งานจ้าง : มิกกี้เพื่อนรักต่างโลก Part 14 คาดไม่ถึง [เนื้อหารุนแรง]

[KwangLover]

งานแต่งเรื่องนี้มีความดาร์ค ไร้มนุษยธรรม ท่านใดที่ไม่ชอบแนวนี้ผ่านได้เลยนะคะ

-----------------------------------
สำหรับท่านใดที่ยังไม่ได้อ่าน Part ก่อนหน้า

Part 1
https://xonly8.com/index.php?topic=250628.0

Part 2
https://xonly8.com/index.php?topic=252704.msg2345909#msg2345909

Part 3
https://xonly8.com/index.php?topic=253239.0

Part 4
https://xonly8.com/index.php?topic=253980.0

Part 5
https://xonly8.com/index.php?topic=254485.0

Part 6
https://xonly8.com/index.php?topic=255180.0

Part 7
https://xonly8.com/index.php?topic=255651.0

Part 8
https://xonly8.com/index.php?topic=256263.0

Part 9
https://xonly8.com/index.php?topic=256653.0

Part 10
https://xonly8.com/index.php?topic=257200.0

Part 11
https://xonly8.com/index.php?topic=257553.msg2493224#msg2493224

Part 12
https://xonly8.com/index.php?topic=258093.0

Part 13
https://xonly8.com/index.php?topic=258326.0

-----------------------------------

ผมที่ยังช็อก ยืนนิ่งอยู่กับที่

แม้ในหัวจะมีเสียงร้อนรนของมิกกี้บอกให้รีบขยับตัวหลบ

รยางค์กว่า 30 เส้นพุ่งเข้ามาที่ผมเหม่อมองแต่ใบหน้าของมิวที่ดูชั่วร้าย ราวกับเป็นคนละคนที่เคยรู้จัก

ถึงมิกกี้จะบังคับรยางค์ 10 เส้นออกไปสู้ แต่จำนวนด้านนั้นเยอะกว่า

ร่างกายผมถูกรยางค์ที่เหลืออีก 20 เส้น พันรอบทั่วร่าง มิวบังคับรยางค์เหวี่ยงผมไปที่ระเบียง

ส่วนรยางค์ 10 เส้นของผมก็ถูก รยางค์มิวที่เปลี่ยนเป็นใบมีดตัดทิ้ง

ฟื้นฟูไม่ทัน ไม่มีปลายหัวใช้จับยึด ร่างของผมจึงกระแทกเข้ากับโต๊ะจนจานอาหารและแก้วไวน์หล่นแตกกระจายเต็มพื้น

"โอ๊ย! มิว หยุดเถอะ มิวไม่ใช่คนแบบนั้น ผมรู้"
[เลิกงอแงได้แล้ว เดี๋ยวก็ตายหรอก]

"แล้วกูเป็นคนแบบไหนล่ะ? แบบนี้ใช่มะ" มิวกระชากเสื้อจนเห็นบราสีครีมและเนินอก ก่อนม้วนรวมรยางค์ทั้ง 30 เส้นเข้าด้วยกันแล้วพุ่งแทงเข้ามา

ผมรีบยกแขนขึ้นกั้นตามสัญชาตญาณ

กร๊อบ!

"อ๊ากกกกกกก" แขนผมหักในพริบตา ครึ่งท่อนบนงอไปผิดทิศอย่างน่ากลัว พร้อมกับที่ร่างผมปลิวไปชนระเบียงด้านหลัง

แม้แต่ระเบียงก็รับแรงกระแทกไม่ไหว เหล็กฉีกออกจนขาด พร้อมกับกระดูกซี่โครงของผมที่หักไปอีกหลายท่อน

"อ่อก!"

ผมสำรอกน้ำย่อยระหว่างที่ตกลงมาจากชั้นสามอย่างน่าสมเพช ร่างกายเปลี่ยนกลับเป็นนัทคนเดิม

"คู่หูมึงกระจอกสัสๆ อะ ฮ่าๆๆๆ" มิวหัวเราะร่าพร้อมกับกระโดดเพื่อตามลงมาซ้ำ

รยางค์รวมตัวกันอีกครั้ง มันยกขึ้นเหนือหัว หมายฟาดซ้ำใส่ผมในจังหวะที่ผมหล่นกระแทกพื้น

มิกกี้เลือกที่จะไม่รักษาแขนและซี่โครงของผม แต่เค้นพลังรักษารยางค์ของตัวเองแทน

แต่มันสั้นกว่าอันก่อนเกือบครึ่ง แสดงว่ามิกกี้ใกล้หมดพลัง แต่ถึงจะสั้นมิกกี้ก็เพิ่มขนาดและความยืดหยุ่นให้มันแทน ก่อนจะมัดวนรอบตัวผมเหมือนมัมมี่

เพื่อใช้ลดแรงกระแทกตอนตกพื้น

ตุบ!

แต่ถึงอย่างนั้นเสียงทึบๆ ก็ฟังไม่น่าพิสมัยอยู่ดี ร่างกายผมบอบช้ำแม้จะมีรยางค์ช่วยลดแรงกระแทกให้แล้วก็ตาม

มิกกี้รีบคลายรยางค์ออกแล้วใช้มันเพิ่มแรงส่ง ตัวผมจึงกระเด้งจากจุดที่เคยอยู่

ทันก่อนที่รยางค์ของมิวจะลงมาซ้ำอย่างรุนแรง

ตูม! แคร่กๆๆๆ

กระเบื้องตรงที่ถูกทุบแตกละเอียด เศษกระเบื้องปลิวว่อนกระจัดกระจาย

ถ้าโดนเข้าไปไม่ตายก็สาหัสหนัก ถ้าตายก็จบแต่ถ้าสาหัสหนักแล้วสลบไป มิกกี้ซวยแน่ๆ

มิวมีปรสิตอีกตัวในร่าง ขนาดร่างแยกยังเอาออกมาได้ ร่างจริงที่บาดเจ็บก็ไม่ใช่เรื่องยาก

ด้านมิวก็ปลอดภัยไร้บาดแผล มิวคลายรยางค์ออกทันทีที่ทุบพื้นเพื่อปกป้องตัวจากเศษกระเบื้อง

ก่อนกระจายมันออกไปรอบตัวเพื่อใช้แทนขา ก่อนยกร่างตัวเองขึ้นมาอยู่เหนือพื้นดิน

"< คู่หูมึงนี่ ฉลาดใช่เล่นนะ >"
มีสิ่งที่คล้ายกับมิกกี้ แต่ตัวสีดำสนิท งอกออกมาจากคอมิวแล้วพูดกับพวกผม

"< แต่วิวัฒนาการต่ำกว่ากูว่ะ ล่อหอยมาน้อยสินะมึงอะ >"

ประโยคที่มิวพูดออกมาทำผมอ้าปากค้าง ตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ

"ยะ อย่าบอกนะ" ตัวผมสั่นเทิ้มด้วยความกลัวสิ่งที่จะได้ยินออกจากปากมิว

"ก็เออดิ กูกับเรป ล่อกันมาเกิน 50 คนแล้วว่ะ" คำตอบออกจากปากมิวโดยตรง

นางฟ้าที่ผมหลงรักมาตลอด ผู้หญิงที่สวยที่สุดในสถาบัน ล่อผู้ชายมาแล้วไม่ต่ำกว่า 50 คน

[ ต่อให้ปรสิตยุยงหรือคอยพูดโน้มน้าว ถ้าเจ้าตัวไม่อยากทำเอง ปรสิตก็บังคับให้ทำอะไรแบบนั้นไม่ได้หรอกนะ ]

มิกกี้ช่วยตอกย้ำความจริง ที่มิวออกล่าแต้มกับผู้ชายเพื่อเพิ่มพลังให้ปรสิตชื่อ เรป ที่อยู่ในตัว

ใจผมปวดร้าวยิ่งกว่าบาดแผลแขนและซี่โครงหักรวมกัน

มันบอบช้ำยิ่งกว่าอวัยภายในหลายเท่า

มิวแสนดี จิตใจงดงามที่ผมเจอในมหาลัย แท้ที่จริงกลับร่านยิ่งกว่าโสเภณี

"มึงอยากล่อกูจนตัวสั่นเลยสิท่า" มิวพูดพร้อมกับขยับรยางค์เดินเข้ามาใกล้

"< ให้มันแหกหอยให้มึงเอาก็ได้นะ ยังไงกูก็ทำให้มันฟิตได้ตลอดเวลา ฮ่าๆๆๆๆ >"

"แต่มึงต้องคายมิกกี้ออกมาให้กูฆ่า แล้วกูจะสงเคราะห์ขย่มมึงให้น้ำแตกสักครั้ง เอาป่ะ ฮ่าๆๆๆๆ"

แล้วพวกมันก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

ภาพนางฟ้ามิวในใจถูกทำลายจนย่อยยับป่นปี้ไม่มีชิ้นดี

มิกกี้เก็บรยางค์กลับมาแล้วเร่งการรักษาแขนกับภายในให้ผมอย่างเร่งด่วน

"หมาอย่างพวกมึงต่อต้านไปก็ไร้ประโยชน์"

"< คิดถึงแต่กระดอมึงเข้าไว้ ทิ้งไอปรสิตตัวนั้น แล้วมึงก็จะได้เล่นกับหอยที่มึงใฝ่ฝันมานาน >"

"ดูนี่สิ หมาอย่างมึงจะได้ล่อหอยนางฟ้าอันดับ 1 เลยนะ ฮ่าๆๆๆ" มิวพูดพร้อมกับถกกระโปรง แหวกกางเกงในออกจนเห็นหอยเรียบเนียนปิดสนิทสีชมพูสวยสดชัดเจน ด้านบนมีขนแพลมๆ ขึ้นพองาม

"< เอ้า! รูดกระดอชักว่าวเร็วๆ สิวะ มึงได้เห็นหอยนางฟ้าเป็นบุญตาเชียวนะ ฮ่าๆๆๆ >"

"กราบหอยกูสักทีก่อนงัดกระดอออกมารูดด้วยล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ"

รับไม่ได้สุดๆ มิวที่ทำตัวต่ำสถุนร่านถ่อยแบบนี้

ยิ่งเจอกับพวกเข้ากันได้อย่าง เรป มันยิ่งเละเทะไปหมด

คนอะไรมันจะตีสองหน้าได้เก่งถึงเพียงนี้

ไม่ไหว ทนไม่ไหวแล้ว ถึงจะปวดใจสุดๆ แต่มันก็มีขีดจำกัด

จากรักก็เริ่มกลายเป็นรังเกียจ จากรังเกียจก็กลายเป็นโมโห ที่ตัวเองไปหลงชอบผู้หญิงแบบนี้ได้ยังไงกัน

คำที่คนเค้าชอบพูดกัน มารู้สึกถึงมันจริงก็ตอนนี้

ยิ่งรักมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งแค้นมากเท่านั้น

แต่ผมคงคิดนานไปหน่อย ผมจึงโดนรยางค์ของมิวจับขึงแยกแขนขาออกจากกันกลางอากาศ

มันดึงแขนขาตึงจนผมปวดกล้ามเนื้อ ถ้าปล่อยไปแบบนี้กล้ามเนื้อคงฉีก ก่อนจะตามด้วยแขนขาขาด

"กระชากมันออกมาเลย เลือกไม่ได้ซะทีลีลาฉิบหาย" มิวพูดพร้อมกับชกหน้าผม ในเวลานี้มิกกี้ยังรักษาส่วนอื่นอยู่จึงไม่ได้เสริมความแข็งแกร่งที่ใบหน้า หมัดที่เสริมพลังแล้วของมิวจึงทำดั้งผมหักจนเลือดกำเดาไหลได้ง่ายๆ

"< จะเอาทางไหนดีล่ะ ปาก หรือ ตูดมัน ฮ่าๆๆ >"

มิวเหลือรยางค์ไว้ประมาณ 15 เส้น สิบเส้นไว้กันรยางค์ผม

ส่วนอีก 5 เส้นนั้น

"แหกรูตูดมันเลย"

ไว้แหกรูตูดเพื่อเอามิกกี้ออกมา ผมแทบจะขยับตัวดิ้นไม่ได้ ตูดก็ขมิบด้วยความกลัวโดนสวนทวาร

ในขณะที่รยางค์ฉีกกางเกงผมจนขาด กระชากกางเกงในผมออก รยางค์ 4 เส้นเข้ามาแหวกรูตูดผมออกกว้าง

ส่วนอีกเส้นจ่อประชิดรูตูดผม

"ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ พยาบาลคนนี้จะสวนตูดจนทะลุออกปากในรวดเดียวเลย"

"< ชักว่าวให้เอามั้ย แต่กูจะเอาน้ำว่าวมึงอัดตูดกลับเข้าไปนะ ฮ่าๆๆๆๆ >"

มิวกับเรปมองหน้าผมที่บิดเบี้ยวจากความทุกข์และโกรธแค้น ด้วยความสะใจและหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน

"เรปจัดไซส์ใหญ่ที่สุดที่กูเคยเจอให้หน่อยสิ"

"< แน่นอน จัดไซส์ฝรั่งให้เลย รับรองบานตลอดชีวิต ฮ่าๆๆๆๆ >"

ที่ปลายหูรูดผมสัมผัสได้ถึงรยางค์ของมันที่ขยายใหญ่ขึ้น แถมอุณหภูมิยังสูงจัดจนแสบผิว ผมกระดกตูดด้วยความหวาดเสียว

ทำให้พวกมันสองตัวหัวเราะชอบใจกัน

จากนั้นมันก็ฝืนแทงเข้ามาในตูดผม

"อั่ก! อึก! อ๊ากกกกกกกกกก! เจ็บบบบบบบบบบบบบบบ!"

รยางค์ที่ถูกเรปแปลงสภาพเป็นดุ้นไซซ์ฝรั่งค่อยๆ แหวกรูตูดผมจนแหกออกจากกัน

ผมกัดฟันอดทนเพื่อไม่ให้หมดสติ ใบหน้าผมคงทุเรศมากๆ มิวกับเรปถึงหัวเราะไม่หยุด พลางหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายวิดีโอเอาไว้

จังหวะมาถึงแล้วนะ ผมคิดในหัวเพื่อบอกมิกกี้

มิกกี้งอกรยางค์ออกจากหลัง 5 เส้น เปลี่ยนส่วนหัวเป็นใบมีดพุ่งเข้าฟันรยางค์ที่ท่อนบนผมเอาไว้

เรปตอบสนองด้วยการพุ่งรยางค์ทั้งสิบเส้นที่เตรียมไว้เข้าหยุด

มิวหยุดถ่ายแล้วง้างเท้าที่เสริมพลังแล้วหมายเตะไข่ผม

รยางค์ของมิกกี้เร็วกว่า ท่อนบนของผมเป็นอิสระ

แต่รยางค์ของเรปพุ่งเข้าฉีกรยางค์ทั้งห้าของมิกกี้ทิ้งก่อนจะได้ลงไปตัดส่วนที่ตรึงขาออก

จากนั้นผมก็โดนลูกเตะของมิวอัดเปรี้ยงเข้าศูนย์กลาง ผมจุกจนตัวงอ แหกปากร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด

"อ๊ากกกกกกกกกกกกก!"

จังหวะที่ผมแหกปากร้อง มิกกี้ที่รออยู่แล้วพุ่งรยางค์ 5 เส้นที่เหลือออกไป

มันแยกไปตัดรยางค์ที่ใช้ทรงตัวมิวกลางอากาศ แค่ 5 เส้นที่ถูกตัดไป มิวก็เริ่มโงนเงนไปมา

"เรปจัดการมัน!" มิวตะโกนด้วยความเดือดดาล

เรปดึงรยางค์ทั้งห้ากลับไปช่วย ส่วนอีกห้านั้นพุ่งเข้ามาตัดที่ปากผม

มิกกี้ใช้แรงทั้งหมดบังคับรยางค์จับหน้าของมิวไว้แล้วกระชากเข้ามาหา

ผมฝืนทนความเจ็บปวดเอื้อมมือทั้งสองข้างไปคว้าหน้ามิวไว้

"ไอ้เรป! รีบทำอะไรสักอย่างสิวะ!"

"< ก็รีบต่อยมันสิวะ >"

มิวเงื้อหมัดทั้งสองข้างหมายชกลงมาพร้อมกัน

แต่ไม่ทันแล้วหน้าของพวกเราประชิดกันแล้ว

มิกกี้ตัดรยางค์ทั้งห้าที่งอกทางปากทิ้งทั้งหมด จนพวกมันตกใจ

นี่แหละคือสิ่งที่เล็งไว้ ผมจะป้อนมิกกี้เข้าปากมิว ให้ไปซัดกันในร่างโดยตรง ถึงมิกกี้จะด้อยกว่าเรื่องวิวัฒนาการ แต่ยังไงทำแบบนี้ก็มีโอกาสมากกว่า

ผมประกบปากจูบมิวอย่างที่เฝ้าถวิลหามาตลอด บดเบียดริมฝีปากอ่อนนุ่มของอีกฝ่าย

แต่กลับไม่ได้รู้สึกยินดีเลยสักนิด

เพราะมันสวยแต่รูป จูบไม่หอม

ปากที่ผ่านการอมดุ้นมาแล้วไม่รู้กี่ดุ้นทำผมขยะแขยงเหมือนกัน

แต่แล้วพวกเราก็ต้องแปลกใจ เพราะมิวทำหน้าขยะแขยงยิ่งกว่า แถมยังดิ้นพล่านพยายามผลักผมออก

เรปที่รู้ความต้องการของมิวรีบใช้รยางค์แยกพวกเราออกจากกันในทันที

พวกเราพลาด มิกกี้เข้าไปได้แค่ครึ่งเดียวเพราะถูกรยางค์ดันกลับมา ผมจึงต้องกลืนมิกกี้กลับเข้ามาเหมือนเดิม

[ ไม่ไหวแฮะ มันเหนือกว่า รีบหนี...... ]

"อะไรวะน่ะ!"

มิกกี้เป็นใบ้พูดไม่จบ ส่วนผมแหกปากตะโกนอย่างอึ้งๆ

มิวที่ถอยไปหลายเมตรกำลังอ้วกพร้อมกับเปลี่ยนร่าง

ผมกับมิกกี้มองดูจนจบ

มิว ไม่สิ ผู้ชาย มันลุกขึ้นหันมามองผมอย่างเอาเรื่อง

"ไอ้ ยอด...."

"มึงคิดได้ไงวะ! ถึงจูบกู! ไอสัสนัท! มึงตาย! มึงตายแน่!"

"อุ๊บ แหวะ อ้วกกกกก!" ผมก็ไม่ไหวเหมือนกันจึงอ้วกต่อหน้ามัน

และมันที่เห็นผมอ้วก ก็ทนไม่ไหวอ้วกตาม

แต่โชคดีที่พวกเรามีคู่หู อาการทรมานจากการอ้วกจึงหายเร็วกว่าปกติ

พวกเรามองกันอย่างอาฆาตแค้น

พวกมันแค้นที่ผมจูบมัน ส่วนผมแค้นที่มันเอาร่างมิวมาหลอกผม แถมทำเรื่องทุเรศกับร่างกายของมิวอีก

เรปเปลี่ยนรยางค์ทั้งหมดเป็นใบมีด ไอ้ยอดหักข้อมือดัง กร๊อบแกร๊บ หมายอัดผมให้เละ

"กูเปลี่ยนใจว่ะเรป ฆ่าแม่งทั้งคู่เลย"

"< เออ กูเห็นด้วย >"

ผมตั้งท่าเตรียมพร้อมแล้วหันหลังวิ่งหนี

"< หนีหางจุกตูดเลยนะมึง! >"

"ไอ้นัท! กูจะสับมึงเป็นเนื้อบดแล้วโยนให้หมากิน!"

มันใช้รยางค์แทนขาเร่งความเร็วเข้าหาผม บางส่วนก็ไล่ทุบพื้นกระเบื้องโดยรอบ

มิกกี้งอกรยางค์ที่ฟื้นฟูทันแค่ 5 เส้นออกมาเกาะกำแพงแล้วรีบปีนขึ้นไปบนตัวอาคาร

ระหว่างปีนขึ้นไป ร่างผมก็ถูกเศษกระเบื้องพุ่งเข้ามาบาดเป็นระยะๆ

แถมด้านบนไจโกะที่น่าจะมองเห็นเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนจบ ก็หยิบข้าวของปาใส่ผมจานบนระเบียง

แต่ผมนั้นพังกระจกหน้าต่างชั้นสองแล้วชิ่งเข้าไปด้านใน

ไอ้ยอดกระโดดพุ่งตามเข้ามา มิกกี้คว้าเก้าอี้แล้วปากลับไป ส่วนผมออกวิ่งแล้วให้มิกกี้พังหน้าต่างอีกด้าน

แล้วกระโดดลงไป โดยให้มิกกี้ช่วยใช้รยางค์พันรอบตัวลดแรงกระแทกอีกครั้ง ผมกลิ้งไปมาหลายตลบกว่าจะหยุดสนิท

รยางค์รอบตัวถูกดึงกลับเข้าร่างเพราะมิกกี้ใกล้หมดแรง ผมจึงใช้ขาของตัวเองที่เพิ่มพลังเฮือกสุดท้ายจากมิกกี้วิ่งหนีตรงเข้าป่าไป

"เดี๋ยวมึงก็ต้องกลับมา! เตรียมตัวตายได้เลย! ไอ้นัททททททท!"

มันตะโกนทิ้งท้ายด้วยเสียงดังก้องจนได้ยินไปทั่วรีสอร์ต

*****
มุมมองยอด
"เหี้ยเอ๊ย! สัสเอ๊ย! สวะเอ๊ย! แม่ง!" กูเหวี่ยงรยางค์พังทุกอย่างที่เห็นในระยะสายตา

"< รู้ว่ารับไม่ได้ >"

"กูอยากฆ่ามัน เรป กูอยากฆ่ามัน"

"< ใจเย็นๆ ดิวะ >"

"ใครจะไปเย็นลงไหววะ!"

"< เอาความโกรธไปลงกับมิวซะ >"

"....เออว่ะ ไหนๆ ก็จับมันมาแล้ว กูจะล่อต่อหน้ามันให้หนำใจเลย เอาให้มันคิดผิดที่มาเป็นศัตรูกับกู"

"< เออ มันต้องแบบนี้สิ แต่เสี่ยงไปหน่อยถ้าจะให้จับมันมามัดแล้วทำต่อหน้ามัน >"

"งั้นจะให้ทำไง! กูอยากให้มันใจสลายตอนกูเย่ออีมิวแล้วแตกในใส่"

"< รับรองว่ามึงจะชอบกว่าทำต่อหน้าอีก ฮ่าๆๆๆๆ >"

"คุยกันเสร็จหรือยัง ไอ้หมานัทมันควรจะมาหมอบกราบเลียตีนกูสิ แล้วไหงปล่อยมันหนีไป ห๊ะ!" ไจโกะเดินกระฟัดกระเฟียดกระแทกส้นเท้าเข้ามากู

"< ใจร่มๆ ดิวะ งั้นพวกมึงมาฟังแผนพร้อมกันเลยมา >"

*****

มุมมองนัท
ผมหนีเข้าไปซ่อนตัวในป่า ที่ตอนนี้เป็นเวลาใกล้เย็นแล้ว

มิกกี้ใช้พลังทั้งหมด เพื่อให้ผมสามารถวิ่งตัดผ่านป่าออกมาได้

พอเห็นถนนไกลๆ มิกกี้ก็หลับลึกในทันที

ผมเดินขาลากไปถึงถนน ระหว่างทางก็ดึงเอาเศษกระเบื้องที่ฝังอยู่ตามตัวออก

พอถึงถนนผมก็ทรุดลงนั่ง ในสภาพร่อแร่แผลเต็มตัว

ผมหอบจนตัวโยน แต่ยังยิ้มออกมาได้

ถึงปวดตัวแต่ไม่ปวดใจแล้ว เพราะนั่นไม่ใช่มิวแต่เป็นไอ้ยอดปลอมตัวมา

แต่ตอนนี้จะทำยังไงดี

ปิ๊นนนน!

ผมสะดุ้งเฮือกรีบหันกลับไปมอง ห่างไปหลายเมตรมีรถกระบะบีบแตรเรียกความสนใจจากผม

คนขับเปิดกระจกแล้วตะโกนมา

"เป็นไรเปล่าน้อง เลือดท่วมเลย"

นี่ไงตัวช่วยมาแล้ว

"ช่วยพาผมไปหาของกินทีครับพี่ ร้านไหนก็ได้ครับ"

"...ไปโรงพยาบาลดีกว่ามั้ย?"

"ไม่ครับ ช่วยพาผมไปร้านข้าวก็พอ รีบหน่อยนะครับพี่" ผมเดินกระเพลกพร้อมยกมือไหว้ ก่อนขึ้นหลังกระบะ

*****

เหตุการณ์ในอดีต วันที่ฟ้าผ่าลงแปลงนา

เจ้าของนาตกใจมากหลังได้ยินเสียงดังกัมปนาทและแสงสว่างวาบขึ้นที่แปลงนา

เขาจึงตัดสินใจวิ่งออกไปดูและก็ต้องตกใจอีกครั้งเพราะในรัศมี 1 กิโลเมตร ต้นข้าวทุกต้นหายไปเหี้ยนไม่เหลืออะไรสักอย่างราวกับไม่เคยปลูกมาก่อน ไม่มีแม้แต่เศษซากของต้นข้าว เป็นพื้นดินที่มีน้ำขังโล่งๆ แทน

แต่ที่น่าตกใจยิ่งกว่า คือ ตรงใจกลางพื้นโล่งนั้นมีศพมนุษย์ที่ไหม้เป็นตอตะโกนอนอยู่

"รอดไหมวะนั่น เฮ้ย เป็นไรป่าว"

เขารีบวิ่งเข้าไปมองใกล้ๆ พอได้เห็นก็ส่ายหน้า ดูยังไงก็ไม่น่ารอด จึงตัดสินใจโทรหาตำรวจ

แต่ยังไม่ทันได้กดเบอร์โทรศัพท์ก็ต้องตกใจจนทำตก เพราะศพที่คิดว่าน่าจะตายแน่ๆกลับกระเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง

"< ร่างมนุษย์แม่งดีว่ะ ฮ่าๆๆ >" เจ้าของร่างหัวเราะเผยรอยฟันเขี้ยวเต็มปาก

สิ้นเสียงหัวเราะ ทั่วร่างกายที่เป็นตอตะโกต่างกลับคืนสู่สภาพเดิมที่ยังมีชีวิต ชาวนาตกใจจนล้มหงายหลัง ปากที่มีฟันแหลมก็กลับกลายเป็นฟันมนุษย์ปกติ

"กูรู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่เลยว่ะ เรป"

"< แต่รสชาติต้นข้าวหมาไม่แดกเลยว่ะ >"

"เออน่า ไว้กูพาไปหาของอร่อยๆ ให้แดก แต่ไว้หลังจากได้แก้แค้นไอ้เหี้ยนั่นที่บังอาจมาแย่งหญิงของกู ไม่สิอีนั่นมันโดนเอาแล้ว กูไม่เอาทำเมียละ ไปหาตัวอื่นดีกว่า นางฟ้ายังมีอีกตั้ง 4 คน"

"< หยุดเลย กูกับมึงยังกระจอกอยู่เลย อันดับแรกมึงต้องไปเหมาซ่องตีกระหรี่ให้ครบทุกตัวก่อน >"

"พูดเป็นเล่น มึงกับกูได้แห้งตายแน่ ไอ้เรป"

"< ฮ่าๆๆๆ มีกูอยู่จะกลัวอะไร เพราะกูมันเจ๋งที่สุดอยู่แล้ว ไอ้ยอด >"

*****

ร้านข้าวตามสั่ง

ตอนผมเดินกระเพลกเข้าไปในร้านใหม่ๆ ทุกคนต่างวุ่นวายกันไปหมด

ผมจึงต้องแถไปว่าตอนนี้ปวดท้องมาก ถ้าไม่ได้กินข้าวผมคงไปไม่รอดถึงโรงพยาบาล

เท่านั้นแหละแม่ครัวรีบผัดข้าวแล้วเอาเสิร์ฟให้ผมโดยไม่คิดตังค์

แต่ผมหยิบแบงค์เทา 3 ใบยื่นให้แล้วบอกกับป้าว่าขอเมนูง่ายๆ เน้นปริมาณตามจำนวนเงินให้หน่อย

ยื้อกันอยู่ตั้งนานกว่าป้าแกจะยอม

จนปัจจุบันผมกลายเป็นจุดสนใจของทั้งร้าน เพราะผมกินไม่หยุด กินจนป้าคนเดียวทำไม่ทัน ต้องตามลูกมาช่วยทำ

หลังกินไปได้ 40 กว่าจาน มิกกี้ก็ตื่นขึ้นมาแล้วค่อยๆ รักษาแผลให้ผม

จนครบตามจำนวนเงิน มิกกี้ก็ฟื้นฟูได้เกือบเต็มพอดี

ถ้าเป็นสมัยแรกๆ ก่อนวิวัฒนาการมิกกี้คงยังเพลียอยู่

[เอาล่ะ พร้อมออกรบ แต่คราวนี้คงไม่บุกเข้าไปตรงๆ เน้นแอบช่วยพวกสาวๆ ออกมาแทน]

อืม เอาตามนั้นเลย เก่งกว่านี้ค่อยไปกระทืบมันทีหลัง

ติ๊ง!

เสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้นระหว่างที่ผมคุยกับมิกกี้ในหัว

ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู มันถูกส่งมาจากเว็บไซต์ของอีไจโกะที่บังคับสามสาวไลฟ์สด

หลังอ่านข้อความเสร็จ

โง่ ผมนี่มันโง่จริงๆ

ทำไมถึงไม่รู้สึกตัว ถึงเรื่องที่มันแปลงเป็นมิว

ถ้าไอ้ยอดแปลงเป็นมิวได้ แปลว่ามันเข้าถึงตัวมิวแล้ว

ข้อความระบุว่า คืนนี้มีนางฟ้าตัวใหม่ เรามาทำให้มันแปดเปื้อนกันเถอะ (นางฟ้าชื่อย่อ ม)

ผมคลิกลิ้งค์อย่างไม่ลังเล มันพาผมไปยังเว็บบอร์ดประกาศข่าว พวกสมาชิกต่างเดากันเป็นเสียงเดียวกันว่า มิว

ไม่มีคนคัดค้านหรือปฏิเสธสักราย มีแต่อยากดูเร็วๆ อยากให้ทำนู่นนี่นั่น

และที่คนอยากได้มากที่สุด คือ อยากให้เอาลงกิจกรรมยืนขายตัวฟรีเหมือนพวกสามสาว

"ใครจะไปยอมวะ!" ทุกคนในร้านต่างตกใจ

ผมไหว้ทุกคนในร้าน ก่อนวิ่งออกจากร้านด้วยความเร็วสูงสุด

ต้องไปช่วยให้ได้

*****

มุมมองยอด
รีสอร์ต บริเวณชายหาด

กูกับอีไจโกะพร้อมกับลูกน้องทุกคนยืนเรียงรายรอบางอย่าง

ข้างๆ อีไจโกะ มีสามสาวเปลือยกายถูกล่ามโซ่พันธนาการจนแม้แต่คลานยังลำบาก

อีน้ำพั้นถูกอีไจโกะใช้แทนเก้าอี้

ส่วนอีมิ้ลค์กับอีบัวกำลังกราบอีไจโกะและโดนใช้หัวแทนที่รองตีน อีมิ้ลค์ตีนซ้าย ส่วนอีบัวก็ขวา

ส่วนอีมิวดีกว่าหน่อยเพราะเป็นของดีแถมบริสุทธิ์ เลยยังเหลือชุดชั้นในสีขาวให้ใส่ กูจับมันมัดไพล่หลัง อุดปากด้วยบอลคาดปาก

แล้วยืนลวนลามมันอยู่ มือขวาสอดเข้าใต้บราขยำนมนุ่มนิ่มขาวเนียนมันเล่น อีกมือล้วงเข้าไปใต้กางเกงในเขี่ยติ่งเสียวจนมันแฉะ

มันร้องไห้ดิ้นพล่านไม่หยุด แต่ขัดขืนแรงกูไม่ได้ ยิ่งกูไซร้ซอกคอมันยิ่งดิ้นทำกูมีอารมณ์อยากจับมันกดเอาซะตรงนี้ แต่ 

-----------------------------------

อ่านเรื่องเสียวเรื่องอื่นๆของกวางได้ที่

fictionlog
https://fictionlog.co/b/5feaf4e60f82f4001be1a182

readawrite
https://www.readawrite.com/?action=manage_article&article_id=f13f70b6e98cb50e4236ebf74ac1b5bc&tab=mainManageChapter
https://www.readawrite.com/a/ad01fccef31977301dcdfef8d2f94d9b

hongsamut
https://www.hongsamut.com/my-fiction/6088/chapter/index

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[phantompain]

ว่าแล้วว่ายอดต้องอยู่เบื้องหลัง ฟ้าผ่าครั้งนั้น ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ

[Komsan Tanunchai Olympus]

น้องมิวของเราจะรอดน้ำมือไหมเนี่ย

[kk2016]

ในที่สุดตัวร้ายก็เริ่มออกอาละวาด

[kalampee]

ลาสบอสปรากฏตัว​แล้ว​ แถม​เก่ง​กว่า​พระเอก​อีก​

[I2ta3ta3]

มิวจะรอดถึงมือนัทไหมเนี่ย

[New0123456]

มิวไม่รอดแน่

[SilentKnight]

มีหลายมุมมองดีครับ แบบนี้เข้าใจง่าย แต่มิวจะรอดไหมน่ะ น่าจะยากก

[1819]

  สุดๆพลิกไปพลิดมา ถึงต้อนนี้มิว จะไม่ตั้งใจแต่โดนกระหน่ำยิ่งกว่าคนอื่นแน่  สาวคนอื่นที่ว่าเลว ยังไม่เท่าไจโก้ะ   ว่าแต่เรป นี่ มันมาพร้อมมิวกี้ เลยหรือเปล่า
editสมน้ำหน้าไจโกะ555

[darkprince80]

โครตสุดอ่ะตอนนี้ไม่คิดว่าไอยอดจะรอดมาใด้

[hamarun]

ยอดอยุู่เบื้องหลังและพระเอกเราจพรอกไหม

[phaii]

ดาร์คได้สะใจ แต่น่าสงสัยตั้งแต่ไอ้ยอดโดนฟ้าผ่าแล้ว

[dawdom]

ดิบ ๆ เถื่อน ๆดีครับเรื่อง อ่านเพลินดีด้วย

[Kfg asdf]

จากฟ้าผ่าครั้งนั้นนี่เอง

[P555]

the last boss ปรากฎตัว ผมว่าต้องหาผู้ช่วยเพิ่มเติมนะ