เกมรักภารโรงเฒ่า ปี 2 ตอนที่ 32.4 : ความลับของห้องพักครู

[nato87]

พูดคุยก่อนอ่าน : มาเร็วไหมละตัวเธอ 55555+

จริง ๆ ผมเชื่อว่าใครที่อ่านตอนเก่า ๆ ที่ผ่านมา จะต้องคิดว่ามันไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไร ที่อยู่ดี ๆ ลุงพลมาบุกปล้ำครูเบสท์ถึงห้องพักครูตอนบ่ายสามโดยที่ไม่มีใครมาเห็น ผมคิดไว้แล้ว และคำนวนไว้แล้ว ก็เลยเขียนตอนนี้มาเพื่อเฉลยความจริงว่า ทั้งหมดอยู่ในสายตาและการควบคุมขององค์ตุลาการสวรรค์ครับ

เพื่อตอกย้ำถึงความสมเหตุสมผล อาจจะดูกาว ๆ หน่อย (แบบนี้ก็มีด้วยเหรอ?) เลยทำให้ผมเขียนฉากนี้ขึ้นมา ในตอน 32.4 เพื่ออธิบายเรื่องราวทั้งหมดว่าทำไม องค์ตุลาการสวรรค์ถึงต้องทำเช่นนี้ และแน่นอน เทพองค์นี้เองก็ต้องรับผลกรรมที่ตนเองก่อในอนาคตเช่นกัน ไม่ต่างจากลุงพลนักหรอก

เอาจริง ๆ แล้ว ผมเองก็ไม่ค่อยอยากใช้มุกนี้เท่าไร เรื่องพลังเหนือธรรมชาติ เพราะถ้าใช้บ่อย ๆ เรื่องมันจะกร่อย ๆ เอาได้เหมือนกัน แต่กรณีนี้คือจำเป็นจริง ๆ ละ ไม่งั้นมันจะปิด Plot Hole ตรงนี้ไม่ได้

และทั้งหมดเพื่อยืนยันอย่างหนักแน่นว่า ครูเบสท์จะเป็นนางเอกตัวจริงของซีรีย์เกมรักแทนที่หมอพลอยครับ

ตอนนี้ไม่ซ่อนครับ เพื่อให้ทุกคนได้เห็นโดยถ้วนทั่วกัน สำหรับตอนหน้าก็ (ตอนที่ 32.5 )ทิชชู่ต้องมีครับ เหนื่อยและเปื่อยกันไปข้างแน่ ใครเป็นโรคหัวใจ ระวังหน่อยก็แล้วกันนะ ผมเตือนแล้ว 55555+

######################

ความเดิมจากตอนที่แล้ว


"ได้ฮักกับอ้าย เหมือนใจได้ปริญญา ชีวิตผู้สาวบ้านนา วุฒิการศึกษามีน้อย..." เสียงเพลงลูกทุ่งจากวิทยุทรานซิสเตอร์ดังขึ้น พร้อมกับแม่บ้านสาวใหญ่ร่างท้วมผิวคล้ำประจำวิทยาลัยพยาบาล ที่กำลังเดินออกมาจากลิฟต์ พร้อมกับรถเข็นที่มีอุปกรณ์ทำความสะอาด

หน้าที่ของเธอก็คือ ทำความสะอาดห้องพักครู ห้องเรียน และห้องน้ำภายในวิทยาลัยพยาบาล ซึ่งมันเป็นงานของเธอตามปกติ จนกระทั่งเมื่อแม่บ้านสาวใหญ่คนนี้เดินมาถึงหน้าห้องพักครูพยาบาล เธอก็พบกับความผิดปกติบางอย่างที่เกิดขึ้น

"ฮ่วย!!! ไผมันล็อคประตู!!??" แม่บ้านคนนั้นบ่นเป็นภาษาท้องถิ่น "ข้อยยังบ่ได้ทำความสะอาดห้องเลย!!"

หน้าห้องพักอาจารย์ประจำคณะพยาบาล มีแม่กุญแจล็อคอยู่หน้าประตู ซึ่งตามความเข้าใจของแม่บ้านคนนี้ ก็คิดว่ามันน่าจะเป็นฝีมือของพวกนักการภารโรง ทั้ง ๆ ตามกฎระเบียบแล้วไม่ได้กำหนดไว้แบบนั้น ไม่ว่าจะเป็นห้องพักครูหรือห้องเรียน เพราะบางครั้ง อาจารย์ประจำคณะพยาบาลอาจทำงานจนถึงช่วงค่ำ แล้วค่อยกลับบ้าน

"ฮัลโหล!!??" แล้วแม่บ้านคนนั้นก็โทรหาเจ้าอเนก ภารโรงรุ่นน้องของลุงพล ที่เคยเป็นนักการภารโรงมาก่อน "เหนก!!! เหนกได้ล็อคห้องพักครูพยาบาลชั้น 10 หรือเปล่า!!!??"

"เปล่านิพี่อ้อย!!!" ไอ้เหนกตอบ "ผมไม่ได้ไปยุ่งกับห้องนั้นเลยนะพี่!!"

"แล้วใครมันล็อคห้องพักครูเนี่ย!!!???" แม่บ้านคนนั้นยืนคุยโทรศัพท์ พร้อมกับเขย่าแม่กุญแจที่ล็อคประตูห้องพยาบาลด้วยความสงสัย "แล้วตอนนี้เหนกอยู่ไหน? ไปเอากุญแจมาไขห้องพักครูให้พี่หน่อยซิ พี่จะเข้าไปทำความสะอาดห้อง"

"ผมออกมาทำธุระข้างนอกพี่อ้อย ตอนนี้ขับรถอยู่" อเนกตอบ "พี่ลองโทรให้พวกไอ้โย่ง ไอ้ศักดิ์ดูซิ เผื่อมันยังอยู่ที่วิทยาลัยพยาบาล ให้มันไปเอากุญแจไขห้อง"

"ได้ ๆ เดี๋ยวพี่ลองโทรหาสองคนนั้นดู" แล้วแม่บ้านคนนั้นก็กดวางสาย และกำลังเตรียมที่จะกดโทรหาภารโรงคนอื่น เพื่อให้ไปเอากุญแจมาไขห้องพักครูพยาบาล แต่ทันใดนั้นเอง

"มีอะไรเหรอคุณแม่บ้าน?" แล้วทันใดนั้น หนุ่มใหญ่ในชุดสูทสีดำ ก็ปรากฏตัวต่อหน้าแม่บ้านประจำวิทยาลัยพยาบาล

"คุณเป็น..." เหมือนกับต้องมนต์สะกด แม่บ้านที่ชื่ออ้อยยืนแข็งทื่อ ต่อหน้าหนุ่มใหญ่ลึกลับคนนั้น ที่จ้องมองเธอด้วยนัยน์ตาที่ไร้ความรู้สึก "เป็น...."

"ไปทำความสะอาดห้องน้ำ ห้องเรียนก่อนก็ได้มั้งแม่บ้าน" หนุ่มใหญ่คนนั้นเอ่ยปาก พร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก

"ค...ค่ะ" แม่บ้านสาวใหญ่ที่ชื่ออ้อยพยักหน้า ก่อนที่จะเดินลากรถเข็นอุปกรณ์ทำความสะอาดไปที่ห้องน้ำก่อนเป็นอันดับแรก

หนุ่มใหญ่ในชุดสูทสีดำคนนั้น หันไปมองแม่บ้านที่กำลังเดินจากไปด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย แล้วจึงหันกลับมามองที่หน้าประตูทางเข้าห้องพยาบาลที่ถูกล็อคกุญแจเอาไว้

"ท่านท้าว..." แล้วในที่สุด ทุกอย่างก็ถูกเฉลย เมื่อหนุ่มใหญ่คนนี้ ที่แท้ก็คือองค์ตุลาการสวรรค์ ที่ปลอมตัวมาช่วยเหลือเกลอเก่าเพื่อทำภารกิจช่วยชีวิตภัคจิราวดี บุตรีคนรองของตน เพื่อให้นางได้มีอายุขัยยืนยาว เพื่อบำเพ็ญบุญกุศลบนโลกต่อไปได้อีก "ท่านช่างอุจอาจนัก มาปล้ำภัคจิราวดีบุตรีของข้าตอนบ่ายสามตามเวลาบนโลกมนุษย์เยี่ยงนี้ ไม่เกรงกลัวกฎหมายบ้านเมืองบนโลกมนุษย์ ไม่เกรงกลัวผู้ใดจะมาล่วงรู้ความลับของท่าน นั่นเป็นเพราะท่านหยิ่งทระนงในพลังอำนาจที่ข้าแบ่งให้งั้นรึ? ท่านไม่เคยเปลี่ยนเลยจริง ๆ ท่านท้าวชุมพลศักดา..."



องค์ตุลาการสวรรค์ กำลังนิมิตถึงภาพในอดีตชาติของท่านท้าวชุมพลศักดา ผู้เป็นจอมทัพสวรรค์ ที่กำลังนำทัพรบรากับจอมปีศาจอสูรกายมากมาย โดยทุกสมรภมิ ท่านท้าวมีชื่อผู้นี้มักเป็นผู้นำหน้าเหล่าแม่ทัพแห่งกองทัพสวรรค์ โดยไม่เกรงกลัวภยันอันตรายเลยแม้แต่น้อย จนชื่อเสียงของท้าวชุมพลศักดาเลื่องลือไปทั่วสรวลสวรรค์และดินแดนชั้นฟ้า

ความจริงแล้ว อายุขัยของภัคจิรานั้นแสนสั้นนัก อีกไม่นานเธอจะต้องจบชีวิตลง จากอุบัติเหตุเครื่องบินโดยสารตกกลางมหาสมุทรแปซิฟิค ระหว่างการเดินทางจากประเทศไทยมุ่งตรงสู่ประเทศสหรัฐอเมริกา และหลังจากนั้น ภัคจิราจะกลับไปจุติเป็นเทพธิดาเพื่อเสวยสุขบนสรวลสวรรค์อีกครา

แต่ด้วยความเป็นพ่อ องค์ตุลาการสวรรค์ จึงอยากจะประวิงเวลาและแก้ไขโชคชะตา เพื่อให้ภัคจิราวดีในชาติภพมนุษย์ได้มีชีวิตยืนยาวต่อไป เพราะรู้ว่า ถ้าหากเปลี่ยนแปลงอนาคตได้ บุตรสาวคนรองคนนี้ จะกลับมาพร้อมด้วยวิชาความรู้ที่ร่ำเรียนมาจากเมืองนอกเมืองนา เพื่อมาช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ เพื่อสั่งสอนลูกศิษย์ลูกหาที่เป็นพยาบาลได้อีกมากมาย นั่นหมายถึงว่า ถ้าหากภัคจิราวดีหมดอายุขัยบนโลกมนุษย์ ด้วยผลบุกุศลที่ตนเองได้สรรสร้าง เมื่อได้กลับไปบนสรวลสวรรค์อีกครา ภัคจิราวดีจะได้ขึ้นไปอยู่ในภพภูมิที่สูงยิ่งขึ้นไปอีก

ทั้งหมดเพื่อบุญกุศลของภัคจิราวดีเอง นั่นจึงเป็นเหตุผลที่องค์ตุลาการสวรรค์มองว่ามันคุ้มค่า ที่จะเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของบุตรีคนรองคนนี้

"ท่านท้าว..." แล้วองค์ตุลาการสวรรค์ก็เอ่ยปากพูดขึ้นมา "ท่านนั้นแม้จะเป็นจอมทัพผู้ห้าวหาญ หากแต่ท่านก็มักมากในกามราคะ จนทำให้ท่านต้องมาประสบพบกรรมบนโลกมนุษย์เยี่ยงนี้ ท่านอาจจะพึงพอใจในรูป รส กลิ่น เสียง ของกามารมณ์ แต่ขอให้ท่านพึงสังวรไว้เถิด กรรมย่อมเป็นไปตามกรรม"

แล้วองค์ตุลาการสวรรค์ ก็หันไปมองกล้องวงจรปิดที่แขวนอยู่บนเพดานห้อง ทันใดนั้น กล้องวงจรปิดตัวนั้นก็เกิดขัดข้องและดับลง พร้อมกับไฟล์บันทึกภาพทุกอย่างในฮาร์ดดิสถูกทำลายจนหมดสิ้น เป็นอันว่าหลักฐานทุกอย่างที่สามารถใช้เอาผิดลุงพลได้นั้นถูกทำลายจนหมดสิ้น

"บนโลกมนุษย์มีคำกล่าวที่ว่า..." แล้วเลือดกำเดา ก็ไหลออกมาจากจมูกขององค์ตุลาการสวรรค์ "ทุกอย่างมีราคาต้องจ่าย ข้าเองก็เช่นกัน ข้าได้ก่อกรรมหนักด้วยการเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของเหล่าบรรดาบุตรีของข้า อีกไม่นาน ข้าเองก็จะต้องถูกอัปเปหิจากสรวลสวรรค์ในภายภาคหน้า โทษฐานมิประพฤติตัวอยู่ในทำนองคลองธรรมในฐานะองค์ตุลาการสวรรค์ แต่ทั้งหมด ก็เพื่อบุตรีของข้า มิใช่แค่ภัคจิราวดีเพียงผู้เดียว"

แล้วองค์ตุลาการสวรรค์ ก็นิมิตถึงภาพเหตุการณ์เมื่อครั้นในอดีต ตอนที่พลอยพรรณรายและภัคจิราวดี สองพี่ใหญ่ที่ได้มากราบอำลาองค์ตุลาการสวรรค์ เพื่อลงไปเกิดบนโลกมนุษย์

"พลอยพรรณราย เมื่อเจ้าลงไปจุติบนโลกมนุษย์แล้วไซร้ สิ่งใดคือความปรารถนาของเจ้ารึ? ลูกพ่อ?"

"พ่อท่าน อันตัวข้าพลอยพรรณราย ได้เกิดเป็นบุตรีคนโตของท่านนั่นถือว่าเป็นบุญวาสนาอันสูงส่ง หากแม้นลูกต้องไปเกิดบนโลกมนุษย์ ลูกขอเกิดในภพภูมิที่ดี เพียบพร้อมด้วยรูปทรัพย์ กายทรัพย์ ได้ใช้ชีวิตสมบูรณ์พูนสุขในครอบครัวที่มีชาติตระกูลที่ดี ให้สมกับวาสนาของตัวข้าพลอยพรรณราย ผู้เป็นบุตรีแห่งองค์ตุลาการสวรรค์ ขออย่ามิได้เกิดในตระกูลต่ำชั้นไร้อำนาจวาสนา เพื่อให้เหล่าบรรดาทวยเทพเทวาและเทพีบนสรวลสวรรค์แห่งนี้หัวเราะถากข้าเบื้องบนโดยเด็ดขาด"



"เจ้าจะสมหวังดั่งใจเจ้าปรารถนา..." องค์ตุลาการสวรรค์ยิ้มให้กับพลอยพรรณราย "แล้วเจ้าละ ภัคจิราวดี?"

"อันตัวข้าภัคจิราวดี บุตรีของท่านพ่อผู้ประเสริฐ หากแม้นตัวข้าต้องลงไปเกิดบนโลกมนุษย์แล้วไซร้ ตัวข้าขอมีชีวิตเพื่อช่วยเหลือมนุษย์เบื้องล่างอย่างสุดความสามารถ"

"ทำไมเจ้าถึงขอเช่นนั้นเล่า? ภัคจิราวดี?" องค์ตุลาการสวรรค์ถึงกับยิ้ม และแปลกใจกับคำขอของบุตรีคนรองอย่างภัคจิราวดีเป็นอย่างมาก

"เพราะข้าได้เห็นความทุกข์ยากบนโลกมนุษย์" ภัคจิราวดีตอบด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อย "ข้าเห็นความทุกข์ของมนุษย์เบื้องล่างมาเนิ่นนานเหลือเกินท่านพ่อ มนุษย์ทุกคนล้วนเกิด แก่ เจ็บ ตาย ต่างไม่อาจหนีพ้นวัฎจักรสงสารนี้ได้ หากแม้นข้าจะต้องลงไปเกิดบนโลกมนุษย์แล้วไซร้ ตัวข้าภัคจิราวดี ขอมีชีวิตเพื่อช่วยเหลือผู้อื่นด้วยสติปัญญาและวาสนาครั้นเมื่อเสวยฤกษ์เป็นเทพธิดาบนสรวลสวรรค์ด้วยเทิดท่านพ่อ"

"เจ้าช่างแสนดีเหลือเกิน ภัคจิราวดี..." องค์ตุลาการสวรรค์ยิ้มให้กับบุตรีคนรอง "เจ้าช่างประเสริฐแท้ ลูกรักของพ่อ"

"เจ้านั่นช่างแปลกเสียนี่กระไร!!" แล้วทันใดนั้น พลอยพรรณรายก็แทรกขึ้นมา "มนุษย์โลกเบื้องล่างล้วนเวียนว่ายตายเกิดด้วยแรงกรรมที่ตนเองกระทำมาแทบทั้งสิ้น เหตุไฉนเจ้าจึงต้องคิดเปลืองตัวไปช่วยพวกมนุษย์ด้วยเล่า!!?? ภัคจิราวดี!!!??"

"เหตุเพราะข้าสังเวช เวทนามนุษย์เบื้องล่างไงละพี่ท่าน" ภัคจิราวดีตอบ "อันตัวข้าและตัวพี่ท่าน เมื่อต้องลงไปเกิดบนโลกมนุษย์เบื้องล่าง เหตุไฉนจึงไม่คิดสร้างบุญกุศลสะสมผลบุญ จะมัวมากินบุญวาสนาเก่าอยู่ใยเล่า?"

"มนุษย์โลกเบื้องล่างนั้นเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา ความโลภ เจ้าเล่ห์เพทุบาย ข้ามิเห็นสมที่จักไปช่วยเหลือมนุษย์พวกนั้น ภัคจิราวดี เจ้าลองตรองดูใหม่เสียเถิด!!!"

"แต่ก็จักใช่มนุษย์ทุกผู้ทุกเหล่ามิใช่รึ!!??" ภัคจิราวดีผู้น้องแย้ง "ท่านพี่พลอยพรรณรายต่างหาก ที่ควรตรึกตรองดูใหม่!!"



"พอได้แล้ว!!! เจ้าทั้งสอง!!" องค์ตุลาการสวรรค์ต้องรีบห้ามศึกบุตรีทั้งสอง ก่อนที่จะเกิดเหตุบานปลายไปมากกว่านี้ "เอาเป็นว่าพ่อเข้าใจแล้ว กับความปรารถนาของพวกเจ้า พลอยพรรณราย เจ้าจักได้สิ่งที่เจ้าปรารถนาเมื่อได้ลงไปจุติบนโลกมนุษย์ เจ้าจักได้เกิดในครอบครัวผู้ดีมีชาติตระกูลบนโลกอย่างที่เจ้าปรารถนา"

"ขอบพระทัยเพคะท่านพ่อ" พลอยพรรณรายพนมมือกราบองค์ตุลาการสรรค์ผู้เป็นบิดา

"และเจ้า..." องค์ตุลาการสวรรค์หันไปมองภัคจิราวดีบุตรีคนรอง "เจ้าเองก็จักได้ไปเกิดในครอบครัวผู้ดีมีชาติตระกูล ทัดเทียมกับพี่สาวของเจ้า"

"ขอบพระทัยเพคะท่านพ่อ" ภัคจิราวดีก้มกราบแทบท้าวองค์ตุลาการสวรรค์ ด้วยความสำนึกในบุญคุณ

"เมื่อพวกเจ้าทั้งสองได้ลงไปเกิดบนโลกมนุษย์แล้วไซร้ โชคชะตาของพวกเจ้าทั้งสอง จะนำพาให้พวกเจ้าได้พบเจอกัน เช่นเดียวกับเหล่าบรรดาน้อง ๆ ของเจ้าที่เหลืออีก 10 องค์ พวกเจ้าพี่น้องทั้งหมด จะต้องช่วยเหลือเกื้อกูลกัน และสร้างบุญกุศลเพิ่มเติมเมื่ออยู่บนโลกมนุษย์ อันเทพเทวาอย่างพวกเรามิอาจจะกระทำได้"

"เพคะ..." สองบุตรีแห่งองค์ตุลาการสวรรค์รับคำ พร้อมกันหันมามองหน้ากัน ดูเหมือนว่าพลอยพรรณรายจะมีจิตริษยาในตัวภัคจิราวดีอยู่ในน้อย ด้วยเหตุเพราะรู้สึกได้ว่าท่านพ่อให้ความเอื้ออาทรต่อภัคจิราวดีเป็นพิเศษ

"แต่ถึงอย่างไรเสีย..." แล้วองค์ตุลาการสวรรค์ก็กล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลใจ "ด้วยผลกรรมที่พวกเจ้าก่อบนสรวลสวรรค์นั้น จักส่งผลกระทบต่อพวกเจ้าทั้งหมด เมื่อครั้นลงไปเกิดบนโลกมนุษย์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราฉะนั้น พวกเจ้าทั้งสองคน ในฐานะพี่ใหญ่ จงตระหนักเอาไว้เสมอว่า กรรมย่อมระงับด้วยการไม่ก่อกรรม เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร"

"ลูกจักจำคำสั่งสอนของท่านพ่อตลอดไปเพคะ" ภัคจิราวดีเอ่ยปากทั้งน้ำตา

ในขณะที่พลอยพรรณราย ยังคงทำหน้าเมินเฉย เหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาว ทำเอาองค์ตุลาการสวรรค์ถึงกับถอนหายใจ ในความดื้อรั้น หยิ่งผยองของบุตรีคนโตของตนเอง

และนิมิตภาพเมื่อครั้นอดีตชาติก็เลือนหายไป กลับมาเป็นช่วงเวลาในปัจจุบัน ในขณะที่องค์ตุลาการสวรรค์ กำลังยืนอยู่หน้าประตูห้องพักอาจารย์คณะพยาบาลอยู่นั้นเอง

"อ๊า!!!! เจ็บ!!!!!" ด้วยอิทธิฤทธิ์ของพระกรรณทิพย์ขององค์ตุลาการสวรรค์ จึงทำให้เทพผู้มากอิทธิฤทธิ์องค์นี้ได้ยินเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของภัคจิราวดี หรือครูเบสท์ในชาติภพปัจจุบัน "เอาออกเดี๋ยวนี้นะ!!! โอ้ยยยยย!!!"

"เฮ้อ...อดทนหน่อยนะลูกพ่อ" องค์ตุลาการสวรรค์ถึงกับถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย ในความมักมากในกามของท่านท้าวมีชื่อในชาติภพบนโลกมนุษย์ "ข้าชักรู้สึกไม่แน่ใจเสียแล้ว ว่าการที่ข้าได้มอบพลังแห่งเทพให้ท่านนั้นเป็นคำตอบที่ถูกต้องหรือเปล่า? ท่านท้าว..."

แล้วร่างขององค์ตุลาการสวรรค์ก็เลือนหายไป โดยที่พลังอำนาจพลางตาห้องพักอาจารย์พยาบาลยังคงอยู่ หากใครก็ตามที่คิดจะมาที่ห้องนี้ จักต้องพบกับอุปสรรค์ด่านแรกคือฝนฟ้าคะนอง หรือถ้าหากผ่านมาได้ ก็จักมีเหตุจูงใจให้ลืมของนั่นนี่ หรือมีเหตุจูงใจไปที่อื่นเสียก่อน

...ทั้งหมดก็เพื่อช่วยต่อชะตาให้ภัคจิราวดี บุตรีคนรองผู้เป็นที่รักขององค์ตุลาการสวรรค์นั่นเอง

[cdx]

ว่าไปแล้วในอดีตชาติ ภัคจิราก็รักลุงพลไม่น้อยไปกว่าหมอพลอยเลยนะ

[err]

เสียงร้องเจ็บ แสดงว่าครูเบสท์ยอมตาลุงพลเย็ดตูดเป็นแน่ พ่อตาก็เป็นใจเหลือเกิน 

[Otaza]

เสียงร้องเจ็บ แสดงว่าครูเบสท์ยอมตาลุงพลเย็ดตูดเป็นแน่ พ่อตาก็เป็นใจเหลือเกิน

จับเส้นเรื่องได้ดีมากเลยครับ

[leo_attack]

จะอะไรก็ไม่รู้ ผมรอบทหมู่ตลุมบอลบนเตียง อยากดูสาวๆ งัดกันครับ ฮ่าๆๆ
เมื่อก่อนจะตีกันเป็นคู่ ตอนนี้เหมือนมีเป็นกลุ่มจะตีกันแทน

[ryg123456]

คราวนี้ครูเบสท์เจ็บ ครั้งหน้ารับรองสนุกแน่
มีพ่อตาให้ท้าย ยกลูกให้ทั้งหมดแบบนี้ลุงสบายเลย

[tulatula]

เบสสสส ลูกไปไกลมากก ครั้งที่สองครูดแหกแย้ว

[Newvision2002]

มาต่อเนื่องะลยครูเบสเปิดใจไม๊ครับ

[Himajin]

เล่นตูดแน่นอน

[Popeye5555]

รอแท็กทีมกับหมอพลอย ถล่มตาลุงให้สาสม

[peemarg]

ทั้งสองเลยล้ากานน

[review1972]

อืมห์..มีเหตุมีผล..ใช้ได้ๆอภัยให้555

[paoimpreza]

อยากเห็นบทหมอพลอยกลับใจ แล้วร่วมมือกับครูเบสท์แล้วรุมลุงพลให้เสียวสุดๆไปเลยจังครับ

[tummada5819]

'านนี้ครูเบสจะติดใจรสสวาทจากลุงพลแบบไม่รู้ตัวหรือไม่ยอมรับแบบหมอพลอยตอนแรกๆไหมหรือชอบการโดนทำแบบรุนแรงแต่ไม่รู้ตัว

[หนูนัทครับ]

อย่างนี้จะจัดมาเป็นทีมรบกันไหมครับ ระหว่างทีมหมอพลอยกับทีมครูเบส ใครจะได้ตัวพระเอกลุงชุมพลไปได้ครับ