วุ่นรัก นักเปิดซิง ตอนที่ 15: สาววุ่นวายกับชายชุดดำ

[KaohomLM]

   วันต่อมา
   "ประชุมด่วน ประชุมด่วนนนนนน" เทวดาบนไหล่ของชาคริตร้อง
   "เอาไงกันดีว๊ะ" ปิศาจถาม
   "เห้อ นั่นสิ" ชาคริตกุมหัว
   "อีญาแม่งซิงจริงอย่างที่อ้างมาป่าวว๊ะ" ปิศาจถาม "หรือมันโกหกเพื่อหลอกฟันเรา"
   "นั่นสิ แล้วเราจะติดโรคไหม เมื่อวานน้องอมให้เราแล้วด้วย" เทวดาถามเสียงสั่น หน้าซีด
   "เราบอกไม่ใช่เหรอ ว่าจะเลิกยึดติดกับเรื่องเปิดซิง รักกัน แค่นั้นก็พอแล้วป่ะ" ชาคริตถาม
   "ไม่พอเว้ยยยยยยยยยยย!!!" เทวดากับปิศาจประสานเสียง
   "ผู้หญิงดีคือผู้หญิงซิง ไม่ได้เปิดซิงคือเปล่าประโยชน์ มึงจำคำกูไว้" ปิศาจบอก
   "ความรักที่บริสุทธิ์ คือความรักในการเปิดบริสุทธิ์" เทวดาพยักหน้า "เรานึกว่านายเข้าใจแล้วเสียอีก"   
   ชาคริตนอนไม่หลับมาแล้วเมื่อคืนทั้งคืน นอนคิดเรื่องอดีตของราชณิญา ทุกเรื่องที่เขาคิดออกมาได้ล้วนเลวร้ายกว่าเรื่องก่อน คู่รักที่ไหนจะจบแต่ที่อม น้องญาของเขาคงไม่ได้บริสุทธิ์ผุดผ่องเหมือนที่เขาคิด
   แล้วกิริยาเขินอาย หวงตัวของเธอล่ะ มันไม่ปลอมไม่ใช่เหรอ
   หรือว่าปลอม ก็เห็นอยู่ ว่าน้องญาเป็นนักแสดงที่เก่ง เล่นได้สมบทบาทมาก
   เมื่อมาถึงโรงเรียน ชาคริตก็ขึ้นมานั่งกุมขมับขบคิดอยู่คนเดียวบนห้องเรียน ไม่ได้รอพบราชณิญาที่สวนหย่อมแบบทุกครั้ง
   ขณะเดียวกัน ที่ห้องนาฏศิลป์ ราชณิญาก็นั่งเครียดอยู่ด้วยเรื่องเดียวกัน บทรักของเธอกับพี่ชาคริตไม่ได้เป็นไปตามแผนเท่าไหร่ เธอสังเกตมาตลอด ว่าพี่ชาคริตแทบทนความอยากไม่ไหวแล้ว บางครั้งคุย ๆ กับเธออยู่ก็ต้องแอบเข้าห้องน้ำไปปลดปล่อย ตัวเธอเอง แม้จริตกุลสตรีจะห้ามไว้ แต่เธอก็ยอมรับว่าสัญชาตญาณความเป็นสาวแรกรุ่นพร้อมผสมพันธุ์ก็โหยหาสัมผัสทางกายจากพี่ชาคริตที่เธอรักพอสมควร เธออุตส่าห์วางแผน และรวบรวมความกล้าอยู่นาน จนในที่สุดก็ลงเอยด้วยการใช้ปากปลดปล่อยอารมณ์ให้ชาคริตได้สำเร็จ พร้อม ๆ กับที่เธอก็ระบายความอยากของตนเอง ในระหว่างกามกิจนั้นเธอรู้สึกว่าดีอยู่ และสีหน้าของพี่ชาคริตตอนได้ระเบิดน้ำเชื้อใส่เต็มหน้าเธอก็ดูสุขสมเป็นยิ่งนัก
   แต่หลังจากนั้น ทุกอย่างก็ลงเหว เมื่อปากพล่อย ๆ ของเธอเผลอพยายามเล่นมุกเรื่องที่เธอเคยกัดของไอ้โฮมขาด
   เห็นได้ชัด ว่าพี่ชาคริตเข้าใจผิดว่าเธอเคยอมให้คนอื่นอย่างเต็มใจ และเขาก็น้อยอกน้อยใจมาก
   ในใจหนึ่งราชณิญาอยากจะไปอธิบายกับพี่ชาคริตให้จบ ๆ ว่าเรื่องเป็นไงมาไง แต่อีกใจก็เริ่มกลัว พี่ชาคริตของเธอใส่ใจเรื่องความบริสุทธิ์มาก ๆ จริง ๆ แค่คิดได้ว่า เธออาจเคยมีกิจกรรมทางเพศกับคนอื่นเขาก็สติแตกได้ขนาดนั้น ถ้าเธอเสียตัวแล้วจริง เขาจะยังเป็นพี่ชาคริตที่แสนดีให้เธอได้ไหม
   แล้วถ้าเธอเสียตัวให้เขาจริง เขาจะยังดีกับเธออยู่หรือเปล่า
   หรือเธอจะกลายเป็นอีกคน ที่ถูกทิ้งอย่างไม่ไยดี ทันทีที่เยื่อพรหมจรรย์ขาดผึงไปใต้แก่นกายของเขา
   นี่เป็นวูบแรก ที่เธอได้เห็นอีกด้านหนึ่งที่พี่ชาคริตพยายามซ่อน ที่พี่มิ๊งค์เคยเตือนเธอ ที่เคยทำลายผู้หญิงไปไม่รู้กี่คน
   ราชณิญาเริ่มคิดว่าเธออาจจะคิดผิดแล้วที่คบกับชาคริต
   
   การซ้อมละครทั้งวันเป็นไปด้วยความอึดอัด เมื่อชาคริตและราชณิญาต่างก็หลบตากัน ไม่กล้าแสดงความรักออกมาซึ่ง ๆ หน้าเหมือนปรกติ จนซ้อมได้อย่างนั้นสามสี่รอบ อาจารย์ธิดาก็ทนไม่ไหว
   "นี่ ชาคริต ราชณิญา ครูไม่รู้หรอกนะ ว่าพวกเธอมีปัญหาอะไรกัน แต่พวกเธอจะเล่นแบบนี้ไม่ได้!!! ไปเคลียร์กันให้จบ ๆ ไป แล้วกลับมาเล่นต่อ! เล่นแบบนี้กรรมการด่าเปิงแน่"
   
   ชาคริตกับราชณิญาจึงหลบมุมไปคุยกันในสวนหย่อมอีกครั้ง
   "ฟังนะ ญา เรื่องเมื่อวาน พี่ขอโทษนะ" ชาคริตเปิดก่อน "พี่ยังไม่ดีพอจะคู่ควรกับญา พี่รู้ พี่ยังคิดกับญาในแบบที่พี่ไม่ควร"
   "รู้ก็ดีแล้วค่ะ" ราชณิญาพยักหน้า "เรื่องของเรา...คงยังไม่พร้อมจะก้าวไปอีกขั้นสินะ"
   "อืม...แต่.....ญา....พี่อยากจะรู้...."
   "หนูไม่บอกค่ะ.....หนู หนูยังไม่พร้อมที่จะบอกพี่เรื่องนี้ หนูอยากจะให้พี่ทำใจให้สงบกว่านี้ก่อน"
   ชาคริตกัดฟัน ปกปิดอย่างนี้ยิ่งแสดงว่ามีเรื่องไม่ซื่อสินะ
   "ญา! เรื่องนี้พี่ต้องรู้ เกิดอะไรขึ้นระหว่างญากับแฟนเก่า"
   "หนูเคยอมให้เขา! พอใจยัง? แล้วเขาก็ร้องดังลั่นเลยด้วย"
   ชาคริตกำหมัดแน่น
   "จะต่อยหนูเหรอ เอาสิ หนูมันไม่ได้ใสซื่ออย่างที่พี่คิด....อย่างที่พี่อยากจะย่ำยีนี่"
   "ญา! พี่...พี่...." ชาคริตอยากจะปฏิเสธแต่ก็พูดได้ไม่เต็มปาก
   "หนูผิดหวังนะ...คิดมาตลอดว่าพี่เป็นคนดีกว่านี้"
   "พี่ก็คิดเหมือนกัน....ว่าญาเป็นคนดีกว่านี้" ชาคริตตอบด้วยสีหน้าเย็นชา ก่อนจะสะบัดตัวจากไป ราชณิญามองตามพี่ชาคริตของเธอเดินกระทืบเท้าขึ้นตึกไปด้วยดวงตาที่ปริ่มน้ำ
   "เสียใจด้วยนะ โดนฟันแล้วทิ้งอีกคนแล้วสินะ" เสียงใส ๆ ดังขึ้นข้างหลังราชณิญา เธอสะดุ้งโหยง หันไปเห็นพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เธอเคยเห็นนั่งในสวนหย่อม แต่ไม่เคยคุยด้วย เธอเป็นสาวแว่น หน้าตาจืด ๆ ธรรมดา ๆ คนหนึ่ง "เสียใจด้วยจริง ๆ นะ โดนกันมาหลายคนแล้ว...พี่เคยเห็นน้องนั่งคุยนั่งเล่นกับชาคริตหลายครั้งแล้ว...คบกันนานกว่าคู่อื่นนะ รู้ไหม บางทีพี่ก็คิดว่าชาคริตจะตกลงปลงใจกับน้องแล้วจริง ๆ ด้วยซ้ำ"
   "เอ่อ...ขอโทษนะคะ พี่เป็นใครเหรอคะ"
   "น้ำฟ้า ม.6/1" สาวแว่นแนะนำตัว "คนเดียวในโรงเรียนที่เรียนเก่งกว่าชาคริต วันนี้มาซ้อมแข่งคณิต"
   "เอ่อ...ค่ะ หนูเคยเห็นพี่นั่งอ่านหนังสือในสวนหย่อมมาก่อน" ราชณิญาขยี้ตา "แต่แก้ข่าวนะคะ หนูยังซิง ยังไม่โดนฟันแล้วทิ้งค่ะ"
   "อ้าว เหรอ โทษที แต่บังเอิญพี่เห็นมาหลายคนแล้ว" น้ำฟ้าบอก "ดีแล้ว อย่ายอมคนเหี้ย ๆ แบบนั้น อย่างที่บอก พี่เคยเห็นมาหลายคนแล้ว โดนย่ำยีร้องไห้กันเป็นแถบ ๆ......แล้วทำอิท่าไหนรอดมาได้นานขนาดนี้ หือ ปกติชาคริตคบใครไม่เกินสามวันได้ ไม่เกินสี่วัน ทิ้ง"
   "พี่ชาคริตพยายามเปลี่ยนตัวเองเพื่อหนูค่ะ" ราชณิญาตอบ
   น้ำฟ้าผงะ "นะ....นายนั่นบอกจะเปลี่ยนตัวเองเหรอ"
   "ค่ะ เขาบอกอย่างนั้น แล้วพี่เขาก็พยายามหนักจริง ๆ ด้วย" ราชณิญาพูดเศร้า ๆ "แต่...เราเข้าใจผิดกันนิดหน่อย...พี่เขาคิดว่าหนูเคยมีอะไรกับแฟนเก่าแล้ว....จริง ๆ หนูก็น่าจะบอกไปให้ชัดนะว่าไม่เคย จะพูดให้กำกวมทำไมไม่รู้ เดี๋ยวได้เจอกันอีกหนูบอกดีกว่าเนอะ"
   "แปลว่าจะกลับไปหากันอีกเหรอ" เสียงน้ำฟ้าเริ่มห้วน
   "ค่ะ หนูยังคิดว่าพี่ชาคริตเป็นแฟนหนูอยู่ เราอาจจะทะเลาะกัน แต่....แต่หนูยังคิดอยู่ว่าพี่เขาตั้งใจจะเปลี่ยนเพื่อหนูจริง ๆ ตอนนี้เขายังอาจติดแนวคิดเดิม ๆ อยู่บ้าง แต่หนูก็สมควรให้โอกาสเขามากกว่านั้น"
   "คิดดี ๆ นะ" น้ำฟ้าเตือน "มีคนที่..."
   "หนูรู้ค่ะ" ราชณิญาตัดบท "พี่ชาคริตเปิดเผยกับหนูว่าเคยทำอะไรกับใครมา....หนูก็น่าจะเปิดเผยบ้างว่าไม่เคยทำอะไรกับใครมา"
   "เด็กโง่" น้ำฟ้ากัดฟัน
   "แล้วพี่ล่ะ มีปัญหาอะไรกับพี่ชาคริตมากเหรอคะ อยู่ห้องเดียวกันนี่นา เคยโดนพี่เค้าหลอกฟันใช่ไหม เสียใจหละสิที่คบได้ไม่นานเท่าหนู"
   "ฟังนะ ยัยเด็กโง่" น้ำฟ้าส่งเสียงลอดไรฟัน "ไม่มีใครในโรงเรียนนี้รู้จักชาคริตดีเท่าพี่ พี่รู้จักกับมันมาตั้งแต่อนุบาล คอย...."
   ฟุบบบบบ!!!!!
   "ว๊ายยยยยยยยยยยยยย"
   ถุงตาข่ายใหญ่ยักษ์คลุมพรวดลงมาบนหัวราชณิญา เธอร้องกรี๊ดและดิ้นขลุกขลักเป็นปลาติดแห น้ำฟ้ากระโจนพรวด
   "อะไรว๊ะะะะะ" สาวแว่นร้อง แต่ทันใดนั้น ชายชุดดำสองคนในหมวกไอ้โม่งก็กระโจนออกมา คนหนึ่งรวบถุงตาข่ายที่คลุมตัวราชณิญา อีกคนชกท้องน้ำฟ้าดังอั๊ก ส่งสาวแว่นผู้เปราะบางลงไปกลิ้งหลุน ๆ อยู่กับพื้น
   "ได้ตัวมันแล้วลูกพี่" ชายชุดดำที่ลากถุงอยู่บอก
   "ดีมาก เอามันไปขึ้นรถ" ชายชุดดำคนที่สองสั่ง
   ชายชุดดำฉุดกระชากลากถุงไปได้จนเกือบถึงประตูโรงเรียน เมื่อ....
   แคว้กกกกกกก ถุงตาข่ายขาดออก ราชณิญาที่ทั้งดิ้นทั้งถีบกลิ้งตัวออกมาได้
   "เห้ยยยยย!!!" ชายชุดดำคนแรกร้อง
   "จับมัน" ชายชุดดำคนที่สองสั่ง ชายคนแรกรีบกระโจนเข้าหาราชณิญาที่กำลังจะดันตัวลุก มันคว้าขาเธอไว้ได้
   "ปล่อย! ปล่อยนะ!" ราชณิญาร้องและพยายามถีบเท้า
   ผั๊วะะะะ เท้าของราชณิญากระทบถูกดั้งชายชุดดำเต็ม ๆ มันปล่อยเท้าเธอแล้วกลิ้งหลุน ๆ ออกไป ราชณิญาตั้งท่าจะวิ่งหนีอีกครั้ง แต่ชายชุดดำคนที่สองก็คว้าเอวเธอไว้ได้ก่อน เธอตะเกียกตะกายเข้าไปหาต้นไต้นหนึ่งแล้วเกาะไว้ได้แน่น ขณะที่ชายชุดดำดึงเอวเธออย่างแรง
   "มึงไปสตาร์ทรถเลย" ชายชุดดำคนที่สองสั่ง พลางก็พยักเพยิดไปทางรถตู้สีดำคันใหญ่ ไม่ติดแผ่นป้ายทะเบียน ที่จอดอยู่ที่ลานจอดรถ ฝั่งตรงข้ามประตูโรงเรียน "เดี๋ยวกูลากมันออกไปเอง"
   ชายชุดดำคนแรกรีบวิ่งไปทำตามคำสั่ง ขณะที่อีกคนก็พยายามดึงตัวราชณิญาให้หลุดจากต้นไม้ที่เธอเกาะเหนี่ยวไว้แน่นราวกับเป็นทุนยื้อชีวิต
   "ปละ ปล่อย ไม่นะ ไม่" ราชณิญาร้อง เมื่อแรกกระชากจากเอวเธอแรงขึ้นไปอีก กิ่งไม้หักทิ่มแทงมือบางของเธอจนเลือดไหลซิบ แต่ราชณิญาก็ไม่ยอมปล่อย
   "ปล่อย อีดอก ปล่อยยยยยยย" ชายชุดดำร้อง และออกแรงดึงสุดแรงเกิด ต้นไม้ต้นเล็กหักดังเป๊าะหลุดคามือสาวร่างบาง
   "ฮืออออ ม่ายยยยย" ราชณิญาดิ้นรนสุดแรงเกิด แต่ก็เปล่าประโยชน์ ชายชุดดำแข็งแรงกว่าเธอมาก
   "มึงงงงงงงง" ชายชุดดำออกแรงฉุดอีกครั้ง ก่อนจะนึกได้ และต่อยท้องเธอสุดแรง ราชณิญาจุกจนตัวงอแน่นิ่งไป นี่ถ้าเมื่อวานเธอมีอะไรกับพี่ชาคริตไปลูกน้อยของทั้งคู่คงต้องเสียชีวิตจากแรงของหมัดนั้นเป็นแน่
   "หยุดดิ้นแล้วสิ อีดอก" ชายชุดดำกัดฟัน แล้วออกแรงลากเธอต่อ
   ผั๊วะ!!!
   "โอ้ยยยยย เหี้ยยยยยยยย"
   ด้ามไม้กวาดฟาดลงมาที่หัวของชายชุดดำสุดแรงจนมันล้มลงไป มือปล่อยราชณิญา ที่ลงไปกลิ้งกับพื้น ยังจุกจนขยับไม่ได้
   "มึงเป็นใครว๊ะ กล้าดียังไงมาฉุดเด็กถึงในโรงเรียน" ลุงภารโรงถาม มือเงื้อไม้กวาดอีกครั้ง
   แต่ชายชุดดำเร็วเกินไป ไม้กวาดที่ฟาดลงกระแทกพื้นดังเพี๊ยะ ชายชุดดำผุดลุกขึ้นคว้าด้ามไม้กวาดไว้ แล้วกระชากจนหลุดจากมือของชายชรา ลุงภารโรงกำหมัดสู้ แย็บใส่ชายชุดดำไปสี่ห้าหมัดจนมันลงไปกองกับพื้น
   "นี่กู ลุงเต่า มอ มวยไทย อดีตแชมป์ประจำจังหวัดโว้ย" ลุงภารโรงโว "จะต่อยกับกูยังเร็วไปสิบปี"
   ชายชุดดำกระเสือกกระสนจะลุกขึ้น แต่ลุงเต่าไม่ปล่อย รัวตีนถีบจนมันล้มลงไปกองกับพื้นอีกรอบ
   "จะฉุดหญิง ทำไมแรงมึงมีแค่นี้ ไอ้กระจอก" ลุงเต่าโว ชายชุดดำพยายามลุกขึ้นอีกรอบ แต่ก็โดนหมัดดุ้น ๆ ของลุงเต่าเข้าไปอีกหกเจ็ดหมัด จนมันหงายหลัง เมาหมัดจนลุกไม่ขึ้น
   "ขะ ขอบคุณลุงเต่ามากนะคะ" ราชณิญาพยายามดันตัวลุกขึ้น "ระวังค่ะ!!!!"
   โครมมมมมมมมมมม!!!!!!
   "อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
   รถตู้สีดำคันใหญ่พุ่งเข้ามากระแทกร่างลุงเต่าจนอดีตแชมป์มวยไทยปลิวหวือไป
   "ไม่เป็นไรนะ ลูกพี่" ชายชุดดำที่ขับรถตะโกนถาม
   "เออ ไม่เป็นไร" ชายชุดดำที่พื้นลุกขึ้นยืน ราชณิญาเห็นท่าไม่ดี หันหลังจะวิ่งหนี แต่ชายชุดดำเร็วกว่าเธอมาก พวกมันกรูกันเข้ามา คนหนึ่งจับขาเธอ อีกคนล็อคแขน ลากเธอขึ้นรถตู้ได้สำเร็จ
   "ไม่นะ ไม่ ปล่อยชั้น ปล่อยชั้น" ราชณิญาทั้งดิ้น ทั้งถีบ จนสุดท้ายชายชุดดำต้องประเคนหมัดเข้าหน้าท้องเธออีกรอบ
   "อุ๊กกกกกกก" ถ้าเมื่อวานเธอมีอะไรกับพี่ชาคริต ลูกแฝดของเธอคงไม่รอดทั้งคู่เป็นแน่
   "มึงอย่าขยับ อีสัส" ชายชุดดำคนที่สองขู่ และชักมีดออกมาจ่อหน้าราชณิญา

   รถตู้สีดำทะยานออกจากโรงเรียนไป ชายชุดดำเอามีดจ่อขู่ราชณิญาไปตลอดทาง จนถึงตึกร้างเก่า ๆ แห่งหนึ่ง พวกมันลากตัวเธอเข้าไปในห้องโทรม ๆ ปิดประตูกระจกตามหลัง ล็อค แล้วมัดตัวเธออย่างแน่นหนากับเตียงเหล็กขึ้นสนิม
   "ได้ตัวมึงมาแล้ว อีจัญไร" ชายชุดดำคนที่สองบอก "วันนี้ มึงต้องรับผิดชอบ"
   มันปลดตะขอแล้วดึงกางเกงลง เผยให้เห็นควย
   ควยขนาดใหญ่ยักษ์ มโหฬาร ตะปุ่มตะป่ำ ที่มีรอยเย็บอยู่รอบลำลึงค์
   "ไอ้โฮมมมมมมมม" ราชณิญาร้อง
   "ไม่เรียกพี่โฮมแล้วเหรอ" ไอ้โฮมถามเสียงหวาน "กว่าพี่จะหาเจอ ว่าน้องญาหนีพี่มาที่ไหน แหมมมม รู้ไหม พี่รอวันนี้มานานแค่ไหน.....แล้วน้องญารู้หรือเปล่า ว่าถ้าเอาไปให้เร็ว หมอเขาต่อให้ได้นะ"
   มันถอดหมวกไอ้โม่งออก ในเวลาปีกว่าที่ไม่ได้เจอกันมา ไอ้โฮมดูเถื่อนขึ้นมาก เหมือนมันจะไว้หนวดไว้เคราหลังจากจบจากโรงเรียนได้ มันเดินเข้ามา เอาควยมาโบกตรงหน้าราชณิญา เธอรีบอ้าปากออก ไอ้โฮมเอาควยฟาดหน้าเธอดังเผี๊ยะะะะ "กูไม่เอาเข้าปากแล้ว อีเหี้ย เห็นว่ากูโง่แค่ไหนกันว๊ะ โดนอีกรอบหมอจะรับต่อให้กูไหม"
   มันฟาดควยใส่หน้าเธออีกสองสามทีจนแก้มใส ๆ เริ่มช้ำ "มึงทำให้ควยกูขาด วันนี้ วันนี้กูจะทำให้มึงหีแหกบ้าง"
   มันยื่นมีดให้ลูกน้อง ที่เดินเข้ามา แล้วค่อย ๆ ตัดเสื้อผ้าของราชณิญาออก เริ่มจากเสื้อยืดลายสวยของเธอ ตามด้วยกางเกงขาสามส่วน ต่อด้วยยกทรงและกางเกงใน จนในที่สุดทั้งตัวราชณิญาก็เหลือแต่รองเท้ารัดส้นคู่เดียวติดกาย
   "ซี๊ดดดดดด เด็กพี่งานดีอย่างที่บอกผมเลย" ลูกน้องไอ้โฮมบอก "พี่โฮมสัญญาแล้วนะ ว่าจะให้ผมต่อ"
   "เออ แน่นอนอยู่แล้ว" ไอ้โฮมบอก สายตาของมันจับจ้องที่ราชณิญาด้วยความหื่นกระหาย "น้องญาของพี่ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ"
   "กูไม่ใช่ของมึง ไอ้เลว" ราชณิญาร้อง
   "เดี๋ยวก็ใช่" ไอ้โฮมแสยะยิ้ม แล้วเดินเข้ามา
   "อยะ อย่า นะ ม่ายยยยยย" ราชณิญาพยายามดิ้นหนี แต่เชือกพันธนาการร่างของเธอไว้แน่นจนขยับไม่ได้เลย
   "ไงจ๊ะะะ" ไอ้โฮมเอานิ้วสะกิดที่เต้านมขาวผ่อง ดันให้อกนุ่มหยุ่นลอยสูงขึ้นหน่อยหนึ่ง แล้วปล่อยนิ้วให้นมอวบใหญ่เด้งลงมาตามแรงโน้มถ่วง "ครั้งที่แล้วกูเห็นแต่ยังไม่ทันได้แตะเลย คราวนี้กูไม่พลาดแน่"
   "ไม่นะ ไม่ อย่าแตะตัวชั้นนะ" ราชณิญาพยายามดิ้น แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บที่ข้อมือ เท้า ขาอ่อน เอว และคอที่ถูกเชือกรัดพันอยู่
   "หึหึ" ไอ้โฮมหัวเราอย่างย่ามใจ มันเอานิ้วจิ้มนมราชณิญาเล่นอีกสี่ห้าครั้ง "นมโคตรนิ่มเลย....มันใหญ่กว่าครั้งที่แล้วเปล่าว๊ะ"
   ไม่น่าจะ เพราะเธอยังใส่ยกทรงไซส์เดิม แต่คงไม่ปริปากบอกไอ้โฮมไปหรอก แต่ไอ้โฮมก็ไม่ได้ต้องการคำตอบอยู่แล้ว มันยกมือขึ้นมาทั้งมือ
   "อยะ อย่า อย่ามาแตะต้องตัวชั้นนะ"
   ไอ้โฮมไม่ฟังเสียง บีบเคล้นไปเต็มมือ จนนมนุ่ม ๆ นูนออกมาตามร่องนิ้วมัน
   "อูย ดูสิ ไอ้ว่าน โคตรนุ่ม ดีกว่าอีปิ่นกับอีบัวเป็นไหน ๆ" ไอ้โฮมบอก "โคตรใหญ่ โคตรนุ่ม หัวนมชมพูอีกต่างหาก น่าดูดฉิบ"
   พูดไม่พูดเปล่า มันอ้าปากดูดหัวนมใส ๆ ของราชณิญาเสียงจ๊วบ ๆ ดังลั่น สาวน้อยเอียงหน้าหนีด้วยความรังเกียจ แต่ก็อดปล่อยเสียงครางฮือ ๆ ออกจากลำคอไม่ได้
   "55555 เสียวใช่ไหม อีดอก......กูกัดหัวนมมึงให้ขาดเหมือนมึงกัดควยกูดีไหม"
   "โอ๊ยยยยยยย" ไอ้โฮมขบฟันลงไปที่หัวนมของเธอจริง ๆ ไม่แรงขนาดที่หัวนมขาด แต่ก็แรงพอที่จะเจ็บ เจ็บมาก ไอ้โฮมไม่หยุด สลับหัวดูดและกัดหัวนมของเธอทั้งสองข้างหลายรอบขณะที่อีกมือก็บีบเคล้นที่เต้าข้างที่มันไม่ได้ดูดอยู่
   "โอ๊ยยย ฮือออ อ๊ายยยยย หยุด หยุดดดด ฮือออ โอ๊ยยยยยยยยยยยยย" ราชณิญาร้อง น้ำตาไหลท่วมหน้า
   "ไอ้ว่าน มาช่วยเลียหีมันให้กูซิ" ไอ้โฮมสั่ง ไอ้ว่านรีบพุ่งตัวเข้ามา เอาลิ้นไปจ่อที่ร่องรักที่มีขนรำไร และแลบลิ้นเลียไปที่กลีบเนื้อที่ปิดสนิท
   "อื๊ออ อ๊ายยย หยุด หยุด ไม่เอา อย่า ไม่ อย่าแตะตรงนั้น อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" ราชณิญาสั่นสะท้านไปทั้งตัว ทั้งเจ็บ ทั้งเสียว ทั้งเกลียด ทั้งขยะแขยง แต่ก็แฝงไปด้วยความอยากที่ชายโฉดทั้งคู่ยัดเยียดให้  
   "เอาหละ มึงถอยไปได้แล้ว ไอ้ว่าน" ไอ้โฮมสั่ง "ถึงฉากเด็ดแล้ว วันนี้ กูจะเสียบหีมึง อย่างที่กูน่าจะได้ทำตั้งแต่ปีที่แล้ว รักนวลสงวนตัวมากนักนะ เล่นตัวฉิบหาย ไม่เคยยอมให้กูเอา กัดควยกูจนขาด วันนี้แหละ ควยของกูจะเปิดซิงมึงให้หีบานเลย"   
   มันเดินประคองควยใหญ่ยักษ์ของมันมา และจ่อหัวบานไปแนบชิดกับร่องสวาทที่เปียกชุ่มแต่ปิดสนิทของราชณิญา

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[Matsudaira777]

ไม่น่ารอดแล้วมั้ง พระเอกคงมาไม่ทันหรอกมั้ง555
ว่าแต่ โดนกัดขาดนี่ไปต่อใหม่ได้หรอ 

[เดช12341]

สุดท้ายน้องญาก็คงไม่ได้โดนพี่ชาคริตเปิดซิงแล้ว

[n_neng]

รอดไหม. พี่คริตรีบมาก่อนจะสายไป

[ssbaac]

จะโดนก่อนชาคริตซ่ะแล้ว ครั้งนี้จะรอดมั้ย หรือใครจะมาช่วย

[namogt]

สุดท้ายโดนคนอื่นจัดสะแล้วน้อง

[LMnade]

น้องญาจะรอดมั้ยนะ

[เสพสม]

อาจจะมีรอดนะ  ถ้ามีใครมาช่วยทัน

[tossapoln14]

พระเอกจะมาช่วยทันมั้ยนะ

[kiti90]

จะรอดไหมเนี่ยแล้วจะมีคนมาช่วยหรือเปล่า

[bangna001]

น้องญาจะรักษาซิงได้ไหม

[คนริมทาง]

จะรอดมั้ย ใครจะมาช่วยทัน

[leexiaopai1]

รอครับ กำลังสนุกเลย

[Popoing]

พี่คริต โดนแล้วววว

[pin1969]

แล้วใครจะมาช่วยได้ละนี้