งานจ้าง : มิกกี้เพื่อนรักต่างโลก Part 12 น้ำเน่า

[KwangLover]

งานแต่งเรื่องนี้มีความดาร์ค ไร้มนุษยธรรม ท่านใดที่ไม่ชอบแนวนี้ผ่านได้เลยนะคะ

ตอนนี้มีเนื้อหา......แล้วก็......และ......ซึ่งมัน......เลยนะคะ

เอาเป็นว่า ไปอ่านกันเลยค่า

-----------------------------------
สำหรับท่านใดที่ยังไม่ได้อ่าน Part ก่อนหน้า

Part 1
https://xonly8.com/index.php?topic=250628.0

Part 2
https://xonly8.com/index.php?topic=252704.msg2345909#msg2345909

Part 3
https://xonly8.com/index.php?topic=253239.0

Part 4
https://xonly8.com/index.php?topic=253980.0

Part 5
https://xonly8.com/index.php?topic=254485.0

Part 6
https://xonly8.com/index.php?topic=255180.0

Part 7
https://xonly8.com/index.php?topic=255651.0

Part 8
https://xonly8.com/index.php?topic=256263.0

Part 9
https://xonly8.com/index.php?topic=256653.0

Part 10
https://xonly8.com/index.php?topic=257200.0

Part 11
https://xonly8.com/index.php?topic=257553.msg2493224#msg2493224

-----------------------------------

หลังผมแก้แค้นบ้านอีบัวเสร็จ ผมก็กลับมาที่โรงพยาบาล

มาตกลงเรื่องสัญญาโดยเข้าประชุมกับอาจารย์หมอและแพทย์ระดับสูงเรื่องการเปิดตัวมิกกี้

ผลสรุป คือ ให้เลื่อนการเปิดตัวมิกกี้ออกไปก่อน เพื่อจะได้ใช้เวลาศึกษาวิจัยมิกกี้และใกล้ช่วงเปิดเทอมแล้ว พวกเขาจึงอยากให้ผมเรียนให้จบแล้วค่อยเปิดตัวหลังจากนั้น

ไม่งั้นสื่อจะเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตผมจนการเรียนเสีย

ส่วนเรื่องการศึกวิจัยมิกกี้ หลังสอบเสร็จหรือมีช่วงหยุดยาว ผมต้องเดินทางมาโรงพยาบาลเพื่อให้พวกเขาศึกษาวิจัย

แถมพวกเขายังออกทุนการศึกษาให้ด้วย พ่อแม่ผมจะได้ไม่ต้องลำบากมาก แต่ค่ากินต้องหาเอาเอง

ซึ่งผมในตอนนี้หน้าหนาพอจะเป็นแมงดาเกาะอีพวกนั้นกินอยู่แล้ว จึงไม่ซีเรียสเรื่องเงินอีก

ส่วนแม่ของผม หลังได้รับการรักษา ผมก็ลองถามมิกกี้ดูว่าสามารถดัดแปลงความทรงจำได้ไหม

[ทำได้นะ]
ผมจึงให้มิกกี้ช่วยลบความทรงจำตั้งแต่ถูกบุกเข้าบ้านยันถึงปัจจุบัน ส่วนพ่อเลือกที่จะขอจำมันต่อไป

เพราะพ่อไม่อยากให้ผมรู้สึกเจ็บปวดอยู่คนเดียว ถ้าวันไหนผมไม่ไหว ผมก็สามารถมาระบายและขอคำปรึกษากับท่านได้ทุกเมื่อ

ส่วนเรื่องบ้านก็เช่าอยู่กันไปก่อน มิกกี้ช่วยดัดแปลงความทรงจำของแม่ว่าเราย้ายมาอยู่บ้านเช่าในวันที่ถูกบุกทำร้ายให้แทน ตื่นมาแม่จะได้ไม่งง

ในช่วงปิดเทอม วันๆ ผมอยู่แต่ในโรงพยาบาล คอยตอบคำถามและแสดงความสามารถสารพัดให้พวกเขาบันทึกและวิจัยอย่างต่อเนื่อง

ช่วงว่างก็ต้องนั่งทบทวนบทเรียนที่ขาดไป โดยมีมิวคอยช่วยติวให้

พอเรียนทัน ผมก็ยังได้มิวช่วยเลือกวิชา อัดหน่วยกิตเพื่อเรียนให้ทันคนอื่น จะได้จบพร้อมกันกับคนอื่นๆ ในห้อง

ถึงจะเหนื่อยมากแต่มันก็คุ้ม ถ้าจะจบและรับปริญญาพร้อมกันกับมิว

ผมสัญญากับตัวเองและมิกกี้ไว้ จริง ๆ การเรียนของผมมันเรียกว่าโกงเลยล่ะ เพราะอ่านอะไรไปมิกกี้ก็จำได้หมด

เพราะงั้นเวลาจะสอบ แค่อ่านคำถามในใจ มิกกี้ก็บอกคำตอบให้แล้ว

แต่ที่ผมยังนั่งเรียนเพราะอยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันกับมิวแค่นั้นแหละ

[โคตรหลอกลวง]
เงียบเหอะน่า แกเองก็ถูกใจเธอไม่ใช่เรอะ

ผมรู้สึกได้ว่ามิกกี้ไม่ค่อยกระตือรือร้นในการงาบมิวเท่าไหร่ กลับปล่อยความรู้สึกสบายๆ ให้ผมแบบค่อยเป็นค่อยไปและสร้างความรักเอาเอง

ผมว่ามิกกี้ก็คงรู้ได้แหละว่าผมจริงจังและจริงใจกับมิวจริง ๆ

ตอนมีความสุข เวลามักผ่านไปเร็วเสมอ

แล้วช่วงเวลาปิดเทอมก็หมดลง ผมได้กลับเข้าไปเรียนอีกครั้ง

ส่วนเรื่องเปลือยไลฟ์สดของผม แทบไม่มีใครพูดถึงเลยสักคน เรียกได้ว่าเกือบลืมกันหมดแล้ว

ไม่ได้ให้มิกกี้ทำนะ เพราะถ้าต้องมานั่งลบความทรงจำทั้งมหาลัยใครจะไปทำไหว ไหนจะศิษย์เก่าที่ยังคงดูเพจอยู่อีก

แต่เพราะไลฟ์สดสองแม่ลูกของอีบัวนั่นต่างหาก ที่จนถึงตอนนี้ก็ยังเป็นประเด็นร้อนแรงให้ถกกันอยู่

ช่วงผมอยู่โรงพยาบาล ข่าวทุกช่องก็ออกกันครึกโครมไม่หยุด

ลูกน้องของมันบางส่วนหนีตายเพราะพ่ออีบัวตื่นขึ้นมารู้ความจริงแล้วคลั่งไล่ยิงไปทั่ว

ลูกน้องอีกส่วนที่กลัวตายก็ยอมร่วมมือกับตำรวจแฉความผิด

ตอนนี้ความผิดมันเลยออกมารายวัน ยิ่งขุดค้น ยิ่งสาวก็ยิ่งเจอ เรียกได้ว่านักข่าวอ่านกันได้เป็นวัน ๆ

พวกข่าวช่วยเหลือหญิงสาว ทลายซ่องนี่ออกข่าวกันแทบเป็นรายชั่วโมง เหยื่อมีจำนวนเกือบหลักพัน มีทั้งส่งขายนอกประเทศ

ร้อนถึงกับต้องประสานงานให้ต่างประเทศเข้าช่วยเหลือ

ยังมีมาเฟียที่จ่ายเงินซื้อคลิปไลฟ์สดไปไม่พอใจที่พ่ออีบัวมันไม่ยอมคืนเงินให้ สาเหตุหลักเพราะผมเปย์ให้เด็กที่พวกมันออฟมาจนการเงินฝืดเคือง

พวกมันจึงไม่พอใจเลยสาวไส้และแฉประวัติความผิดก่อนหน้ากันในโซเชียล

จริง ๆ พ่ออีบัวไม่น่าพลาดทำตัวเองพังหรอก แต่คงเพราะความเครียดที่ผมประเคนให้มัน ตั้งแต่ลูกเมียโดนลูกน้องเอาแล้วไลฟ์สดประจานไปทั่ว ทั้งเรื่องที่มันกลายเป็นหญิงแล้วโดนผมข่มขืน และ ดุ้นที่หายไป ไม่มีวันกลับมา

มันต้องใช้ชีวิตต่อโดยมีหอยแทน ทั้งที่เป็นผู้ชาย

มันเลยพลาดครั้งใหญ่ จนทุกคนแทบจะรู้ไส้รู้พุงพ่อกับแม่อีบัวจนพวกมันไร้ที่ยืนในสังคมไปแล้ว

พอพวกมันล้ม ลูกน้องก็เริ่มถอยห่าง แต่ทุกคนถูกไล่จับแล้วดำเนินคดีกันหมด

ด้วยความร่วมมือจากหลายฝ่ายทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลัง

ทนายหลายคนก็เข้ามาช่วยเหลือเหยื่อฟ้องกลับ เกิดกระแสให้เหยื่อกล้าออกมาสู้ จนคดียาวเป็นหางว่าว ศาลเรียกไต่จนหัวหมุน

เพียงไม่กี่วันพ่ออีบัวที่เครียดจนผมร่วงก็ถีบหัวส่งแม่กับลูกของมันทิ้ง เพื่อลดคดีที่ต้องรับผิดชอบแล้วโยนความผิดเรื่องบังคับถ่ายหนังให้แม่อีบัวจนหมด

แม่อีบัวก็ไม่ยอม กลายเป็นศึกแฉกันไปมาจนความสัมพันธ์ขาดสะบั้น

ด้านอีบัวไม่มีใครอยากได้ พ่อกับแม่ของมันต่างผลักไสไล่ส่งให้ไปอยู่กับอีกฝ่าย เพราะคดีที่ต้องตามล้างตามเช็ดให้มันก็เริ่มมีคนฟ้องเอาผิด

ส่วนผมที่คิดว่าถึงเวลาจะไปรับมันมาใช้งาน อีบัวก็ดันหายเข้ากลีบเมฆไปซะเฉยๆ ตอนนี้มีหมายจับออกแล้ว แต่ก็ยังหาตัวมันไม่พบ

ส่วนคนที่ผมกังวลมากที่สุด อีไจโกะ ก็หายไปอีกคน ผมเดาว่าน่าจะไปจัดการหลักฐานความเชื่อมโยงที่อาจสาวมาถึงตัวมัน

อีไจโกะถึงกับดรอปเรียนไป 1 เทอม โดยอ้างกับสถาบันว่าต้องพักรักษาตัว อยู่ ๆ ก็ป่วย ยังไงก็โคตรแปลก

แต่มิกกี้กลับบอกว่า ไม่น่าจะใช่ทั้งหมด เหตุผลหลักเลย คือ ทั้งที่มันระวังตัวตลอด สังเกตจากตอนที่ผมโดนสั่งให้ไปเลียเท้า แชทที่ส่งให้ผมอ่าน พอผมอ่านจบมันก็ลบทิ้งทันที ภาพถ่ายตอนผมเลียตีนก็ไม่เหลือ

ความเชื่อมโยงมีแค่การเป็นเพื่อนสนิท แล้วทำไมมันต้องหายตัวไป ทั้งที่มันอยู่เฉยๆ มันก็ลอยตัวพ้นความผิดได้ทุกประการ

ต่อให้มีหลักฐานเอาผิด พ่อมันก็เป็นถึงนักการเมืองอาวุโส ยังไงก็ทำอะไรมันแทบไม่ได้

ต่างกันคนละขั้วกับอีบัวเลย อีบัวสามรถลากลงมาได้ เพราะมีคนคอยซ้ำเติมอยู่จากความชั่วสารพัดที่พ่อแม่และมันเคยก่อ

แต่กับอีไจโกะที่แบ็คใหญ่กว่านั้นเยอะ

มันวางตัวดีในฉากหน้า จนคนทั้งมหาลัยหลงรัก เป็นที่ชื่นชอบของอาจารย์ เรียนเยี่ยม กิจกรรมเป็นเลิศ สร้างชื่อเสียงให้มหาลัยได้ทุกปี แม้แต่ลงพื้นที่ติดตามพ่อไปช่วยชาวบ้านของมันจนออกข่าวด้วยซ้ำ

ถ้าความผิดไม่ร้ายแรงมากจริง ๆ มหาลัยน่าจะช่วยปกป้องมันด้วยซ้ำ แถมมหาลัยที่ผมเรียนอยู่ ผู้บริจาครายใหญ่ คือ แม่ของมันนี่แหละ

มันแทบจะมีเกราะป้องกันอยู่รายรอบ ผมลงมือกับมันโต้งๆ หรือส่งเดชไม่ได้เหมือนคนอื่น ๆ ที่ผ่านมา

พอผมคิดตามที่มิกกี้บอก มันก็แปลกจริง ๆ ต้องมีเรื่องใหญ่อะไรสักอย่าง ถึงกับทำให้มันต้องหายตัวลงไปจัดการด้วยตัวเอง

ผมเคยคิดแผนปลอมเป็นอีไจโกะแล้วสร้างวีรกรรมเหี้ยๆ ดู

แต่มิกกี้บอกปัดทิ้งไปได้เลย ถ้าอีกฝ่ายมีหลักฐานยืนยันที่อยู่ แถมผมก็กำลังจะโดนเปิดตัวที่โรงพยาบาลของพ่อมิว

ถึงตอนนั้นถ้าทุกคนรู้ว่ามีพลังเลียนแบบร่างคนอื่น ความฉิบหายนั้นจะมาตกที่ผมทันที

สรุปคือ ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง จนกว่ามันจะเคลื่อนไหวเข้ามาหาเราเอง

ทั้งที่ผมอยากจัดการมัน ความแค้นที่มันเอาทิชชูเช็ดคราบเยี่ยวแล้วยัดใส่ปาก บังคับให้ผมเคี้ยวแล้วกลืนลงไป

บังคับให้ผมเลียตีนต่อหน้าคนอื่น ๆ ได้ง่ายๆ โดยที่ตัวมันกลายเป็นฝ่ายผู้ถูกกระทำ

และเหยื่อก่อนหน้าผมที่โดนบีบจนต้องฆ่าตัวตาย ถ้าผมไม่มีมิกกี้ สภาพผมตอนนี้คงเป็นคงไม่ต่างอะไรจากหมาสวมปลอกคอแสนซื่อสัตย์ โดยมีอีไจโกะเป็นนายที่สั่งให้ไปตายตอนไหนก็ได้

ผมจึงได้แต่อดทนเก็บความแค้นนี้ไว้

แต่มันก็ทำให้ชีวิตในรั้วมหาลัยของผมกลับมาปกติเหมือนอย่างเคย ถึงจะยังโดนผู้หญิงเกือบทั้งมหาลัยรังเกียจเพราะเหตุการณ์เลียตีนอีไจโกะก็เถอะนะ

แต่ก็ดีกว่าตอนผมเป็นหมาให้พวกมันเยอะ

แต่ถึงอย่างนั้นมิวก็ยังไม่ค่อยสบายใจ เพราะอีมิ้ลค์กับน้ำพั้นก็หายเข้ากลีบเมฆไปเหมือนกัน

ผมเดาว่าน่าจะหนีไปเรียนไปที่อื่น เพราะกลัวอีบัวแฉหรือเอาคลิปมาแบล็คเมล์พวกมัน

ยังไงฐานะพวกมันก็ดี อาจไปต่างประเทศแล้วก็ได้

แต่มิกกี้บอกว่าในตัวมิ้ลค์ยังมีร่างแยกของเขาอยู่ แต่ปัญหาคือเชื่อมต่อไม่ได้ เหมือนสลบอยู่ ต่างจากใช้พลังงานเยอะ เหมือนถูกทำให้สลบ

ซึ่งมิกกี้ก็บอกอะไรไม่ได้มากและจะหาทางจัดการเอง ผมจึงได้แต่ยอมปล่อยไป

ถึงจะเป็นห่วงทาสสองตัวนั้น ในฐานะสิ่งของใช้แก้เงี่ยนก็เถอะ

ในเมื่อไม่มีอุปสรรคขวางทาง แถมผมก็สนิทกับพ่อมิวและมิวขึ้นด้วย

ผมจึงรวบรวมความกล้าเข้าหามิวอย่างอ้างว่าไม่เข้าใจบทเรียน

พอคาบเรียนหมด มิวก็จะเรียกผมไปติวให้ด้านล่างอาคารเรียน

ท่ามกลางสายตาอิจฉาของพวกผู้ชายและสีหน้ารังเกียจจากพวกผู้หญิง

ส่วนผมเขินจนเรียนไม่เข้าหัว จนโดนมิวงอนใส่บ่อยๆ

ผมจึงต้องเขกหัวแลบลิ้น เล่นมุกฝืดๆ แล้วตั้งใจฟัง

ซึ่งเธอก็ขำแล้วหายงอน ผมจึงอดยิ้มตามไม่ได้

หลังเรียนเสร็จ ผมก็ชวนเธอไปกินข้าว เพราะสังเกตหลายครั้ง เมื่อไม่มีคนอื่นๆ ในแก๊ง มิวมักจะไปกินกับเพื่อนผู้หญิงกลุ่มอื่น

แต่ปัญหาคือคุยกันคนละสไตล์แถมยังประหม่าเพราะต้องเกรงใจ ไม่เหมือนตอนอยู่แก๊งเดียวกัน ที่มิวจะหัวเราะแล้วต่อบทสนทนากันได้เรื่อยๆ กับพวกมัน

ผมที่รู้สึกผิด นิดๆ จึงชวนเธอไปทานข้าวด้วยกัน โดยอ้างว่าจะคุยเรื่องมิกกี้

[ หรา ]
555 หยวนๆ หน่อยน่า

แต่ผมก็คุยเรื่องมิกกี้จริงๆ ไม่ใช่อะไรน่าเบื่ออย่างมีพลังทำอะไรได้บ้าง

[ อ๋อเหรอ น่าเบื่อเหรอ ]
555 ล้อเล่นคร้าบ

แต่คุยจำพวกการทดสอบต่าง ๆ โดยพูดถึงพ่อของเธอบ่อย ๆ ทำให้ดูไม่เข้าหามากเกินไป

สรุปคือไหลลื่น

[ จ๊ะ พ่อปลาไหล ]
ขัดเก่งจริงจริ๊ง

พอคุยเรื่องที่โรงพยาบาลจบ มิวก็เล่าเรื่องอื่นให้ฟัง ว่าตอนเด็กเคยไปรอพ่อที่นั่นบ่อยๆ

ผมจึงมีสิทธิต่อประโยค ถามจำพวกตอนเด็กกินขนมแบบนี้มั้ย จำของเล่นอันนั้นได้มั้ย

[ นั่นมันคุยกับเพื่อนผู้ชาย ]
ช่างเหอะน่า ก็พอได้ผลแหละฟะ

มิวก็เล่าให้ฟัง ซึ่งผมก็เล่าด้วยโดยเอาส่วนฮาๆ มาเล่า เช่น ซื้อเหมาเพื่อลุ้นของเล่นตัวที่อยากได้ แต่ปรากฏว่าทุกซองดันออกตัวเดียวกัน

มิวก็หัวเราะและเริ่มรู้สึกดีขึ้น ผมจึงเล่าประวัติตอนที่อยู่โรงเรียนและคอยหยุดเมื่อเธอนึกความหลังตอนเด็กของเธอออกแล้วเล่าให้ฟังบ้าง

แต่มิวเป็นผู้ฟังที่ดีมาก จนผมต้องแกล้งทำเป็นจบเรื่อง ไม่งั้นมิวจะไม่พูดเพราะกลัวพูดแทรก

ยิ่งได้คุยผมมิวก็ยิ่งแสดงนิสัยน่ารักๆ ออกมา ตั้งแต่ทานข้าวอย่างมีออร่า

ไม่ได้พูดเกินจริงเลย ผมมองจนเหม่อเลย คนอะไรทานได้สวยขนาดนั้นแถมยังดูน่าอร่อยอีกต่างหาก จนผมเกือบลืมตัวเผลอหยิบเม็ดข้าวที่ตกอยู่ขึ้นมากิน

ดีที่มิกกี้เตือนผมทัน ไม่งั้นภาพพจน์เสียหมด

แล้วตอนเราคุยกันยิ่งได้ฟังเสียงนุ่มๆ เพราะๆ ยิ่งมิวติดไฟแล้วเล่าอย่างสนุกปาก มิวช่างสดใสอย่างกับนางฟ้า

พอคอแห้งก็ดื่มน้ำ ท่าดื่มน้ำกับตอนกลืนลงไปก็ทำผมน้ำลายไหลจนมิกกี้ต้องเข้ามาช่วยสูดให้

ตอนมิววางขวดน้ำ ผมนี่จ้องปากขวดไม่วางตาจนมิกกี้ต้องร้องเตือน

ก็มิวเล่นทำผมหลงจนไม่รู้จะหลงยังไงแล้ว แต่อยากกินน้ำจากขวดนั้นต่อจากเธอจัง จูบทางอ้อมเลยเชียวนะ

แต่เพราะมิกกี้ห้ามเลยหักห้ามใจตัวเองได้ แต่นี่เป็นการทานข้าวที่มีความสุขที่สุดในชีวิตเลย

พอเก็บจานไปให้แม่ค้าผมก็อาสาเดินไปส่งเธอที่รถ ก่อนข้ามถนน ผมรู้สึกได้ว่ามิกกี้แอบยิงอะไรก็ไม่รู้ออกไป

จังหวะเดินข้าม มีรถมอเตอร์ไซค์เสียหลักเซมาจะชนมิว และผมซึ่งอยู่ๆ พละกำลังก็เพิ่มขึ้น

[ หลบสิ รออัลไล ]

ผมคว้ามิวเข้ามากอดแล้วเบี่ยงตัวหลบได้ทัน ส่วนมิกกี้ก็เตรียมปล่อยรยางค์ออกมาช่วยเผื่อเหตุการณ์ไม่เป็นไปตามที่คิด

โคตรน้ำเน่าเลยมิกกี้
[ แต่ก็ได้ผล ป้ะล่ะ เอ้าเข้าฉากต่อ เดี๋ยวน้องนางรอเก้อ ]

ผมจึงกลับมาที่สถานการณ์ตรงหน้า

มิวอยู่ในอ้อมแขน และต่างฝ่ายต่างก็จ้องหน้ากันในระยะประชิด ลมหายใจอันรุนแรงจากความตกใจของเธอเข้าปะทะใบหน้าผม ผสมกับไอร้อนจากร่างกายเธอ ทำผมใจเต้นแรงดังโครมคราม

ส่วนมิวหน้าแดงแปร๊ด

"ขะ ขอโทษที พอดี มัน เอ่อ.."

"ไม่เป็นไร ๆ ขอบคุณที่ช่วยนะ... นัท"

พูดจบเธอก็ผละออกจากอ้อมอกผมแล้วหันหลังให้ ก่อนเดินตัวแข็งเหมือนหุ่นยนต์ไปถึงลานจอดรถอีกฝั่ง

ท่าทางของเธอดูตลกดีจนผมหลุดขำ

มิวหันมามองค้อน ทำแก้มป่องไม่พอใจ แต่สายตากลับหลบไม่กล้ามองผมตรงๆ

ผมจึงบอกขอโทษไปอีกทีพร้อมกับบอกว่าจะเลิกขำแล้ว

"ขับกลับดีๆ นะครับ"

"อะ อื้ม นัทก็ด้วย กลับดีๆ ล่ะ"

พวกเราจึงแยกกันด้วยประการล่ะฉะนี้

ซึ่งผมขับกลับหออย่างมีความสุข

ตั้งแต่ทางเข้าหน้าหอยันถึงห้อง

ยาม รวมถึงนักศึกษาคนอื่น ๆ ที่เห็นผมยิ้มแป้นไม่หยุด ต่างทำสีหน้างงงวย ประมาณว่าไอนี่เป็นอะไรของมัน

แต่รูมเมทนี่สิมันทำหน้าขยะแขยงใส่ แต่มันไม่กล้าหือกับผมแล้ว จึงต่างคนต่างอยู่

คืนนี้ผมคงนอนหลับฝันดี

ผมไปอาบน้ำอย่างมีความสุข แต่ความชั่วยังมีบ้าง ผมเก็บฉากตอนที่อยู่ด้วยกันกับมิว

เช่น ตอนติวให้ ผมก็ดัดแปลงสิ่งที่พูดเป็นคำลามกเชิญชวนผมเข้าโรงแรม

ตอนดื่มน้ำ ก็จินตนาการเป็นฉากเธอกลืนน้ำของผม

ทำสถิติชักว่าวด้วยผู้หญิงคนเดียวไป 7 รอบ

จนรูมเมทมันบ่นงุบงิบว่าอาบช้าฉิบหาย

แต่ผมก็เลือกที่จะปล่อยผ่านไปเพราะตอนนี้กำลังมีความสุข

ผมเข้านอนอย่างสบายใจ คืนนี้ต้องฝันเห็นมิวให้ได้

แต่ระหว่างที่รูมเมทมันอาบน้ำนั้น

[ แปลกแฮะ ] 

-----------------------------------

อ่านเรื่องเสียวเรื่องอื่นของกวางได้ที่

fictionlog
https://fictionlog.co/b/5feaf4e60f82f4001be1a182

readawrite
https://www.readawrite.com/?action=manage_article&article_id=f13f70b6e98cb50e4236ebf74ac1b5bc&tab=mainManageChapter
https://www.readawrite.com/a/ad01fccef31977301dcdfef8d2f94d9b

hongsamut
https://www.hongsamut.com/my-fiction/6088/chapter/index

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[New0123456]

จะพลิกอีกไหม

[resistance]

พลิกอีกนี่ฮาเลยนะครับ

[live20]

เรื่องนี้แค้นกันไปแค้นกันมาไม่รู้จักจบจักสิ้น

[catoon]

เหมือนพายุใหญ่จะตามมา

[zethkhun]

แกควรระวังตัวไว้เลยนะนัท มาทรงนี้ สามสาวผนึกกำลังมาลุยแกแน่นนอน

[minky way]

การแก้ปค้นกะลังจะมา นัทอย่ามัวระเริง 

[Titanจู่โจม]

ไจโกะหายไปไหนนะ

[boyllsj1]

ดูแล้วความสุขน่าจะมีอีกไม่นาน น่าจะมีเรื่องเซอร์ไพรส์ตามมาอีกแน่นอน

[sammyadong]

มันต้องมีเรื่องอะไรตามมาอีกแน่ๆ

[Rrrrop]

หรือมีไรเกี่ยวกับรูมเมทคนนี้ แบบเซอร์ไพรส์

[wic]

มันคือสัจธรรมของโลกช่วงที่มีความสุขมักสั้นนัก

[จักรภพ อุดมสิน]

ดูทีความสุขจนน่ากลัวเลย 55555

[n_neng]

แค้นยังไม่ได้จัดการให้ครบ ระวังตัวด้วย

[P555]

แก๊งสาวๆอาจจะเตรียมล้างแค้นกลับนะครับ