ความสุขของผมคือการแย่งแฟนคนอื่น (EP.2) : "พี่เอม"

[GoDeRsOuL]

นี่เป็นนิยายเรื่องที่เขียนเพื่อจะกลับไปสานต่อ "ผู้คุมจิต" ครับ
เพราะงั้นท่านๆ จะยังได้อ่านต่อแน่นอน (แต่เรื่องอื่นๆ ไม่รับปากนะครับ)
สำหรับเรื่องนี้อาจจะใช้วิธีเล่าที่ผมไม่ได้ใช้มานาน นั่นก็คือเล่าแบบบุคคลที่1 หรือก็คือแทนตัวผู้อ่าน
เพราะแบบนั้น หากอ่านแล้วรู้สึกขัดๆ กับคำแทนตัวของตัวละครต่างๆ หรือประโยคส่วนไหนก็ตาม
ผมจะยังรอคอยคำแนะนำติชมจากทุกท่านอย่างเต็มใจเสมอครับ
และเนื่องจากใช้มุมมองแทนตัวผู้อ่าน หากส่วนไหนเป็น plot hole (ซึ่งมีแน่ๆ) ท่านๆก็จินตนาการเอาได้เต็มที่เลยครับ (หรือจะแชร์ให้ไรต์อ่านก็ได้ไม่ติด)

อ้อ ผู้คุมจิตตอน 15-16 ออกแล้วนะครับ สามารถหาอ่านตามช่องทางสนับสนุนได้เลยครับ


อ่านตอนก่อนหน้า หรือผลงานเรื่องอื่นๆ ได้ที่ (ห้องสมุด) ของผมครับ

สนับสนุนให้กำลังใจเพิ่มเติมและอ่านตอนใหม่ได้ตามช่องทางดังนี้ครับ

(Fictionlog)
(ธัญวลัย)
(readAwrite)
(Hongsamut)

อย่าลืมเข้าไปพูดคุยกันได้ที่เพจนะครับ

(FACEBOOK PAGE)



"เอม เราไม่อยากรอแล้วอ่ะ คบกันมาก็ตั้งปีกว่าแล้ว วันนี้เราขอนะ" รุ่นพี่ชายกล่าวขอโดยไม่อาจยับยั้งสีหน้าอันเปี่ยมล้นไปด้วยความปรารถนาส่วนตนได้

ดูเหมือนว่านี่จะเป็นครั้งแรกของพวกเขาทั้งคู่ ยืนยันได้จากท่าทางของฝ่ายหญิงที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเธอเองก็ต้องการให้เป็นแบบนี้ แต่ไม่มีทางที่ผมจะยอมให้มันเกิดขึ้นแน่

ผมกำมือแน่นโดยไม่รีรอก่อนทุบกระแทกไปที่ประตู

ปัง!!!

"ใครน่ะ?!"

เสียงอันลนลานของรุ่นพี่ชายดังขึ้นเกือบจะทันทีที่ได้ยินเสียงทุบประตูของผม ทั้งคู่ต้องตกใจและรีบออกมาแน่ๆ ดังนั้น ผมจึงรีบไปซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่งอย่างเงียบๆ ซึ่งมันก็ใกล้พอที่จะได้ยินเสียงสวบสาบแสดงความรีบร้อนจากการใส่เสื้อผ้า รวมทั้งเสียงกระซิบกระซาบจากบทสนทนาของพวกเขา

"บิ๊กคิดว่ามีคนเห็นเราไหม"

"เราไม่รู้ ขอโทษนะเอม วันนี้เราใจร้อนไปหน่อย ตอนนี้กลับบ้านกันก่อนดีกว่า เดี๋ยวเราออกไปรอที่ประตูนะ"

"อ...อืม เดี๋ยวเจอกัน"

ผมได้ยินเสียงเปิดประตูและเห็นรุ่นพี่ชายที่ชื่อบิ๊กวิ่งผ่านออกไป มองดูเขาหันมองซ้ายขวาสำรวจดูลู่ทาง และเมื่อไม่พบอะไรเลย เขาก็รีบลงบันไดไปทันที

ผมนั่งรออยู่ครู่หนึ่งจนมั่นใจว่าเขาจะไม่กลับมาก่อนที่จะออกมาจากที่ซ่อน

เมื่อเดินไปถึงหน้าห้องเรียน เสียงสวบสาบจากการรีบร้อนสวมใส่เสื้อผ้าของรุ่นพี่สาวก็ดังลอดออกมาเบาๆ ผมจึงหยุดรอเล็กน้อยให้เธอเสร็จกิจก่อนจะเปิดประตูออก และนั่นทำให้เธอสะดุ้งขึ้นพร้อมกับหันขวับมาทันที หลังสบสายตาที่ตื่นกลัวและค่อนข้างประหม่าของเธอ ผมก็ก้าวเข้าไปในห้องและปิดประตูลง

"อืม...เป็นภาพที่น่าสนใจมากครับพี่เอม" ผมเริ่มขึ้นดื้อๆ

"ธ...เธอเป็นใคร? " เธอถามอย่างระมัดระวังขณะเริ่มก้าวถอยหลัง

ผมรู้สึกได้ถึงความระแวดระวังของเธอผ่านทางน้ำเสียงอันสั่นเทาเล็กน้อย แน่นอนว่าในสถานการณ์เช่นนี้ไม่ว่าใครก็คงจะตอบสนองแบบเธอ และตอนนี้ เธอก็คงคิดว่าผมเป็นคนที่ทำเสียงดังก่อนหน้านี้ขึ้นด้วย

"ก็แค่...รุ่นน้องธรรมดาๆ ครับ" ผมตอบยิ้มๆ บางทีอาจจะเห็นฟันขาวของผมด้วย

อย่างไรก็ตาม ปฏิกิริยาของเธอต่อรอยยิ้มของผมคือการกระเถิบถอยออกไปอีกเล็กน้อย

"เด็กม.4 เหรอ? แล้วมาทำอะไรที่ชั้นของม.6"

"ผมก็แค่มาสำรวจโรงเรียนในวันแรกของเทอมเท่านั้นครับ แต่ไม่เคยคิดเลยว่าได้มาเจออะไรที่ตื่นเต้นเร้าใจขนาดนี้"

"ธ..เธอ เธอเห็นใช่ไหม? "

แน่นอนว่าเธอรู้ว่าผมเห็น เพราะใบหน้าของพี่เอมแดงขึ้นพร้อมกับแสดงความเขินอายทันทีที่กล่าวจบ แถมเธอยังยกแขนขึ้นปิดหน้าอกทั้งๆ ที่ตอนนี้ใส่ชุดนักเรียนเรียบร้อยแล้ว

เมื่อผมได้มองดูเธออย่างจริงจัง รุ่นพี่สาวคนนี้ก็น่ารักจริงๆ เธอเป็นผู้หญิงขี้อาย ผมยาวประบ่าของเธอประดับไว้ด้วยริบบิ้นสีเหลือง อีกทั้งส่วนหน้าผากยังถูกปกคลุมไว้ด้วยผมม้าเรียบตรง และแม้ว่าเธอจะอยู่ม.6 แล้ว แต่เธอก็ยังดูเด็กกว่านั้นมาก ซึ่งอาจจะเป็นเพราะหน้าอกอันเกือบจะแบนราบของเธอด้วยก็เป็นได้

"พี่เอมหมายถึงเรื่องอะไรเหรอครับ เอ.. หรือว่าจะหมายถึงเรื่องนี้กันน้าาา"

ผมเดินไปหาเธอและหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดภาพที่ผมถ่ายไว้ก่อนหน้านี้ยื่นให้เธอดู

"อะไรกัน!? "

ดวงตาของเธอเบิกกว้างพร้อมกับปรากฏร่องรอยของความหวาดกลัวขึ้นมาบนใบหน้าอันมีเสน่ห์เมื่อเห็นภาพนั้น

"ล..ลบมัน ด..เดี๋ยวนี้นะ!"

"หืม? รูปนี้ดีมากๆ เลยนะครับ ทำไมผมต้องลบด้วย ก็รุ่นพี่ในรูปนี้น่ารักจะตายไปครับ" ผมส่งยิ้มให้พี่เอมด้วยสีหน้าที่แสดงออกชัดเจนถึงความสนใจในตัวเธอโดยไม่สนว่าเธอจะรู้หรือไม่ ก็นี่มันน่าตื่นเต้นจริงๆ นี่นา ไม่คิดเลยว่าผมจะหาเป้าหมายใหม่ได้เร็วขนาดนี้

"ม..ไม่ได้สิ ขอร้องเถอะนะ"

"ไม่อะไรครับ ผมไม่เข้าใจ"

"ลบมันให้พี่เถอะ พี่ขอร้อง.."

ผมแสร้งทำเป็นคิด แต่แอบสังเกตทุกปฏิกิริยาของเธอ

ผ่านไปครู่เดียว ลมหายใจของรุ่นพี่สาวก็เริ่มขาดหาย และผมก็สัมผัสได้ถึงความสิ้นหวังที่ก่อตัวขึ้นในใจเธอ

ก็แน่ละ ถ้าเกิดได้มาเห็นภาพนั้นเข้า ไม่ว่าใครต่อใครก็คงจะต้องติดใจแน่ๆ เพราะเพียงแค่ผมจินตนาการถึงรุ่นพี่สาวแสนน่ารักตรงหน้าในท่านั้นโดยตัดแฟนหนุ่มของเธอออกจากภาพ ร่างกายส่วนล่างของผมก็พลันเกิดปฏิกิริยาขึ้นมาทันที

"เอาเป็นว่า.. ผมจะเก็บไว้ดูคนเดียวก็แล้วกันครับ เพราะอย่างที่ผมบอก รูปนี้ของรุ่นพี่น่ารักจริงๆ "

"ท..ทำไม ทำไมน้องทำกับพี่แบบนี้? " น้ำใสๆ เริ่มรื้นอยู่ตามขอบตากลมโตของเธอ ถ้าผมแกล้งเธออีกนิด สงสัยเธอคงจะเริ่มร้องไห้จริงๆ ขึ้นมา

"ก็ผมชอบรูปนี้จริงๆ ครับ เพราะสีหน้าของพี่เอมในรูปดูเซ็กซี่มาก และถึงผมจะไม่ลบมัน ผมก็สัญญาว่าจะไม่ให้ใครเห็นแน่นอนครับ"

"จริงๆ นะ"

"ผมสาบานครับ แต่ว่า..."

เมื่อได้ยินคำว่าแต่ รุ่นพี่สาวก็ผงะถอยไปอีกก้าวทันที และเพราะมีเก้าอี้วางอยู่ข้างหลัง เธอจึงเสียหลักนั่งลงบนเก้าอี้ตัวนั้นพอดิบพอดี

"ต..แต่อะไร? "

ผมมองพี่เอมที่นั่งตรงหน้าไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้า จินตนาการถึงร่างอันเปลือยเปล่าของเธอพร้อมกับเคิดแผนการที่จะขโมยเธอจากแฟนไปด้วย ผู้หญิงประเภทนี้เป็นหนึ่งในผู้หญิงที่ง่ายที่สุด เพียงแค่แบล็กเมล์ธรรมดาๆ ก็อาจจะทำให้เธอตกหลุมพรางได้ง่ายๆ แล้ว แต่ความง่ายที่ว่านั้นก็หมายถึงความล้มเหลวด้วย เพราะหากผมเดินเกมผิดเพียงครั้งเดียวก็อาจจะจบเห่ได้เช่นกัน ดังนั้น วิธีที่ดีที่สุดก็คือ การใช้เวลาร่วมกันกับเธอไปเรื่อยๆ หลังเริ่มเทอมใหม่นี้

แล้วผมก็ตอบคำถามของรุ่นพี่สาวแสนน่ารักกลับไปพร้อมด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง

"แต่...เราแค่ต้องมาแลกเบอร์กันครับ"



หลังจากที่เราแลกเบอร์โทรกัน พี่เอมก็ดูจะประหลาดใจเอามากๆ ที่ผมยอมออกจากห้องเรียนนั้นมาง่ายๆ เธอคงคิดว่าผมจะขออะไรที่มากกว่านี้ แต่ทุกอย่างต้องมีขั้นตอนของมัน มีความเสี่ยงเป็นอย่างมากที่แฟนหนุ่มของเธออาจจะกลับมาตามเมื่อผมใช้เวลากับเธอมากเกินไป

ผมกำชับกับพี่เอมว่าผมจะเปิดเผยรูปนี้ให้ทุกคนเห็นถ้าเธอบอกเรื่องที่เกิดขึ้นให้แฟนของเธอรู้ ปรากฏว่าเธอตอบตกลงอย่างไม่ลังเล พี่เอมบอกกับผมว่า แฟนหนุ่มของเธอคือหนึ่งในนักเรียนที่อาจจะได้รับทุนการศึกษาจากมหาลัยดัง และหากเรื่องนี้ถูกเปิดเผยต่อสาธารณะ มันอาจจะส่งผลให้เขาสูญเสียโอกาสที่จะได้รับทุนไป ผมแปลกใจที่พี่เอมกล้าบอกผมอย่างนั้น มันยิ่งทำให้ผมถือไพ่เหนือเธอยิ่งกว่าเก่าจนผมไม่รู้ว่าจะเรียกเธอว่าโง่เง่าหรือไร้เดียงสาดี

อีกเรื่องที่ผมได้รู้และเดาถูกก็คือ รุ่นพี่ชายคนนั้นเป็นแฟนคนแรกของเธอ สืบเนื่องมาจากบุคลิกแสนขี้อายของเธอ พี่เอมจึงพยายามหลีกเลี่ยงผู้ชายส่วนใหญ่ในช่วงที่เธออยู่ม.4 แต่รุ่นพี่ชายคนนี้กลับพยายามตามจีบเธอมาตลอด สุดท้ายเมื่อผ่านไปราวหนึ่งปีเธอก็ยอมคบกับเขา และอีกหนึ่งปีก่อนที่เธอจะตัดสินใจมอบความบริสุทธิ์ให้ โชคร้ายจริงๆ ที่ผมไปพบพวกเขาเข้าเสียก่อน แต่มันก็เป็นโชคดีของผมแทนที่จะได้สาวพรหมจรรย์เป็นเป้าหมายแรก

ตอนนี้ผมแทบจะทนรอไม่ไหวแล้วที่จะได้ขโมยพี่เอมจากแฟนหนุ่มของเธอ ผมจะห้ามไม่ให้พวกเขามีอะไรกัน และจะห้ามไปจนถึงขั้นไม่ให้สัมผัสร่างกายแฟนหนุ่มของเธอ แน่นอนว่าผมจะไม่ขอให้พวกเขาเลิกกัน แต่จะมีแค่ผมเท่านั้นที่ได้ลิ้มรสเธออย่างเต็มที่ทั้งในและนอกโรงเรียน

ผมต้องรีบสร้างภาพจำของเพื่อนร่วมชั้น ก. โดยเริ่มจากในห้องเรียนก่อน จากนั้นผมจึงจะสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระโดยที่ไม่มีใครมารบกวนผม ตอนนี้ผมมีเบอร์ของพี่เอมและสามารถที่จะโทรหารุ่นพี่สาวเมื่อไหร่ก็ได้ตามใจ และผมจะขโมยเธอไปจากแฟนหนุ่มของเธอช้าๆ รวมทั้งความบริสุทธิ์อันล้ำค่าของเธอเฉกเช่นเดียวกัน

<ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะครับพี่เอม>

ผมเพิ่มเพื่อนจากเบอร์ที่ได้มาและส่งแชทไปหาเธอก่อนที่เธอจะตอบกลับมาอย่างรวดเร็วราวกับกำลังเฝ้ารออยู่หน้าจอ

<โอเค แล้วอย่าลืมสัญญาของเราล่ะ>



เมื่อผมเดินเข้าไปในห้องเรียนในเช้าวันใหม่ ตอนนี้ผมสามารถเห็นการจับกลุ่มต่างๆ ได้ชัดเจนกว่าเมื่อวาน กลุ่มพวกเด็กเกรวมตัวกันอยู่หลังห้องทั้งผู้ชายและผู้หญิง แม้พวกเขาจะดูน่ากลัวสำหรับนักเรียนทั่วไป แต่สำหรับผมที่ต้องทำก็แค่หลีกเลี่ยงพวกเขา เว้นเสียแต่ผมมีเป้าหมายที่จะแย่งชิงอยู่ที่นั่น ถ้าไม่เป็นอย่างนั้น ผมจะไม่มีทางที่จะเข้าสู่แวดวงของพวกเขาเด็ดขาด เพื่อนร่วมชั้น ก. จะต้องเป็นเพียงนักเรียนดาดๆ ธรรมดาเท่านั้น ไม่ใช่เด็กเกเรหรืออันธพาลที่ไหน

มีเด็กผู้ชายอีกกลุ่มที่นั่งอยู่ใกล้ริมหน้าต่าง ในกลุ่มนั้นมีอยู่เพียงสองคนที่โดดเด่นกว่าใคร พวกเขาควรจะเป็นพระเอกและเพื่อนสนิท ส่วนที่เหลือก็พวกตัวประกอบ กลุ่มถัดมาเป็นกลุ่มของพวกผู้หญิง กลุ่มนี้ก็มีอยู่สองคนที่โดดเด่นแยกต่างหากออกมาเช่นกัน แต่ไม่ว่าพวกเธออาจจะเป็นคู่นางเอกและเพื่อนสมัยเด็กหรือไม่ผมก็ไม่ได้สนใจ ผมจะอยากสนใจก็ต่อเมื่อพวกเขาเกิดคบกันเท่านั้น ผมต้องทำตัวเป็นกลางอยู่เสมอ ไม่ว่าจะในหมู่เพื่อนร่วมชั้นเหล่านี้หรือในสายตาคนทั่วไปก็ตาม

ในคาบที่สาม ผมก็รู้สึกถึงการสั่นของโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกง แน่นอนว่าผมเปิดโหมดปิดเสียงเอาไว้เพราะกำลังอยู่ในช่วงเวลาเรียน แต่อีกเหตุผลก็เพราะไม่ชอบเสียงริงโทนที่จู่ๆ ก็อาจจะดังขึ้นจนทำให้ผมเป็นจุดสนใจ

พี่เอมส่งข้อความมา ผมจึงเปิดมันอ่านทันทีพร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก

<ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม>

<ว่ายังไงครับ>

<ทำไมน้องถึงแค่ขอเบอร์พี่ล่ะ>

หา? อะไรของผู้หญิงคนนี้เนี่ย? มาสงสัยว่าทำไม่ผมถึงไมขออะไรมากกว่านี้เนี่ยนะ หรือว่าเธอหวังว่าผมจะขอเรื่องอื่นกันนะ ผมได้แต่ขำในใจก่อนจะพิมพ์คำตอบที่คิดส่งไป

<เพราะผมชอบพี่เอมไงครับ>

ผมนึกภาพออกว่าเธอรู้สึกสับสนเมื่ออ่านข้อความนี้ แม้ว่าผมจะไม่บอกเหตุผลจริงๆ ว่าผมชอบเธอเพียงเพราะเธอมีแฟน

<หืม? ถึงจะมีเรื่องเมื่อวาน แต่เราก็แทบจะไม่รู้จักกันเลยนะ แล้วน้องจะมาชอบพี่ได้ยังไง>

<อืม.. คงเพราะพี่เอมดูคล้ายกับคนที่ผมรู้จักมั้งครับ> ผมโกหกเธอและเตรียมปล่อยไม้เด็ด

<ว่าแต่พี่เอมครับ...ผมมีอะไรจะสารภาพ>

<บอกมาสิ>

<เมื่อคืนนี้ ผมใช้รูปพี่เป็นจินตนาการในการช่วยตัวเองด้วยล่ะครับ>

<ทะลึ่ง!!>

<ผมขอบอกตรงๆ นะครับพี่เอม พี่ดูเซ็กซี่และน่ารักจนผมอดคิดถึงไม่ได้จริงๆ >

<พอเลยๆ น้องก็รู้ว่าพี่มีแฟนแล้วนะ>

<ไม่เป็นไรครับ ไม่ว่ายังไงผมก็ชอบพี่อยู่ดี ผมขอเจอพี่อีกได้ไหมครับ>

<ทำไมล่ะ อย่าบอกนะว่า...>

<ผมแค่อยากเจอพี่อีกครั้งเฉยๆ ครับ ผมจะรอพี่ที่ดาดฟ้าช่วงพักเที่ยงนะครับ>

แล้วเธอก็ไม่ตอบอะไรกลับมาหลังผมส่งข้อความนี้ไป ทีนี้ก็มาดูกันว่าเธอจะปรากฏตัวหรือไม่ ผมรู้สึกว่าเธอดูจะสนใจนะ แต่ถ้ามันไม่ได้ผล ผมก็อาจจะบังคับเธอหรือใช้วิธีอื่นๆ อีกมากมายให้เธอมาพบผมคนเดียว

"ฮั่นเน่! คุยกับแฟนเหรอ" เพื่อนชายที่นั่งข้างหลังพูดขึ้น ดูเหมือนว่าเขาจะสังเกตเห็นผมพิมพ์แชทกับพี่เอม

"นายคิดว่าหน้าอย่างนี่เนี่ยนะมีแฟนแล้ว" ผมพูดพร้อมชี้หน้าตัวเอง

"อะไรนะ นายมีแฟนแล้วเหรอ" เด็กผู้หญิงทางขวาของผมแทรกขึ้นมาทันทีด้วยความอยากรู้อยากเห็น ส่วนเพื่อนชายผู้ก่อหวอดก็หัวเราะกับคำตอบของผม "เออๆ ดูไม่เหมือนเลย"

"ก็ตามนั้นแหละ" ผมหันไปตอบหญิงสาวที่อยู่ทางขวาซึ่งเธอก็บ่นพึมพำและหมดความสนใจในตัวผมทันที

การกระทำของเพื่อนร่วมชั้น ก. ก็จะเป็นราวๆ นี้ ไม่ได้โดดเด่น แต่ก็ไม่เคยจางหายไปในเบื้องหลัง



แล้วเวลาพักเที่ยงก็มาถึง ผมเลือกที่จะซื้อขนมปังซึ่งวางขายในโรงอาหารก่อนจะรีบขึ้นไปบนดาดฟ้าทันที อันที่จริงแล้ว ดาดฟ้าของอาคารเกือบทุกที่ไม่เหมือนกับที่เราเห็นในอนิเมะหรือซีรี่ย์ ชั้นดาดฟ้าไม่ได้เป็นที่นิยมนักเพราะมันค่อนข้างจะร้อนมาก มันทำให้เราอยู่ใกล้ดวงอาทิตย์มากขึ้นและมีร่มเงาเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยให้พักพิง โชคดีที่วันนี้เมฆครึ้ม และจริงๆ แล้วผมก็ไม่ได้ออกไปที่ดาดฟ้าแต่เลือกที่จะนั่งตรงชั้นบนสุดของบันไดแทน

พวกเด็กเกมีที่รวมตัวอีกจุดหนึ่งต่างหาก ดังนั้น เฉพาะพวกที่ไม่รังเกียจความร้อนเท่านั้นจึงจะเลือกขึ้นมาที่นี่ ผมจึงไม่ค่อยกังวลว่าจะมีใครขึ้นมารบกวนระหว่างรอว่าพี่เอมจะยอมมาหรือไม่

เอาเข้าจริงๆ ผมก็แอบกลัวอยู่เหมือนกันว่ามันจะง่ายเกินไป ประเภทของเธอคือคนที่เลิกราได้ง่ายๆ เมื่อเจอคนอื่นที่ชอบมากกว่า เป็นพวกที่มักเบื่อง่าย และซื่อตรงที่จะทำตามความต้องการของตัวเอง ผมไม่ได้อยากให้เธอตกหลุมรักผม เพราะสิ่งที่ผมต้องการไม่ใช่ความรู้สึกแต่เป็นเพียงต้องการแย่งชิงและสนุกกับร่างกายของเธอ

ผ่านไปครู่หนึ่งผมถึงได้ยินเสียงฝีเท้าก้าวขึ้นบันไดมาช้าๆ ก่อนที่ผมจะได้เห็นใบหน้าแดงปลั่งดั่งลูกตำลึงของพี่เอมโผล่พ้นราวบันได ในมือเธอถือขนมปังแบบเดียวกับที่ผมซื้อเอาไว้ และนั่นแปลว่าเธออาจจะเพิ่งมาจากโรงอาหาร

"ผมคิดว่าพี่จะไม่มาแล้วซะอีก พี่ไม่ไปกินข้าวกับแฟนเหรอ? "

"บิ๊กถูกอาจารย์เรียกไปน่ะ"

"อ้อ..ครับ พี่เอมนี่น่ารักจริงๆ เลยนะครับ" ผมชมดื้อๆ จนรุ่นพี่สาวหน้าขึ้นสียิ่งกว่าเก่า

อาาาา ผมแทบจะอดสัมผัสเธอไม่ได้จริงๆ ตอนนี้เธอผ่านขั้นตอนสุดท้ายด้วยการยอมมายืนตรงหน้าผมแล้ว ต่อจากนี้ผมจะเฝ้าโทรหาเธอทุกครั้งที่รู้ว่าแฟนหนุ่มของเธอไม่อยู่ และหลังจากนั้นก็จะโทรหาเธอทั้งๆ ที่เธออยู่กับเขา ผมจะยอมให้พวกเขาจูบและกอดกันได้บ้าง แต่ผมจะไม่ยอมปล่อยให้พวกเขาสานต่อสิ่งที่คั่งค้างกันไว้ได้เด็ดขาด

"ย..อย่ามาล้อเล่นกับพี่นะ บอกมาซะทีว่านัดพี่ทำไม" เธอถามเสียงแข็งขณะหรี่ตาจองผมแทะขนมปัง

"ก็อย่างที่ผมเคยบอกพี่ไป ผมแค่อยากเจอพี่อีกครั้งเฉยๆ " ผมหยุดกินและยิ้มให้เธอเล็กน้อยก่อนจะกลับไปกินต่อ "ตอนนี้ผมพอใจแล้ว พี่เอมกลับไปเลยก็ได้ครับ"

แต่แม้ว่าผมจะบอกให้เธอกลับไป รุ่นพี่สาวก็ไม่ได้ทำอย่างนั้น เธอกลับเดินมาข้างๆ ผมแล้วนั่งลง

"พี่จะกินเป็นเพื่อนก็แล้วกัน มันดูเหงาๆ ที่เห็นน้องกินคนเดียวน่ะ"

อืมมม เธอคงเป็นประเภทชอบเห็นอกเห็นใจผู้อื่นจนอดไม่ได้ที่จะเห็นผมกินข้าวคนเดียวซินะ

"น้องนี่แปลกคนจริงๆ นะรู้ตัวไหม"

"ใครๆ ก็บอกแบบนั้นแหละครับ ผมชินแล้ว"

"ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ ดูสิ เรามีขนมปังแบบเดียวกันด้วยนะ" เธอยิ้มพร้อมกับเอาขนมปังของเธอมาเทียบกับผม

"อาา...ครับ ว่าแต่พี่เอมครับ"

"หืม? " รุ่นพี่สาวกำลังเริ่มเคี้ยวขนมปังของตนอย่างช้าๆ แม้แต่ท่าทางการกัดของเธอก็น่ารักราวกับกระต่ายตัวน้อย

"ทำไมพี่ถึงยังใจดีกับผมล่ะ ผมเป็นคนถ่ายรูปแบล็กเมล์พี่นะ"

เธอชะงักงันไปครู่หนึ่งพลางหันมาจ้องผมก่อนจะตอบ

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน น่าจะเพราะเธอดูไม่มีพิษมีภัยละมั้ง แถมยังกล้ามาขอเบอร์พี่อีก"

ไม่มีพิษมีภัย? อ้อ ใช่ๆ ผมเคยได้ยินอะไรแบบนี้มาก่อน น่าจะเป็นประธานนักเรียนตอนมัธยมต้น ตอนนั้นเธอก็พูดอะไรประมาณนี้เหมือนกัน แต่ผมก็ไม่รู้ว่าเธอจะยังคงคิดแบบเดิมอยู่อีกรึเปล่า หลังจากทั้งหมดที่ผมทำกับเธอไป

"แต่เดี๋ยวคืนนี้ผมจะยังใช้รูปนั้นอยู่นะ แบบนี้จะยังดูไม่มีพิษมีภัยอีกไหมครับ"

พอได้ยินสิ่งที่ผมบอก รุ่นพี่สาวก็หน้าแดงแปร๊ดอีกครั้ง แน่นอนว่าเธอยังจำแชทที่เราคุยกันได้เกี่ยวกับเรื่องที่ผมใช้รูปของเธอช่วยตัวเอง

พี่เอมรีบเบือนหน้าหนีผมทันที สงสัยจะกลัวว่าผมจะเห็นหน้าเธอตอนนี้

"อ..อันที่จริง พี่รู้สึกปลื้มใจอยู่นะที่ได้ยินเธอบอกแบบนั้น ธ..เธอคิดว่าพี่ ซ..เซ็กซี่งั้นเหรอ? "

เธอถึงกับพูดติดอ่าง ผู้หญิงคนนี้จะน่ารักไปถึงไหนกันนะ? อาาา ผมกำลังเริ่มค่อยๆ แข็งขึ้นมาแล้ว ตอนนี้เพียงแค่กระตุ้นเธออีกหน่อยก็คงพอ

"แล้วถ้าแบบนี้ ผมยังคงดูปลอดภัยอยู่อีกไหมครับพี่เอม? " ผมพูดพร้อมกับขยับเข้าไปใกล้และเอื้อมมือไปโอบเอวเธออย่างรวดเร็วจนเธอสะดุ้งตัวเกร็ง

"ว๊าย!! มาจับพี่ทำไมเนี่ย ถอยไปเลยนะ!" ทั้งๆ ที่เธอพูดแบบนั้น แต่เธอก็ไม่ได้มีอาการต่อต้านมากนัก ผมจึงเพิกเฉยต่อคำวิงวอนของรุ่นพี่สาวและดึงเธอเข้ามากอดแนบแน่นขึ้นไปอีก

"ตัวของพี่เอมหอมจังเลยนะครับ"

ผมซุกใบหน้าไปที่คอของพี่เอมและดมมัน ขณะเดียวกันก็เหลือบตามองลงไปด้านล่างและเห็นหุบเขาน้อยๆ ของเธอขยับขึ้นลงไปมา ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอจะหายใจเร็วขึ้นมาก อีกทั้งหัวใจก็เต้นแรงจนผมสัมผัสได้ เสียดายที่นี่มืดไปหน่อย แต่ผมก็จำปลายถันอันชูชันของเธอได้ดี จะเป็นยังไงกันนะถ้าผมได้บีบและดูดชิมมันแรงๆ

" พ..พี่มีแฟนแล้วนะ เธอจะทำแบบนี้ไม่ได้!"

พี่เอมออกอาการต่อต้านขึ้นเล็กน้อย แต่มันก็ยังไม่เพียงพอที่จะผลักไสผมออกไป

"ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่สน ยังไงผมก็ชอบพี่อยู่ดี พี่เอม..แล้วพี่ล่ะครับ? " ผมหยิบขนมปังที่เธอกินอยู่ออกแล้ววางมันลงก่อนจะใช้มือข้างเดียวกันนั้นช้อนคางเธอให้หันกลับมา ผมจ้องมองเข้าไปในดวงตากลมโตคู่นั้นของเธอ ขณะนี้หน้าเธอแดงมากเสียจนไม่แปลกหากจะมีไอน้ำระเหยออกมา แล้วจู่ๆ พี่เอมก็หลับตาลง

"พี่เอม พี่น่ารักมากจริงๆ นะครับ ขอผมจูบพี่หน่อยได้ไหม" ผมกระซิบที่หูของเธอ

ดวงตาของเธอยังคงปิดสนิท ร่างของเธอสั่นเทาเบาๆ และผมก็เห็นเธอพยักหน้า...

[1819]

เอมโดนเล่นกับความรู้สึกซะแล้ว..แต่ตะหงิดใจว่า บรรดาเพื่อนๆในห้อง พอบอกว่ามีแฟนถึงกับสนใจขึ่นมาเลย สงสัยเป็นประเภทอยากได้พวกมีแหรเหมิอนกันป่าว

[minky way]

ระวังไก่ตื่นแล้วบินหนีนะ

[unicrons]

พี่เอมให้จูบไวจริงๆ

[n_neng]

สงสัยพี่เอมจะไม่รอดแล้ว ปลอดคนด้วย

[thongdaeng_skk]

จะเผด็จศึกเลยหรือ

[Kingmar]

บรรยายได้ดี. ผมแข็งตามเลย. พี่แอมจะเสร็จในตอนหน้าเลยไหมครับ

[ryu]

พี่เอมเริ่มใจอ่อนแล้วสินะ

[Dark_hell]

สาวซิงที่กำลังจะก้าวไปเปิดโลกของรั้วมหาลัย นี่แหละเธอจะร้อนดั่งไฟ

[Oceankings1234]

เอมคงทำตัวไม่ถูกเจอคนแปลกเข้ามากึ่งเล่นกึ่งจริง

[pornpat tammalangka]

พี่เอมเหมือนกำลังตื่นตัวกับประสบการณ์ด้านนี้ พร้อมที่จะเรียนรู้กับคนที่ไว้ใจ

[Noosziis]

ใจง่ายมากพี่เอม

[dodoza2]

ใจง่ายมากพี่เอมจะเสร็จแล้วเรอะ

[Deep Sea]

ไอ้หมอนี่มันร้ายยยย

[wutthigai]

พี่เอมคงหลงรุ่นน้องคนนี้แย่เลย