เธอ ฉัน และ เขา 101

[✰✰✰ 𝓢𝓽𝓪𝓡𝓓𝓊𝓼𝓣 ✰✰✰]

ต่อจากตอนที่แล้ว พอเราบอกว่าจะฟ้องตะวัน รอยดำๆที่มือก็หายไปเลยอ่ะ แล้วแม่เราก็บอกว่าตะวันน่ะเป็นชื่อจริงๆของโทน ' ตะวัน '  ชื่อจริงๆของโทนคือตะวันเหรอ เรามองแม่ มองพี่แมน และมองไปที่แขนอีกครั้ง แขนไม่มีรอยดำๆแล้ว เสี้ยวนึงในใจเราก็คิดนะว่ามันเป็นแค่คราบสกปรก


ถ้าเป็นอย่างงั้นต้องมีรอยสกปรกที่กางเกง ที่ผ้าบ้าง แต่นี่ไม่เลย ไม่มีเลย  ชุดนอนเราเป็นผ้าสีอ่อน ถ้ามีอะไรมาเลอะแค่นิดเดียว ยังไงก็ต้องมองเห็นแต่นี่ไม่มีเลย แล้วเรารู้ตัวว่าเป็นคนอาบน้ำนานมาก ครีมอาบน้ำเอย ครีมบำรุงผิวเอย ถ้าไม่ใช่พวกสารเคมี อย่างปากกาหมึก หรือปากกาเมจิค อาบน้ำอ่ะยังไงมันก็ต้องไม่มีคราบจริงไหมทุกคน ตอนแรกคราบไม่หายแต่ว่า พอบอกว่าฟ้องโทนแล้วอยู่ดีๆคราบหายไปได้ไง


เรามองแม่ มองพี่แมนอีกครั้ง เราจะร้องไห้ถามว่าแม่มันเกิดอะไรขึ้น ตะวันเป็นชื่อโทนเหรอ พี่แมนก็ถามย้ำอีกว่าชื่อมันจริงๆเหรอแม่ อ้าว งงเลยทุกคน ถามแบบนี้แสดงว่าพี่แมนเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เราถามพี่แมน พี่แมนไม่รู้เหรอ พี่แมนบอกเอ้าจะไปรู้ได้ยังไงวะ ก็ได้ยินพร้อมแกนี่แหละไอ้หมิว


แม่จับแขนเราแล้วมองๆ แล้วพูดว่าไม่เป็นอะไรแล้วเจ้าหมิว ไม่เป็นอะไรแล้ว แม่พยายามปลอบใจเราเลยล่ะตอนนั้นก็เห็นคาตากันแบบนี้อ่ะ แล้วตอนนั้นได้ยินเสียงวิ่ง กุ้ก ๆ กั้ก ๆ มาจากข้างนอก เราก็ตกใจ คิดว่าเป็นพล็อตหนังผี ที่ต้องมีเสียงวิ่งรอบบ้าน


แต่ไม่อ่ะทุกคน เพราะอีกแปปนึงก็มีเสียงเราะประตู น้องหมิว ๆ ๆ  เป็นเสียงพี่แจ๋วอ่ะทุก พี่แมนก็เดินไปก่อนเลย เรากับแม่เดินตามตอนนั้น เรามองผ่านไหล่พี่แมนที่เปิดประตู เราเห็นพี่แจ๋วกับพี่จวบยื่นชะเง้อมองเข้ามาในห้อง ชะเง้อ ชะเง้อ เราก็ตกใจคิดว่าเราร้องเสียงดังจนข้างล่างได้ยินหมด


เราก็เลยถามไปว่าพี่แจ๋ว หมิวเสียงดังเหรอไปข้างล่างเลยเหรอคะ พี่แจ๋วส่ายหัวแล้วหันไปมองพี่จวบ....  พี่แมนเหมือนจะรู้เลยว่าต้องทำยังไง พี่แมนบอกไปคุยกันข้างนอก เรากับแม่ก็ออกมานอกห้อง แต่แปลกที่คราวนี้ไม่รู้สึกกังวลอะไรเลย ทั้งที่เจอแบบนี้เราควรใจเสียนะ


พวกเรามานั่งที่โซฟา แม่ พี่แมน เรา นั่งอยู่ พี่จวบยืนห่างออกไป 1 ถึง 2 ก้าว ส่วนพี่แจ๋วนั่งลงที่พรม พี่แมนถามว่ามีอะไรพี่แจ๋ว พี่แจ๋วก็มองไปที่พี่จวบอ่ะทุกคน พี่จวบก็ทำท่ากระวนกระวาย เหมือนไม่กล้าพูดอ่ะ เราก็ไม่กล้าถามเหมือนกัน แต่ว่าตอนนั้นพี่แมนก็พูดว่า พี่จวบ ๆ ๆ เราก็หันไปมองพี่แมนนะ แล้วก็หันไปมองพี่จวบด้วย


พี่แมนพูดว่า นะสังสะตังคืออะไร พี่จวบก็มองเลยนะ แล้วท่าทางพี่จวบก็ดูผ่อนคลายเลยนะ พี่จวบถามว่าคุณแมนรู้คาถาหนุมานได้ไงครับ พี่แมนบอกไม่รู้อ่ะ ไอ้หมิวบอกว่าได้ยินไอ้โทนท่องคาถานี้ พี่จวบก็มองเรา เราบอกว่าได้ยินมาแค่นี้อ่ะ แล้วคืออะไรอ่ะพี่จวบคาถานี้อ่ะ


พี่จวบก็บอกว่าเป็นกำลังหนุมานครับ เราก็พูดลอยๆออกมากำลังหนุมาน พี่จวบบอกใช่ครับ แล้วทำไมคุณหมิวรู้พระคาถาพวกนี้ล่ะครับ พี่แมนก็บอกว่าเอาล่ะ ๆ ๆ หายเกร็งแล้วใช่ไหมพี่จวบ พอพี่แมนพูดแบบนี้มาเราก็คิดในใจ เอ้อใช่พี่จวบคือพูดตามปกติแล้ว นี่แอบละลายพฤติกรรมแบบเร่งด่วนเหรอพี่แมน


พี่จวบก็มองเรานะ เราก็บอกไปว่าพี่จวบอาทิตย์นี้หมิวเจอสารพัดเรื่องแปลกๆมาเยอะแล้ว ถ้าพี่จวบจะบอกอีกซัก สาม สี่ ห้าเรื่อง หมิวก็ไม่ตกใจหรอก พี่แจ๋วก็ขยับมาใกล้ๆแล้วจับขาเราเอาไว้นะตอนนั้น เราก็จับมือพี่แจ๋วไว้ พี่จวบก็มองแม่เราอีก แม่เราบอกว่ามีอะไรก็พูดมาเถอะจวบ แปปนึงพ่อเราก็เดินออกมาด้วย


พ่อเรามาก็ถามว่ามีอะไรกัน พี่แจ๋วจะขยับหนีแต่พ่อก็บอกนั่งแบบนั้นแหละแจ๋ว เป็นอะไรหน้าตาดูตื่น ๆ พ่อก็มานั่งข้างๆพี่แมน คือแบบนี้นะโซฟาจะมี 3 ตัว เป็นตัวยาว 1 ตัว ตัวที่เป็นทรงเก้าอี้ 2 ตัว เรานั่งตัวยาวกับแม่ พี่แมนนั่งตัวเก้าอี้ ส่วนพ่อก็นั่งเก้าอี้ข้างๆพี่แมน



พ่อเรามองพี่จวบแล้วพูดว่า พูดมาเลยจวบ พี่จวบก็เลยพูดว่าเมื่อกี้กำลังเช็ดรถอยู่ครับคุณผู้ชาย พอเช็ดๆไปแล้วอยู่ดีๆ ตัวผมก็หนาววูบๆขึ้นมา หางตาก็มองไปที่หน้าบ้านเห็นเด็กคนนึงยืนอยู่รั้วหน้าบ้าน พี่จวบหยุดพูดแล้วก็มองมาที่พ่อเราเหมือนจะดูปฏิกิริยาของพ่อ แต่พ่อก็ไม่ว่าอะไรพี่จวบเลยพูดต่อ


พี่จวบบอกว่า เด็กคนนั้นกวักมือเรียก ผมก็คิดว่าเด็กบ้านข้างๆ เพราะหมู่บ้านเราคงไม่มีเด็กข้างนอกมาเดินเล่นแบบนี้ ผมก็ไปถามว่าหนูบ้านหนูอยู่ซอยไหนเดี๋ยวหน้าไปส่ง แต่เด็กคนนั้นส่ายหัวแล้วบอกว่าหนูจะกลับบ้านแล้ว บอกพี่สาวด้วยว่าหนูไม่ได้แกล้งนะ หนูแค่มาส่ง อย่าฟ้องพี่ตะวันนะ


พ่อพูดว่าตะวันอยู่ดีๆเราก็ขนลุกซู่วววววว ขนลุกจริงๆทุกคน พี่แมนก็มองหน้าแม่ มองหน้าเรา แล้วถามว่าแล้วไงต่อพี่จวบ พี่จวบบอกว่าตอนนั้นไม่รู้อะไรที่ทำให้ผมคิดแล้วว่ามันแปลกๆ เพราะตอนคุยกับเด็กคนนั้นตัวผมขนลุกซู่วตั้งแต่เอวขึ้นมาบนหัว ผมก็เลยเสี่ยงถามไปว่า พี่สาวไหน แล้วเด็กคนนั้นก็ชี้ขึ้นมาบน ผมหันไปมองตามมือก็เห็นว่าเป็นห้องคุณหมิวครับ


พี่จวบเล่าต่อว่าตอนนั้นหัวใจตกลงตาตุ่มเลยครับ หันมาอีกทีเด็กคนนั้นก็หายไปแล้ว พี่จวบพูดแล้วก็หันไปมองพี่แจ๋ว พี่แจ๋วก็กอดขาเราอยู่นะ แล้วก็พูดว่าหายไปคาตาเลยค่ะน้องหมิวอยู่ดีๆก็หายไปคาตาเลย แล้วพี่จวบก็บอกว่าไปห้องคุณหมิว พี่จวบกับพี่ก็เลยรีบขึ้นมาค่ะ


ฮืออออ ชัดเลยสุกี้น้ำแน่ๆ ฮือออ พ่อเราพูดขึ้นมาว่า แน่ใจนะจวบ ปฏิกิริยาของเราก็มองพ่อโดยอัตโนมัติ แล้วก็มองไปทางพี่จวบ พี่จวบบอกครับคุณผู้ชาย แล้วพี่จวบก็พูดว่า แต่ผมคิดว่าไม่ได้มาร้ายครับ แล้วเชื่อป่ะทุกคนพอพูดแบบนี้มาคือ เดดแอร์เลย เสียงเงียบบบบบบ จนพี่แมนถามว่าทำไมล่ะพี่


** อันนี้เป็นความเชื่อส่วนบุคคลนะทุกคน **

พี่จวบบอกว่า เพราะมาให้เห็นในสภาพปกติครับคุณแมน แล้วที่ผมขนลุก ผมรู้สึกตั้งแต่ช่วงเอววิ่งมาที่หัว เราก็ถามมันคืออะไรง่ะพี่จวบ พี่จวบ บอกว่าส่วนตัวผมที่เคยเจอพวกนี้มาถ้ามาร้ายจะขนลุกตั้งแต่เอวลงไปถึงปลายนิ้วเท้า แต่ถ้าเป็นแบบวันนี้จะขนลุกตั้งแต่เอวขึ้นมาที่หัวครับ ถ้าแบบนี้ไม่ได้มาร้ายอะไร



โอ๊ยย จะเปิดโลกให้เราไปถึงไหนเนี่ย เราก็มองที่มือที่แขนคือหายไปหมดแล้ว ไม่มีอีกแล้ว น้องคนนั้นบอกว่ากลับบ้านแล้วหรือว่าจะเป็นแบบนั้นจริงๆ แล้วง้ะ !  ทำไมรอบนี้ถึงเข้ามาในบ้านได้ล่ะ เง้ออออ ตอนนั้นอ่ะเราถามพ่อเลยว่า พ่อคะเราทำบุญบ้าน เสริมพลังให้เจ้าที่กันล่าสุดเมื่อไรคะ


พี่แมนพูดเห้ยยย ฝนตกแล้ววว ไอ้หมิวพูดเรื่องทำบุญบ้านนน เราก็พูดเลยไอ้พี่แมนบ้า น้องยิ่งกลัวๆอยู่ พี่ก็จับไหล่เราแล้วบอกว่าไม่มีอะไรแล้วเจ้าหมิว พ่อก็บอกอื้มจะว่าไปเจ้าหมิวก็พูดถูกนะ แล้วก็พูดว่าเร็วๆนี้คงต้องหาฤกษ์ทำบุญบ้านหน่อยแล้วล่ะ เราก็บอกค่ะพ่อค่ะ ๆ  ๆ แล้วอยู่ดีๆพี่จวบก็พูดว่า... คุณหมิวครับ ตะวันคือใครครับ เพราะเด็กคนนั้นพูดว่าอย่าฟ้องพี่ตะวัน


เอ้อออออออออออออออออออออออออออ ใช่แล้วนี่เลย พูดแบบนี้เรามั่นใจเลยว่าเด็กคนนั้นอ่ะ อาจจะเป็นกุมารทองหรือคนที่โทนคุ้นเคยก็ได้ เราเผลอทำหน้าเครียดเลยตอนนี้ แล้วพี่จวบกับพี่แจ๋วคงเห็นว่าเราหน้าเครียดนะ พี่จวบก็เลยพูดว่า งั้นผมขอตัวก่อนนะครับคุณผู้ชาย พี่จวบสะกิด ๆ ๆ พี่แจ๋ว พี่แจ๋วก็จะลุกไปด้วย


แล้วตอนนั้นพอพี่จวบกับพี่แจ๋วกำลังจะเดินไปนะ พี่แมนก็พูดขึ้นมาว่า ตกลงไอ้โทนมันชื่อจริงๆว่าตะวันเหรอครับแม่ แล้วที่น่าตลกนิดๆคือ พอพูดถึงชื่อตะวัน และมีชื่อของโทน พี่จวบ กับพี่แจ๋ว ที่กำลังจะเดินออกไป พวกเขาก็รีบเดินมานั่งลงข้างๆแม่เรา ก็นั่งกับพื้นพรมนั่นแหละ แล้วนั่งแบบเหมือนรอจะฟังมากๆเลยนะ ทั้งที่ไม่ใช่นิสัยของพวกเขาเลย แม่เราก็มองนะ แล้วก็ยิ้มแล้วไม่ว่าอะไร เพราะคงเป็นเรื่องทั่วไปที่สามารถเล่าได้นั่นแหละ

***

อันนี้นอกเรื่องนิดนึง ที่เรากล้าเอาชื่อเล่นจริงๆของโทนมาเล่าเพราะคนที่รู้ชื่อนี้ ในตอนนั้นที่เล่านอกจากครอบครัวของโทนแล้ว แม่เราเป็นคนเดียวที่รู้ เพื่อนเก๊ๆ เพื่อนดีๆของโทนไม่มีใครรู้ชื่อนี้เลน แม้แต่กอล์ฟก็ไม่รู้ เพราะงั้นการเอาเรื่องนี้มาเล่ายังไงก็ปลอดภัยล้าน %

***


มาต่อๆ เราก็ตั้งใจฟังเลย แม่ก็เล่าให้ฟังว่าตอนนั้นไปพารากอนซื้อของกับแม่เราที่พารากอน.. ไปตอนไหนเนี่ย ! แม่เราบอกว่าก็เดินซื้อของไปด้วย คุยไปด้วย จนแม่เราถามว่าที่บ้านโทนมีพี่น้องมั้ย



โทนก็บอกว่าเป็นลูกคนเดียวครับ แต่ก็มีลูกพี่ลูกน้องหลายคน แล้วก็ไล่ชื่อมา 4 คน 5 คน จนแม่เราไปถามว่า เอ๋ ทำไมชื่อลูกพี่ลูกน้องแต่ละคน อักษรเหมือนกันหมดเลย มีเราหลุดมาคนเดียวเนี่ยเจ้าโทน


โทนก็เลยบอกว่า เอ่อ.. จริงๆแล้วชื่อที่ย่าตั้งให้ตอนอายุ 3 เดือนชื่อตะวันครับ พอฟังตอนนี้เรากับพี่แมนเหมือนนัดกันมาเลยนะทุกคน พูดพร้อมกันเดี๋ยวครับแม่ เดี๋ยวค่ะแม่ แล้วก็มองหน้ากันกับพี่แมน เราก็เงียบนะ เพราะเหมือนเรารู้ว่าพี่แมนก็สงสัยเรื่องเดียวกับเรา


พี่แมนถามว่า 3 เดือนเหรอครับแม่ มาตั้งชื่อตอนอายุได้ 3 เดือนเหรอครับ เรายิ่งงงหนักเข้าไปใหญ่เลย ทำไมมาตั้งชื่อเล่นให้โทนตามอายุ 3 เดือนละ แล้วคนที่ตั้งให้ก็เป็นย่าด้วย

 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[eltas007]

เจิมก่อนเลย

เอาแล้วพี่หญิงคงเจอมาหนักแน่เลยไม่งั้นไม่รีบมา

[only1A]

มาอ่านเรื่องที่ไม่เคยเจอจากพี่หมิวต่อ

[turie]

ลึกลับน่าค้นหาอีกแล้วประวัติตะวัน

[LMnade]

เปลี่ยนชื่อแก้ดวงชะตารึป่าวนะ

[pddy2545]

ดูทรงแล้ว โทนน่าจะ Born to be นะ แต่โตๆขึ้นมาก็ไม่ได้มุ่งไปทางนั้น

[Alan]

เอาหละ มีเรื่องให้อยากรู้อยู่ตลอด เฉลยมาเร็ว ๆ คุณหมิววว...

[Börges]

สงสัยเป็นกุมารที่โทนไปหาในห้องย่าหอมแน่ๆเลยที่มาส่ง

[sanookdeejang]

เปลี่ยนชื่อแก้ดวง

[sunnies]

ย่าหอมนี่สุดยอดเลย

[peddo]

คุณแม่มีข้อมูล​วงใน​ด้วย​ ล้ำหน้าจริงๆ​ ครอบครัวนี้ถึงก้าวหน้าทุกทาง😍

[cantonaa]

ชื่อ เก่าคงมีปัญหาอะไรแน่ๆ

[freedom-more]

ใครส่งมาน้อ ย่าหอมหรือว่าของโทนเองหว่า

ว่าแต่ไหงคุณแม่รู้ชื่อก่อนใครเพื่อนเลยอะเนี่ย ฮาๆ

[aum691]

ไม่คิดว่าตอนต่อจะมาไวขนาดนี้ ขอเกาะขอบโซฟาฟังที่มาของชื่อด้วยครับ

[chapter11]

อูยยย อ่านไปขนลุกไป มีมาส่งเจ๊ด้วยความเป็นห่วงด้วย