มาแล้ว! เรื่องราวลึกลับชวนสยิว เมื่อสาวสุดเย่อหยิ่งที่มาพร้อมกับสัดส่วนอันร้อนแรงได้พบกับหญิงชราประหลาด ทุกอย่างก็ค่อยๆ เปลี่ยนไป อ่านทั้งเล่มได้แล้ววันนี้ตามลิ้งค์ด้านล่าง
https://www.tunwalai.com/ebook/31850
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ณ บริษัทขายส่งสินค้าแห่งหนึ่งย่านชานเมืองที่ธุรกิจกำลังเติบโตรวดเร็วยิ่งกว่าต้นหญ้า เหล่าพนักงานต่างทำงานตามหน้าที่กันอย่างแข็งขันเหมือนวันปกติทั่วไป แต่มีพนักงานขับรถคนหนึ่งเดินคอตกถอนหายใจไม่สมกับความเป็นชายและรูปร่างที่ใหญ่โตของเขาเลย สาเหตุก็เป็นเพราะเขากำลังถูกหัวหน้าฝ่ายเรียกตัวให้เข้าพบนั่นเอง ชายวัยกลางคนผิวคล้ำใส่ชุดยูนิฟอร์มบริษัทสีซีดเดินเข้ามาในออฟฟิศที่แอร์เย็นฉ่ำ เสียงโหวกเหวกโวยวายและเสียงโยนสินค้าของพวกพนักงานค่อยๆ เบาลงราวกับมีใครมาหมุนปุ่มเบาเสียง ความมั่นใจและประสบการณ๋ในการทำงานมากว่าสิบปีตอนนี้หายไปหมดเมื่อเขายืนอยู่หน้าห้องผู้จัดการฝ่าย
ก๊อก.. ก๊อก.. ก๊อก..
เขาเคาะประตูเป็นมารยาทก่อนจะเปิดเข้าไป ภายในห้องขนาด 4x4 เมตร มีใครบางคนกำลังนั่งรอเขาอยู่หลังโต๊ะทำงานขนาดใหญ่
เธอคนนั้นคือ มีน อมีนา ผู้จัดการฝ่ายสาวไฟแรงที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้เพียงสองเดือนก็ทำการจัดระเบียบบริษัทยกใหญ่จนเป็นที่ประทับใจของฝ่ายบริหารและเหล่าพนักงานตงฉิน แต่สำหรับพวกเช้าชามเย็นชามเห็นเธอเป็นของแสลงเลยละ
มีนอายุ 29 ปี เธอเป็นคนสูงเกือบ 170 เซนติเมตร ผิวขาวราวกับน้ำนม แต่กลับมีฝีปากที่คมยิ่งกว่าใบมีดโกน ใบหน้าของเธอสวยเฉี่ยวสไตล์นางร้ายในละคร ดวงตาเรียวงาม จมูกเป็นสัน ริมฝีปากเล็ก ผมของเธอยาวสวยแถมดัดลอนเล็กน้อยตรงปลายให้ดูมีมิติ มีนมาพร้อมกับทรวดทรงองเอวที่จัดเต็ม หน้าอกขนาดใหญ่เกินมือเล็กน้อยทรงงามใส่ชุดอะไรก็สวยดึงดูดสายตา เอวคอดสะโพกผายเนื้อแน่นน่าสัมผัส
ถ้ามองจากรูปลักษณ์ภายนอก เธอเปรียบดั่งนางฟ้าที่ทำงานในหมู่ชายฉกรรจ์ แต่ถ้าถามจากคนในบริษัทคงได้คำตอบที่ว่า เธอเป็นดั่งนางมารร้ายซะมากกว่า
“พี่วิธูร นั่งลงก่อนสิคะ”
มีนเหลือบหางตาขึ้นมามองว่าเป็นใคร ก่อนที่เธอจะก้มลงไปจัดการเอกสารตรงหน้าต่อ น้ำเสียงของเธอแหบพล่าเป็นเอกลักษณ์ดูมีสเน่ห์เฉพาะตัว มาพร้อมกับนิสัยที่เย่อหยิ่งตามประสาผู้หญิงทำงานเก่ง เธอไม่สนเรื่องความอาวุโสหรืออายุงาน เป็นดั่งไม้แข็งที่ผู้บริหารหยิบมาจัดการปัญหาที่ยืดเยื้อในบริษัท
วิธูร พนักงานขับรถยิ้มแห้งก่อนจะเลื่อนเก้าอี้นั่งลงอย่างนอบน้อมทั้งที่อายุของเขามากกว่าอีกฝ่ายเป็นสิบปี
“คุณมีนเรียกผมมา.. มีเรื่องอะไรหรอครับ?”
“พี่วิธูรเซ็นเอกสารลาออกตรงนี้นะคะ แล้วเดือนหน้าค่อยมารับเงินประกัน”
มีนยื่นกระดาษเปลี่ยนชีวิตให้อีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามอง วิธูรถึงกับหน้าเสีย
“ด..เดี๋ยวก่อนสิครับคุณมีน ถึงขั้นต้องไล่ออกกันเลยหรอครับ ขอโอกาสให้ผมหน่อยสิครับ”
“โอกาสหรอคะ?”
มีนเงยหน้าขึ้นมามองอีกฝ่าย ดวงตาเรียวสวยของเธอดุดันคมจิกลงไปลึกถึงจิตใจนายวิธูร จนชายวัยกลางคนถึงกับต้องหลบสายตา
“ทุจริต ทำงานไม่ตรงต่อเวลา มีปัญหากับลูกค้า มีนว่าโอกาสไม่เหมาะกับคนอย่างพี่หรอกนะ เซ็นซะเดี๋ยวมีนต้องไปประชุมต่อ” เธอพูดพลางลุกขึ้นเก็บเอกสารเตรียมตัวไปประชุม
“ผมขอเถอะครับคุณมีน ลูกผมกำลังโต ถ้าผมออกไป จะเอาเงินที่ไหนส่งค่าเทอมลูกก็ไม่รู้” วิธูรยกมือไหว้ท่วมหัว
“ไม่ใช่ปัญหาของบริษัทค่ะ เขาจ้างมีนมาเพื่อจัดการปัญหาเรื้อรังแบบพี่นี่ละ มีนปล่อยแบบผู้จัดการคนก่อนไม่ได้หรอกนะคะ.. ว่าแต่ตอนที่ทำงานไม่ดีพี่ไม่คิดถึงลูกบ้างเหรอ?”
“คือว่ามัน..”
“หรือว่าไม่คิดตั้งแต่ตอนทำลูกแล้ว? น่าสงสารลูกนะคะที่มีพ่อแบบนี้”
มีนชายตามองอีกฝ่ายราวกับมองสิ่งมีชีวิตที่ต้อยต่ำกว่า แล้วเธอก็เดินถือเอกสารออกจากห้องไป ปล่อยให้วิธูรนั่งกำหมัดแน่น เขาอยากจะขยี้และฉีกกระชากอีกฝ่ายให้ไม่เหลือแรงที่จะพูดเหยียดหยามได้อีกแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ วิธูรจำใจต้องเซ็นใบลาออกทั้งน้ำตา
มีนในชุดยูนิฟอร์มเสื้อโปโลตัวเล็กกางเกงขายาวสีดำรัดรูป เดินแอ่นอกเชิดคอมองตรงไปข้างหน้าอย่างมั่นใจ ไม่สนสายตาของเหล่าพนักงานชายชกรรจ์ที่หันมามองเธอตาเป็นมัน
ไม่ว่าจะเป็นพนักงานขับรถ พนักงานยกของ หรือยามรักษาความปลอดภัยต่างก็มองมีนด้วยความกลัดมัน พวกเขาต่างอยากจะยัดเยียดความเป็นผัวให้กับสาวสวยแสนเย่อหยิ่งแถมปากดีคนนี้เหลือเกิน พวกเขาอยากจะรู้ว่าเวลาอยู่บนเตียง นางฟ้าผู้มีทิฐิสูงแบบนี้จะร่านสวาทขนาดไหน
แต่คนที่รับรู้อีกด้านของมีนคงเป็นเจ้าของแหวนที่เธอสวมอยู่ตรงนิ้วนางข้างซ้าย เมษ คือชื่อของชายผู้โชคดีคนนั้น ชายหนุ่มบ้านนอกที่ฐานะยากจนแต่กลับมีไหวพริบในการเรียนและการทำงาน สู้ชีวิตเลือดตาแทบกระเด็นแถมยังมีความอ่อนโยนของผู้หญิงเข้ามาผสม ทำอาหารและงานบ้านเก่งเป็นเลิศ เขาเข้ามาเป็นเพื่อนผู้หวังดีกับมีนตั้งแต่เรียนมหาลัย
และเป็นมีนเองนี่ละที่เป็นฝ่ายจีบแล้วขอเมษเป็นแฟน ยังดีที่ตอนแต่งงานฝ่ายชายเป็นคนขอ มีนเป็นคนฉลาดและหัวสมัยใหม่ เป็นผู้หญิงที่ก้าวร้าวทำทุกอย่างรวดเร็ว พอมาเจอผู้ชายที่นุ่มนวลอย่างเมษ ทั้งสองจึงเข้ามาเติมเต็มในส่วนที่ขาดหายไปของชีวิต
ปัจจุบันทั้งสองซื้อบ้านหลังเล็กสองชั้นอยู่ด้วยกันเป็นเรือนหอย่านชานเมือง ไม่ไกลจากที่ทำงานของมีนและเมษนัก ทั้งสองทำงานกันคนละบริษัทและคนละสายงาน มีนเข้ามาเป็นผู้จัดการฝ่ายตำแหน่งใหญ่โตตั้งแต่วันแรก แต่สำหรับเมษยังเป็นเพียงหัวหน้างานที่กำลังไต่เต้าเท่านั้น
หลังจากประชุมเสร็จมีนก็นั่งรถแท็กซี่กลับบ้านตามปกติ มันเป็นช่วงเวลาโพล้เพล้ ท้องฟ้าเริ่มกลายเป็นสีเหลืองเข้ม พอมาถึงบ้านมีนก็จัดแจงเปิดไฟให้แสงสว่างก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์ข้อความหาสามี
“เย็นนี้จะกินไร เราว่าจะออกไปซื้อกับข้าวที่ตลาด” มีนเป็นสาวที่ทำงานบ้านไม่เก่งเลยแม้แต่น้อย เวลาที่เมษไม่สะดวกทำมื้อเย็น เธอก็ใช้เงินแก้ปัญหาเอา
“ฝากเตรียมพวกเครื่องดื่มกับแกล้มหน่อยนะ วันนี้เราว่าจะชวนผู้จัดการไปดื่มที่บ้าน”
“โอเค”
มีนเข้าใจในจุดประสงค์ของสามีดี การเอาใจและตีสนิทหัวหน้าสายงานตัวเองก็เป็นอีกหนึ่งวิธีในการหาทางเลื่อนตำแหน่งหน้าที่การงาน
มีนที่ยังอยู่ในชุดทำงานเดินมาถึงบริเวณลานจอดรถหน้าบ้านก็รู้สึกถึงสายตาใครบางคนจ้องมองมาที่เธอ ความหงุดหงิดพุ่งปรี้ดขึ้นมาอีกครั้ง มีนกอดอกขมวดคิ้วก่อนจะหันไปมองที่กำแพงบ้านตัวเอง
ตรงกำแพงมีชายต่างด้าวสองคนกำลังแอบมองมีนและส่งรอยยิ้มให้ผ่านรูลวดลายของอิฐบล็อก เนื่องจากบ้านหลังข้างๆ กำลังก่อสร้างต่อเติมบ้านอยู่ ช่วงนี้จึงมีกรรมกรก่อสร้างวนเวียนเข้ามาทำงานเกือบทุกวัน ดูเหมือนว่าความสวยของมีนจะไปเตะตาเหล่าชายผู้ใช้แรงงานเข้า
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกมันมาแอบส่องมีน เมื่อสองวันก่อนตอนที่เธอออกมาตากผ้า มีนก็ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักดังมาจากตรงกำแพง พอหันไปก็พบเห็นชายฉกรรจ์จากประเทศเพื่อนบ้านกำลังแอบมองเธออยู่
แน่นอนว่ามีนด่ากราดจนพวกมันรีบหนีไปรอบแล้ว แต่วันนี้ก็ยังคงมาระรานอีก คราวนี้เธอเลยหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดอัดวีดีโอบันทึกภาพตรงหน้าเอาไว้
“ดูเอาไว้นะคะทุกคน พวกคิดสั้นที่อยากกลับบ้านไวกว่ากำหนด สงสัยจะไม่อยากได้เงินแล้ว เอาสิ ถ้ำมองให้เต็มที่เลย จะหนีไปไหนล่ะ?”
พอเห็นอีกฝ่ายหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายพวกกรรมกรก็รีบวิ่งหนีไปเลย มีนเก็บคลิปเอาไว้เป็นหลักฐานเพื่อยามมีปัญหาเท่านั้น เธอไม่คิดที่จะโพสลงออนไลน์แต่อย่างใด เธอไม่ชอบเปิดเผยปัญหาชีวิตให้ใครเห็นในโลกออนไลน์สักเท่าไหร่
มีนเดินออกจากบ้านมาเพื่อไปยังตลาดที่อยู่ไม่ไกลตามกิจวัตรปกติ แต่วันนี้มีนกลับรู้สึกประหลาดอย่างบอกไม่ถูก ในช่วงเวลาผีตากผ้าอ้อมแบบนี้ทุกอย่างรอบตัวมันเงียบจนผิดปกติ ทั้งที่คนในหมู่บ้านน่าจะออกมาซื้อของกันเยอะแยะ ไม่มีรถหรือคนเดินสวนเธอเลยสักคน
มีนเดินผ่านโซนบ้านที่เรียงรายกันเป็นแถบเลยมายังบริเวณพื้นที่ร้างหลายไร่ที่ไม่มีใครเข้ามาดูแล ทำให้เกิดเป็นดงหญ้าสูงเหนือศรีษะ ตอนกลางวันมันก็เขียวชะอุ่มดูสวยสบายตาดี แต่พอตกเย็นมันกลับดูลึกลับ ไม่กล้าเข้าใกล้ราวกับเป็นที่ซ่อนของเหล่าสัตว์ร้าย
มีนผู้ใจกล้าและไม่เชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติยังต้องเดินออกมากลางถนน เพราะเธอกลัวจะเดินไปเหยียบงูหรือสัตว์มีพิษที่ออกมาจากดงหญ้าเหล่านั้นเข้า
ในขณะที่มีนกำลังจะเดินผ่านดงหญ้านี้ไป หูของเธอก็ดันไปสดับรับฟังเสียงบางอย่างที่ดังออกมาจากในดงหญ้าสูงเสียดหัวนั่น ทั้งที่มีนควรเดินต่อ แต่ขาของเธอกลับหยุดชะงัก ก่อนที่มีนจะค่อยๆ หันหน้าไปมองต้นเสียงราวกับต้องมนต์สะกด
สายตาของมีนมองผ่านใบหญ้าที่ซ้อนทับกันหลายสิบใบลึกเข้าไปในดง เธอเห็นใบหญ้าจำนวนหนึ่งโยกย้ายไปมาเป็นจังหวะ สาวสวยปากดีขมวดคิ้วแน่นพลางมองหาต้นเหตุของการเคลื่อนไหวประหลาดนั่น
แล้วขนทั่วตัวของมีนก็ต้องลุกซู่ขึ้นมาพร้อมกัน เมื่อเธอเห็นหญิงชายคู่หนึ่งกำลังเปลือยกายร่วมรักในท่าสุนัขกันอย่างดุเดือด และทั้งสองคนเป็นคนที่มีนเคยพบเห็นผ่านตา
ฝ่ายหญิงเป็นเจ้าของร้านขายส่งวัยสามสิบกว่าปี หน้าหมวยผิวขาวตามแบบฉบับสาวเชื้อจีน รูปร่างอวบอั๋นมีไขมันทั่วตัวแต่กำลังดี เธอกำลังยืนแอ่นก้นให้ผู้ชายกอดรัดและกระเด้าเอวอัดท่อนเอ็นกระแทกเข้าไปไม่ยั้ง เสียงครางรวมถึงเสียงเนื้อกระทบกันเริ่มดังเข้ามาถึงหูมีน
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน