบาลคันใหญ่แล่นเข้ามาจอดตรงหน้าสองสาว หน่วยพยาบาลของสภาผู้พิทักษ์มาถึงพอดี   

ซ่อน Sneak Peek ของตอนต่อไปนะครับ
 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[peddo]

ทีมเริ่มใหญ่ขึ้นแล้ว แต่ปีศาจก็ดูขะมีมากขึ้น สู้ๆ นะครับน้องข้าวและเพื่อนๆ

[dawdom]

ดู ๆ เหมือนนทีจะได้เมียสองคนนะเนี่ย

[Sak2563]

ได้ผู้พิทักษ์มาเพิ่มอีกคนน่าจะช่วยได้หลายเรื่อง

[ball2112]

นี่ขนาดปีศาจระดับกลางยังโหดขนาดนี้นะ

[cd13579]

น้องได้หอกแล้ว แต่ปีศาจประเภทอื่นมันก็โหดจริง ข้าวหอมว่าเทพๆละหืดขึ้นคอ

[dwarf]

ขอบคุณ​ครับ... ในที่สุดน้องอูซี่ก็ได้เป็นเทพพิทักษ์สมใจ

[เอเค]

แล้วนทีหายไปใหน

[jingjing199212]

อูซี่จะเข้ามามีบทบาทยังไง

[Cb400f]

มีตัวมารับบท 18+ แล้ว 

[จรัญ บุญชู]

งานหนักแน่ถ้าเจอระดับหัวหน้า...ดังนั้นต้องรวมทึมเป็นหนึ่งเดียว

[akennya]

หอกเทพมีพลังมากจริง ๆ

[biggiggog]

ได้ผู้ร่วมทีมอัพเกรดได้แบบนี้
ต่อไปคงสบายขึ้นเยอะ
ขอบคุณครับ

[artonio]

ต้องอัพเวลให้พี่เก่งบ้างละเนี่ย

[swss2511]

เสียวสุขมานานได้ออกศึกอีกแล้ว