แรงรักนักศึกษา1

[จักราวุธ อัครพงศ์]

      ขอเล่าก่อนว่าผมนั้นอยู่รอดจนเข้าเรียนมหาลัยได้อย่างไรกัน เมื่อก่อนผมยังไม่ได้คลั่งไคล้การเล่นเกมส์มากขนาดนี้เพราะทางบ้านยังดูแลควบคุมความประพฤติอยู่ แต่งสอบเอนทรานส์ไม่ติดจึงเบนเข็มอ้อนพ่อขอเรียนมหาลัยเอกชนซิ จนได้เข้ามาศึกษานั่นมันอีกเรื่องกันเลย ที่นี่ผมอยูหอตัวคนเดียวอยากทำอะไรก็ทำกระทั่งเริ่มเล่นเกมส์ออนไลน์หลังจากเข้ามาเรียนมหาลัยได้เพียงสองสามเดือน ติดเกมส์มากถึงกับมีเวลานอนแค่วันละไม่กี่ชั่วโมง ตื่นขึ้นก็รีบมาเปิดคอมออนเกมส์ก่อนทำกิจกรรมอย่างอื่น ไม่ออนไม่ได้เลยกลับอันดับหล่น
      ยิ่งช่วงหลังมานี้ ผมมีอาการหนักขึ้นเรื่อยๆ ผมกลับมาหอเล่นเกมตั้งแต่เช้ายันตี 4 ตี 5 ของอีกวันข้ามวันกันไปเลย ไม่ว่าจะล่าบอส ลงมิชชั่น เก็บเวล ตาตื่นมาก ไม่หิว ไม่ง่วง ไม่ปวด ไม่เมื่อยเลย ผมมีอาการแบบนี้มาจะครบปีแล้ว จริงๆลึกๆผมก็รู้สึกผิด ไม่อยากเป็นแบบนี้เลยครับ แต่พอคิดจะเลิกเล่นแล้วไปเที่ยว ไปหากิจกรรมทำ มันก็เสียเงินทั้งนั้น เลยคิดว่าอยุ่หอเล่นเกมนี่แหละดีสุด แต่สุดท้ายแล้วมันเหมือนเป็นกรงดักให้ผมปิดตัวเอง โลกผมแคบลงไปเรื่อยๆ ผมรู้ตัวนะคับ แต่มันหยุดไม่ได้
      กระทั่งมีอยู่ช่วงหนึ่งที่เรียนหนักมาก กิจกรรมกับทางมหาลัยก็แน่นเอียด ทางมหาลัยคงรู้ว่านิสิตติดเกมส์หนักจึงทำการบล็อคเซิฟเกมส์ไป ทำให้พบว่าเป็นช่วงชีวิตที่ดีมากๆ มีเวลาทำโน่นทำนี่จนกระทั่งเริ่มติดตามดูการ์ตูนโป๊ มังงะ เฮ็นไท โดจิน หนังการ์ตูนโป๊ Hentai อนิเมะ 18+ คลิปการ์ตูนโป๊ ทุกแนว กระทั่งมาเจอเข้ากับแนว NTR เข้าให้ ผมขอบอกว่าผมเกลียดแนวนี้มาก
      แต่ถึงจะเกลียดยังไงผมกลับหมกหมุ่นติดตามโดจินแนวที่ผมเกลียดคือ NTR แบบว่ารู้สึกโกรธแค้นเสียใจที่พระเอกโดนแย่งเมียแย่งคนรักไปแบบเครียดมากเลย แต่ไม่รู้ทำเหมือนว่าทำให้ผมรู้สึกกระตุ้นอารมณ์ทางเพศมากกว่าแนวรักใสๆมือใหม่หัดทำทั้งๆที่ผมชอบแนวนั้นมากกว่า แต่พบว่ามันกระตุ้นอารมณ์ทางเพศได้น้อยจริงๆ อ่านไปชักว่าวไปไม่เสียวซะแล้วนอกจากหันไปเสพแนว NTR ถึงจะบรรลุความเสียว
       ชั่วเวลาไม่กี่เดือนที่ติดตามการ์ตูนโป๊เล่านั้นอย่างหมกมุ่น ทำให้ผมแอบจินตนาการว่าถ้ามีเเฟนน่ารักๆดั่งเช่นในการ์ตูนโป๊แล้วหากเธอถูกข่มขืนจะเป็นยังไงต่อ ถูกเพื่อนในห้องข่มขืนเเล้วจะเป็นยังไง ถูกขี้ยาข่มขืนจะเป็นยังไง เธอจะมีอารมณ์ร่วมมั้ยจะเสร็จด้วยมั้ย หรือว่าเธอจะติดใจรึเปล่า ชอบคิดว่าเธอจะติดใจเเล้วทิ้งเราไปมีอะไรกับคนที่ข่มขืน พอคิดทีไรจะรู้สึกเครียดและหดหู่เหมือนว่ามันเกิดขึ้นจริงๆ เเต่ก็ชอบคิดตลอดว่าลึกๆเเล้วผมก็ไม่รู้ความต้องการที่แท้จริงว่าอยากให้มันเกิดขึ้นจริงหรือไม่ต้องการกันแน่ ไม่เข้าใจตัวเองเลย
      จนขึ้นปี 2 ผมเป็นซีเนียร์รุ่นพี่แล้วอาการปวดตับถึงได้ซาลงไปเพราะกิจกรรมที่มากขึ้น ในวันรับน้องผมเจอกับน้องเอยแบบไกลๆ ก็เพราะไอ้แดนมันชอบพูดถึงอยู่บ่อยๆ เห็นไกลๆผมก็สรุปเอาเองว่าเธอนั้นตัวเล็กเซ็กซ์จัดขาวสวยหมวยอึ๋มครบสูตร เธอเป็นเฟรชชี่ปี 1 ที่ได้เข้าร่วมกิจกรรมต่างๆนาๆมากมายรวมไปถึงการรับน้องของมหาลัย
      ผมมีพื้นเพเป็นคนภาคกลางส่วนไอ้แดนมันเป็นเด็กด้ามขวานลูกทองแดงแท้ๆ ส่วนน้องเอยนั้นเดินทางมาจากภาคเหนือดินแดนแห่งสาวสวย เพราะกิจกรรมรับน้องนี่แหละทำให้มันได้มีโอกาสได้เจอกับน้องเอยบ่อยๆ มันเล่าให้ฟังว่าน้องเอยน่ารักยังงั้นยังงี้ พอผมมีโอกาสได้เจอเธอแบบห่างลิบเอ่อ..ก็น่ารักดี เธอสูงราวๆ 160 ผิวขาวตามสไตล์สาวเหนือแถมยังอวบอึ๋มใช่เล่นหุ่นดีเชียวละ แม้จะยิ้มมากกว่าคุยแต่ก็น่าสนใจไม่น้อย ก็ดูเธอจะมีนิสัยคล้ายๆผมที่ไม่ค่อยชอบคุยแต่ชอบร่วมแจมในวงสนทนา ประเภทใครฮาอะไรก็พลอยหัวเราะไปกับเขาด้วย
      พอรู้จักทำเอาผมเฝ้าสังเกตว่าไอ้แดนมันคอยเทคแคร์ซื้อขนมไปฝากน้องเค๊าแทบทุกวัน เธอก็รับเอาไว้พร้อมยกมือไหว้แสนน่ารัก ไม่รู้ว่าเธอคิดกับไอ้แดนแบบไหนคงรู้นั่นแหละว่ามันเข้ามาจีบแต่เธอก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรเปิดเผยความในใจนัก เพราะเธอก็ยังคุยกับรุ่นพี่ผู้ชายคนอื่นๆแบบปกติแบบพี่แบบน้องไม่ได้ตัดความสัมพันธ์กับใคร
      ด้วยความน่ารักของน้องเอยน้องจากไอ้แดนมันจะเที่ยวไล้เที่ยวขื่ออยู่ทุกวันก็ยังมีรุ่นพี่หน้าหม้อคนอื่นๆแวะเวียนมาคุยกับเธอไม่ขาดสาย ก็น้องเอยดูโดดเด่นกว่าเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่ม ส่วนมากเด็กสาวที่มากจากต่างจังหวัดมักจะมีผิวสีแทนไม่สดใสแม้จะมีผิวขาวบ้างแต่เทียบกับน้องเอยไม่ได้เลย จึงทำให้น้องเอยได้รับความสนใจจากเพศตรงข้ามก่อนเพื่อนคนอื่นเสมอ
      "สวัสดีจ๊ะน้องเอย...ทานข้าวหรือยังจ๊ะ..พี่แทนเป็นห่วง.." บ่อยครั้งที่ผมเห็นไอ้แทนมันโทรจีบน้องเอยทั้งเช้าสายบ่ายเย็นห้าเวลาหลังอาหารไม่รู้ว่าน้องเค๊าจะชอบหรือจะเบื่อมันกันแน่แต่ยอมรับในความขยันตื้อของมันจริงๆ
     "น้องเค๊าโอเคป่าวว๊ะ...กูเห็นมึงโทรหาน้องเค๊าแทบทุกชั่วโมงยังงี้.." ผมอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามมันในความพยายาม
      "ไอ้กัน..มึงไม่เคยได้ยินหรือไง..ตื้อเท่านั้น..ที่ครองโลก.." มันบอกผมทำหน้าตามั่นอกมั่นใจ ความจริงมันมีผู้หญิงในสต๊อกไม่น้อยแต่พอผมเห็นมันจีบน้องเอยเพิ่มอีกคนเลยพาลคิดว่ามันคงจะเก็บเธอเข้าคอนเลคชั่นของมันแน่ๆ
      จนผ่านไป 2 เดือนผมก็ยังไม่เห็นท่าทีของน้องเอยจะชัดเจนกับไอ้แดนทำเอามันงอแงเล็กน้อยจนผมอดไม่ได้ที่จะพูดกระเซ๊าเย้าแหย่มันตามประสาเพื่อนสนิท
      "กูว่ามึงแห้วแล้วละ..ไอ้แดน.นี่ก็ปาเข้าไป 2 เดือน..น้องเค๊ายังไม่มีท่าทีว่าจะใจอ่อนกับมึง..แต่กูว่า..มึงคงไม่ได้เสียใจอะไรหรอก...ผู้หญิงในคอนเลคชั่นมึงยังมีอีก้ป็นกระตั่ก.."
      "เฮ้ย..ไม่ได้...น้องคนนี้ยากดี...ยังไงก็ต้องจีบให้ได้..มึงคอยดูดิ.." แต่จนแล้วจนรอดไอ้แดนก็ไม่เคยสมหวังทั้งๆที่มันจะทำทุกอย่างที่ผู้ชายตามจีบผู้หญิง ไม่ว่าจะเรื่องตามดูแลเทคแคร์ ไปรับ ไปส่ง ไม่ว่าน้องเอยจะไปไหนเป็นต้องไอ้แดนตามไปด้วย แต่กลับได้รับการตอบรับด่วยการไปไหนมาไหนเป็นกลุ่มมีเพื่อนๆของเธอเป็นกันชน ทำเอาไอ้แดนสิ้นลาย
      "น้องเอยแม่งใจแข็งว่ะ...กูตามรับตามส่งเป็นเดือนๆ..ปลายนิ้วยังไม่เคยได้สัมผัสเลยว่ะ.." มันกลับมานั่งปรับทุกข์ที่ไม่ประสบความสำเร็จกับน้องเอยทำเอาผมหัวเราะมันลั่น
      "ให้กูจีบให้มะ.." แค่ผมเอ่ยกับมันแบบนั้นทำเอาไอ้แดนหัวเราะลั่น มันรู้ว่าผมไม่ใช่ผู้ชายแบบตามจีบผู้หญิงเป็นนักล่าแต้มแบบมัน ผมนั้นชอบอยู่เฉยๆ รอให้สาวๆหันมาสนใจเองจึงทำให้ผมไม่เคยมีผู้หญิงเป็นคอนเลคชั่นแบบมัน นอกจากเพื่อนสาวรุ่นน้องคนหนึ่งที่เคยสนิทกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมจนกระทั่งเข้ามาเรียนมหาลัยเดียวกัน แต่ดันเป็นความรักแบบเฟรนโซน ชอบได้แต่จีบไม่ได้ทำได้แค่คนใกล้ชิดคอยให้คำปรึกษา จนล่าสุดเธอก็ไปมีแฟนกับรุ่นพี่ต่างคณะเป็นที่เรียบร้อย
      "ฮ่าๆๆๆ...อย่างมึงเนี้ยนะจะจีบน้องเอย..กูเห็นน้องทรายของมึง..ยังหนีไปเอากับรุ่นพี่ถาปัตย์..กูว่า..มึงเอาตัวเองให้รอดก่อนดีกว่า.." ไอ้แดนหันมาเอ่ยกระแหนะกระแหนทำเอาผมหน้าชาแต่ก็ถูกของมัน
      "อ้าว..ใครจะรู้..น้องเค๊าอาจจะไม่ชอบผู้ชายขี้หลีแบบมึงก็ได้.." ผมไม่ยอมแพ้รีบเอ่ยพูดดักคอมัน
      "โอ้ย..หน้าตาขนาดกู..ยังจีบไม่ติด..เบ้าหน้าอย่างมึงนี่ไม่ต้องพูดถึงเลยว่ะไอ้กัน.." ผมได้ยินมันปรามาสก็ไม่โกรธอะไรเพราะจริงอย่างที่มันพูด ไอ้แดนมันหน้าตาหล่อเหลาชนิดที่ว่าสามารถเป็นนายแบบดาราได้ถ้ามีโอกาส แถมหุ่นยังกับนายแบบเสียแค่มันผิวเข้มไปหน่อย แต่ถึงยังงั้นผมก็เคยเห็นพระเอกหนังบางคนก็หล่อเข้มแบบมันหลายคน
      "ใครจะไปรู้..น้องเค๊าอาจชอบจืดๆแบบกูก็เป็นได้.." ผมไม่ยอมแพ้ปั่นหัวมันเล่น
      "เอางี้..พนันกันไม๊.." อยู่ๆไอ้แดนมันก็หันหน้ามาทำท่าเอาจริงเอาจังกับเรื่องที่จะพูด
      "พนันอะไรว๊ะ..เรื่องกูขอจีบน้องเค๊า..มึงนี่เข้าเส้นจริงๆ..เรื่องการพนันเนี้ย.." ผมรู้ดีว่าไอ้แดนมันชอบนักหนาเรื่องการพนัน ยิ่งเรื่องฟุตบอลใครต่อใครรองมันเชียวชาญที่สุด ผมเคยเห็นมันลงเงินเล่นพนันฟุตบอลคราวๆหนึ่งเรือนหมื่นทั้งที่ยังเป็นเพียงนักศึกษา ก็ไม่รู้มันหาเงินที่ไหนมาเล่นนักหนา
      "เออซิว๊ะ..มันส์ดีออก..มึงกล้าเล่นพนันกับกูเปล่าล่ะ.." ไอ้แดนทำสีหน้ายียวนจากที่ผมจะปั่นหัวมันๆกลับปั่นหัวผมแทน
      "มึงจะพนันอะไร..กูไม่ได้มีเงินหนาแบบมึง.." ผมก็อ่อนใจในผีพนันที่เข้าสิงของไอ้แดนจึงรีบออกตัวเรื่องเงิน
      "ไม่ต้องห่วง..มึงไม่ต้องวางเงินซักแดง..แถมชนะพนัน.กูจะซื้อPS5ให้มึงเครื่องนึงเลย..แถมแว่นVRให้อีกอัน..จัดให้มึงเต็มสูบ.." แค่เดิมพันที่มันเสนอทำเอาผมตาโต ถ้าเรื่องการพนันต้องยกให้ไอ้แดนแต่ถ้าเรื่องเล่นเกมส์ต้องยกให้ผม แล้วจะไม่ให้ผมตาโตเท่าไข่ห่านได้อย่างไร
      "มึงอย่า......" ผมได้ยินถึงกับไม่แน่ใจเรื่องที่มันท้าทายรีบย้ำกับไอ้แดน
      "เอาจริง...มึงกล้าหรือเปล่าล่ะ...." ไอ้แดนชักสีหน้าจริงจังจนผมต้องนั่งขบคิด แล้วถ้าแพ้พนันมันต้องการอะไร
      "แล้วถ้ากูแพ้ล่ะไอ้เหี้ยแดน.." ผมรีบเอ่ยถามมัน
      "ถ้ามึงแพ้..ก็ไม่ต้องจ่ายอะไร..เพราะกูรู้อยู่แล้ว..ว่ามึงไม่มีวันจีบน้องเค๊าติดหรอก...จะมีก็แค่ข้อแม้ว่าถ้ามึงจีบน้องเค๊าติด..มึงมารับPS5กับแว่นVRไปเล่นเพลินๆ..แค่กูขอมีความสุขกับน้องเค๊าซักคืนก็พอ.."
      "ไอ้เหี้ยแดน..มึงนี่มันเหี้ยจริงๆ......." แม้จะรู้ว่าเพื่อนคนนี้มันห่ามๆ แต่นึกไม่ถึงว่ามันจะกล้าท้าทายเดิมพันแบบนี้กับผม นี่เท่ากับว่าผมจีบไปให้มันเย็ดงั้นเหรอ
      "กูก็กะแล้ว..ว่ามึงไม่เอาหรอก..เพราะถึงมึงจะตั้งใจยังไง..ก็ไม่มีวันจีบน้องเค๊าติด..ฮ่าๆๆๆ..." เรื่องที่มันดูถูกผมจากทีแรกไม่คิดจะจริงจังอะไรกับคำพูดของมันทำเอาผมอยากเอาชนะคำสบประมาทจึงเผลอรับคำท้าทาย
      "ได้...มึงเตรียมเงินซื้อเครื่องPS5ให้กูเลย..ไอ้เหี้ยแดน..."
      "ฮ่าๆๆๆ...แถมแว่นVR..ให้มึงด้วย..ไอ้กัน......."

      แม้ปัจุบันเฟสบุ๊คจะเริ่มเสื่อมความนิยมเพราะมีแอพโซเชียลอื่นๆขึ้นมาครอบครองพื้นที่ผู้ใช้ต่างเลือกได้ว่าจะเล่นแอพไหน แต่แอพไหนก็เหมือนกันหากอยากทำความรู้จักก็ต้องแอ็ดเฟรนกันมาจึงจะเป็นเพื่อนกันได้ แม้เอยจะไม่ใช่คนคุยเก่งหรือช่างคุยแต่หากมีเวลาก็อดไม่ได้ที่จะเปิดมือถือขึ้นมาไถอ่านข้อความเนื้อหาของโลกอินเตอร์เน็ต
      คงเพราะความที่คุยไม่เก่งนี่กระมังทำให้เธอสนใจโลกอินเตอร์เน็ตและโซเชียลมีเดียเป็นพิเศษ หลังเลิกจากคลาสกลับมาถึงห้องพักด้วยความเหนื่อยล้าหัวสมอง ยังไม่ทันไรก็คว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาสไลด์นิ้ว ด้วยความที่เธอไม่ได้ซีเรียสเรื่องเพื่อนในโลโซเชียล ดังนั้นใครแอ็ดเข้ามาเธอก็รับหมด ส่วนจะคุยหรือไม่ยังไงเมื่อไหร่ค่อยดูกันไป
      นี่คงเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เอยดูเหมือนคนเข้าถึงยากจากการที่ไม่ค่อยจะเป็นคนช่างเจรจา หากแต่ในโลกโซเชียลเธอกลับคุยเก่งคุยสนุก เพื่อนๆในโลกโซเชียลต่างบอกว่าเธอพิมพ์ข้อความคุยสนุกคุยตลก เธอกลับมีความคิดว่าก็ไม่ได้เห็นหน้าไม่ใช่โลกความจริงสักหน่อย กระทั่งใบหน้าก็ยังไม่เห็นตอนสื่อสารกันด้วยประโยคที่พิมพ์ออกไป คงเพราะเหตุนี้ทำให้เธอไม่ต้องเกร็งหรือกังวลเลยมีความกล้าที่จะสื่อสารกับคนอื่นราวต่อยหอย
      กระทั่งวันหนึ่งสัญญาณจากแอพพิเคชั่นก็ร้องเตือนเมื่อมีบุคคลคนหนึ่งแอ็ดเข้ามาขอเป็นเพื่อน เธอชะโงกดูรูปในโปรไฟล์ก็เห็นว่าบุคคลนั้นไม่ใส่รูปตัวเองหากแต่เป็นรูปของฮีโร่สุดเท่จากเกมส์ดัง ทำเอาสงสัยไม่น้อยใครกันที่ไม่ชอบรูปตัวเองจนไม่ยอมเอามาเป็นรูปโปรไฟล์ ก็อย่างที่บอก ใครแอ็ดเฟรนมาฉันรับหมด ว่าแล้วเอยก็กดรับคนๆนั้นเป็นเพื่อนทันที แล้วคนๆนี้ก็ทักทายมาทันที
     : สวัสดีครับ..ชื่ออะไรครับ.....ผมชื่อกัน...
     : สวัสดีค่ะ..ยินดีที่รู้จัก...ชื่อเอยค่ะ....
     : เรียนอยู่ที่ไหนครับ...ผมเรียนอยู่ที่ xxxxxxx
     : อ๋อ...ที่มหาลัย xxxxxxx ที่เดียวกันนี่ค่ะ
     : เรียนอยู่ปีไหนครับ...ผมปี 2
     : อยู่ปี 1 ค่ะ..สวัสดีค่ะรุ่นพี่..
     : อ๋อ.น้องใหม่ปี 1 นั่นเอง...สวัสดีอีกครั้งครับ..
      ประโยคทักทายไม่กี่ประโยคแล้วก็เงียบหายไปเช่นเพื่อนใหม่คนอื่นๆ ทำเอาเอยก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก นอกจากคว้าตำราหนังสือขึ้นมาอ่าน
      ช่วงปีแรกของเอยที่ต้องใช้เวลาไปกับกิจกรรมของมหาลัย ไหนจะต้องเข้มงวดเรื่องเรียนอีกมันช่างมากมายจนกลับมาห้องก็แทบหลับเพราะความเหนื่อยเพลีย ในช่วงคาบเรียนเธอทุ่มเทเต็มที่กับวิชานั้นๆ  ยิ่งบางวิชาหากทกสอบไม่ผ่านต้องเสียเวลารอลงเรียนใหม่ถึงปีถัดไป นั่นทำให้เอยยิ่งขยันไม่อยากให้วิชาเล่านี้มาเป็นสิ่งที่ถ่วงความเจริญ
      และเมื่อยามเข้าแล็ปก็ได้เห็นรุ่นพี่ที่ทดสอบตกในวิชานี้กลับมาลงเรียนใหม่ มีอยู่คนหนึ่งท่าทางเงียบขรึมเงียบสนิทจนแทบไม่มีเพื่อนๆหรือเธอได้คุยด้วย ชนิดที่ว่าพอลงมีทำแล็ปก็ทำเองไม่สนใจใคร พอเรียนเสร็จก็แยกตัวกลับไม่เคยคุยเล่นด้วย มีแต่เธอพอเลิกคลาสกลับถึงห้องก็รีบเปิดโซเชียลมีเดียพร้อมท่องอืนเตอร์เน็ตเช่นทุกๆวัน ราวกับว่าเป็นการกระทำที่ผ่อนคลาย แต่วันนี้ไม่เหมือนเดิม
      "แก..ไปท่าน้ำศิริราชกันเปล่า..หาอะไรอร่อยๆกินกัน.." เสียงเพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งเอ่ยชวนแทบจะทันทีที่พ้นออกจากคลาส
      "ผู้นัดมึงอะดิ..อีหอยกาบ....." เพื่อนของเธออีกคนหนึ่งเอ่ยพูดกระเซ้าเพื่อนคนแรก ทำเอามันเชิดหน้าใส่ด้วยความมั้นหน้า
      "ก็เออนะซิ..นานๆจะหลงมาซักคน....."
      "เฮ้ยๆๆๆ...ไปๆๆ...พวกเราไป...กูจะไปป่วนเป็น กขค. สิค๊ะ.." พูดจบก็เรียกเสียงฮาฮิ้วให้เพื่อนผู้โชคร้ายที่มีผู้ชายนัดออกไปเดินเที่ยว แต่พอถึงกลางคันขณะที่กำลังก่อกวนผู้ชายของเพื่อนมันก็ขอร้อง
      "มึง...ให้โอกาสกูบ้างนะ...กูไม่อยากเสียเค๊าไป.." ทำเอาเอยและเพื่อนๆต้องรู้สึกผิดกระทั่งยอมปล่อยให้เพื่อนสาวไปกับผู้ของมันตามลำพัง เหลือแต่ชะนีสามตัวเลยแยกย้ายกันกลับหอ นั่นกลายเป็นจุดเริ่มต้นที่เพื่อนในกลุ่มเริ่มเลียนแบบเพื่อนคนแรกด้วยการมีผู้ของตัวเอง
      "สวัสดีจ๊ะเอย...เลิกเรียนแล้วเหรอจ๊ะ...วันนี้ให้พี่แดนไปส่งนะ.." เอยเองพลอยไม่มีเพื่อนไปไหนมาไหนจนเปิดโอกาสให้กับรุ่นพี่ที่เธอแสนจะอึดอัดเมื่อได้พบเจอมีโอกาสเข้ามาคุยด้วย
      "สวัสดีค่ะพี่แดน..ขอโทษด้วยนะ..พอดีเอยรีบน่ะคะ.." เธอพยายามทำตัวไม่ให้ว่างสุดขีด บอกว่าอ่านหนังสือบ้าง ทำรายงานบ้าง โน่นนั่นนี่แม้กระทั่งออกปากว่าไปปฎิบัติธรรมเพื่อจะได้ไม่ต้องพบหรือมากความสนทนากับเขารีบตรงดิ่งกลับห้องไปต้มมาม่ากืนดีกว่า

      : เป็นไงบ้าง..สบายดีไม๊..เรียนหนักไปหรือเปล่า.. จู่ๆข้อความเตือนจากแอพไลน์ก็ดังขึ้นในวันที่เธอหลบหน้าไม่อยากเจอกับพี่แดน พอเธอเปิดขึ้นอ่านก็พบว่าเป็นข้อความจากบุคคลลึกลับที่บอกว่าเป๋นรุ่นพี่ที่ชื่อกันทำเอาเธอประหลาดใจแต่ก็อดตอบไปไม่ได้ตามประสาคนอัธยาศัยดีในโลกโซเชียล
      : สบายดีค่ะ..เรียนค่อนข้างเยอะ..แต่ก็ยังไหวค่ะ.. เธอตอบไปแบบนั้นจริงๆ แล้วเขาก็เงียบหายไปอีก แต่ซักระยะก็โผล่มาใหม่กลายเป็นคุยเรื่องจิปาถะที่ไม่เครียดไม่เกร็ง เอยสบายใจที่ไม่ต้องคอยคิดคำตอบชนิดที่อยากตอบอะไรก็ตอบ เป็นนี้จนเริ่มถี่ขึ้นจากหลายๆวันทักทายมาเป็นวันเว้นวันจนกลายเป็นรอคอยคำถามของเขา แม้จะไม่รู้จักหน้าค่าตากันก็ตามทีเถอะ
      แต่ทำไมคุยกับเขาแล้วรู้สึกสบายใจมากกว่าเจอพี่แดนเสียอีก เธอรู้สึกสบายใจไม่ต้องคิดอะไรมากกระทั่งเค๊ากลายผู้ร่วมสนทนาเป็นเพื่อนคุยที่ดีเลยละ แม้ยามที่เธอเครียดจากเรื่องเรียนเค๊าก็จะมีมุกชวนคุยให้เธอผ่อนคลาย เธอไม่ได้ขำขันในมุกของเขาหรอกหากแต่รู้สึกขบขันในยามที่เขาพยายามทำให้เธอหัวเราะมากกว่า จนกระทั่งวันหนึ่งที่เธอหลบไม่พ้นพี่แดนจอมตื้อ
      "เอยจ๊ะ..เห็นไอ้กันมันเล่าให้ฟังว่า..เอยคุยกับมันในไลน์ตลอดเลยเหรอ..พี่ว่ามันโม้.." เรื่องที่พี่แดนเอ่ยปากถามทำเอาเอยฉงนไม่น้อย นี่สองคนนี่รู้จักกันเหรอ
      "ฮื้อ..พี่กันนะเหรอ..ก็คุยสนุกดี..พี่แดนรู้จักกับพี่กันเหรอ.." หญิงสาวหันไปมองรุ่นพี่อย่างสงสัย
      "ก็ใช่นะซิ..เพื่อนพี่เองแหละ...เพื่อนซี้ด้วย.." พี่แดนทำหน้าแบบว่าภาคภูมิใจที่เอยยอมคุยกับเพื่อนเค๊า
      "อุ๊ย..จริงดิพี่แดน..เพิ่งรู้เลยนะเนี้ย..ว่าพี่สองคนเป็นเพื่อนกัน..แถมยังเป็นเพื่อนซี้กันอีก..."
      "ก็ใช่นะซิ...เห็นมันมาโม้ให้พี่ฟัง..ว่าเอยคุยกับมันทุกวัน...สงสัยมันจะแอบชอบเอย.."
      "บ้าซิ..ไม่หรอกมั๊ง..หน้ายังไม่เคยเจอกัน..แค่คุยไลน์กันเฉยๆ..อีกอย่าง..เรื่องที่คุยก็สัพเพเหระ..ไม่เห็นพี่เค๊าบอกชอบอะไรเอยเลย.."
      "แล้วนี่..เคยเจอกันหรือยัง..."
      "ไม่เค๊ย...แค่คุยไลน์กัน...เอยว่าพี่เค๊าคุยตลกดี..."
      "มันเล่าให้พี่ฟังว่าอยากโทรคุยด้วย..แต่ไม่กล้า..กลัวเอยด่าเอา.."
      "ก็ดีแล้วนี่...บอกเพื่อนพี่แดนไปเลยนะ..ว่าถ้าอยากคุยไลน์ก็อย่าโทรมากวน..ไม่งั้นจะบล็อคไลน์.." เธอเอ่ยคำขู่ฝากไปบอกเพื่อนเขาแบบนั้นจริงๆ
      แต่หลังจากคุยกับพี่แดนเรื่องพี่กันอะไรนั่น มันกลับทำให้คำพูดของพี่แดนยังวนเวียนอยู่ในหัวสมองและความคิดของเธอไปมา แบบว่า..อะไรกันนายพี่กันเนี้ยนะชอบเรา หน้าตาเป็นยังไงเธอยังไม่เคยเห็นด้วยซ้ำ ยิ่งนิสัยใจคอไม่ต้องพูดถึง อยู่ๆก็บอกชอบฝากเพื่อนมาให้ซะงั้น เออ!!แปลกคนตาคนนี้ แต่ถ้าจะให้คอลกันเธอกลับรู้สึกไม่โอเค สู้พิมพ์คุยกันไม่ได้เพราะเธอรู้สึกโอเคกว่า ว่าแล้วเอยก็เปิดแอพไลน์ขึ้นมาทันที
      "เฮ้ยยยยย......." เอยร้องลั่นเมื่อเห็นโปรไฟล์ของนายพี่กันที่แต่เดิมใช้รูปของฮีโร่ตัวสำคัญในเกมส์นับตั้งแต่เริ่มคุยกับเธอ ตอนนี้กลับเปลี่ยนมาเป็นรูปจริงซะงั้น ในที่สุดเธอก็ได้เห็นรูปโฉมที่แท้จริงของเค๊าซะที ความจริงก็ไม่ได้แย่หรอก หน้าตาเขาก็เข้าทีอยู่แม้จะหล่อเหลาเทียบกับพี่แดนไม่ได้แต่ก็ยังอยู่ในมาตราฐานหนุ่มไทย ไม่ได้หน้าตาดีแต่ก็ไม่ได้ขี้เหล่ ถามว่าเธอผิดหวังไม๊ เอยก็ตอบว่าคงไม่เพราะไม่ได้คาดหวังอะไรอยู่แล้ว

      ขณะเดียวกันอีกด้านหนึ่ง
      "กูไปบอกน้องเอยให้แล้วนะ..ว่ามึงแอบชอบน้องเค๊า..." แดนมาบอกกันวันหนึ่งทำเอากันถึงกับเครียดไปเลยที่สถานะการพูดคุยกับน้องเอยถูกเปลี่ยนไปโดยไอ้แดน ไม่รู้ว่ามันคิดอะไรของมันอยู่
      "ไอ้เหี้ยแดน..มึงหวังดีจะช่วยกู..หรือกันท่ากันแน่ว๊ะ..." กันอดไม่ได้ที่จะด่ามันออกมา ความเขินอายก็มาซิคราวนี้ จะเริ่มคุยเรื่องเดิมๆกับน้องเอยคงไม่รู้สึกสนิทใจแล้ว จนกันตัดสินใจพิมพ์ถามเธอไปจริงๆจังๆ
      : ขี้เกียจพิมพ์แล้ว..ขอโทรคุยเลยได้หรือเปล่า..
      :  ....................
      เธอเงียบไปไม่ตอบจนเขาคิดว่าเธอคงโกรธหรือไม่พอใจแน่ๆ จึงผละไปอาบน้ำต้มมาม่ากินเพลินไปพักใหญ่ก่อนเธอจะตอบมา
      : พิมพ์คุยแบบนี้ก็ดีแล้วพี่กัน..เอยชินแล้ว...อย่าให้ถึงกับโทรคุยเลย..เอยยังไม่พร้อม...

[peddo]

สาวเหนือจะโดนเสือรุมขย้ำแล้วสิครับ​ สงสารน้องจัง

[We love you so much]

ขาว สวย หมวย อึ๋ม ตัวเล็ก หน้าเซ็กส์ นึกภาพอออกเลยครับ ดูทรงแล้วสาวเจ้าจะไม่ชอบให้ใครมาคาดหวังกับตัวเอง พอเจอแบบคุยสบายๆเรื่อยๆเลยเผลอรู้สึกดีเพราะสบายใจ จนสุดท้ายก็เผลอชิบเพราะความที่นายกันจีบสาวเป็นตัวของตัวเอง

[นัทโตะ]

เอาแค่ Ps5 กับแว่นได้มั๊ย ไม่ให้เพื่อนเาสาว ได้มานี่หวงตายเลย

[633sqd]

จะยอมให้แดนเหรอ ไม่หวงเหรอ 

[aunkung0111]

เรึ่องนี้กลายเป็นNTR ช่ายมั่ยย

[swss2511]

แดนกับกันใครจะเข้าวินก่อนกัน

[tantawanjames]

แดนนี่กั๊กขั้นสุดจริงๆ สุดท้ายเอยจะลงเอยกับใครกันหรือแดน น่าติดตามครับ

[devilzoa]

เอ  ยังไงกันนะ